نا امیدی کامل

سلام خسته نباشید<br>من یه جوون 18 ساله هستم.<br>دانشجوی شهرستان م و هفته ای دو روز از ساعت سه و نیم صبح تا ساعت 10 شب دانشگاه میرم.<br>هزار جور مشکل هم دارم.<br>آدم ناشکری نیستم.<br>تا اینجاشم خدارو شکر<br>ولی دیگه بریدم<br><br>پدرم از صبح تا شب کار میکنه با سن زیادش ولی بازم دخلمون با خرجمون هم خونی ندار.<br>دو تا دانشجو هستیم تو خونه .یک نفر کار میکنه.<br>و مشکلات و خرج هایی که هر روز بهش اضافه میشه.<br>من الان با جست و جوی راه آسون خودکشی به اینجا رسیدم<br>ولی نگاه که میکنم میبینم با خود کشی من خانوادم از این وضعشون بد تر میشه چون یک قرون پس انداز هم نیست که برای دفن و کفن ما بدن.<br>خیلی دنبال کار گشتم تا وضعم بهتر بشه<br>ولی کو کار؟<br>من برق صنعتی میخونم ولی اینقدر کیفیت دانشگاهمون بالاس که نمیتونم فرق سیم و کابل رو بگم.<br>از اون ور بخام دانشگامو ول کنم و وارد بازار کار بشم این سربازی لعنتی هست که دوسال از وقتمو میگیره.با این که هیچ فایده ای برام نداره.<br><br>از اون ور توی دانشگاه و بین دوستانی که دارم حس خیلی بدی دارم چون میبینم اونا هر خرجی میخوان راحت میکنن و چپ و راست لباس میخرن و با دوست و رفیقاشون گردش ها و جاهایی میرن که پول کل ماه من به یه روزشم نمیرسه.<br><br>میبینم من که دارم درس میخونم و احترام مردم و مادر و پدرم رو نگه میدارم و مال حروم نمیخورم و ناموس مردم مثل ناموس خودمن چرا باید وضعم بدتر از ارازل و لاتایی که زندگیشون پر از گناهه و قبل از دیپلم ترک تحصیل کردن بایدباشه؟
خیلی احساس تنهایی میکنم
<br>این اسم و ایمیل تایید شده اینجا هم فیک هست<br><img src="http://www.hamdardi.net/images/smilies/47.gif" border="0" alt="" title=":47:" smilieid="19" class="inlineimg">

یعنی وضعم خیلی خرابه؟

سلام دوست عزیز من مشاور نیستم فقط خواستم بگم شرایط شما رو درک میکنم و باهاتون همدردی میکنم، من هم شرایط مشابه شما رو دارم.
از خیلی چیزهایی که دوست داشتم و دارم، گذشتم...
هر روز هم دنبال کار میگردم ولی ناامید نیستم....
توکلت بر خدا باشه شما هم جای برادرم هستی براتون دعا میکنم ایشالا مشکلات رفع میشن.:72::203:

به عقب بنگرید و خدا را شکر کنید،
به جلو بنگرید و به خدا اعتماد کنید،

او درهایی را می بندد که هیچکس قادر به گشودنش نیست،
و درهایی را می گشاید که هیچکس قادر به بستنش نیست...

سلام دوست عزیز:72:
به همدردی خوش امدید!
یه خورده ارومتر برادر من چرا اینقدر ناامید؟ شما 18 سالتون و خیلی راحت داری از خودکشی حرف میزنی کاملا این تفکرات اشتباه:81:
به نظرتون خیلی زود نیست برای شما اینجوری صحبت کردن و نا امید شدن از زندگی!؟ شما الان در اوج رشد و بلوغ هستین و باید خیلی با انرژیتر و امیدوارانه تر به زندگی نگاه کنید!
شما هنوز اول راه هستید خیلیا شرایط شما رو دارن حتی سختر از شما!
پس هیچ وقت خودتون رو با کسی مقایسه نکنید به خصوص با افرادی که از نظر مادی از شما بالاترند!
همیشه به خودتون بگین افرادی هستن که وضعیت زندگیشون از ما هم بدتره اینجوری تحمل مشکلات براتون راحتره .
درسته تحمل کردن شرایطی که گفتین واقعا سخته! ولی همین که در خانواده سالم و زحمتکشی دارین زندگی میکنید و با لقمه حلال بزرگ میشین این خودش یه دنیا ارزش داره!
شما دوست داشتین واقعا جای همون ادمهایی بودین که دارین با حسرت از زندگیشون تعریف میکنید؟؟؟؟؟؟
شما باید به فکر این باشید که با نیروی جوانی خودتون باری از روی دوش خانوادتون بردارین نه اینکه به فکر خودکشی کردن بیوفتین!
تا حالا سعی خودتون کردین باز هم تلاش کنید نا امید نشید حتما یه کار پاره وقت باید برای شما پیدا بشه تا بتونید لا اقل هزینه های تحصیلی خودتون رو در بیارین!
در مورد رشتتون هم به نظرم همیشه دنبال این نباشید که دانشگاه همچی رو یاد بگیرین چون واقعا اینجوری نیست سعی کنید خودتون پیگیر باشید برای یادگیری بیشتر، تا لا اقل بعد از فارغ التحصیلی بتونین در زمینه رشته خودتون کاری رو شروع کنید!
الان برای نا امید شدن از زندگی خیلی زوده !
توکل کنید به خدا و در کنارش حتما تلاشتون تا اونجایی که در توانتون هست انجام بدین تا بتونید از این وضعیت خارج بشین باید صبور باشین و قوی!
نباید بزاریم مشکلات شما رو از پا در بیارن .
در مقابل مشکلات زانو نزنین! باید با انرژی و نیروی جوانی خودتون کاری کنید تا مشکلات رو به زانو در بیارین!
فقط باز یا داوری میکنم هیچ وقت تو زندگی خودتون با ادمهای بالاتر از خودتون مقایسه نکنید!
براتون ارزوی موفقیت میکنم!:72:

من خودم شرایط روحیم از شما بهتر نیست ولی خواستم بدونید همه آدما با 1 سری مشکلات درگیرن.فقط نوع این مشکلات با هم فرق دارن. تازه شما این مزیت رو هم دارید که خیلی جوون هستید و وقت زیادی برای ساختن زندگی خودتون دارید.

سلام
من نمی دونم شرایط زندگیتون دقیقا چطوریه و با چه مشکلاتی همراهه. قصد نصیحت و دلداری دادن الکی هم ندارم. فقط اینکه:

1- شما هنوز هیجده سالتونه پس نباید زمان زیادی از ورودتون به دانشگاه گذشته باشه، انتظار داشتید تو این مدت کم معجزه بشه و ادیسون ایران بشین؟! در ضمن شما دانش جو هستین نه دانش آموز. اگر قراره چیزی یاد بگیرید،خودتون باید بجوییدش نه اینکه منتظر باشین بهتون بیاموزن.

2- گفتین چون وضعیت مالی خوبی ندارید ناراحتید. نمیگم به اونایی که از خودتون پایین تر هستن نگاه کنید. اما همون آدم هایی که شما خوشبخت تصورشون می کنید گاهی حسرت چیزایی رو میخورن که داشتنشون برای شما بدیهیه؛ اونقدر که شاید تا حالا بهش فکر هم نکرده باشید. راستی چرا دنبال یه کار پاره وقت نمیرید؟

3- دست از منفی بافی بردارید. خواه ناخواه وضعیت فعلی جامعه ما همینه و خیلی ها شرایط شما و حتی بدتر از اون رو دارن. افرادی موفق میشن که با این وضعیت کنار میان و راه خودشونو پیدا می کنن.

سلام :72:فک کنم دیگه نیومدی پستتو پیگیری کنی ولی باید بگم

مساله ات رو پیش خودت خووووب طرح کن راه حل زیاده مطمان مطمان باش فقط عجله نکن که میخوری زمین...

فقط باید اولویت ها رو فعلا مشخص کنی چرا فعلا نمیری کارگری کنی؟ کار هست ولی پشت میز نیست چرا عادت کردیم همه پشت میز بشینیم؟ چرا ما ایرانی ها از کار فراریم؟

شما دنبال کدوم کار گشتی که نبود فعلا که کارشناس نشدی 18 سالته .نگو کار نیس که باورم نمیشه من الان همین الان چند کار پیدا کار کردم از طریق نت تو سایت کاریابی های

شهرمون برا یکی از دوستام چطوره؟ حتی پسر خاله من که فعلا هیچی بلد نیست و سال اول دانشگاهشه شبکار میره کار میکنه روزا میره کلاس شیکتر از همه ولخرجتر از همه کیف هم

میکنه هزار تومن هم از خانوادش نمیگیره پول شهریه اش رو هم میده الانم میخاد ماشین بخره ...

معلومه که پدرت نباید برسونه با این وضع تورم یه نفر خرج خودش رو تنها نمیتونه برسونه ... برادر من استین بزن بالا ناله نکن

شما الان در مقطعی هستید که می تونید رو هر کاری که دست بذارید به نتیجه برسید. دلیل نمیشه که دانشگاه شما خوب نبود و وضعیت مالیتون خوب نبوده ناامید بشید. الان وقت ناامیدی نیست، وقت تلاش برای مهیا کردن شرایط برای شروع یک زندگی موفق. من نمی دونم رشته ی شما چیه، ولی من این اطمینان رو به شما میدم که از همین حالا برنامه نویسی کار بکنید سال دیگه این موقع دستتون تو جیب خودتون میره و حتی کمکی هم به خانواده می تونید بکنید. این همه آدم که از لحاظ اجتماعی و مالی به موفقیت رسیدن مطمئن باشید به خاطر زحماتی هست که کشیدن و تلاش کردن.
من یک شعاری دارم که همیشه به افرادی مثل شما میگم: منتظر بهتر شدن شرایط نشید، برای بهتر شدن شرایط تلاش بکنید.

مرسی از همه :302:

سلام برادر گرامی.
درکتون میکنم.
یه پیشنهاد براتون دارم.
تا دانشجو هستید و میتونید گواهی اشتغال به تحصیل بگیرید، گواهی رو بگیرید و در کلاس های برق کشی و برق صنعتی و سایر رشته های مرتبط با برق، در مرکز فنی و حرفه ای شهرتون ثبت نام کنید. اونجا چون کار عملی رو بهتون یاد میدن میتونید اکار یاد بگیرید. به خصوص که کلاسهاش رایگان هست. یا هزینه هاش خیلی پایینه. مدرک پایان دوره هم بهتون میدن.
شما برای استخدام شدن نیاز به کارت پایان خدمت دارید. اما تا قبل از اعزام به خدمت هم میتونید یه جایی مشغول به کار بشید.
الان خیلی جوون تر از اون هستید که ناامید بشید. تازه 18 سالتونه. اصلا نگران نباشید و ترس و ناامیدی به دلتون راه ندید.
بسیاری از جوونهای هم سن شما شرایط شما رو دارند. و گمان نکنید از دیگران عقب هستید. همه ی 18 ساله های الان قراره 10 سال دیگه بشن 28 ساله های جامعه و وارد محیط کار بشن. برای آیندتون یه برنامه ریزی بلند مدت داشته باشید. درس. و در کنارش یاد گیری یه حرفه.
میدونم سخته. اما ممکنه. و حتما ممکنه. چون غیر ممکن اینه که فکر کنید هیچ کدوم از 18 ساله های الان بعدا شغلی نخواهند داشت.
پس حتما شما هم براتون ممکنه که شغلی جور کنید.

اینجا رو هم حتما بخونید.فکر میکنم خوندنش براتون مفید باشه. سعی کنید اگر خطاها رو دارید، برطرفشون کنید.
http://www.hamdardi.net/thread-31154.html

اگه شد کتاب نقاط ضعف شما اثر وین دایر رو هم بخونید.
کتاب قورباغه ات را قورت بده هم فکر کنم براتون مفید باشه.
همچنین کتاب "چه کسی پنیر مرا جابجا کرد" هم براتون مفیده.
امیدوارم از لحظه لحظه ی جوونیتون لذت ببرید و قدرش رو بدونید.:72:

سلام برادر من خوبی.من درکت میکنم خیلی خوب.نمیدونم دانشگاهت دولتی یا نه ولی حداقل تو رشته ات خوبه ما بیچاره ها رشتمون که اصلا تو کشور جاافتاده نیست از اونور هم ترمی چقدر شهریه بابدبختی جور میکنیم اخرسر خدا شاهده برای هر واحد عملی 40هزار پیاده میشیم تهش ازمایشگاه خلاصه میشه تو یک ساعت بازدیدوپس ازاین نظر از من بهتری.حداقل بعدم یکم امید داشته باش به این فکر کن تو با ایمان فرداروز که لیسانس گرفتی و رفتی انشاالله مشغول شدی چه سروری به اون لاابالی ها میکنی...امید تنها شمعی است که خاموش نمیشود.
ضمنا به خودکشی فکر نکن چون خانواده ات رو عذاب میدی اونها درسته سختی میکشن اما به این امید سختی میکشن که بچه هاشون چندصباح دیگه برای خودشون کسی میشنو مایه ی افتخار اونها...