خسته ام زندگی!همراهی نیست...

سلام. مشکلم رو تو تاپیک تلاش برای عشق یا فراموشی نوشتم اما کسی راهنمایی نکرد... خسته شدم از این زندگی ،پرش غم و غصه است...به خدا توکل میکنی میری یه زندگی رو شروع میکنی یکم که میگذره تازه میفهمی کاخ ازوهات پوشالی بوده و رو سرت خراب میشه! به چه مکافاتی از شرش خلاص میشی بماند!!! وقتی داری زندگیتو میکنی و سرت تو لاک خودته یکی سر راهت پیدا میشه و دم از عشق و دوست داشتن میزنه اینقد میگه و میگه که اتیش زیر خاکستر رو روشن میکنه و میشه مرحم دل زخمی و خسته ات!میگه میمونه و تکیه گاهت میشه!امیدوارت میکنه و عشقشو میپذیری...اما پس از گذشت یکسال و نیم یهو تنهات میذاره و پشتت رو خالی میکنه!خسته شدم از تلاش های بی ثمر!خسته از شکستن!از تنهایی!از گریه های شبونه!از نگاههای سرزنش بار...

شما هنوز با ایشون ازدواج نکردین که.
ایشون درخواست جدایی دادن؟
اونم بخاطر مشکلات کوجک
تو زندگی از این مشکلات زیاد ه تازه اینا بیشتر شبیه بهانس تا مشکل.
شما باید خوشحال هم باشین که به این زودی متوجه شدین که ایشون در برابر مشکلات زیاد مقاوم نیستن. خیلی زود شونه خالی میکنن.

مسولیت پذیر نیستن. اینو از جهتی میگم که با وجود اون همه احساسات الان براحتی شونه خالی کردن و رهاتون کردن.

ایشون 5سال کوچیکترن. ایا ممکن هست بخاطر این اختلاف سنی سرد شده باشن؟ یا یجورایی بهونه گیر شدن. و پشیمون؟

تا حالا بحثی در این مورد نداشتین؟
شایدم این بهانه هاشون از بچگیشون باشه و شما که پخته ترین نمیتونین این خواسته هارو درک کنین.

هرچند گفتین از سنش بیشتر میفهمه. نمیدونم چرا اینو میگین.شایدم درست متوجه شدین.

نمیدونم خودمم تو همین موندم!!میگه بینمون دعوا زیاد شده خسته شدم از دعواهای تکراری!اگه بریم تو زندگی هم همینجوریه!پس نمیتونیم بهم ارامش بدیم و تمومش کنیم بهتره،هر چقدر هم بهش میگم این بحثای ما بخاطر دوری و دلتنگیه بعد ازدواج حل میشه قبول نمیکنه!میگم بعد ازدواج که دیگه نیاز به زنگ و اس نیست؟پیش همیم !فایده نداره...انگار ی گوشش شده در ی گوشش دروازه...خودمم از اینهمه پافشاریش حیرون موندم!!!ادمی نبود که به این راحتی پا پس بکشه،واسه رسیدن به هم از خیلی چیزا گذشتیم،اون حتی با خونوادش درگیر شد بخاطر من!چون بخاطر شرایطی که داشتم مخالف بودن!اما اون ازم دست نکشید!...نمیخوام از دستش بدم دوسش دارم...:47:

سلام.:72:
نفس بریده ی عزیز... این چه اسم ناامید کننده ایه انتخاب کرده ای خانومی؟
انشاالله تا ته زندگی رو تازه نفس باید طی کنید.:43:

ولی در مورد مشکلتون.
من تاپیک قبلیتون رو خوندم.

اولا اگر ممکنه بیشتر توضیح بدید که ایشون خودشون مایل به ازدواج بودن؟

مخالفت خانواده ها از سمت خانواده ایشون بود؟

الان رابطه ی مشا در این یک سال و نیم کاملا با اطلاع خانواده ها ادامه پیدا کرده و رسما نامزد شده اید؟

ایشون رفت و امد به منزل پدری شما هم داشتند؟

اگر مخالفت از سمت خانواده ایشون بوده، الان دست از مخالفت برداشته اند یا هنوز نه؟

آیا میتوانید از طریق پدرتون اقدام کنید و پدرتون با احترام کامل بخوان که ایشون رسما تشریف بیارن منزل شما و کاملا با شهامت حرفشونو بزنن و بگن حرف حسابشون چیه و تکلیف شما چیه؟

در اس ام اس های خودتون چه برخوردی داشتید که ایشون جواب ندادن؟ چی بهشون گفته بودید؟ آیا قاطعانه خواستید بیاد و حرف بزنید و قضیه رو درست و منطقی بررسی کنید؟

سلام .اره خودشون پیشنهاد ازدواج رو دادند.بله خونوادش مخالف بودن البته بدلیل فامیل بودن!میگفتن فامیل میدونن قضیه منو واسه همین مخالف بودن فقط رو ظاهربینی و حرف مردم!خانواده ایشون البته باید واضح تر بگم پدرشون مخالف هستن و کوتاه نمیان نامزدمم از خواستش که من بودم تو این مدت دست نکشید!خانواده من اول مخالف بودن بخاطر شرایط سنی اما بخاطر اخلاق و رفتاری که داشت راضی شدند!میدونستن که باهم در ارتبایم اما ما خانواده من شیراز بودن و اونا تهران منم که محل کارم تهران بود و رفت و امد بخاطر شرایط کاری کم ! باباش زیاد بهش گیر می داد و اذیتش میکرد و هر شب که میرفت خونه دعوا داشتن از ی جایی تصمیم گرفتیم بگیم من برگشتم شیراز تا حساسیت ها کمتر بشه و خدارو شکر بهتر شد!اما نامزدم خصلت خوبی که داره دهن بین نیست که حرف یا بدگویی کسی روش تاثیر بذاره، تا خودش به چشم نبینه یا بهش ثابت نشه!

- - - Updated - - -

بعد از این قضیه که پیش اومد پدرم که اوایل مخالف بود سازش کوک شد که گفتم این بدرد تو نمیخوره!بچه است!تصمیم احساسی گرفته و...مامانم باهاشون تماس گرفتن که گفتن مشکل از قبل بوده و بخاطر دعواهای قبلیه و کار از این حرفا گذشته و...خودم رفتم تهران حضوری باهاش صحبت کردم اما فایده نداشت و فقط میگفت ما باهم تفاهم نداریم، نمیتونیم بریم زیر ی سقف!

- - - Updated - - -

ی قانون بینمون گذاشته بود که تو ناراحتی اونی اول ناراحت شده باید اول از ناراحتی در بیاد بعد نفر دوم!همیشه واسه خودش این قانون بود تا دو بار اخر که من از دستش ناراحت شدم اما اون هیچ اقدامی واسه رفع ناراحتی که نکرد هیچ و بخاطر ابراز ناراحتی که کردم وازش متوقع شدم ازم ناراحت شد و حق بجانب منو متهم کرد که بعدش هم کار به اینجا کشید!با این حال بازم من ازش عذرخواهی کردم و خواسستم از دلش در بیارم که گفت همه چیز بینمون تموم شد دیگه و...

- - - Updated - - -

اس های اخری هم که فرستادم اس بخشش و دلتنگی و عشق و یاداوری لحظات خوبی که با هم داشتیم بود!و دلم خیلی براش تنگ شده بود و حالم خوب نبود خواستم یکم صداشو بشنوم و باهاش یکم حرف بزنم اروم شم که جواب نداد:47::54:

- - - Updated - - -

تصمیم گرفتم هفته دیگه بهش زنگ بزنم اگه جواب داد صحبت کنم ببینم دوباره چیی میگه!

- - - Updated - - -

یا اینکه خودم برم تهران دوباره رو در رو باهاش صحبت کنم؟ نمیدونم چکار کنم؟ نمی خوام واسه عشقی که داشتیم کوتاه بیام و براحتی کنار بزارمش!اگر هم نشد حداقل من تلاشمو کردم و فردا وجدانم راحته و تاسف نمی خورم! بنظر شما کار درستی میکنم؟راهنماییم کنید دوستان خوب:72:

- - - Updated - - -

خیلی بهم ریخته ام تو این مدت، شب تا صبح بیدارم و تازه ساعت 6-7 صبح میخوابم!اخه مامانم روی من خیلی حساسه و غصمو میخوره،میدید در کنار اون خوشحالمو ارامش دارم!اینجوری گریه زاری و اشک و غصه هامو شبا نو خلوت خودم میکنم روزام که یا خوابم یا از اتاق بیرون نمیام که جلو چشمش باشم، اینجوریم زیاد به حال و هوام گیر نمیده...

من تاپیک های دیگه رو هم خوندم اما نمیتونم خودمو با اونا مقایسه کنم!ما عاشق هم بودیم و هستیم همدیگه رو خیلی دوست داریم حتی الانی که یک ماه از دعوا و قهرمون میگذره!مسئولیت پذیر بود و همه جوره عشقشو بهم ثابت کرده!داشتم سخنراییای استاد فرهنگ در رابطه با ازدواج رو گوش میدادم تو تمام معیارها و ملاک های ازدواج با هم همخونی داشتیم و همه رو دارا بود...من معنای واقعی عشق و دوست داشتن رو بان یاد گرفتمو تجربه کردم تمام احساسمو بپاش ریختم و از اینکه بخاطر ندانم کاری و رفتار بچگانه از دستش دادم دارم عذاب میکشم...همین چند ساعت پیش بهش زنگ زدم به حرفام گوش داد،بازم گفت که دوستم داره و من بهترینم براش اما برای زیر یه سقف رفتن بدرد هم نمیخوریم!!!اما الان اون واسم مثل نفس شده بدون اون نمیتونم زندگی کنم و به تمام معنا به مرز جنون کشیده میشم...ولی اگه برنگرده اگه نخواد دوباره نفسم باشه نمیتونم زنده بمونم به خودش هم گفتم...

- - - Updated - - -

خدایا کمکم کن....نذار تنها بمونم. خودت اونو بهم دادی چرا داری ازم میگیریش...خدایا به بزرگیت نفسمو زندگیمو بهم برگردون...

- - - Updated - - -

خیلی بهم ریخته و داغون شدم تو ایت مدت!چند کیلو وزن کم کردم و اصلا از اتاقم بیرون نمیرم،خونوادم صداشون دراومده و بیشتر سرزنشم میکنن!اما کسی حرف دل منو نمیفهمه...کسی نیست یه راه حل پیش پام بذار...ظاهرا اینجام کسی همدرد نیست و کمکی نمیکنه!اونوقت میگن چرا ناامیدی؟این چه اسمیه؟و...خسته تر از اونیم که بتونم ادامه بدم...عیب نداره دوست نداشتم این اتفاق بیافته اما چاره ای نیست!ی بار دیگه تلاش میکنم و اگه نشد!!!:223:

- - - Updated - - -

خیلی بهم ریخته و داغون شدم تو ایت مدت!چند کیلو وزن کم کردم و اصلا از اتاقم بیرون نمیرم،خونوادم صداشون دراومده و بیشتر سرزنشم میکنن!اما کسی حرف دل منو نمیفهمه...کسی نیست یه راه حل پیش پام بذار...ظاهرا اینجام کسی همدرد نیست و کمکی نمیکنه!اونوقت میگن چرا ناامیدی؟این چه اسمیه؟و...خسته تر از اونیم که بتونم ادامه بدم...عیب نداره دوست نداشتم این اتفاق بیافته اما چاره ای نیست!ی بار دیگه تلاش میکنم و اگه نشد!!!:223:

- - - Updated - - -

خیلی بهم ریخته و داغون شدم تو ایت مدت!چند کیلو وزن کم کردم و اصلا از اتاقم بیرون نمیرم،خونوادم صداشون دراومده و بیشتر سرزنشم میکنن!اما کسی حرف دل منو نمیفهمه...کسی نیست یه راه حل پیش پام بذار...ظاهرا اینجام کسی همدرد نیست و کمکی نمیکنه!اونوقت میگن چرا ناامیدی؟این چه اسمیه؟و...خسته تر از اونیم که بتونم ادامه بدم...عیب نداره دوست نداشتم این اتفاق بیافته اما چاره ای نیست!ی بار دیگه تلاش میکنم و اگه نشد!!!:223:

خانم نفس بریده، هرچند میدونم این نوشته من فقط شما رو عصبانی خواهد کرد و فایده چندانی نداره ولی بهرحال نتونستم ازتون بگذرم و براتون ننویسم!

