همیشه فکر میکنم بعد خنده ,گریه است

سلام من 22 ساله هستم مجردم دانشجو هستم.
از بچگی زندگیمون مثل همه ی خانواده ها فراز و نشیب زیاد داشت من بچه اخر هستم و بارها از دهن مادرم شنیدم که ناخواسته به دنیا اومدم و البته بارها هم گفته که من رو خیلی دوست داره و همیشه از بابت داشتن من خدارو شاکره.
من الان حدود 4ساله که حالتهای ذهنی عجیبی دارم. مثلا وقتی توی یه جمع شاد هستم و میخندم همش احساس میکنم بعدش قراره اشکم در بیاد.یا وقتی از خونه میرم بیرون استرس شدید میگیرم که نکنه الان تو خونه اتفاق بدی بی افته و وقتی گوشیم زنگ میزنه شدیدا استرس میگیرم.وقتی قرار بریم مهمونی و یکی از خواهر برادرم نیان باز استرس میگیرم که نکنه الان دعوا بشه نکنه اتفاق بدی بی افته. کلا دلشوره و استرس های بدی دارم به قدری که اسایش رو ازم گرفتن واقعا احساس بدیه نمیدونم کسی درکم میکنه یا نه؟ دیگه از دست این احساساتم خسته شدم از طرفی موقعیت رفتن پیش مشاور یا روانشناس رو ندارم.احساس میکنم دیوونه شدم همش دلم میخواد غمگین باشم حس میکنم اگه غمگین باشم دیگه اتفاق بدی نمی افته.لطفا کمکم کنید به راهنماییهاتون نیاز دارم لطفا بگید چیکار کنم تا دیگه انقدر دلشوره و استرس نداشته باشم لطفا کمک کنید...

این رو جایگزین کن با " ان مع العسر یسرا " بهتر نیست؟

چرا دست خودمونه.

سلام فرشته اردیبهشت مرسی که جواب دادی من منظورت رو نفهمیدم.فدا قراره بریم خونه برادرم ولی خواهرم نمیاد از الان استرس گرفتم دوست دارم گریه کنم تورو خدا کمکم کنید

منظورم اینه که مفاهیم ذهنیت رو بروز کن و با عقلانیت و مثبت اندیشی پرش کن بجای "توی یه جمع شاد هستم و میخندم همش احساس میکنم بعدش قراره اشکم در بیاد"

میبینی که بمرور احساساتت عوض میشه

من خودم اینطوریم و ممکنه با من هم عقیده نباشی که: در هر حال باید خوب باشی خوب فکر کنی و بعد ازون مطمان باشی که خدا هست و همه شادی ها و غم ها هم پیش اونه

خودت رو بسپار به اون و ارام زندگی کن هر شب و هر صبح حس ارامش رو به خودت بده

در اخر گفتم که همه اینها دست خودمونه

پیش خودت فکر کردی که چراباید از رفتن به خونه داداشت استرس داشته باشی؟ منطقیه؟چی میترسونه تورو؟

فرشته اردیبهشت دوست خوبم .منم میگم احساساتم غیر عادی هستن.میدونم فردا خواهرم نمیاد خونه داداشم به خاطر همین استرس دارم که نکنه اتفاقی بی افته. این استرس زندگیم رو مختل کرده وقتی اینجوریم هم اعصابه خودم رو داغون میکنم هم اطرافیانم رو.از وقتی اینجوری شدم ریزش شدید مو هم گرفتم به طوری که الان حتی 1/4 موهای قبلیم رو هم ندارم.میدونم طبیعی نیست چه طوری کمش کنم؟

سلام ستاره
ببین مثلا کمبود یا فقر اهن هم این چیزارو واسه خانوما پیش میاره ها... منم احساسات منفی همراه با ریزش مو شدید داشتم و ریزش مو رو هنوز دارم کلا ادم خوش بین نیستم و منفی بافی رو به هرجا بشه ربط میدم
ازمایش بده تو یه ازمایشگاه خوب.. اگه اهن مشکله که قرص بخور حله انشالا :43:
اما
ذکر بگو خیلی خوبه و موثر... و اگه یک موقعیتی داری که دوستش نداری و اذییت میکنه و میتونی کنارش بذاری این کارو بکن..
من با اقایی رابطه داشتم حتی جنسی... زجر میکشیدم اما دوسش داشتم و ادامه میدادم ..دقیقا بعد چند ماه به خودم اومدم دیدم این طوری شدم کنارش که گذاشتم روحیه م خیلی بهتر شد
فک میکردم هر کی بره پشت بوم میفته هر کی بره لب پنجره میوفته خانواده م برن بیرون تصادف میکنن
اما مشاورم هم کمک چندانی نکرد فقط گفت به محض اومدن همچین فکری از ذهنت بندازش بیرون.. بهش میگن "افکار خود ایند"
خلاصه مطالب مثبت هم بخون و سعی کن بیکار نمونی
خدا کمکت کنه :72::72:

- - - Updated - - -

سلام ستاره
ببین مثلا کمبود یا فقر اهن هم این چیزارو واسه خانوما پیش میاره ها... منم احساسات منفی همراه با ریزش مو شدید داشتم و ریزش مو رو هنوز دارم کلا ادم خوش بین نیستم و منفی بافی رو به هرجا بشه ربط میدم
ازمایش بده تو یه ازمایشگاه خوب.. اگه اهن مشکله که قرص بخور حله انشالا :43:
اما
ذکر بگو خیلی خوبه و موثر... و اگه یک موقعیتی داری که دوستش نداری و اذییت میکنه و میتونی کنارش بذاری این کارو بکن..
من با اقایی رابطه داشتم حتی جنسی... زجر میکشیدم اما دوسش داشتم و ادامه میدادم ..دقیقا بعد چند ماه به خودم اومدم دیدم این طوری شدم کنارش که گذاشتم روحیه م خیلی بهتر شد
فک میکردم هر کی بره پشت بوم میفته هر کی بره لب پنجره میوفته خانواده م برن بیرون تصادف میکنن
اما مشاورم هم کمک چندانی نکرد فقط گفت به محض اومدن همچین فکری از ذهنت بندازش بیرون.. بهش میگن "افکار خود ایند"
خلاصه مطالب مثبت هم بخون و سعی کن بیکار نمونی
خدا کمکت کنه :72::72:

دوستان لطفا کمکم کنید دارم دق میکنم هیچکسی چرا دیگه جواب نمیده بچه ها لطفا بگید سایتی رو میشناسید که ادم بتونه بدون رودروایسی و دلهره حرفش رو سریع و کامل بزنه.تورو خدا کمکم کنید.من خیلی ذکر میگم اما اروم نمیشم.

ستاره سلام
تو همین سایت یه تاپیک بود در مورد ذهن سطحی و منتقد درونی
اینکه تو ذهن ادم مدام یه گفتگو و همهمه هست که از ادم سلب ارامش میکنه
هیچوقت ذهن ساکت و اروم نیست

انقدر این روزها دلم میخواد بذارم برم یه جای دور جایی که هیچکس نشناستم اونجا یه کلبه داشته باشم با یه زمین زراعی توش بکارم و زندگی کنم دیگه بری خودم چیزی رو تجسم نکنم دیگه با نگاه مردم اذیت نشم دیگه هر توجهی رو بد برداشت نکنم دیگه اضطراب و دلهره نداشته باشم... ایکاش یه چنین جایی بود ایکاش...

سلام دوست عزیز.
اولا میشه بگید خانم هستید یا اقا؟

- - - Updated - - -

دوست عزیز...:72:

یه چیزی رو بپرسم؟... خب فرض کنیم دعوا بشه. مگه چیه؟ خب خیلی ها با هم دعوا میکنن. بعد هم آشتی میکنن. چرا دعوا شدن برات اینقدر ترسناکه؟دقت کنید...لحنم اصلا حالت سرزنش نداره. فقط دوست دارم برام توضیح بدی چرا از دعوا میترسی؟ باشه؟
منتظر جوابتون هستم.

سلام pooh عزیز.مرسی که جواب دادید.من یه دختر 22 ساله هستم.
میترسم چون دعوا تو خونه ی ما یعنی کمه کم یک هفته اشوب وتیکه و کنایه.نمیدونم اما از وقتی بچه بودم از دعوا بدم میومد وقتی تو خونمون دعوا میشه احساس میکنم الانه که خانواده ام از هم بپاشه.تو خانواده بیشتر اوقات بین مادرم و خواهر بزرگم دعوا میشه(خواهرم یه دختر داره که از بچگی پیش ماست و من نگم مادری ولی یه چیزی تو اون مایه ها براش بودم)خیلی وقتها وقتی دعواشون میشه همش دلهره میگیرم که نکنه لج کنه و اون رو ببره... .احساس خیلی بدیه الان که دارم اینهارو مینویسم دوباره تو دلم اشوبه.نمیدونم چرا ولی فکر میکنم این دعواها فقط تو خانواده ی ما اتفاق می افته.وقتی دعوا میشه همش میگم بسته حرف نزنید جواب هم رو ندید تا نکنه یه موقع حرفی بزنن که بعدا پشیمون بشن اما جالب شروع میکنن بامن دعوا کردن که همش تقصیر توست نمیذاری ما حرفهامون رو بزنیم همش میگی ساکت باشین و... .کمکم کنید داره زندگیم رو جوونیم از بین میره ... .

کاش راهی برای فرار داشتم.فرار از همه ی ادمها.جالبه دارم زندگیمو خراب میکنم دارم انگیزه هامو از بین میبرم دارم جوونیمو هدر میدم اما نمیدونم چه طوری جلوی خودم رو بگیرم؟اخه یه ادم تا کجا میتونه بدون همراه ادامه بده.با هزار تا ارزو رفتم دانشگاه اما اون دانشگاه ... تمام انگیزه مو گرفت.فکر میکردم ادم خوبیم اما تا رفتم تو جامعه دیدم من برای هیچکس خوب نیستم.فکر میکردم خانواده ام عالین اما ... .
چرا این چیزا رو اینجا میگم نمیدونم ولی تنها جایی که میتونم گریه کنم و بنویسم.دیگه اصلا از هیچکس کمک نمیخوام مثل همیشه من میمونم و خدای خودم.شاید یه روزی هم برای من برسه که بعد گریه های طولانی چند ساله ام نوبت خنده و شادیم بشه اگه نرسید هم خیالی نیست عادت دارم به گریه های تنهایی یواشکی که کسی نفهمه.

یک ماه دیگه عروسی برادرمه.خدا میدونه چقدر دوست داشتم عروسیش بشه اما طبق معمول پر از استرس و اضطرابم از یه طرف تا روز قبل عروسیش امتحان دارم هنوز شهریه دانشگاهم رو نریختم.چقدر برای عروسیش ارزو داشتم اما الان حتی نمیتونم لباس هم بخرم دلم گرفته کار پیدا نمیکنم.دوسال مجبور شدم دم عیدها برم پیش خواهرم کار کنم اونم چه کاری.دلم میخواد حداقل امسال یه کار خوب پیداکنم اما نمیشه.شهریه ام مونده پول برای عروسی داداشم ندارم.شبها تا صبح از فکر و خیال خوابم نمیبره.انقدر استرس دارم که حتی نمیتونم روی درسم تمرکز کنم.دلم میخواد بمیرم همش باخودم میگم این نیز بگذزد ولی با چه غم و دردی میگذره.
نمیدونم چرا باز دارم اینجا پست میذارم اینجاکه کسی جوابمو نمیده.میدونم از سر بی کسی وتنهاییه حداقل اینجوری خالی میشم.جلوی مادرم که نمیتونم حرف بزنم همش میگم درست میشه اما چه طوری؟؟حداقل تو این یه مورد کمکم کنید تورو خدا بهم ذکری چیزی بگید برای رفع استرس و غم... .
این همه اینجا مشاور هست یکی به داد من برسه.اخه یه ادم چقدر توان غم رو داره؟دارم میبرم کم اوردم هنوز یکیش تموم نشده یکی دیگه شروع میشه.بگید چه طوری استرسم رو کم کنم؟؟چه طوری راحت زندگی کنم.فصل امتحاناست استرس نمیذاره درس بخونم.تورو خدا یکی درکم کنه یکی همدردی کنه پس کجایید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