نمایش نسخه قابل چاپ
سلام.من دوسال ونیم هست که ازدواج کردم.زندگی واقعا برام زجراوره.
خلاصه ای از زندگیم رو تو تایپیک میخوام باهاتون درددل کنم....نوشتم.
تنها چیزی که مدت هاست منو از طلاق باز داشته ترس از اینده طلاق ونگرانی های پدر ومادرم هست.
حتما شما هم که تجربش رو داری زندگی براتون زجر اور بوده که جدا شدین.
میخواستم بپرسم ایا با این حال پشیمون هستید؟
ایا زندگی هرچند تلخ ودست کسیدن از ارزوها بهتر از مطلقه بودنه؟
ایا طلاق واقعا اینقدر وحشتناکه؟
دوست عزیز با توجه به تاپیک قبلیتون من فکر میکنم هنوز برای طلاق زوده و با تلاش بیشتر میتونید زندگیتونو حفظ کنید
شما الان از شرایط زندگی خسته شدید و انگیزه ساختن دوباره رو ندارید طلاق در این شرایط حل مشکل نیست بلکه پاک کردن صورت مسئله است
گفتید با مراجعه به مشاور همسرتون حرفای جدیدی زد و سه هفته زندگی خیلی خوبی داشتید چرا سعی نمی کنید ادامه بدید
اگر از اون مشاور نتیجه نگرفتید مشاور دیگه ای رو امتحان کنید تاجایی که می تونید برای حفظ زندگیتون تلاش کنید شما یه روزی عاشق همسرتون بودین پس میتونه حس سابقتون برگرده
من نه تنها طلاق نگرفتم بلکه حتی ازدواج هم نکردم ولی تجربیات زیادی اطرافم دیدم
خراب کردن خیلی راحته ولی ساختنه که خیلی مشکله
فرض کنید از همسرتون جدا شدین و مجددا ازدواج کردین از کجا معلوم شرایط بعدی مساعد باشه من نمیخوام شما رو ناامید کنم ولی میخوام واقع بینانه به این مسئله نگاه کنید
هر کسی یه معایبی داره همسر شما هم از این قاعده مستثنی نیست حتی خود شما
من پیشنهاد می کنم عجله نکنید و سعی کنید از راه دوستانه با همسرتون صحبت کنید و جلسات مشاوره رو ادامه بدین
هر تصمیمی که دارید ما رو بی خبر نذارید
تا الان چند تا مشاور عوض کردیم هرسری هم گفتن چند ماه دیگه صبر کن.راستش دیگه حوصله توضیح دادن این همه مشکل برا مشاوری که فقط میگه چند ماه صبر کن رو ندارم.
من فکر می کنم بیشتر مشکلات شما به خاطر سن همسرتون است.
20 سالگی ازدواج کردن برای یک پسر خیلی سن کمی است.
الان هم هنوز خیلی ناپخته و کم سن هستند.
شاید راهی غیر از طلاق باشه.
سلام دوست عزیز. من خودم آدمی هستم که طلاق گرفتم ولی شرایطی که من داشتم چاره ای به جز طلاق نداشتم.
ببین زندگی چیزی نیست که بخوای به راحتی از دستش بدی باید براش تلاش کنی و بخاطرش بجنگی تا اونجایی که می تونی سعی خودت رو بکن کارت به جدایی نکشه.
البته در بعضی مواقع و بعضی زندگی ها که واقعاً برای طرفین زجرآوره میشه گفت طلاق خوبه. اما در کل در جامعه ما مخصوصا برای خانمها طلاق شرایط خاصی براشون ایجاد میکنه.
سلام دوست عزیز
منم در آستانه ی طلاق هستم و از جدایی می ترسم
اما چاره ای جز جدایی نبود
چندین مشاوره رفتم
برای زندگیم بیش از حد توانم هم تلاش کردم
اما درست نشد
و درست شدنی هم نیست
واسه همین تصمیم به جدایی گرفتم
به خدا توکل کردم اما باز هم از نتیجه ش واهمه دارم
همون طور که گفتم ما پیش چند مشاور رفتیم ازهمون روز اول سر همه چیز باهم مشکل داشتیم.و بیش از دوساله که دارم تلاش میکنم درست شه ولی نمیشه.الان دیگه انگیزه ای برای ادامه دادن ندارم ومیترسم روزی طلاق بگیرم که دیگه دیر شده باشه.
