نداشتن اعتماد به نفس و ضعف و بدبینی

سلام خوشحال میشم اگه حرفامو بشنوین و نظرتونو بگین،بعضی وقتا آدم میدونه مشکل چیه و میدونه راه حلش چبه اما نمیتونه درستش کنه،نمیدونم تا حالا تجربه کردین؟
من کلا آدمیم که اعتماد به نفس بالایی ندارم در حالیکه هیچ عیبی ندارم،ففط لاغرم. حالا چند وقتیه ضعف دارم و تنگی نفس و بی حالی،میخوام برم نوار قلب بگیرم، ولی مشکل من اینه که تا قندم میفته یا یکم قلبم تند میزنه شدیدا میترسم یعنی اینقد به خودم تلقین منفی میکنم که تپش قلبم 10برابر میشه،و اصلا نمیتونم جلوی این عکس العمل های منفی مو بگیرم،خسته شدم،اینقد فکر منفی میکنم،الان داشتم متن آقای sci رو میخوندم،من دقیقا همون موردیم که با یه سردرد دنبال تومور توی سرم میگردم.بعضی وقتا به مردن فک میکنم و شدیدا میترسم که خدایا چی میخواد بشه،حتی چند هفته ایه حموم رفتنمو میذارم وقتی که شوهرم خونه است که مبادا تو حموم حالم بد شه و قندم بیفته و کسی خونه نباشه...یا چون شوهرم خوابش سنگینه نکنه من شب یه چیزیم شه و اون متوجه نشه...یا مثلا به اون دنیا فک میکنم.....من الان دارم واسه ارشد میخونم.این فکرا خسته ام کرده...کمکم کنین ممنون میشم

سلام مرمر جان
تاپیک ات رو خوندم ، به نظرم کتابهایی در این رابطهک
راههای عزت نفس رو بخونین و اینکه شاید تلقینتون بخاطر بیکاری باشه؟شاغلید؟یابیکار؟

- - - Updated - - -

سلام عزیزم شاید این افکارت به خاطر غربت و دوری از خانواده ات باشه.
رابطه ات با همسرت چطوره؟

سلام بی همدم عزیز، آره همه اینا هست،تو پستای قبلیم گفته بودم که تنهام،در روز هم کل وقتم تنهام،تا وقتی که ساعت 7-8شب شوهرم بیاد،اونم که خسته است و بعضی وقتا که خواستم دردو دل کنم حوصله نداشته یا فوتبال و تلویزیون واسش جذاب تره،نظرش اینه که من همش ناامیدم و غر میزنم برعکس خودش.
فعلا بیکارم و دارم واسه ارشد میخونم، کتابم زیاد خوندم ولی یا به نظرم کاربرد نداشته واسم یا بعد یه مدت زود فراموش کردم.
رابطه ام با همسرم بد نیس،قبلن توضیح دادم که خدارو شکر نه اون نه من هیچ وقت به هم بی احترامی نکردیم و قهر طولانی نداشتیم،اون از زندگیمون راضیه ولی به من میگه تو همیشه منفی نگاه میکنی، ضعیف و بی اراده ای.یعنی میگین اینا همه از بیکاریه؟آخه وقتی دانشگاهم میرفتم باز همین بودم،من زود قندم می افته به خاطر لاغری،یعنی باورت نمیشه اگه صبح که میرفتم دانشگاه یه خوردنی شیرین تو کیفم نداشتم فک میکردم من تو راه غش میکنم میمیرم:-o د حالی که شاید اصن نیاز نمیشد بخورم ولی همین که تو کیفم یه شکلات هس خیالم راحت میشد،اینقد خودمو اذیت میکنم بعضی وقتا که سردرد میرم،از خودم اعصابم خورده!!!!همش از یه چیزی باید بترسم!

- - - Updated - - -

کاش مدیر همدردی هم تاپیکمو بخونن و جواب بدن،شاید مشکل بزرگی یه نظر نیاد اما خیلی اذیتم میکنه،و فقط و فقط منو آزار میده،هیچکیم خبر نداره تو دلم چی میگذره

سلام.

یه سوال تا به حال تست دیابت داده اید؟
یه کنترلی کنید از این لحاظ. انشاالله که مشکلی نیست.

چرا کسی جواب نمیده به من؟؟

در مورد ترسهاتون....
به نظرم یه مدت اینجوری فکر کنید...
مثلا شب که میخواید بخوابید به خودتون بگید :"دیشب خوابیدم و صبح سالم بیدار شدم. پس انشاالله امشب هم اتفاق بدی نمی افته."
صبح که بیدار میشید باز به خودتون بگید:" ببین...سالم بیدار شدم و هیچ اتفاقی هم نیفتاده. من الکی نگران بودم"

در مورد هر ترس بی دلیلی که دارید یه مدت این تلقینات رو به خودتون بکنید.

دوستم این استرستون فکر کنم یکم از حد معمول زیاد تره و تبدیل به یه وسواس شده بهتره با یه روان پزشک حتما حتما مشورت کنید:72:

دیابت که ندارم،تست دادم ،خودم میدونم به خاطر لاغری شدیدمه،انگار که هیچ ذخیره ای تو بدنم نباشه،خودمم فک میکنم باید به روانشناس مرتجعه کنم،تو بعضی چیزا خیلی آسون میگیرم تو بعضی چیزا خیلی سخت... از شوهرم خیلی زود ناراحت مبشم،مثلا امروز بهش گفتم بهتره برم یه نوار قلب بگیرم،بیا با هم بریم،اونم هی انداخت عقب،الانم رفته یه جا واسه کارش که شب نمیاد،من خیلی دلم شکست که بهم اهمیت نداده،حتی زنگ نمیزنه بپرسه حالم چطوره...زود بغض میکنم...زود دلم میشکنه

به نظرم مرمر جان شما به خاطر تنهایی ات نیاز شدیدی به محبت دارید اگه دوستی و یا اشنایی توی اون شهر دارید باهاشون رفت و آمد کنید ، دوستی و محبت می تونه تاثیر گزار باشه.:72:

بی همدم عزیز ممنونم که به حرفام گوش میدی، آره احساس میکنم شدیدا تشنه محبتم،اما مشکل اینجاست که فقط از شوهرم انتظار دارم و وقتی اون با کارا و حرفاش اینقد اعصابمو خرد میکنه دیگه به کی رو بیارم و گدایی محبت کنم؟مثلا به این امید ازدواج کردیم که زندگیمون پر محبت باشه اما انگار فقط یه سراب بود،بعضی وقتا میگم کاش به حرف مامان بابام گوش کرده بودم،میدونم تحمل یه لحظه ناراحتیمو ندارن،واسه همین وقتی زنگ میزنن خوشحال و راضی از همه چیز وانمود میکنم همه چیدسته،شایدم مشکل خاصی نباشه ولی استرس به قلبم قشار وارد کرده،تو فاصله پست قبلی تا الان دکتر بودم،چون اس ام اسی شوهرم یخ حرفایی زد که خودشم نفهمید چقد دلمو شکست،بغض کرده بودم و طپش قلب شدید و تنگی نفس...داشتم خفه میشدم و به هیچکی نمیتونستم بگم..خدا خواهرشوهر و مادرشوهرمو نگه داره،منو بردن دکتر..اونم گفت از عصبی بودنته...آرام بخش داده که فک کنم امشب بخوابم تااااا ظهر...دلم نمیخواد با شوهرم بحرفم...با اینکه دلم براش تنگ میشه...اما اینقد دوسش دارم که وقتی حرفی بهم میزنه تمام وجودمو بهم میریزه...دیگه تحمل استرسو ندارم....بگین چیکار کنم؟چیکار کنم شوهرم درکم کنه کنارم باشه. برنگرده بگه تو پات میخاره میری بیمارستان...من پول ندارم...کاش بمیرم که بری شوهر پولدار کنی...تو هم مث بقیه دنبال پولی،ادای آدمای احساسیو درنیار...
وای خدایاااا دلم میخواد بمیرم وقتی به این حرفاش فک میکنم...چه جوری دلش میاد به من که از عید تا حالا هیچی واسه خودم نخریدم بگه تو دنبال پولی؟؟؟من هرچیم خریدم فقط با یارانه ام خریدم....توروخدا یکی بگه من این دردو چه جوری با این قلبم تحمل کنم!!!؟؟؟

- - - Updated - - -

بی همدم عزیز ممنونم که به حرفام گوش میدی، آره احساس میکنم شدیدا تشنه محبتم،اما مشکل اینجاست که فقط از شوهرم انتظار دارم و وقتی اون با کارا و حرفاش اینقد اعصابمو خرد میکنه دیگه به کی رو بیارم و گدایی محبت کنم؟مثلا به این امید ازدواج کردیم که زندگیمون پر محبت باشه اما انگار فقط یه سراب بود،بعضی وقتا میگم کاش به حرف مامان بابام گوش کرده بودم،میدونم تحمل یه لحظه ناراحتیمو ندارن،واسه همین وقتی زنگ میزنن خوشحال و راضی از همه چیز وانمود میکنم همه چیدسته،شایدم مشکل خاصی نباشه ولی استرس به قلبم قشار وارد کرده،تو فاصله پست قبلی تا الان دکتر بودم،چون اس ام اسی شوهرم یه حرفایی زد که خودشم نفهمید چقد دلمو شکست،بغض کرده بودم و طپش قلب شدید و تنگی نفس...داشتم خفه میشدم و به هیچکی نمیتونستم بگم..خدا خواهرشوهر و مادرشوهرمو نگه داره،منو بردن دکتر..اونم گفت از عصبی بودنته...آرام بخش داده که فک کنم امشب بخوابم تااااا ظهر...دلم نمیخواد با شوهرم بحرفم...با اینکه دلم براش تنگ میشه...اما اینقد دوسش دارم که وقتی حرفی بهم میزنه تمام وجودمو بهم میریزه...دیگه تحمل استرسو ندارم....بگین چیکار کنم؟چیکار کنم شوهرم درکم کنه کنارم باشه. برنگرده بگه تو پات میخاره میری بیمارستان...من پول ندارم...کاش بمیرم که بری شوهر پولدار کنی...تو هم مث بقیه دنبال پولی،ادای آدمای احساسیو درنیار...
وای خدایاااا دلم میخواد بمیرم وقتی به این حرفاش فک میکنم...چه جوری دلش میاد به من که از عید تا حالا هیچی واسه خودم نخریدم بگه تو دنبال پولی؟؟؟من هرچیم خریدم فقط با یارانه ام خریدم....توروخدا یکی بگه من این دردو چه جوری با این قلبم تحمل کنم!!!؟؟؟

دوست من ما قراره زندگي رو بسازيم پس بايد نقش خودمون رو اول پيدا کنيم وبعد دست بکاربشيم هرکس بايد به اندازه خودش قدمبرداره نشستن ومنظر موندن تا ديگري بفهمه .. ببينه ... حس کنه .. درک کنه تا من چنين وچنان کنم مردوده ...! اينقدر نا اميد نباش اصلا شرايط بدي نداره فقط انگيزه وانرژي ات کم شده ودقيقا اعتماد به هنفس ات شديد ا کم شده ..اول خودت به خودت کمک کن بعد منتظر کمک از ديگري باش ..! شوهرتم به اندازه کافي مشغله هاي خودش رو داره نميگم وظيفه اي نداره ولي سرش گرمه وچون اوايل زندگي تون هم هست خيلي با روحيات شما اشنايي نداره وفکرميکنه همچي مرتبه وخيلي مسئولانه عمل نميکنه ولي .............. منفعل موندن شما اصلا قابل قبول نيست نا اميدي رو ازخودت دور کن هزاران اتفاق مهم وقشنگ در زندگي مشترک افتاده وميفته که ميشه براشون برنامه ريزي کرد وازشون لذت برد اينقدر نگران سلامتي ات نباش تلقين مي مورد ازپا مي اندازدت وبرات مشکل ايجاد ميکنه از طرفي چون شوهرت هم دقيقا مشکل رو نميدونه شايد فکرکنه داري بهانه ميگيري وناراضي هستي و... يعني شروع مشکل واونموقع بايد هرچي دستت هست بذاري زمين به فکر رفع مشکلات زناشويي بيفتي .... همه اين افکارو ازخودت دور کن براي خودت برنامه ريزي کن همه وقتت رو به درس خوندن نگذرون با اين شرايطي هم که شماداري حتما تا کتاب ميذاري جلوت هزار تا موضوع مياد تو ذهنت ودرسها ميره به کناري ديگر.... ازخونه بزن بيرون ... براي ساعتهاي خودت برنامه بريز سعي کن تو فعاليت هاي گروهي شرکن کني .... دنبال دوستان خوب ومتاهل باش وباهاشون برنامه بيرون وکلاسهاي تفريحي و ورزشي بذار .... اين فکرها وحالات شما نتيجه خوبي نخواهد داشت ...مطمئن باش الان فقط خودت بايد به خودت کمک کني وديگه هيچ ...... موفق باشي

آقای اردشیر خیلی سخته عمل کردن بهش،حرفاتون خیلی قشنگه آدمو امیدوار میکنه،اما میدونین که تغییر اخلاق آدم خیلی سخته،من تو این موندم که چه جوری خودمو عوض کنم،من خونوادمو بهترین دوستامو از خودم دور کردم با این فکر که شوهرم همه جوره درکم میکنه و باهامه،اما وقتی نیس،خیلی احساس تنهایی میکنم.همه چی هم تو خودم میریزم.تاحالا نشده داد بزنم یا صدام بالا بره موقع دعوا که خودمو خالی کنم،واسه همین به قلبم زده،بعدشم میگه پول ندارم بری دکتر،من فک میکنم به روانشناس یا روانپزشک نیاز دارم

دوست عزيز
ما به همه عزيزاني که دوستمون دارن نياز داريم چرا بايد دوستانت رو ترک کني و... تو هم ميتوني همسرخوبس باشي وهم دوست خوبي وهم دختر خوبي وهم خواهرخوبي ... قرارنيست ما تا جايگاهي رو بدست مياريم همه مسئوليت ها ونقش هاي قبلي مون رو فراموش کنيم .... بعد درسته عوض کردن آدم ها سخته شايد بعضي هارو هم نشه تا آخر عمر عوض کرد ولي ...ميشه تعديل کرد ميشه هم خودمون رو وهم طرف مقابلمون رو تا حدي تغيير بديم تا اندازه اي که شرايط مون بهتر بشه .... درثاني زندگي مشترک ماشين نيست که ازش راضي نباشي عوضش کني بايد براس تلاش کني الانم وقتشه بعدن که اختلافات ريشه بگيره وناراحتي ها عميق بشه ديگه کاري ازت برنمياد ..! الان همه وقتت رو هم بذاري بازم ارزش داره ! فکرکن اگه همه فرصت هات بسوزه چه کاري ازت ساخته ست ! خواهرمن ... همه سختي هايي که گفتي درست مشکلاتي هم که گفتي درست ولي نا اميدي وناراحتي ومنفعل شدن سرسوزني برات کاري نميکنه درثاني هنوز کلي کار داري که بايد انجام بدي کلي نقش ومسئوليت متوجه شماست که روي زمين مونده کلي اميدها وآرزوها بشما گره خورده که بايد براش تلاش کني ............ نا اميدي ممنوع ! ما يه دفعه بدنيا مياييم ويه دفعه زندگي ميکنيم وهمه ما براي مقصدمون يه راه انتخاب نميکنيم ...يکي راهش نزديک تره ولي وسيله اش کهنه تره يکي راهش دور تره ولي وسيله اش مناسب تره يکي هم با تصميم نادرست ويا کوتاهي وغفلن مسير اشتباه ميره پس بايد تلاش کنه برگرده به مسير مگه ميشه زندگي رو رها کرد به حال خودش چون ازش راضي نيستي يا اطمينان خاطر بتو نميده ويا آرزوهايت رو برآورده نميکنه ... تو فقط اينارو حس ميکني حتي يقين هم نداري اينجوريه فقط مردد وکمي نا اميد شدي ... خداشاهده بخواي ميتوني شرايط رو خيلي بهتر ازايني که هست بکني .... اينم بدون هيچ کس ايده آل نيست وبه ايده آل مورد نظرش هم نميرسه .. حالا ماشينت بنز نيست پيکانه کولرم نداره موتورش ضعيفه ولي بايد باهاش مقصدت رو بري ممکنه دير تر برسي با سختي برسي ولي وظيفه ات رسيدنه ..... نه توقف وپياده شدن

دوست عزیز ممنونم از همه توجهتون
امروز نمیدونم چرا ولی حال دلم خیلی بهتره،نمیدونم تاثیر چیه،شاید به خاطر درددل دیروزم با مادرشوهرم بود،یا اینکه یه سری چیزا رو دیشب واسه شوهرم توضیح دادم،با وجود اینکه اون هیچی نگفت و نظری نداد،فقط وقتی داشتم براش تعریف میکردم که "دکتر ازم پرسید عصبی هستی؟من گفتم آره" خیلی مطمئن گفت تو که قبلش عصبی نبودی تاحالا!!! من گفتم چرا ولی نشون نمیدادم.
به هر حال...امروز چند بار خدا رو شکر کردم که احساس بدی که این چند روز داشتمو ندارم...
درضمن اینو بگم که من اصلا بی خیال دوست و خونوادم نشدم،منظورم این بود که از شهر خودم اومدم تو غربت،جایی که شاید چند ماه نزدیکامو نبینم به خاطر شوهرم...

با سلام
خوشحالم ..... اميدوارم بهتر هم بشي ....يه موقع هايي ما خيلي کم خسته وملول ميشيم واين باعث ميشه نتونيم خوب ببينيم واز امکانات خودمون واز موهبت هايي که خداوند مهربون بما داده استفاده کنيم ولي اگه خوب فکرکنيم ميبينيم همه چي خيلي هم بد نيست ويا اينکه ما خيلي هم تهي دست وتنها نيستيم .......... من براتون دعا ميکنم ومطوئنم با تلاش ومثبت انديشي به همراه درايت وسياست خانومانه بتوني برمشکلات فائق بشي ...!

ممنونم ardeshirk
حالا خیلی بهترم امروز رفتم بیرون خرید،همش خدارو شکر میکردم،آخه این مدت واسم کابوس شده بود که برم تا خیابون، فک میکردم نمیتونم،بعنی واقعا اینقد اعصابم ضعیف بود که بدنم هم ضعیف شده بود
دو روز پیش یه عالمه با شوهرم حرف زدم و گریه کردم و خودمو خالی کردم،خیلی آروم شدم،گفتم که چقد دوسش دارم وبه محبتش نیاز دارم،اونم حرفاشو زد،این دو روز هم خیلی به هم محبت میکنیم هم به چیزای کوچیکی که طرفمون اهمیت می ده،اهمیت دادیم،خدارو شکر،انگار دوباره به زندگی برگشتم ،انگار این دو هفته زنده نبودم،خدا کنه همینحوری ادامه پیدا کنه و آرامش داشته باشم...خدایا شکرت...این آرامشو واسه همه آدما از خدا میخوام...