شوهرم یه ایراد گیر بزرگه! و دارم زیر لنتقادهاش له میشم.

سلام.
من 28 سالمه و 3 سال هست ازدواج کردم.
فوق لیسانسم و در حال حاضر تو یه مرکز تحقیقات کار می کنم و در آمد چندانی ندارم (که از این بابت خیلی ناراحتم!)
من شوهرمو دوست دارم. مرد مستقل و قوی هستش. خیلی منضبط (بر عکس من!) و با برنامه...
زندگی ما با عشق اون به من و لبریز شدن از محبتش شروع شد... ولی امروز اوضاع خیلی فرق کرده! من از اون دسته نیستم که بگم تا آخر باید مثل دوران نامزدی بدون دغدغه فقط خوش باشیم کلا رملنتیک نیستم زیاد...ولی رعایت احترام چیز دیگه ایه.
من نمی گم مشکلی ندارم اتفاقا تو این پست حسابی خودم رو معرفی کردم.
http://www.hamdardi.net/thread-31121.html
اما خب... مسئله شوهرم جدای از قضیه منه.
اون خیلی ایده آل گرا و ایرادگیر هست. این سخت گیریش برای خودش هم هست. ولی این اخلاقش باعث شده تبدیل به یه ماشین غر بشه.
مدام ایراد میگیره و تکه کلامش اینه " همه کارو باید خودم بکنم!" این حالتش فقط با من هم نیستا. هر کی هر کار کنه ناراضیه...مگر اینکه خودش توش دخیل بوده باشه. تو کارش هم همینه خودش میگه کارمندام به خونم تشنه ان! همیشه ازشون ناراضیه!
از نظرش همه این زندگی رو اون ساخته و من هیچ نقشی ندارم. من هیچ تلاشی نمی کنم. گاهی احساس می کنم اصلا بود یا نبود من براش فرقی نداره.
من واقعا بی عرضه نیستم...یعنی راستش نمی دونم...نمی تونم قضاوت کنم.
حداقل خنگ نیستم!
ولی اون همیشه منو تحقیر میکنه.
دیروز میگه تو دماغت هم نمی تونی بالا بکشی!
امروز میگه مثل ملانصردینی...90 در صد تصمیماتت اشتباهن!
اعصابمو خورد کرده دیگه...:54:
واقعا یه وقتایی انقدر غر میزنه که هول می کنم و خراب کاری می کنم...
تا جایی که یادمه من چون بچه اول بودم همیشه مستقل بودم....ولی از بس ازم ایراد گرفته شخصیتم داره عوض میشه...
من دختر جدی و سخت کوش و مستقلی بودم که دارم میشم یه ابله دست و پا چلفتی.
بارها و بارها باهاش صحبت کردم... در شرایطی که صمیمی میشیم اعتراف میکنه که اخلاق مزخرفی داره و میگه من بابام همیشه تحقیرم میکرده...این جوری خودمو حفظ کردم! میگه بهترین کار اینه که تو گارد نگیری...از خودت دفاع نکنی...با من بحث نکن....من خودم پشیمون میشم اونقت ولی بحث که میکنی دیگه کوتاه نمیام!
آخه من چطور همه چی بارم کنه...شخصیتم رو خرد کنه و هیچی نگم. بلاخره منم آدمم!
این روش رو امتحان کردم...تا چند بار طاقت میارم اما آخرش دیگه یه جا کم میارم و می ترکم!
و دیگه بحث و تخریب و تخریب!

من میدونم باید اعتماد بنفسم اونقدر بره بالا که حرفاش روم اثر نزاره ...اما چطور..میزاره..از هر 10 تاش یکیش میزاره...بعضی اوقات هم درست میگه...و من بیشتر در بیزاری از خودم فرو میرم.
دیگخ دارم می ترسم....احساس می کنم اون هنم داره بدتر میشه...
من نمیخوام هرگز بچه دار بشم تا اون ههم مثل من به اسم اینکه داره تربیت میشه سرکوفت بخوره.

ممنون میشم کمکم کنید...

دوستان یعنی کسی نیست که راهنمایی کنه منو؟

:54:

سلام اراس جان
فكر كنم همسرتون فرد ايده ال گرايى باشه و هميشه توقع داره همه چيز به بهترين حالت ممكن و بدونِ اشتباه انجام بشه. مطمئنن خودشونم خيلى اذيت ميشن. اگه تو سايت "ايده ال گرايى" رو سرچ كنيد مقالات مرتبط رو پيدا مى كنيد. اونارو مطالعه كنيد و با توجه به شناختى از همسرتون داريد اگه مطمئن شدين كه ايشون اين مشكل رو داره سعى كنيد بهشون كمك كنيد كه با پيامدها و راهكارهاى درمانش اشنا بشن.

نینا جان متشکرم. حتما!
ولی من در حال حاضر نمی دونم در مقابل رفتار ها و انتقاد هاش باید چه واکنشی نشون بدم. گاهی روابطمون حسابی میفته تو سر پایینی...یعنی اون با ایراد گرفتنشا منو ناراحت میکنه و من در بهترین و کنترل شده ترین حالت اینه که ساکت برم و به کارای خودم برسم و ازش دور بشم... نتیجه این کار اینه که تنش ایجاد نمیشه اما خب چیزی حل نمیشه...تازه فضای رابطمون هم حسابی سرد میشه که تقریبا هم شده!
دیگه انگیزه صحبت رو در رو هم ندارم چون زیاد داشتیم و همیشه روال این بوده که حرفای ناراحت کننده ای مطرح میشن و بحث و بحث و بحث...در نهایت تصمیم میگیریم هر کدوم رعایت هم رو بکنیم ... تا چند روز... و بعد روز از نو روزی از نو...دیگه انرژی اون بحث ها کردن ها رو ندارم!

سلام
اگر براى گرفتن راهنمايي از متخصصين گرامى لازم هست مطلب رو جايى ديگه ثبت كنم لطفا بهم اطلاع بدين.

سلام به شما ..
ببينيد جداي از اينکه همسرتان تا چد حساس وايرادگيرهست ويا به نوعي ايده آل گرا... به نظرميرسه شماهم هنوز نتونستي يه ارتباط خوب ومطمئن با ايشون برقرارکني ... بايد قبول کني همه ما نقاط منفي ومثبت داريم جداي ازاينکه هرکدوم ما درمحيط هاي جداگانه وبا افکار مختلف پرورش پيدا کرديم پس توجه به نکات افتراق هنرنيست وتوجه به نکات اشتراک وتقويت اونا مهم تراست ... موضوع ديگه شما بايد بعداز 3سال ايشون رو شناخته باشي که درچه اموري چطور رفتارميکنه !!!!! نبايد با بي توجهي ورفتارناشيانه اونو جريحه داربکني ... من يه دوستي داشتم ميگفت همسرم بعداز 20 سال زندگي مشترک با هنوز نميدونه من غذاي اينجوري نميخوام ويا دوست ندارم براي يه ميهماني 2ساعت معطل بشم ويا ..... ميخوام بگم بعضي موضوعات جداي ازاينکه سطحي است يا عمقي به همراه بي توجهي طرف مقابل مايه دردسر واختلاف ميشه ...بايد قبول کني بالاخره ايشون يه سري خلق وخويي داره که باعاش بزرگ شده واجين شده اين اخلاقيات هم درمسائل مختلف قابل شناسايي ورصد نمودنه وبه راحتي شما ميتوني تصور کني نظر ايشون درمسائل مختلف چيه وقتي نظر ايشون رو درک کردي وبا هاش همراه شدي سبب کم شدن اصطکاک بيت خودتون ميشه بعد ميتوني توي همون مسائل وانجام شون پيش قدم بشي واونو خوشحال کني ودرمرتبه بعدي که اطمينان پيدا کرد که اگه شما کاري بکني انگار خودش انجام داده اون موقع ميتوني اين شرايط رو تعديل کني وبه تدريج بهش يفموني حالا اگه اين قضيه رو اينجوري هم حل ميکرديم ميشد وزحمت کمتري متحمل ميشديم .... متاسفانه اغلب خانم ها سياست ندارند البته منظورم حقه بازي نيست منظورم مديريت شرايط ومديريت رفتاري همسرانشان هست توي هرموضوعي خانم ها که ميخوان تغيير ايجاد کنن اولين قدم توجه به زمان وصبر داشتنه بعد نزديکي وهمراهي نزديک دراون موضوع با همسرشون وبعداز اطمينان پيدا کردن تغيير وتعديل اون شرايط ... شمام به حرفام فکرکن خوب خوب وبعد بکارببند مطمئنم موفق ميشي

سلام

واقعا ممنونم به خاطر حرفاتون

درست ميگين من خيلى سعى در تطبيق دادن خودم با همسرم نميكنم و بيشتر در تلاشم اون با من منطبق بشه. اينو تا حالا نفهميده بودم ولى خوب كه فكر مي كنم اينطور هست. اين احساس و تفكر رو داشتم كه نميخوام براى آرامش خودم بهش باج بدم و اگه قراره منو بخواد من همين جورى هستم. به قولى مي گفتم نبايد نقش بازى كنم... اما حالا مي فهمم كه اين تفكر از حد خودش بزرگتر شده و من بيشتر به سمت خود محورى رفتم.

اين فكر كه نمي خوام با ازدواج تغيير كنم! من همونيم كه هستم نميخوام ديگران بهم بگن بعد ازدواج خيلى عوض شد هميشه در من بوده! واقعا فكر نمي كردم عامل اين باشه! دليل اين فكر اين بود كه نمي خواستم در ازدواج ذوب شم و دست از پيشرفت بردارم...اما انگار بد عمل كردم!

من از دو رويي خوشم نمياد و ذاتا توانايى نقش بازى كردن ندارم...اما درست ميگين درك كردن و مديريت شرايط از جنس ديگه اى هستش...
دوست عزيز، ardeshirk, (كه به نظرم آقاي اردشير بتونم صداتون كنم) از خوندن حرفهاتون واقعا يكه خوردم. ولى حرفاتون كاملا در مورد من صدق ميكنه.

من بايد رفتار و شيوه اى متفاوت پيش بگيرم... كه سخته چون سه سال هست زندگيمون اين جور قالب گرفته و اينكه من يه طرف ماجرام...طرف ديگه شوهرمه كه مسلما وقت ميبره تا متوجه بشه من دارم تلاش مي كنم و از موضع خودش پايين بياد...

الان سوالم اينه كه چطور به طور متعادل اين كار رو بكنم؟ البته نياز به فكر بيشتر دارم... فعلا كمي هنگ هم كردم!!
مي تونم رو كمك شما حساب كنم؟
دوستان ديگه هم همينطور اگه در اين زمينه بتونن راهنماييم كنن واقعا ممنون ميشم!

توي هرموضوعي خانم ها که ميخوان تغيير ايجاد کنن اولين قدم توجه به زمان وصبر داشتنه بعد نزديکي وهمراهي نزديک دراون موضوع با همسرشون وبعداز اطمينان پيدا کردن تغيير وتعديل اون شرايط ... شمام به حرفام فکرکن خوب خوب وبعد بکارببند مطمئنم موفق ميشي
با سلام به شما
خوشحالم که موثر بود ....به نظر خودم کليدي ترين موضوع درروابط زناشويي مطلبي که بالا آوردم ... براي اينکه تابوي چيزي رو بشکني ويا ابهت موضوعي که براي طرف مقابلت هست رو تعديل کني اول اون رو درک کن ... بعد بهتر ازطرف مقابلت اون کارو انجام بده تا شگفت زده اش بکنب وبعد که مثل اون شدي بخاطر اينکه از اون ايراد نگيري وجريحه دارش نکني ووادار به تقابل نکني حالا کارخودت ورفتار خودت رو که آيينه رفتارخودش هست رو زير سوال ببر يعني تعديلش کن ... معجزه ميکنه بدون هيچ تنش وحساسيتي از جنس خودش درمسائل وارد شو واز جنس خودش مسائل رو تقليل بده ... زمان ميبره ولي حتمي است ضمنا اينکه هم به اون واعتقاداتش توهين نکردي ونه فضاي خونه رو متشنج نکردي وهم اينکه نشون دادي ميتوني وتوانايي اون رو داري که توام مثل اون بلکه بالاتر وبهتر ازاون رفتارکني .... سعي کن وسط کار بي صبري نکني وهمه چي رو زير سوال نبري ... هيچ چيز درزندگي مشترک مانند تفاهم ( شناخت عميق انتظارات وخواسته ها ورفتارهاي همديگه واهداف پس پرده رفتارها به همراه حفظ شان وشئون خانواده ) نيست که بزرگترين سرمايه هست پس هرچقدر براش وقت بذاري بازخوردش براي خودته شک نکن خواهر من بهترين نتيجه رو ميگيري با درايت وصبر .... دلم نميخواد ببينم بعضي ها زندگي مشترک رو به مثابه رزمگاه ومحل نبرد تفکرات وخواسته ها ومنطق هاي خويش ميبينن ...بعدا که بشيني فکربکني هم هودت وهم همسرت ميبيني که مسائلي که براشون حساسيت نشون دادي وبراي اثبات حقانيت خودتون نهايت تلاش رو ميکردي خيلي بي اهميت هست ... مسائل در زندگي مشترک همش نسبي است اصلا سياه وسفيد به اون صورتي که تصورميشه نيست ... نذار به زندگي ات بابت اين مسائل تلنگر وارد بشه البته ببخشيد همه حرفام خطاب به شماست چون از همسرتون اندازه مطالب فوق مطلعم وطرفم شماييد .... شک ندارم موفق ميشي

چه خبر ؟ اوضاع چطوره ... آيا بي خبري ميتونه معني خوش خبري باشه

سلام
مرسي از پيگيريتون :)
بى خبرى يعنى تلاش!
از اون چه فكر مي كردم بايد صبور تر باشم! خدا شكر همين كه روحيه خودم از حالت منفعل به حال فعال و اميدوار دراومد جو تلطيف شد و از اون چرخه معيوب (من ناراحت اون عصبانى و گير، من ناراحت تر و اون عصبانى تر! و گيرتر) خارج شديم!
اما هنوز كار زياد داريم!
ميدونيد چيه ايده آل انتها نداره! و نسبيه... ميشه از هر كارى ايراد گرفت... و اين راضى نگه داشتن خيلى انرژى ميبره.
اما انگار همين هيجانى هم كه من در منظم سازى امور ايجاد كردم كمى تاثير داشته! همسرم خيلى منظم و دقيقه. اين هم شامل برنامه ريزي كاراش ميشه هم چيدمان وسايلش و نظم خونه. من تصميم گرفتم در اين راستا بلند بلند تلاش كنم. يعنى جوري كه تلاشم مشهود باشه... شايد در حرف گاهى ضد حال بزنه ( مثلا بگه حالا تا ببينم! يا آخرش كار خودمه!) ولى در عمل احساس ميكنم تاثير داشته و اگه ادامه پيدا كنه، شايد موثر تر باشه.
ولى الان ميترسم با اين كار قضيه حل نشه و فقط سطح توقع ايشون از من يه درجه بره بالاتر و به قولى، دردسر برا خودم بتراشم!
اين جا سياست ميخواد و منم كه...!!!

باز هم ممنونم از همراهيتون

سلام
آيه ياس نخون وخودت رو براي شکيت آماده نکن .... شک نکن که تاثير ميذاره ميدوني افراد بعداز مدتي در زندگي مشترک رفتارهاشون مثل هم ميشه حتي بعضي هارو که ميبيني بعداز چند سال انگار قيافه هاشون هم مثل هم شده ...! يعني ما ازهم تاثير پذيريم ؛ پس نگراني بي مورده ...مطمئن باش زمان به نفع شما پيش ميره ضمنا اين فکرم نکن توقع اون بالا ميره ... اصلا به دنبال اين واون نرو .... نه ايني وجود داره ونه اوني ....! هردو منافع وآرامش واهدافتون يکيه ! ازايم جبهه گيري هاي اشتباه دوري کن ... هرکاري کني سودش عايد خودتت ميشه ؛ عزمت رو جزم کن که موفق بشه وميشي ... به سرعت ميرسي به جايي که ايرادهاي کمتري بهت خواهد گرفت وبزودي تحسين ات ميکنه مهم اينه کهه از دامنه اختلافاتتون کم بشه ونقط مشترک تون افزايش پيدا کنه قبول کن اونم مثل شما داراي احساس وقدرشناسي وبعضا اتخاذ مواضع خوب ويا بد هست پس به خودت وبه اون فرصت بده ....مطمئنم موفق ميشي

مرسي خيلى خيلي مرسي!
واقعا خيلى خوبه كه تا افت ميكنم ميتونم اينطور ازتون انرژى بگيرم! اين كه ميگيد درسته اون هم قدر شناسي ميكنه مثلا چند روز پيش به سبك خودش يه تعريف حسابى از دست پختم كرد و من كلى كيف كردم! يا مثلا تابلويي رو كه خيلى دوست داشت دادم قاب كردن... كلى از قابش تعريف كرد! :))))
كلا چيزى كه هست همسر من برعكس اكثر آدما در عمل مهربون تر از چيزيه كه ادعا ميكنه! مرداديه ديگه غرش هاشو بايد بكنه اما در عمل مهربونتره!
دقيقا همون چيزى كه قبلا گفتين دارم سعى ميكنم دركش كنم و از خودم انعطاف نشون بدم!
مثلا ديشب مادرش اينا شام مهمون ما بودن من عصر بايد جايي مي رفتم. قبل رفتن گفت نرى الكى طولش بديا كاراى مهمونى مونده من اعصابم خرد ميشه!! ( آخه مهمونى كمى مناسبتى بود!) من گفتم ٥ برميگردم و راس ٥ خونه بودم! باور كنيد قشنگ خوشحال شد انگار كه بهم اميدوار شده باشه!! :) تازه فهميدم كه خوشحال كردنش ميتونه چه ساده باشه! مهموناةهم كه رفتن اولين كلمش تشكر از من بود!

فكر كنم اينا نشون ميده كه دارم مسير رو درست ميرم!! چشم افكار منفى رو حذف ميكنم و با همين تفكر هدف مشترك ميرم جلو!

واقعا متشكرم

سلام
خيلي خيلي خوشحالم .... ابهترين خبري بود که امروز شنيم عميقا خوشحال شدم وبراتون لحظه هاي قشنگي آرزومندم

سلام دوباره به دوستای خوب و حامی ام!
قبل از هر چیز بگم داره اوضاع خوب پیش میره و فضای رابطه مون به شکل محسوسی (لا اقل از نظر من!) بهتر و روان تر شده... ممنونم از رهنمایی هاتون...
اما خوب مسیر خیلی هموار نیست...مرتب در حال بازی خلق کردنیم... به قول یه عزیزی بود حرف قشنگی می زد... می گفت رابطه رو باید خلق کرد!! من هم با توجه به نکات گقته شده حسابی مشغول خلق هستم... و البته یه نکته کلیدی که اساس کارم گذاشتم اینه که اعتماد بنفسم را حسابی بالا ببرم و در عین حال صادقانه و دلسوزانه همسرم رو درک کنم... در واقع از روی ضعف کوتاه نمی یام بلکه به خاطر اینکه دوسش دارم آگاهانه یه جاهایی به سازش می رقصم تا آرامش بگیره...
زرنگ هم شدم تازه! امشب داشتم براش آب پرتقال می گرفتم (آخه آقای همسر کمی ناخوشه حالش!) از صدای آب میوه گیری کلافه شد و با کمی کج و کوله کردن قیافه اش گفت خاموشش کن این همه آب پرتقال برا چیه...
راستش در حالت قدیم اولین چیزی که می رسید به ذهنم رو به زبون میاوردم و می گفتم " بیا و خوبی کن ...همیشه بدهکارم بهت!" اما این بار یه کم حرفمو مزه مزه کردم و گفتم " من تشخیص میدم که باید زیاد آب پرتقال بگیرم ( که البته این همون سیستم دفاعی قدیم بود که یهوو ورق رو برگردوندم و ادامه دادم...) تا بخوری حالت جا بیاد زور خوب بشی...من طاقت ندارم تو رو بی حال ببینم!!!
خداییش خودم حال کردم...من از این مدل شیرین زبونی ها نمی کردم که قبلا!!! خداییش دروغ هم نگفتم که!! :)))

اما دوستان یه مساله دیگه که ذهن منو همیشه درگیر کرده و واقعا در موردش کمک می خوام...
مساله مالی هستش...
من یه جا پاره وقت (2-3 روز در هفته) کار می کنم. حقوق آنچنانی هم ندارم...یعنی همیشه تا بوده یه در آآمد کمی داشتم اونم از راه ترجمه ای تدریسی چیزی بوده و در آمد ثابت نداشتم... هنوز هم متاسفانه وضع همینه...
حالا خود این موضوع که معضل زندگیم هست... اما من واقعا از خودم چون توقع دارم که در آمد داشته باشم...اصلا راحت نیستم که از همسرم در خواست پول کنم.
وقتایی که در آمد دارم همه اش رو برای خورده خرجای رفت و امدم...مانتویی...کیفی...و خرده خریدهای مواد غذایی خونه خرج میشه...الان هم یه مدته شرایطم جوریه که در آمد ندارم....
خلاصه کلام من با پول گرفتن مشکل دارم و واقعا یه وقتایی تحت فشار قرار می گیرم...

یه چیزی که هست... شوهرم این تفکر رو داره که تمام بار زندگی رو دوش اونه... و اینو هر بار که بحث و بگو مگویی پیش میاد به روم میاره...میگه تو که برا این زندگی کاری نمی کنی...همه اش خودم تنهایی دارم همه کارو می کنم. راستش این حرف تموم وجود منو پر از اندوه میکنه! از طرفی به خاطر شرایط بد کاری خودم به اندازه کافی غرورم شکسته و این حرفاش دیگه خیلی غصه دارم میکنه! ( دیگه نیاز به گفتن نیست، همه می دونیم که اوضاع کار چه جوره!) من با فوق لیسانس از دانشگاه دولتی تهران بهترین کارایی که گیرم اومده تا حالا، انقدر درآمدش کم بوده که اصلا به رفت و آمد و اصطحلاک و ... نمی ارزیده...
خودم رو این موضوع نقطه ضعف دارم یه عمر درس خوندم و هنوز از زحمتام نتیجه ای نگرفتم... وقتی همسرم هم اینو میگه...میشه یه استرس مضاعف... این حس در من ایجاد میشه که من تو این زندگی یه بار اضافی ام...یه انگل به دردر نخور...
از طرفی من تو خونه و کاراش هر چی ازم بر میاد انجام میدم...
و این افکار همه باعث میشه من سخت تر و سخت تر بخوام کار یکنم...
وضع مالی ما متوسط هست...یعنی با دو دو تا چهار تا و حسابگری همسرم...و واقعا با تدبیر اون ذره ذره داریم زندگی رو می سازیم... من توقع خیلی زیادی ندارم...ولی واقعا بعد 3 سال زندگی هنوز این قضیه برام سخته...

این تفکر که من هیچ نقش و سودی برای زندگی ندارم تمام اعتماد بنفس منو از بین برده...
الان با بازگو کردن این مسائل هم غصه ام گرفت باز!! :(

- - - Updated - - -

سلام دوباره به دوستای خوب و حامی ام!<br>قبل از هر چیز بگم داره اوضاع خوب پیش میره و فضای رابطه مون به شکل محسوسی (لا اقل از نظر من!) بهتر و روان تر شده... ممنونم از رهنمایی هاتون...<br>اما خوب مسیر خیلی هموار نیست...مرتب در حال بازی خلق کردنیم... به قول یه عزیزی بود حرف قشنگی می زد... می گفت رابطه رو باید خلق کرد!! من هم با توجه به نکات گقته شده حسابی مشغول خلق هستم... و البته یه نکته کلیدی که اساس کارم گذاشتم اینه که اعتماد بنفسم را حسابی بالا ببرم و در عین حال صادقانه و دلسوزانه همسرم رو درک کنم... در واقع از روی ضعف کوتاه نمی یام بلکه به خاطر اینکه دوسش دارم آگاهانه یه جاهایی به سازش می رقصم تا آرامش بگیره...&nbsp;<br>زرنگ هم شدم تازه! امشب داشتم براش آب پرتقال می گرفتم (آخه آقای همسر کمی ناخوشه حالش!) از صدای آب میوه گیری کلافه شد و با کمی کج و کوله کردن قیافه اش گفت خاموشش کن این همه آب پرتقال برا چیه... <br>راستش در حالت قدیم اولین چیزی که می رسید به ذهنم رو به زبون میاوردم و می گفتم " بیا و خوبی کن ...همیشه بدهکارم بهت!" اما این بار یه کم حرفمو مزه مزه کردم و گفتم " من تشخیص میدم که باید زیاد آب پرتقال بگیرم ( که البته این همون سیستم دفاعی قدیم بود که یهوو ورق رو برگردوندم و ادامه دادم...) تا بخوری حالت جا بیاد زور خوب بشی...من طاقت ندارم تو رو بی حال ببینم!!!

خداییش خودم حال کردم...من از این مدل شیرین زبونی ها نمی کردم که قبلا!!! خداییش دروغ هم نگفتم که!! :)))

اما دوستان یه مساله دیگه که ذهن منو همیشه درگیر کرده و واقعا در موردش کمک می خوام...<br>مساله مالی هستش...<br>من یه جا پاره وقت (2-3 روز در هفته) کار می کنم. حقوق آنچنانی هم ندارم...یعنی همیشه تا بوده یه در آآمد کمی داشتم اونم از راه ترجمه ای تدریسی چیزی بوده و در آمد ثابت نداشتم... هنوز هم متاسفانه وضع همینه...<br>حالا خود این موضوع که معضل زندگیم هست... اما من واقعا از خودم چون توقع دارم که در آمد داشته باشم...اصلا راحت نیستم که از همسرم در خواست پول کنم.<br>وقتایی که در آمد دارم همه اش رو برای خورده خرجای رفت و امدم...مانتویی...کیفی...و خرده خریدهای مواد غذایی خونه خرج میشه...الان هم یه مدته شرایطم جوریه که در آمد ندارم....<br>خلاصه کلام من با پول گرفتن مشکل دارم و واقعا یه وقتایی تحت فشار قرار می گیرم...
یه چیزی که هست... شوهرم این تفکر رو داره که تمام بار زندگی رو دوش اونه... و اینو هر بار که بحث و بگو مگویی پیش میاد به روم میاره...میگه تو که برا این زندگی کاری نمی کنی...همه اش خودم تنهایی دارم همه کارو می کنم. راستش این حرف تموم وجود منو پر از اندوه میکنه! از طرفی به خاطر شرایط بد کاری خودم به اندازه کافی غرورم شکسته و این حرفاش دیگه خیلی غصه دارم میکنه! ( دیگه نیاز به گفتن نیست، همه می دونیم که اوضاع کار چه جوره!) من با فوق لیسانس از دانشگاه دولتی تهران بهترین کارایی که گیرم اومده تا حالا، انقدر درآمدش کم بوده که اصلا به رفت و آمد و اصطحلاک و ... نمی ارزیده...
<br>خودم رو این موضوع نقطه ضعف دارم یه عمر درس خوندم و هنوز از زحمتام نتیجه ای نگرفتم... وقتی همسرم هم اینو میگه...میشه یه استرس مضاعف...
&nbsp;این حس در من ایجاد میشه که من تو این زندگی یه بار اضافی ام...یه انگل به دردر نخور...
<br>از طرفی من تو خونه و کاراش هر چی ازم بر میاد انجام میدم...
<br>و این افکار همه باعث میشه من سخت تر و سخت تر بخوام کار یکنم...
<br>وضع مالی ما متوسط هست...یعنی با دو دو تا چهار تا و حسابگری همسرم...و واقعا با تدبیر اون ذره ذره داریم زندگی رو می سازیم... من توقع خیلی زیادی ندارم...ولی واقعا بعد 3 سال زندگی هنوز این قضیه برام سخته...
<br><br>این تفکر که من هیچ نقش و سودی برای زندگی ندارم تمام اعتماد بنفس منو از بین برده...
<br>الان با بازگو کردن این مسائل هم غصه ام گرفت باز!! :(<br><br>

- - - Updated - - -

سلام دوباره به دوستای خوب و حامی ام!<br>قبل از هر چیز بگم داره اوضاع خوب پیش میره و فضای رابطه مون به شکل محسوسی (لا اقل از نظر من!) بهتر و روان تر شده... ممنونم از رهنمایی هاتون...<br>اما خوب مسیر خیلی هموار نیست...مرتب در حال بازی خلق کردنیم... به قول یه عزیزی بود حرف قشنگی می زد... می گفت رابطه رو باید خلق کرد!! من هم با توجه به نکات گقته شده حسابی مشغول خلق هستم... و البته یه نکته کلیدی که اساس کارم گذاشتم اینه که اعتماد بنفسم را حسابی بالا ببرم و در عین حال صادقانه و دلسوزانه همسرم رو درک کنم... در واقع از روی ضعف کوتاه نمی یام بلکه به خاطر اینکه دوسش دارم آگاهانه یه جاهایی به سازش می رقصم تا آرامش بگیره...&nbsp;<br>زرنگ هم شدم تازه! امشب داشتم براش آب پرتقال می گرفتم (آخه آقای همسر کمی ناخوشه حالش!) از صدای آب میوه گیری کلافه شد و با کمی کج و کوله کردن قیافه اش گفت خاموشش کن این همه آب پرتقال برا چیه... <br>راستش در حالت قدیم اولین چیزی که می رسید به ذهنم رو به زبون میاوردم و می گفتم " بیا و خوبی کن ...همیشه بدهکارم بهت!" اما این بار یه کم حرفمو مزه مزه کردم و گفتم " من تشخیص میدم که باید زیاد آب پرتقال بگیرم ( که البته این همون سیستم دفاعی قدیم بود که یهوو ورق رو برگردوندم و ادامه دادم...) تا بخوری حالت جا بیاد زور خوب بشی...من طاقت ندارم تو رو بی حال ببینم!!!

خداییش خودم حال کردم...من از این مدل شیرین زبونی ها نمی کردم که قبلا!!! خداییش دروغ هم نگفتم که!! :)))

اما دوستان یه مساله دیگه که ذهن منو همیشه درگیر کرده و واقعا در موردش کمک می خوام...<br>مساله مالی هستش...<br>من یه جا پاره وقت (2-3 روز در هفته) کار می کنم. حقوق آنچنانی هم ندارم...یعنی همیشه تا بوده یه در آآمد کمی داشتم اونم از راه ترجمه ای تدریسی چیزی بوده و در آمد ثابت نداشتم... هنوز هم متاسفانه وضع همینه...<br>حالا خود این موضوع که معضل زندگیم هست... اما من واقعا از خودم چون توقع دارم که در آمد داشته باشم...اصلا راحت نیستم که از همسرم در خواست پول کنم.<br>وقتایی که در آمد دارم همه اش رو برای خورده خرجای رفت و امدم...مانتویی...کیفی...و خرده خریدهای مواد غذایی خونه خرج میشه...الان هم یه مدته شرایطم جوریه که در آمد ندارم....<br>خلاصه کلام من با پول گرفتن مشکل دارم و واقعا یه وقتایی تحت فشار قرار می گیرم...
یه چیزی که هست... شوهرم این تفکر رو داره که تمام بار زندگی رو دوش اونه... و اینو هر بار که بحث و بگو مگویی پیش میاد به روم میاره...میگه تو که برا این زندگی کاری نمی کنی...همه اش خودم تنهایی دارم همه کارو می کنم. راستش این حرف تموم وجود منو پر از اندوه میکنه! از طرفی به خاطر شرایط بد کاری خودم به اندازه کافی غرورم شکسته و این حرفاش دیگه خیلی غصه دارم میکنه! ( دیگه نیاز به گفتن نیست، همه می دونیم که اوضاع کار چه جوره!) من با فوق لیسانس از دانشگاه دولتی تهران بهترین کارایی که گیرم اومده تا حالا، انقدر درآمدش کم بوده که اصلا به رفت و آمد و اصطحلاک و ... نمی ارزیده...
<br>خودم رو این موضوع نقطه ضعف دارم یه عمر درس خوندم و هنوز از زحمتام نتیجه ای نگرفتم... وقتی همسرم هم اینو میگه...میشه یه استرس مضاعف...
&nbsp;این حس در من ایجاد میشه که من تو این زندگی یه بار اضافی ام...یه انگل به دردر نخور...
<br>از طرفی من تو خونه و کاراش هر چی ازم بر میاد انجام میدم...
<br>و این افکار همه باعث میشه من سخت تر و سخت تر بخوام کار یکنم...
<br>وضع مالی ما متوسط هست...یعنی با دو دو تا چهار تا و حسابگری همسرم...و واقعا با تدبیر اون ذره ذره داریم زندگی رو می سازیم... من توقع خیلی زیادی ندارم...ولی واقعا بعد 3 سال زندگی هنوز این قضیه برام سخته...
<br><br>این تفکر که من هیچ نقش و سودی برای زندگی ندارم تمام اعتماد بنفس منو از بین برده...
<br>الان با بازگو کردن این مسائل هم غصه ام گرفت باز!! :(<br><br>

سلام دوباره همه چيز خراب شد
خراب
اين زندگى افتاده رو سراشيبى سقوط
اصلا حالم خوب نيست
به خاطر يه بانك نرفتن دوباره كلا رفتم زير سوال
دوباره جمله هميشگى رو شنيدم " كارى كه نمىكنى لا اقل اين يه كاروميكردى مفيد باشى!"
به خدا نمي دونم چرا بايد اين همه تحقير بشم
نمي دونم چكار بايد بكنم كه نمي كنم
آهاى خانوما شما چكار مي كنيد كه من نمى كنم
چند روزه دارم عين يه پرستار ازش مراقبت مي كنم در حالى كه خودم هم سرما خوردم
اين هم آخرش
بهش گفتم تو اين رابطه تو مثل روباهى و من مثله خر
همه كار ميكنم و آخرش بدهكارم
ميگه من از صبح تا شب چه سالم چه مريض بايد جون بكنم از سلامتيم بزارم با هزاران آدم درگير باشم برا زندگيم شب هم كه ميام خونه اين...
ميگه بگو چه كار مفيدى مي كنى؟؟؟؟؟ يه صبحانه صبحا ميدى كه اونم ندى ميرم شركت ميخورم
يه شامه كه باشه نباشه مهم نيست
چارتا ظرف لباس هم ميشورى
ديگه چه كار مفيدى مي كنى؟؟؟
تازه شب هم خسته دارم ميام خونه زنگ ميزنى كه يه شير هم بگير

من چه جوابى بدم؟

خدايا چرا با من اين كارو ميكنى كه اين طور تحقير شم؟!
بسكه گريه كردم چشام باز نميشن

احساس ميكنم نابود شدم

من به كى بگم
از وقتى يادمه از همه خوشي زندگيم زدم درس خوندم و خوندم فوق ليسانس گرفتم
مشكل كار دارم
دارم سعى ميكنم برا دكترى بورسي چيزى بگيرم بريم خارج از كشور
ولى خوب تا نتيجه بده پير شدم
نابود شدم

من همه تلاشمو ميكنم برا زندگى ولى شوهرم ميگه مي فهمم تلاش ميكنى ولى فايده نداره كاراى بى ارزش رو خوب انجام ميدي ولى اصل كارو نميكنى
من هر كارى ميكنم فايده نداره باز يه جا كه يه كم اهمال بشه دنيا رو خراب ميكنه رو سرم

خوب كه همه حرفاشو زده ميگه من برا خودت هم ميگم
دارى زندگيتو هدر ميدى
صبح تا شب هيچ كار مفيدى نمي كنى

راست ميگه دارم زندگيمو هدر ميدم

بعد از اينكه حسابى خرد و خميرم كرده نشسته برام دلسوزى ميكنه
كه تو با استعدادى خودتو دارى حروم ميكنى
از تواناييهات استفاده نمي كنى
ميگه اين كارو بكن كنارش يه كار مفيد ديگه هم بكن

ميگه اصلا مساله مالى نيست
قضيه اينه كه احساس ميكنه فقط خودشه كه داره برا زندگى زحمت ميكشه و يه تنه با همه چيزشه بجنگه

شايدم حق داره

خلاصه اينكه اخرش اومده بغلم ميكنه كه خودتو بزار جاى منو اين حرفا

من بهش حق دادم بهش هم گفتم راست ميگى

اما بعدش نابود بودم
احساس ميكردم تموم استخونام خرد شدن
ميرفتم تو دستشويي فقط اشكام ميومد

لباساشو اتو ميكردم
احساس ميكردم يه خدمتكارم كه كسي قدر كارمو نميدونه...
شام اماده كردم... اين كه اهميت نداره براش
ظرف مي شستم... اين كه وظيفه ام هستش

اخرش شب موقع خواب ميگه چيه تو لكى؟
اشكم دراومد
ميگم حالم خوب نيست

يهو ريخت بهم
خيلي وقت نشناسي! نمى دونى كى چى بگى؟
من با اين درد دندونم ( ٣ روزه دندون عقل كشيده) با اين حرفات اعصابمو ميريزى بهم
صبح بايد برم سر كار خوابمو خراب كردى
وخلاصه تا يك ساعت بعد تو رخت خواب ميپيچيد به خودش
براش آب اوردم نازش كردم
محلم نزاشت تا بلاخره خوابيد
و حالا من ٤ صبح در حالى كه اشكم بند نميان
مينويسم تا كمى سبك شم
و مثل يه خدمتكار باوفا براش شير برنج درست ميكنه كه صبح بخوره!



- - - Updated - - -

سلام دوباره همه چيز خراب شد
خراب
اين زندگى افتاده رو سراشيبى سقوط
اصلا حالم خوب نيست
به خاطر يه بانك نرفتن دوباره كلا رفتم زير سوال
دوباره جمله هميشگى رو شنيدم " كارى كه نمىكنى لا اقل اين يه كاروميكردى مفيد باشى!"
به خدا نمي دونم چرا بايد اين همه تحقير بشم
نمي دونم چكار بايد بكنم كه نمي كنم
آهاى خانوما شما چكار مي كنيد كه من نمى كنم
چند روزه دارم عين يه پرستار ازش مراقبت مي كنم در حالى كه خودم هم سرما خوردم
اين هم آخرش
بهش گفتم تو اين رابطه تو مثل روباهى و من مثله خر
همه كار ميكنم و آخرش بدهكارم
ميگه من از صبح تا شب چه سالم چه مريض بايد جون بكنم از سلامتيم بزارم با هزاران آدم درگير باشم برا زندگيم شب هم كه ميام خونه اين...
ميگه بگو چه كار مفيدى مي كنى؟؟؟؟؟ يه صبحانه صبحا ميدى كه اونم ندى ميرم شركت ميخورم
يه شامه كه باشه نباشه مهم نيست
چارتا ظرف لباس هم ميشورى
ديگه چه كار مفيدى مي كنى؟؟؟
تازه شب هم خسته دارم ميام خونه زنگ ميزنى كه يه شير هم بگير

من چه جوابى بدم؟

خدايا چرا با من اين كارو ميكنى كه اين طور تحقير شم؟!
بسكه گريه كردم چشام باز نميشن

احساس ميكنم نابود شدم

من به كى بگم
از وقتى يادمه از همه خوشي زندگيم زدم درس خوندم و خوندم فوق ليسانس گرفتم
مشكل كار دارم
دارم سعى ميكنم برا دكترى بورسي چيزى بگيرم بريم خارج از كشور
ولى خوب تا نتيجه بده پير شدم
نابود شدم

من همه تلاشمو ميكنم برا زندگى ولى شوهرم ميگه مي فهمم تلاش ميكنى ولى فايده نداره كاراى بى ارزش رو خوب انجام ميدي ولى اصل كارو نميكنى
من هر كارى ميكنم فايده نداره باز يه جا كه يه كم اهمال بشه دنيا رو خراب ميكنه رو سرم

خوب كه همه حرفاشو زده ميگه من برا خودت هم ميگم
دارى زندگيتو هدر ميدى
صبح تا شب هيچ كار مفيدى نمي كنى

راست ميگه دارم زندگيمو هدر ميدم

بعد از اينكه حسابى خرد و خميرم كرده نشسته برام دلسوزى ميكنه
كه تو با استعدادى خودتو دارى حروم ميكنى
از تواناييهات استفاده نمي كنى
ميگه اين كارو بكن كنارش يه كار مفيد ديگه هم بكن

ميگه اصلا مساله مالى نيست
قضيه اينه كه احساس ميكنه فقط خودشه كه داره برا زندگى زحمت ميكشه و يه تنه با همه چيزشه بجنگه

شايدم حق داره

خلاصه اينكه اخرش اومده بغلم ميكنه كه خودتو بزار جاى منو اين حرفا

من بهش حق دادم بهش هم گفتم راست ميگى

اما بعدش نابود بودم
احساس ميكردم تموم استخونام خرد شدن
ميرفتم تو دستشويي فقط اشكام ميومد

لباساشو اتو ميكردم
احساس ميكردم يه خدمتكارم كه كسي قدر كارمو نميدونه...
شام اماده كردم... اين كه اهميت نداره براش
ظرف مي شستم... اين كه وظيفه ام هستش

اخرش شب موقع خواب ميگه چيه تو لكى؟
اشكم دراومد
ميگم حالم خوب نيست

يهو ريخت بهم
خيلي وقت نشناسي! نمى دونى كى چى بگى؟
من با اين درد دندونم ( ٣ روزه دندون عقل كشيده) با اين حرفات اعصابمو ميريزى بهم
صبح بايد برم سر كار خوابمو خراب كردى
وخلاصه تا يك ساعت بعد تو رخت خواب ميپيچيد به خودش
براش آب اوردم نازش كردم
محلم نزاشت تا بلاخره خوابيد
و حالا من ٤ صبح در حالى كه اشكم بند نميان
مينويسم تا كمى سبك شم
و مثل يه خدمتكار باوفا براش شير برنج درست ميكنه كه صبح بخوره!



- - - Updated - - -

دوستان
اقاي اردشير
كمكم كنيد
نمىدونم كجاى دنيا وايسادم
نمىدونم حق دارم يا ندارم
نميدونم غم و ناراحتيم به حقه يا نابهحق
فقط ميدونم حالم بده
خيلى بد
كمكم كنيد
من از پس اين مسائل بر نميام
دارم از بين ميرم

صبح پاشد
با اخم
كمرش گرفت
حالا هم خوابيده سركار نرفت و به من هم گفت برو بيرون كه رواني ام كردى

اين زندگى رسيد به ته خط
چشام سياهى ميره

كاش بميرم
همين الان

سلام میشه کمکم کنیین http://www.hamdardi.net/thread18573-2.html

سلام
بابت اين اتفاقات واقعا متاسفم ؛ نميبايست اينطوري ميشد ..... متاسفانه خيلي از آقايان خودشون رو همه کاره زندگي ميدونن وتصورشون از خانمهاي خونه اوني نيست که قابل توجه باشه ؛ اين موضوعات بيشتر جنبه هاي خانوادگي وفرهنگي داره وربطي به تحصيلات نداره واين موضوع خيلي دردناکه .... من خودم که يه موقع هايي کاراي خونه رو انجام ميدم ميبينم تمومي نداره وخيلي ام خسته کننده است البته کاربيرون هم خستگي جسمي داره وهم خستگي روحي ..... مطرح کردن اين مسائل وزحمت هايي که هرمردي در زندگي ميکشه وفقط بعهده همسر شما نيست به هيچ عنوان زيبا ومطلوب نيست وهرچقدر هم که درخور تقدير باشه بسيار آزاردهنده ومخرب هست واين رو بايد به حساب نا پختگي وکم بودن عزت نفس طرف مقابل گذاشت .... البته اينم که شما بيرون خانه کارميکني ( فارغ از نوع وساعت کار) به اندازه خودش مسئوليت وخستگي داره وايشون نبايد خيلي از شما انتظار داشته باشه که درخونه معجزه بکني ضمن اينکه درسته الان مشکلات اقتصادي ومعيشتي دامان همه رو گرفته وتقريبا همه زوج هاي جوان هردو باهم کارميکنن ولي اين سبب نميشه که وظايف ذاتي مرد بعنوان گرداننده کم رنگ بشه بهرصورت اين مردهست که مستقيما مسئوليت اداره زندگي متوجه اوست وچنانچهه همسري از روي احساس مسئوليت وکمک به اداره زندگي همسرش رو همراهي ميکنه بسيار با ارزش وکاملا از روي انسانيت ست که بايد به اون احترام گذاشت ..........!
اينارو گفتم که بگم رفتارايشون زيرسواله ومن اصلا نميتونم قبول کنم وبپذيرم ولي .... از اونجايي که براي حفظ تعادل يه زندگي چنانچه يک بال اين پرواز به وظيفه خودش به درستي عمل نکنه فشاربيشتري به بال ديگر خواهد آمد ناگزير بايد بگوييم وبپذيريم .... ( معذرت ميخوام اينارو ميگم )
- سعي کن درحال حاضر خيلي توقع قدرداني ازاون رو نداشته باشي ودنبال پاسخ مناسب نباشي که درصورت عدم دريافت رفتارمناسب آشفته بشي واز کوره دربري
- به نظر ايشون خيلي از خود راضي ان البته من اين رو به حساب نا پختگي و عدم شکل گيري شخصيت کامل ايشون ميدونم که فعلا قرارنيست کاري دراين رابطه صورت بگيره
- لطفا درشرايطي قرارنگيريد که بخواهيد وظايف ومسئوليت هاي خودتون وکارهايي رو که براي زندگي تون انجام ميديد به رخ همديگه بکشيد که نتيجه خيلي بدي ميده
- متاسفانه بايد قبول کنيد که ايشون رفتارهاي مغرورانه اي دارند که شما ميبايست براي حفظ شئون زندگي حداقل دراين مقطع بدون حساسيت وموضع گيري ازشون عبورکنين
پيشنهاد ميکنم چنانچه ايشون چنين ظرفيتي دارن تاکيد ميکنم بايد ظرفيت ديده بشه با ايشون درارتباط با تفکيک وظايف در زندگي وخواسته هاي طرفين وسهم آنها و وظيفه ذاتي زنن ومرد در زندگي صحبت بکنين چنانچه ايشون براين باورند که شما بايد در امرار معاش زندگي فعال تر ازين باشيد آيا ميپذيرن که بخشي از مسئوليت خانه وکار خانه بعهده ايشون باشه ( شما اينجوري نگو )
- کار شما دراين مقطع سخت هست چون بايد علاوه بر تحمل رفتارهاي ايشون درايت بيشتري نسبت به پاسخ خاي خودتون داشته باشيد ... سعي کنيد درحال حاضر برعکس ايشون خيلي به دنبال سهم خواهي ومرز بندي در زندگي مشترک نباشيد همينطور انتظارميره بتونيد با بردباري نسبت به نقد رفتارهاي خودتون وايشون وتاثير بد اونها در زندگي مشترک وتاثيرمنفي برانگيزه تون صحبت کنيد سعي کنيد به مشاجره ختم نشه اگر ديديد ايشون نميپذيرن وميخوان دربعضي موارد گرو کشي کنن بهتره از اون شرايط خارج بشيد ....
- چنانچه ايشون همراهي کنن بهتره با يکي از بزرگترها دراين خصوص مشورت کنيد
- به ايشون بفهمانيد که قدردان زحمات ايشون هستيد ولي ايشون هم بايد بداند به پشتوانه زحماتي که درخانه کشيده ميشود وآرامشي که برقرارهست آماده تلاش بيرون ميگردد وچنانچه اين نظم و آرامش نباشد پايه هاي هرخانه اي متزلزل ميشود
- بهش بفمانيد که بسيار دوستش داريد وسعي کنيد ايشون رو غير مستقيم وچنانچه لازم است مستقيم متوجه پيامد بد اين درگريري ها درخانه بکنيد
- اگر درهرمورد به نتيجه اي نرسيديد به دنبال خالي کردن گذشته وموارد قبلي نباشيد وکاري نکنيد مرتب به نقطه شروع برگرديد
- بگرديد علاقه مندي ها و ويژگي هاي اخلاقي ايشون رو شناسايي کنيد تا بدونيد درچه مواقعي چه واکنشي نشان ميدهد وشما بايد چگونه اون رو مديريت کنيد
- خوب يا بد مردها خيلي دير تر به بلوغ فکري وشخصيتي ميرسن ومحيط هاي تربيتي خيلي دراين موضوع دخيل هستن وعلائم نا پختگي دررفتارايشون کاملا مشهودهست وشما بايد فشار بيشتري رو متحمل بشيد
- هنوزم به حرف خودمم معتقدم مردها با همه ادعاهايشان درخيلي موارد بصورت پنهان وآشکار تحت تاثير عاطفي رفتارهمسرشون هستند واين بهترين ابزاربراي تغيير است به شرطي که اون فکرنکنه ازش سوء استفاده ميشه ويا مورد باج خواهي قرار ميگيره
- صبر + درايت وسياست ورزي .......... بالاخره اين مشکلات اونقدر بايد ورز داده بشن تا تغيير کنن چون ايستايي ومقاومت باعث تخريب زندگي ميشه
- با خودت خلوت کن ببين حتما جاهايي بوده کهه ميتونستي بهتر عمل کني ؛ چيزي بگي ويا حرفي نزني ؛ دفاع بکني ويا توجيه نکني ... هميشه يه راه بهتري هست سعي کن يه اشتباه رو دودفعه تکرار نکني .... فکرکن وارد يه مسابقه شدي فکرکن اگه کمتر بهانه دست اون بدي امتياز بيشتري کسب خواهي نمود فکرکن فعلا اين شما هستي که بايد چيدمان زندگي رو انجام بدي وطرف مقابل فقط يه بيننده است ... زن ها فقط شوهر داري نميکنن بلکه بچه داري هم ميکنن البته منظورم رفتارهاي بچگانه همسران هست که با صبر وشکيبايي پخته وسنجيده ميشوند تقريبا همه زن ها اينکارو ميکنن شما هم مستثني نيستي ؛ اگر صبر ودلسوزي ووفاداري ودرايت خانم ها نبود خيلي مردها درخيلي مواقع زندگي مشترک شون رو با خطر مواجه ميکردند
موفق باشي

چرا هيچ كس كمكى بهم نميكنه؟؟
من الان واقعا تنهام

مشاورين و متخصصين كجاييد پس؟؟

- - - Updated - - -

چرا هيچ كس كمكى بهم نميكنه؟؟
من الان واقعا تنهام

مشاورين و متخصصين كجاييد پس؟؟

- - - Updated - - -

واى مرسي
مرسي كه اومديد
نمسدونم چى بگم
شرايط خاصي شده
ميدونم سركار مشكل پيدا كرده و اعصابش او اون جا خرده
اما فعلا من شدم تخليه گاه خشمش

موضوع اينه كه كه اين ديدگاه رو هميشه داره
فقط به قول خودش هميشه دارخ تحمل ميكنه
ولى يه وقتايي مثل الان كه عوامل خارجى كمك مي كنن خراب ميشه رو سرم

من نمي گم من بى اشكالم
قبو دارم اون خيلى داره زحمت ميكشه
يه وقتايي اون از ٦ صبح تا ٩ شب سركاره
و من در آرامش كامل تو خونه از سايت اين دانشگاه به اون دانشگاه ميرم
اين وزنه واقعا متعادل نيست اما من چه كار مي تونم بكنم؟؟؟

الان به نظرتون چه كنم
كه هر چى كنم منجر به تحقير بيشترم ميشه

خوابيده و سركار نرفته
ميدونم تو محل كار درگير شده ولى انداخته همه چيزو گردن من
ميگه ايتقد عصبيم كردي كه ديگه سركار نميرم ببينم تو عرضه دارى زندگيو جمع كنى؟
من خيلي سعى كردم آرومش كنم فايده نداره
فقط بهم ميگه اتاق رو ترك كن تو كه تو اتاقي حالم بد ميشه!

من چقدر تحقير بشم آخه؟؟؟؟؟.
من الان چه كار كنم
با كى صحبت كنم
اتفاقاى غريبي داره ميفته

تا حالا سابقه نداشته

- - - Updated - - -

من الان هيچ اعتماد بنفسي ندارم
و اصلا نه اون و نه خودم توان صحبت نداريم
شرايط بدتر از اين حرفاس
كاري كرد كه من اعتراف كنم تو كار و زندگيم شكست خوردم به رخم كشيد كه با اون همه ادعا كه داشتم هيچي نشدم
ميدونم تو دعوا خيلى چيزا گفته ميشه ولى من الان قشنگ نابودم
من الان ضعيف و شكست خوردم

من حريف اون نميشم
فكر كنم بايد بشينم و نابود شدن همه چيزو تماشا كنم

- - - Updated - - -

اينكه ميگيد فكر كن خودت بايد زندگى رو بچينى
اخه من به چه اميد اين كارو بكنم؟
وقتى هميشه بدهكارم
وقتى هميشه هر كار ميكنم بى ارزشه؟؟
من واقعا انگيزه كار ديگه اى ندارم

سلام
آرام باش وباهاش کل کل نکن ....؛ همونطورکه گفتي ازجاي ديگه اي ناراحته البته داره ضعيف کشي ميکنه ... ولي مطمئنم اگه به حرفش گوش کني واز اتاق بري بيرون وکم محلي کني ؛ معترض ميشه که کجايي وچرا به من توجه نميکني وشرايط من رو نداري ودلت خوشه و.... به قولي دل وزبونش يکي نيست .....
آروم باش وبهانه دستش نده يه خرده باهاش سنگين شو ولي با نحبت باهاش رفتارکن ...آماده پاسخگويي نباش ؛ همه اينارو به حساب بچگي اش بذار ... اگر ميخواد بگه ببينم تو عرضه داري زندگي رو بچرخوني ... با متانت بگو ... من هرکاري از دستم بربياد حاضرم براي زندگي ام بکنم واصلا ناراحت نميشم ... سعي نکن کارکردن وکاراي ديگه برات غول بشه ..... بگو انجام ميدم ولي نه با لحني که اينا کاري نيست که تو ميگي منم ميتونم .... با لحني که اگر بتونم کمکي بکنم وکاري انجام بدم حتما با رضايت خاطر براي تو وزندگي ام ميکنم .....! بهونه بهش نده ....... !

من به يك مشاور زناشويي خوب نياز دارم. به يك نفر بي طرفكه بياد و اول عادلانه بسنجه و بعد كمكمون كنه
صحبت كردن بين ما ديگه يه دور باطل شده
حرفامون برا هم قابل پيش بيني و بدون اثره
هميشه هم به اوجايي ميرسه كه ما همو نمي فهميم
من قبلا به سختي همسرمو راضي كردم رفتيم مشاور ولى اصلا نغهميد ما چى ميگيم و هيچ كمكي نكرد
يه مشاور خوب اگه ميشناسيد خواهش مي كنم بهم معرفى كنيد
ايندفعه اگه از مشاور جواب نگيرم ديگه كلا بايد فراموشش كنم
اگه آقا باشه كه همسرم رو بهتر درك كنه فكر كنم بهتر باشه
ممنونم

- - - Updated - - -

مرسي اقاي اردشير
واقعا ممنونم
همين كارو كردم
البته اشتباه كردم و قدري خودمو كوچيك كردم
اون گفت برو بيرون من هم گفتم وقتى تو حالت اينطوره نميتونم برم
گفت حالمو تو بد مي كنى با قدرنشناسي هات... برو
وايسادم و كمى حرف زدم كه اينطور نيست و اگه ناراحتى دارم از دست خودمه كه از شرايطم راضي نيستم
گفتم اگه از كارت ناراضي هستى نرو من بلاخره يه تدريسي چيزى جور مي كنم يه مدت هم اينجورى

و ...
ولى باز داد زد كه برو بيرون
من هم اومدم بيرون

من خيلي اشتباه كردم

دارم مي بينم كه چطور حريم هامون شكسته

و مقصرى به جز خودم نميبينم

مي دونم ايا باز ساخته ميشه يا نه...
سرگردونم و فقط همين نوشتناس كه فعلا ارومم كرده

سلام
متاسفانه دراينجورمواقع هرکس به خودش حق ميده وکسي حاضرنيست دراين حق خواهي سهمي به کس ديگه بده واين ميشه که هرکس مغرورانه به دنبال ايستادن درجايگاه نخست وژست پيروزمندانه ميباشد ...؛
دوست گرامي شرايط شما کمي پيچيده شده وهمسر محترم هنوز شرايط وجايگاه زندگي زناشويي رو درک نکرده والبته اين موضوع فشار زيادي به شما وارد خواهد کرد ... تجربه نشان داده طرف حق بجانب حاضر به شنيدن حقيقت ودرک شرايط وهمچنين قرار گرفتن دروضعيت مشورت وراهنمايي قرار نميگيره ... پافشاري شما دراين قضيه ميتونه نتيجه عکس و واکنشهاي تند تر بشه ؛ ترجيحا بهتره تلاش نکني با منطق ودليل وگله کردن شرايط ومشکلات رو براش بازگو کني... ببين بزرگتري درفاميلشون هست که بتوني غيرمستقيم ازش بخواهي کمکت کنه ! .......... امکانش هست از شرايط وخصوصيات اخلاقي ايشون بيشتر برامون بگي .... چطور ميشه که ايشون اينقدر طلبکاره ...آيا توي خانواده هم چنين شرايط وتربيتي حاکمه ...چطورميشه ايشون اينقدر جدي انتظار سرکار رفتن شمارو داره .... يا شمارو وکارتون رو درمنزل بي اهميت ميدونه !!!!!!!!!! ريشه هاي اين افکار درکجاست .......چطور ميتوني اين رفتار هارو ريشه يابي کني ؛ موضوع صرفا اختلاف نظر نيست که قبول يا رد اون ضرر وزياني به کسي نرسونه ؛ اين تفکرات درهيچ زندگي مشترکي خريدارنداره ... تصورمن اختلافات خيلي سطحي تربود ويه سري حساسيت ها که ناشي از اختلاف تربيتي وخانوادگي است ولي مسائلي رو که شما طرح کردي وموضع گيري هاي ايشون نسبت به شريک زندگي شون غيراصولي ونادرست هست ..... البته قصد تحريک شمارو ندارم فقط درد دل هست ... بالاخره چون زندگي ست وبراي هردو با ارزش پس بايد به فکر تغيير وتعديل شرايط بود نه برهم زدن وجبهه گيري ....... ! حالا که فعلا نميشه ونمي توني بارفتارهاي مثبت اثرگذارباشي يه خرده تنهاش بذار ودرجايي که بهت گله ميکنه اتاق ترک کن ؛ البته بدون تلخ زباني ودعوا کردن ... بذار توي خلوت خودش باشه شايد اينجوري حداقل از بدترشدن شرايط جلوگيري کني ... ميدونم خيلي سخته که هم تلاش وازخودگذشتگي کني وهم درفتاري ببيني ! ولي بايد بازم صبرکني مشاجره ودرگيري خيلي سريع شمارو به سردي وتخريب زندگي سوق ميده که برگشتي هم دراون نيست ....خواهرمن بازم صبرکن ولي با کم کردن فضاي ارتباط تون تا شايد ناراحتي وگله مندي شمارو بدون خراب شدن فضاي خانه درک کنه اميدوارم بدونه وبفهمه اين رفتارهاي غيرمسئولانه وغيرصميمي باعث لطمه خوردن اين زندگي نوپا ميشود........ برايتان دعا ميکنم

آراس عزیز یک سئوال داشتم.
تو دوران قبل از عقد یا عروسی هم ایشون همین اخلاقا رو داشتن؟ البته به احتمال خیلی زیاد داشتن، بیشتر منظورم اینه که شما اون موقع به این موضوع پی برده بودین؟

علت این که این رو پرسیدم اینه که گاهی خواستگارهام حرفایی می زنن که احساس می کنم اگه یکم صمیمی تر بشن بالقوه میشه حرفای همسر شما، اینم یکی دیگه از چیزایی که باید به لیست طویل بررسی ویژگی های خواستگار اضافه بشه:54:

سلام
منم دقیقا مشکل شما رو دارم و فکر می کنم دلیل اصلیش این باشه که علت کمبود اعتماد به نفس به همسرتون خیلی بها دادید نازشو کشیدید و باعث شدید رفتارهای بدش تشدید بشه
من با بی محلی و سکوت و ترک موقعیت خیلی وقتا موفق بودم ولی بیشتر اوقات وقتی یه خطا و اشتباه خیلی کوچیک ازم سر بزنه حتما یه داد و دعوا و جنجالی صورت می گیره ولی وقتی اون اشتباه می کنه
من اصلا به روی خودمم نمی یارم و اون شرمنده می شه ولی فایدش چیه ! هرگز تشکر نمی کنه و همه خوبی های منو وظیفه و حق خودشو می دونه هرگز نه کادو می خره نه تبریک می گه و نه براش مهمه
من همیشه فکر می کردم این از عدم دوست داشتنه ولی الان می فهمه این بر می گرده به تربیتش تو یه محیط سرد و نامهربون ، چون هیچ وقت محبت ندیده نمی تونه محبتی هم داشته باشه
شما وظیفه نداری درآمد داشته باشی ! اون به تو تلقین می کنه که ناموفقی و می خواد همه جوره لهت کنه ولی تو اجازه نده از خودت تعریف کن به خودت برس و سعی کن از زندگیت لذت ببری و نذار اون با حرفاش تخریبت کنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ardeshirk

سلام به شما ..
ببينيد جداي از اينکه همسرتان تا چد حساس وايرادگيرهست ويا به نوعي ايده آل گرا... به نظرميرسه شماهم هنوز نتونستي يه ارتباط خوب ومطمئن با ايشون برقرارکني ... بايد قبول کني همه ما نقاط منفي ومثبت داريم جداي ازاينکه هرکدوم ما درمحيط هاي جداگانه وبا افکار مختلف پرورش پيدا کرديم پس توجه به نکات افتراق هنرنيست وتوجه به نکات اشتراک وتقويت اونا مهم تراست ... موضوع ديگه شما بايد بعداز 3سال ايشون رو شناخته باشي که درچه اموري چطور رفتارميکنه !!!!! نبايد با بي توجهي ورفتارناشيانه اونو جريحه داربکني ... من يه دوستي داشتم ميگفت همسرم بعداز 20 سال زندگي مشترک با هنوز نميدونه من غذاي اينجوري نميخوام ويا دوست ندارم براي يه ميهماني 2ساعت معطل بشم ويا ..... ميخوام بگم بعضي موضوعات جداي ازاينکه سطحي است يا عمقي به همراه بي توجهي طرف مقابل مايه دردسر واختلاف ميشه ...بايد قبول کني بالاخره ايشون يه سري خلق وخويي داره که باعاش بزرگ شده واجين شده اين اخلاقيات هم درمسائل مختلف قابل شناسايي ورصد نمودنه وبه راحتي شما ميتوني تصور کني نظر ايشون درمسائل مختلف چيه وقتي نظر ايشون رو درک کردي وبا هاش همراه شدي سبب کم شدن اصطکاک بيت خودتون ميشه بعد ميتوني توي همون مسائل وانجام شون پيش قدم بشي واونو خوشحال کني ودرمرتبه بعدي که اطمينان پيدا کرد که اگه شما کاري بکني انگار خودش انجام داده اون موقع ميتوني اين شرايط رو تعديل کني وبه تدريج بهش يفموني حالا اگه اين قضيه رو اينجوري هم حل ميکرديم ميشد وزحمت کمتري متحمل ميشديم .... متاسفانه اغلب خانم ها سياست ندارند البته منظورم حقه بازي نيست منظورم مديريت شرايط ومديريت رفتاري همسرانشان هست توي هرموضوعي خانم ها که ميخوان تغيير ايجاد کنن اولين قدم توجه به زمان وصبر داشتنه بعد نزديکي وهمراهي نزديک دراون موضوع با همسرشون وبعداز اطمينان پيدا کردن تغيير وتعديل اون شرايط ... شمام به حرفام فکرکن خوب خوب وبعد بکارببند مطمئنم موفق ميشي

---

---------------------------------------------------------------------------------------

ببخشید ولی همش من که خانمم باید مواظب باشم قلق همسرم چیه
اون هیچ نقشی نداره
اون هر جور دلش میخواد رفتار کنه
و من همش مواظب باشم کاری نکنم که اون ناراحت بشه
این که عادلانه نیست !
من همش باید رو خرده شیشه قدم بردارم
خدای ناکرده کاری نکنم که بهش بربخوره ناراحتش کنه یا بدش بیاد
اینکه زندگی نمی شه !
آدم دوست داره تو ارتباط و رابطه اش احساس راحتی و صمیمیت بکنه
من خودم با یه خطا و اشتباه هزار با تحقیر می شم
ولی اگه یه کار خیلی خوب انجام بدم که حتی بیشتر از حد هم باشه
حتی یه تشکر خشک و خالی هم نمی کنه !!!
و می گه خوبی وظیفه اس
نیازی به تشکر نداره باید انجام بشه و اشتباه نباید صورت بگیره !!!!
فک می کردم تنهام ولی حالا می بینم خیلی از آقایون این رفتارو دارن
و متاسفانه ما زنها با بی درایتی بهشون اجازه می دیم رفتارهای بدشونو ادامه بدن
و هر روز بدتر و بدتر بشن

دوست عزیز من هم مثل تو فوق هستم و یه کار تمام وقت با حقوق کم ولی چه میشه کرد.

یه چیزی بگم من از پست هات دیدم خیلی اعتماد به نفست پایینه. درسته تحصیلاتت خوبه و شایستگی بهترین کارو داری (مثل من:47: ) ولی این یادت باشه که همینطور که همسرت لباس و ظرف شستن و غدا پختن رو وظیفه تو میدونه ، وقتی میگه از صبح تا شب کار میکنم تو هم بهش یادآوری کن که وظیفه اشه. چرا با دادن حق بهش طلبکار ترش میکنی و خودتو تحقیر؟؟

تو با اعتمادبب نفس پایینت هم خودتو خورد میکنی و هم همسرتو پرتوقع تر و این خودتی که باعث تحقیرت میشه. پس از دست خودت شاکی باش.

اگه هی بیکاریتو و اینکه کار مفیدی نمیکنی تو سرت میکوبه بهش وظایف خودت و وظایف اونو مشخص کن. همسرت از تو انتظار بیشتری داره ولی مگه خودش نمیبینه بیرون چه خبره؟ انگار کار رو ریختن و ما داریم برای انجامش ناز میکنیم. :47:

همونطور که گفتم تنها کاری که باید بکنی مشخص کردن وظایفشه که بگی همونطور که کارای خونه وظیفه منه کار بیرون هم وظیفه توئه. حالا کارت سخته که نباید جور خستگی تو رو من بکشم؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آراس

اخرش شب موقع خواب ميگه چيه تو لكى؟
اشكم دراومد
ميگم حالم خوب نيست

---

سلام خانم آراس

چقدر خوب وقایع رو ثبت می کنید. این کمک میکنه که بهتر بشه موضوع رو بررسی کرد.

اول از همه بگم ، بپذیرید که این نوع مکالمات جزئی از زندگیتونه ، پذیرش این مساله و چرا چرا نکردن نصفی از حل مشکله.
اگه پذیرفتید که زندگی شما هم با کم و زیادش مثل خیلی از زندگیهای دیگس ، نحوه مواجهه با اون هم متفاوت میشه ، تمرکزتون از اینکه زندگی تون یه استثنا ست خارج میشه و بستری برا شروع کم کردن این تنشها بوجود میاد.
حالا با واقعیات زندگی تون بهتر و بهتر واکنش نشون میدید.

نکته اصلی در بهم ریختن همسرتون ، همین "اومدن اشک" شما بوده. اشک یه خانم این پیام رو به مرد میده که "اون بی عرضه است"
و همین هم اونو داغون می کنه ، با خودش فکر می کنه که این همه داره جون می کنه آخرش هم نتونسته همسرش رو راضی کنه. بخاطر همین هم دست به اعتراض می زنه. شاید دارید تعجب می کنید. !!!
در موقع گریه شما انتظار محبت دارید ، اینکه شوهرتون درکتون کنه ، در حالیکه اون شروع به انتقاد و تحقیر می کنه.
حالا راه حل : چند مدتی نمی خواد اصلا ازش تعریف کنید ، فقط تو خونه سر حال باشید ،

دو حالت در نظر بگیرید :

1- خیلی تو خونه کار بکنید ، تا به همسرتون بفهمونید که من هم به اندازه شما کار می کنم ، شب که شوهرتون اومد مثلا دستهای زبرتون رو نشونش بدید که از شدت ظرف شستن خشکی زده باشن.

2-خودتون رو کمتر خسته بکنید ، به استراحتتون بیشتر برسید ، اما در عین حال وقتی که میاد ازش یه استقبال خوب بکنید ، آثار خستگی تو چهره تون نباشه ، و سعی کنید افکار مثبت رو تو ذهنتون مرور کنید (نه ازین فکرها که من کلفتشم ، انگار به اسیری اورده ، هی بساب و بروب و بشور و...)

منظور من دومیه ، به این ترتیب بدون اینکه بخواید خودتون رو به زحمت بندازید ، حس مفید بودن و عزت نفس رو به شوهرتون هدیه دادین. کسی هم که عزیز شد ، هم کم تر انتقاد می کند ، هم کم تخریب مبی کند ، هم بی احترامی نمی کند.

گریه رو تا می تونید از زندگی تون حذف کنید .
بدترین چیزی که یه مرد رو از پا میندازه گریه همسرشه.


يهو ريخت بهم (دیگه دلیلش با توضیحات بالا معلومه ، بخاطر دیدن گریه همسرش بوده)
خيلي وقت نشناسي! نمى دونى كى چى بگى؟
من با اين درد دندونم ( ٣ روزه دندون عقل كشيده) با اين حرفات اعصابمو ميريزى بهم
صبح بايد برم سر كار خوابمو خراب كردى
وخلاصه تا يك ساعت بعد تو رخت خواب ميپيچيد به خودش
براش آب اوردم نازش كردم (اگه در عمل نشون بدی که از زندگیت راضی هستی ، نیازی به ناز کشیدن های بعدی نیست)
محلم نزاشت تا بلاخره خوابيد
و حالا من ٤ صبح در حالى كه اشكم بند نميان (نباید فکرهای بد به خودت راه بدی که باعث سرازیر شدن اشکهات بشه)
مينويسم تا كمى سبك شم
و مثل يه خدمتكار باوفا براش شير برنج درست ميكنه كه صبح بخوره! (اینا افکار مخربه)


موفق باشی ، شما زندگی خیلی خوبی خواهید داشت. چند سالی طول می کشه تا هر زندگی ای روال عادی به خود بگیره. رفتارها و واکنشها در طول زندگی خیلی مهمن.

ممنون كه دركم ميكنى و متاسفم كه تو هم اينطور درگيرى.
من واقعا خسته ام
شوهرمو دوست دارم اون آدم خوبيه در عمل لحظه هاى خوش زيادى داريم اما اين تفكراتش واقعا نابودم كرده
منت
منت
منت
خسته ام ديگه
باهات موافقم كه تربيت خيلى موثره
شوهر منم تو يه خونه سرد و پر تنش با پدر مادرى كه اونا هم آدماى خوبين اما به شدت با هم ناسازگارن و هنوز هم مدام دعوا و بگو مگو دارن، بزرگ شده
گاهى خودش هم ميگه
اما اين تفكرات چه بخواد چه نخواد در اون هستن و بلاخره بروز ميكنن
گاهى چنان در سركوب كردن من كمر همت ميبنده و گاهى خودش اقرار ميكنه كه تفكرات مزخرفى داره...
نميدونم
دل من كه بد شكسته ازش
خيلى بد

اون ميدونه اشتباه ميكنه اما نميتونه جور ديگه اى باشه... و بعد توجيه ميكنه و اون توجيهات آزار دهنده تر هستن چون در نهايت منطق ارائه ميشن

من واقعا نميدونم چيكار كنم
واقعا درمونده ام

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط baby

سلام خانم آراس


اول از همه بگم ، بپذیرید که این نوع مکالمات جزئی از زندگیتونه ، پذیرش این مساله و چرا چرا نکردن نصفی از حل مشکله.
اگه پذیرفتید که زندگی شما هم با کم و زیادش مثل خیلی از زندگیهای دیگس ، نحوه مواجهه با اون هم متفاوت میشه ، تمرکزتون از اینکه زندگی تون یه استثنا ست خارج میشه و بستری برا شروع کم کردن این تنشها بوجود میاد.
حالا با واقعیات زندگی تون بهتر و بهتر واکنش نشون میدید.

---

راستش baby عزيز
اين حرفت واقعا به دلم نشست. احساس ميكنم دلم ميخواست اين حرف رو بشنوم.
اما در مورد بقيه نكات من دقيقا دارم همن كارو ميكنم. بى هيچ منتى و با تمام عشق و علاقه به زندگى ميرسم. ولى وقتى درست وسط كاراى مهمونى در حاليكه خودم بيشتر خريدهارو كردم شستم پختم فقط به خاطر اينكه دفتر يادداشت من روى ميز ناهارخوريه مياد ميگه " اين رو من ول كنم تا اخر دنيا هم اينجا ميمونه چرا برش نميدارى؟"
من هم همينجوري گفتم وقت ندارم
به نظرت به شما تو اين شرايط بگن " صبح تا شب مفت ميخوري ميخوابى و كارى هم كه نميكنى بعد ميگى وقت ندارم؟؟؟؟"
چه حالى ميشي؟؟؟؟
وقتى از دو روز قبل براى اقوام ايشون و براى خوشحالى ايشون به خدا بدون ذره اى منت حتى تو دلم... خريد ميوه و سبزى و گوشت و جمع و جور و .... و نه ناله اى كردم و تازه كلى با ذوق وشوق برنامه ريزى ميكنم و ارزش قائل ميشم...
من چه حالى بشم؟؟؟؟
بهش ميگم حداقل الان اينو نگو... ميگه منت ميزارى؟ لازم نكرده مگه من از تو خواستم اينطور بريز بپاش كنى؟؟؟ نكن.
خودش فقط ٩٠ تومن آجيل خريد...
در حالى كه اگر هم كم بزام ميگه من اين همه زحمت مي كشم خوب زندگى كنيم و تو جوري ارائه ميدى كه خرابش ميكنى!!!
مهمونا مادر و پدربزرگش بودن كه واقعا براى من هم عزيزن و قلبا ميخواستم براشون سنگ تموم بزارم... اينو ميگم بدونيد ذره اى حتى احساس منفى نداشتم....
اما اين هم اخرش شد...

احساس بدى دارم
تركيبى از خشم و حماقت!

پس من چى تا كى بدون توقع فقط تلاش كنم؟؟؟

پس من چى؟؟!

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط baby

سلام خانم آراس


اول از همه بگم ، بپذیرید که این نوع مکالمات جزئی از زندگیتونه ، پذیرش این مساله و چرا چرا نکردن نصفی از حل مشکله.
اگه پذیرفتید که زندگی شما هم با کم و زیادش مثل خیلی از زندگیهای دیگس ، نحوه مواجهه با اون هم متفاوت میشه ، تمرکزتون از اینکه زندگی تون یه استثنا ست خارج میشه و بستری برا شروع کم کردن این تنشها بوجود میاد.
حالا با واقعیات زندگی تون بهتر و بهتر واکنش نشون میدید.

---

راستش baby عزيز
اين حرفت واقعا به دلم نشست. احساس ميكنم دلم ميخواست اين حرف رو بشنوم.
اما در مورد بقيه نكات من دقيقا دارم همن كارو ميكنم. بى هيچ منتى و با تمام عشق و علاقه به زندگى ميرسم. ولى وقتى درست وسط كاراى مهمونى در حاليكه خودم بيشتر خريدهارو كردم شستم پختم فقط به خاطر اينكه دفتر يادداشت من روى ميز ناهارخوريه مياد ميگه " اين رو من ول كنم تا اخر دنيا هم اينجا ميمونه چرا برش نميدارى؟"
من هم همينجوري گفتم وقت ندارم
به نظرت به شما تو اين شرايط بگن " صبح تا شب مفت ميخوري ميخوابى و كارى هم كه نميكنى بعد ميگى وقت ندارم؟؟؟؟"
چه حالى ميشي؟؟؟؟
وقتى از دو روز قبل براى اقوام ايشون و براى خوشحالى ايشون به خدا بدون ذره اى منت حتى تو دلم... خريد ميوه و سبزى و گوشت و جمع و جور و .... و نه ناله اى كردم و تازه كلى با ذوق وشوق برنامه ريزى ميكنم و ارزش قائل ميشم...
من چه حالى بشم؟؟؟؟
بهش ميگم حداقل الان اينو نگو... ميگه منت ميزارى؟ لازم نكرده مگه من از تو خواستم اينطور بريز بپاش كنى؟؟؟ نكن.
خودش فقط ٩٠ تومن آجيل خريد...
در حالى كه اگر هم كم بزام ميگه من اين همه زحمت مي كشم خوب زندگى كنيم و تو جوري ارائه ميدى كه خرابش ميكنى!!!
مهمونا مادر و پدربزرگش بودن كه واقعا براى من هم عزيزن و قلبا ميخواستم براشون سنگ تموم بزارم... اينو ميگم بدونيد ذره اى حتى احساس منفى نداشتم....
اما اين هم اخرش شد...

احساس بدى دارم
تركيبى از خشم و حماقت!

پس من چى تا كى بدون توقع فقط تلاش كنم؟؟؟

پس من چى؟؟!

- - - Updated - - -

Kamrجان همينه
درد و ناراحتى بي كارى خودم يه طرف اين نيش و زخم زبونا هم طرف ديگه
نميفهمه
نمخواد ك بفهمه
اصلا اينا بهونه اس
من بهترين كار رو هم داشتم باز سوژه ديگه اى پيدا مي كرد
اين فقط بهونه اس...

- - - Updated - - -

ژينا جان ببخشيد ولى اصلا الان تو شرايط روحى خوبى نيستم كه بتونم در اين مورد مشورت درست و منطقى بهت بدم..
اميدوارم دركم كنى و ناراحت نشي.
:(

- - - Updated - - -

دوستان اگه كسي تجربه يك مشاور زناشويى خوب داره ممنون ميشم بهم معرفى كنه
اين قضيه جورى شده كه ديگه به تنهايى و با تلاش يك طرفه من شايد بدترهم بشه
اگه باهاش مقابله كنم اوضاع بدتر ميشه، باهاش مدارا كنم پر توقع تر
مساله بايد از دو طرف حل بشه
اگه ترجيحا مشاور آقا باشه كه اونو بهتر درك كنه و شوهرم گارد نگيره بهتره

لطفا كمكم كنيد
واقعا درمانده ام
ممنونم

متاسفانه یکی از برادرشوهرای منم این اخلاقو داره و الان یه 2 ساله ازدواج کردن جاریم بیچاره هر کار میکنه نمیتونه ترکش بده آخه از مجردی همینطور بود.اونموقع هم با مادرش. اونا با مادرشوهرم زندگی میکنن.

تا از در وارد میشه به زمان و زمون بد و بیراه و به همه چی ایرادمیگره. چرا چایی این رنگیه؟ چرا فلان لباسو پوشیدی؟ (به زنش). چرا غذا این طمعیه؟ این چیه توش ریختی؟ چقدر شارژ بخرم؟ وایییییییییی اعصاب من خورد میشه چه برسه به زنش. ولی میدونی خوبیه جاری من اینه که دیگه یه گوششو کرده در و یکی رو دروازه و اصلا دیگه به حرفاش بها نمیده و تا برادرشوهرم شاکی میشه میگه بکنم نکنم تو ایرادتو میگیری. حتی چندبار سر سفره قبل خوردن غذا گفته ایرادتو بگیر غذامون رو بخوریم :311:واسه همین یه کم برادرشوهرم خوب شده.

شاید تو هم یه کم بی خیالش بشی یه کم بهتر بشه. شاید چون می بینه زیاد بها میدی پرتوقع شده و فکر میکنه داره حس مردانگی اش رو به رخت میکشه.

راستی یکی از نقطه ضعفهای مردا اینه که ایراداتشون رو تو جمع خانواده اش بگی. امتحان کن با سیاست و البته با خنده

دوستان اگه كسي تجربه يك مشاور زناشويى خوب داره ممنون ميشم بهم معرفى كنه
اين قضيه جورى شده كه ديگه به تنهايى و با تلاش يك طرفه من شايد بدترهم بشه
اگه باهاش مقابله كنم اوضاع بدتر ميشه، باهاش مدارا كنم پر توقع تر
مساله بايد از دو طرف حل بشه
اگه ترجيحا مشاور آقا باشه كه اونو بهتر درك كنه و شوهرم گارد نگيره بهتره

لطفا كمكم كنيد
واقعا درمانده ام
ممنونم