طلاق یا تحمل

باسلام دوستان.من تازه اینجاعضوشدم.مشکلی که دارم مربوط رفتارهای نامزدم هست.البته نادردوران عقد هستیم.ایشون سی ساله و من ۲۲ساله هستم.ایشون اصالتا عرب هستن ولی خانوادش ایران زندگی میکنن.اما ماکلاا ایرانی هستیم.یکسال نامزدبودیم وچندماهه عقدشدیم.الان هم ایشون برای کاررفتن کشورعربی.واما مشکل من.ایشون تاقبل ازعقد خیلی اروم ومنطقی بودن و خیلی باصطلاح رام من وخانوادم بودن.اما بمحض عقد شروع کردن به دعوا وایراد گرفتنمحدودم کرد.حق هرکاری راازم گرفت.گفت سرکارنرو بیرون نرو.گفتم چراقبلانمیگفتی.گفت الان قانونیه ازم اطاعت کنی پس مطیع باش.کلا عقده ریاست وتسلط داره.وطبق عرف اعراب زن نبایدشب بیرون باشه.رانندگی کنه.کارکنه.درحالی که من قبلا سرکارمیرفتم.ماشین هم ازخودم خریدم.ولی نمیزاره ماشین برونم.کارهم که دیگه نمیرم.گردش وتفریح هم تنهاحق ندارم برم.ازاون کشورداره منوکنترل میکنه.حس میکنم توزندانم.البته توخانوادشون تمام زنهاهمینجورمطیع شدن ولی من نمیتونم.میخام تاقبل عروسی که کامل بیوفتم زیردستش طلاق بگیرم.بنظرتون مشکل من خیلی حاده یاقابل حله؟البته وضعیت مالی خوبی داره وکامل هزینن هامو میده.مشاورهم رفتم دوبار.هردوگفتن طلاق بگیر.گفتن یه دخترازاد ایرانی مثل تونمیتونه باعربهاسازگارباشه

- - - Updated - - -

البته بایداضافه کنم من لیسانس مدیریت بازرگانی وایشون فوق دیپلم هستن.حتی مایل به ادامه تحصیل منم نیست.تاتوخونه زندانی باشم.درضمن بعلت افسردگی شدید و استرسی که دارم ازداروهای گیاهی استفاده میکنم.خواهشا کمکم کنید.

عزیزم شما و شوهرتون تفاوت فرهنگی دارید.تو همین کشور خودمونم ازدواج با 1 فرهنگ دیگه کلی مشکلات ایجاد می کنه چه برسه شما که با 1 فرهنگ کاملا متفاوت ازدواج کردید.یا با صحبت و منطق شوهرتون رو راضی کنید که مطابق فرهنگ خودتون با شما رفتار کنه یا به صورت رسمی و قانونی حق اشتغال و تحصیل و...رو از ایشون بگیرید. اگر قبول نکرد و شما هم تحمل این شرایط رو ندارید الان جدا بشین بهتره تا بعد عروسی.

سلام.ممنونم که زود جواب دادید.والله شرط ضمن عقدمیتونستم بزارم حق کارودرس.اماسرعقدمون خیلی دعوابودومیگفت پنج تاسکه بیشترنمیکنم مهریه ت.که باوساطت فامیل بزورحاضرشد ۳۰۰تا بزنه تومهریه م.الان هم که عقدشدم وخیلی دیرشده.درضمن من یه بارنامزدداشتم وبهم خورده واینسری همه گفتن حق برگشت نداری.ابرو نذاشتی برامون.حتی پدرم گفت خاستی جدابشی توخونه من نیا.ازطرفی هم یقین دارم اون حاضرنیست طلاقم بده چون خیلی ازم راضیه ومیبینه بخاطرش قید همه تفریخ وکارم زدم.اگه منم بخام واسه طلاق اقدام کنم بهونه ای ندارم.چون سالم هست وایرادی مثل اعتیادو...نداره.میدونم فقط باپیشنهاد طلاق خودمو جلوخانواده شوهرم سبک کردم.چون توانایی طلاق ندارم.

سلام دوست من تو با اطاعتی ک الان از دستوراتش داری باعث میشی اون ب این روال عادت کنه ازدواج تو از اول با یه پسر عرب اشتباه بوده چون اون با یه فرهنگ دیگه بزرگ شده و این خیلی واسه تو دردسر سازه
اما الان تو باید باهاش صحبت کنی واگه فایده نداشت با خانوادت صحبت کن هر ارمی ازادی میخواد تو میتونی همش توی خونه بمونی؟؟این بستگی ب تحمل خودت داره

بله.حق باشماست.امااگه الان بگم مهریموبده درعرض چندروزمیتونه بهم سیصدمیلیون مهریمو بده.پس بامهریه اجراگذاشتن نمیتونم طلاق بگیرم.چون براش پولی نیست مهریه من.ازطرفی هم مشکل حادی ازنظرقانون نداره که بتونم طلاق بگیرم.خودشم که میگه خودکشی هم کنی طلاقت نمیدم.چون ازهمه نظر میخامت وباید باهام بمونی.خب پس راه طلاق من چیه؟؟

به گفته ی اون نیست که . طلاق رو دادگاه باید مشخص کنه و بده .

مگه شما برده ی اونی که اینجوری باهات رفتار کنه؟

اگه واقعا انقدر روی حرفاش مصممه یکم جدی تر در مورد زندگی باهاش فکر کن و از مشورت با پدرمادرت که بهترین مشاورن غافل نشو

سلام
می خوای طلاق بگیری که بری سر کار بعد بیای همینجا بنویسی حق ندارم حقوقم را بی اجازه شوهرم خرج کنم !! یا بنویسی شوهرم مخارج منو نمیده میگه خودت حقوق داری و خرج کن
مگه شب تو خیابان و بیرون چی هست که روز نیست؟ که تو می خوای شب بری بیرون

به نظر من دلایل شما برا طلاق نا کافی و غیر منطقی هست
شما نمی تونی کسی را پیدا کنی که صد در صد با شما تطبیق داشته باشه بالاخره تو هر زندگی که باشی باید یه جایی کوتاه بیای و چشم بپوشی از خیلی از خواسته هات
این طور که میگی پسر خوبیه معتاد نیست مشکل اخلاقی نداره و عیب و نقصی هم نداره که بخوای ازش جداشی پس بچسب به زندگی مشترک
ولی سعی کن از خانوادش دور باشی و زیاد با هاشون صمیمی نشو

مشکل افسردگی ات هم با طلاق حل نمیشه
در مورد اینکه ا ایا الان که باکره هستی می تونی شرط بزاری یا نه ؟ با یه وکیل حتما مشورت کن
و بهش خیلی منطقی بگو که تو از یه فرهنگ دیگه هستی و با سبک دیگه بزرک شدی و این چیزایی که اون می خواد ازت برات تعریف نشده هست و بهش بگو کاش در زمان نامزدی این حرفها را گفته بود
وقتی می خوای در مورد این مسایل بهش بگی با روی خوش و مهربانی و در نهایت ادب و احترام بگو که نزنه رو دنده لج تخته گاز بره

یه چیز دیگه
مردا اول زندگی خیلی ارد میدن و می خوان گربه را بگشند زنها باید یه کم صبور باشند و تحمل کنند بعد یه مدت کلا مردا این اخلاقشون یاذشون میره و عوض می شوند فقط 6 ماه تا یه سال اول این طوری هستند و می خواهن-د مطمئن شوند که خودشون اقای خونه اند

منم با نظر نازنین 2010 موافقم ایشون که از لحاظ مالی اوضاع خوبی دارن پس نیازی به کار کردن شما وجود نداره
ادامه تحصیل هم زمانی که نمیخوای کار کنی دلیلی بر ادامه تحصیل وجود نداره ضمنا اگرم بخوای ادامه بدی تفاوت تحصیلی زیادی خواهید داشت و این مسئله مشکل ساز میشه پس به نظرم تا همین جا خوبه
در مورد سایر محدودیت ها هم اوایل عقد طبیعیه من مجردم ولی شوهرخواهر من هم به خواهرم گیر میداد ولی فقط چند وقت اول الان دیگه بهش اعتماد کرده و مشکلی نداره
ببین دوست عزیز رفتارهای همسرت طبیعیه مردها دوست دارن خانوما گاهی ازشون حرف شنوی داشته باشن و مرد بودن خودشون رو ثابت کنن مطمئن باش بعد یه مدت محدودیت های شما کمتر میشه پس دلیلی نداره یه خاطر مسائل جزئی زندگیتو به خطر بندازی خصوصا که یه بار هم تجربه تلخ داشتی
نسبت به رفتارهای حساسیت به خرج نده و باهاش بحث نکن
نمیدونید حرف شنوی از مرد چه تاثیری روی اونها میذاره در نهایت خواسته خودتون رو انجام میدن و محبتشون به شما صدبرابر میشه
مدتی رو به این روال بگذرونید و سپس دوستانه و با محبت یه سری از محدودیت هاتون رو برگردونید
امیدوارم موفق باشی عزیزم

عزيزم باور كن منم اول زندگيم همچين مشكلاتي داشتم
البته نه به اين شدت
تفاوت شوهرمن با شوهرتو اينه كه
شوهر من پولدار نيست ولي مال تو هست پس به پول احتياج داره
شوهرمن بخاطر پز و موقعيت مالي دوست داره من ادامه تحصيل بدم شوهر تو نيازي به اين چيزا نداره.
بعدشم چه اشكالي داره مثل خانوم ها راننده داشته باشي شب خونه باشي مگه شب بيرون بدون شوهرت ميخواي چيكار كني ؟
كاش شوهر من موقعيت ماليو كاري شوهر تو رو داشت به خدا آرزومه يه هفته فقط يه هفته خونه باشم جمعه ها كه خونه ام يا دو روز تعطيلي ميشه همه لكه ها و رنگ پريدگي صورتم ميره
برو حالشو ببر.
خرج كن باشگاه برو .آرايشگاه برو . بگو وهرت برات لباس بياره . خودت رو براش لوس كن.به فكر يه مسافرت توپ باش ماه عسل بري
به فكر خونه ات باش.سعي كن كارهاي هنري ياد بگيري تو خونه خودت رو سرگرم كني.به خدا بهترين جا برا زن خونه س . به من كه خيلي آرامش ميده. كاش من يه هفته سر كار نبودم و مي تونستم صبح تا شب به فكر خودم باشم . فكر كردي متاهل باشي اگه همراهي شوهرت نباشه مي توني كاركني ؟
پيش خودش ميگه من كه پول در ميارم چرا زنم خونه نباشه ؟ بره كار كنه پيش مرداي غريبه باشه؟
خوش بحالت

سلام عزیزم
منم با نظر دوستان موافقم
مشکل شما اینه که هنوز به مدت طولانی وتمام وقت کارمند نبودی که ببینی لذتش فقط اولشه و بعدش برات یه خواب راحت میشه دغدغه... نمیدونم تا حالا این حس بهت دست داده که دوست داشته باشی دیگه رانندگی نکنی و یه راننده شخصی داشته باشی... من الان دقیقا در همین وضعیت هستم(از خدامه شوهرم روی من کمتر حساب کنه و یه ذره از کارهای منو به عهده بگیره)
الان با همسرت کنار بیا... خدا روشکر که از هیچ نظری برات کم نمیذاره و این عشقش به شما رو میرسونه بعد عروسی به مرور اخلاقش عوض میشه و خودش رو با شما هماهنگ میکنه
نگران نباش عزیزم... به قول دوستان برای خودت گردش برو و خوش بگذرون
موفق باشـــــــــــــــــــــی :72:

سلام دوستای گلم.از همتون ممنونم که وقت گذاشتیدوبهم توجه کردید.اما ببینیدتوجامعه ماهرکس جرمی وگناهی مرتکب میشه میندازنش زندان.یعنی تلافی قتل وفحشا دزدی و...زندان وحبس هست.یعنی تااینحدزندانی بودن برای شخص ملالت اورهست.خب درواقع منم حال یک زندانی رادارم.شایداگه این محدودیتها نبودن اصلا دیربه دیرمیرفتم بیرون ولی حالاکه ازم منع کردن منم بیشتر بهم فشارمیادودلم میخاداین قفس رابشکنم وازادی رامثل قبل تجربه کنم.منظورم اینه که شایدتوبیرون رفتن چیزی نباشه ولی به احساسات وشخصیت من ضربه واردشده ودرکل ازاینده میترسم.همش توتصورم میادکه توخونه ایندمون درروم قفل میکنه وخودش تنهامیره بادوستاش.این فکرها دیونه م کرده وبشدت ازش میترسم.اصلاجرات گفتگوباهاش ندارم.چون اگه دعوابشه مثلامیگه حق نداری خونه مامانمم بری.یا میگه پات میشکونم بفهمم تا سرکوچه هم رفتی.کلااسیر دلهره شدم وامیدی به ادامه دادن باهاش ندارم.ازطرفی هم میدونم حاضربه طلاق نیست.منم دلایل منطقی بزای طلاق غیابی ندارم.

شما اول يه چيزاي ديگه گفتين حالا ميگين كلا نمي زاره برم بيرون خب اين آدم مشكل داره نه به خاطر بيرون رفتن به خاطر اينكه هميچين مردي نمي تونه روح و روان سالمي داشته باشه
و فك نكنم خونواده شما راضي باشن شما انقدر سختي بكشيد به اونها بگيد بيشتررفتار نامزدتونو رو تحت نظرداشته باشن. و در نهايت تصميم عقلايي بگيريد.

شایدباورتون نشه امامادروخواهرشوهرم بایدبرای خروج ازمنزل ازنامزدم اجازه بگیرن وبعدبرن.اونها عادت کردن امامن برام سخته زیربارعقده هاو کمبودهای روانی ش برم که بخاد برام ادای مردهارو دربیاره.پدرومادرم هم خیلی پشیمون هستن میگن ازدواج تواشتباه بوده چون درکل من دختری مستقل بودم خودم کارمیکردم بیمه وسابقه کاری داشتم باوام برای خودم ماشین وطلا میخریدم.اما الان هیچ عرضه وهنری ازخودم ندارم.بی اعتمادبنفس شدم.میترسم بادیگران صحبت کنم ازبس دیربه دیر میرم بیرون انگار ازغار دراومده باشم راهها وجاده هاازذهنم رفته .همش میترسم کسی منو بیرون ببینه وبره خبربده بهش که زنت راتو فروشگاه دیدیم وشر برام درست بشه.کلامشکل فعلی من استرس و رعب وحشتی که ازنامزدم ودعواهاش دارم هست.ومیترسم عروسی کنیم وروزهادرروم قفل کنه بره خوشگذرونی.

- - - Updated - - -

شایدباورتون نشه اما زنهای فامیلشون حق ندارن موهاشون رنگ کنن.حتی خاهرشوهرم چندساله عروسی کرده شوهرش نمیذاره ابرو هاش وصورتش اصلاح کنه.میگن اینکارا زشته.حتی یکی دیگه اززنهاشون میگه من ازبچگی تاحالاکالباس نخوردم.چون وقتی عروسی کرده تاحالاحق نداشته حتی به بهونه خریدبره بیرون شوهره مسول خریدوکارهای بیرونه وهرچی التماس شوهرمیکنه که برام کالباس بخرنمیخره .منظورم اینه که زن حتی یکبارهم تاسوپرمارکت حق نداره بره.بخدازنه دیونه افسرده شده.درسش هم خوب بوده ولی شوهره ترک تحصیلش داده.منم میترسم مثل اینها سرم بیاد.اینها طاقت دارن ولی من نمیتونم.میمیرم توقفس این عرب ها.برام مثل روزروشنه شوهر منم بعدعروسی این بلاهاسرمنم میاره.

ولی به نظر من کارکردن فقط بخاطر نیاز مادی نیست . زن هم احتیاج اره برای خودش درامدی داشته باشه تا بدون جواب پس دادن به کسی هرجوری دوس داره خرجش کنه

وای خدای من چقد بد....این ادما مشکل روانی دارن اخه یعنی چی این رفتارا؟؟رفتارایی ک این مردای فامیل نامزدت دارن مال ده قرن پیشه مال اون موقع ک همه همینجوری بودنو زن حق اومدن بیرون از خونه رو نداشت بهترین راه طلاقه چون مشخصه با این ادم منطقی نمیشه صحبت کرد تا بکاتتو از بین نبرده یه فکری بکن بعد از عروسی جدا شدنت خیلی مشکل میشه با یه وکیل مشورت کن حتما راه هایی جلوی پات میذاره

عزيز من بهتره براي آينده ات اول از همه با خانواده ات مشورت كني
جوري نشه چند سال ديگه تصميمي كه الان توش ترديد داري رو بگيري
هيچ چيزي به اندازه سلامت روحي براي انسان مهم نيست

بله.خودمم حس میکنم جداشدن قبل عروسی صلاح ترباشه اما من هیچ دلیل قاونونی برای طلاق ندارم.یعنی قانون میگه زن بایدمطیع باشه واین منم که نمیتونم.اگه بخام مهریه اجرابزارم که سریع میتونه بپردازه.خودشم مایل به جدایی نیست.چندبارگفته همینه که هست.باید تحمل کنی.بنظرتون باچه سیاستی میتونم بدون دادگاه وپاسگاه طلاق بگیرم؟؟ممنوونم ازهمه تون

- - - Updated - - -

البته خانواده م عقیده دارن که همسرم ازلحاظ مالی وموقعیتی ازما بالاترهست.ومومن وسربزیر وازلحاظ ظاهری زیبا هست.برای همین میگن نکات مثبتش خیلی بیشتر از منفی هاست وتشویق میکنن که زودترعروسی کنم درکل هم بعضی چیزاش خیلی عالیه.مثلا به خانوادم احترام میزاره وهرچی بخان تامین میکنه.اصلا خسیس نیست وبه همه کمک میکنه.امامن بخاطرافسردگی ووحشتی که اززندانی کردنش دارم هیچ کدوم ازخوبیهاش خوشحالم نمیکنه

در خصوص ترس هایی که از آینده در رابطه با زندگی و شوهرت داری در کمال آرامش با همسرت صحبت کن
بهش نیازهایت را بگو
بهش اطمینان بده که دوستش داری و بهش علاقه داری
مهرت های گفتگو بین زن و شوهر را ابتدا فرا بگیر و بعد با شوهرت صحبت کن و ازش بخواه در این خصوص اسایش و ارامش شما را فراهم کنه
هر مردی یکسری خصوصیات اخلاقی مخصوص به خودش داره ، یه رگ خواب مخصوص به خودش هم داره
زن موفق زنی هست که بتونه مردش رو بشناسه و درست باهاش رفتار کنه
شما یکبار نامزد کرده ای ، و بهم زده ای ، الان اگر بخواهی دوباره طلاق بگیری ، مسلما شرایط زمان مجردی ات را نخواهی داشت ، نمی گویم برو بسوز و بساز ، می گویم سعی کن زندگی ات را درست مدیریت کنی
با توجه به گفته های شما ، فکر کن طلاق گرفتی نشستی توی خونه بابات ، بعدش می خواهی بری سر کار و ادامه زندگی ات ، مسلما رفتار پدرومادرت مثل قبل با تو نخواهد بود ...رفتار جامعه اطرافت هم با تو تغیر خواهد کرد ، رفتار محیط کارت و .... حالا اگر مورد شماره سومی هم برات بیاد خواستگاری ، اون شخص هم باز مشکلات خاص خودش رو داره ، چون هیچکس نمی تونه ادعا کنه که بی نقص و عیب هست ، شاید ازدواج با شخص سوم خوب بشه ، شاید بد بشه ، تضمینی نیست ، شاید اگر طلاق بگیری و اصلا ازدواج هم نکنی ، خوب باشه شاید هم نه ... بنابراین در هرحالی که باشی ، خوبی های اون موقعیت و بدهی های اون موقعیت نسبی هستند
الان به گفته خودتون همسرتون خصوصیات خوب زیادی دارند ، و شما ترس های موهومی از آینده داری و تصور زندانی بودن ، به نظر من با همسرت از نگرانی هات بگو ، (بسیار مهم ، لحن گفتن و تک تک کلماتی که می گویی مهم هست ، چون در صورت مدیریت ناصحیح گفتگو ممکن هست هست وضعیت رو خیلی خراب کنی که ساختنش سخت بشه)
در یک محیط با آرامش می تونی با همسرت گفتگوی سازنده داشته باشی انعطاف پذیری شما و محبت شما می تواند گره گشای این مشکل باشد

ممنونم بالهای صداقت.خیلی فرمایشات تون دقیق بود. خودمم بارها خواستم از ترس و وحشتی که چندماهه تو وجودم هست باشوهرم صحبت کنم چون الان شوهرم اصلا خبرنداره که من یه زن نیمه دیوانه وافسرده هستم.ونذاشتم بفهمه.چون میدونم اگه بفهمه نقطه ضعف من محدودیت گذاشتن و ترس از توخونه زندانی شدن هست ازنقطه ضعفم سواستفاده کنه و همیشه سرهربحثی زندانیم کنه.ولی الان نمیدونه نقطه ضعفم اینه.میترسم بابروز ناراحتی و اضطرابم اون درظاهربپذیره امابعد ها درزندگی برای تنبیه من منو حبس کنه توخونه.یا میترسم اگه بهش بگم که الان خیلی ترس دارم بجای دلداری دادن و ارامش بگه که این حق منه که کنترلت کنم وبدون اجازه م نمیتونی جایی بری و قانونش همینه.وبیشتر برام جذبه بیاد.درکل اصلاجرات نمیکنم باهاش بحث وگفتگو کنم.خواهشا کمکم کنید.

- - - Updated - - -

حتی به بعدطلاق فکرکردم.حس میکنم میتونم مستقل بشم چون جهیزیه م الان اماده هست بابام هم حاضره برام یه سوییت بگیره.میتونم وسایلام بچینم وتنها زندگی کنم.سریه کارتوپ هم میرم و به ارزوهام میرسم.خوش میگذرونم .میرم سفرتنهایی.بخدا تا تنها م خیلی اروومم.خودم باخودم راحت کنارمیام.باورکنید یه سفر کوچیک برام شده رویا وعقده.تا هواپیما میبینم گریه م میگیره.اخه من که دوقدم هم تنها حق ندارم بردارم.

سلام دوستان.دیروز باکمک دوستم رفتم روان پزشک.خلاصه اون اقا اصفهانی بودن اصالتا واصفهانیا هم که میدونید خیلی غیرتی هستن.خلاصه گفت شوهرت حق داره.توبایدتابع باشی.من نمیزارم زنم حتی بره نانوایی.حتی براش موبایل هم نمیخرم...خلاصه اینم ازروانپزشک ما.بجای اینکه تاییدم کنه کپی شوهرم بود حتی بدترازاون.وبهم گفت فعلا عروسی نکن وصبر کن ببین طاقت داری یانه.بهم یه مقدار قرص داد ولی وقتی خوردم تا چندساعت خیلی حالم بد بود.حال روحی م.خیلی احساس نومیدی ویاس بهم دست داد و افکار خودکشی میاد توسرم.البته میگن عوارض قرص ضدافسردگی همینه.بنظرتون داروهام ادامه بدم.میترسم براثر همین قرصها دست به خودکشی بزنم.توروخدا بهم سربزنید.ممنون

نقل قول:

---

شوهرت حق داره.توبایدتابع باشی.من نمیزارم زنم حتی بره نانوایی.حتی براش موبایل هم نمیخرم...

---

سلام دوست عزیزم
عزیزم اون آقا شاید عقیدش اینطوری بوده ولی‌ واقعاً این فکر مال زمان‌های خیلی‌ دوره که زن اجازه نداره تنها بره سر کوچه .
قرص‌ها رو هم از من میشنوی مصرف نکن و روان پزشکتو عوض کن .مطمئنا حالت بهتر می‌شه .
یه نگاه به تاپیک من بنداز اونجا آقای ammin و بقیه دوستان خیلی‌ خوب راهنماییم کردن که چجوری با خودت ۲ .۲ تا ۴ تا کنم و ببینم از ته دلم این زندگی‌ رو می‌خوام یا نه؟به نظرم بد نباشه راهنمایی‌ها رو بگیری.
http://www.hamdardi.net/thread-31060.html

سلام دوست عزیز،شما مطمئنی ایشون دکتر بودن؟عقاید انسانهای غارنشین خیلی بهتر از ایشونه،یعنی چی موبایل نمیخرم و نمیذارم بیرون بره؟زمان برده داری تموم شده.
در خصوص ترسهات که کاملا هم حق داری با همسرت صحبت کن و تموم این استرس و اضطرابت رو بگو،انشالله حل میشه

ببخشیدا ولی اینجاکه شهر هرت نیست . قانون هم اونجوراکه شما فکر میکنی نیست . زن باید مطیع شوهرش باشه اما هر چیزی اندازه ای داره

مطیع بودن با اسیر بودن و مثل برده ها بودن خیلی تفاوت داره عزیزم

چرا میخوای برای چیزی که مطمئن نیستی آیندتو خراب کنی؟

دوست من شما خصوصیات مثبتی از شوهرتون گقتید که واقعا مثبت بود ولی بدی هایی که از ایشون گقتین همش ترس های خودتون بود یعنی همش گفتین می ترسم اینجوری باشه، می ترسم این کارو بکنه... در واقع به نظر من شما درگیر 1 سری افکار منفی شدی. از اینکه با شوهرت حرف بزنی اصلا نترس.باهاش صحبت کن و ترس هاتو از آینده بگو اگر ایشون مرد منطقی و منصفی باشه شما رو درک می کنه و ترس های شما رو برطرف می کنه اگر از این مساله سو استفاده کرد اونوقت برو جدی رو طلاق فکر کن.

دوستای گلم ازهمتون ممنونم.راستش چندماه پیش سررفتن به شهربازی باشوهرم دعوام شدوگفت حق نداری بری الان ساعت۸ شب شده.خلاصه منم چندروزباهاش قهربودم.گفت ببین اگه بخای قهرکنی بعدعروسی حتی نمیزارم خونه پدرمادرت بری وخونه نشین ت میکنم تا روزقیامت.خیلی جدی بهم هشداردادکه لج نکن وهرچی میگم بگوچشم وگرنه محدودتر میشی.این حرفاش هیچوقت یادم نمیره وباورکنید هنوزوقتی یادم میاد تنم میلرزه وحشت میکنم.چون زنای فامیلشون همینجورن.حتی خرید هم نمیرن.چه برسه تفریح وگردش .خلاصه اصلاوابدا جرات ندارم دوباره بحثهای قدیمی راتکرارکنم چون میدونم لج میکنه وبیشتر برام قانونگذاری میکنه.ازطرفی هم چونکه ازش خیلی حساب میبرم ومیترسم خودبخودیه سردشدم ازش وعلاقه م خیلی کم شده.همش دلم میخاد یه بلایی سرش بیاد تاازشرش راحت شم ویه نفس راحت بکشم.ایا بااین تنفر و وحشتی که ازش دارم میشه رفت زیریه سقف

- - - Updated - - -

درکل خیلی خیلی بادقت واهسته اهسته باهاش رفتار میکنم تا نخاد محدودترم کنه.اخه تااخر عمر که نمیتونم دربرابر تمام بدیهاش سکوت کنم وخفه بشم فقط بخاطراینکه میترسم بگه خونه بابات هم نرو یا سوپرمارکت هم نرو.خودش تاسه چهارصبح بادوستش بیرون هست.میگه توچکارمن داری.بیخودمیکنی خودتوبامن مقایسه میکنی.من مردهستم .بخدامحاله غیررررممکنه حتی یک روزتوخونه بشینه.به یه بهونه ای میره وروحیه عوض میکنه.اماازمن توقع داره ۲۴ساعته بشینم تا اقا برگرده وظهربخابه دوباره عصربره تا شب.

دو دل عزیز چقدر خوبه که در دوران عقد سعی می کنی نکات مثبت و منفی شوهرت رو ارزیابی کنی خیلی از دخترها تو زمان عقد تو خواب خرگوشی هستند به خصوص اگه مثل شما از هر نظر وسایل رفاه و تفریح فراهم باشه اتفاقا خیلی هم به حرف شوهرشون گوش می دن ولی وقتی وارد زندگی می شن تازه می فهمن فرصتهای خوب فکر کردن رو از دست دادن . خوب بشین با خودت فکر کن روحیات خودت رو بنویس ببین چقدر می تونی تحمل کنی نکات قوی مثبت شوهرت رو بنویس . انگیزه تو از اینکه تا حالا به همه دستوراتش عمل کردی چی بوده فقط به خاطر اینکه طلاق نگیری یا دوباره نامزدی رو بهم نزده باشی . ولی من فکر می کنم بهش علاقه داری ته دلت خودت هم دلت نمی خواد طلاق بگیری. وقتی مردی با یه خانم از فرهنگ دیگه ازدواج می کنه سعی می کنه فرهنگ خودش رو حاکم کنه و زن هم همینطور . تو تمام تلاشت رو به کار ببر تا این قدرت نمایی دو طرفه باعث تنش نشه. معلومه خیلی عاقلی که سعی می کنی با آرامش با دستوراتش برخورد کنی. اعتمادش رو جلب کن بعد همه اعتمادش رو مال خودت کن. امیدوارم هر چی صلاحه خدا به دلت بندازه ولی یه چیزی بهت بگم خیلی هم به خودت سخت نگیر اگه اهل زندگی هست و مشکل فقط همین حرفها کنار بیا... همیشه با تدبیر می شه مشکلات کوچیک رو حل کرد برای هر مشکلی هزار راه نرفته هست زمان بیشتری به دوران عقد اختصاص بده...

راستش بهش گفتم که توبهم اعتمادنداری واگه اعتمادنداری الان طلاقم بده بجای محدود کردن من.گفت من ازچشمم هم بیشتربهت مطمین هستم واگر اطمینان نداشتم ازت اینهمه کاربرات نمیکردم.اما این قوانینی که برات میزارم بمعنی اعتمادنداشتن نیست بخاطراینه که باید یادبگیری اطاعت کنی وزیر بار حرف من بری وبفهمی من مرد خونه ام تافردا بچه هامونم بدونن من رییس خونه ام وتو تربیتشون اختلاف پیش نیاد ومن بتونم کنترلشون کنم.وگفت حرفم یکبار بدون تکرار .این شعارش هست.که نه گفتم یعنی نه.خودتم بکشی بازم نه هست.اصلابه گفتگو وبحث اعتقاد نداره.چون اصلاقابل تغییرنیست

دوست عزیز من فکر میکنم شما شخصیت مستقلی داشته باشی
هر چند که همه از محدودیت بدشون میاد و اگه محدود باشن عکس العمل خوبی نشون نمیدن
این که گفتی شوهرت دوست داره حرف ، حرف خودش باشه معمولا در مورد همه مردا صدق میکنه ولی بستگی داره که شما چه جور شخصیتی داشته باشی
معمولا دخترای امروزی به خاطر تحصیلات و شاغل بودن شخصیت مستقلی دارن و معمولا حرف شنوی کمتری از همسرشون دارن ولی در کنارش مدیریت خوبی توی خانواده دارن و به همسرشون کمک میکنن
اگر فقط با همین اخلاق همسرتون مشکل دارید بهتره باهاش صحبت کنید اینکه میترسی یه روزی مثل مادر و خواهرش محدود بشی رو بهش بگو بذار بفهمه که نگرانی
طوری باهاش حرف بزن که بدونه نمیخوای اونو نادیده بگیری فقط نگران خودتی بهش بگو که دوسش داری و فقط همین مورد اذیتت می کنه
اما اگر فکر میکنی این مسئله واقعا آرامش رو ازت گرفته و روی دوست داشتنت تاثیر گذاشته فکر میکنم بهتره مشاورت رو عوض کنی و پیش یه مشاور مطمئن برو (حتما قبلش پرس و جو کن معمولا مشاور هر کدوم تو یه زمینه ای مهارت دارن) و در مورد زندگیت تجدید نظر کنی
من فکر میکنم حالت دوم در مورد شما بیشتر صدق میکنه
امیدوارم هر چه زودتر مشکلت حل بشه
ما رو بی خبر نذار:43:

سلامت باشی مرجان عزیز.ممنون ازلطفت.بله حدس شمادرسته من کاملا مستقل بزرگ شدم خودم سرکارمیرفتم ومایحتاج خودمو تهیه میکردم.کاری به .پدرمادر نداشتم.تنها میرفتم بیرون گردش سفر.هیچکس کاری بهم نداشت وبه اجازه احتیاج نبود.پدرم کاملامارو رهاکرده بود ودخالت نمیکرد.الان خیلی سخته یدفعه بخام برای هرکاری مجوز همسروخانوادشو بگیرم وتحت کنترل همشون اب بخورم.همه میگن خوبه اتفاقا.اینجورحس میکنی بی صاحب نیستی.ولی این حرفا تسکینم نمیده.وازاسترس ونفرتم نسبت به اینده کم نمیکنه.بخصوص که قراره خونمون تو اپارتمان مادرشوهر وخواهرشوهرم باشه وهمشون نگهبان من هستنن.مصرف قرص افسردگی هم قطع کردم.چون بدحال ترمیشدم وهمونجورکه توبروشورش نوشته میل به خودکشی رابالامیبره ودقیقا همینجور ه خیلی نومیدم میکنه و ازپا میوفتم وقتی میخورمشون. خلاصه که نه راه پس دارم نه راه پیش.

- - - Updated - - -

سلامت باشی مرجان عزیز.ممنون ازلطفت.بله حدس شمادرسته من کاملا مستقل بزرگ شدم خودم سرکارمیرفتم ومایحتاج خودمو تهیه میکردم.کاری به .پدرمادر نداشتم.تنها میرفتم بیرون گردش سفر.هیچکس کاری بهم نداشت وبه اجازه احتیاج نبود.پدرم کاملامارو رهاکرده بود ودخالت نمیکرد.الان خیلی سخته یدفعه بخام برای هرکاری مجوز همسروخانوادشو بگیرم وتحت کنترل همشون اب بخورم.همه میگن خوبه اتفاقا.اینجورحس میکنی بی صاحب نیستی.ولی این حرفا تسکینم نمیده.وازاسترس ونفرتم نسبت به اینده کم نمیکنه.بخصوص که قراره خونمون تو اپارتمان مادرشوهر وخواهرشوهرم باشه وهمشون نگهبان من هستنن.مصرف قرص افسردگی هم قطع کردم.چون بدحال ترمیشدم وهمونجورکه توبروشورش نوشته میل به خودکشی رابالامیبره ودقیقا همینجور ه خیلی نومیدم میکنه و ازپا میوفتم وقتی میخورمشون. خلاصه که نه راه پس دارم نه راه پیش.

سلام دوستان.من قرصامومیخورم اما یه ذره هم استرس ونومیدی مو کم نکرده.خیلی خیلی واهمه وترس دارم.جرات بحث وحرف اضافی تراز صبح بخیروشب بخیرگفتن به نامزدمم ندارم.چون سریع عصبی میشه وزنگ میزنه به همه که ببینید زنم چی میگه.نقطه ضعفم که چندماهه زجرم میده میاددستش وهمیشه باهمون عذابم میده.خواهشایه راهکاری بزارید جلوپام.چجوربهش بگم تاازادم بزاره ودست ازسرم برداره