آیا سطح تحصیلات در ازدواج از اهمیت زیادی برخورداره؟؟

سلام
من 25 سالمه و با یه پسری آشنا شدم که 2 سال ازم بزرگتره . سطح تحصیلاتش فوق دیپلم و شغل آزاد داره و من دانشجوی فوق لیسانسم. اما از لحاظ خونوادگی در سطح ما هستن حتی داداشش پزشکه ،و خواهرش فرهنگی ، اما به دلایلی ادامه تحصیل نداده و دنبال کار رفته، کارشم مرتبط با رشتش نیست.
نمیدونم این موضوع چقد اهمیت داره ، از طرفی تو یه خوانواده ای بزرگ شدم که از لحاظ تحصیلی کل فامیل در سطح بالایی هستن .
از لحاظ های دیگه هیچ مشکلی نیست و خیلی ام باهاش جورم و قبولش دارم اما مشکل فقط تحصیلاته و میترسم خونوادم ایراد بگیرن .
البته خودش یکی دو بار حرف از ادامه تحصیل زد و اینکه یه شغل دیگم داشته باشه و منم تشویقش کردم اما انگیزه ی آنچنان نداره .
خودم زیاد با این قضیه مشکل ندارم ولی میترسم در اینده مشکل ساز باشه،
متشکرم اگه نظراتتون رو بگید .

سلام دوست عزیز. اولا حتما میدونی که همیشه تحصیلات نشانگر درک و فهم طرف مقابل نیست . ایشون بنابه دلایلی قادر به ادامه تحصیل نبودند ولی خوشبختانه در خانواده ای بزرگ شده اند که یک تلنگر و همراه خوب احتمالا ایشون رو تمایل به ادامه تحصیل کنه و خودشون هم انگار این تمایل رو دارند. شما به جای ایراد به تحصیل ایشون بهتره روی اخلاق و درک و فهم و ادب و نزاکت ایشون زوم کنید و اگر از هر لحاظ شما رو متقاعد کردند بعد ازشون بخواین که به ادامه تحصیل فکر کنند و این خیلی راحته. در ضمن اینم بگم من خودم فوقم و همسرم لیسانس ولی ایشون بعضی وقتها اونقدر که درک عمیقی از زندگی دارند من ندارم :311:

حق با شماست . من احساس میکنم بیشتر از دیگران میترسم اطرافیان پدر و مادرم و اینکه بگن میتونستی با یه ادم تحصیل کرده ازدواج کنی ، چون خودمم از نظر شغلی موقعیتی دارم که اطرافم ادمای تحصیل کرده زیادن و در عین حال بعضی هارو میبینم که حتی دکتر و استادن اما متاسفانه هیچی از برخورد و اداب معاشرت سرشون نمیشه ... اما خوب بعضیا هم اینطوری نیستن . من با هر کسی کنار نمیام اما این اقا خیلی به دلم نشسته و از برخوردش خوشم میاد و همچنین اعتماد به نفس بالایی هم داره.. چطور میتونم راضیش کنم که درسو ادامه بده .... بهشم گفتم اگه میخوای ادامه بدی رو کمک من 100% حساب کن . ولی انگار اونم میترسه میگه چه به دردم میخوره . و حس میکنم اونم ازینکه از نظر تحصیلات از من پایینتره یه ترسی داره و با خودش کنار نمیاد

کسی نظری نداره؟

با سلام. من فقط این به فکرم می رسه اولا از حرف مردم بترسید به نظرم همون ازدواج نکنید بهتره...دوما اینم باید در نظر بگیرید که اگه ازدواج کردید باید انقدر تفکرتون پخته شده باشید که همدیگرو انسان ببینید و حتی اگر یکبار هم در زندگی مدرکتون رو به رخش بکشید زندگی تون بهم میریزه ،چون مرد غرور و غیرت داره که با این توصیفاتی که شما میکنید از اعتماد به نفسشون در ایشون قوی تر هم هست....

سپید قلب عزیزم حرفای خوبی زدی ممنونم ازت.
آره دقیقا غرور مردونشم زیاده ،
یعنی منظور شما اینه که اگر بتونم بپذیرم و با خودم کنار بیام اونوقت در اینده مشکل ندارم اما تگر بخوام اینو به عنوان نقطه ضعفش در نظر بگیرم همیشه این کمبود رو حس میکنم همیشه درسته ؟
متاسفانه جامعه ی ما اینجوریه ، البته ادمی نیستم که حرف مردم برام مهم باشه و بخوام تو سرش بزنم ، اما میترسم پدر و مادرم مخالفت کنن. ولی من اخلاقاشو و ظاهرشو قبول دارم و از نظر اخلاقی همون پسریه که خودم میخوام با اینکه مغروره و زیاد احساساتی هم نیست و واسه ی خودم بیشتر از تحصیلات اهمیت داره.
من تلاشمو میکنم که به تحصیلاتش ادامه بده ولی اگرم نداد واسه خودم خیلی مهم نیست . البته از اینم میترسم که زیاد بهش بگم چون فکر میکنه ازین لحاظ ازمن کمتره ، نمیدونم باید چی کار کنم ! انگار سر دوراهیم

شما بهتره از یک بزرگتر کمک بگیرید یا بهتر نزد یک مشاور ازدواج بروید و به نظرات سایر عزیزان در این مکان توجه کنید.به نظر من بیشتر به خودتان بستگی دارد...حرف های دیگران فقط ایجاد بهانه است...مردم بعد از چند ماه یا چند سال شاید اصلا یادشان برود کدامتان مدرک بالاتری داشتید!!!!!

میتونم کاری کنم تا راضی بشه واسه ادامه تحصیل؟

m_eros عزیز میشه ملاکهایی (خصوصیتها)رو که برای همسر آینده اتون در نظر گرفتی رو لیست کنید؟ با توجه به الویتهایی که براتون دارند لطفا

راستش Kamr عزیز من در درجه اول اینکه یه آدمی به دلم بشینه خیلی واسم اهمیت داره

1-ظاهرش برام مهمه
2-از نظر اخلاقی اهل دروغ و خیانت نباشه ( از علاقش نسبت به خودم مطمئن باشم)
3-اگر سطح تحصیلاتش کمتر باشه اما از نظر خوانوادگی در یک سطح باشیم.
4- بتونه تو زندگی گلیمه خودشو از آب بکشه( یعنی وابسته به دیگران یا خونوادش نباشه)
5-بتونه تا حد معقولی زندگی رو بچرخونه (سطح توقع بالایی ندارم چون خودم هم شاغل هستم )

اینا همش الویت های خودم بودن اما خودم تو خونواده ای بزرگ شدم که از نظر تحصیلات همشون از فوق به بالان و پدر و مادرمم هم فک میکنم چنین توقعی دارن
ولی اگه سطح خونوادگی خوب باشه واسه خودم جزو اولویت نیس همونطور که بالا گفتم... اما احساس میکنم خودشم این احساس رو نسبت به من پیدا کرده و در حد من نمیدونه
گاهی میگه تو لیاقتت اینه با یه آدم خوب ازدواج کنی

الان دقیقا سر دوراهیم چون یه خواستگار دیگه هم دارم همه چیزش در حد عالیه و فوق العاده دوسم داره ولی من علاقه چندانی بهش ندارم و این پسرو بیشتر دوس دارم
نمیدونم چیو باید در نظر بگیرم که در اینده پشیمون نشم!

خواهشا دوستان نظرشونو بگن

عزیزم الویتهایی که نوشتید خیلی خوبه . معلومه زیاد آدم پر توقعی نیستید. ولی همونطور که خودتون هم اشاره کردین مهمترین ملاکی که ملاکهای بعدیمون رو تحت تاثیر قرار میده علاقه و دوست داشتن طرف مقابله. که اگه نباشه نه مال و ثروت نه تحصیلات و ... هیچکدوم به چشم آدم نمیاد.
خانمی اگه تو مشکل اساسی با این آقا نداری (در مورد اخلاقش و روحیاتش و علاقه اش و استقلالش و صداقتش و مومن بودنش(خداترس باشه) ) ، و فقط و فقط مشکلت تحصیلاتشه اینم چاره داره و شما میتونی این قول رو ازش بگیری که تو دوران نامزدی لیسانسش رو بگیره که همش 2 ساله. و از طرفی خانواده ات رو با دلالی منطقی متقاعد کنی که مشکل خاصی با تحصیلاتش نداری.

میدونی شوهر آدم خدای نکرده اهل دود و دم و خیانت و رفیق بازی و بداخلاق و دست بزن نباشه اینا مشکلند که باید قبلا روش تحقیق بشن والا تحصیلات کم که نشد دلیل برای رد خواستگار. با اینکه اونم میشه گفت دانشگاه دیده است و تحصیل کرده است.

سلام

نقل قول:

---

گاهی میگه تو لیاقتت اینه با یه آدم خوب ازدواج کنی

---

میشه کمی توضیح بدید که چی شد که ایشون این مطلب را گقتند؟

نقل قول:

---

الان دقیقا سر دوراهیم چون یه خواستگار دیگه هم دارم همه چیزش در حد عالیه و فوق العاده دوسم داره ولی من علاقه چندانی بهش ندارم و این پسرو بیشتر دوس دارم

---

میشه بفرمایید ایشون دقیقا چه برتری هایی نسبت به خواستگار دیگرتون دارند که بیشتر دوستشون دارید؟
میشه یک مقایسه از نقاط قوت و ضعف هر دو برامون بگین؟

نقل قول:

---

میتونم کاری کنم تا راضی بشه واسه ادامه تحصیل؟

---

ادامه تحصیل هدف و انگیزه می خواد. به نظر من این موضوع بیشتر به طرز فکر و اهداف و خواسته های ایشون بستگی داره.هر کسی از خوشبختی و موفقیت تعریف خاص خودش را داره.
شما باید ببینید اهداف و خواسته های ایشون چیه. و با توجه به شناختی که از ایشون پیدا کردید به نظرتون مقوله ادامه تحصیل جزء اولویت ها و هدف های ایشون هست یا نه؟

نوشته شما: من احساس میکنم بیشتر از دیگران میترسم اطرافیان پدر و مادرم و اینکه بگن میتونستی با یه ادم تحصیل کرده ازدواج کنی

یه نصیحت خواهرانه بهت میکنم توی هر مقطع زندگی چه الان چه بعد ازدواج با عقل خودت تصمیم بگیر . اگه بخوای با حرف مردم زندگی کنی کلاهت پس معرکه است. به دلت رجوع کن نه به دهن مردم. دهن بین نباش

- - - Updated - - -

http://drfarhang.mihanblog.com/post/2

لطفا این لینک رو دانلود کن و ببین غیر تحصیلات به چه نکات مهمی باید توجه کنی

ممنونم واقعا از پاسخگوییتون
kamr عزیز نه من بیشتر از نظر ظاهری و شخصیتی طرف مقابلم برام مهمه تا مسائل مادی ...
نمیگم این پسری که دوسش دارم این مشکلات رو نداره شاید داشته باشه ولی حرکات و نوع حرف زدن و اینکه میدونم آدم صادقیه و دورو نیست تا الان هر چی که بوده گفته، واسم اون جذابیت اولیه رو داره بر عکس اون خواستگارم که این حسو اصلا بهش ندارم و نمیتونم با خودم کنار بیام ،اون لینکم حتما مطالعه میکنم

ودر جواب N.I.K.I عزیز باید بگم
حس خودم اینه که این آدم بهم علاقه داره ولی شرایط خودشو مساعد من نمیبینه ولی نمیخواد غرورش شکسته بشه و منم نمیتونم بهش بفهمونم که برای من زیاد مهم نیس اما خونوادمو تا حدی میشناسه فک میکنم خودش عقب میکشه

در مورد برتری هم همونطور که گفتم از نظر برخوردی بیشتر خوشم اومده و بیشتر به دلم نشسته آخه این قضیه خیلی واسم مهمه و نمیتونم به راحتی کنار بیام و یه سری مشکلات دیگم هست این پسر تو شهر خودم زندگی میکنه ولی اون خواستگارم میخواد به کشور دیگه برا ادامه تحصیل واسه مقطع دکترا بره و اگر قبولش کنم باید این شرایط رو هم قبول کنم.

گهگاهی خودش حرف از ادامه تحصیل میزنه ولی چون فعلا شغل آزاد داره میگه تحصیلات به چه دردم میخوره منم نمیخوام مستقیم بگم چون بهش بر میخوره میدونم که مغروره

- - - Updated - - -

خودم دارم به این نتیجه میرسم که بیشتر روی اخلاقیات تمرکز کنم و علاقه ، تا تحصیلات و شرایط زندگی

ببینید هیچ کس به جز خود شما روی شما شناختی نداره که بگه این کارو بکن یانه.ولی خب منم وقتی خواستگار برام میومد همش میخواستم از دیگران بپرسم که آیا تحصیلات تو زندگی مهمه یا نه انگار منتظر بودم یکی از آسمون بیاد بگه من آیندتو تضمین میکنم وفکر اختلافتون نباش برو جلو!منم دقیقا دغدغم این بود که همسرم تحصیلاتش برابر من یا بالاتر باشه واز همه مهمتر اینکه کار آزاد رو دوست نداشتم.میدونی کار آزاد یه درگیری هایی داره که باید همسر یه همچین آدمی اونا رو تحمل کنه .مثل ساعتهای کاری/اینکه بعضی وقتا شاید هیچ پولی تو دستت نباشه /موقعیت اجتماعی و.... .من یه خواستگار داشتم که دقیقا مثل مورد تو بود بهش گفتم من برام تحصیلات مهمه وحاضری درست رو بخونی ؟اونم گفت من الان 28 سالمه وکارمم ثابت شده ودوستش دارم ونمیتونم کارمم عوض کنم وجایی با این سن کار دیگه ای گیرم نمیاد.در کل معلوم بود دیگه حال وحوصله ی درس خوندن نداشت .با اینکه حتی میتونست بره دانشگاه آزاد وبدون کنکور هم بره.خلاصه منم قبول نکردم.الان با آقایی نامزدم که تحصیلاتش از منم بالاتره ویه کار ثابت خوب در رتبه ی بالا داره وحالا میفهمم که واقعا تحصیلات چقدر برام مهم بوده وهست وهمش میگم من چطور میخواستم با کار آزاد وتحصیلات پایین کنار بیام؟البته اینم بهت بگم تحصیلات بالا در صورتی خوبه که در کنارش علاقه و اخلاق خوب وتدین واقعی هم باشه اگرنه به هیچ دردی نمیخوره.پس اگر فکر میکنی باز موقعیت های بهتر نصیبت میشه وکسایی اطرافت هستن که باز بیان خواستگاریت وسنت هنوز بالا نرفته وتحصیلات برات خیلی مهمه بازم به خودت فرصت بده.یامیتونی از این آقا بخوای یه بار شانسش رو برای ورود به دانشگاه امتحان کنه اشکالی نداره ناراحت بشه از اینکه بهش میگی برو درس بخون .مگه چی میشه؟میترسی بره دیگه نیاد؟خب اگه اینقدر مغرور باشه وندونه شما برای پیشرفت خودش وزندگیتون این حرفو بهش زدی خب معلوم میشه آدم منطقی نیست.منم وقتی به اون آقا این حرفو زدم یه کم ناراحت شد وگفت شعور واخلاق و... به تحصیلات نیست ولی بازم به خواستگاری از من ادامه داد.ولی اگه واست تحصیلات مهم نیست وخیلی بهش علاقه داری بیخودی بهانه تراشی نکن وبرو جلو اینجور حساسیت ها واسه همه دخترا پیش میاد.بالاخره هر کس یه کاستی داره وخدا کنه این کاستی ها تو چیزای اصلی زندگی نباشه .درس و...جزو فرعیاته.فقط مواظب باش بعدا بهش سرکوفت نزنی چون تو الان داری با آگاهی از اینکه اون شرایطش اینجوریه انتخابش میکنی بعدا هیچ جای اعتراضی نیست.موفق باشی.

- - - Updated - - -

ببینید هیچ کس به جز خود شما روی شما شناختی نداره که بگه این کارو بکن یانه.ولی خب منم وقتی خواستگار برام میومد همش میخواستم از دیگران بپرسم که آیا تحصیلات تو زندگی مهمه یا نه انگار منتظر بودم یکی از آسمون بیاد بگه من آیندتو تضمین میکنم وفکر اختلافتون نباش برو جلو!منم دقیقا دغدغم این بود که همسرم تحصیلاتش برابر من یا بالاتر باشه واز همه مهمتر اینکه کار آزاد رو دوست نداشتم.میدونی کار آزاد یه درگیری هایی داره که باید همسر یه همچین آدمی اونا رو تحمل کنه .مثل ساعتهای کاری/اینکه بعضی وقتا شاید هیچ پولی تو دستت نباشه /موقعیت اجتماعی و.... .من یه خواستگار داشتم که دقیقا مثل مورد تو بود بهش گفتم من برام تحصیلات مهمه وحاضری درست رو بخونی ؟اونم گفت من الان 28 سالمه وکارمم ثابت شده ودوستش دارم ونمیتونم کارمم عوض کنم وجایی با این سن کار دیگه ای گیرم نمیاد.در کل معلوم بود دیگه حال وحوصله ی درس خوندن نداشت .با اینکه حتی میتونست بره دانشگاه آزاد وبدون کنکور هم بره.خلاصه منم قبول نکردم.الان با آقایی نامزدم که تحصیلاتش از منم بالاتره ویه کار ثابت خوب در رتبه ی بالا داره وحالا میفهمم که واقعا تحصیلات چقدر برام مهم بوده وهست وهمش میگم من چطور میخواستم با کار آزاد وتحصیلات پایین کنار بیام؟البته اینم بهت بگم تحصیلات بالا در صورتی خوبه که در کنارش علاقه و اخلاق خوب وتدین واقعی هم باشه اگرنه به هیچ دردی نمیخوره.پس اگر فکر میکنی باز موقعیت های بهتر نصیبت میشه وکسایی اطرافت هستن که باز بیان خواستگاریت وسنت هنوز بالا نرفته وتحصیلات برات خیلی مهمه بازم به خودت فرصت بده.یامیتونی از این آقا بخوای یه بار شانسش رو برای ورود به دانشگاه امتحان کنه اشکالی نداره ناراحت بشه از اینکه بهش میگی برو درس بخون .مگه چی میشه؟میترسی بره دیگه نیاد؟خب اگه اینقدر مغرور باشه وندونه شما برای پیشرفت خودش وزندگیتون این حرفو بهش زدی خب معلوم میشه آدم منطقی نیست.منم وقتی به اون آقا این حرفو زدم یه کم ناراحت شد وگفت شعور واخلاق و... به تحصیلات نیست ولی بازم به خواستگاری از من ادامه داد.ولی اگه واست تحصیلات مهم نیست وخیلی بهش علاقه داری بیخودی بهانه تراشی نکن وبرو جلو اینجور حساسیت ها واسه همه دخترا پیش میاد.بالاخره هر کس یه کاستی داره وخدا کنه این کاستی ها تو چیزای اصلی زندگی نباشه .درس و...جزو فرعیاته.فقط مواظب باش بعدا بهش سرکوفت نزنی چون تو الان داری با آگاهی از اینکه اون شرایطش اینجوریه انتخابش میکنی بعدا هیچ جای اعتراضی نیست.موفق باشی.

ممنونم آدرین جان مرسی از نظرت و تجربیاتت خیلی کمکم کرد .
اتفاقا من زیاد مخالف کار آزاد نیستم به شرطی که یه آینده ای داشته باشه .
من پیشنهاد درس رو بهش دادم اول میگفت واسه من چه فرقی میکنه دیره ، ولی بعدش گفت به حرفت فکر میکنم یکمم اون لحظه تو فکر رفت دودله.
من اگه کسیو دوس داشته باشم ادم پر توقعی نیستم که حتما اول زندگی همه چی داشته باشیم.
به حرفاتون فکر میکنم نکات خوبی توش بود . بله شاید موقعیت های بهتری هم باشه یعنی هست مثل اون دومی که گفتم اما مشکلم اینه که به هر ادمی علاقمند نمیشم حتما باید اون خصوصیاتی که من میخوام داشته باشه از پسرایی خوشم میاد که حرکات مردونه دارن و مثه یه مرد رفتار میکنن.
در هر صورت فعلا میشه یه خورده صبر کرد . ممنون

کسی هست تجربیاتشو بگه،
بیشتر مشکلم اینه که اگر یه ادمی رو خیلی دوست داشته باشم و اگه بهش نرسم نفر بعدی باید جایگزین این آدم باشه یا ازش بالاتر باشه ، در غیر این صورت اصلا نمیتونم خودمو راضی کنم و قبول کنم حتی اگه بهترین آدم دنیا باشه ! نمیدونم این واقعا یه مشکله یا طبیعیه

خب عزیزم باید ببنی واسه خودت چقد مهمه اینو دیگران نمیتونن بهت بگن.
مثلا من خودم خیلی واسم مهمه چون فردا میخوام با دوستانن رفت و آمد کنم ممکنه سطح پایین ایشون تاثیر گذار باشه تو نحوه کلام و حرف زدن ( اما اینم در نظر بگیرین خیلیا هستن که سطح پایینی دارن اما از دکترا هم بهتر میتونن حرف بزنن.
یا اینکه من میگم طرف تحصیلات داشته باشه تو زندگی بهتر میتونه پیشرفت کنه( بازم اثتسنا هم داریم مثلا من داییای مامانم همشون میلیادرن اما دیپلمه . )

یا اینکه با خودم میگم تحصیلات باعث میشه تو جامعه جایگاه اجتماعی بالایی داشته باشه . نه از نظر مالی از نظر مردم و اجتماع میگم. واسه یکی مثه من مهمه واسه یکی نه.

کلا من خودم مادیات واسم مهم نیست . اما تحصیلات خیلی مهمه مثلا حاضرم زندگیمون اونقدی تجملاتی و پر زرق و یرق نباشه اما تحصیلات عالی داشته باشیم. بطور مثال من بابا مامانم فرهنگی و فوق لیسانسن اینا رو بیشتر ثبول دارم تا دایی های دیپلمه پولدار.
زندگی خودمونو بیشتر دوست دارم.

باید ببینی از جه لحاظایی واست مهمه . و شرایط و آینده نگری کنی و بسنجی.
اما واسه اینکه میبینی رقبتی واسه ادامه ندارن با جدی فکر کنی. ببیین چقد واست مهمه. قولشون و چقد قوله چقد میشه روش حساب باز کرد.

بطور مثال میگم اگر که خیلی واست ادامه تحصیل ایشون مهمه روشون زساد تاکید کن و اگر قولی میدن بگو که اینطور نباشه بعد ازدواج بزنی زیرش بگو یه تضمینی بدن که تورو مطمعن کنن. چون من تو همین تالار زیاد دیدم آقایون بعد ازدواج زیر قولشون میزنن و میگن حالا شرایط عوض شده و از این حرفا. .. هرچند ممکنه شوهر شما اینجوری نباشن یعنی هستن مردانی ک مردونگی دارن و پای حرفشون هستن. اینجور مردا هم زیادن. باید ببینی چقد مردونگی دارن.

و حرف و عملشون یکی هست یا نه.

ولی اگه که زیاد واست مهم نیست یعنی خودتو بذار تو شرایطی ک ایشون قول دادن اما بعد زدن زیرش و گفتن اگه نمیخوای خب برو ببین تو این شرایط میتونی ادامه تحصیل ندادنشونو تحمل کنی اگه آره یعنی زیاد واست مهم نیست ویژگیای دیگشون غلبه میکنه بر این ویژگیشون.

بهرحال باید ببینی خودت چطوری هستیاهل مقایسه نباشی فردا خدایی نکرده نزنی تو سرش بگی نگا کن برادرت پزشک و تو....

باید ببنی قدرت اینو داری که فقط بخودت و زندگی خودت فکر کنی نه دیگران یوقتی مقایسه نکنی.و زندگی بقیه فامیلای خودت یا برادرش روت تاثیر نذاره.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m_eros

کسی هست تجربیاتشو بگه،
بیشتر مشکلم اینه که اگر یه ادمی رو خیلی دوست داشته باشم و اگه بهش نرسم نفر بعدی باید جایگزین این آدم باشه یا ازش بالاتر باشه ، در غیر این صورت اصلا نمیتونم خودمو راضی کنم و قبول کنم حتی اگه بهترین آدم دنیا باشه ! نمیدونم این واقعا یه مشکله یا طبیعیه

---

بنظر من باید نگا کنین که چرا اون نفری که خیلی دوست داشتین و نتونستین انتخاب کنین.
و نفر بعدی نباید اون ویژگیارو داشته باشه یعنی باید عاقلانه ویژگی خوب و بد کسی ک دوستش دارین و بررسی کنین بعد بگین حالا معیارای من ایناس پس نفر بعدی باید این ویژگیارو داشته باشه.
نفر بعدی با کامل تر از قبلی باشه اون نقصارو نداشته باشه. حالا اون انسانه ممکنه نقص داشته باشه اما خوبیاش ممکنه به نقصاش غلبه کنه یا نقصاش از نظر شما نقص نباشه بشه باهاش کنار اومد اینا همه بخودتون بستگی داره. چون مثلا ممکنه با چیزایی ک شما کنار میاین یکی یگه کنار نیاد.

بله من تجربشو داشتم یکسی و دوست داشتم البته نه خیلی زیاد اما یه احساسی نشبت بهش داشتم اما بعد بنا به دلایلی بهش نرسیدم بعدا عاقلانه فکر کردم دیدم یسری نقصایی داشته و من توجه نکرده بودم و دیدم نمیتونستم باهاش کنار بیام بنابراین اون نقصارو گذاشتم رو معیارام . معیارام پخته تر شدن. حالا بهتر میتونم انتخاب کنم . بهتر خودمو شناختم تازه خدارو شکر میکنم که تو اون قضیه عاقلانه تر برخورد کردم و نذاشتم احساساتم جواب و بدن..

درضمن نفر بعدی جایگزین این آدم نمیشه. هرآدمی جایگاه خاص خودش و داره هیچکس نمیتونه جایگزین یه آدم دیگه بشه. بنابراین هیچوقت سعی نکن نفر بعدی و با قبلی مقایسه کنی. شما باید فقط درس بگیرین و معیاراتون و بهتر بشناسین همین. مقایسه کار خوبی نیس.

فکر میکنی بهترین هم باشه نمیتونی قبولش کنی. تو یه فرصت به بهترین ادم دنیا بده بعد بگو نه نمیشه. مطمعن باش بهترین ادم دنیا ک بیاد خودت خدا رو شکر هم میکنی. عزیزم:))( شوخی )
ولی در کل یه فرصت دیگه بخودت و اون آدم بعدی بده . شاید اون بهتر از قبلی تونست تو دلت جا باز کنه تو یکی و امتحان کردی بقیه ادم هارو ک امتحان نکردی.

کلا حرفاتون درست بود .
البته این اولین آدمی نیست که باهاش در ارتباطم قبلا هم بودن. میتونم بگم تا حدودی پسرارو میشناسم. واسه همین توقعم هم تو این موضوع کمی بالا رفته.
در مورد تحصیلات با اینکه واسه خودم زیاد مهم نیست اما واسه خونوادم مهمه حق با شماست جدی فکر میکنم.
معمولا همه ادما جه اخلاقی چه مادی یه نقصایی دارن شاید من خیلی ایده ال گرا هستم.
مشکل من با این آقا بیشتر تحصیلیه نه اخلاقی . البته هر آدمی از نظر اخلاقی ایراداتی داره اما من خوشم میاد از اخلاقاش با اینکه خیلی قده کار خودشو میکنه .
فعلا به نظرم بهترین کار صبر و تحمله و شناخت بیشتر . بهترین ادم دنیا رم هم که گفتم منظورم کسی بود که من دوسش داشته باشم :)) واسه من در عین حال که اخلاقم مهمه اما قیافه و دوس داشتن هم مهمه حالا چه بد چه خوب جزو ملاکامه.
ممنونم ازتون که وقت گذاشتین:43:

تجربه ی شخصی من
من مهندس صنایع شمیایی هستم وتوی یکی از شرکتای نفتی کار میکنم و همسرم دیپلم داره و مغازه داره.
اصلا حتی یادمم نیست.اما این بستگی به طرز فکر خودت و همسرت داره.مثلا من:
-هیچوقت نگفتم حقوقم،میگم این یکی حقوقمون
-هیچوقت نگفتم فلان چیزو واسه خودم میخرم،میگم واسم بخر
-اگه توشوخیامون بگه دیگه بران اونو نمیخرم،میگم اگه تو نخری کی بخره؟
-پول توجیبیمو از خودش میگیرم
-کارتم همیشه رو جاکفشی خونه است مگه اینکه خالی بشه.
-کاری کردم حس کنه سکان زندگی تو دست خودشه و خودشو کاملا مرد خونه ببینه
و اما همسرم:
-هیچوقت واسه خرج کردنم سین جیمم نکرده
-هرچیزی رو که دوس داشتم برام فراهم کرده
-واسه آرایشگاه و خریدای شخصیم به راحتی و بدون سوال بهم پول داده
-در مقابل خواسته های مادیم هیچوقت نه نگفته.

باید خودتو ایشونو خوب بشناسی و ببینی این مسئله واسه جفتتون چقد مهمه.تو میتونی مثه من باشی؟چون مردا دوس دارن حس کنن اونان که زندگی رو میچرخونن.اگه میتونی یا علی.البته باید از طرز فکر اون و میزان اعتماد بنفسش آگاه بشی.
مطمئن باش هیچکدوم کارایی که من کردم به غرورم لطمه نمیزنه و باعث میشه حس بهتری داشته باشیم(نمیدونی چه حالی داره وقتی میری از همسرت پول میگیری در حالی که خودت درامد داری)
همه چی بخودت بستگی داره چون ماها نمیتونیم قطعا بگیم این موضوع مشکل ساز میشه یا نه،چون آدما باهم فرق دارن.
مثال خودمو زدم تا ببینی که واسه یکی باطرز فکر منوهمسرم مشکل ساز نبوده.
اما طرف دیگه ی قضیه رو هم نگاه کن:
اگه همسرت براش این موضوع مهم باشه و نتونه ادامه تحصیل بده ممکنه دچار خود کم بینی بشه و این خودش هزارتا مشکل دیگه میاره.
اگه خودت بخوای به حرف مردم اهمیت بدی کم کم دچار شک میشی که ازدواجت غلط بوده و سرخورده میشی.

نتیجه همه ی حرفام اینه که فقط خودت میتونی جواب خودتو بدی
-