چرا اینقدر گریه میکنم؟

با عرض سلام خدمت همه شما عزیزان

من از کودکی زیاد گریه میکردم. یعنی تا حدی که بهم میگفتن شیشه! چون با کوچکترین اتفاقی اشکم در میومد!

بزرگتر که شدم در برحه ای که از لحاظ روحی خیلی تامین بودم این خلق بد من کم شده بود اما بعد ازدواج دوباره مثل قبل و به طور غیر قابل تحملی شدم.

مثلا با دیدن یک فیلم عاطفی یا حتی یک صحنه کوچک عاطفی ، دیدن نیازمندان، محبت دیگران، دیدن خیلی از بچه ها،احساس شدن های زیاد خودم نسبت به هرچیزی... در کل روزی نیست که من گریه نکنم! و این باعث شده در اعتماد به نفسم خیلی تاثیر بذاره و احساس حقارت میکنم که نمیتونم جلوی گریمو جلو دیگران بگیرم.
در زندگی مشترکم هم تاثیر بدی گذاشته.
این موضوع شاید به نظرتون ساده بیاد اما خیلی برام عذاب آوره.
خواهشا بهم بگین علتش چیه و من چی کار کنم تا اینقدر گریه نکنم؟

خیلی ممنونم

سلام شمیم جان. گریه کردن هات بخاطر احساساتی بودنت هست. این مساله در خانمها شدت و ضعف داره و ریشه عمده اش هم به خاطرات کودکی برمیگرده. همونطوری که زیادی منطقی رفتار کردن و بی احساس بودن خوب نیست، زیادی احساساتی بودن هم درست نیست و باعث سردرگمی طرف مقابل می شه.
اولین قدم اینه که یک سیر و سلوکی در دوران بچگی ات داشته باشی و متوجه بشی چرا اینجوری شدی. آیا پدر و مادرت آدمهای حساسی بودند؟ آیا همیشه بهت حس گناه یا دلسوزی القا می کردند؟ آیا خودت بچه ای بودی که با گریه جلب ترحم میکردی یا خانواده ات برای تحریک احساساتت و بعبارت ساده تر برای اینکه دختر حرف گوش کنی بشی تورو در این موقعیت قرار می دادند؟ و سوالهای این مدلی که باید در زندگی خودت کشفش کنی و تاریخچه این حالتت رو پیدا کنی.
حسن پیدا کردن این تاریخچه اینه که مثل چراغ قوه ای که روی یک شبه ترسناک بندازی، ماهیت قضیه رو برات روشن می کنه و درمان رو برات صدچندان راحتتر می کنه.بعد از اون هم باید از تکنیک هایی مثل بخشش، این حالت رو در خودت تعدیل کنی.
کتاب راز سایه یا نیمه پنهان وجود از دبی فورد رو هم بخون.
اینو در نظر داشته باش که احساساتی بودن بطور کلی بد نیست و سعی نکن که کلا اینو در خودت سرکوب کنی چون تفاوت تو با یک مرد دقیقا همینجاست.
موفق باشی...

سلام سرافراز عزیز. خیلی لطف کردی بهم پاسخ دادی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سرافراز

اولین قدم اینه که یک سیر و سلوکی در دوران بچگی ات داشته باشی و متوجه بشی چرا اینجوری شدی. آیا پدر و مادرت آدمهای حساسی بودند؟ آیا همیشه بهت حس گناه یا دلسوزی القا می کردند؟ آیا خودت بچه ای بودی که با گریه جلب ترحم میکردی یا خانواده ات برای تحریک احساساتت و بعبارت ساده تر برای اینکه دختر حرف گوش کنی بشی تورو در این موقعیت قرار می دادند؟ و سوالهای این مدلی که باید در زندگی خودت کشفش کنی و تاریخچه این حالتت رو پیدا کنی.

---

من هم مثل شما همین نظرو دارم و خیلی تا حالا روش فکر کردم. مادر من بسیار بسیار با محبتن طوری که من چون تک دختر بودم واقعا غرق عشق بزرگ شدم. پدرمم منو خیلی دوست دارن و هر دو هم اهل ابراز ظاهری هستن. یادم نمیاد بهم احساس گناه منتقل کنن اما فقط یک حدس میزنم.

الان مادر من نسبت به سنشون خیلی احساسین. گریه میکنن و حساسن( چیزی که من تو خانم های این سن ندیدم). اگر در جوونی از این بیشتر احساسی بوده باشن ، ممکنه من تحت تاثیر گریه های زیادی که از مامانم دیدم اینجوری بار اومدم؟ (البته زیاد یادم نیست حدس میزنم، چون خودش برام میگفته که اکثر شبا تا صبح گریه میکرده از دست مامان بابام و خواهرش!)

من خیلی نگرانم که فرزند آیندم مثل من باشه. میخوام فرزندم روحیه محکمی داشته باشه.
لطفا کمکم کنین.ممنونم

منم دقیقا همینطورم .. خیلی بدتر ، تقریبا هر شب گریه میکنم ..

جالب اینجاست جذب آدم های منطقی میشم واقا نمیدونم چرا اینطوریم اما همینقدر میدونم عوض نمیشم چون ریشش همونطور که گفتید تو بچگیامه و از وجودم بیرون نمیره :(

سلام النا جان. آدم ها همه تغییر پذیرن. ذاتشون به شکلیه که بیان دنیا و سعی کنن که آدم های خوبی باشن(البته در صورتی که هدفشون درست بشناسن).. منم میخوام تا قبل بچه دار شدن این صفاتی که از بچگی درم شکل گرفته از بین بره تا کودک خودم مثل من رنج نبره.

:47:به منم جواب بدیییین

سلام :72:

گریه کردن حالات و درجات مختلفی داره.

1.به دلایل فیزیولوژیک.

2.به دلایل احساسات و حالات عاطفی مثل عصبانیت شدید و غم فراوان(به نظر شما تو این دسته هستید)

3.یک گریه کردن هم هست که حالات روحانی داره.مثل کسی که نماز میخونه و در حال عبادت اشک میریزه.


وقتی که ما نمی تونیم یا نمی خواهیم احساسات خودمان را با کلمه ها بیان کنیم، فعل و انفعالاتی در نهادمان صورت می گیره که خود به خود اشکمان سرازیر می شود.پس در واقع گریه یک نوع عکس العمله که بر خلاف خواست و میل خودمون به وقوع می پیوندد.
برای اینکه بخواید هر گونه تغییری در احساستتون به وجود بیارید لازمش اینه که در افکار و دیدتون به مسائل باز نگری داشته باشین.احساسات ما تا حد زیادی تابع افکار ماست.

به نظر من اینکه یک خانم در موقعیت های مختلف گریه کنه عجیب نیست.حتی زیاد گریه کردن.اما یه نکته ای که هست اینه که گریه های زیاد میتونه نشاندهنده استرس و حتی افسردگسی هم باشه.

راستی اگر شما در موقعیتی قرار بگیرید که عملا کاری از شما ساخته نباشه هم گریه می کنید؟(فرض کنید شما در اتاقی گیر می کنید و در به روی شما بسته میشه و تا چند ساعت هم قرار نیست کسی خونه بیاد).

موفق باشید :72::72:

فقط خدا :72::72::72:

سلام عزیزم من روانشناس نیستم تجربمو میگم مطمئنا ریشه در کودکی داره گریه کردنات
شما فرد احساساتی هستین ولی میتونه ناشی از کمبود اعتماد به نفس باشه
یه دلیل دیگشم افسردگیه
اینکه میگین تقریبا هر روز گریه میکنین دلیلش چیه حتما یه اتفاقی میافته که گریتون میگیره یا اینکه یاد خاطرات بدی میافتین
ممکنه خیلی وقتا دلیل خاصی نداشته باشه
من خودم 3 ماه هر شب تا صبح گریه میکردم و با چشمای پف کرده همه روز بیدار میشدم چون تو دوره ای از زندگیم افسردگی داشتم و الان دارو مصرف میکنم خیلی خیلی حالم بهتر شده
درمانش خیلی راحته خیلی از آدما یه دوره ای افسردگی رو تجربه میکنن چیز خاصی نیست
آیا مشکل خاصی هم تو زندگیتون دارین ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط faghat-KHODA

راستی اگر شما در موقعیتی قرار بگیرید که عملا کاری از شما ساخته نباشه هم گریه می کنید؟(فرض کنید شما در اتاقی گیر می کنید و در به روی شما بسته میشه و تا چند ساعت هم قرار نیست کسی خونه بیاد).

موفق باشید [IMG]file:///C:/Users/mini/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image002.png[/IMG][IMG]file:///C:/Users/mini/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image002.png[/IMG]

فقط خدا [IMG]file:///C:/Users/mini/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image002.png[/IMG][IMG]file:///C:/Users/mini/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image002.png[/IMG][IMG]file:///C:/Users/mini/AppData/Local/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image002.png[/IMG]

---

سلام ممنونم از پاسختون.

اینطور مواقع بیشتر استرس دارم. اما برای موقعیت های ساده تر بیشتر گریه میکنم! مثلا کافیه یک نفر سرم داد بزنه! سریع گریم میگیره. m_eros عزیز. من مشکلات زیاد دارم اما بعید میدونم افسرده باشم. درثانی من بعد ازدواج مشکلاتم زیاد شد اما از قبل ازدواج هم همینطوری کم روحیه بودم.

منم با چیزای کوچیک گریم میگیره ، اگه گریم نگیره تو ذهنم میمونه یا همش رو مخمه و رو اعصابمه گریه کردن بهم کمک میکنه

راستش یه جورایی از اینکه اینطوری هستم خوشحالم و دوست دارم خودمو که خیلی احساساتی هستم

باید بگم خوش به حالتون که گریتون میگیره من الان خیلی وقته که گریه نکردم اما نمیتونم فقط بغض می کنم که فقط خفم میکنه باز اگه گریم بگیره شاید یکم خالی شم !!!!! دیگه هیچ احساسی واسم نمونده

سلام من هم دقیقا همین طورم گریه واسم مثل سوپاپ عمل می کنه به خصوص وقتی با شوهرم سر موضوعی بحث می کنم و نمی تونم سرش داد بزنم :grief: اشکهام سرازیر می شه ولی وقتی با خواهرهام بحثم می شد و صدام بالا می ره از گریه خبری نیست
من در ظاهر آدم خیلی محکم و خشک و مغرور به نظر دیگران می رسم و لی خانواده ام فقط می دونن چقدر حساس هستم و با کوچکترین چیزی اشک هام سرازیر می شه
یا وقتی خیلی احساساتی می شم همیشه لحظه سال تحویل گریه ام می گیره وقتی یاد پدرم می افتم که چقدر زحمت می کشه گریه ام می گیره وقتی یه موضوعی که در مورد ایران باشه گریه ام می گیره
خلاصه خیلی گریه می کنم
شوهرم می گه از دست گریه هات خسته شدم و دیگه وقتی بحثمون می شه و من گریه می کنم عذاب وجدان نمی گیره !!!!

سلام :72:

ببخشید دیر جواب میدم.من روان شناس نیستم.ولی فکر نکنم شما افسرده باشید.

خیلی از خانمها همینطورین.یعنی در نزاع ها و مشاجره های سنگین یا به خاطر ناتوانی در انجام برخی کارها گریه می کنیند.اما اینکه فرمودید هر روز زیاد به نظر میرسه.

علت میتونه اظطراب و نگرانی باشه.شما اول باید ریشه نگرانی رو پیدا کنید.بد نیست از یه مشاور کمک بگیرید.البته یه علت هم میتونه ترشحات هورمونی باشه.

موفق باشید :72::72:

فقط خدا :72::72::72: