نمی تونم تصمیم درست بگیرم

دوستان عزیزم سلام
من شدیدا نیازمند همفکری شما هستم
خواستگاری دارم که از هرنظر واجد شرایطه اما مشکلم اینه که خیلی مشکل پسندم و نمی تونم به این خواستگارم بچشم همسر آیندم نگاه کنم شاید مسخره ام کنید اما از اسم و قیافش خوشم نمیاد از طرفی هم ایشون سالهاس بپای من نشسته و توی این مدت دوبار به خواسگاری اومدن که متاسفانه بخاطر ترس من و حمایت نکردن خونوادم منتفی شد ،بهش وابسته شدم دیگرون رو با ایشون مقایسه میکنم وقتی نیست بهش فکر میکنم اما وقتی میخواد مجددا پا جلو بذاره می ترسم استرس میگیرم که نکنه درست انتخاب نکردم،نکنه بعدها به مشکل بخوریم،وقتی از علاقش نسبت بهم حرف میزنه برعکس دیگرون چندشم میشه
خواهش میکنم بهم بگین چیکار کنم

سلام دوست گرامی
شما از طرفی احساس وابستگی به خواستگارتون دارید و از طرفی چندشتون میاد شاید لازم باشه پیش مشاور برید. بهتون برنخوره ولی بعضی مسائل برمیگرده به اختلالات روان شناختی
باتوجه به این که جزئیات فرهنگ و تفکر شما و خواستگارتون مجهوله اینجا فکر نکنم کسی بتونه نسخه ی واحد بپیچه برای این مشکل
اما به طور کلی وقتی کسی به دل شما نمیشینه نمیتونید عمری باهاش زندگی کنید و از زندگیتون لذت ببرید
به دل نشستن هم در همون جلسه اول معلوم میشه و وقتی شما دیدید طرف رو و به دلتون ننشست لازم نبود که این قدر ادامه بدهید که به قول خودتون وابسته بهش بشید.

شما اولويت بندي تون در مورد همسر اينده تون به چه ترتيبيه؟فقط از اسم و قيافش خوشتون نمياد؟

سلام دوست عزیز
منم مشکلی مشابه شما دارم. 25سالمه. خواستگارم 26 سالشه دانشجوی دکترا خیلی با شخصیته و چندین سال عاشقم بوده ولی اصلا ظاهرش به دلم نمیشینه و فکر میکنم من خیلی سرترم مثلا اگه قرار باشه در آینده جایی باهاش برم حس خوبی ندارم ...ویژگی مثبت زیاد داره از طرفی میترسم ردش کنم و بعدا پشیمون بشم از طرفی ظاهرش تو ذوقم میزنه...هرکی هم یه چیز میگه و یکی میگه ظاهربین نباش انتخابش کن در اینده یکم چاق میشه بهتر میشه... یکی میگه نه تو خوشگلی حیفی...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط MOHAMAH

سلام دوست گرامی
شما از طرفی احساس وابستگی به خواستگارتون دارید و از طرفی چندشتون میاد شاید لازم باشه پیش مشاور برید. بهتون برنخوره ولی بعضی مسائل برمیگرده به اختلالات روان شناختی
باتوجه به این که جزئیات فرهنگ و تفکر شما و خواستگارتون مجهوله اینجا فکر نکنم کسی بتونه نسخه ی واحد بپیچه برای این مشکل
اما به طور کلی وقتی کسی به دل شما نمیشینه نمیتونید عمری باهاش زندگی کنید و از زندگیتون لذت ببرید
به دل نشستن هم در همون جلسه اول معلوم میشه و وقتی شما دیدید طرف رو و به دلتون ننشست لازم نبود که این قدر ادامه بدهید که به قول خودتون وابسته بهش بشید.

---

سلام بله حق باشماس اما توی شهرما روانشناس خوب واقعا وجود نداره،خیلی خسته شدم از این وضع اون یکیو میخواد که دوسش داشته باشه،من کسی که مامنم باشه فقط مشکلم قیافشون هست البته اعتراف میکنم اگه خونوادم کمی همراهیم میکردن با شناختی که از خودم دارم میدونم که بااینم کنار میومدم اما متاسفانه...
من در پست بعد یکم بازتر توضیح میدم از شرایطم تا اگه از دوستان کسی چیزی به ذهنش رسید کمکم کنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط gisu

شما اولويت بندي تون در مورد همسر اينده تون به چه ترتيبيه؟فقط از اسم و قيافش خوشتون نمياد؟

---

سلام،بله چون ادم مشکل پسندی هستم می ترسم از اینکه بعدها کسی بخواد سرزنشم کنه باید اعتراف کنم حرف دیگران خیلی روم اثر میذاره و این حتما بعدها واسم ایجاد دردسر میکنه،من پدرم سالهاست فوت کردن و مرارت بسیاری تو زندگی داشتم خیلی وقتا احتیاج ب تکیه گاه داشتم ،اینکه فرمودین اولویت باید عرض کنم کسیو میخوام که تکیه گاهم باشه،پدرم باشه رفیقم باشه و در اخر همسر،نمیگم قیافه واسم خیلی مهمه اما این حق من هست که حداقل انتظارو داشته باشم در مورد تیپ و قیافه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط fate

سلام دوست عزیز
منم مشکلی مشابه شما دارم. 25سالمه. خواستگارم 26 سالشه دانشجوی دکترا خیلی با شخصیته و چندین سال عاشقم بوده ولی اصلا ظاهرش به دلم نمیشینه و فکر میکنم من خیلی سرترم مثلا اگه قرار باشه در آینده جایی باهاش برم حس خوبی ندارم ...ویژگی مثبت زیاد داره از طرفی میترسم ردش کنم و بعدا پشیمون بشم از طرفی ظاهرش تو ذوقم میزنه...هرکی هم یه چیز میگه و یکی میگه ظاهربین نباش انتخابش کن در اینده یکم چاق میشه بهتر میشه... یکی میگه نه تو خوشگلی حیفی...

---

عزیزم منم الان مثل شما دچار دوگانگی شدم خیلی از شرایطی که داره توی دیگر خواستگارانم ندیدم شاید اگه قیافه اش و یا اصلا اسمش راضیم میکرد خیلی راحتتر می تونستم فکر کنم در موردش

- - - Updated - - -

دوستمون فرمودن شرایطش مجهوله پس بااجازتون موضوع رو کمی بازتر میکنم
من در یک خونواده مرفع زندگی کردم ایشون معمولی و الان کارمند هستن،خونواده من کم جمعیت هست اما ایشون پرجمعیت
منهای اینها شرایط اجتماعی خوبی دارند هم شغلشون هم روابط اجتماعی شون ،همه خواهر برادراشون تحصیل کردن ،اهل دوست و رفیق و حتی سیگار هم نیستن،ورزشکارن خلاصه اینکه محسناتشون زیاده،مثلا وقتی درخواستشون رو توی خونوادم مطرح کردم در ابتدا خیلی استقبال شد حتی توی تحقیقاتی که خواهر و مادرم هم کردن حتی حتی یکنفر نظری منفی در مورد خودش و خونوادش نداشت اما وقتی رفتن و ایشون رو دیدن انگار تو ذوقشون خورد ،مادرم بهم گفت اگه بخوای خودت هیچ حرفی نیست ما راضی هستیم اما انتظار هیچی از ما نداشته باش واسه همین چون خودمم از تیپشون خوشم نمیومد کوتاه اومدم
الان پشیمونم چون28سالمه و هیشکدوم از خواسگارام شبیه این نبودن اما می ترسم پاش واستم ،ضمن اینکه ما توی ی شهرستان کوچیک هستیم و اونا توی مرکز استان و یکی از دیگه از دلایل مخالفت خونوادم همینه
میگن بومی نیست ما نمی شناسیم اگه فردا تو زرد از اب در بیاد چی؟و اینم منو می ترسونه چون من واقعا هیچکسی رو ندارم که مثلا اگه به مشکلی تو زندگی برخوردم بخواد وساطت کنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خیال

این حق من هست که حداقل انتظارو داشته باشم در مورد تیپ و قیافه

شاید اگه قیافه اش و یا اصلا اسمش راضیم میکرد خیلی راحتتر می تونستم فکر کنم در موردش

28سالمه و هیشکدوم از خواسگارام شبیه این نبودن اما می ترسم پاش واستم

---

اگه قضیه ازدواج می بود همینکه قیافه اش به دل شما ننشینه دیگه کار تموم بود و جواب رد رو باید میدادین. ولی وقتی با این وجود در موردش فکر میکنی دیگه این ازدواج نیست.

یک معامله است. خودت باید تصمیم بگیری که الان وقت فروشت هست یا نه ممکنه بعدن مشتری بهتری واست پیدا بشه. اسمش مگه چیه؟

پ.ن: یک چیزی یادم رفت اگه تصمیم به فروش خودتون گرفتین دیگه باید واقعا بفروشین. نه اینکه بعدن اون بیچاره رو به بهانه های مختلف اذیت کنین. خواهشا این موضوع رو به عنوان یک انسان رعایت کنید. نمیشه یک کاری رو قبول کنیم که انجام بدیم بعد پولش رو هم بگیریم ولی کارمون رو به بهانه های مختلف انجام ندیم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط toojih

اگه قضیه ازدواج می بود همینکه قیافه اش به دل شما ننشینه دیگه کار تموم بود و جواب رد رو باید میدادین. ولی وقتی با این وجود در موردش فکر میکنی دیگه این ازدواج نیست.

یک معامله است. خودت باید تصمیم بگیری که الان وقت فروشت هست یا نه ممکنه بعدن مشتری بهتری واست پیدا بشه. اسمش مگه چیه؟

پ.ن: یک چیزی یادم رفت اگه تصمیم به فروش خودتون گرفتین دیگه باید واقعا بفروشین. نه اینکه بعدن اون بیچاره رو به بهانه های مختلف اذیت کنین. خواهشا این موضوع رو به عنوان یک انسان رعایت کنید. نمیشه یک کاری رو قبول کنیم که انجام بدیم بعد پولش رو هم بگیریم ولی کارمون رو به بهانه های مختلف انجام ندیم.

---

دوست عزیز فکر نمیکنین ربطی بین فرمایش شما و مشکل من وجود نداره؟این حق طبیعیه هرکسیه اسمش خرید و فروش نیست

- - - Updated - - -

ضمنا دوست خوبم
من دلیل مخالفتم رو به ایشون نگفتم فقط جواب رد دادم هم دفعه اول و هم دوم اما ایشون نمیخواد بپذیره ،من حتی به اعتراف خودشون خیلی هم بد باهاش رفتار کردم که کلا دلسرد شه اما این دیگه تقصیره من نیست که ایشون میخواد بپای عشقش(بگفته خودش) بمونه
اتفاقا خیلی هم باهاشون صحبت کردم که بفکر آیندش باشه حتی گفتم اگه بخواد آدمایی بهتر از اونچه تصور میکنه بهش معرفی میکنم اما قبول نکرد ضمن اینکه دوست عزیز که می فرمایید خرید فروش معامله مشتری و این چرندیات من بهیچ وجه توی این چند سال بهشون مراجعه نکردم حتی همین الان که واسه سومین بار پاشون ب زندگیم باز شده هر سه بار شروع کننده این ارتباط خودشون بودن ،کسی که بفکر معامله باشه فک نمیکنم خودش بی نقش بمونه اینطور فکر نمیکنین؟

- - - Updated - - -

اینکه می فرمایید ( نمیشه یک کاری رو قبول کنیم که انجام بدیم بعد پولش رو هم بگیریم ولی کارمون رو به بهانه های مختلف انجام ندیم.)بنده هم عرض کردم مرددم ،چون خونوادم ب 2دلیل مخالفش بودن :1-شناخت نداشتن(بومی نبودن)2-قیافه من هم دچار استرس شدم نمیدونم باید چیکار کنم،جلوی خونوادم بایستم؟یا سکوت کنم و اجازه بدم همچنان تصمیمات مهم زندگیمو خونوادم بگیرن
من گفتم باقیافشون می تونم کنار بیام چون اصلا بقول روانشناسا در عرض9ماه قیافه آدما واسه هم عادی میشه فقط موندم به خونوادم چی بگم؟حالا تا اونموقع که قیافشون واسم عادی شه چجوری زندگی کنم؟

سلام. آخه چی بگم قیافه مهمه،خیلیم مهمه...اگه راضی نباشین حساس میشین وبعدها با کوچک ترین مشکلی زندگیتون ممکنه خراب بشه. در ضمن مادر و خواهر شما میگن تحقیقات خوب شده،ولی بعدش می گن که ما هیچ تضمینی نمیدیم. این دیگه چه جورشه؟ این تناقض آشکاره... آخه نپرسیدین واسه چی؟ چی از اون یا خانوادش دیدن؟ اگه قیافه هست فقط بگن تکلیف شما روشن بشه.... می بخشید اگه لحنم بد شد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سپیدقلب

سلام. آخه چی بگم قیافه مهمه،خیلیم مهمه...اگه راضی نباشین حساس میشین وبعدها با کوچک ترین مشکلی زندگیتون ممکنه خراب بشه. در ضمن مادر و خواهر شما میگن تحقیقات خوب شده،ولی بعدش می گن که ما هیچ تضمینی نمیدیم. این دیگه چه جورشه؟ این تناقض آشکاره... آخه نپرسیدین واسه چی؟ چی از اون یا خانوادش دیدن؟ اگه قیافه هست فقط بگن تکلیف شما روشن بشه.... می بخشید اگه لحنم بد شد.

---

سلام
بله توی پستای قبلم عرض کردم اینا اول تاییدش کردن که هیچ تازه خوشحالم بودن اما مشکلشون قیافه این اقاس،من خودم ی دختره معمولی ام حالا نمیدونم این چه اصراریه که اینا دارن ،می شناسم خونوادمو اگه بخوان لج کنن زندگیو بهم زهر میکنن
همین الان موندم چجوری موضوع خواستگاری سوم رو مطرح کنم من حتی دفعه قبل هم که این اقا باخودم مطرح کردند جرئت نکردم به خونوادم بگم

دوست عزیز من هم مشکلی مثل شما داشتم.
این موضوع چندش شدن خیلی مهمه به نظر من, و اینکه بشینید خوب فکر کنید توی تصورتون که با این مرد ازدواج کردید و همه ی جوانبش رو تصور کنید,ببینید حالتون خوش میشه یا چندشتون میشه...بعد تصمیم بگیرید. البته این سوال رو هم بپرسم که آیا ممکنه کلا" از ابراز علاقه ی هر پسری(حتی خوشتیپا و جذابا) به خودتون چندشتون بشه؟
آیا اختلاف فرهنگی و اعتقادی دارید؟
آیا قیافه ی ایشون در نظر عموم مردم نرماله؟ ببینید یک وقتایی پیش میاد آدما در ظاهر صورتشون زشته اما جذابن( از نظر تیپ و منش و روابط اجتماعی)
چند درصد از معیارهاتون با ایشون هماهنگه؟
در ضمن به این هم فکر کنید که بعد از ازدواج قرار نیست فکر کنید که به اون آقا لطف کردید و با وجود سر بودن ازدواج کردید و برای همین از آقا توقع داشته باشید که سر مسائل زندگی کوتاه بیاد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خیال

این حق طبیعیه هرکسیه اسمش خرید و فروش نیست
من دلیل مخالفتم رو به ایشون نگفتم فقط جواب رد دادم هم دفعه اول و هم دوم اما ایشون نمیخواد بپذیره ،من حتی به اعتراف خودشون خیلی هم بد باهاش رفتار کردم که کلا دلسرد شه اما این دیگه تقصیره من نیست که ایشون میخواد بپای عشقش(بگفته خودش) بمونه
اتفاقا خیلی هم باهاشون صحبت کردم که بفکر آیندش باشه حتی گفتم اگه بخواد آدمایی بهتر از اونچه تصور میکنه بهش معرفی میکنم اما قبول نکرد ضمن اینکه دوست عزیز که می فرمایید خرید فروش معامله مشتری و این چرندیات من بهیچ وجه توی این چند سال بهشون مراجعه نکردم حتی همین الان که واسه سومین بار پاشون ب زندگیم باز شده هر سه بار شروع کننده این ارتباط خودشون بودن ،کسی که بفکر معامله باشه فک نمیکنم خودش بی نقش بمونه اینطور فکر نمیکنین؟

- - - Updated - - -

اینکه می فرمایید ( نمیشه یک کاری رو قبول کنیم که انجام بدیم بعد پولش رو هم بگیریم ولی کارمون رو به بهانه های مختلف انجام ندیم.)بنده هم عرض کردم مرددم ،چون خونوادم ب 2دلیل مخالفش بودن :1-شناخت نداشتن(بومی نبودن)2-قیافه من هم دچار استرس شدم نمیدونم باید چیکار کنم،جلوی خونوادم بایستم؟یا سکوت کنم و اجازه بدم همچنان تصمیمات مهم زندگیمو خونوادم بگیرن
من گفتم باقیافشون می تونم کنار بیام چون اصلا بقول روانشناسا در عرض9ماه قیافه آدما واسه هم عادی میشه فقط موندم به خونوادم چی بگم؟حالا تا اونموقع که قیافشون واسم عادی شه چجوری زندگی کنم؟

---

من اگه عصبانی شدم به خاطر اینه که خودم قبلا این بلا رو سر کسی آوردم و روی اینجور چیزا یه کم حساس شدم و راستش بیشتر از دست خودم عصبانی هستم.

دختر خوب، حرف من اینه که ازدواج یعنی دو آدم که بهم علاقه دارند و خیلی شوق دارند با هم باشند یک زندگی مشترک رو شروع میکنند، هر چیزی به غیر از این باشه

یعنی بر اساس نیاز و شرایط بریم با کسی زندگی مشترک شروع کنیم دیگه میشه معامله.(هر چند قبول دارم شاید خیلی از ازدواج ها اینطوری باشند)

اینکه میگین گفتن قیافه عادی میشه مربوط به قیافه ای هست که به دل شما نشسته و از نظرتون قشنگ اومده نه قیافه ای که نپسندیدین و به نظرتون زشت اومده.

قشنگی عادی میشه ولی زشتی هیچ وقت بلکه به مرور بدتر هم میشه.

اینکه ایشون چندبار خواستگاری کردند به خاطر قاطع نبودن شما در جواب دادن بوده. خیلی رک و راست بگین نمیخواین و تمام. شما چون خودت مردد هستی که جواب

قاطع هم نمیدی و اون بنده خدا فکر میکنه اگه اصرار کنه شاید درست بشه.

دوستای خوبم من نظرات شمارو خوندم اما همچنان شک دارم
ببینید نمیدونم چجوری بگم مثلا همین یکساعت پیش خواهرم با شوهرش سر ی موضوعی کمی بحثشون شد واقعا حالم بد شد باخودم گفتم اگه این اتفاق واسه من بیفته(بحث یا دعوام شه)چیکار کنم خیلی ترسیدم ،منم ی دخترم مثل همه دخترا دوست دارم ازدواج کنم اما فکر ی سری مسائل اونقد می ترسونه منو که میگم خداروشکر مجرد موندم
البته اینم بگم من5ساله اون آقا رو ندیدم ذهنیت کاملی هم از شمایل ایشون یادم نیستش مثلا دوستم معتقده قیافه ملیحی داره (این آقا)
راستش بچه ها گفتم که من حتی اگه باقیافشم کنار بیام باز چنتا مشکل عمده دارم از جمله سدی به اسم خونوادم ،میدونین من کلا چندشم میشه حتی تصور اینکه با ی آقا بخوام زیر یک سقف زندگی کنم،مثلا وقتی می بینم خواهرم باهمون لیوانی آب خورد که همسرش قبلش خورده چندشم میشه،اینا چیزی نیست که من بخوام به این آقا بگم و باید توی خودم حلش کنم که خب خیلی سخته
چندشب پیش ازم پرسید دوسش دارم یانه و من واقعا جوابی واسش نداشتم ،یکبارم گفتم از هرنظر از خواسگارایی که داشتم سر هست اما این تردید و سردرگمی داره کارو خراب میکنه

مرسی از صداقتتون
بنظرم این مسئله چندشتون که گویا در مورد آقای خاصی نیست, ممکنه بعدها توی روابط زناشویی مشکل ایجاد کنه. وقتی از یک لیوان مشترک چندشتون میشه! ...
با ید مطمئن بشید....شاید مثلا" چون دل خوشی از شوهر خواهرتون ندارید یا بدلیل نسبتتون این حس رو داشتید.
ولی این رابطه ی شما مشکل داره....باید یک انگیزه ای,حسی,کششی باشه تا بعدها از پس مشکلات زن و شوهری بر بیاید. حسی که باعث بشه نسبت به طرف مقابل گذشت داشته باشید, با تمام وجود بپذیریدش و بتونید عاشقش بشید. من نمیگم از همون اول عاشق باشید , اما کشش تا حدی لازمه!

بچه ها من واقعا ادم بدشانسی ام،تا الان مشکلم فقط رضایت نداشتن خودم بود اما الان...
همین الانشم اگه مثلا با این کنار بیام باید از سد بتونی به اسم خونوادم بگذرم اونوخ وسط اینهمه درگیری فکری حالا این اقای خواستگار داره واسم ناز میکنه:47:
بخدا دیگه دارم دیوونه میشم چرا انقد تنهام که هیشکی نیست به دادم برسه آخه:54:

سلام


از لینک زیر می توانی استفاده کنی :


http://www.hamdardi.net/thread-10711.html

مرسی فرشته مهربان بسیار بسیار مطالبتون کارآمد و مفید بود اما مشکل من یکی دوتا نیست
1- خودم
2-رفتارای خواستگارم
3-خونوادم
دیگه واقعا خسته شدم خیلی خسته یوقتایی ب سرم میزنه خودمو بکشم و از دست این زندگی مسخره راحت شم که همش واسم عذاب و بدبختی بوده،دیگه خسته شدم نمیکشم،خدایا به کی باید بگم که کم آوردم
واقعا که بودن و نفس کشیدن واسه آدم بدبختی مثه من چه فایده ای داره...

بهتره ازش فرار نكنيد--از اينكه قراره شما هم همسر داشته باشيد و قراره باهم تماس داشته باشيد اين مشكل كوچيكي براي شما نيست--بايد به خودتون كمك كنيد وگرنه بايد گزينه مجرد موندن رو انتخاب كنيد كه با احساس تنهايي كه از خودتون نشون ميديد اصلا امكان نداره(درست نيست)--اتفاقا بيشتر از همه احتياج به يك همدم و هم زبون داريد--اتفاقا بايد سعي كني خودت رو باهاش مواجه كني و كم كم اين حقيقت رو قبول كني--بالاخره زندگي براي همه بالا و پايين داره شما نبايد اين طوري غصه اينده رو بخوريد اتفاقا در اينده خواهيد ديد كه چقدر غصه اتفاقهايي كه براتون نيوفتاده رو خورديد.

من فکر میکنم مشکل اصلی خودتون هستید یعنی اگه بتونی با خودت کنار بیای بقیه هم حل میشن
من فکر میکنم شما کلا با ازدواج مشکل داری یعنی روابط عاطفی برات حل شده است ولی وقتی از آب خوردن تو یه لیوان چندشت میشه پس با رابطه جنسی میخوای چیکار کنی(ببخشید که انقدر رک گفتم ولی واقعا بخشی از زندگیه و یه نیازه)
بهتره اول خودت سراغ یه مشاور بری و مشکل خودتو حل کنی بعدش میری سراغ خواستگارت و اگر حس چندش آورت برطرف شده بود میتونی بهش فکر کنی
در مورد خانواده هم باید تصمیم قطعی رو بگیری مخالفت توی همه خانواده ها هست مهم نوع برخورد شماست
من خودم مجردم ولی وقتی خواهرم رو در نظر میگیرم خیلی اوقات مادرم حرفایی بهش میزنه که مثلا چرا این کارو کردی یا فلان کارو برای شوهرت نکن پرو میشه ولی اون در ظاهر شاید خیلی مخالفت نکنه ولی در اصل کاری رو انجام میده که خودش فکر میکنه درسته و به حرف مامان اهمیت نمیده
در مورد شما هم باید موضع اصلی خودتو مشخص کنی توی این حالی که خودت داری ازدواج با هر کسی که حتی عاشقش هم باشی ممکنه برات مشکل ساز باشه