نمیتونم عشق رو به دلم راه بدم.

سلام.
ببخشید من دوباره اومدم.
اخیرا یک مورد خواستگار پیش اومده که با اینکه خوبه و من به خوب بودنش مطمئنم ولی نمیتونم درست پیش برم. هی جا میزنم.

حس میکنم اصلا دیگه ازدواج جذابیتی برام نداره. آرزویی واقعا ندارم. نمیدونم چی میخوام. نمیدونم از یک چیز متنفرم یا دوست دارم.
با خودم و شرایطم کنار اومده ام. گفتم اصلا بی خیال. من همینم که هستم. دیگه به فکر رسیدن به هیچی نیستم.
الان هم حس میکنم همش دارم این جناب خواستگار رو معطل خودم میکنم.
دلم میخواد برم یه جایی که هیچ کسی نباشه. وجودم باعث رنجش کسی نباشه. کسی از من توقعی نداشته باشه. برم تنها برای خودم زندگی کنم.
حس میکنم نمیتونم همسر و مادر خوبی باشم. حس میکنم توی زندگی هم این افسردگی و روحیاتم روی زندگی طرف مقابلم هم تاثیر میذاره. روی فرزندان هم تاثیر بد میذاره.

اصلا حس هوشیاری نمیکنم. حس میکنم مرده ام. حس میکنم مثل یه تیکه چوبم که زندگی مثل یه رودخونه داره میره و اونو با خودش میبره.
هیچی برام مهم نیست. دلم هیچی نمیخواد.
این آقای خواستگار خیلی خوبه. خیلی هم بهم محبت میکنه. اما حس میکنم یه درخت خشکیده ام و او داره به یه درخت خشکیده آب میده. حس میکنم داره وقت و انرزِشو به پای من حروم میکنه. حس میکنم اصلا شعور فهمیدن محبتهاشو هم ندارم.

نمیدونم چه مرگمه.

رفتم مشاوره. بهم میگه بشین کتاب " کیمیاگر" و کتاب " رازهای یک زندگی عاشقانه" رو بخون.
خب کیمیاگرو که من خودم چند بار خونده ام قبلا. اولین بارش دوم سوم دبیرستان بودم. اون یکی کتابو هم که دو سه سال پیش خوندم.
هیچ کسی نمیفهمه من چه مرگمه.
از هیچی حتی رنج هم نمیکشم. فقط از اینکه زنده ام و نمیدونم اصلا این زنده بودن که چی؟ رنج میکشم.
با اینکه داروهامو میخورم ولی اصلا آروم نیستم.

- - - Updated - - -

میل جنسیم که اصلا صفر شده.
قلبم هم که کلا قفل کرده. سنگ شده.
ذهنم که نمیفهمم کجاست. خاموشه خاموشه. توی هپروتم.
هیچ آرزویی ندارم.

میدونم چم شد اینجوری شدما. ولی نمیدونم چطور برگردم به حالت درست.

- - - Updated - - -

اصلا نمیدونم چمه.
من میدونم در گذشته جوری بودم که مثلا از فکر اینکه طرف مقابلم دوستم داره خوشم می اومد. خوشم می اومد ازم تعریف کنه. خوشم می اومد حرفای احساسی بهم بزنه. از چیزای دیگه ی بودن با یک جنس مخالف هم خوشم می اومد.

ولی خب وقتی نشد ، همش فکر میکردم اون خوش اومدن ها اشتباه بوده و باید بتونم خوشم نیاد تا دیگه گول نخورم. فکر میکردم اگه خوشم نمی اومد اینجوری ضربه نمیدیدم. اونقدر الکی دلبسته نمیشدم. ااونقدر اینکه همه چی رو بی خیال بشه و بره، برام غیر قابل باور نباشه.
وقتی ول کرد و رفت من حتی وقتی از احساسم میگفتم او اهمیتی نمیداد. اصلا احساس من براش ارزشی نداشت. بعدش به خودم پوز خند میزدم. به خودم میگفتم چقدر احمقی که فکر کردی این احساسات تو ارزشی داره. واقعا عین خیالش هم نبود. یک ذره هم وجدان و قلبش درد نگرفت. میفهمیدم چقدر خرم که اون احساسات رو دارم.

نمیدونم چمه. میدونم که بعد از اون قضایا من خیلی سعی کردم آدمی بشم که دیگه احساساتی نباشم و دلم زود نسوزه و مثل بقیه بتونم نسبت به درد دیگران بی تفاوت باشم. خواستم جوری بشم که اصلا هیچی باعث نشه دردم بگیره. حتی بدترین اتفاقها هم برام عادی و قابل پذیرش باشه. کسی برام مهم نباشه. خواسته ای درونم نباشه که برای رسیدن بهش درد بکشم. حتی در مورد ظاهرم. همیشه سعی میکردم زیاد بخورم تا تپل بشم. بعدش به خودم میگفتم اووووه من اینقدر خودمو شکنجه بدم و غصه ی تپل یا لاغر بودن خودمو بخورم بخاطر اینکه میخوام دوست داشته بشم؟ میخوام که اصلا کسی دوستم نداشته باشه.

اصلا نمیدونم چطوری خودمو درست کنم.

الان در شرایطی هستم که واقعا تا آخر عمر مجرد موندن و حتی تنهای تنها بودن هم برام وحشت آور نیست.

نمیدونم اصلا درسته که بخوام به ازدواج با کسی فکر کنم؟ یا بهتره کسی رو معطل خودم نکنم؟

کلا احساس میکنم تمام احساسات گذشته ام اشتباه بوده و نباید بذارم تکرار بشه.
یعنی انگار به جای اینکه فکر کنم علی لایقش نبود و اشتباه کردم که به علی این احساسات رو داشتم فکر میکنم کلا اگه اون تمایلات رو نداشتم گول علی رو هم نمیخوردم و باورش نمیکردم. پس اشکال از تمایلات و نیازها و احساسات خودم بوده. پس نباید باز بذارم اون احساسات بیاد توی وجودم.

دارم از دست خودم خل میشم.

ازدواج میتونه همه چیز زندگیتو عوض کنه و تو رو وارد یه مرحله دیگه از زندگیت کنه این میتونه باعث ایجاد انگیزه بشه برات البته تا خودت نخوایی هیچی تغییر نمیکنه

سلام پوه عزیز،

1... عشق چیزی نیست که تو تصمیم بگیری به دلت راه بدی. اون چیزیکه ما براش تصمیم گیری می کنیم، بستن چشمامون، پایین آوردن سطح آگاهی، و غرق شدن در احساساته.

عشق کششیه بین ما و چیزیکه درش پرورده شدیم. کششی که باعث میشه ما به ذاتمون متصل باشیم. و بتونیم راه بازگشت رو پیدا کنیم.

هروقت عشق رو به انسان دیگه ای حس می کنیم، دچار توهم شدیم. تصویر ربّ اون انسان رو در روحش دیدیم، و این دوتا رو با هم اشتباه گرفتیم.

چیزیکه برای پیوند ما انسان ها لازم و کافیه، محبته. که اگه با سایر تناسب ها (شخصیتی و فرهنگی و ...) و مهارت ها همراه بشه، میشه به موندگار بودن و تقویتش امیدوار بود.

2... الان در دوره آشنایی هستی، چه دلیلی داره که بخوای عاشقش بشی؟ الان باید حواست به شناخت این فرد باشه.

3... به نظر واضح میاد که افسرده ای. اونم نه یه افسردگی خفیف و گذرا. بنابراین در حال حاضر شرایط ازدواج رو نداری.

الان که شناخت نسبتا روشنی از خودت نداری، چطور می تونی فرد دیگری رو بشناسی؟ اونم برای ازدواج؟

من فکر می کنم اولا در شرایط فعلی نمی شه به توانایی انتخابت اتکا کنی.

دوما وقتی خودت نمی تونی شادی رو لمس کنی، و داری در یه دنیای خاکستری زندگی می کنی، بعیده بتونی شادی رو به زندگی شخص دیگری ببری. حتی به احتمال زیاد، شادی زندگی اون فرد رو کاهش هم میدی.

4... کسیکه یه فرد افسرده رو به همسری انتخاب می کنه، باید شک کرد که معیارهای درستی برای انتخاب همسر، و درک درستی از زندگی مشترک داشته باشه.

5... چه دلیلی برای ازدواج داری؟

:72:

سلام.خانم پوه.نمیدونم چرا دخترتحصیلکرده وباهوشی مث تو که به قول خودت،الگوت کسانی مث شهیدچمران بودن،بعدازکلی راهنمایی وچیزای که خودت هم میدونی دوباره برمیگردی سرخونه ی اول،پرونده گذشته ت روبا نتیجه گیری های خطرناک و مضر صفرو یک نبند..یه ماشین وقتی حرکت میکنه،عوامل مختلف مث باد لاستیک،موتور،گیربکس،بنزین ،باتری،دنده،فرمون ونهایتا راننده باعث حرکتش میشن.گذشته ت به نتیجه نرسید چون مجموعه ای ازعوامل که بایدمیبود،مث موافقت وقانع سازی خانواده ها،درگیرنشدن کامل احساس تا خوندن صیغه وعقد،عدم غرور دختروپسر و،..نبود. اما شما میای میگی نه خداگولم زد دوباره نه خودم ساده بودم وعاشق شدم،نه همش تقصیر پدرش بود،همش تقصیر مادرمن بود.چون تجزیه تحلیل منطقی وعقلانی نمیکنی یا این تجزیه وتحلیل کامل روباورنمیکنی،این میشه حال وروزت، بازتو کوچه اول موندی،کمالگرایی میکنی فکرمیکنی اول بسم الله باید یه عشق عظیم وافلاطونی بین دختروپسر ایجاد بشه تا تمام دردهاورنجها تموم بشه ،دیگه خود دانی ازماگفتن بود.- - - Updated - - -تا خودت دست از زانوت نگیری وبگی یاعلی وبلندشی هیچی درست نمیشه.عشق وعلاقه ی درست وپایداربه مرور ایجاد میشه اگه معیارهای منطقیت موجودباشن

سلام پوه عزیز!

اگر همچین افکاری را مداوم در ذهنت مرور کنی ؛این افکار پررنگ و پررنگ تر میشه تا جایی که پاک کردنش سخت و سخت تر می شه.

دختر خوب چرا این قدر به خودت تلقین منفی می کنی؟

اولین گام اینه که اون فکر لعنتی را رها کنی.شاید این مطالب را خونده باشی ولی باز هم حتما بخون:

http://najwayedel.persianblog.ir/post/115/

دوست خوبم این قدر زود قضاوت نکن و به خودت برچسب نزن! حتما به احساساتت زمان بده!

خواستگار قبلیت را به این خواستگارت ربط نده.آدم ها مستقل از هم هستند.اگه اون اتفاق برات قبلا افتاده دلیل نمیشه که این بار هم....

1. دیوار شیشه ای ذهن

یه روز یه دانشمند یه آزمایش جالب انجام داد... اون یه اكواریم شیشه ای ساخت و اونو با یه دیوار شیشه ای دو قسمت كرد.
تو یه قسمت یه ماهی بزرگتر انداخت و در قسمت دیگه یه ماهی كوچیكتر كه غذای مورد علاقه ی ماهی بزرگه بود.
ماهی كوچیكه تنها غذای ماهی بزرگه بود و دانشمند به اون غذای دیگه ای نمی داد... او برای خوردن ماهی كوچیكه بارها و بارها به طرفش حمله می كرد، اما هر بار به یه دیوار نامرئی می خورد. همون دیوار شیشه ای كه اونو از غذای مورد علاقش جدا می كرد.
بالا خره بعد از مدتی از حمله به ماهی كوچیك منصرف شد. او باور كرده بود كه رفتن به اون طرف اكواریوم و خوردن ماهی كوچیكه كار غیر ممكنیه.
دانشمند شیشه ی وسط رو برداشت و راه ماهی بزرگه رو باز كرد اما ماهی بزرگه هرگز به سمت ماهی كوچیكه حمله نكرد. اون هرگز قدم به سمت دیگر اكواریوم نگذاشت.
میدانید چرا؟
اون دیوار شیشه ای دیگه وجود نداشت، اما ماهی بزرگه تو ذهنش یه دیوار شیشه ای ساخته بود. یه دیوار كه شكستنش از شكستن هر دیوار واقعی سخت تر بود.
اون دیوار باور خودش بود. باورش به محدودیت. باورش به وجود دیوار. باورش به ناتوانی

این دیوار شیشه ای را از ذهنت بردار. مثل این ماهی نباش که فکر کنی این دفعه هم حتما مثل دفعات قبله! چون اگر این جوری فکر کنی حتما همین طوری هم میشه!

- - - Updated - - -

در ضمن با توجه به اینکه می گی میل جنسیت صفر شده و شادابی و نشاط نداری به نظر من از عرق رازیانه استفاده کن.(برای خانم ها توصیه شده)

حتما هم پیش یک طب سنتی برو.

یکم ورزش کن.یک چند روزی مسافرت برو.مسافرت زیارتی خیلی خوبه.از نظر روحی تخلیه می شی.

سلام. دوستان که خیلی خوب راهنماییت می کنن. اینا رو فکر کردم بنویسم شاید به یه دردیت خورد.
1- سرچ کن راجع به جین سینگ ببین که مشکلی با داروهایی که می خوری نداشته باشه. با توجه به اینکه می گی رفتی روانپزشک و تحت نظری نیازه کار دیگه ای هم بکنی. اگه مشکل جسمی خاصی نداشته باشی. قرص جینسینگ یه مارک خوب بخر صبح یا ظهر به همراه یه غذا بخور. از دکترت بپرس که مشکلی تداخلی برات نداشته باشه.
2- یه ورزش ملایم حتما بکن. چون نیاز به یه محرک شادی بخش و یه مقدار هم انرژی بخش بیرونی داری مثله یه ورزش خوب و خیلی ملایم. به مرور حالتو بهتر می کنه.
3- کلا با ورزش و کارهای دیگه ای که دوست داری مثلا دیدن دوستات یا هر چی وقت خودتو پر کن تا انقدر خودتو فتیله پیچ نکنی! چون تهش می شه همین دیگه کلافه می شی. هر کی که هی هر لحظه خودشو سوال پیچ کنه کلافه میشه. دست از سر خودت بردار دیگه یه مدت کوتاه بذار یه استراحتی بکنی بعدا اگه بازم خواستی هی خودتو سوال پیچ کن.
4- من درست نمی دونم. اما تا جایی که خوندم و شنیدم عشق ها انواع مختلفی دارن. می تونی سرچ کنی. اگه عشق اولت حالت طوفانی و قدرتمند داشت و مثلا در لحظه فهمیدی که عاشق شدی معنیش این نمیشه که بقیه بارهایی که عاشق بشی هم همون شکلی خواهد بود. اتفاقا برعکس. احتمالا یه نوع جدید از عشق رو تجربه می کنی. پس توقع نداشته باش از خودت که توی یه روز بفهمی عاشقی.
5- با اینکه می گی روانپزشک رفتی و می ری بازم برو. شاید داروهاتو نیاز باشه عوض کنی. به دکتر حالتو بگو.
موفق باشی.

اصلا گذشته رو بی خیال.
الان من این حالات رو دارم:
1-میل عاطفی و جنسی به جنس مخالف ندارم.
2-آرزوی مادر شدن و تربیت فرزند رو ندارم.
3-یک نیرو و تمایل قوی درونم هست که ازم میخواد دلسنگ باشم و نسبت به همه بی تفاوت.
4-با تنهایی هم دیگه مشکلی ندارم.

حالا با این حالات من چه دلیلی داره که ازدواج کنم؟

- - - Updated - - -

خب من توی هفت هشت سال اخیر، به استثنای یک سال آخرش، خیلی خیلی نیازهای مختلف رو حس میکردم. ولی خب هی هر کی اومد و من پسندیدم خانواده نذاشتن. موردهای زیادی رو بدون اینکه من حتی بفهمم رد کردند. قضیه فقط جریان علی نیست. کلا هر کسی من پسندیدم همین کارو کردند.
من هم خب خیلی احساس نیاز داشتم.
ولی کم کم چاره ای جز این ندیدم که نیازهامو سرکوب کنم. به هر سختی بود، گرچه تلاشم برای سرکوب نیازهای عاطفی و جنسیم ، و سرکوب آرزوهام کلا منو دچار یک بی تفاوتی و بی معنایی و دلسنگی کرد، اما به هر ترتیب کاملا سرکوبشون کردم.
حالا واقعا چرا باید ازدواج کنم؟

بهشون گفتم من اصلا دیگه دوست ندارم ازدواج کنم. ناراحت شدن. میگن تو میخوای ما رو دق بدی.
من نمیخوام اونا رو دق بدن. ولی برام مهم هم نیست که دارن دق میکنن. اون موقع که من مجبور بودم خودمو به خاطر سخت گیری ها و فشارهای اونا کاملا سرکوب کنم، من هم خیلی سختی کشیدم. من هم خیلی دلم شکست.
چطور اونا به فکر من نبودند. حالا من باید به فکر غم اونا باشم؟ واقعا به من چه مه دارن غصه میخورن و نگران آینده من هستن. خودشون با آینده ام بازی کردن. خودشون با اعصاب و روحیه من بازی کردن به خاطر خودخواهی هاشون. من تاوان خودخواهی اونا رو داده ام. الان هم اینکه میلی به ازدواج ندارم فقط به خاطر اینه که میلی به ازدواج ندارم. همین. نه اینکه بخوام انتقامی بگیرم. ولی واقعا برام مهم نیست که اونا الان نگران هستن و دارن اذیت میشن. اذیت میشن که بشن. به من چه.(البته شاید هم این بی تفاوتیم بخاطر دل سنگم باشه)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

اصلا گذشته رو بی خیال.

---

عزیزم اگه بتونی گذشته رو بی خیال بشی خیلی عالیه.

تو هر پستت کلی از گذشته می نویسی.

از نظر من نه تنها دلیلی برای ازدواجت وجود نداره، بلکه تو در دسته افرادی هستی که نباید ازدواج کنند. حداقل فعلا.

pooh امروز حالاتت بهتر نشده؟
من یادمه اون موقع که مادرم شرایط خودش برای خواستگارای من مهم بود و همه رو هر جور که می خواست رد می کرد..باعث شد من به گناه بیافتم...یادشم حالم رو خراب می کنه....من آدمی بودم که خونه با وجود ممن شاد بود و من تبدیل شده بودم به یه نفر آدم پر از خشم ....خشم زیاد چون منم همه احساسام رو شروع کرده بودم به سرکوب کردن...یادم میاد با همه این احوالا ت در عقلم رو نبسته بودم و همسرم که اومد خواستگاریم بازم جواب پدر مادرم منفی بود خلاصه................ما ازدواج کردیم..و من از قبل از ازدواجم افسردگی شدید داشتم ..بعد از ازدواجم تا مدتها همسرم رو با افرادی مقایسه می کردم تو ذهنم...اون مرد خوبی بود و دایم محبت می کرد و من به اون خیلی وابسته شدم.............و محبت های اون تبدیل شد به عشق برای من......وعشق درمان همه چی من بود..........اون داستان ماهی خیلی جالب بود به نطرم به خودت فرصت بده ....اگه می بینی آدمی هست که قبل از این ماجراها بازم مطابق معیارهای تو بوده ....یه دوره 6 ماهه واسه شناسایی هم بذارین حی به نطر من صیغه رو هم بی خیال شو با هم باشین بیرون برید و....بذار عشق در سلول هات جریان پیدا کنه بذار محبت اون وارد سلو های بدنت بشه بعد تن به ازدواج بده..........

یکبار با هم بیرون رفتیم. فکر کنم اون حس به دل نشستن برام اتفاق افتاده.
اما نمیدونم چم میشه. یهو پر انرژی هستم. یهو انگار انرژیم کاملا تخلیه میشه و دوباره بی حوصله میشم.

سلام.
این مدت سعی کردم به خودم اجازه بدم احساساتم رو آزاد کنم. اما کم کم فهمیدم ایشون اصلا اون کسی نیست که من میخوام. اصلا اونجوری نیست که من میخوام همسر آینده اونجور باشه.

حالم خیلی بده. خیلی.


در کل پسر خوبیه. خانواده خوبین.

منتها چندتا مشکل هست:
1-یکی از شروط ایشون درس خوندن و ادامه تحصیل منه. یعنی تا حدی براش مهمه که اگه من ارشد قبول نشم خواستگاریشو پس میگیره.هی از من قول میگیره که درس بخونم. و مرتب پیگیری میکنه که میخونم یا نه؟ اما من نمیدونم چرا نمیشینم درس بخونم. کرختم. هی اراده میکنم. دو روز میخونم و قطعش میکنم.نتیجه اش میشه بدقولیم. و ایشون هم از بدقولی من خیلی ناراحته و بهش معترض.

2-چون روی بحث تحصیل من خلی تاکید داره،من همش حس میکنم منو مشروط میخواد.یعنی حس میکنم منو به خاطر خودم دوست نداره. حس بدی بهم دست میده که برای اینکه باشه برام شرط میذاره. چند بار هم تا حالا بهش گفته ام "خب من علاقه مشروط رو نمیخوام.من میخوام طرف مقابلم منو به خاطر وجود خودم بخواد.من که نبال شما نفرستاده ام که بیا از من خواستگاری کن که برام شرط میذارید!!!!؟!" یا گفته ام:"خب پس چرا اومدید سراغ من؟ برید سراغ یکی که ملاک مدرک رو که براتون خیلی مهمه داشته باشه."حتی یه بار ازش پرسیدم:" ترجیح میدید زنتون کدوم باشه؟ من با همین مدرک؟ یا کسی جز من با مدرک بالاتر؟" میدونم سوال خوبی نبود. ولی خب میخواستم واقعا بفهمم چقدر خود خود خود منو میخواد.اصلا واقعا منو میخواد یا نه؟ در جواب اون سوالمم گفت:" برات متاسفم که همچین سوالی از خواستگارت میکنی"
بهم بر میخوره. نمیدونم چرا.حس میکنم به جای اینکه نازمو بکشه تازه داره برام شرط هم میذاره. این اذیتم میکنه. حس بدی بهم میده. تا حالا هم دو سه بار سر این قضیه بحثمون شده.دیگه اونجوری هم که جواب سوالمو داد اصلا خیلی حس بدی پیدا کردم. یه حس تحقیر شدن شدید بم دست داد.

3-قبلا یک شکست عاطفی داشته.هنوز رنج شکست عاطفی گذشتشو داره.این هم منو خیلی اذیت میکنه. گاهی حس میکنم همه ابراز علاقه هاش به من الکیه و دلش هنوز پیش یکی دیگه است. این رنجش تا حدیه که یه بار بهم گفت نمیتونه ادامه بده و تمومش کنیم. من هم خب چی بگم؟ گفتم "بسیار خب.خوشبخت و موفق باشید" بعد دوباره فرداش گفت :"تو به من اعتماد داری و علاقه ای بهم داری و برات مهمه که ادامه بدیم؟"منم خب خیلی از دستش ناراحت بودم. گفتم نه. یه مشتم حرف بارش کردم.

ولی نمیدونم چمه. حالم بده. خیلی حالم بده.حس تحقیر شدن میکنم. حالم افتضاحه.
دلم میخواد تا آخر دنیا رو فقط بخوابم....

- - - Updated - - -

حالم بده. حس میکنم باز هم به دل و غرورم ضربه خورد.
حس میکنم به دل و غرور او هم ضربه خورد.

- - - Updated - - -

من که با تنهاییم کنار اومده بودم. حالم خوب خوب نبود. ولی بد هم نبود. اصلا چرا حماقت کردمو خواستم دوباره به ازدواج فکر کنم؟دوباره کسی رودوست داشته باشم؟

درود بانو

خوب ایشون براشون مدرک فوق مهمه این تقصیر شماست؟اخلاقش اینجوریه تقصیر شماست؟خوب اسمش روشه خواستگار میادش خواستگاری یا میشه یا نمیشه این دیگه ناراحتی نداره

حالم بده. حس میکنم باز هم به دل و غرورم ضربه خورد.
حس میکنم به دل و غرور او هم ضربه خورد.

میشه بگی چه ضربه ای به غرورش خورده؟این ایشون بودش که براتون شرط گذاشته نه شما خوب من بعد ازدواج الان دوس دارم خانومم واسه دکتری بخونه ولی با بچه نمیشه خودشم میگه سخته دوس ندارم بخونم ولی من سعی میکنم تشویقش کنم بخونه دکترا بگیره بهش میگم بزار بریم راحت شیم بخدا یکی از فامیلامون کارش جور شده واسه تدریس توی دانشگاه اسکاتلند آخراشه ایشالله تموم میشه دوس دارم خونمم بخونه و بزاریم بریم هم بخاطر خودمون هم دخترمون ولی دوس نداره میگه سخته قبول شدن و الان نمیخونم این باید به غرورم بربخوره؟من که نباید تلاش کنم البته باید کمکش کنم به اندازه خودم اونه که باید زحمت بکشه ولی خوب قبول شه جفتمون لذت میبریم منم درسته واسه خانواده میگم ولی خودمم خیلی دوس دارم موقعیتش پیش بیاد این وسط فکر کنم من یکم زیاده خواهم نه همسرم. ما باهم زن و شوهریم واسه شما فقط یه خواستگاره همین و بس خیلی اهمیت نده:72: البته مگه منظورش این باشه فوق بخونین واسه تربیت بچه آینده بهتره
- - - Updated - - -

من که با تنهاییم کنار اومده بودم. حالم خوب خوب نبود. ولی بد هم نبود. اصلا چرا حماقت کردمو خواستم دوباره به ازدواج فکر کنم؟دوباره کسی رودوست داشته باشم؟

خوب خواهر من فعلا استپ کن بگو نمیخوام خواستگار بیاد صبر کن بزار یه چن سالی بگذرهبجای دیگران بهتره خودتو دوس داشته باشی.

دیگه شرمنده بیشتر از این به ذهنم نمیرسید بنویسم :72:

سلام پوه، خوشحالم که دوباره اینجا هستی. میدونین که نظر من زیاد کارشناسی نیست حالا ان شاء الله دوستان کارشناس می یان نظر دقیقتر میدن ولی به نظر من بره به جهنم.

پ.ن: چون تو هنوز خیلی جوونی دو ایرادی که توی این ارتباط داشتی و به نظرم رسید رو برات مینویسم که برای دفعه های بعد بهشون فکر کنی که البته نمیدونم چقدر درست هست یا نیست. ایراد اول اینکه بهش اجازه دادی همچین چیزی رو به عنوان شرط برات بزاره (میتونه بگه مثلا اینجوری بهتره یا چون خیلی دوست دارم بعدن کمکت میکنم که اینطوره بشه ولی شرط به هیچ عنوان). و ایراد دوم اینکه موقع جواب دادن بهش عصبی شدی. این هر دوتا نشونه ضعفه و دفع کننده هستند.

نمیدونم چمه. حس میکنم دوستش دارم. نه اینگه وابسته و دلبسته شده باشم.اما این مدت که بود حالم خوب بود. امید و انگیزه پیدا کرده بودم.زندگیم یکم معنا گرفته بود.

از اون روز تا حالا حس میکنم دوباره تاریکی و سرما و درد اومده سراغم....
باورم نمیشه در طی چهارروز دو کیلو وزنم کم شده.
حالم اصلا خیلی بده
انگار همون حالی رو دارم که وقتی خبر ازدواج علی رو شنیدم داشتم. حال ناامید شدن.
اولاش من چند بار بهش گفتم جوابم منفیه و ادامه نمیدم. موند. اصرار کرد. محبت کرد.
شاید او هم ازم خسته شد یهو.نمیدونم.
ولی حس میکنم بودنش، فقط و فقط بودنش برام آرامش دهنده بود. دیگه نمیترسیدم خیلی. یه حس امنیتی پیدا کرده بودم. احساس میکردم یکی هست که دوستم داره و میخوام دوستش داشته باشم.امید و آرزوهام داشت کم کم دوباره یکم رنگ و بو میگرفت. دلم داشت یکم جون میگرفت.
نمیدونم.
واقعا گیجم.
همش فکر میکنم کاش باز بودش.

آقای توجیه...آخه چرا میگید بره به جهنم؟ اصلا نمیدونم چرا این جملتونو خوندم اشکم در اومد یهو.
بیشتر از 48 ساعته نتونستم یکمم بخوابم.سرم گیجه. چشمام میسوزه. نمیتونم بخوابم. داروهامو هم میخورم. ولی فایده نداره. بهتر میشم.
اصلا نمیتونم چرا نمیتونم آروم باشم.
وقتی بودش اصلا فکر نمیکردم اگه نباشه اینجوری بشم.

- - - Updated - - -

بد باهاش حرف زدم. اصلا انگار شعورمو از دست داده ام. نفهمیدم بودنش برام ارزشمنده.
نمیدونم...
اصلا نمیدونم...
این مدت همه تمرکزم رو گذاشتم روی این قضیه. داشتم برای اینکه بتونم به قلبم راهش بدم تلاش میکردم. همون...حتی همون منتظر تماسش بودن،حتی همون فقط احساس او هست حتی وقتی جما حضور نداشت...همینها هم انگار به خودم و زندگیم بدون اینکه متوجه باشم معنی داده بود.
الان که نیستش میفهمم. الان که نیستش حس میکنم انگار یهو هیچ شده ام.

بغض داره خفه ام میکنه اما نمیتونم گریه کنم.

- - - Updated - - -

از خودم بدم میاد
از این همه مغرور بودن های الکیم.

:sad::huh::sad:

خب پس شاید درست توضیح ندادی. من چیزی که از نوشته هات فهمیدم اینه که برات شرط گذاشته و یکبار هم خودش خواسته تموم کنه و کج دار و مریز داشته باهات ادامه میداده و به قول خودت نازت رو نمیکشیده... خب همه اینها نشونه های بدی هستند.

در ضمن فکر نمیکنی که به عنوان یک خواستگار خیلی بهش توی این مدت نزدیک شدی؟ من تقریبا یک رابطه دوستی میبینیم که حالا با هم دعواتون شده و کات کردین. به آشنایی دو نفر برای خواستگاری شبیه نیست.

اینها البته همه برداشت منه از نوشته هات. خودت بهتر از من میدونی که داری چکار میکنی و مطمئنم که بهتر هم میدونی که درستش چیه. این نوشتن من هم فقط بهانه ای بود که بدونی اینجا به فکرت هستیم و خوشحالی و خوشبختیت ما رو هم خوشحال میکنه.

خودمم فکر میکنم زیادی به هم نزدیک شدیم.
فکر کنم هم تقصیر من بوده نه ایشون.

- - - Updated - - -

خودمم فکر میکنم زیادی به هم نزدیک شدیم.
فکر کنم هم تقصیر من بوده نه ایشون.

Pooh مدتی بود خیلی خوب بودی و نگاهت به زندگی متعادلتر شده بود،
چرا برای بررسی خواستگارت وارد وادی احساسات شدی؟
رابطه عاطفی با خواستگار، وابستگی، تصمیم احساسی، سرخوردگی .... چرا دوباره واردش شدی؟
تو دختر فهمیده و عاقلی هستی.
من تاپیکت را که دنبال می کردم از تواناییت برای بیان خودت و افکارت، تحلیل شرایطت و ... حظ می کردم
تو که اینقدر قشنگ فکر میکنی، سعی کن قشنگ هم عمل کنی.

کجای مرحله شناخت بودید؟
معیارهات را داره؟
مشاوره رفتید؟

یادته می گفتی پدر مادرم خواستگار راه نمی دن و ناراحت بودی؟
یادته می گفتن نمی خوایم از نظر احساسی اذیت بشی و صبرکن حالت که بهتر شد، بعد خواستگار راه بده؟

حالا که شرایط آماده شده، باید سعی کنی احساساتی نشی. از مشاور کمک بگیری.

- - - Updated - - -

درهای قلبت را به روی همه بستی، به زور خودت را وادار می کنی که بی احساس باشی،
بعد یهو به روی یک نفر بازش می کنی و همه عواطفت را به سوی اون سرازیر می کنی.

چرا خواهرت را دوست نداری؟
چرا نوزاد جدید خانواده تون را دوست نداری؟
چرا پدر و مادرت را دوست نداری؟
با بهتره بگم چرا برای دوست داشتنشون مقاومت می کنی؟
احساسات و عواطفت را تقسیم کن، کنترل کن ... خفه اش نکن.
تو راحت می تونی به نوزادتون، به خواهر و برادرت، به پدر و مادرت عشق بدی و عشق بگیری، بدون این که نگران صدمه عاطفی از طرفشون باشی،
اینطوری همه احساساتت خفه نمی شه و سرازیز نمی شه به سمتی که نباید و نشاید ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

اصلا گذشته رو بی خیال.
الان من این حالات رو دارم:
1-میل عاطفی و جنسی به جنس مخالف ندارم.
2-آرزوی مادر شدن و تربیت فرزند رو ندارم.
3-یک نیرو و تمایل قوی درونم هست که ازم میخواد دلسنگ باشم و نسبت به همه بی تفاوت.
4-با تنهایی هم دیگه مشکلی ندارم.

حالا با این حالات من چه دلیلی داره که ازدواج کنم؟

---

سلام

این دقیقاً انکار آنچه هست است ، به عبارتی واکنش وارونه ، بهتر هست در رابطه با این نوع واکنش بیشتر بدانی و از آن دست بکشی چون بهت آسیب میزنه و در دور تسلسل قرار می گیری . با خودت صادق باش .

شاهد مثال واکنش وارونه داشتن همین وضعیت و روند و رویه ای است که با یک خواستگار داشتی و داری آسیب آنرا می بینی .

با خودت صادق نباشی و دست از واکنش وارونه برنداری نه دردت معلوم میشه نه درمان متناسب باآن .

و........

سلام پوه عزیز،

نباید پست تاییدی بذارم، اما از اونجائیکه با تشخیص فرشته مهربان، خیلی بیشتر از یه تشکر و یه لایک موافقم، راهی جز پست گذاشتن نمونده! :smile: شوخی می کنم، پستم بخاطر اینه که شاید تاکید من هم باعث بشه جدی تر بهش فکر کنی.:82:

نکته ای که فرشته مهربان بهش اشاره کردند، چیزیه که نه تنها از ابتدای این تاپیک به چشمم خورده بود، بلکه تو تاپیک های قبلیت هم دیده میشد. به همین خاطر با تایید یک سمت افکار متناقضت، سعی کردم با خودت مواجهت کنم. که البته سعیم خفیف بود و فکر نکنم که اثر کرد.

در هر حال من هم تاکید میکنم که پست فرشته مهربان رو حسابی جدی بگیر و امیدوارم به زودی از این فضایی که برای خودت ساختی بیرون بیای.

موفق باشی.:72:

- - - Updated - - -

راستی یه نکته دیگه هم انتخاب مسیر اشتباهه. عنوان این تاپیک هست "نمیتونم عشق رو به دلم راه بدم" و حالا تو تونستی سد قلبت رو بکشنی. اما وضعیت بدتر شده. چرا؟ چون اصلا مسئله ای که داشتی روی حلش کار میکردی، مسئله تو نبوده...

poohعزیز حرف ها و رفتارهای شما بیشتر شبیه ادمی می مونه که خیلی لی لی به لالاش گداشتن یا این که همیشه یه جایی رو داره که هی غر بزنه و همه هی بیان بگن عزیزم این جوری با این جوری نباش.....
من پست های قبلی شما رو که در مورد علی و اختلاف با مادرتون بوده مطالعه کردم....
به نطرم بس دیگه پاشو یکم قامتت رو راست کن عنان احساساتت رو بگیر دستت...مثل یه شیر زن برو به سمت سرنوشت......
پس فردا که تو زندگی هزار تا مشکل و اختلاف با همسرت پیش می خواد بیاد باز می خوای بگی وای حالم بده...وای یاد روزی افتادم که فلانی ازدواج کرد....بابا بس دیگه
می بخشید انقدر تند گفتم به نطرم تو این محیط به واسطه این که شما همیشه نطرهای خوبی برای افراد می گذاری به عبارتی عضو همراه هستی زیادی دارن ناز می کشند

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

سلام

این دقیقاً انکار آنچه هست است ، به عبارتی واکنش وارونه ، بهتر هست در رابطه با این نوع واکنش بیشتر بدانی و از آن دست بکشی چون بهت آسیب میزنه و در دور تسلسل قرار می گیری . با خودت صادق باش .

شاهد مثال واکنش وارونه داشتن همین وضعیت و روند و رویه ای است که با یک خواستگار داشتی و داری آسیب آنرا می بینی .

با خودت صادق نباشی و دست از واکنش وارونه برنداری نه دردت معلوم میشه نه درمان متناسب باآن .

و........

---

واکنش وارونه دقیقا چیه؟ یه چیزی شبیه سرکوب؟
ا

سرچ کن در تالار در رابطه با آن تاپیک داریم و کلاً در نت می توانی مقالات مربوط به واکنش وارونه پیدا کرده و مطالعه کنی .

در کل نوعی انکار میل است

خب. تا حدی در موردش خوندم.
فکر میکنم در مورد من صدق کنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

خب من توی هفت هشت سال اخیر، به استثنای یک سال آخرش، خیلی خیلی نیازهای مختلف رو حس میکردم. ولی خب هی هر کی اومد و من پسندیدم خانواده نذاشتن. موردهای زیادی رو بدون اینکه من حتی بفهمم رد کردند. قضیه فقط جریان علی نیست. کلا هر کسی من پسندیدم همین کارو کردند.
من هم خب خیلی احساس نیاز داشتم.
ولی کم کم چاره ای جز این ندیدم که نیازهامو سرکوب کنم. به هر سختی بود، گرچه تلاشم برای سرکوب نیازهای عاطفی و جنسیم ، و سرکوب آرزوهام کلا منو دچار یک بی تفاوتی و بی معنایی و دلسنگی کرد، اما به هر ترتیب کاملا سرکوبشون کردم.

---

- - - Updated - - -

یا مثلا این حرفام

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

سلام.
امیدوارم حال همگی خوب باشه.

بعد از مدتها اومدم هم درد دل کنم هم ازتون راهنمایی بخوام.

من چهار سال پیش یه شکست عاطفی داشته ام. بعد از اون خیلی دلم میخواست جایگزینی پیدا کنم ولی نه اهل دوستی هستم و نه خواستگار می اومد!!
اما همون مواردی هم که پیش می اومد قبل از اینکه من بخوام طرف رو حتی ببینم و دو کلام باهاش حرف بزنم مامان و خواهرم و بزرگترا جواب منفی میدادن. بدون اینکه من نظری بدم.

از رفتارشون ناراحت میشدم و خیلی احساس تنهایی میکردم ولی سعی میکردم خودم رو قانع کنم که حتما مناسب من نبوده که خانواده ام رد کرده اند.

ولی هرچی گذشت دیدم انگار نه انگار. هرکی میاد (که تعدادشون هم محدود بوده یعنی در این چهار سال 4 تا خواستگار داشتم) اونا همون طور رفتار میکنن.

کم کم دیگه سعی کردم بپذیرم که شاید من هرگز ازدواج نکنم. آرزوهایی که برای خودم و زندگی مشترک داشتم رو کنار گذاشته ام. حتی سعی کردم بپذیرم که من خیلی جذاب و خوشگل نیستم و نباید توقع داشته باشم مورد توجه قرار بگیرم. به خودم هم دیگه اجازه ندادم از کسی خوشم بیاد.

ا

---

- - - Updated - - -

یا...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

من خیلی به این فکر میکنم که در مورد روابط جنسی پذیرش دارم یا نه. میلش رو دارم ولی فکر میکنم اصلا برام ممکن نیست اجازه بدم جنس مخالف از یک متری بهم نزدیکتر بشه چه برسه به اینکه بخوام اجازه ی رابطه جنسی بدم!! هم ترس هم خجالت شدید همراهش هست. ولی بیشتر از اون اینه که فکر میکنم اصلا برام ممکن نیست اجازه بدم کسی تا این حد بهم نزدیک بشه.

ا

---

- - - Updated - - -

یا..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

من قاتی کرده ام. اوایل خدا رو پشت خودم میدیدم و میگفتم خدا بالاخره جوابم رو میده. دلم رو خوش میکردم که خدا یه آدم خوب رو جلو راهم میذاره. اما دیگه از خدا هم ناامید شدم. حس میکنم اگه این خواسته رو بیشتر از این داشته باشم پر توقعیه و باید تسلیم هر چیزی بشم که تقدیرمه.

اما برام سخت بوده. شکست عاطفی اون هم به خاطر سنگهایی که خانوادم جلوم انداختن. چهار سال گذشته اون الان دو ساله که ازدواج کرده. اینکه دیگه به خودم حق نمیدم قلبم رو با خاطرات اون آروم کنم و مجبور بودم همه ی خاطرات رو بریزم دور. و تنهایی های بعدش.

من خیلی احساس تنهایی میکنم.

جدیدا دیگه به خودم دارم میقبولونم که تو دوست داشتنی نیستی!!1

ا

---

- - - Updated - - -

....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

و\فکر میکنم اینکه کسی از من خوشش نخواهد اومد یک حقیقته و باید اون رو بپذیرم.
نمیدونم چطوری تمرکزم رو از روی این فکرها بردارم و همینطور چطور واگویه ی منفی نکنم.این واگویه ها به نظر خودم تلاش برای پذیرش حقیقته!!!
ا

---

- - - Updated - - -

البته اینا فقط مال یکی از تاپیکای قبلیم بود. فکر کنم من توی همه اش داشه ام از انکار و سرکوب خودم و خواسته ایم به وضوح حرف میزده ام. فقط نمیدونم چرا زودتر این بحث واکنش وارونه تشخیص داده نشده بود. هی بهم گفتن کمالگرا هستی.

- - - Updated - - -

خب بابا...من که صد بار توی تالار گفته م که خیلی دوست داشتم ازدواج کنم ولی نمیشد.انوع امیال رو داشتم ولی خب چاره ام چی بود جز سرکوب؟ برای کنار اومدن با شرایطم و پذدیرششون و اینکه دیگه اذیت نشم سعی به انکار خودم در خودم کردم. من که اینا رو به بیانهای مختلف صد بار گفته ام که.

- - - Updated - - -

بعد هم راستش من اینقدر خودمو قاتی کرده ام که نمیدونم چی ام و چی رو میخوام و از چی خوشم میاد؟ یا چی رو نمیخوام و از چی بدم میاد؟
بخاطر همینم الان من نمیفهمم منظور شما از انکار در این تاپیک کدومه؟ اینکه من میلی به ازدواج ندارم ولی خودمو مجبور کرده ام به ازدواج فکر کنم؟ یا اینکه میل به ازدواج دارم ولی میگم ندارم؟

- - - Updated - - -

بعد هم راستش من اینقدر خودمو قاتی کرده ام که نمیدونم چی ام و چی رو میخوام و از چی خوشم میاد؟ یا چی رو نمیخوام و از چی بدم میاد؟
بخاطر همینم الان من نمیفهمم منظور شما از انکار در این تاپیک کدومه؟ اینکه من میلی به ازدواج ندارم ولی خودمو مجبور کرده ام به ازدواج فکر کنم؟ یا اینکه میل به ازدواج دارم ولی میگم ندارم؟

- - - Updated - - -

بعدش یه سوال دیگه هم داشتم.
اینکه مثلا من علی رو دوست داشتم ولی مجبور میشدم نداشته باشم و از خودم دورش کنم. یا اینکه از رفتنش خیلی درد کشیدم ولی هی سعی میکردم با دردش کنار بیام و دردم رو انکار کنم. یا اینکه سعی کنم الکی توی ذهنم دنبال بدی و ایراد در او بگردم تا به خودم بتونم بگم بهتر که نشد. یا اینکه عملا نمیتونستم کسی رو اونقدر دوست داشته باشم ولی به هر حال خودمو مجبور میبینم بالاخره با یکی ازدواج کنم و زورکی هم شده یکی رو دوست داشته باشم و ....
اینا همش نمونه های همین واکنش وارونه است؟

ببین اگر دقیق در خصوص واکنش وارونه خوانده باشی . فرد یا از حالتی می خواهد فرار کند لذا آنرا انکار می کند و واکنش وارونه نشان می دهد یعنی رفتارهایی که همه اش بخواهد ابراز کند من چنان نیستم یا فلان تمایل را ندارم را بطور افراطی از خود نشان می دهد و هیجاناتش بروز دهنده آن است . یا حالاتی و رفتاری و خواسته ای را تابو و نا مقبول از نظر اجتماع یا خانواده و .... می بیند و چون در درون آن رفتار و خواسته یا حالت را دارد و در بیرون تابو می بیند برای هماهنگی با بیرون و آنچه هنجار می شناسد آنرا انکار می کند و دست به واکنش وارونه می زند . در واقع می شود گفت واکنش وارونه حاصل یک نوع درگیری بین دو نیرو در درون هست یکی تمایلات و گرایشها و دیگری وجدان اخلاقی اینکه کدام درست هست ( تمایلات طبیعی هست و وجدان اخلاقی افراط دارد یا برعکس ) و به عبارتی تعادل فرد در چیست باید موردی و بنا به وضعیت و احوالات بررسی بشود .

این توضیحات را دادم تا کمک کند خودت خودت را واکاوی کنی . آنچه مهم هست ، این است که هرچه بیشتر روی تمایلات و گرایشاهایت تمرکز کنی ، انکار هم شدید تر می شود و واکنش وارونه به شدت بروز می کند و لذا درگیری درونی باعث فرسوده شدنت و تحلیل رفتن توانت و در نتیجه مشکلات روحی و رفتاری می شود که رفته رفته از تعادل خارجت می کند و کنترل ذهن و رفتار و افکار را از تو می گیرد .

چون این روند روندی اختلالی هست و از وضعیت طبیعی خارجت می کند سرگردان و درمانده هم می شوی و حتی چه بسا اختلال هویت پیش بیاورد مثل حالا که می گویی نمی دانم کی و چی هستم و چی می خواهم .

راه کار ساده ای هم داره . از فکر کردن زیاد و از تمرکز زیادی روی خودت و هرآنچه هستی بیرون بیا و به زندگی در معمولی ترین سطح آن بپرداز .

در ضمن کمالگرایی شما منافاتی با واکنشهای وارونه در شما ندارد بلکه چه بسا زمینه ساز آن باشد در جایی که کمالگرایی شما را سخت به دنبال ایداه آلها و تمایلات در بهترین وضعیت ، می کشاند و شما شرایط و امکان آنرا نمی بینی و سازگاری هم نداشته و دست از کمالگرایی برنمی داری لذا دست به انکار امیال و ..... میزنی .

در هر صورت با توجه به چند تاپیک اخیرت بنده گرفتار واکنش وارونه بودن را تشخیص دادم . در تاپیکهای قبلی هم رویکرد کمالگرایانه ات بیشتر آشکار بود .

به داد هردو برس با خاموش کردن ذهنت و ایست دادنها به او و دست از تمرکز روی خودت و اینکه چی می خواهی و چی نمی خواهی برداشتن .

لینک زیر را بخوان به دردت می خورد :


http://www.hamdardi.net/thread-10711.html

سلام
فرشته مهربان عزیز، خیلی مطلب مفیدی برام بود. خیلی خیلی ممنونم.
به خصوص لینک بهترین روش تصمیم گیری. فعلا دارم روی کنار گذاشتن تصمیم های ضعیف و اون سه پرسش اولیه برای گرفتن یک تصیم کار میکنم. خیلی ازتون ممنونم.

سلام دوستان.
دلم برای همتون خیلییییییی تنگ شده بود. امیدوارم حال همگی خوب باشه.
چند روزی هست خیلی تو فکر آقای جنوب سرخ هستم. امیدوارم حالشون خوب باشه.

من هم خیلی بهترم.
یک شغل نیمه وقت هم پیدا کرده ام. البته کار سطح بالایی نیست حقوقش هم بالا نیست. ولی به دلم نشسته. بخصوص همکارا خیلی خوبن. آدمای بی شیله پیله ای هستن.
ارتباطم با افراد خانوادم و خودم هم بهتر شده و اعصابم خیلی راحت تره. با اینکه دارو هم دیگه نمیخورم.
احساسم هم نسبت به دیگران بهتر شده.

خیلی خیلی محتاج دعا هستم.

خیلی خیلی زیاد دلم براتون تنگ شده بود.برای همتون آرزوی شادی و سلامتی و موفقیت دارم دوستان عزیز.