وابستگی شدید همسرم و خانوادم و نگرانی من از تنهایی خانوادم

سلام
من یک پسر 27 ساله هستم.قبلا هم تاپیک هایی تو این سایت داشتم.
من الان حدود 9 ماه که با دختری که مشکلاتمو تو تاپیک های قبلیم مطرح کردم عقد کردم.
من فرزند چهام و آخر خانواده هستم.همه خواهر برادرا ازدواج کردن و من با پدرو مادرم تنها هستم.قصد تعریف از خود ندارم اما بسیار بسیار فرد دلسوز و دلرحمی هستم.همیشه و در همه حال دوست دارم به همه کمک کنم و بخاطر این اخلاقم همیشه مورد علاقه همه خانواده بودم.مادر پدرم 63 ساله هستن و خیلی هم به من وابسته هستن
و اما مشکلی که وجود داره اینه که
1.همسرم خیلی به من وابسته است اصلا اجازه تکون خوردن منو از کنار خودش نمیده.
2.خانواده هم خیلی به من وابسته هستن و وقتی خونه هستم واقعا خوشحالیشونو احساس میکنم.
حالا این دو موضوع رو با هم تلفیق کنید و خودتونو جای من قرار بدبد.
از طرفی من نمیتونم همیشه همسرم رو ببرم خونه خودمون.
خلاصه من موندم بین این دو مشکل.
مثلا خانم میگه امشب باید خونه ما بخوابی از یک طرف هم دلم نمیاد پدر مادرم رو تنها بذارم تو خونه هرچند اونا خودشون حرفی ندارن.اما وقتی تنهاشون میذارم بشدت عذاب وجدان میگیرم.و از طرفی دل همسر هم نباید شکست.
مشکل بزرگترم اینه که سال آینده که عروسی کنم تکلیف پدر و مادرم چی میشه.با این همه عذاب وجدانم چطوری تنهاشون بذارم.
گاهی از ازدواجم پشیمون میشم.
بشدت احساس درماندگی میکنم.
:303:

- - - Updated - - -

اینم لینک تاپیک قبلیم
http://www.hamdardi.net/thread-30853.html

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط گل نمک

سلام
من یک پسر 27 ساله هستم.قبلا هم تاپیک هایی تو این سایت داشتم.
من الان حدود 9 ماه که با دختری که مشکلاتمو تو تاپیک های قبلیم مطرح کردم عقد کردم.
من فرزند چهام و آخر خانواده هستم.همه خواهر برادرا ازدواج کردن و من با پدرو مادرم تنها هستم.قصد تعریف از خود ندارم اما بسیار بسیار فرد دلسوز و دلرحمی هستم.همیشه و در همه حال دوست دارم به همه کمک کنم و بخاطر این اخلاقم همیشه مورد علاقه همه خانواده بودم.مادر پدرم 63 ساله هستن و خیلی هم به من وابسته هستن
و اما مشکلی که وجود داره اینه که
1.همسرم خیلی به من وابسته است اصلا اجازه تکون خوردن منو از کنار خودش نمیده.
2.خانواده هم خیلی به من وابسته هستن و وقتی خونه هستم واقعا خوشحالیشونو احساس میکنم.
حالا این دو موضوع رو با هم تلفیق کنید و خودتونو جای من قرار بدبد.
از طرفی من نمیتونم همیشه همسرم رو ببرم خونه خودمون.
خلاصه من موندم بین این دو مشکل.
مثلا خانم میگه امشب باید خونه ما بخوابی از یک طرف هم دلم نمیاد پدر مادرم رو تنها بذارم تو خونه هرچند اونا خودشون حرفی ندارن.اما وقتی تنهاشون میذارم بشدت عذاب وجدان میگیرم.و از طرفی دل همسر هم نباید شکست.
مشکل بزرگترم اینه که سال آینده که عروسی کنم تکلیف پدر و مادرم چی میشه.با این همه عذاب وجدانم چطوری تنهاشون بذارم.
گاهی از ازدواجم پشیمون میشم.
بشدت احساس درماندگی میکنم.
:303:

- - - Updated - - -

اینم لینک تاپیک قبلیم
http://www.hamdardi.net/thread-30853.html

---

گل نمک منم پسرم ، اینکه دلسوزی و دست بخیر هستی خیلی خوبه

منتها باید بین رفتارو کارات توازن ایجاد کنی

باید تعادل رو رعایت کنید هم بین پدر و مائرتون و هم بین خانومتون ، یعنی کم کم از پدر و مادرتون فاصله بگیرید نه یکدفعه البته و به سمت خانومتون متمایل شید

این بدین معنی نیست که پدر و مادرتون رو بیخیال شین منتها اون ها هم شمارو دوست دارن و بهتون دلبستگی دارن منتها کم کم براشون جا میفته که شما ازدواج کردید و سرزندگی خودتون هستید
و مطمئن باشید اونا هم خوشبختی شمارو میخان و وقتی ببینن که شما صاحب زندگی خودتون هستید و خوشید با قضیه خیلی راحت کنار میاین. و جای نگرانی نیست.

شما هم سعی کنید دورادور حواستون بهشون باشه و ساپورتشون کنید.

بلاخره هرچی باشه شما ازدواج کردید و زندگی جدیدی رو باید شروع کنید و دختر مردم هم بهر امیدی به شما بله رو گفته.

یا حق

مرسدس عزیز
کاملا متوجه فرمایشتون هستم
متاسفانه من کارم تاثیر بسیار بدی روم گداشته
بطور مستقیم با مرگ و زندگی انسانها سرکار دارم
شاهد مرگ خیلی ها در اثر سهل انگاری فرزندانشون بودم و تنها گداشتن عزیز ترین افراد زندگیم استرس شدید
ی بهم وارد میکنه.از طرفی برآورده کردن نیاز های همسرم هم واقعا خستم کرده.:54:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط گل نمک

مرسدس عزیز
کاملا متوجه فرمایشتون هستم
متاسفانه من کارم تاثیر بسیار بدی روم گداشته
بطور مستقیم با مرگ و زندگی انسانها سرکار دارم
شاهد مرگ خیلی ها در اثر سهل انگاری فرزندانشون بودم و تنها گداشتن عزیز ترین افراد زندگیم استرس شدید
ی بهم وارد میکنه.از طرفی برآورده کردن نیاز های همسرم هم واقعا خستم کرده.:54:

---

گل نمک چه نیازی از همسرتون خستون کرده؟ میشه کامل توضیح بدید

بنظر من شماروی قضیه حساس و وسواس پیدا کردید ، بهتر کار اینکه بین 2 طرف تعادل برقرار کنید و تعادل و سنگینی ترازو باید بیشتر سمت خانومتون باشه

اینکه دوست داره مدت زمان زیادی رو با هم باشیم،همش در کنار من باشه و هر هفته با هم به تفریح بریم.اینکه خانوادم رو تنها بذارم و حتی ساعتهایی که بصورت اضافه کاری در محل کارم حضور دارم نرم.
مثلا امشب که مادر من مسافرت رفته و پدرم تو خونه تنهان ان من میخوان تا دیر وقت پیششون بمونم.
من خودم معتقدم امشب اگر نشد با هم باشیم شب های دیگر هم هست اما ایشون هر لحظه دوست دارن کنار من باشن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط گل نمک

اینکه دوست داره مدت زمان زیادی رو با هم باشیم،همش در کنار من باشه و هر هفته با هم به تفریح بریم.اینکه خانوادم رو تنها بذارم و حتی ساعتهایی که بصورت اضافه کاری در محل کارم حضور دارم نرم.
مثلا امشب که مادر من مسافرت رفته و پدرم تو خونه تنهان ان من میخوان تا دیر وقت پیششون بمونم.
من خودم معتقدم امشب اگر نشد با هم باشیم شب های دیگر هم هست اما ایشون هر لحظه دوست دارن کنار من باشن.

---

خوب گل نمک عزیز این طبیعه
و حق طبیعه ای ایشون هستش از روی علاقه زیاد و دوست داشتن و نشونه و امتیازهای خیلی خوبیه

ببینید این تنهایی پدر و مادرتون طبیعیه و غیر قابل اجتبات ، چون بحرحال شما ازدواج میکنید و میرید سر خونه و زندگیتون خودتون و نمیتونید هرشب پیش پدر و مادرتون بخابید یا پیششون بمونید.

پس این اتفاقی که نهایتا 1 سال یا چند سال دیگه میافته ، این قانون طبیعته همونطور که پدر و مادرتون از خانوادشون جدا شدن ....

پس سخت نگیرید و وسواس و حساسیت بیش از حدف بخرج ندید

موفق باشید

بله
متوجه هستم اما بنظرتون روابط دوران عقد نباید محدودیت هایی داشته باشه؟
حتی فکر تنها گذاشتن پدرو مادرم آزاد دهندس برم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط گل نمک

بله
متوجه هستم اما بنظرتون روابط دوران عقد نباید محدودیت هایی داشته باشه؟
حتی فکر تنها گذاشتن پدرو مادرم آزاد دهندس برم

---

حد و مرزش با توافق بین 2 طرفه
دیروزود داره ولی سوخت و سوز نداره

مشکل همین توافق که عملی نمیشه و ایشون زیر بار نمیره و من تقریبا از کارو زندگی افتادم:161:

آقای گل نمک، من تاپیکهای شما رو تا حدودی دنبال کردم. چند سوال که شاید نامربوط به نظر برسه. قدیمی ترین دوست تون که الان باهاش در ارتباط هستین

از چند ساله میشناسیدش؟ چند تا کار عوض کردین؟! کاری که الان دارین چند ساله توش هستین؟ الان از کار و محل کارتون راضی هستین؟ توی اطرافتون

دختری هست یا مثلا توی خیابون چند تا از دخترهایی که می بینید فکر می کنید از خانمتون بهترن یا اگه با اونا ازدواج میکردین بهتر بود؟!

مشکل اینجاست که شما معتقدی امشب نشد شبهای دیگه هم هست
البته بگم از نظر منم جمله شما منطقیه و مشکلی توش نیست(از دید هر مردی جمله شما مشکلی نداره)
ولی خودم تجربه کردم نظر خانم ها این نیست
یه بار خانمم اینو بهم گفت احساس میکنم وقتی با همیم خوشی وقتی هم نیستیم برات فرق نمیکنه
من از این جملش فهمیدم باید فرق کنه برام برای همین از اون به بعد هر وقت کاری پیش میومد که قرارمون کنسل میشد یا عقب میافتاد به جای اینکه دلیل منطقیشو بیان کنم و منتظر باشم عکس العمل خانمم منطقی باشه
باهاش همدردی و هم حسی میکردم و اینکار باعث میشد کمتر ناراحت بشه و دلخوری پیش نیاد
پیام دادن وقتی که باهاش نیستی خیلی کمک میکنه به اینکه حس نکنه براش اهمیتی قائل نیستی
وقتی احساس کنه لحظاتی که باهاش نیستی هم بهش فکر میکنی ارومتر و صبورترش میکنه

سلام به دوستان عزیزم
عذر میخوام که کم تاخیر داشتم
toojih عزیز باید بگم که کاری عوض نکردم و الان 6 ساله تو این کارم و کلا آدمی هستم که اهل رفت و آمدو روابط دوستانه نیستم.تو زندگی 27 سالم فقط یک دوست از دوران دبیرستان دوتا دوره کاردانی و یک نفر از زمان کارشناسی دارم.از بین 70 نفر همکارم هم دوست صمیمی ندارم.
آدم احساساتی نیستم و هیچوقت قصد ازدواج نداشتم و اگر این دختر سر راهم قرار نمی گرفت و شرایط ازدواج فراهم نمیشد فعلا ازدواج نمیکردم.الان هم ما مشکل خاصی ندارم و فقط همین موضوع تاپیک زدم بین ما کمی اختلاف ایجاد کرده.برعکس من که گوشه گیرم ایشون اهل تفریحن.منم تا حدودی همراهیشون میکنم ولی به اندازه ایشون انرژی ندارم.
مثلا فردا جمعس و خانوادش میخوان برن کوه منم علاقه ای به کوه نوردی ندارم .تکلیف چیه؟

و اما دوست عزیزم ناآشنا.صحبت هاتون واقعا خوب بود :104:و من تقریبا تو 9 ماه اخیر هیچیک از این کارهارو انجام نمیدادم که با نوجه به احساساتی بودن خانمم مطمئنا مشکل سازه.از تجربیات خوب دوستان استقبال میکنم
:72:

دوستان لطفا راهنمایی هاتونو از من دریغ نکنید.
متشکرم

- - - Updated - - -

دوستان لطفا راهنمایی هاتونو از من دریغ نکنید.
متشکرم

پدر و مادر شما زندگی خودشون رو دارند و شما زندگی خودتون. قبل از اینکه شما باشید پدر و مادرتون داشتند زندگی می کردند و وقتی شما برید هم اونها باز زندگی می کنند. کسی که باید به فکر تنهایی پدرتون باشه پدر و مادرتونن زمانی که دارند برای سفر مادرتون برنامه ریزی می کنند نه شما. اگر هم بخواهند که شما از پدرتون مراقبت کنید بهتر بود از شما و نامزدتون می خواستند که با هم به خانه پدرتیتون برید و مراقب پدر باشید.

شاید بهتر باشه اولویت های زندگیتون رو مشخص کنید و اینو یادتون باشه که شما نمی تونید به طور همزمان همه رو از خودتون راضی نگه دارید. اول به شرایط خودتون توجه کنید و ببینید چه کاری در چه زمانی درست هست (با در نظر گرفتن همه شرایط، نه فقط بدست اوردن دل همسر یا پدر و مادر)
در دوران نامزدی همه انتظارات زیادی دارند و بر اورده کردن همه انتظارات هم غیر ممکنه و هم خسته کننده و شما رو فرسوده می کنه. من اگر جای شما بودم سعی می کردم بیشتر به آینده فکر کنم و دوران نامزدی رو تا اونجا که می تونستم کوتاه می کردم.

آیا پدر و مادرتون از کار افتاده هستند و نیاز به مراقبت های خاص دارند؟

شما که انقدر به پدر ومادرتون وابسته هستین اصلا چرا ازدواج کردین؟
همونطور که خودتونم گفتین اگه این خانم نبود فعلا ازدواج نمکیردین پس هنوز به بلوغ فکری و رفتاری برای ازدواج نرسیدین هنوز خودتون رو مسئول پدر و مادرتون بیشتر میدونین تا همسرتون
پدر و مادرتون همدیگر رو دارن
بقیه خواهر و برادراتونم هستن تک فرزند که نیستین
پس دلیل این عذاب وجدان چیه
شما احتمالا تو بیمارستان کار میکنید گفتین با مرگ و زندگی افراد مرتبطین خب حالا من یه سئوال دارم
تمام بیماراتون به خاطر سن زیاد و بیماری قلبی و سکته و.... از بین میرن؟
تو بیماراتون فرد جوان ندارین که مثلا در اثر تصادف فوت بشه؟؟
شما نگران این هستین که به پدر و مادرتون سر نزنین و خدای نکرده براشون اتفاقی بیفته
مرگ و زندگی دست خداست آقای محترم شما چکاره این
فکر میکنین این اتفاق ممکن نیست خدای نکرده واسه همسرتون بیفته؟
اونوقت عذاب وجدان نمیگیرین؟
پس سعی کنین بیشتر فکر و وقتتون رو روی ایشون متمرکز کنین از لحظات با هم بودن لذت ببرین قبل ازینکه خیلی زود دیر بشه

درود

گل نمک دادا فدات شم توی دوران نامزدی عقد خانوم ها بیشتر دوست دارن با شوهراشون باشن مهمونی برن خرید برن قدم بزنن به فامیلاشون و دوستاشون نشونش بدن و این برنامه ها رو توی دوران مجردی کشیدن (شاید باورت نشه ولی بعدا متوجه میشی چقدر فرق هست بین زن و مرد) منم اب دوستان موافق هستم البته بهتره کم کم اینکارو انجا بدی.مثلا تقسیم بندی کن به همسرتون هم بگین یکم بهتون وقت بده خودتون رو با شرایط وقف بدین.

برین خونه خودتون درست میشه همه چی ایشالله.میتونی هفته ای دو یا سه بار بری خونوادت سر بزنی بعد کارت بری یکم پیششون بعدش بری خونه خودت مثل پدرخانوم خودم یا ریفیقم همینکارو میکنه.

یه پیشنهاد سعی کن لحظاتی که با همسرت هستی فقط به اون فکر کن و انرژیت رو بزار همش رو برای همسرت نگران چیزی نباش جوری باهاش رفتار کن فکر کنه ملکه زندگیته اونوقت یکم دلخوریش کمتر میشه.

ولی انصافا خوش بحالت خانومت میگه کار اضافی نگیر بیشتر پیش هم باشیم خدا شانس بده خانومت چقدی دوست داره :311:

کسی که ازدواج میکنه اگر فکر اینجا رو نکرده باشه عاشق حقیقی نبوده، مطمئن باش پدر و مادر گرامیتون هم موقع ازدواج همین حس رو به والدین خودشون داشتند.

اینکه به فکر همه هستید واقعا عالیه کمتر کسی توی جامعه پیدا میشه که این حس رو داشته باشه البته باید مراقب باشی که اول خانواده خودت مهمتره (همسر و خودت) بعد دوستان و فامیل... شخصیت احساسی هستی درست مثل خودم هستی ولی مراقب باش چون این نوع رفتاری که شما داری میگه باید همه از من خوشحال و راضی باشند.

من بعد از بازی با شطرنج متوجه شدم که یه کم باید بی رحم بود وگرنه دوام نمیاری و شاه رو میزنند.


دوری از خانواده قبول دارم سخته ولی این شکلی هم نیست که خبری از هم نگیرید. فکر کن شما رفتید مسافرت و برگشتید این طوری فکر بکنی راحتتر با قضیه کنار میای.

موفق باشی

سلام
از پاسخ هاتون ممنونم
بله حق با شماست من یکم کوتاهی کردم و خودمم قبول دارم اما حقیقتش اینه که خانم من بنظرم یکم زیاده خواه.بنظر شما درست من همیشه خونه پدر خانمم باشم؟چقدر بریم بیرون؟چقدر بریم پارک و سینما.خودمم خجالت میکشم که هر شب برم خونشون و هرشب اونجا بخوابم.
اصلا اونطور نبوده که من کاملا خانم رو به حال خودشون رها کرده باشم.از صبح تا شب با هم بودیم اما شب ساعت 9 باز هم به من میگه نباید بری خونه!!!!بیا با اینجا بخواب.
جالب اینجاست اگه صبح تا شب به پارک و خیابونو مسافرت بگذره باز هم شب من باید پیششون باشم.این درست؟من نباید وقت آزادی برای خودم داشته باشم؟

سلام

شما این صحبت ها را با خانمتون کردین؟بهشون گفتین که دوست دارید یک بخشی از وقتتون برای خودتون باشه؟ واکنششون و دلایلشون چی بوده؟

آیا ایشون اهل مطالعه هستند؟ آیا کتاب رازهایی در مورد مردان را براشون خریدید؟

شما خودتون چه طور؟

تو کتاب ازدواج بدون شکست یکی از پارامتر هایی که گفته بود قبل از ازدواج باید دقت کرد؛نیاز به تفریح هست.که مشخصه شما و خانمتون تو این زمینه خیلی متفاوت هستید.

باید این تفاوت را بین خودتون بپذیرید و باهاش منطقی برخورد کنید.

وقتی شما و همسرتون این را بدونید که بعضی آدم ها ذاتا نیاز به تفریحشون بیشتره و بعضی ذاتا کمتره؛دیگه هیچ کدوم هم را غیر طبیعی نمی بینید و سوتفاهم پیش نمیاد.

با این موضوع راحت تر و منطقی تر برخورد کنید.یک میانگین گیری کنید و سعی کنید هر دو تون به این میانگین نزدیک شوید.

مثلا خانمتون هفته ای یک یا دو بار با شما تفریح برن ولی شرایط هم براشون فراهم بشه که ایشون بتونن بقیه نیاز به تفریحشون را از طرق دیگه مثل دوستان و آشنایان یا کلاس ورزش و هنر مرتفع بشه.

وقتی که ایشون سرگرم کارهای ورزشی هنری یا تفریح با دوستانشون هستند شما زمان اضافه برای خودتون دارید.

احساس می کنم که خانمتون بی کار هستند و دانشجو یا شاغل نیستند.

چون من خودم علی رغم اینکه در شرایط عادی اهل تفریح هستم اما الان که مشغول درس و... هستم وقت فکر کردن به تفریح و... ندارم!!! و از این جهت فعلا احساس نیاز زیاد نمی کنم.