نمیتونم جدا شم، آیا کار درستیه از خونه فراری بشم؟

سلام به همگی،


دوستانی که تاپیک قبلی من رو دنبال کردن، در جریان هستند که من ۲۹ سال سنّ دارم، مهندس عمران هستم، فرزندی ندارم و همراه همسرم در آمریکا زندگی میکنم. شوهر من با وجودی که همدیگر رو دوست داریم، اما شکنجه‌های بسیار زیادی رو بخاطرش متحمل شدم که باعث شده دلم بقدری بشکنه ازش که تصمیم به جدایی بگیرم، اما خوب نمیتونم فعلا ازش جدا شم. چون هنوز دلبستگی دارم بهش و از نظر روحی آمادگی جدا شدن رو هیچکدوم نداریم.


دلیلی که الان این تاپیک رو زدم اینه:


ما هر دو کار میکنیم تمام وقت، اما از مثلا ساعت ۶ عصر به بعد دیگه با هم هستیم. من فکر کردم حالا که نمیتونم جدا شم ازش، حداقل کاری کنم که کمتر پیشش باشم. چون دیگه تحمل کارهاش و رفتارش و بوی سیگارش و ... هم دیگه ندارم. جدیدا هم دست بزن پیدا کرده و انگار خیلی هم خوشش میاد از این کار :327:


فکر کردم بهترین کار اینه که همزمان با کارم، درس هم بخونم. چون اهل بیرون رفتن و پارتی و این چیزها که خیلی هم اینجا مرسوم هست نیستم. دیگه نمیخوام رشته خودم رو بخونم، به نظرم بهتره یه رشته جدید رو انتخاب کنم که یکم تازگی و تنوع وارد زندگیم بشه. البته هنوز نمیدونم چی‌ بهتره، چون شاید بتونم روزی برگردم ایران، دوستان اگه نظر خاصی‌ دارن ممنون میشم یک رشته خوب بهم پیشنهاد کنن.


اما پرسش اصلیم اینه که به نظرتون این به اصطلاح فرار کردن من از خونه، ممکنه شرایط زندگیم رو بدتر کنه؟ اصلا به صلاح هست که این کار رو بکنم؟ آیا همه چیز بدتر از قبل نمیشه؟


منتظر راهنمائی تون هستم. ممنون

سلام عزیز کاش لینک پستهای قبلیت رو می ذاشتی
دوست من رشته مشاوره یا روان شناسی بالینی رو اگه شروع کنی شاید تسکینی باشه چرا که تو رو با روند درمانی و چگونگی رویارویی با مشکلاتت اماده می کنه
من راه کار دیگه نمی دونم چی بگم وقتی ماجرای شما رو نمی دونم فقط این کارا رو که میگم بکن سعی کن تو سکس گرم باشی ورزش کن وزنت رو بیار در حد ایده ال تو خونه لباس های خوب بپوش درس بخون...همه این کارا بدون این که به مرد حرفی زده باشی این تصور رو در اون ایجاد می کنه که تو برا کسی این کار ها رو می کنی و ترس از دست دادن تو رو پیدا می کنه...
این حرفها رو زدم چون می گی دوسش داری هنوز ...عزیزم خودت رو جلوش خار نکن گریه نکن ....به خودت بیش از پیش برس زندگیت رو همیشه تمیز نگه دار بذار اون باشه که فکر کنه داره تو رو از دست می ده...

hhanie aziz

ممنون از شما، روانشناسی‌ و مشاوره رو دوست دارم، اما از اونجا که تمام این سالها درگیر رونکاوی کردن همسرم بودم، میخوام یک ‌چیزی باشه که من رو از تمام این عوالم دور کنه :310:


من همیشه برام مهم بوده که مرتب و شیک باشم، روشی‌ رو هم که شما فرمودین حتما استفاده میکنم، البته با توجه به شکاک بودن همسرم، باید ببینم نتیجه کار چی‌ میشه. باز هم ممنون از شما.


لینک تاپیک قبلیم رو میگذارم همونطور که خواسته بودید:

http://www.hamdardi.net/thread-30809.html

شما اگه تصمیمتونو گرفتین واسه جدایی دیگه چرا دست دست میکنین.
شما که اصن ویژگی خوبی از شوهرتون نمیگین.
همش بدی بود
پس چرا ابنقد عاشقین؟ تلاش کردین واسه درست شدنشون؟

اگه درست نمیشن خب طلاق توافقی هم نمیدن .چه اشکال داره اونجا که راحتر طلاق میدن تازه ازت دفاع هم میکنن. چرا فانونی اقدام نمیکنین؟؟

اخه این چجور زندگیه واسه خودتون درست کردین شوهر واسه خودش زندگی کنه شما واسه خودتون فقط هم خونه باشین.
خب یه تصمیم درست بگیرین .
اینجوری میتونین یه زندگی جدیدی شروع کنین شاید آدمی وارد زندگیتون بشه که صدبرابر از شوهرتون بهتر باشه .
من نمیگم دوباره ازدواج کن اما شرایطا و موردایی میتونه واست پیش بیاد. اما اینجوری با فرار که ......

دختر بیخیال عزیز، ممنون از تو


شاید چون خیلی دوستش دارم، شهامت جدا شدن رو ندارم. درست میگید اینجا جدا شدن برای خانمها اسون تره، اما من شهامتش رو ندارم.

البته خصوصیت خوب هم داره، اما این اشکالاتش باعث میشه خوبیهاش کم اثر بشه تو زندگیم.

خودم هم که دوست ندارم فرار کنم اینطوری، اما وقتی میبینم نمیتونم جدا شم، فکر دیگه آی‌ به ذهنم نمیرسه

سلام من کل تاپیکهای شما رو خوندم(همون طور که مطلع هستید!!!!)،اما برام هنوز یه چیز مبهمه و نفهمیدم چی هستش،اونم اینه شما تو فکرتون چی میگذره و تصمیمتون چیه،چون تو هر نوشتتون یه چیز مختلف نوشتید.

خب اگه دوستشون دارین .بیشتر سعی کنین درستش کنین.میتونین لیست کنین موردی با یه مثال مثلا تا حالا چکارا کردین واسه شوهرتون که درست نشدن هنوز!!!!!!!!!!!!
آخه من باور نمیکنم مگه میشه یزن همه کار بکنه بعد ااقایون تغییر نکنن. بابا مگه از سنگن؟؟

سلام سامان، ممنون از شما


تو فکرم چیز خاصی نمیگذره، نمیدونم چرا فکر کردین که هر جای یک چیز نوشتم، من فقط از این همه تلاش و فداکاری واسه همسرم خسته شدم، دلیلش هم اینه که میبینم قدر نشناسه، یا اینکه بهم خیانت کرده، یا اینکه اصلا آینده روشنی رو با اون نمیتونم تصور کنم. حرفهام فکر نکنم با هم تناقض داشته، یه وقتایی حوصله‌‌ داشتم، بیشتر شرح دادم، یک وقتایی هم بی‌ حوصله‌‌ بودم، سر بسته نوشتم.


شما خودت فکر میکنی تو فکر من چی‌ میگذره؟



دختر بیخیال عزیز


ممنوم از تو. شما که همه چیز رو خوندی بهم بگو من باید چه ‌چیزی رو تو همسرم تغییر بدم؟

الان این زندگی که دارم، تازه بعد از کلی‌ تلاش و پیگیری بهش رسیدم. مثلا همسر من از اون مردهایی بود که بیخودی قهر می‌کرد، شاید چند هفته یا ماه، بیخود و بی‌ جهت، مثل سنگ میشد، عصبانی و سنگی، میدونی چقدر زحمت کشیدم تا درست شد؟ میبینم تو این تالار خیلی این مشکل رو دارن و راهکار میخوان. من با اون سنّ و بی‌ تجربگی، دست تنها، میدونی چقدر عذاب میکشیدم؟ اما باز موفق شدم این اخلاقش رو درست کنم.. اما یک سری چیزها هست که درست شدنی نیست و من فقط باید تحمل کنم

سلام ساروین خانم، حضور مجددت رو خوش آمد میگم، قبل از اینکه بچه ها اینجا خودشون رو زیاد اذیت نکردند و مثل تاپیک قبلی فسفر زیادی برات نسوختن

لطفا مشخص کن که اصلن خودت میتونی ازش فرار کنی؟!! تا بعدن بریم سر اینکه اصلن درست هست یا نیست. یعنی این قابلیت و توانایی رو داری که ازش دور باشی برای چند ساعتی؟

Salam Toojih aziz
Mamnoon az shoma
تقصیر بچه‌ها نیست، آخه این مشکلی که من دارم گیج کننده هست،


من میتونم تو طول روز دور باشم ازش، در گذشته نمیتونستم. اما الان که دلم رو شکونده میتونم.

بچه‌ها به قول Toojih یک کم فسفر بسوزونید واسه من
:122: :227:

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Sarvin

سلام سامان، ممنون از شما


تو فکرم چیز خاصی نمیگذره، نمیدونم چرا فکر کردین که هر جای یک چیز نوشتم، من فقط از این همه تلاش و فداکاری واسه همسرم خسته شدم، دلیلش هم اینه که میبینم قدر نشناسه، یا اینکه بهم خیانت کرده، یا اینکه اصلا آینده روشنی رو با اون نمیتونم تصور کنم. حرفهام فکر نکنم با هم تناقض داشته، یه وقتایی حوصله‌‌ داشتم، بیشتر شرح دادم، یک وقتایی هم بی‌ حوصله‌‌ بودم، سر بسته نوشتم.


شما خودت فکر میکنی تو فکر من چی‌ میگذره؟



دختر بیخیال عزیز


ممنوم از تو. شما که همه چیز رو خوندی بهم بگو من باید چه ‌چیزی رو تو همسرم تغییر بدم؟

الان این زندگی که دارم، تازه بعد از کلی‌ تلاش و پیگیری بهش رسیدم. مثلا همسر من از اون مردهایی بود که بیخودی قهر می‌کرد، شاید چند هفته یا ماه، بیخود و بی‌ جهت، مثل سنگ میشد، عصبانی و سنگی، میدونی چقدر زحمت کشیدم تا درست شد؟ میبینم تو این تالار خیلی این مشکل رو دارن و راهکار میخوان. من با اون سنّ و بی‌ تجربگی، دست تنها، میدونی چقدر عذاب میکشیدم؟ اما باز موفق شدم این اخلاقش رو درست کنم.. اما یک سری چیزها هست که درست شدنی نیست و من فقط باید تحمل کنم

---

ولی بالاخره درست شدن.سخت بود.اما شد
چرا الان هم همین کارو نمیکنی؟

ایرادای دیگشونو برطرف کنی.

فرار کردن تا یمدت خوبه اما باز میای میگی نشد نتونستم . باز مشکلات جدیدی برااتون ایجاد میشه..

یعنی بطور مستقیم بهشون ایراداتشو میگینو ایشون قبول میکننن؟؟؟؟ دلایل کاراشون چیه؟

دختر بیخیال عزیز


ممنون از شما


همونطور که گفتم یک سری خصوصیت هست که اصلا ذات انسان رو تشکیل میده، و نمیشه عوضش کرد. الان من دیگه از ۱ یا چند خصوصیت همسرم نیست که دارم اذیت میشم، اصلا دیگه نمیخوام با خودش باشم. یعنی الان اگه بگن یک معجزه میکنیم و همسر شما به بهترین همسر دنیا تبدیل میشه، میگم نمیخوام.


فرار از خونه ممکنه مشکلاتی ایجاد کنه، واسه همین این تاپیک رو زدم که همه چیز برام روشن بشه اول، چون واقعا فکر دیگه ایی به ذهنم نمیرسه.

سلام عزیزم تاپیکتون رو خوندم نمی دونم راهی که میگم درست باشه یا نه اما به نظرم فرار از خانه به منزله ی فرار از مشکلاته و همونطور که خودت می دونی فرار، مشکلی رو حل نمی کنه بلکه باید با مشکل روبه رو شد و باهاش جنگید تا پیروز شده وبه آرامش رسید پس با مشکلت رو به رو شو و حلش کن.حیفه از این سن اسیر مشکلاتی بشی که تحملشون کنی.
و باید فکر کنی ببینی آیا می تونی تا آخر عمر اخلاق های بدش رو تحمل کنی ، بین همسرت ارزش اینهمه تحمل و سختی کشیدن رو داره، ؟
می تونی باهاش صحبت کنی تا اخلاقش رو درست کنه و بهش بگی که چقدر از اخلاق هاش خسته شدی و دیگه نمی تونی تحملش کنی و ببینی دوستت داره چون علاقه خیلی مهمه و از اون طریق میتونی عوضش کنی. و درکت می کنم از یه طرف بهش وابسته ای و از طرف دیگه از دست اخلاق هاش بریدی و خسته شدی کاملا درکت میکنم عزیزم. سعی کن در این مدت توکلت به خدا رو بیشتر کرده و روحیه ات رو حفظ کنی و سعی کنی منطقی تصمیم بگیری. امیدوارم به زودی مشکلت حل بشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Sarvin

دختر بیخیال عزیز


ممنون از شما


همونطور که گفتم یک سری خصوصیت هست که اصلا ذات انسان رو تشکیل میده، و نمیشه عوضش کرد. الان من دیگه از ۱ یا چند خصوصیت همسرم نیست که دارم اذیت میشم، اصلا دیگه نمیخوام با خودش باشم. یعنی الان اگه بگن یک معجزه میکنیم و همسر شما به بهترین همسر دنیا تبدیل میشه، میگم نمیخوام.


فرار از خونه ممکنه مشکلاتی ایجاد کنه، واسه همین این تاپیک رو زدم که همه چیز برام روشن بشه اول، چون واقعا فکر دیگه ایی به ذهنم نمیرسه.

---

یسوال دارم واقعا حس میکنم تو حرفاتون تناقض وجود داره

از یطرق میگین نمیخواین جدا شین چون وابسته این و میخواینشون
از یطرف میگین اگه بهترین هم بشن با معجزه البته .!!!!!! ننیخواینش.

خب اگه ننیخواینشون و واقعا بد هستن شما میتوننین راهتون و ازشون سوا کنین و یزندگی جدا و نو پر از موفقیت ایجاد کنین

اگه میخواینشون باهاشون صحبت کنبن بگین اگه شمارو میخواین باید یسری خصوصبات زشتشونو کنار بذارن.که میگین اگه اینکارم بکنن نمیخواینشون.

تصمیمتون مشخص نیست
اما در مورد فرار . بله بالاخره یسری مشکلات داره
اولا شما اصن نمیتونین زیاد بطور کامل فرار کنین. دوما فاصله بینتون زیادتر میشه و شرایطتون بدتر میشه.دیگه همین حس و صمیمیتیم که بینتون هست از بین میره.
زندگیت ن میشه مثه دوتا همخونه شوهرتونم اخلاقش بدتر میشه
محبت و باید بیرون حونه جستجو کنه.
عصبی تر میشه
تند خو میشه.
خودتون حس تنایی بیشتری حس میکنین.
فقط انگاری الکی سر خودتون شلوغ کردین مثه یه بچه ای که گریه میکنه واسه اروم کردنش یشکلات میدیم دستش. فرار شما حکم اون شکلات رو داره. واسه بمدت آرومتون میکنه اما باز روز از نوروزی از نو.

دختر بیخیال عزیز


تناقض نیست، فقط چون همه میگید کمک کن اخلاق و رفتار‌های بدش رو اصلاح کنه، خواستم آب پاکی رو بریزم رو دست‌تون که یعنی‌ من عطایش رو به لقایش بخشیدم.


میبینی که با وجود تمام اینها نمیتونم جدا شم، اما باهاش هم نمیتونم باشم. پس دیگه من باید چکار کنم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Sarvin

دختر بیخیال عزیز، ممنون از تو


شاید چون خیلی دوستش دارم، شهامت جدا شدن رو ندارم. درست میگید اینجا جدا شدن برای خانمها اسون تره، اما من شهامتش رو ندارم.

البته خصوصیت خوب هم داره، اما این اشکالاتش باعث میشه خوبیهاش کم اثر بشه تو زندگیم.

خودم هم که دوست ندارم فرار کنم اینطوری، اما وقتی میبینم نمیتونم جدا شم، فکر دیگه آی‌ به ذهنم نمیرسه

---

بنظر من دلیل اینکه نمیتونی جدابشی واسه اینه که فکر میکنی اگه جدا بشی کاملا تنها میشی درسته؟
ی جورایی هنوز بهش تکیه داری میترسی اگه جدابشی ی جور حس بی کسی سراغت بیاد
بافرار چیزی که درست نمیشه هیچ همه چیز هم خراب میکنی چون شوهرت نسبت بهت بدبین میشه پس معقول فکر کن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Sarvin

دختر بیخیال عزیز


تناقض نیست، فقط چون همه میگید کمک کن اخلاق و رفتار‌های بدش رو اصلاح کنه، خواستم آب پاکی رو بریزم رو دست‌تون که یعنی‌ من عطایش رو به لقایش بخشیدم.


میبینی که با وجود تمام اینها نمیتونم جدا شم، اما باهاش هم نمیتونم باشم. پس دیگه من باید چکار کنم؟

---

خب چرا؟

ااون کشور دوست و آشنایی نداری؟
اگه جدا شی میترسی تنا بشی؟

ننیتونی برگردی ایران پیش خانواده؟ فکر کنم خانوادت هم خبر ندارن فکر میکنن تو حیلی خوب داری زندگی میکنی..

میتونی یمدت تو کشورت باشی بعدش و این مدت خانوادتو اماده کنی.
بعد بری بهشون همه چی و بگو .
مطمعنا کمکت میکنن .

تنا نمیمونی. میتونی دوباره ازدواج کنی . یه ازدواج موفق. باور کن از این زندگی بهتر میشه آرامشت بیشتر میشه

اگه واقعا همه کار کردی و مطمعنی دیگه درست بشو نیس

Sadafdarya aziz

دختر بیخیال عزیز


ممنون از شما


نگران نیستم که ممکنه تنها شم، خانواده‌ام همونطور که گفتید کاملا حمایتم خواهند کرد، خودم هم دختر مستقلی هستم. اما نمی دونم چرا شهامت جدا شدن رو ندارم.


از تنها شدن نمیترسم، از بی‌ اون شدن میترسم. یک فکرایی میکنم با خودم که در عمل شاید هرگز اتفاق نیفته یا اینکه حتی اگه پیش بیاد اثری رو من و زندگیم نداشته باشه، اما الان من رو میترسونن این افکار، مثلا اینکه: اگه جدا شم و بعدش نتونم دوریش رو تحمل کنم، چی‌ میشه؟ خصوصا اینکه میدونم اگه ترکش کنم، حتی اگه توافقی باشه، هرگز بهم یک شانس دوباره نخواهد داد، من همیشه جدا شدن ازش برام یک کابوس بوده، یعنی عملا از همون اوایل ازدواج کابوس میدیدم که من رو گذاشته و رفته، هر چی‌ بهش زنگ میزنم جواب نمیده و دیگه من رو نمیخواد، این ترس اصلا نشسته تو وجودم، تو کودکیم هم گشتم که ببینم آیا ممکنه دچار اضطراب جدایی یا این جور چیزها باشم، که اصلا همه چیز خوب و آروم بوده همیشه تو زندگیم قبل از ازدواج و تو کودکی ؛


یا اینکه چون میدونم خیلی فرافکنی میکنه کلا، خصوصا وقتی بخواد از خودش و وجهه و آبروش دفاع کنه، با اینکه تا الان همیشه تو هر جمعی بودیم با احترام با من برخورد کرده، تصور اینکه ازش جدا شم و بعدش بخواد یک عالمه دروغ به هم ببافه تا من رو مقصر جلوه بده، قلبم میشکنه وقتی تصورش میکنم که مردی که همه دنیا رو بخاطرش دادم الان نشسته از من اینطور به ناحق حرف میزنه؛


یا اینکه فکر میکنم بعد از من اون ممکنه چقدر سختی و عذاب بکشه، یا خیلی افکار و خیالات دیگه.. نمیدونم چرا از طلاق برای خودم یک دیو ساختم، از اون برای خودم یک دیو ساختم، همیشه دختر قوی و جسوری بودم، پس این چیزها چیه که من تو من شکل گرفته :203:

:102:

سلام بچه ها


راجع به رشته تحصیلی‌ هم اگه نظری دارید خوشحال میشم بشنوم. ممنون

سعی کن رفتاراشو عوض کنی حالا که نمیتونی جدابشی باهاش حرف بزن بیشتر بهش محبت کن

Sadafdarya aziz

ممنون از تو،


میدونم که تمام تلاشت اینه که کمک کنی‌ زندگی خوبی‌ در کنار همسرم داشته باشم و ممنونم خیلی‌ ازت. عزیزم من نمیتونم تمام مشکلات و مسایلی رو که تو زندگیم داشتم، تک به تک اینجا بنویسم. اما باور کن وقتی میگید بیشتر بهش محبت کن، جا میخورم.


ببین بگذار راحتتون کنم: تمام تاپیک هایی که خانم‌های دیگه اینجا میزنن در ارتباط با مشکلاتی که با همسرشون دارند، من تمامشون رو با هم داشتم. یعنی چطور بگم، همسرم یک پکیج کامل از تمام این مشکلات و مسایل رو تو زندگی‌، رفتار و کردارش داشته. نه اینکه فکر کنید با دعوا و جیغ و اخم و تخم، باهاش برخورد کردم، اصلا. فقط میتونم بگم عشق و محبتی رو که تو زندگیم به همسرم داشتم، حتی خودش رو شوکه کرده.


من اصولا آدمی‌ نیستم که زیاد در مورد خودم و زندگیم، مسائل رو برای کسی باز کنم، همین‌ها هم که اینجا گفتم، فقط یک درصد کمی از کّل ماجرا بوده که بتونم یک توضیح کلی راجع به زندگیم بدم برای دوستان که بتونن راهنماییم کنند، اما با این حال اگه فکر میکنید لازمه، من سایر موارد رو به صورت یک لیست در خدمتتون میگذارم. تا مشخص بشه که آیا از جهت محبت و عشق به همسرم و زندگیم کم گذاشتم و میگذارم یا نه.


اما این رو بدونید هر کار براش و برای زندگیمون انجام دادم، فقط و فقط از روی عشق و بدون هیچ چشمداشتی بوده، چون به قدری عاشقش بودم که جز آرامش، سلامتی و شادی و خوشبختیش، هیچ چیزی من رو شاد نمیکرد.

سلام دوست عزیز
بابت مسائل و سختی هایی که داشتی ناراحت شدم.

اما
شما اختیار زندگیت رو دادی دست ترس هات.
اون هم چه ترسی؟ ترس از اتفاقایی که هنوز نیفتاده.

فکر نمیکنم اینجا کاری از دست ماها بربیاد.
چیزی در درون شما باید تقویت بشه. با اراده خودت. نه با تصمیم و اراده ی ترس ها.

اول افسار زندگیت رو بگیر دست خودت، بعد شاید راهکاری باشه که بشه بهش عمل کرد و تصمیم گرفت.

اگه انقدر تحت فشاری، واسه چی میذاری ترس هات محدودت کنن؟ دلت رو یک دله کن.

اگر هم اینجوری نیست، چرا با دو دلی هات زندگی رو به کام خودت انقدر تلخ میکنی؟

سلام sarvin عزیز
نمیفهمم چرا به این وابستگی ادامه میدی تا در نهایت عزت نفست رو از بین ببری البته اگه مطمئنی همسرت همین میممونه و بهتر نمیشه،بنابراین در این مورد نظر نمیدم چون دوستان همه گفتن ،ولی در مورد رشته تحصیلی چون عمرانی هستی به نظرم معماری خوبه یا مرمت بنا بخون،یا حتی باستان شناسی،هم جذابه هم تنوع داره هم مدت زیادی از فکر و خیالش رهات میکنه چون تمرکز میخواد البته خودت عمرانی هستی مدام سرت توی محاسباته ولی اینایی که گفتم جذابیت داره که عمران نداره چون خشکه .
موفق باشی در پناه خدا

سلام دختر مهربون عزیز


ممنون از شما


درست میگی، انقدر برای همسرم انرژی گذاشتم که الان که بهم ثابت شده این زندگی از دید عقل و منطق، هیچ ‌چیزی برام نداره، دیگه توانی برام نمونده که حتی بخوام رو خودم کار کنم، اصلا یکی از مهمترین دلایلی که اومدم تو تالار و تاپیک گذاشتم این بود که به خودم گفتم حالا که دیگه انرژی و قوتم تا این حد تحلیل رفته، لااقل این آخرین ته مونده‌ام رو روی درست‌ترین راه و انتخاب خرج کنم.


مطمئن نیستم دقیقا از کجا باید شروع کنم، رو چه ‌چیزی باید تمرکز کنم و بهترین کار چیه؛ اما خوب اینطوری هم که شما تو کامنتتون فرمودین، این بار هم مثل همیشه خودم هستم و خودم. هرگز نشده بود که موقع نوشتن اینجا گریه کنم، اما الان با همه وجودم دارم اشک میریزم...


فقط میتونم بگم لعنت به اون روزی که این آدم رو دیدم. من همون دختری هستم که وقتی همسرم روزی حد اقل ۱۰ تا آمپول دیازپام به خودش تزریق می‌کرد و هم زمان هر نیم ساعت یک بار کراک مصرف می‌کرد و هم زمان تریاک و من اصلا نمیدنم از نظر پزشکی چطور هنوز نفس میکشید، تک و تنها، بدون اینکه خونواده‌ام بفهمن، حتی یک ریال پول تو جیبم نبود و خونواده اون که اصلا به خودشون رحم نمیکنن چه برسه به اینکه بشه روشون حساب کرد، و حتی خونه نداشتم که همسرم رو بتونم داخلش پرستاری کنم، تک و تنها ترکش دادم و رسوندم این زندگی رو تا اینجا که الان همه چیز داریم و باور کنید شوهرم اصلا به خاطر نمیاره اون سالها رو. من همون دخترم، پس چرا مغزم اصلا کار نمیکنه که یک راه حل پیدا کنم، حالا عملی‌ کردنش پیشکشم.



asemaneabi aziz

ممنون از تو


خیلی به موقع برام کامنت گذاشتی، الان داشتم پاسخ دختر مهربون عزیز رو مینوشتم، به قدری حالم بد بود و آسمم شدید شده بود که فکر کردم هر لحظه ممکنه قلبم از کار بیفته. این که برام نوشتی یکم حواسم رو از حال بدم پرت کرد؛ ممنون از تو؛ فکر کنم الان زنده بودنم رو مدیون تو باشم. :203:

Asemaneabi aziz

ممنون از راهنمایی تون،


معماری رو همیشه دوست داشتم. البته در حال حاضر ترجیح میدم یک رشته متفاوت از رشته خودم باشه، که تازگیش حواسم رو از زندگیم پرت کنه. با این حال میخوام بهش فکر کنم. راستی اگه دنبالش برم، به نظر شما روزی اگه برگشتم ایران، از نظر شغلی میتونم روش حساب کنم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Sarvin

فقط میتونم بگم لعنت به اون روزی که این آدم رو دیدم. من همون دختری هستم که وقتی همسرم روزی حد اقل ۱۰ تا آمپول دیازپام به خودش تزریق می‌کرد و هم زمان هر نیم ساعت یک بار کراک مصرف می‌کرد و هم زمان تریاک و من اصلا نمیدنم از نظر پزشکی چطور هنوز نفس میکشید، تک و تنها، بدون اینکه خونواده‌ام بفهمن، حتی یک ریال پول تو جیبم نبود و خونواده اون که اصلا به خودشون رحم نمیکنن چه برسه به اینکه بشه روشون حساب کرد، و حتی خونه نداشتم که همسرم رو بتونم داخلش پرستاری کنم، تک و تنها ترکش دادم و رسوندم این زندگی رو تا اینجا که الان همه چیز داریم و باور کنید شوهرم اصلا به خاطر نمیاره اون سالها رو. من همون دخترم، پس چرا مغزم اصلا کار نمیکنه که یک راه حل پیدا کنم، حالا عملی‌ کردنش پیشکشم.

---

sarvin عزیز با خوندن این تیکه از نوشته هات خیلی بهم ریختم شاید باورت نشه ولی 2-3 بار همین یک تیکه رو خوندم تا بفهممت

حالا درک میکنم وقتی میگی اگه برم و ترکش کنم از چه چیزهائی میترسی

از تنها شدن نمیترسم، از بی‌ اون شدن میترسم. یک فکرایی میکنم با خودم که در عمل شاید هرگز اتفاق نیفته یا اینکه حتی اگه پیش بیاد اثری رو من و زندگیم نداشته باشه، اما الان من رو میترسونن این افکار، مثلا اینکه: اگه جدا شم و بعدش نتونم دوریش رو تحمل کنم، چی‌ میشه؟ خصوصا اینکه میدونم اگه ترکش کنم، حتی اگه توافقی باشه، هرگز بهم یک شانس دوباره نخواهد داد، من همیشه جدا شدن ازش برام یک کابوس بوده، یعنی عملا از همون اوایل ازدواج کابوس میدیدم که من رو گذاشته و رفته، هر چی‌ بهش زنگ میزنم جواب نمیده و دیگه من رو نمیخواد، این ترس اصلا نشسته تو وجودم، تو کودکیم هم گشتم که ببینم آیا ممکنه دچار اضطراب جدایی یا این جور چیزها باشم، که اصلا همه چیز خوب و آروم بوده همیشه تو زندگیم قبل از ازدواج و تو کودکی ؛


یا اینکه چون میدونم خیلی فرافکنی میکنه کلا، خصوصا وقتی بخواد از خودش و وجهه و آبروش دفاع کنه، با اینکه تا الان همیشه تو هر جمعی بودیم با احترام با من برخورد کرده، تصور اینکه ازش جدا شم و بعدش بخواد یک عالمه دروغ به هم ببافه تا من رو مقصر جلوه بده، قلبم میشکنه وقتی تصورش میکنم که مردی که همه دنیا رو بخاطرش دادم الان نشسته از من اینطور به ناحق حرف میزنه؛


یا اینکه فکر میکنم بعد از من اون ممکنه چقدر سختی و عذاب بکشه، یا خیلی افکار و خیالات دیگه.

تو دختر خیلی قوی هستی که تونستی یک شخصی رو از داخل منجلاب بکشی بیرون شاید بیشتر از توانت نیرو گذاشتی و حالا وقتی بعضی اوقات یه بی مهری هائی از همسرت میبینی به این نتیجه برسی که نمیتونی ادامه بدی

من میخوام اینطوری به زندگیت نگاه کنی که اگه واقعا تحملت تموم شده اگه دیگه نمیتونی ادامه بدی فکر کن که تو رسالتت رو در مورد این شخص انجام دادی تو قطعا وسیله ای بودی از طرف خدا که وارد زندگی این شخص بشی و اون رو به یه زندگی انسانگونه برسونی ولی خوب به خاطر اثراتی که اون مواد در جسم و روح و مغز اون گذاشتن شاید هیچ وقت اون نتونه اونطور که تو میخواهی برات شوهری کنه اون یک بیماره تو مثل یه پرستار یا مثل یه مادر ازش مراقبت کردی تیمارش کردی ولی میبینی از این جا به بعد هرچه تلاش میکنی انگار که داری هی در یه جای بسته دست و پا میزنی و هیچ تغییری ایجاد نمیشه ...

شاید دیگه مثل اوایل بی قید و شرط براش کاری نمیکنی شاید الان منتظر یه قدردانی یه تشکر یه پالس مثبت از طرف همسرت هستی ...

فکی میکنم درونا به پوچی رسیدی (ببخشید که این رو میگم) و انتظاراتی که داشتی شاید بهشون نرسیدی و این تو رو به یه جایی رسونده که نه میتونی ادامه بدی و همون حس شاید ترحم و دلسوزی اولین روز دیدارت شاید باز دوباره به سراغت میاد که اگه بری ترکش کنی ممکنه نتونه و ...

نمیدونم تا چقدر حدسم درست بوده و تا چقدر درست برات نوشتم فقط میخوام بهت بگم عزیز دلم اینبار اگه خواستی تصمیمی واسه زندگیت بگیری دیگه نه از روی ترحم نه از روی دلسوزی نه از روی احساس تصمیم نگیر گفتم بهت اینطور به این قضیه نگاه کن که تو رسالتت رو در برابر یه بنده خدا انجام دادی کمتر کسی پیدا میشه که زندگیش رو به پای همچین افرادی بریزه ولی تو این کار رو کردی


یا مثل همون روزهای اول که با دست خالی ولی با روحیه و عشق به همسرت کمک کردی تا به اینجا برسه دوباره شروع کن منتها این بار شرایط شاید خیلی بهتر باشه دستت پره

یا دیگه خودت رو از زیر سنگینی این بار سنگین رها کن ... شاید پشیمون بشی شاید دلت بشکنه و دل همسرت هم بشکنی شاید یه مدت تو شک باشی ولی ممکنه که بعد از مدتی زندگی داشته باشی که در آرزوی تو بوده و لایق تو دختر نازنین باشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Sarvin

Asemaneabi aziz

ممنون از راهنمایی تون،


معماری رو همیشه دوست داشتم. البته در حال حاضر ترجیح میدم یک رشته متفاوت از رشته خودم باشه، که تازگیش حواسم رو از زندگیم پرت کنه. با این حال میخوام بهش فکر کنم. راستی اگه دنبالش برم، به نظر شما روزی اگه برگشتم ایران، از نظر شغلی میتونم روش حساب کنم؟

---

خواهش می کنم عزیزم اولا خوشحال شدم که حالت با پست من بهتر شد،معماری و مرمت بنا رو خیلی به لحاظ کاری میتونی روشون حساب کن،حتی اگه تا مقطع دکتری بخونی مرمت بنارو راحت بهت میگم توی ایران تعداد انگشت شمار در این رشته دکتری دارن و اینکه خودت میتونی برای خودت کار شروع کنی یا گروه تشکیل بدی با درآمد خوب.اما باستان شناسی هرچند خیلی شیرینه و لازمه منتها از لحاظ کاری باید ترجیحا مدرکت دکتری باشه تابتونی پیشرفت کنی،من معماری ،مرمت و ... رو بهت پیشنهاد دادم به این خاطر بود که منم مثل شما سر و کارم با ساختمانه برای همین خارج این زیر مجموعه ها نمیتونم فکر کنم،مثلا به هنر فکر میکنم میبینم خودم میتونم به صورت جداگانه توی هر شاخه ای که داره آموزش ببینم،روانشناسی رو دوست دارم ولی با این حال در حد مطالعه برای خودم میپذیرم،گرایش های پزشکی هم که کلا با روح من ناسازگاره ،اما تنوع خوبی میشه برات اگه معماری یا مرمت بنا یا باستان بخونی،من امسال باید امتحان دکتری بدم و بین مرمت بنا و باستان شناسی موندم که کدوم رو انتخاب کنم منتها مرمت توی ایران خیلی سخت میشه قبول شد برای دکتری.تا اونجایی از موقعیت تحصیلیت استفاده کن دوست من.
امیدوارم موفق باشی عزیزم

Malakeh aziz


ممنون از توجهت و حرفهای قشنگت. دقیقا همین جوره که میگی. تک به تک جملاتتون درسته. یعنی اگه خودم میخواستم نمیتونستم به این خوبی‌ افکار و احوالم رو توصیف کنم. آخ که اگه یک کم، فقط یک کم، قدر شناس بود.. حتی نه اینکه به روی خودش بیاره، کافی‌ بود فقط بدونم ته دلش قدر من رو میدونه، حاضر بودم دنیا رو به خاطرش زیر و رو کنم.. افسوس


یک کم بتونم خودم رو قوی کنم، فقط یک کم، همه چیز حل میشه. ممنون از شما ملکه عزیز. پا میشم، به هر رنجی که باشه.




Asemaneabi aziz


باز هم ممنون از شما و امیدوارم در آزمون دکتری موفق باشید.


تمام رشته هایی که عنوان کردید رو دوست دارم و با روحیاتم سازگاره کاملا. باید تحقیق کنم اینجا ببینم پیش نیاز هاش چیه و چند سال باید وقت بگذارم روش. نمیدونم چرا اما یک ‌چیزی، یک نیرویی تو ذهنم هست که همش به خودم میگم اگه تونستم از همسرم جدا شم، برگردم ایران. یک زمان بندی خاصی‌ رو باید در نظر بگیرم پس. حتما پیگیری میکنم، بسیار ممنون از شما.

دوست من تو واقعا تو زندگیت نشون دادی خیلی قوی وبا اراده ای کسی ک تا این حد به مواد الوده بوده رو تونستی ترک بدی واقعا شاهکاری شوهرت ادم قدر نشناسی بوده(البته قصدم توهین ب ایشون نیست) شما ی زندگی دوباره بهش بخشیدی این بزرگترین لطف در حقشه تعجب میکنم ک درک نمیکنه هر زن دیگه ای بود شایدهمون اول رهاش میکرد.
راجع ب رشته تحصیلی من خودم کامپیوتر میخونم شاید بتونه سرگرمتون کنه چیزی ک این رشته داره از لحاظ تخصصی فراتراز چیزیه ک عموم مردم از کامپیوتر میدونن بخاطر همین پیشنهاد دادم چون ی رشته ای هست ک تنوع زیاد داره
امیدوارم بتونید تصمیم درستی بگیرید راجع ب زندگیتون
موفق باشید

- - - Updated - - -

دوست من تو واقعا تو زندگیت نشون دادی خیلی قوی وبا اراده ای کسی ک تا این حد به مواد الوده بوده رو تونستی ترک بدی واقعا شاهکاری شوهرت ادم قدر نشناسی بوده(البته قصدم توهین ب ایشون نیست) شما ی زندگی دوباره بهش بخشیدی این بزرگترین لطف در حقشه تعجب میکنم ک درک نمیکنه هر زن دیگه ای بود شایدهمون اول رهاش میکرد.
راجع ب رشته تحصیلی من خودم کامپیوتر میخونم شاید بتونه سرگرمتون کنه چیزی ک این رشته داره از لحاظ تخصصی فراتراز چیزیه ک عموم مردم از کامپیوتر میدونن بخاطر همین پیشنهاد دادم چون ی رشته ای هست ک تنوع زیاد داره
امیدوارم بتونید تصمیم درستی بگیرید راجع ب زندگیتون
موفق باشید

Sadafdarya aziz

ممنون از توجهت و همدلیت،


رشته کامپیوتر هم جالبه برام و اینکه اینجا جزو مهمترین و پر کاربردترین رشته‌ها و مشاغل به حساب میاد. البته من ترجیح میدم برای خودم یا با تیم خودم کار کنم، تا برای افراد دیگه، و حتماً تحقیق میکنم در موردش. بسیار ممنون هستم از شما

Asemaneabi aziz


باز هم ممنون از شما و امیدوارم در آزمون دکتری موفق باشید.


تمام رشته هایی که عنوان کردید رو دوست دارم و با روحیاتم سازگاره کاملا. باید تحقیق کنم اینجا ببینم پیش نیاز هاش چیه و چند سال باید وقت بگذارم روش. نمیدونم چرا اما یک ‌چیزی، یک نیرویی تو ذهنم هست که همش به خودم میگم اگه تونستم از همسرم جدا شم، برگردم ایران. یک زمان بندی خاصی‌ رو باید در نظر بگیرم پس. حتما پیگیری میکنم، بسیار ممنون از شما.[/QUOTE]

ممنونم عزیزم شما هم موفق باشی دوست من و امیدوارم خدا همه مشکلات رو از سر راهت بر داره

سلام عزیزم.

میگم راجع به رشته تحصیلی:
من رشته م "مهندسی صنایع" س.خیلی ازش راضیم و دوسش دارم.
مخصوصا اینکه توش تنوع زیاد هست و درسای مختلف از رشته های مختلف و باید پاس کنی.واسه شما که دلت تنوع میخواد فک کنم بد نباشه!!!:18:

سلام الهام عزیزم


ممنون از توجهت، اتفاقا صنایع همیشه از اول فکرش تو ذهنم بود، اما نمیدونستم تا این حد که شما گفتین توش تنوع وجود داره. حتما راجع بهش تحقیق میکنم ببینم شرایط تحصیلش اینجا به چه شکل هست.


باز هم ممنونم از لطفت.

نمیدونم با این تصمیم خوشحال باشم یا ناراحت :303:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Sarvin

میبینی که با وجود تمام اینها نمیتونم جدا شم، اما باهاش هم نمیتونم باشم. پس دیگه من باید چکار کنم؟

---

مگه میشه همزمان هم کسی رو داشت و هم نداشت؟؟؟ بعد میگین متناقض حرف نمیزنم. بالاخره باید تکلیفتون رو با خودتون مشخص کنید یا بمونیئ یا جدا شید.

Kamr aziz

گفته‌های من از احساسات درونیم شکل میگیره. اگه تناقضی هست، از احساسم نسبت به همسرم هست که ایجاد شده. با تمام ماجراهایی که از زندگیم باهاش براتون شرح دادم، فکر میکنم اگه احساسی غیر از این حس دوگانه نسبت بهش داشتم، اون موقع عجیب و غیر نرمال بود.

از تمام دوستانی که با من همفکری و همدلی کردند، بسیار ممنون هستم.


ممنون میشم تاپیک من رو قفل کنید.