مرسی از پاسخ دوستان.
من دو سال با شک و تردید دارم زندگی میکنم.نمیخوام برای جدایی بیشتر ازین دیر شه.
یه ترم دیگه درسامون تمومه وشوهرم با اینکه سنش کمه همش میگه دیگه بچه دار شیم.ولی وقتی توی برزخ بین جدایی و ادامه زندگی هستم که نمیتونم به چنین چیزی اصلا فکر کنم.
کس دیگه ای نبود که از همسرش جدا شده باشه و بتونه به سوالای من جواب بده؟
نقل قول:
نوشته اصلی توسط arc.f
سلام دوست عزیز
من هم 3 ماهه که از همسرم جدا شدم بعد از 3 سال زندگی....بچه هم نداشتیم....اینم بگم که من و همسرم سن و تحصیلات و باقی مشخصات ظاهریمون کاملا متناسب بود و در سن کمی هم ازدواج نگردیم....اما خوب نمیتونستیم همدیگرو درک کنیم....و توقعاتی از هم داشتیم که نمیتونستیم تامین کنیم برای همین همش مشاجره و قهر داشتیم....نهایتا طلاق تصمیم من بود و توافقی جدا شدیم.
حالا نتیجه تصمیمم:
واقعا طلاق بده....همونقدر که میگن سخت و تلخه....حداقل برای من اینطور بوده....نمیدونم شما چه مشکلاتی دارید و چقدر تلاش کردی برای زندگیت ولی تا میتونی دنبال این را نباش....تا در توانته تلاش کن و صبوری کن...محبت کن....محبت بی توقع...منطقی باش و سعی کن درکش کنی.
اما یه توصیه اکید فعلا بچه دار نشو حداقل یک سال دیگه تلاش کن اگر دیدی تغییرات مثبتی بود بعد تصمیم به بچه دار شدن بگیر
دوست عزیز،
به هیچ وجه بچه دار نشو. شما خیلی جوون هستی و سالهای زیادی برای بچه دار شدن وقت داری.
ممنون دوستای خوبم.بله.حتما اجازه نمیدم بچه دار شم.
تصوری که تو ذهنم دارم طلاق مثل انتخاب بین بد و بدتره.
ولی با این توضیحات یعنی بعدش شما حاضر میشید برگردید به همون زندگی کسل کننده ولی تنها نباشید؟
سلام و عرض احترام
من 10سال زندگی کرده بودمنقل قول:
نوشته اصلی توسط arc.f
که مشاوره به من گفت صبر کن
8 ماه را تنهایی بدون وجود همسرم صبر کردم
مشکلم رو هم حداقل برای 8تا مشاور از سیر تا پیاز گفته بودم (تا بتونم ارجح ترین مشاوره و راهکار را بدست بیاورم)
خیلی خیلی هم حوصله کردم
تجربه طلاق رو ندارم ، اما سئوالات ذهن شما ، یه روزی هم در آسمان ذهن من پرواز می کرد
شاید تجربه ام به دردت بخوره :323:
اگر بدون بازسازی خودم ، و بدون کسب کردن مهارت ، طلاق می گرفتم صددرصد پشیون می شدم ، (صرف موقعیت مالی و حمایت پدر و مادرمون نمیشه گفت شرایط لازم را برای طلاق دارا هستیم و بعد از طلاق مشکلی نخواهیم داشت)نقل قول:
نوشته اصلی توسط arc.f
چون طلاق هم مثل ازدواج یه تصمیم و یه انتخاب بزرگ هست ،
اون موقع ها ، اکثرا یه من توصیه شده بود که طلاق بگیرم ، من هم به همه می گفتم باشه ، طلاق می گیرم ، ولی نه خیلی با عجله و زود ، مثل موقع عقد و ازدواج
این بار می خواهم با صبر و سنجیدن همه مسائل طلاق بگیرم تا پشیمون نشوم
نقل قول:
نوشته اصلی توسط arc.f
در هر شرایطی که باشی ، دست کشیدن از آرزوها ، یعنی کشتن امید ، بنابراین هیچگاه امیدت رو خاموش نکن
میشه توی هر شرایطی بود ، اما آروزها را دنبال کرد و بهشون رسید
کم نیستند افرادی که که با داشتن شرایط سخت ، به موفقیت های زیادی رسیده اند
من هم انسانی هستم ، مثل بقیه ، با همون توانایی ها و قابلیت ها ، منتها با کم و زیاد در استعدادها
من حق دارم خوشبخت باشم و خوشحال و در آرامش زندگی کنم
منتها این حق باعث نمیشه من دست از تلاش و مبارزه بردارم
یه نوزاد رو تصور کن ، از زمانی که پا به دنیا میذاره ، تا زمانی که کم کم عقلش می رسه ، چقدر رنج میکشه ،
از همون تنفس اولیه تا گریه کردن و شیر خوردن ، دندان درآوردن و .... همه و همه ،
به نظرت آیا این پرسش درست هست که " آیا دست کشیدن نوزاد از زحمت اولین تنفس و مردن بهتر از زجر کشیدن برای اولین تنفس نیست؟ "
بستگی داره وحشتناک را به چه چیزی تعبیر کنمنقل قول:
نوشته اصلی توسط arc.f
یه زمانی ، خیلی روی طلاق فکر می کردم
همش ذهنم درگیر بود
نشستم و با خودم چندین ساعت بدون ترس و واهمه ، همه چیز را مجسم کردم
تک تک ترس هایم را روی کاغذ نوشتم
و بعد هر کدوم رو موشکافی کردم
ترس از حرف مردم
ترس از نگاه اجتماع
ترس از تنهایی
ترس از دست دادن
ترس عدم مقبول بودن
ترس از شکست در زندگی
ترس از عدم پیدا کردن گزینه مناسب بعدی برای ازدواج
ترس از بدون همدم و مونس بودن
ترس از اینکه من هیچکس رو ندارم ف که حتی برایم یه آبگرم کن رو درست کنه یا یع گونی برنج رو جابه جا کنه
و خیلی ترس های دیگه
بعد نشستم جلوی همه این ترس هایم نوشتم "چـــرا"
چرا من می ترسم از تنهایی ، چرا می ترسم از حرف مردم ، .....
بعد واقعا فکر کردم و دیدم خیلی از ترس هایم بی مورد بود ، جز چندتایی
اون هم ترس از اینکه ، " نکنه من همه تلاشم رو برای ساختن نکرده باشم ، و بدون فکر و بدون دیدم مثبت های زندگی ، زندگی زناشویی ام رو از دست داشته باشم "
بعد نشستم به شوهرم فکر کردم
به خوبی ها و بدی هایش
شاید بدی هایی داشت که اطرافیانم نمی پسندیدند ، اما من خودم را ملاک قرار دادم ، توانایی ها و تحمل خودم رو سنجیدم
در نهایت دیدم چه زندگی کنم و چه طلاق بگیرم ، لفظ " ماندن و یا رفتن " مهم نیست ، چگونه ماندن در زندگی و چگونه رفتن از زندگی خیلی مهم تر هست
تصمیم گرفتم بمانم و بسازم
از اون زمان 5 سال می گذر
5 سال پر از فراز و نشیب ، با کلی بالا و پایین ، حتی اخیرا بحران خیلی شدیدی رو هم پشت سر گذاشتم
جایی که الان هستم ، اگرچه ایده ال مطلق نیست ، اما من دوستش دارم ، و از موقعیت و زندگی که دارم ، رضایت دارم
تصمیم درست هم یعنی همین
یعنی سنجیدن مشکلات و موانع ، سنجیدن توانایی ها و قابلیت هامون ، و برقرار کردن تعادل و حس رضایت بین مشکلات و توانایی های حل اونها:72:
درود بر دوستان عزیز
این گل تقدیم به بالهای صداقت گرامی :72: همیشه فکر میکردم شما که به همه انرژی میدین و راهنمایی میکنین توی زندگیتون حتما خیلی خوشبخت بودین از اول و هیچ مشکلی نداشتین ولی بقول خودتون زهری که آدم رو نکشه قویترش میکنه خیلی خوشحالم توی جامعه ای زندگی میکنن که بانوانی محکم و قوی مثل شما داره که میتونن واسه همسر و خواهر و دختر شیش ماهم الگوی مناسبی باشن خدا حفظتون کنه ایشالله:323:
آمار ازدواج نه تنها توی ایران بلکه توی کل دنیا اومده پایین یکی از علت هاش اینه که پسرای امروزی مثل مردای قدیم بابا و بابابزرگ مسئولیت پذیریشون کمتره و بقول معروف دوست دارن خوش باشن واسه همین تا میتونن ازدواجشون رو میندازن عقب. من خودم بعضی وقتا از روی شیکم سیری(واقعا میگم شیکم سیری) به خانومم میگم بابا چرا من ازدواج کردم و چه اشتباهی کردم الان مجرد بودم راحت بودم و بدون هیچ مشکل و دردسری و از این حرفای صدمن یه غاز.
یه باز شب بیدار شدم وقتی خانومم باردار بود نشستم نیگاش کردم بخدا قند توی دلم آب شد همه سلول های بدنم داشت به تکاپو میوفتاد بخودم افتخار کردم یه همچین همسری دارم خیلی حس خوبی داشتیم غرق در لذت بودم اونموقع.حالا هم که خدا مهدیه سادات رو بهم داده شیش ماهشه صبحا وقتی بیدار میشه چشاش رو باز میکنه خداااااااااااااااااااا اینقدی ناز میشه وقتی دست و پاهاش رو میکشه و خمیازه میکشه و کارای دیگه( اینارو وقتی بچه دار بشی متوجه میشی :311:) پیش خودم میگم ایکاش زودتر میرفتم خواستگاری همسرم.
اینو متوجه شدم دیدن یه لحظه همسرم وقتی خوابیده یا دختر خوشگلم میارزه به کل لذت های دوران مجردیم توی 27 سال :72:
بعضی وقتا یه چیزایی لذتبخشه که ما آدما میبینیم ولی متوجه نمیشیم.وقتی متوجه میشیم که ترس از دست دادنشو داریم یا اینکه از دستشون دادیم
مشکل شماهم ایشالله حل میشه بانو خدا بزرگه پسرا توی سن پایین نه اینکه بخوان شوهر خوبی نباشن و مغرور باشن و از اینچیزا نه واقعا مهارت کافی رو ندارن من خودم توی 27سالگی وقتی با همسرم عقد کردیم خیلی از مهارت های زندگیم رو از توی همین تالار و امثال بانو بالهای صداقت گرامی یاد گرفتم
زندگی ارزش جنگیدن رو داره بانو :72:
ممنون بال های صداقت.ممنون که تجربه هاتون رو در اختیارم گذاشتین.من هم فکر میکردم شما همیشه خوشبخت بودین.وقتی میبینم کسی در چنین شرایطی بوده و الان به خوشبختی رسیده انگیزه میگیرم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط بالهای صداقت
چشم.امامن نمیونم باید چیکارکنم.اوایل ازدواج مدت ها همسرم از رابطه زناشویی مون ناراضی بود که متاسفانه نه اون بلد بود چطور این نارضایتی وراهکارهارو به من گه و نه من بلد بودم چطور ماهرانه این نارضایتی رو برطرف کنم.و به خاطر این جریان لطمه های روحی شدیدی خوردم اما تمام تلاشم رو کردم والان تونستم رابطه خیلی خوبی رو ایجاد کنم.الان اونطور که خودش میگه از همه نظر ازم زضایت داره به جز وقتی که خیلی عصبی میشم(خودم میدونم اون موقع واقعا حال بدی دارم).
ولی من دیگه دلی برای این زندگی ندارم و چون علاقم نسبت بهش خیلی کم شده نمیتونم از بدیهاش چشم پوشی کنم.دست خودم نیست.
ولی الان میخوام همونطور که شما گفتین لااقل برای اخرین بار تمام تلاشم رو کنم.اما نمیدونم چیکار باید کنم دیگه؟؟هرکار بگین حتما انجام میدم.؟؟
بالهای صداقت عزیز، حرفهات خیلی رنگ شعار داره. به نظر میرسه هنوز بعد از 5 سال توی همون دوره ماندن و ساختن هستی و این جملاتت هم تلاشی براینقل قول:
نوشته اصلی توسط بالهای صداقت
ادامه همون مسیری است که شروع کردی. اینها رو نوشتم فقط برای کمک به خودم که باور نمیکنم واقعا اینطوری باشه و بشه این قبیل زندگیهای شکست خورده رو
درست کرد. فقط شاید بشه از طلاق گذشت و از حالت آزاردهنده رابطه رو خارج کرد. بعید میدونم بشه به یک رابطه دوست داشتنی رسید.
خانم بالهای صداقت، لطفا اگه امکانش هست لطف کنین برام واضح تر توضیح بدین.
بال های صداقت ُفرشته مهربانُ مدیر همدردی!!!
خواهش میکنم به من بگید چیکار کنم ؟ به خدا دیگه مغزم خسته و افسرده شده هیچ راهی به ذهنم نمیرسه.
arc.f جون این جمله رو هزابار بخون و با خودت تکرارش کن.نقل قول:
نوشته اصلی توسط بالهای صداقت
فک کنم یه کمک بزرگ تو این شرایطت همین جمله باشه.
- - - Updated - - -
عزیزم تو تاپیکم خوندم که نوشته بودی:
خوش به حالت که هنوز دوسش داری و دلت واسش تنگ میشه.
ببین اصن اینجوری که تو فک میکنی نیس.
منم مثل تو بودم.الانم خیلی وقتا میشم.
واقعا خیلی روزا که تنها میمیونم میشینم یاد کاراش میوفتم واقعا ازش بدم میاد.احساس میکنم دوس داشتن ادمی که این بلاهارو سرم اورده و باخونوادم این رفتارارو میکنه (خیلی ببخشید) خریته.
درست وقتی تاپیک "میخوام بتونم به طلاق فک کنم" رو داشتم دیدم طلاقم اره یه گزینه س.
اما خیلی تو این تالار گشتم.دیدم اوووووووووووووو.هنوز چه همه کار هست که نکردم.
چه همه خلاقیت عاشقانه.چه همه سیاست های زنونه.چه همه از خودگذشتگی.چه همه صصصصبررر.
خیلی خانوما که میگفتن قدر خونه و زندگیتونو بدونین.با همه این مشکلات.واسه ترمیمش تلاش کنین.
الان روحیه م خییلییی بهتره.
چون از طلاق نمیترسم.
ازادامه زندگی هم نمیترسم.
من باخودم به این نتیجه رسیدم:
طلاق یه گزینه س.هروقت بخوام میتونم انتخابش کنم.
اما میخوام یه وقتی انتخابش کنم که همه گزینه های دیگه رو انتخاب کرده باشم.که اگه برگشتم به پشت سر به خودم افتخار کنم.
که هیچ وقت حسرت زندگیم به دلم نمونه.که کاش شوهرم بود و فلان کارو واسش میکردم.
هنوز 20سالمه.فک کنم وقت واسه خیلی کارا دارم.
- - - Updated - - -
عزیزم.
چرا دس روی دس گذاشتی داری اب شدن رابطه تونو و تحلیل رفتن خودتو نیگاه میکنی؟؟
این که بشینی بدیهاشو یادت بیاری چی میشه؟؟
ببین من فک میکنم تو اصن نمیخوای به خودت زحمت بدی.نشستی منتظر یه معجزه ای که شوهرتو درس کنه.
دوربین رو گرفتی سمت اون.یه دیو ازش ساختی.
خودتم شدیدا یه ادم بیچاره و شکست خورده میبینی.
داری هرروز اونو دیوتر میبینی و خودتو ضعیف تر.
جون من برو تو این تاپیک: http://www.hamdardi.net/thread-12049.html
من از وقتی این تاپیکو خوندم کلی روحیه گرفتم.
- - - Updated - - -
بین کسی اینجا بهت نمیگه طلاق نگیر.
فقط میگن عجله نکن:81:
انقدر هم منتظر نباش فرشته مهربون یا....
بیا کمکت.تو این تالار پر از تاپیکهای مشابه هست.
بگرد پیدا کن.خودت به خودت کمک کن.
ممنون عزیزم. حتما این تایپیکو میخونم...
تو این چند هفته خیلی از تایپیک ها رو خوندم و دیدم بعضیا که مشکلات خیلی بدتری دارن هنوز دارن برای زندگیشون تلاش میکنن و ...
راهکارهای کاربرها و کارشناسا رو خوندم و... والبته خیلی چیزهارو یاد گرفتم وهمین ها باعث شد روحیه بگیرم وتلاش کنم وهمه مهارت های زنونم رو بکار بگیرم.وقتی بعد اون سه هفته ی خوب رابطمون دوباره خراب شد باز برگردوندمش به حالت خوب و الان همه چی خوبه اما من همش ظاهر سازی میکنم رفتارش خیلی بهتره ولی دیگه دیر شده دلم ازش خالی شده دوسش ندارم به علاوه مشکل اعتقادی هم که سرجاشه.
وقتی دوسش داشتم حتی اگه رابطمون خوب نبود ولی امیدوار بودم اما الان با اینکه خیلی وقته دعوامون نشده چون هیچ حسی نسبت بهش ندارم سرد و بی انگیزم...
سلام
منم در استانه طلاق هستم...اما خیالم راحته که همه جوره برای حفظ زندگیم تلاش کردم ولی چون سن شوهرم کمتر از من بود منو نفهمید
شما همه تلاشتو بکن که بعد پشیمون نشی
اما دوستانی که جداشدید یا می شید بیایید قوی باشیم و اینده بهتری رو جذب کنیم ونذاریم کسی به دید بد به ما نگاه کنه ما خدا رو داریم بهتر از همه مردم دنیا:203:
چ حرفهای قشنگی . کاش خانم منم راضی میشد بیاد مشاوره یا حداقل چشمش به این جور مطالب تو اینجور جاها بخوره تا از تصمیمی که داره پشیمون بشه و بدونه طلاق بی مورد چ عواقبی داره . خندم میگیره منی که انقدر دوستش دارم و برای برگردودندش به زمون و زمان چنگ انداختم ولی اون اینجوری بی مهری میکنه و طلاق میخاد .
خدا کمکم کن .
سلام آوا جان
امیدوارم خوب باشی
طلاق یک راهی خلاصی از مشکلات و زندگی هستش که موندن در اون به معنای واقعی بیهوده و غیر ممکنه.
در واقع وقتی کسی میتونه بگه من از تصمیمم برای طلاق راضی هستم که همه تلاشش رو برای پایداری و نجات اون زندگی کرده باشه.
من دقیقا مشکلاتت رو نمیدونم...کاشکی لینکی از مشکل قبلیت رو میذاشتی.فقط اینو بدون که طلاق چیزی نیست که بخوای از روی احساس تصمیم بگیری و باید حتما تصمیمیت عقلانی باشه....و همینطور با مشورت با فردی که کاملا بی طرفه.
اگر سر سوزنی بدونی که زندگیت قابل نجات بوده و با این حال تن به طلاق بدی خب طبیعتا بعدا پشیمون میشی...
گاهی اوقات لازمه بین بد و بدتر ، بد رو انتخاب کنی.من اصلا ترغیب به جدایی و یا ادامه ات نمیکنم.چرا که این تویی که قراره مصائب هر دو حالت رو تحمل کنی نه منه نوعی.
پس همه گزینه ها رو بررسی کن.و هر تصمیمی که میگیری قاطعانه و محکم باش.
به فکر این نبای که کسی که طلاق میگیره بعدا چی یمشه و .....
حس و حال ادمها باهم متفاوته.یکی طلاق میگیره و خیلی راضیه و یکی طلاق میگیره و سخت پیشمون میشه.پس به نظر من نیازی به ایجاد این تاپیک نبود.
خودت شرایط خودت رو بررسی کن و ببین ایا به اندازه کافی تلاش کرده ای؟
موفق باشی.
سلام به همه
من تجربشو دارم تونستم با همه چیش بسازم با نامهربونیاش با بی خیالیاش بابی مهریاش با زخم زبوناش وخیلی چیزای دیگه .همیشه سعی کردم تلخیای زندگیمو شیرین کنم سعی کردم گذشت کنم وندید بگیرم تا اختلافی پیش نیاد وزندگیم ادامه پیدا کنه اما اونوقتی سرم به سنگ خورد وفهمیدم تمام سعیم بی فایدست که دیدم طرف مقابلم(نامزدم) عمدا این اختلافات رو درس میکنه تااز هم جداشیم چون بایکی دیگه ارتباط پیدا کرده بود.
من نتونستم این خیانت رو هضمش کنم چون هیچ تلخی نداشت ، درد داشت درد
سلام
تو رو خدا زود تصمیم نگیرید. زندگی پس از طلاق بسیار سختر از زندگی امروز شماست. به نظرم شما هر دو نیاز به کسب مهارت برای زندگی دارید حداقل به اندازه یک ترم و یک درس سه واحدی. زندگی با همه دعواها و تلخی هاش خیلی بهتر از طلاقه. به نظرم همه زندگی ها را باید با گذشت حتی در حد سوختن ادامه داد الا در موارد کفر و خیانت یکی از طرفین. گذشت،محبت، مطالعه،مشاوره را ادامه بدید حتی اگر خدای نکرده خدای نکرده روزی هم طلاق گرفتید حداقل حجت بر شما و ایشون تمام شده.