قصدم واقعا کمکه هر چند ممکنه اشتباه کنم ولی بهرحال در این حد به ذهنم میرسه. اگر بر اساس همین نوشته های شما بخوایم قضاوت کنیم او جوانی بوده که

شهوت و هیجان جوانی برای چند مدتی جلو چشمم رو گرفته و ازتون خوشش اومده و یکسری حرفهایی بهتون زده که بعد که فکراشو کرده و مدتی باهاتون بوده دیده

داره موضوع جدی میشه متوجه شده که اشتباه کرده و پشیمون شده. به همین سادگی.

بقیه حرفهاتون متاسفانه خیلی دیگه تکراریه. کمی توی این انجمن بچرخین می بینین این حرفها فقط مال شما نیست. شما به خاطر شرایط تون

و با چشم بستن از اختلاف سنی 5 ساله! اونهم برای جوونی که 23 سالش بوده! باهاش وارد رابطه شدین، برای خودتون تجسم یک زندگی خوب

رو داشتین، پیش خودتون فکر کردین چقدر باعث افتخارتون میشه توی جمع! پیش خانواده تون!... و هرچی خودتون فکر میکردین رو تعمیم دادین

به تفکری که یک پسر بچه 23 ساله توی ذهنش داره. خودتون عاشقش بودین و هستین و فکر کردین اون هم همینطوره.

من خودم یکی مثل شما هستم. وضعیتم بهتر از شما نیست که شاید بدتر هم باشه. من و شما اگر خودمون هم بخوایم خودمون رو گول بزنیم دیگه

واقعا خیلی زندگی برامون سخت میشه

بهتون پیشنهاد می دم کلا سعی کنید فکر ایشون رو از سرتون بیرون کنید چون رفتارهای طبیعی نداره (مثلا حساس بودن به سریع جواب دادن)، عشق رو درک نکرده، سنش 5 سال کوچکتر از خودته، خانواده ها خیلی راضی نبودند و نیستند و فقط بخاطر اصرار اون مجبور شدن تا حدی قبول کنن و با هر بهانه ای دوباره مخالفت ها و نارضایتی ها شروع میشه ...
اون اگه مثلا دوسِت داشت و عاشقت بود هیچوقت نمی گفت که دوسِت دارم (این حرفو نمی زد چون می دونست احساسات تو رو بی دلیل تحریک میکنه و اذیتت می کنه (دوست داشتن فقط به اینکه مثل ضبط صوت یه جمله ای رو تکرار کنن نیست!!)) ولی زیر یه سقف نمی تونیم زندگی کنیم!! اون نشسته با خودش فکر کرده و گفته اولا الان که جوونه بره به قول خودش جوونیشو بکنه (ممکن شامل بودن با دخترهای دیگه هم باشه) چرا بره با یه نفر که 5 سال از خودش بزرگتره ازدواج کنه؟!! از یه طرف هم فکر کرده که با این دعوا هایی که سر این مسائل داشتید مسلما در آینده هم خواهید داشت و حتی ممکنه به شما بدبین یا بد گمان هم بشه.

اگر بر اساس همین نوشته های شما بخوایم قضاوت کنیم او جوانی بوده که شهوت و هیجان جوانی برای چند مدتی جلو چشمم رو گرفته و ازتون خوشش اومده و یکسری حرفهایی بهتون زده که بعد که فکراشو کرده و مدتی باهاتون بوده دیده داره موضوع جدی میشه متوجه شده که اشتباه کرده و پشیمون شده. به همین سادگی.

دوست عزیز ممنون از صحبت هاتون. اما مساله ای که هست اینه که ما فامیل بودیم!همه در جریان کار قرار داشتند!دوستی نبوده که بخواد از من سواستفاده کنه!و من قبل از جواب دادن به ایشون همه جوانب رو سنجیدم و معیارهای ازدواج رو دارا بودن!و از نظر بلوغ فکری نشانه هاش رو دارا بودن...واقعا موندم تو این کار...

- - - Updated - - -


اگر بر اساس همین نوشته های شما بخوایم قضاوت کنیم او جوانی بوده که شهوت و هیجان جوانی برای چند مدتی جلو چشمم رو گرفته و ازتون خوشش اومده و یکسری حرفهایی بهتون زده که بعد که فکراشو کرده و مدتی باهاتون بوده دیده داره موضوع جدی میشه متوجه شده که اشتباه کرده و پشیمون شده. به همین سادگی.

دوست عزیز ممنون از صحبت هاتون. اما مساله ای که هست اینه که ما فامیل بودیم!همه در جریان کار قرار داشتند!دوستی نبوده که بخواد از من سواستفاده کنه!و من قبل از جواب دادن به ایشون همه جوانب رو سنجیدم و معیارهای ازدواج رو دارا بودن!و از نظر بلوغ فکری نشانه هاش رو دارا بودن...واقعا موندم تو این کار...

- - - Updated - - -

Aminn و Toojihعزیز ممنون از راهنمایی هاتون

- - - Updated - - -

Aminn و Toojihعزیز ممنون از راهنمایی هاتون

- - - Updated - - -

دوستان عزیز ما به هم محرم شده بودیم،و تو این مدت حس مسئولیتش قابل ستایش بود!مطمئنم با دختر دیگه ای نبوده!ما اکثر اوقات با هم بودیم از صبح تا شب !و شب منو میرسوند خونه بعد میرفت خونه خودشون!پس این قضیه منتفیه!

- - - Updated - - -

ما لحظه ها و ثانیه های خوبی در کنار هم داشتیم و زمان های با هم بودنمون هم هیچ وقت دلخوری پیش نیومده!دقیقا زمان هایی که از هم دور میشدیم و دلتنگ بیشتر دعوا میشد!البته تو این 1/5 سالی که با هم بودیم تعداد دعواهای ما نهایتا 10-12 بار بوده که اونم بدون اشتی نمیداشتیم شب صبح بشه تا اخر شب چه حضوری چه تلفنی رفع کدورت میکردیم...

- - - Updated - - -

گیر دادن خانوادش غیرمنطقی بود منم اهمیتی ندادم!چون من با خونوادش زندگی میکردم و همگی مخصوصا پدرش منو خیلی دوست داشتن زمانی که اسم ازدواج اومد اخلاقشون 180 درجه تغییر کرد!من و خونوادمم بخاطر شرایط سنی مخالف بودیم که از نطر فکری و...به بلوغ رسیده بود! و با اطمینانی که به منو خونواده داد مشکل حل شد...

دوست عزیز:72:

حالا که به نظرت صحبتهای همه دوستان اشتباه و عشق شما به ایشون متفاوت از بقیه عشقهاست پس لطفا برو درخانه شون

التماسشو بکن به مادر و پدرش زنگ بزن و ازشون بخواه کاری کنند که دوباره شما رو دوست داشته باشه...

به پدر و مادرت بگو بهش زنگ بزنند و ازش خواهش کنند دوباره شما رو دوست داشته باشه...

اصلا همگی پاشید برید تهران و ازش خواهش کنید بلکه نظرشون برگرده .......

---------------------------------------------------------------------------------------

متاسفانه فکر میکنم برخلاف سنتون خیلی بچه اید ببخشید بخاطر رک بودنم .

برایم بسی عجیب است که یک دختر به سن و سال شما که یک شکست هم قبلا داشته

اینقدر سطحی و احساسی در مورد دیگران خصوصا کسی که قراره شریک زندگیش بشه فکر میکنه؟!؟!؟

آخه دختر جان تو هنوز نمیدونی که در مقابل یک مرد هرچقدر بیشتر خواهش و التماس کنی بی ارزش تر و بی ارج تر میشی....http://www.hamdardi.net/images/smilies/305.gif

تا کجا میخوای بهش التماس کنی یا زنگ بزنی .....:305:

میخواهی مخصوصا با روابط فامیلی که با هم دارید تمام فامیل و آشنا هم جزییات رابطه و اینکه ایشون کنار کشیده را بفهمند...:81:

لطفا از خواب خرگوشی بیدار شو و گرنه علاوه بر دلت (یا قلبت) در این رابطه یکطرفه غرورت هم میشکنه.:324:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nafas borideh

من تاپیک های دیگه رو هم خوندم اما نمیتونم خودمو با اونا مقایسه کنم!ما عاشق هم بودیم و هستیم همدیگه رو خیلی دوست داریم حتی الانی که یک ماه از دعوا و قهرمون میگذره!مسئولیت پذیر بود و همه جوره عشقشو بهم ثابت کرده!داشتم سخنراییای استاد فرهنگ در رابطه با ازدواج رو گوش میدادم تو تمام معیارها و ملاک های ازدواج با هم همخونی داشتیم و همه رو دارا بود...من معنای واقعی عشق و دوست داشتن رو بان یاد گرفتمو تجربه کردم تمام احساسمو بپاش ریختم و از اینکه بخاطر ندانم کاری و رفتار بچگانه از دستش دادم دارم عذاب میکشم...همین چند ساعت پیش بهش زنگ زدم به حرفام گوش داد،بازم گفت که دوستم داره و من بهترینم براش اما برای زیر یه سقف رفتن بدرد هم نمیخوریم!!!اما الان اون واسم مثل نفس شده بدون اون نمیتونم زندگی کنم و به تمام معنا به مرز جنون کشیده میشم...ولی اگه برنگرده اگه نخواد دوباره نفسم باشه نمیتونم زنده بمونم به خودش هم گفتم...

---

من هم سخنرانی دکتر فرهنگ را گوش دادم : ایشان هم با ازدواج فامیلی موافق نیستند و هم معتقدند مرد باید بزرگتر از همسرش باشه!

ایشان جواب شما را داده اما شما نمیخواهی قبول کنی!

- - - Updated - - -

من با خوندن ماجرای شما امیدی به برگشت ایشان نمیبینیم!

من اینقدر دختر و زن دیدم که بعد از رفتن نفسشون دارند زندگی میکنند که نگو!

ببخشید این تیکه حرفهام ممکنه بهتون بربخوره:
(این بازی مال بچه‌هاست که وقتی چیزی را که میخواهند بهشان ندهند گریه میکنند و خودشان را به در و دیوار میزنند! ولی تو دنیای آدم بزرگها این کارها خریداری نداره!)

ببین اگر خانواده اش توانسته اند الان که داغ است و به قول شما در اوج عشق و هیجان است منصرفش کنند ( مردها در این مرحله به ندرت به حرف کسی گوش می کنند ) یقین بدان که بعد از ازدواج که هیجان فروکش می کرد و زندگی عادی می شد مثل همه مردم دیگر ، خیلی راحت تر و سریع تر می توانستند او را منصرف و از شما جدا کنند. آن وقت شما می ماندی و زندگی زناشویی به جدایی رسیده که خودت می دانی چه تبعاتی دارد.
اگر هم وادارش نمی کردند طلاقت دهد ، چنان زندگی را برایت جهنم می کردند ، چنان آن آقا را تحریک می کردند و شما را پیش او خراب می کردند که روزی صدبار به زندگی لعنت بفرستی . نمونه این مورد در این تالار زیاد است.

عزیزم من هم سخنرانی دکتر فرهنگ را گوش کرده ام. در دانشگاه ما دوره داشت. ایشان مدام هنگام خواندن نامه های بچه ها تاکید می کرد ، هنگام سخنرانی تاکید می کرد که : بدون رضایت خانواده ها ازدواج نکنید . اصلا بدون رضایت خانواده ازدواج نکنید.
نمونه عملی اش را هم زیاد دیده ام و آنقدر از این وقایع ناراحتم که ترجیح می دهم یادآوری اش نکنم.

sanjab,ehsan_hamdardi و نوپو عزیز ممنون از راهنمایی هاتون:72:

- - - Updated - - -

دوستان عزیز 1.منظور من از عشقی که گفتم این بود که دوست دختر و دوست پسر نبوودیم که بهم بخوایم دروغ بگیم و الکی ابراز علاقه کنیم 2.دعوای بین خودمون بود،و بقولی باید سیاست زنانه بخرج میدادم که بلد نبودم 3. اگر میخواست به حرف خانوادش گوش بده که از همون اول جلو نمیومد! 4. زندگی قبلی من زندگی نکردم که بخوام چیزی تجربه ام بشه!

- - - Updated - - -

خانواده اش اگه دلیل منطقی واسه مخالفتشون میاوردند مطمئنا منم قبول میکردم و خودم جواب رد میدادم .تا قبل از خواستگاری رابطه من و پدرش رابطه پدر و دختر بود و ایشون بمن علاقه زیادی داشتن ،من تو خونه اونا زندگی میکردم و احترام زیادی براشون قائلم و حق پدری برگردن من دارند!اما دلیلشون غیرمنطقی بود و پسرش هم مقابلش ایستاد!و اصلا کوتاه نیومد!

خانم شما یه اشکالی که در کارتون هست اینه که فکر می کنید احساسات مرد (یا در مورد بعضی ها "مثلا مرد"!) هم مثل احساسات خودتون هست در صورتی که نیست. اونها از نظر احساسی خیلی کمتر درگیر میشن و اگه معرفت و وفا نداشته باشند می تونن راحت یکی دیگه رو فراموش کنن.
اون اگه واقعا دوستت داشت و عاشقت بود هیچوقت نمی گفت که دوستت دارم ولی زیر یه سقف نمی تونیم زندگی کنیم!! آخه این چجور دوست داشتنیه؟؟ عاشق جونش رو با کمال میل برای معشوقش میده.
حداقل حداقل کاری که می تونست برای کسی که مثلا دوستش داره (یعنی شما) بکنه این بود که مثل یک مرد (در مورد ایشون "مثلا مرد"!) صاف و پوست کنده دلایلش رو می گفت و شما رو قانع می کرد نه اینکه مثل بچه ها بگه: آره دوست دارم!! ولی زیر یه سقف بریم دعوامون میشه! نه دلیلی نه حرفی نه اهمیتی برای احساس شما نه اهمیتی برای تماس های تلفنی شما... این یعنی ایشون هنوز بچه تشریف داره و هنوز خیلی زوده این حرفا و زن گرفتن براش! (البته بعضی ها تا آخر عمرشون هم خیلی از این نظر رشد فکری پیدا نمی کنند)

دوستان یکبار زندگیم خراب شد!میدونید چرا؟چون دخترباز بود،بعد ازدواج هم با دوست دخترای قبلیش در ارتباط بود!البته بگم اشنایی ما مستقیم از شب خواستگاری شروع شد و اقایون هم زبون باز و منم تجربه ارتباط با اقا نداشتم!خلاصه منم نتونستم تحمل کنم مهر حلال جون ازاد!بار اول عاشق نبودم عاشق هم نشدم!اما این بار خواستم با عشق وارد زندگی بشم که نشد...

- - - Updated - - -

دلم خیلی گرفته!!!خسته شدم از نگاه های هرزه یا ترحم امیز دیگران...میخواستم ی زندگی نو شروع کنم که اینم نشد...

- - - Updated - - -

یه بار شخصیت و غرورم شکسته شد اینبار هم قلب و احساسم در هم کوبیده شد!دیگه چیزی واسه از دستت دادن ندارم،چیزیم واسه زنده بودن و امید داشتن ندارم...زندگی واسم پوچ و بی معنی شده!

- - - Updated - - -

Aminn عزیز حق با شماست!

- - - Updated - - -

میگه از تکرار بدش میاد و مدام سر ی مسئله دعوا داریم و زیاد تکرار شده و استانه تحملش لبریز شده!و اینکه موقع ناراحتی من حرفی میزنم که اونو بیشتر عصبی میکنه! خب منم ناراحتم توقع دارم....

- - - Updated - - -

تصمیم گرفتم دیگه بهش زنگ نزدم یا پیام ندم...

- - - Updated - - -

موندم تو حکمت خدا....خدایا به داده و نداده ات شکر:323:

حالا چون این دو تا نشده معنی‌اش این نیست که دیگه نتونی یک زندگی خوب و پرمحبت داشته باشی!

یک چند ماهی (حدود 6 ماه) وارد هیچ رابطه‌ایی نشو تا حالت بهتر بشه و بتونی درست تصمیم بگیری! (اگر بتونی هزینه‌های مشاور را بدهی و بری مشاوره خیلی خوبه که هفته‌ایی یکبار در طول این 6 ماه بری پیش یک مشاور خانم باتجربه در زمینه خانواده و ازدواج تا با راهنمایی او بتونی این دوره 6 ماهه را طی کنی و دوباره خودت را پیدا کنی! چون اگر با این حال و روحیه وارد رابطه عاطفی با هر کسی بشی احتمال اینکه دوباره اشتباه انتخاب کنی زیاده!

اگر هم امکان رفتن پیش مشاور را نداری تو همین سایت یک تاپیک جدید بزن که چطور این دوره را طی کنی!

شاید به صلاحته که حالا از این آقا جدا بشی تا با یک طلاق و داشتن چند بچه طلاق!

ممنون ehsan_hamdardi عزیز

- - - Updated - - -

ببینم پیش میاد فکر کنم افسردگی حاد گرفتم ....میدونید چی بیشتر اذیتم میکنه؟مامان بابام خیلی نگران منن،دلم واسه اونا میسوزه که با تو این سن بجای دیدن نوه هاشون هنوز دارن پابپای من غصه میخورن و میسوزن!واین داغونم میکنه که برای فرار از نگاه های خستشون و اینکه نگرانشون نکنم مجبورم صدام در نیاد اگه بدونید این چند سال اخیر بخاطر من چقد شکسته و پیر شدن!دلشون خوش شده بود یکی پیدا شده خنده رو لبام اورده،بهم محبت میکنه و دارم سروسامون میگیرم...:47::302::302:

حالا قرار نیست چون قراره پدر و مادرت یک شب عروسی خوشحال باشند تو با یک مردی که تکلیفش با خودش مشخص نیست و احتمال اینکه تو زندگی مشترک با تو تکیه‌گاه بدی باشه و خودت و بچه های‌ات اذیت بشی زیاده باهاش ازدواج کنی!


ازدواج غلط خیلی بیشتر پدر و مادرها را اذیت و ناراحت میکنه تا ازدواجی که نشده! چون میدونند که خب این مرد نشد یکی دیگه! تو هم وقتی بگی که این اقا چه خصوصیات منفی داشته که دیگه نمیخواهی با او ازدواج کنی، پدر و مادرت خوشحال میشند که این ازدواجی که سرانجام خوبی نداشته انجام نشده!

اره درست میگید خودمم همینو میگم

- - - Updated - - -

منظورم اینه که خودم دارم اذیت میشم که بخاطر من و کارام دارن غصه میخورن

- - - Updated - - -

ممنون از همدردیت و حرفای قشنگت:72::72::72:

- - - Updated - - -

امروز عصر رفته بودم مرکز مشاوره، اونم گفت تموم بشه بهتره و عقلانی تره...میدونم باید تموم بشه اما از اونجا که خیلی احساسیم حالا حالا ها درگیرم با خودم و اصلا نمیتونم فراموش کنم. اگه با کسی خاطره خوب داشته باشم هیچ وقت فراموشم نمیشه!!!خودمو میشناسم...

به خودت تلقین کن که میتونی تا بتونی!
اگر مرتب با خودت بگی نمیتونم فراموشش کنم تو همین وضعیت و حال بد میمونی!

باید تو این 6 ماه سرت را به کارهای سالم و مفید و جالب گرم کنی! مثلاً بری کلاس هنری/آشپزی (مثلاً از امروز با مادرت قرار بگذاری که یک وعده غذایی را تو کامل اماده کنی)/کتاب بخوانی (ربطی به ازدواج نباید داشته باشه!) هر روز ورزش کنی (به قول یک مشاوری : تا عرق کنی و بعد بیایی یک دوش بگیری تا سرحال شوی)/هر روز بری پارک قدم بزنی/ با دوستاهایی که حالت را خوب میکنند بری بیرون بگردی و ...

از آهنگها/کتابها/فیلمها و هر چیزی که تو را غمگین میکنه و یاد این قضیه می‌اندازه تو این 6 ماه باید دوری کنی!

به قول دکتر هلاکویی : روزتونو آنقدر با کار خوب پر کنید که وقت برای کار بد و فکر بد باقی نمونه!

ممنون از راهنمایی هاتون:72: