هدفی برای زندگیم ندارم توروخدا جوابمو بدین

سلام دوستان
توروخدا کمک کنید و جوابمو بدین
حس میکنم هیچ خلاقیتی ندارم و راهی نیست که بخوام تا اخر دنبالش کنم
هیچ هدفی برای زندگیم ندارم
عین خیالم نیست که ته زندگیم به هیچی نرسم
بی تفاوتم نسبت به زندگیم
از طرفی بعضی وقتا حالم گرفته میشه که میگن استعداد خودتونو پیدا کنید:47:
به نظرتون میشه کسی تو هیچ موضوع و زمینه ای خلاقیت و استعداد نداشته باشه؟
چرا من این حسو نسبت به خودم دارم؟
جوانیم داره تلف میشه بدون کار مفیدی
از طرفی هیچ زمینه و راهی نیست که بخوام دنبالش کنم ..
واقعا به هیچ کار و مهارتی علاقه ندارم
از طرفی هم میبینم که دیگران علاقه شون رو تو زندگی پیدا کردن و دارن میرن دنبالش و سعی میکنن توش نفر اول و برتر باشن
چرا هیچ چیز برای من اینطور نیست؟
چرا این حس رو من در هیچ زمینه ای ندارم؟
نه ورزش نه زبان نه رشته تحصیلیم همه میخوان و دوست دارم که دکترا بخونن اما من اصلا به هیچ وجه
باید علاقه باشه تا ادم سختیای راهو تحمل کنه
من اصلا ارزو و هدفی ندارم
حاضرم برم با کارشناسی ارشدم فروشندگی لباس بکنم فقط یه درامد مختصر داشته باشم
یادتونه گفته بودم عزت نفس ندارم؟ آه !! اینم نمونه اش
که برام مهم نیست چطوری زندگی کنم

خانوم مجرد.
شما به چی علاقه داری ؟
بالاخره هر فردی به یه چیزی علاقه داره ، قبول داری یا نه ؟

این علاقه میتونه ، علاقه به تماشای فیلم باشه ، علاقه به گوش دادن نوع خاصی از موسیقی باشه و ...

تو باید بگردی علاقه خودتو پیدا کنی .

چرا سعی می کنی سرکوبش کنی ؟

اگه علاقه داری به فروشندگی لباس ، با موضوعی مثه عزت نفس اون رو نابود نکن.

اصلا عزت نفس یه چیز دیگه است .

تاپیک های منو بخون ، حرفهای منو بخون . منم مثه تو هیچ هدفی توی زندگی ام نداشتم . اما اون چیزی رو که تا حالا توی همدردی نگفتم این بوده که یکسری تغییراتی رو توی زندگی ام دادم که
اگه خدا بخواد و با پشتکار خودم در آینده یک آدم بسیار موفق میشم ، فقط بخاطر اینکه یک تغییر کوچیک دادم و برخلاف جریان شنا کردم و
دنبال علاقه ام رفتم .

چه جوری یه آدم میتونه هیچ هدفی نداشته باشه .
تو چی میخوای ؟
پول ؟ برو بررسی کن راههای سرمایه گذاری رو . ببین دستاورد تلاشت چی میشه ؟ خونه-طلا-ماشین
تحصیلات؟ بشین دکترا بخون . دستاوردت چی میشه ؟ علم
مهاجرت ؟

هزار راه برای زندگی کردن هست . تو باید ببینی با کدومش بیشتر بهت خوش میگذره و خدا هم راضی مییشه.

اولا متشکرم از جوابتون و دعا میکنم موفقیت نصیبتون بشه به امید خدا
ببینید من از ذبیرستان عشق موسیقی بودم نه که استعدادی تو خودم ببینم ها یا اینکه کسی اطرافم باشه
نه
اما همیشه خودمو یه نوازنده تصور کردم ... والدینم نذاشتن الانم وضع مالی اجازه نمیده
ارشد فنی گرفتم همیشه با نمرات خوب اما هیچ وقت نخواستم ایده بدم واسه زمینه درس و پروژ ه ام واسه همینم از دکترا متنفرم
از طرفی حس میکنم موسیقی من هیچ دردی از جامعه پر مشکلم حل نمیکنه و یجور خودخواهیه که برم دنبال علاقه م
و اینکه دوس دارم برم خارج از نوجوونیم اما نه واسه درس ..از طریق درس میتونم بورسیه شم و برم بهترین کشور و دانشگاه چون بهترین دانشگاه ایران دس خوندم خیر سرم.. اما اصلا حوصله تحقیقات و جستجوی علم و فلان ندارم
از طرفی میگم اگه برم موسیقی شاید تا اخرش نرم شاید کشش موسیقی واسه من اونقدی نباشه که فک میکنم..و بعد پشیمون شم که چرا واردش شدم و سختی دکترا خوندن رو به خودم هموار نکردم؟
ضمنا همه و خودم اعتقاد داریم استعداد ذاتی دارم واسه وکالت و تحلیل مسایل .. واقعا استعدادشو دارم
اما این یکی زمینه ش نیست .. چون نمیتونم برم وکالت بخونم الان :54:
یعنی انتخاب ریاضی تو دبیرستان همه چیو خراب کرد
بعد میگم خوب قسمت این بوده .. اگه قسمته پس چرا اتفاق خاصی نمیوفته که بقهمم چرا ریاضی رو انتخاب کردم؟؟

ببخشید خیلی دلم پر بود :47:

دوستان میشه راهنماییم کنید؟

شما که ارشد فنی از 1 دانشگاه خوب گرفتی یعنی استعداد داشتی! چرا برای بورس گرفتن اقدام نمی کنی؟هم میری خارج که آرزوشو داشتی هم ادامه تحصیل میدی شاید اگر محیط تحصیلت عوض شه این حست از بین بره.

شاید بعدها اینکارو بکنم اگه ازدواج کنم و همسرم حمایتم کنه خودشم دکترا بخونه
مشکلم اینه که حوصله تموم کردن کارارو ندارم
و این یعنی اینکه علاقه ندارم به
مثلا مقاله ای که باید چندماه پیش مینوشتم هنوز ننوشتم
با این روحیه چطور دکترا بخونم
نمیتونم ریسک کنم تنها برم خارج اگه موفق نشم چی؟
علاقه ای به تحصیل تو خودم نمیبینم

منم قبل ازدواج همینطوری بودم!فکر می کردم اگر ازدواج کنم دنیا گلستون میشه!گلستون که نشد جهنم هم شد!باور کن ازدواج 1 ریسکه.

دوست عزیز امکان نداره شما استعداد کاری رو نداشته باشی،به نظرم شما هنوز خودتو خوب نشناختی!!! خودتو خوب بشناس بعد میبینی استعداد هم داری

بله خوب به این فکر کردم و دنبالش هستم که خومو بشناسم
اما اولا چطوری؟ بعدشم الان چیکار کنم با این فکرایی که تو سرمه؟
این که علاقه ندارم به جایی یا چیزی برسم
یعنی یجورایی هم اعتماد بنفسم پایین اومده هم تنبل شدم
فنی خوندم و مووفق بودم اما تو وکالت استعداد دارم و به یادگیری موسیقی علاقه دارم
شرایطم با روحیاتم تطابق نداره

منم تو زندگیم بی هدفو سرگردونم اصلا نمیدونم واسه چی امدم این دنیا

تف به این زندگی مسخره هیچی جز زجر کشیدن نیس تمام عمر تلاش میکنی تا بجایکه دوس داری برسی افسوس که دس

نیافتنیس همش خابو خیالو منکه تو زندگیم سختیهای زیادی کشیدم به هیچ جام نرسیدم اینم میدونم از این به بعدشم

بجای نمیرسم.مندم چه خاکی توی سرم کنم .میگم خانم مجرد بیا خودکشی کنیم بلاخره آخرش که میمیریم حالا یه روز دیر و

پس چه توفیقی داره.ببین میشه یه روشی پیدا کنیم از شر این زندگی خلاص شیم بیدرد یعنی یه جوریکه شب خوابیدیم دیگه

هیچ وقت بیدار نشیم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خانوم مجرد

بله خوب به این فکر کردم و دنبالش هستم که خومو بشناسم
اما اولا چطوری؟ بعدشم الان چیکار کنم با این فکرایی که تو سرمه؟
این که علاقه ندارم به جایی یا چیزی برسم
یعنی یجورایی هم اعتماد بنفسم پایین اومده هم تنبل شدم
فنی خوندم و مووفق بودم اما تو وکالت استعداد دارم و به یادگیری موسیقی علاقه دارم
شرایطم با روحیاتم تطابق نداره

---

شما اولین کاری که میکنی این باشه این فکرهای منفی رو از سرت بیرون کن،چون تا این فکرها از سرت بیرون نرن با استعداد ترین ادم زمین هم باشید کاری از پیش نمیبرید،بعدش ببینید چه چیزی توش وجودتون هست که با رفتن به سمت اون میتونید موفق شید و ازش لذت ببرید،مثلا همین موسیقی که گفتید برید کلاس و شروع کنید پیشرفت خودتونو ببینید،مطمئن باشید اون وقت زندگی جور دیگه ای براتون نمایان میشه

توفیقی نه دوست عزیز توفیری نداره :305:
اگه هدف داشتی بهش نرسیدی بهتره تا نداشته باشی که واسش تلاش کنی و خودتو محک بزنی
زندگی یه مسیره نه هدف
ناامید نباش بالاخره همه زندگیت که تلخ نبوده که بخوای خودکشی کنی
ادم تو زندگی با انسانیت زندگی کنه حالا به جایی هم نرسید اشکالی نداره
مهم تلاشه

- - - Updated - - -

saman
ممنونم اره باید یه کاری رو شروع کنم همش نمیشه نشست و فکر کرد عمر داره میگذره... بالاخره خدا یه جا یه راهی برای من گذاشته
ممنون از همفکریتون

سلام خانوم مجرد عزیز:72:
دنبال تاپیکت می گشتم که دیدم و دوست داشتم بگم که خیلی ماهی :43:، همیشه راهکارهاتو تا تاپیک های دوستان دیگه می خونم و خیلی خوشم میاد.
راستی تاپیک راهنمایی در مورد طرز فکر نو تجربه های من ، تو قسمت روانشناسی عمومی و مشکلات فردی هست ، یه سری بهش بزن تجربه های جالبی توش هست راستی تجربه های خودت رو هم برام بنویس
فدات شم:43:

سلام بی همدم عزیز:43:
خواهش میکنم شما به من لطف دارین
چشم حتما سر میزنم ممنون از توجهتون:72:

سلام
من هم شرایط و مشکلات مشابه شما را دارم. با این تفاوت که خودم را به خارج رسانده ام و امروز در دو قدمی اقامت هستم.
اما مشکلات من نه تنها رفع نشده بلکه بسیار بدتر هم شده. اکنون هم بنده فکر میکنم اینجا هم هدف و انگیزهای برای ماندن ندارم. و احساس میکنم که بی خود خودم را دچار دردسر کردم.
روزی هزار مرتبه خودم را لعنت میکنم که به اینجا آمدم. حالا فکر میکنم فارق از تمام تفاوتهای آن محیط و اینجا که از بهترین کشورهای دنیا هم هست بنده قید تمام داشته هایم را زدم و به جایی بهتر امدم اما اینجا هم هدف و انگیزهای ندارم از طرفی زندگی هم سختی هایی دارد که با درد غربت و تنهایی دوچندان میشود. اکنون از صمیم قلب میخواهم به خانه خود برگردم. اما از پشیمانی هم بسیار بیم دارم. و همین من را دچار ناراحتی های فراوان کرده و نمیدانم چه کنم و قدرت تصمیم گیریم را به کل از دست دادم.

دیالوگ:
ما کارهایی رو می کنیم که ازشون متنفریم چون می خوایم با پولش چیزایی رو بخریم که بهشون احتیاجی نداریم
بچه های نسل وسط تاریخ هستیم، هیچ هدف و مقصدی نداریم، هیچ جنگ بزرگی نداریم، رکود شدیدی نداریم . جنگ بزرگ ما یه جنگ روحیه، رکود شدید در زندگی خود ماست!
همه ی ما بزرگ شده ی تلویزیونیم و می خواهیم باور کنیم که یه روز میلیونر یا ستاره ی سینما و راک می شیم، ولی نمی شیم
آروم آروم داریم متوجه واقعیت می شیم و خیلی خیلی هم کفری هستیم.

(من فیلم زیاد می بینم:single_eye:)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط muskito

سلام
من هم شرایط و مشکلات مشابه شما را دارم. با این تفاوت که خودم را به خارج رسانده ام و امروز در دو قدمی اقامت هستم.
اما مشکلات من نه تنها رفع نشده بلکه بسیار بدتر هم شده. اکنون هم بنده فکر میکنم اینجا هم هدف و انگیزهای برای ماندن ندارم. و احساس میکنم که بی خود خودم را دچار دردسر کردم.
روزی هزار مرتبه خودم را لعنت میکنم که به اینجا آمدم. حالا فکر میکنم فارق از تمام تفاوتهای آن محیط و اینجا که از بهترین کشورهای دنیا هم هست بنده قید تمام داشته هایم را زدم و به جایی بهتر امدم اما اینجا هم هدف و انگیزهای ندارم از طرفی زندگی هم سختی هایی دارد که با درد غربت و تنهایی دوچندان میشود. اکنون از صمیم قلب میخواهم به خانه خود برگردم. اما از پشیمانی هم بسیار بیم دارم. و همین من را دچار ناراحتی های فراوان کرده و نمیدانم چه کنم و قدرت تصمیم گیریم را به کل از دست دادم.

---

عزیزم خیلیا مثل توئن میرن اولش اینطوره اما تو انشانی و مطمئنا میتونی اولش سخته بعدش خودساخته میشی سعی کن سختیا رو منفی نبینی
من هنوز جراتشو نکردم
اما بهت تبریک میگم که رفتی و میخوای زندگیتو بسازی واست دعا میکنم
همینه من وقتی میگم هدف ندارم ندارم دیگه :(
خارج هم برم بهم خوش نمیگذره

از یه نظر شبیه همیم . علاقه به موسیقی و دو دلی از اینکه اگر شروع کنم ممکنه میانه ی راه پس بزنم و پشیمون بشم .
من مدتهاس با این مسئله دست و پنجه نرم میکنم . در عین اینکه در همه کار استعداد دارم ولی به هیچ کاری علاقه ندارم و فکر میکنم استعدادی برای خوب شدن ندارم .

بلاتلیفی سخته . اینکه شرایط محیط اجازه نده کاری که دوست داری شروع کنی . نه سرمایه ای نه پشتوانه ای و نه امیدی به موفقیت .

انگار تو یه جاده ی طویل قدم میزنی که یه طرفش دره س یه طرف کوه . باید بین سقوط به دره- صعود به قله یا ادامه دادن به حرکت در امتداد جاده ای که انتهاش ناکجا آباده یکیو انتخاب کنی .

نگاه کردن به قله جز حس ترس چیزی بهتون نمیده .من توصیه میکنم هدفهای کوچکتر رو دنبال کنید و ببینید رسیدن به اونها چه تاثیری در روحیهتون میذاره .یه تپه ی کوچیک رو برای بالا رفتن انتخاب کنید .میتونه محرکی باشه برای رسیدن به هدفهای بزرگتر .

مثلا خود من اوایل امسال بین ادامه ی شغل فعلیم و تغییر شغل مردد بودم .یه سری موانع بود . دیدم بخوام بشینم و مدام به این فکر کنم کار به جایی نمیبرم . چند تا هدف کوچیک برای خودم در کنار کار و درسم تعیین کردم .
الان تقریبا به 50 درصدش رسیدم و تصمیم دارم تا آخر سال به همش برسم . اون 50 درصد هم نیاز به پول زیادی داره وگرنه تا الان رسیده بودم .با شروع سال 93 و دیدن شرایط تصمیم میگیرم که چیکار کنم . یا شغلم رو به کل تغییر میدم یا در کنارش یه کار پاره وقت هم برای خودم راه میندازم .
خیلی راضی نیستم از وضعیت کنونی چون میدونم میتونست خیلی بهتر باشه .ولی همین که درجا نزدم مایه ی دلگرمیه .
یه مدت 24 ساعته کارم شده بود گوش دادن به این آهنگ .یه جورایی کامل توصیف میکرد حالمو.
همش توی خونه ت تو بگیر بشین
ببین ثانیه هات دارن حروم میشن
تموم میشن این روزای لعنتی
ولی به چه قیمتی ؟
دلت می خواد زندگیتو کسی نبینه؟
این روزا زندگی همه همینه
زل زدن به دیوار- موسیقی و گیتار
سیگار بعد چایی و چایی بعد سیگار

دیشب تا 3 ساعت از شدت فکر و خیال خوابم نمیبرد گریه کردم به حال و روز خودم ...
خسته م هم روحی و فکری و هم جسمی
نمیتونم تصمیم بگیرم و راه بیفتم .. نشستم و هی فکر و هی فکر ...
هر از گاهی بهتر میشم یه جور سرخوشی ولی طولی نمیکشه ... چون عمیقا خوب نمیشم بعد مدتی برمیگردم به همون شرایط
میبینم بعضیا قلم خوبی دارن.. وبلاگ دارن یا جایی مینویسن.. بعضیا شعر میگن.. بعضیا هنر دیگه...
بعضیا عشق ورزشن و با هدف دنبالش میکنن.. بعضیا دنبال ..
هر چی... مهم اینه که ادم دنبال چیزی باشه وو من مدت هاست همه چیز برام گذراست.. خیلی خیلی کوتاه.. حتی شاید هنوز از خیالم بیرون نیومده ازش زده بشم..
هیچ چیز برام حیاتی نیست.. تفننیه
و عمرم داره میگذره ... حالم اصلا خوب نیست

سلام.
خانم مجرد...میگمااااا قول بده بعد که انشاالله به امید و یاری خدا متاهل شدی این نام کاربریت رو تغییر بدی.:smile: باشه؟

چی بگم والا
اگه شدم چشم

سلام .شما نقدا همون ارشد فنی رو دارید که این همه زحمت براش کشیدید.یه استاد داشتیم میگفت وقتی پژوهشی دنبال میکنید اگه مثلا نیازبود ازجامعه شناسی هم استفاده کنید تحت الشعاع جامعه شناسی قرارنگیرید که تا آخر خط جامعه شناسی بخونیدورشته ی خودت رهاکنی.توی یه دوره هایی از رشد، آدما توانایی تحلیل درجنبه های دیگه هم پیدامیکنن.مثل حقوق،علوم سیاسی یاتاریخ اما این دلیل برتبحر اساسی دراین رشته ها نیست.اما بحث موسیقی جداست که میتونی واسه دل خودت درکنارمهندسی ادامه بدی نه صرفا واسه حل مشکلات جامعه. امادرکل احتمال افسردگی هم درشماهست که منجر به این بی هدفی شده.که تشخیص بودونبودش باخودتون.

اگه افسرده باشم که هستم
درمانش چیه؟ دارو؟
من دوست ندارم ادم داغونی باشم که دارو خور بشه
چرا من باید انقد ضربه رو تحمل کنم ضربه روحی منظورمه
دارم ارزوی مرگ میکنم
چرا من نباید هیچ وقت سرزنده باشم

- - - Updated - - -

چرا من ارشد بهترین دانشگاه بودم اما به زور تمومش کردم؟ همون موقع هم استرس داشتم که چرا قدر دانشگاهمو نمیدونم؟
چرا مثل بقیه نخواستم زبان بخونمم برم خارج؟ وقتی مطمئنم بورسیه میشم
چرا یکسال از دفاعم میگذره اما مقاله رو ننوشتم استادم منتظره مقاله است.. فقط استرسش باهامه اخر شبا .. میگم مونده.. اما فردا که بیدار میشم نمینویسمش بازم
چرا هیچ ارزویی ندارم؟
چرا قانع ستم به هر شرایطی؟
نه شان شغل برام مهمه نه حقوقش؟

کسی کمکی نمیکنه:47:

خانوم مجرد.اگه واقعا هم افسردگی داریدبهتره جلو افکارمنفی ازیک طرف وجلو کمالگرایی روازطرف دیگه بگیرید چون دستاوردی جز افسردگی بیشترنداره.من تعجب میکنم اگه واسه ارشد فنی یک دانشگاه خوب یک کارمتوسط نباشه،شما تا اینجا صحبت ازشاخه دیگه کردید وکالت،موسیقی،زبان خارجه.من منکرامکانات برخی کشورهای دیگه نیستم.اگه تمایل هم به تقویت زبان درسطح یک فرد خارج ازکشور دارید راهش کلاسهای زبان ونرم افزارهاوسی دی های خودش هست.نه اینکه حالا صرفادنبال مترجمی باشید.واسه یه لیوان شیر که نبایدیه گاوخرید.وقتی مایه راه طولانی میریم شاید بخشهایش روباعلاقه وانگیزه زیادبریم ولی جاهایی رو نه تنها علاقه نداریم که شایدمتنفرهم باشیم ولی چاره ای نیست برای رسیدن به اون هدف.فک نمیکنم کسایی که مثلا توی عسلویه واون سایت نفتی وگرما کارمیکنن ازشرایطی که هستند راضی باشن ولی اونو به عنوان مرحله ای از زندگیشون پذیرفتن.

ممنون از شما
کار که نیست
حداقل برای من که 7 8 بار رفتم مصاحبه و قبول نشدم
توروخدا نگید برو دوره ببین و ببین راهکار قبول شدن در مصاحبه چیه !! چون اصلا حرصم میگیره از این حرفا

منظورتون از اینکه برای یک لیوان شیر نباید گاو خرید چیه؟ من اینجوریم؟

توی عصرودهه حاضرهمه ما به نتایج و نکته های روانشناسی نیازپیداکردیم برای کسب این،مثلا چندتا کتاب روانشناسی میگیریم یامشاوره میریم یاچندتا مصاحبه از دکترهای این رشته رودنبال میکنیم.اما برای دریافت این نیاز لازم نیست بریم تغییر رشته ودر روانشناسی کسب تبحرکنیم.دراین صورت،ضرب المثل قدیمی میگه واسه یه لیوان شیر رفته یه گاوخریده.به موسیقی علاقه داری ؟درکنارشاخه اصلی زندگیت برو کلاس موسیقی،شایدبعد یه هفته حس ت اشباع شد ودیگه نرفتی شایدهم تا جاهای خوب موازی بارشته اصلیت ادامه دادی.اگه واسه تحصیل درخارج تمایل به مترجمی داری میتونی درکنارش بری کلاس زبان یاراه دیگه.کسی که ارشد یه رشته روگرفته واسش دشواره یه رشته دیگه بره مگه ضمانت محکم بگیره که ازاون رشته جدید کارپردرآمدو مناسب پیداکنه ودرکنارش علاقه ،انگیزه وانرژی زیادتا آخر داشته باشه.واسه کاراگه فکرمیکنی شایستگی ومهارت اون کاروداری راههای دیگه رو امتحان کن.

ممنونم جناب ammin
من نخواستم گاو بخرم
ولی زندگی همش هی یک لیوان شیر خریدن نیست
منظورم اینه که من دنبال یه راهم.. نه چیزی موازی
دارم دنبال یه هدف بلندمدت میگردم
مثلا واقعا اگه برم و سر یه هفته اشباع بشم دیگه بدتر میشم چون به خودم سرکوفت میزنم که باز هم نتونستی هدفتو درست انتخاب کنی

- - - Updated - - -

یه نکته
من حرف از مترجمی نزدم
گفتم چرا مثل بقیه نرفتم دنبال زبان؟ یعنی انگیزه نداشتم زبانمو تقویت کنم و برم خارج

سلام عزیزم:72:

من فکر می کنم چیزیکه برات ایجاد مشکل کرده، تعریفت از "هدف برای زندگی" هست.

دنبال فیلد یا مسیری هستی که به کلیت زندگیت مفهوم بده. در واقع ارزشش با ارزش بقیه کارهایی که میتونی انجام بدی تفاوت فاحش داشته باشه.

یا اینطور بگم: هدفی که تو رو به اوج برسونه.

در واقع چیزیکه همه ابعاد یک زندگی بصورت یکپارچه می تونن برای یه انسان فراهم کنن (اونم شاید نه اون اوجی که مدنظر توه)، تو انتظار داری در یک مسیر جریان پیدا کنه. و تو اون مسیر رو به عنوان فیلد کاری یا تحصیلیت یا علاقت انتخاب کنی.

این نگرش کمال گرایانه، وقتی با افسردگی جمع می شه، این حالت سکون و سردرگمی و ارضا نشدن رو ایجاد می کنه.

برداشتم تا چه حد درسته؟

سلام میشل عزیز
کاملا درسته :47:

سلام خانم مجرد.:72:
منم مثل تو هستم که نمیدونم دقیقا میخوام با زندگیم چی کار کنم. من هم خیلی کمالگرایی ها دارم. که به قول میشل وقتی با افسردگی و اضطراب و ... همراه میشه زندگی آدمو مختل میکنه.

یه تاپیک زده بودم. به اسم از کجا شروع کنم. و یکی هم چطور وارد دنیای واقعیت بشم.

خب فرشته مهربان عزیز به من یه چیزی رو گفت که اولش برام قابل قبول نبود و حتی عصبیم میکرد که چرا اینا درک نمیکنن من چی میگم؟
اما خیلی به حرفش فکر کردم.گفته بودن:(نقل به مضمون میکنم) دست از سر خودت بردار. همین لحظه رو بچسب و زندگی کن. دنبال این نباش که چی کار کنی و چه راهی رو بری.
خب اولش میگفتم به خودم مگه میشه آدم به فکر اینکه چه راهی رو میخواد بره نباشه؟ خب یعنی چی آخه این حرف؟

اما چند روزیه نمیدونم تحت تاثیر حرفهای فرشته مهربان بوده یا چیزهای دیگه، فکر میکنم مسیر کلی زندگی یه چیزیه به همین سادگی:" من اومدم توی این دنیا. روزهای زیادی در انتظارمه. و من مسیر کلی و مشخصی که میتونم داشته باشم اینه که بدون نگاهی هراس گونه به آینده، فقط به این فکر کنم که چطوری از همین یه لحظه ام به بهترین نحو استفاده کنم. همین."

فهمیدم زندگی رو هیچوقت نمیشه پیش بینی کرد. زندگی همیشه غافلگیر کننده است.تنها مسیر و کاری که میتونیم همیشه به عنوان یه مسیر مشخص و ثابت در نظرش بگیریم اینه که در هر لحظه زندگی هر چیزی رو که برامون پیش آورد در همون لحظه درست ترین عکس العمل رو نشون بدیم. همین. البته اگه در کنارش آدم یه برنامه ریزی برای زندگیش داشته باشه مسلما خیلی خوبه. ولی همون درست رفتار و عمل کردن در هر لحظه خودش هم میتونه یک حداقل سالم و آرامش دهنده باشه.البته شایدنظر من درست نباشه. فقط نظرم بود.

توی تاپیک هایی که گفتم فرشته مهربان شعری از سهراب سپهری رو گذاشته اند. بخونش. ببین چی گفته.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خانوم مجرد

سلام میشل عزیز
کاملا درسته :47:

---

سلام عزیزم:72:

در اینصورت یه سوال دیگه برام مطرح میشه، و اون اینکه تا چه حد توانایی تغییر تعاریف و نگرشت رو داری؟ این توانایی، ارتباط مستقیمی با ساخت یافته بودن ذهنت داره.

باهوش بودنت (که قطعا برای قبولی تو دانشگاهی که تو درس خوندی، الزامی بوده) و توانایی تحلیلت (که برای فارغ التحصیلی از اون دانشگاه الزامی بوده) این نوید رو به من میده که ذهن نسبتا ساخت یافته ای داشته باشی. ذهنی که قابلیت ترمیم و اصلاح محتویاتش رو داشته باشه.

===============================================

برای ادامه حرفام نیازی به پاسخت به سوال بالا ندارم، چون انسان با هر سطحی از توانایی، قادره تواناییش رو افزایش بده. این از قابلیت های موجودی بنام انسانه...

===============================================

اما اصل چیزی که میخوام بهت بگم اینه:

قبل از اینکه دنبال هدف برای زندگی باشیم، لازمه:

(1) "زندگی" کنیم.

(2) نگرش درستی نسبت به خود زندگی داشته باشیم.

اگه در شرایطی که (1) هنوز زندگی نکردیم، (2) نگاه درستی به زندگی نداریم، یه روح عمیق هم داشته باشیم که از ما انتظار داشته باشه عمیقا ارضائش کنیم، اونوقت یا مدام به این سو و آن سو می دویم و هیچی ارضائمون نمیکنه، یا مثل تو به هیچ سمتی نمیریم، چون هیچ راهی قادر نیست بهمون اطمینان بده که ما رو به چیزی که عطشش رو داریم میرسونه.

از نظر من اولین قدم اینه که زندگی کنی. و برای اینکه بتونی زندگی کنی، لازمه قبلش زنده باشی. و تا نتونی از وجود داشتنت لذت ببری، زنده نیستی.

از اینجا به بعدش رو دلیلی نداره توضیح بدم، چون چیزی نیست که یادگرفتنی باشه، فقط باید دید، و بعد هم شد. بعلاوه خودم هم هنوز کامل بهش تسلط ندارم، فقط هر از گاهی می بینمش و بعد از جلو چشمم محو میشه... اما در این حد بگم که: وقتی زنده شدی و زندگی کردی، متوجه می شی که برای عمیقا ارضا شدن، وابسته به یه هدف یا یه مسیر نخواهی بود. بلکه این مسیرها هستند که برای ارضا شدنشون به سمت تو میان... اونوقت راحت درس میخونی، راحت کار می کنی، چون نیازمند این نیستی که فعالیت هایی که در طی روز انجام میدی، به زندگیت معنا بدن، بلکه این تو و زندگیت هستید که به اون فعالیت ها معنا میدید، حتی فعالیت های خیریه...

وجود یک انسان اصیل تر از چیزیه که یه هدف بهش معنا بده. پس بدون که نه اهداف اونقدرا اثر حیاتی ای در زندگیت دارن، و نه اون انسان هایی که با همه توان در یک مسیر پیش میرن، نهایتا ارضا میشن... هیچ چیزی روی این سیاره قادر نیست روح یک "انسان" رو ارضا کنه، چون "انسان" خودش موجودیه بسیار اصیل تر و عمیق تر از این سیاره...

============================================

اگه چیزهایی که گفتم برات مفهومی داشتند، معنیش اینه که تو هم در فضایی هستی که من هستم. در اونصورت توصیه می کنم کتاب "نیروی حال" از "اکهارت تله" رو مطالعه کنی. (فارسی و انگلیسیش رو میتونی از اینترنت برداری.)

===========================================

زیبا ترین روزها، و دلچسب ترین نفس ها رو برات آرزو می کنم.:72: