نیازمند کمک خیلی مهم لطفا راهنمایی کنید دارم دیوانه میشم

سلام پسری هستم که ازحدود 17 -18 سالگی به یک دختر علاقه مند شدم الان حدود 26 سالمه
دختر مورد نظر تقریبا سه چهار سالی ازم بزرگتره
توی این مدت هر شب با فکر اون دختر خوابدیم وهر صبح با فکر اون بلند شدم
بزگترین ارزوی زندگیم خوشبخت شدن اون دختر بوده وهست خیلی دوستش دارم برای تا الان چیزی بهش نگفتم نمی دوم خودش میدونه یا نه یا اصلا بهم علاقه داره یا نه
دلیل اینکه تا الان بهش چیزی گفتم اینه که دوست داشتم اول خودمو بکشم بالا یک موقیعت خوب برای خودم درست کنم تا بتونم خوشبختش کنم خوشبخت شدون اون دختر بزرگتری هدف زندگی منه اصلا دوست نداشتنم براش مشغولیت ذهنی درست کنم تازه اگه این طوری میرفتم جلو بیشتر فکر میکرد دارم به خاطر موقیعتش میرم جلو

اینو بگم اون دختر خیلی از من بهتره درسته از نظر مالی وموقعیت اجتماعی وخیلی چیزهای دیگه از من بهتره اما بیشتر منظورم از لحاظ شخصیت بود در هر حال از هر جهتی از من خیلی بالاتره از لحاظ تحصیلات هم از من بالاتره

دوسه روزه فهمیدم ظاهرا خواستگاری داشته وتقریبا داره بهش جواب مثبت میده (البته هنوز عقد نکردن وصد درصد نیست) اون خواستگارش هم تقریبا از لحاظ تحصیلات ومالی در حد دختر هست البته فکر کنم یک بالاتر باشه از لحاظ مالی
دارم دیونه میشم تو ی همین دو سه روز شب روز کارم شده گریه کرد وحسرت خوردن
خیلی بهم ریختم

لطفا کمکم کنید

نمیدونم باید چکار کنم

نمی دونم شاید پیش این مرده خوشبخت بشه حداقلش از لحاظ مالی میتونه زندگی مرفهی داشته باشه ولی من هیچی ندارم میترسم ادم خوبی نباشه واذیتش کنه اصلا فکر اینکه یک ذره اذیتش که داره دیونم میکنه

همین الان که دارم
اینا رو مینویسم دارم گریه میکنم توی این دوسه روزه خیلی اذیت شدم خیلی بهم ریختم
الان نمیدونم باید چیکار کنم بعضی وقت ها به فکرم میزنه برم بهش بگم جریان این چند ساله رو

بعد فکر میکنم من که الان قدرت خوشبخت کردنشو ندارم(مشکلم بیشتر مالی هست) تازه اون دختر ممکنه فکر کنه من به خاظر پولش دارم میرم جلو


لطفا کمک کنید نمیدونم باید چیکار کنم
اگه بهش نرسیدم دعا کنید که خوشبخت بشه دعا کنید کنار هرکسی که هست قدرشو بدونه واذیتش نکنه وخوشبختش کنه
برای منم دعا کنید که خدا آرومم کنه دارم دیونه میشم

سلام برادر

برادر این قدر بی تابی نکنید. معلوم است که هرچه مصلحت باشد همان می شود!
دلیلی که آوردید برای این که با ایشان تا به حال صحبت نکرده اید خیلی منطقی بود.:104:
این خانم فامیل شما هستند؟ چون از هفده هجده سالگی تابه حال می شناختیدشان و الان هم خبر دارید که خواستگار دارد و ... به نظر می آید فامیلتان هستند؟ یا رفت و آمد خانوادگی دارید؟؟
هم شما خوشبخت می شوید ان شا الله هم ایشان . حالا چه باهم چه بدون هم ... گریه نکنید. همه چیز درست می شود... اگر جواب مثبت دادند هم شما همسر خوبی پیدا خواهید کرد بعدا. خیالتان راحت باشد بی همسر نمی مانید. ایشان هم خودشان حتما بیشتر به فکر منافعشان هستند نگران نباشید که کسی را انتخاب کنند که بعد اذیتشان کند....

دوست عزیر، امیدوارم ناراحت نشی ولی صحبتهایی که نوشتی نشون میده که هیچی نگی به نفع خودت و ایشون هست. شما اگه میخواستی

با انگیزه ای که در کنار ایشون بودن بهت میده(میزان علاقه ای که بهش داری) به جایی برسین توی این سالها رسیده بودین و خودتون رو بهش نزدیکتر کرده بودین.

براش همونطوری که گفتی آرزوی خوشبختی کن و سعی کن بیشتر به خودت و پیشرفتت فکر کنی.

سلام ممنون که نظر دادید بله اشنای خانوادگی هستد وتا حدودی در جریان کارها هستم
در مورد ایکنه گفتین اگه تا حالا دوستش داشتید میتونستی خیلی پشیرفت کنی من خلیی دوستش داشتم ودارم وتا الانهم به هرجایی رسیدم به خاطر ایشون بوده
من از همون اول از لحاظ سطح خانوادگی و مالی وخیلی چیزها خیلی پایین تر از ایشون بودم
ایشون خیلی خواستگار داشتند هر بار که یکی می امد خواستگاری شون تمام فکر وذهنم مشغول ایشون میشد
ایشون دارای تحصیلات عالیه هستند چون از من یکم بزرگتره چند سال زودتر وارد دانشگاه شده بود

من اون موقع چند سال همه زورم رو زدم که تو یک دانشگاه خیلی خوب ومعتبر قبول بشم چون با طرز فکر او ن سن فکر میکردم تنها راه رسیدن به ایشون اینه که توی یک دانشگاه خیلی بزرگ با یک رتبه عالی قبول بشم چند باری توی کنکور قبول شدم ولی نرفتم چون همش دانشگاههای متوسط بود واون موقع فکر میکردم اگه یک داشگاه خوب بت رتبه عالی قبول نشم اصلا ایشون منو قبول نمیکنه بعد گفتم بذار اول برم دنبال کار وپول نسبت به چند سال قبل الان وضعیتم خیلی بهتره ولی نسبت به ایشون خیلی پایین تر هستم مثلا ایشون درامد یکساله من رو توی کمتر از یکماه بدست می یارند برای همین من هرچقدرهم که جلو میرم بازهم ازش عقب ترم پیشرفتم بد نبود البته ایده ال هم نبود البته اگه یک حمایت خانوداگی داشتم شاید یکم وضعیتم بهتر بود چون قشنگ دیدم پدر ومادر ایشون از همون بچگی مثل کوه پشت بچه هاشون بودند خدا رو شکر همه بچه هاشون هم الان زندگی خوبی دارند ولی پدر ومادر من خیلی این طوری نبودند من حتی راحت نمیوتنم با پدر ومادرم حرف بزنم خیلی برام غریبه اند البته خودم هم توی زندگی ام اشتباه زیاد داشتم ما جو خونوادگی ارومی نداریم توی خونه همیشه جنگ ودعوا توی این شرایط استرس زا بعضی وقت ها تصمیم های غلطی هم میگرفتم اصلا مثل بقیه دخترا نیست خیلی خانومه کل فامیل اینو میگن تنها حرف من نیست خیلی شخصیت بالایی داره
خیلی بهم ارامش میده وقتی فقط بهش نگاه میکنم ارامشی بهم میده که هیچ وقت تو زندگی ام نداشتم دوست دارم حتی الان جونمو بدم ولی بهترین زندگی نصیب اون بشه الان بزرگترین حسرتی که دارم اگه حرفمو قبلا بهش زده بودم حتی اگه جواب منفی هم بهم میداد (احتمالش بیشتر بود) حداقلش این بود که الان حسرت اینو نمیخوردم که چرا حرفمو بهش نزدم الانم توی این وضعیت گفتن این حرف بهش شاید زیاد منطقی نباشه چون فکر میکنم توی این وضعیت ایشون یه جور اشقتگی ذهنی براش درست میکنه وضررش براش بیشتره اصلا حاضر نیستم یک لحظه هم ناراحتیشو ببنیم
از این ورم خودم بهم ریختم تو این چند روز اصلا حالم سرجاش نیست اینقدر گند زدم توی کارم که همین تنها منبع درامد مم رو هم کم مونده از دست بدم
وقتی میگید اروم باش چه جور اروم باشم وقتی همه زندگی ام رو دارم از دست میدم دیگه نمیدونم باید چیکار کنم فقط نیاز به یک فرصت دو یا سه ساله داشتم که وضعیتمو بهتر کنم واقعا الان توی بن بستم حالم اصلا خوب نیست

سلام دوست عزیز.

نظر من اینه که مسئله رو باهاشون در میان بگذارید، و تصمیم گیری رو به عهده خودشون بذارید. شما اطلاع ندارید، شاید ایشون هم به شما علاقه داشته باشه.

در هرحال از نظر من کار درست اینه که حرفتون رو بزنید، ولی خیلی منطقی و به دور از احساسات. طوری که اون خانوم تحت فشار احساسی قرار نگیره.

بهش حق انتخاب بدید. و به خودتون هم حق مطرح کردن خواسته هاتون رو بدید.

و در نهایت به هیچ چیز اصرار نکنید، ممکنه خیر و صلاح هیچ کدومتون در ازدواج با همدیگه نباشه.

موفق باشید.:72:

خوب اگه خواستم بهشون بگم نمیدوم چطوری بگم که از لحاظ احساسی ناراحت نشه
الان وضعیت ایشو رو در نظر بگیرید الان جواب اولیه رو به خواستگارشون دادن ولی هنوز عقد نکردن هر لحظه ممکنه کلا بهم بخوره یا اینکه برن عقد کنن
ای کاش حدقل قبل از جواب دادن ایشون موضوع رو می فهمیدم
تازه اگه م الان بهش بگم حداقل باید یه دو سه سالی صبر کنه
تازه با مقایسه شرایط م واون اقا
ای خدا

سلام
شما همش ارزوت خوشبختیش بوده...غیر از مسایل مالی بخاطر تفاوت سن شما نمی تونی خوشبختش کنی...تجربه دارم که میگما:81:
پس بسپارش به خدای مهربون و مثل همیشه خوشبختیش رو از خدا بخواه و مطمان باش در اینده هزار برابر خیر به سمت خودت بر میگرده:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط azade66

سلام
شما همش ارزوت خوشبختیش بوده...غیر از مسایل مالی بخاطر تفاوت سن شما نمی تونی خوشبختش کنی...تجربه دارم که میگما:81:
پس بسپارش به خدای مهربون و مثل همیشه خوشبختیش رو از خدا بخواه و مطمان باش در اینده هزار برابر خیر به سمت خودت بر میگرده:72:

---

نه این مورد رو اصلا قبول ندارم که دختر حتما باید کوچکتر از پسر باشه

همیشه خوشبختیش رو خواستمو ومیخوام

- - - Updated - - -

من چیزی بهش نگفتم
امروز 14 دی قراره عقد کنن
امشب اصلا خوابم نمیبره اصلا حالم خوب نیست یه جورایی دلم خیلی گرفته حس میکنم قلبم داره میترکه
کسی رو ندارم باهاش حرف بزنم خیلی تنهام دلم میخواود فقط بایکی حرف بزنم باهاش درد دل کنم بلکه یکم سبک شدم حرفامو همین جا میزنم بله یکم ارومتر شدم
تو این چند روزه حالم اینقدر خراب بود که مادرم فهمید جریان رو فکر میکنید برگشت بهم چی گفت دلمو خیلی سوزوند برگشت بهم گفت که هوسه
خدا شاهده که توی این حدودا نه سال حتی یک بار هم به چشم ناپاک به این دختر نگاه نکرده بودم تو این مدت نذاشته بودم مادرم بفهمه چون میدونستم اصلا مادر نیست اون از پدرم که یه ادم بی مسئولیت وبی تعهد اینم از مادرم مادرم توی زندگی ام خیلی تنهام این دختر خانم تنها انگیزه ام بود برای زندگی منو وقتی دید که هیچکی اصلا منو حسابم نمیکرد خیلی مهربون بود واقعا یک ارامشی بهم میداد که هیچ وقت توی زندگی ام نداشتم
اون اوایل وقتی توی یک رشته خوب قبول نشدم یک جورایی یک حالت افسردگی گرفتم اصلا حالم خوب نبود فکر میکردم دارم از دستش میدم بعد مدتی گفتم بهتره اول برم دنبال کار ویک پول جمع کم بعد هم میرم دانشگاه وهم ازش خواستگاری میکنم فقط نیاز به یک فرصت یکی دوساله داشتم که شرایطمو بهتر کنم فقط دوسال نیاز به فرصت داشتم
ظاهرا این پسره خیلی پولداره فقط امیدوارم قدرشو بدونه بدونه که چه فرشته ای گیرش اومده
خودمم نمیدوم چیکار کنم اگه فقط یک پدر ومادر درست وحسابی بالای سرم بود شاید اینطوری نمیشد همین مادرم با اینکه وضعمو دید دید که داغون شدم ولی باز اون حرفو بهم زد وقتی اون حرفو بهم زد خیلی دلم سوخت باخودم گفتم ببین حرف دلمو دارم به کی میزنم

واقعا نمیدونم چیکار کنم که یکم اروم بشم اصلا حالم خوب نیست

برادر عزیز شما ادم منطقی بودید و از همون اول متوجه شدید که شما با ایشون از لحاظ سن و خانواده و تحصیلات و ... تناسب ندارید به خاطر همین هم پا پیش نذاشتید چون میدونستید که جواب منفی میشنوید اگه زوجین کفو هم نباشن هر چه قدر هم که عاشق هم باشن نمی تونن زندگی خوبی داشته باشن . چه برسه به عشق یک طرفه .عشق اگه بدون عقل و منطق پیش بره محکوم به شکسته . عشق واقعی در زندگی خودشو نشون میده . انشا الله شمام در اینده به عشق واقعیتون میرسید

الان بزرگترین حسرتی که دارم اینه که چرا بهش نگفتم
یکی دوسال قبل توی یک مهمونی میخواستم بهش بگم ولی یکدفعه گفتم بذار یکم دیگه صبر کنم
اونا ساکن یک شهر دیگه اند برای همین خیلی کم همدیگه رو می بینیم
ای کاش اون موقع بهش میگفتم بهش میگفتم که بهم فرصت بده الان امکان ازدواج رو ندارم یا بهم فرصت میداد یا نمیداد واقعیتش اینکه که اون موقع میترسیدم قبول نکنه چند سال صبر کنه ولی ای کاش میگفتم حداقلش این بود که حرفمو بهش زده بودم
توی این مدت کوتاه هم که فهمیدم جواب مثبت به خواستگارش داده خیلی فکر کردم واقعا شرایط جوری بود که مطرح کردنم تقریبا امکانش نبود

الان تنها چیزی که برام مونده یک عمر حسرته همین

- - - Updated - - -

وقتی یک پسر از نظر شرایط پایین تر از یک دختر باشه اگه با پیش بذاره خیلی ها فکر می کنند که به خاطر شرایط دختر بود که پا پیش گذاشته ولی من خودشو میخواستم اصلا نمیخواستم همیچین فکری بکنه برای همین گذاشته بودم بعد بهتر شدن شرایطم بهش بگم ولی ای کاش بهش میگفتم حداقل حسرت خورد الان رو نداشتم

بنظر من کار درستی نیست وقتی میدونی دختری خواستگار داره و در جریانه تو پا پیش بزاری
حالا که این قضیه تمام شده ولی از نظر سنی به هم نمی خوردید از نظر مالی هم همینطور از نظر تحصیلاتی هم همینطور
تازه ایشون سی سالشونه و یک زن تا ۳۵ سالگی میتونه یه بارداری خوب داشته باشه پس نمیتونی تصور کنی ایشون چند سال دیگه هم ازدواج نکنن تا شاید وضع مالی شما خوب بشه بتونین برین خواستگاری حالا بماند که روحشم خبر دار نبوده
به نظر من که از اول هم قسمت هم نبودید پس ناراحت نباش و بدنبال قسمت خودت باش
یوقتی هم نزنه به سرت بهش بگیا!!!

دوست عزیز این همه ناراحتی واسه چیه؟ اگه یک لحظه اون خدای بزرگ و بخشنده رو بالای سرت ببینی مطمئن میشی صلاح و مصحلتی تو کار بوده که حتی وقتی حرف نوک زبونته گاهی بیرون نمیاد. مطمئن باش با حرف زدن با خدا دلت آروم میگیره.

نمیخواد حسرت بکشی. چون مطمئنا قسمت نبوده. ما آدما همیشه چون ظاهر قضایا رو می بینیم واسه همین فکر میکنیم اونی رو که دوست داریم بشه همیشه خوبه و وقتی نمیشه کلا دین و ایمانمون رو میبازیم ولی غافل از اینکه مصلحت و خیر ما تو همون اتفاق نیفتادن اون مورده.

تو هم اگه ایمانتو قوی تر کنی و مطمئن شی خدا بدی بنده هاش رو نمیخواد قبول میکنی که خیر شما تو نرسیدن بوده.

شاید برای شما که مردی اختلاف سنی چیز خاصی نباشه ولی همین تفاوت سنی 4 ساله برای خیلی از خانمها مهمه. اونا دوست دارن با مردی ازدواج کنند که بتونند بهش غبطه بورزند و تکیه کنند. از کجا میدونی که گفتن حرف دلتون همانا و نه گفتن اون همانا(شاید به خاطر همین اختلاف سنی که البته دلیل منطقی هم هست) و (تازه فکر میکردی به خاطر چی منو رد کرد؟ به خاطر چند سال اختلاف سنی؟یعنی این همه عشق و عاشقی همش پرید؟).

شاید اصلا ایشون به خاطر کوچتر بودن شما از خودشون اینقدر باهاتون راحت بودند و شما رو جای برادر کوچتر خودشون می دیدند نه بیشتر و حتی شاید با خواستگاری شما شوکه می شدند و پررو میدونستنتون و اینکه از مهربونیهاش سوءاستفاده کردین و برداشت اشتباهی داشتین؟

چون اگه اونم عشق شما رو داشت حتما یه جورایی بروز میداد.

راستی یه چیز دیگه. شما که اینقدر از خوبی های اون دختر حرف زدین. از نظر شخصیت و مالی و تحصیلی. راحت میتونم بگم همش سر همون اختلاف سنی 4 ساله است. مگه تو نمیگی من اگه 2 سال وقت داشتم میتونستم بهش برسم و خودمو بکشم بالا؟ می بینی آدم تو 2 سال چقدر میتونه توانایی هاش رو زیاد کنه؟ حالا چه برسه به 4 سال. پس معلومه شما هر چقدر هم تلاش میکردین باز 4 سال از اون خانم عقبتر بودین. اون 3-4 سال زودتر از شما فارغ التحصیل شده. 4 سال زودتر وارد بازار کار شده و 4 سال زودتر شخصیتش شکل گرفته.
می بینی اگه اینطوری به قضیه فکر کنی معلوم میشه تو هیچ وقت نمی تونستی اونو از خودت راضی نگه داری. چون همیشه خانمها دوست دارن مردشون یه پله از اونا بالاتر باشه.


با اختلاف سنی انگار اون همیشه سواره است و شما پیاده. مگر اینکه جلوی پیشرفتشو میگرفتی و مانع تحصیل و کار و غیره اش می شدی.

می بینی الان میگی 4 سال کوچتر برام مهم نیست ولی یه کم ریزتر بشی می فهمی خیلی هم مهمه.

حالا این یکی از موانع ازدواجتون بود و بقیه بماند چه مشکلاتی براتون ایجاد میکرد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط واحد

برادر عزیز شما ادم منطقی بودید و از همون اول متوجه شدید که شما با ایشون از لحاظ سن و خانواده و تحصیلات و ... تناسب ندارید به خاطر همین هم پا پیش نذاشتید چون میدونستید که جواب منفی میشنوید اگه زوجین کفو هم نباشن هر چه قدر هم که عاشق هم باشن نمی تونن زندگی خوبی داشته باشن . چه برسه به عشق یک طرفه .عشق اگه بدون عقل و منطق پیش بره محکوم به شکسته . عشق واقعی در زندگی خودشو نشون میده . انشا الله شمام در اینده به عشق واقعیتون میرسید

---

می تونستم خوشبختش کنم فقط نیاز به یکم فرصت داشتم تازه شاید ایشون هم از من خوششون می امد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Naashena

بنظر من کار درستی نیست وقتی میدونی دختری خواستگار داره و در جریانه تو پا پیش بزاری
حالا که این قضیه تمام شده ولی از نظر سنی به هم نمی خوردید از نظر مالی هم همینطور از نظر تحصیلاتی هم همینطور
تازه ایشون سی سالشونه و یک زن تا ۳۵ سالگی میتونه یه بارداری خوب داشته باشه پس نمیتونی تصور کنی ایشون چند سال دیگه هم ازدواج نکنن تا شاید وضع مالی شما خوب بشه بتونین برین خواستگاری حالا بماند که روحشم خبر دار نبوده
به نظر من که از اول هم قسمت هم نبودید پس ناراحت نباش و بدنبال قسمت خودت باش
یوقتی هم نزنه به سرت بهش بگیا!!!

---

کجای صحبت های من نشون میداد که ممکنه بعد از عقد ایشون برم بهش بگم
من حتی وقتی متوجه جواب مثبت ایشون شدم به خاطر یک سری مسائلی که اینجا هم مطرح نکردم ترجیح دادم چیزی نگم
پشیمیونی من از نگفتن برای زمان قبل از این جریان هست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kamr

دوست عزیز این همه ناراحتی واسه چیه؟ اگه یک لحظه اون خدای بزرگ و بخشنده رو بالای سرت ببینی مطمئن میشی صلاح و مصحلتی تو کار بوده که حتی وقتی حرف نوک زبونته گاهی بیرون نمیاد. مطمئن باش با حرف زدن با خدا دلت آروم میگیره.

نمیخواد حسرت بکشی. چون مطمئنا قسمت نبوده. ما آدما همیشه چون ظاهر قضایا رو می بینیم واسه همین فکر میکنیم اونی رو که دوست داریم بشه همیشه خوبه و وقتی نمیشه کلا دین و ایمانمون رو میبازیم ولی غافل از اینکه مصلحت و خیر ما تو همون اتفاق نیفتادن اون مورده.

تو هم اگه ایمانتو قوی تر کنی و مطمئن شی خدا بدی بنده هاش رو نمیخواد قبول میکنی که خیر شما تو نرسیدن بوده.

شاید برای شما که مردی اختلاف سنی چیز خاصی نباشه ولی همین تفاوت سنی 4 ساله برای خیلی از خانمها مهمه. اونا دوست دارن با مردی ازدواج کنند که بتونند بهش غبطه بورزند و تکیه کنند. از کجا میدونی که گفتن حرف دلتون همانا و نه گفتن اون همانا(شاید به خاطر همین اختلاف سنی که البته دلیل منطقی هم هست) و (تازه فکر میکردی به خاطر چی منو رد کرد؟ به خاطر چند سال اختلاف سنی؟یعنی این همه عشق و عاشقی همش پرید؟).

شاید اصلا ایشون به خاطر کوچتر بودن شما از خودشون اینقدر باهاتون راحت بودند و شما رو جای برادر کوچتر خودشون می دیدند نه بیشتر و حتی شاید با خواستگاری شما شوکه می شدند و پررو میدونستنتون و اینکه از مهربونیهاش سوءاستفاده کردین و برداشت اشتباهی داشتین؟

چون اگه اونم عشق شما رو داشت حتما یه جورایی بروز میداد.

راستی یه چیز دیگه. شما که اینقدر از خوبی های اون دختر حرف زدین. از نظر شخصیت و مالی و تحصیلی. راحت میتونم بگم همش سر همون اختلاف سنی 4 ساله است. مگه تو نمیگی من اگه 2 سال وقت داشتم میتونستم بهش برسم و خودمو بکشم بالا؟ می بینی آدم تو 2 سال چقدر میتونه توانایی هاش رو زیاد کنه؟ حالا چه برسه به 4 سال. پس معلومه شما هر چقدر هم تلاش میکردین باز 4 سال از اون خانم عقبتر بودین. اون 3-4 سال زودتر از شما فارغ التحصیل شده. 4 سال زودتر وارد بازار کار شده و 4 سال زودتر شخصیتش شکل گرفته.
می بینی اگه اینطوری به قضیه فکر کنی معلوم میشه تو هیچ وقت نمی تونستی اونو از خودت راضی نگه داری. چون همیشه خانمها دوست دارن مردشون یه پله از اونا بالاتر باشه.


با اختلاف سنی انگار اون همیشه سواره است و شما پیاده. مگر اینکه جلوی پیشرفتشو میگرفتی و مانع تحصیل و کار و غیره اش می شدی.

می بینی الان میگی 4 سال کوچتر برام مهم نیست ولی یه کم ریزتر بشی می فهمی خیلی هم مهمه.

حالا این یکی از موانع ازدواجتون بود و بقیه بماند چه مشکلاتی براتون ایجاد میکرد.

---

من البته نگفتم بعد از دوسال به سطح ایشون میرسم گفتم به حدی میرسم که یک زندگی نسبتا ابرومند رو تشکیل بدم
من که باایشون مسابقه نمیدادم که بخوام ازشون جلو بزنم میخواستم باهاش زندگی کم وخوب برای شروع زندگی به یک حداقل هایی نیاز داشتم
پدر من وضع مالی اش خوبه ولی ادم خسیس وبی تعهدی هست
یادمه همین چند سال قبل میخواستم یک کاری رو شروع کنم فقط لنگ دومیلیون پول بودم بهم نداد با اینکه داشت کلا وضع مالی پدرم خیلی خوبه حتی ازش خواستم بهم قرض بده بعهد چند ماه بهش پس میدم ولی بازم نداد خواستم یک وام بگیرم با اون کارمو راه بندازم حتی حاضر نشد بیاد ضامن وامم بشه
اونم از مادرم که یک نمونه کوچیک از رفتار هاشو تو همین تاپیک ذکر کردم
من خودمم توی زندگی اشتباهاتی داشتم ولی کسانی که توی خانواده های درست وحسابی بزرگ نشده اند خوب حرف منو درک میکنند توی خانواده ای که امنیت روانی رو نداره ودائم جنگ ودعواست بعضی وقت ها باعث میشه روند حرکتمون خیلی کند بشه ویا حتی تصمیم های غلط بگیریم
البته توی تاپیک ذکر کردید که شاید به خاطر اینکه مثل برادر شما رو میدیدند اینقدر باهاتون راحت بودند من واین دختر خانم خیلی باهم راحت وصمیمی نبودیم ولی یک نوع متانت ومهربونی خاصی تو ایشون بود که همین منو جذب خودش کرده بود واقعا دوستش داشتم دوست داشتم هر کاری که از دستم برمی یاد براش بکنم
همیشه تو رو یاهام توی این چند ساله ایشو رو به عنوان مادر بچه هام تصور میکردم خودم که خیری از زندگی ام ندیدم بدترین خاطرات زندگی ام مال دوران بچگی ونوجوانی ام هست دوست داشتم کسی همراهم بشه که حداقل بچه های خودم درست وحسابی زندگی کنند مثلا بعضی وقت ها که دلم میگیرفت میرفتم یه گوشه ای تنها مینشستم فکر میکردم اونم کنارم نشسته باهاش حرف میزدم
یا حتی بعضی وقت ها حال خوبی نداشتم این طوری تجسم میکردم که اون پیشمه مثلا میرفتم بیرون باهاش قدم میزدم

شاید این حرفها براتون خنده دار باشه ولی برای منی که هیچ کس رو توی زندگی ام ندارم فکر کرد به اینکه ایشو حتی فقط کنارم نشسته یک ارامش خاصی بهم میداد
این حدودا نه سال رو همش به امید ایشون زندگی کردم
ایشون الان عقد کردن وهمسر یکی دیگه حساب مبشن میدونم دیر یا زود باید فراموشش کنم ولی واقعا خیلی سخته برام
من که کسی رو نداشتم از خدا خواسته بودم خودش یک کاری کنه که بهش برسم ولی خوب نشد

میدونید دلیل این همه حسرت چیه من چند سال قبل اگه بهش میگفتم دو حالت بیشتر نداشت یا اینکه قبول میکرد چند سال صبر که برای من یا قبول نمی کرد اما حداقلش این بود که م حرفمو بهش زده بودم البته خوب من خانوداه درست وحسابی هم نداشتم که بخوامبفرستموشن جلو خودمم همبیشتر میترسیدم با یک حرکت اشتباه برای همیشه از دستش بدم حکابت من شبیه دانش اموزی هست که داره برای کنکور درس میخوه هدف گذاری وبرنامه ریزی کرده داره کارهاشوه در حد توانش انجام میده وراهش رو میره اما یک کار خیلی مهم رو انجام نداده اونم ثبت نام توی کنکور هست روز کنکور که میرسه میبینه که سرجلسه راهش نمیدن یعنی همه اون فکر ها همه او کار ها همش هیچ بوده

شاید کسای دیگه ای این رو بخونن وشاید توی موقعیت های مشابهی باشن همین میتونه یک تجربه باشه براشون
در هر حال امیدوارم که ایشون هر کجا که هستند وبا هرکی که هستند خوشبخت بشه واز زندگی اش راضی باشه چون ایشون واقعا لایق یک زندگی خوب هستند همین برای من کافیه

سلام h724h عزیز،

عجیبه چطور تاپیکتون تا اینجا ادامه پیدا کرده.... لطفا یه عنوان مناسب براش انتخاب کنید و به مدیران گزارش بدید که تغییر بدن. تا قبل از اصلاح عنوان، اعضا مجاز نیستند براتون پست بذارن. :72:

- - - Updated - - -

الان دیدم خودم هم توجه نکردم و براتون پست گذاشته بودم...:81:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میـشل

سلام h724h عزیز،

عجیبه چطور تاپیکتون تا اینجا ادامه پیدا کرده.... لطفا یه عنوان مناسب براش انتخاب کنید و به مدیران گزارش بدید که تغییر بدن. تا قبل از اصلاح عنوان، اعضا مجاز نیستند براتون پست بذارن. :72:

- - - Updated - - -

الان دیدم خودم هم توجه نکردم و براتون پست گذاشته بودم...:81:

---

چرا ؟ متوجه منظور شما نمیشم

سلام:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط h724h

چرا ؟ متوجه منظور شما نمیشم

---

منظورم این بود که لازمه عنوانی برای تاپیکتون انتخاب کنید که گویای مشکلتون باشه. اعضا نباید تو تاپیک هایی که عنوان های مبهم دارن (مثل کمکم کنید یا غیره) پست بزارن.

شما میتونید در پست بعدیتون یه عنوان مناسب بنویسید، و از مدیران بخواید که عنوان رو عوض کنن.:72:

سلام
روز بخیر
اینکه شما اون خانوم رو در این حد دوست داشتید و یه جورایی میپرستیدید در صداقت شما شکی نیست اما از گفته هاتون برمیاد که تنها بودین حتی تو خانواده ... یه جورایی وابسته روحی و عاطفی به اون خانوم بودین
درست نیست که خودتون رو ندید بگیرید و فقط هی به فکر خوشبختی اون باشید
شما جوونید و کلی توانایی دارید همین که بی حمایت کسی، خودتون پیشرفت کردین، پس باید به پیشرفت و تعالی خودتون چه مادی چه شخصیتی ادامه بدین... مخالف این هستم که اون ادم تو ذهن شما باقی بمونه اما به هر حال از این به بعد جوری باشید و جوری زندگی کنید و ظاهر بشید که احترامی (علاقه هم که اگه بوده من بعد احتمالا نخواهد بود) که براتون قائل بود چندین برابر بشه
اینم بگم من کاملا اوضاعتون درک میکنم
اعتماد بنفستون رو حفظ کنید و سعی کنید کسی رو پیدا کنید که از نظر شخصیتی بپسندیدنش
یعنی دنبال خوشبختی خودتون باشید کسی رو پیدا کنید که تا اخر عمر حس نکنید از بالا بهتون نگاه میکنه یا اطرافیان اینطور فکر کنند.. اگر هم کسی رو میخواین به خاطر دل خودتون باشه و با بدست اوردنش خودتون خوشبخت بشید نه اینکه همه هم و غم زندگیتون بشه خوشبختی یه نفر دیگه... تازه ممکن بود محبتهای شما رو نبینه و سرخورده بشید!!!
نکته مهم اینکه : همه ادمها وجوهی دارن که هیچ کس یا خیلیا ازش بیخبرن... اون خانوم هم انسانه و فرشته نیست
سعی کنید سرخورده نشید از این موضوع
ببینید برادر عزیز به هر حال شما بهش نگفتید... حالا غصه خوردن چیزی رو حل نمیکنه
زندگی بازی زیاد داره ... هیچ کس از اینده خبر نداره
به خدا یه اقایی نوشته بود داستان گذشته اش مثل شما بود... بعد چندسال که زن و بچه داشت به گوشش رسیده بود که اون خانوم زندگیش موفق نبوده و مقصر هم بوده... منظورم این نیست که خانوم داستان شمام اینطوری میشه... میگم یعنی ادمیزاده ... فکر نکن دیگه هیچ دختری مثل اون نیست یا اگه باشه برای تو نیست!!!!
خدا خودش بنده پروری بلده ... خوب باش... تا حالا هم بودی همین محجوب بودنت در برابر اون خانوم...
خدا جواب تلاش و متانت تو رو میده
ببخشید قصدم کمک به شما بود چون خودم تجربه شو دارم و دوست ندارم کسی زندگیشو به پای کسی ببازه!!!!!!!!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میـشل

سلام:72:



منظورم این بود که لازمه عنوانی برای تاپیکتون انتخاب کنید که گویای مشکلتون باشه. اعضا نباید تو تاپیک هایی که عنوان های مبهم دارن (مثل کمکم کنید یا غیره) پست بزارن.

شما میتونید در پست بعدیتون یه عنوان مناسب بنویسید، و از مدیران بخواید که عنوان رو عوض کنن.:72:

---

سلام واقیعتش فعلا عنوان دیگه ای به ذهنم نمیرسه موضوع هم تقریبا داره تموم میشه

باز اگه نیاز بود خودشون تغییر میدهند ممنون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خانوم مجرد

سلام
روز بخیر
اینکه شما اون خانوم رو در این حد دوست داشتید و یه جورایی میپرستیدید در صداقت شما شکی نیست اما از گفته هاتون برمیاد که تنها بودین حتی تو خانواده ... یه جورایی وابسته روحی و عاطفی به اون خانوم بودین
درست نیست که خودتون رو ندید بگیرید و فقط هی به فکر خوشبختی اون باشید
شما جوونید و کلی توانایی دارید همین که بی حمایت کسی، خودتون پیشرفت کردین، پس باید به پیشرفت و تعالی خودتون چه مادی چه شخصیتی ادامه بدین... مخالف این هستم که اون ادم تو ذهن شما باقی بمونه اما به هر حال از این به بعد جوری باشید و جوری زندگی کنید و ظاهر بشید که احترامی (علاقه هم که اگه بوده من بعد احتمالا نخواهد بود) که براتون قائل بود چندین برابر بشه
اینم بگم من کاملا اوضاعتون درک میکنم
اعتماد بنفستون رو حفظ کنید و سعی کنید کسی رو پیدا کنید که از نظر شخصیتی بپسندیدنش
یعنی دنبال خوشبختی خودتون باشید کسی رو پیدا کنید که تا اخر عمر حس نکنید از بالا بهتون نگاه میکنه یا اطرافیان اینطور فکر کنند.. اگر هم کسی رو میخواین به خاطر دل خودتون باشه و با بدست اوردنش خودتون خوشبخت بشید نه اینکه همه هم و غم زندگیتون بشه خوشبختی یه نفر دیگه... تازه ممکن بود محبتهای شما رو نبینه و سرخورده بشید!!!
نکته مهم اینکه : همه ادمها وجوهی دارن که هیچ کس یا خیلیا ازش بیخبرن... اون خانوم هم انسانه و فرشته نیست
سعی کنید سرخورده نشید از این موضوع
ببینید برادر عزیز به هر حال شما بهش نگفتید... حالا غصه خوردن چیزی رو حل نمیکنه
زندگی بازی زیاد داره ... هیچ کس از اینده خبر نداره
به خدا یه اقایی نوشته بود داستان گذشته اش مثل شما بود... بعد چندسال که زن و بچه داشت به گوشش رسیده بود که اون خانوم زندگیش موفق نبوده و مقصر هم بوده... منظورم این نیست که خانوم داستان شمام اینطوری میشه... میگم یعنی ادمیزاده ... فکر نکن دیگه هیچ دختری مثل اون نیست یا اگه باشه برای تو نیست!!!!
خدا خودش بنده پروری بلده ... خوب باش... تا حالا هم بودی همین محجوب بودنت در برابر اون خانوم...
خدا جواب تلاش و متانت تو رو میده
ببخشید قصدم کمک به شما بود چون خودم تجربه شو دارم و دوست ندارم کسی زندگیشو به پای کسی ببازه!!!!!!!!!!

---

نه واقعا از شخصیتشو ن خیلی خوشم می امد قبلا هم عرض کردم ما روابط خیلی صمیمی نداشتیم ولی من از متانت ایشون خیلی خوشم می امد
یک جورایی برام خاص بودند هنوز هم واقعا دوستش دارم وارزوی خوشبختیشو میکنم چطور میشه ادم یکی رو دوست داشته باشه وارزوی خوشبختیشو نکنه به هر حال اتفاقی بود که افتاد واقعا هم شرایط طوری بود که بعد از فهمیدن موضوع دیگه نمیشد چیزی بهشون گفت
درسته که گفتم از حدود 17 -18 سالگی به ایشون علاقه مند شدم ولی او موقع هم فقط بر اساس احساسات تصمیم نگرفتم یک مدت سعی کردم تمامی اخلاق ورفتار ایشون رو تحت نظر داتشم وبعد از اون به این نتیجه رسیدم که واقعا دختر خوبی هست وروز به روز این موضع داره بیشتر بهم ثابت میشه
واقعا برای خودم خیلی خوشحالم که توی اون سن کم تونستم همچین انتخابی داشته باشم درسته بهش نرسیدم ولی انتخابم عالی بود
سعی کردم توی زندگی ام تا جایی که میتونستم بر اسا س منطق حرکت کنم
نگفتن علاقه من هم به ایشون هم فقط بر اسا س این بود که خوب اون موقع مخصوصا از نظر مالی قدرت مدیریت یک خانواده رو نداشتم
چون نظر من ایه که ادم باید تا جایی که می تونه تعهد داشته باشه همین طوری بدون فراهم کردن پیش نیاز ها جلو رفتن شاید زیاد درست نبود البته باید میگفتم ولی ازشون فرصت میخواستم حالا یا قبول میکرد یا قبول نمیکرد ولی خوب ای کاش بهش میرسدیم حالا هر چی بود گذشت شاید مصلحتی تو کار بوده
البته من هم طبق برنامه ریزی که کرده بودم زندگی ام رو ادامه میدم
به امید اینکه همه به اونی که دوستش دارن برسن
ممنون از همه دوستانی که نظر دادند