تمایل به نداشتن فرزند و پدر نشدن!

من مجردم ولی این سئوال برای‌ام هست چرا تمایلی به داشتن فرزند و پدر شدن در صورت ازدواج ندارم!

نمیدانم مردهای دیگه قبل از ازدواج چقدر به پدر شدن فکر میکنند؟ اما من اگر خودم را راضی به ازدواج کردن کنم! علاقه و تمایلی به فرزند داشتن ندارم!

بچه نداشتنم چه تاثیری روی زندگی همسرم آینده‌ام می‌گذارد!

نه اینکه از بچه‌ها بدم بیاید اما کلاً برای‌ام پدر بودن آرزو و احساس مهمی نیست!

هیچ وقت نشده با دیدن یک بچه به خودم بگویم خوش به حال پدر و مادرش یا کاشکی من هم یک همین بچه‌ایی داشته باشم! (اصلاً چنین چیزی حتی یکبار هم نشده!)

سلام
من دختر هستم
ولی منم دقیقا همین حالتو دارم
لطفا دوستان راهنمایی کنن.

خیلی ها هستن که همینطوری هستن

اما شاید نظرتون عوض بشه منم قبلا خوشم نمیومد اما الان که فکر میکنم میبینم به زندگی و آینده هدف میده ..

اگه فرزندی نداشته باشم زندگیم فقط میشه کار ، خونه ، خواب ، غذا و همین داستان ادامه داره و واقا زندگی تکراری میشه..

اما اگه فزندی داشته باشم اول از همه زندگیمو میزارم براش و زندگیم پر ارزش تر میشه چون میدونم فقط مال من نیست ، پس تلاش میکنم تا اول تاتی راه بره ، یه دوره دیگه تجربه اینکه حرف بزنه ، دوباره برا فرستادن به مدرسه ذوق میکنم ، بعدشم نوجوان میشه و میره کلاس و درس ، بعدشم جوون میشه و میره پی زندگی خودش بعدش از دور نگاش میکنم افتخار میکنم بهش دوسش میدارم و ..

همه این کارا زندگیمونو هدف دار میکنه و باعث میشه بیشتر تلاش کنم تا زندگی بهتری برا خودم و خانوادم بسازم ، اما اگه اینطور نباشه فقط یه سیر تکراری رو طی میکنیم و در نهایت خسته میشیم و ممکنه به انحراف نیز کشیده بشه ..

اما داشتن فرزند زندگی رو هدف دار و زیبا میکنه و رابطه خانواده رو مستحکم تر ..

ولی خب نداشتن فرزند و تمایل به نداشتن آن نیز اگه دوطرفه باشه مشکلی پیش نخواهد آورد خیلی ها هستن تا آخر عمرشون تنها و دونفری سر کردن و خوشحال بودن..

یک مرد وقتی بچه دار می شود عوض می شود. هورمون های بدنش تغییر می کند و حس محبت و عشق به فرزندش پیدا می کند. حس عجیبی است دیدن نوزادی که از گوشت و خون خود آدم به وجود آمده است. باور کن وقتی مردی بچه اش را بغل می کند و صورتش را به خودش می چسباند حسش عوض می شود. به طور طبیعی و فیزیولوژیک و همچنین روحی این تغییر اتفاق می افتد. دیگر حتی از اینکه کمی شیرخوردن بچه به تاخیر افتاده ناراحت می شود.

- - - Updated - - -

حس پدری تجربه کردنی است .

یک مسئله‌ایی که من دارم این است که اصلاً فکر نمی‌کنم با آوردن یکی دیگه به این دنیا خدمتی به او کرده باشم!

یعنی من اینقدر محیط جامعه را نامناسب می دانم و زندگی را سخت می دانم که ترجیح میدهم درد و رنجی که من کشیدم را فرزندم نکشه! (نمیخواهم با فقط و کمبود امکانات بزرگ بشه و نمیخواهم برای تامین اون امکانات و نیازها مجبور شوم کمتر ببینم‌اش! آخه بابایی که هر شب صبح تا 10 - 9 شب بیرونه و داره مثل ... میدود دنبال پول و تامین امکانات زندگی چه پدریه؟! بعد هم اینقدر خسته است که حال و حوصله خودش را هم نداره چه برسه زن و بچه‌اش!)

الان وضعیت جامعه با چهل سال پیش و حتی زمان بچگی ما هم فرق کرده است. دیگر کمبود امکانات با حجم عظیم امکانات فعلی بی معنا است. مگر آدم هایی که آسیب دیده اجتماعی هستند و مشکلات خاص دارند که آن بحثش جدا است.
فکر می کنم شما زیادی تحت تاثیر بحث های تاکسی و اتوبوس ها هستید که دائما از تمام دنیا شکایت دارند:311:

خیلی ها هستند چه زن و چه مرد که تمایل به بچه دار شدن ندارن. باید ببینن تصمیمشون جدی هست یا نه و موقع ازدواج این مسئله را کاملاً شفاف برای طرف مقابل توضیح بدهند و فقط با کسی ازدواج کنند که او هم تمایلی به داشتن فرزند ندارد. بیان این مسئله یکی از بایدهای جلسات خواستگاری قبل از ایجاد علاقه و وابستگی هست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نوپو

الان وضعیت جامعه با چهل سال پیش و حتی زمان بچگی ما هم فرق کرده است. دیگر کمبود امکانات با حجم عظیم امکانات فعلی بی معنا است. مگر آدم هایی که آسیب دیده اجتماعی هستند و مشکلات خاص دارند که آن بحثش جدا است.
فکر می کنم شما زیادی تحت تاثیر بحث های تاکسی و اتوبوس ها هستید که دائما از تمام دنیا شکایت دارند:311:

---

احتمالاً شما حالت خیلی خوبه که فکر میکنی با یک میلیون تومان حقوق در ماه هم میشه اجاره خونه داد هم یک زندگی سه نفره مثل آدم داشت!

خرج بچه از یک بزرگسال بیشتره این را از کسایی که تو فامیلتان بچه شان تازه به دنیا اومده بپرس!

امکانات همیشه هست برای کسی که پولش را داشته باشه! (یعنی جواب‌ات خیلی خنده‌دار بود ولی خواستم اگر نظرت جدی‌ات اینه جواب حرف‌ات را بگویم!)

- - - Updated - - -

ضمناً من معمولاً اخبار رسمی گوش نمیدهم چه برسه به مزخرفات مردم تو تاکسی و اتوبوس!

با ندیدن واقعیت، باعث نمیشه واقعیت عوض بشه!

اگر مجردی حداقل خریدهای خونه را انجام بده تا ببینی تورم و گرونی چقدر شده!

فکر می کنم علتش همون باشه که توی تاپیک قبلیت نوشته بودی. اینکه پدر مادر مهربونی نداشتی. رنج دیدی. و از طرفی هم مطمن نیستی و ضمانتی هم نیست که بچه ی ادم رنج نبینه. واسه همین این حسو داری.
شاید بعدا نظرت عوض شه. بستگی به اوضاع مالیت در اینده داره و از اون مهم تر اینکه همسرت چطور ادمی باشه. ممکنه یه دفعه ای ببینی گرمای پدر شدن توی وجودته و می تونی یه پدر خیلی خوب بشی.
اما به هر حال الان اگه این نظرته موقع خواستگاری فکر می کنم باید بگی اینو.
البته ممکنه اشتباه کنم.

بله من حالم خوبه چون برای زندگی ام هدف دارم. به زندگی بدبین نیستم و می دانم با یک میلیون تومان خیلی کارها می شه کرد چه برسه به اداره یک خانواده سه نفره. مردی که برای خودش برنامه ریزی مالی داشته باشه ، مطالعه اقتصادی داشته باشه و روش مناسب برای تامین خانواده بلد باشه هیچ وقت این حرفها را نمی زنه. اتفاقا من خیلی هم بدون بریز بپاش زندگی می کنم و زندگی ام خوب می گذرد. البته که حالم خوبه چون می دونم برکت زندگی دست خداوند است و همیشه به جای شکایت کردن از روزگار می گویم خدا را شکر و همیشه فکر مثبتی دارم. چیزی که توی زندگی من هست امکانات زیاد نیست بلکه برکات خداوند و شکرگزاری از او است که باعث شده حالم خوب باشه. من با اتوبوس و مترو تا آن سر تهران می رم و برمی گردم و کلی هم لذت می برم. همیشه برای خودم پس انداز می کنم در حالی که می توانم خرج کنم.
الان خیلی از خانواده ها دارن زندگی می کنن و خیلی هم خوشحالن و حالشون از من خیلی بهتره. شما هم بدان با این تفکر نمی تونی به جایی برسی.
زندگی کردن فقط خوشی و امکانات نیست. بلکه اگر برنامه ریزی داشتی ، شکرگزار و درستکار بودی ، اگر به روز بودی و خودت را جلو کشیدی و هر روزت بهتر از دیروزت شد ، آنوقت است که می توانی یک خانواده را اداره کنی. یک بچه بیشتر از پول شما دلش می خواهد شما پدری مثبت نگر و شاد باشید. در یک کلام احتیاج بچه امکانات آنچنانی ( که شما می گویی پول می خواهد ) نیست بلکه یک تربیت صحیح و یک دیدگاه صحیح به زندگی است و با امکانات کم هم به هر جا بخواهد می رسد. من واقعا هیچ چیزی را در زندگی با یک خانواده که دل خوش به من بدهند عوض نمی کنم.
تازه از همه بهتر من بلدم بهترین امکانات را با پول کم داشته باشم. چرا؟ چون واقعا خودم را خفه نمی کنم در مادیات که دلم را بزند. هر وقت واقعا و ضرورتا احتیاج داشتم از یک امکان استفاده می کنم . بنابراین آنقدر خوشحال می شوم که برایم بهترین است. بعد هم من همیشه چشم و گوشم باز است و امکانات مناسب و ارزان قیمت را رصد می کنم. برای همین حالم خیلی خوب است.
به نظر من شما با این بدبینی که داری واقعا حق داری که از بچه دار شدن بترسی !

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نوپو

بله من حالم خوبه چون برای زندگی ام هدف دارم. به زندگی بدبین نیستم و می دانم با یک میلیون تومان خیلی کارها می شه کرد چه برسه به اداره یک خانواده سه نفره. مردی که برای خودش برنامه ریزی مالی داشته باشه ، مطالعه اقتصادی داشته باشه و روش مناسب برای تامین خانواده بلد باشه هیچ وقت این حرفها را نمی زنه. اتفاقا من خیلی هم بدون بریز بپاش زندگی می کنم و زندگی ام خوب می گذرد. البته که حالم خوبه چون می دونم برکت زندگی دست خداوند است و همیشه به جای شکایت کردن از روزگار می گویم خدا را شکر و همیشه فکر مثبتی دارم. چیزی که توی زندگی من هست امکانات زیاد نیست بلکه برکات خداوند و شکرگزاری از او است که باعث شده حالم خوب باشه. من با اتوبوس و مترو تا آن سر تهران می رم و برمی گردم و کلی هم لذت می برم. همیشه برای خودم پس انداز می کنم در حالی که می توانم خرج کنم.
الان خیلی از خانواده ها دارن زندگی می کنن و خیلی هم خوشحالن و حالشون از من خیلی بهتره. شما هم بدان با این تفکر نمی تونی به جایی برسی.
زندگی کردن فقط خوشی و امکانات نیست. بلکه اگر برنامه ریزی داشتی ، شکرگزار و درستکار بودی ، اگر به روز بودی و خودت را جلو کشیدی و هر روزت بهتر از دیروزت شد ، آنوقت است که می توانی یک خانواده را اداره کنی. یک بچه بیشتر از پول شما دلش می خواهد شما پدری مثبت نگر و شاد باشید. در یک کلام احتیاج بچه امکانات آنچنانی ( که شما می گویی پول می خواهد ) نیست بلکه یک تربیت صحیح و یک دیدگاه صحیح به زندگی است و با امکانات کم هم به هر جا بخواهد می رسد. من واقعا هیچ چیزی را در زندگی با یک خانواده که دل خوش به من بدهند عوض نمی کنم.
تازه از همه بهتر من بلدم بهترین امکانات را با پول کم داشته باشم. چرا؟ چون واقعا خودم را خفه نمی کنم در مادیات که دلم را بزند. هر وقت واقعا و ضرورتا احتیاج داشتم از یک امکان استفاده می کنم . بنابراین آنقدر خوشحال می شوم که برایم بهترین است. بعد هم من همیشه چشم و گوشم باز است و امکانات مناسب و ارزان قیمت را رصد می کنم. برای همین حالم خیلی خوب است.
به نظر من شما با این بدبینی که داری واقعا حق داری که از بچه دار شدن بترسی !

---

با خوش بینی احتمالاً پول آدم چند برابر میشه یا کرایه خونه ارزونتر میشه یا پوشک بچه؟!
شاید هم اونها که خوش بین‌اند دیگه نیاز ندارند چند شیفت کار کنند یا بچه با خودش میگه حالا چون بابام خوش بینه اشکال نداره که آخر شبها با خستگی میاد خونه! مهم اینه که خوش بینه!

البته نیاز به جواب شما دیگه ندارم چون شما خیلی خوشبختی و برچسب زدن (بدبین به دیگران!) خیلی راحته!

بقیه دوستان لطفاً نظر بدهند

آقا احسان، خانم نوپو، لطفا یکی به من بگه من اینروزها حالم خوش نیست که بیشتر پستها به نظرم عجیب غریب می یاد. آخه اینها چیه که شماها مینویسین.

یک مشکل احساسی میره میرسه به پوشک بچه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ehsan_hamdardi

کلاً برای‌ام پدر بودن آرزو و احساس مهمی نیست!

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نوپو

من حالم خوبه به زندگی بدبین نیستم و می دانم با یک میلیون تومان خیلی کارها می شه کرد چه برسه به اداره یک خانواده سه نفره. یک بچه بیشتر از پول شما دلش می خواهد شما پدری مثبت نگر و شاد باشید. به نظر من شما با این بدبینی که داری واقعا حق داری که از بچه دار شدن بترسی !

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ehsan_hamdardi

با خوش بینی احتمالاً پول آدم چند برابر میشه یا کرایه خونه ارزونتر میشه یا پوشک بچه؟!

---

آقا احسان اگر خدای نکرده زن و بچه آینده ات هم خلاف نظر شما را داشته باشند همین طوری پرخاشگری می کنید!
مشکل شما پول و امکانات نیست. امکانات ربطی به پرخاشگری فعلی شما ندارد. اصلا این مشکل فعلی شما هم ربطی به این چیزهایی که می گویی ندارد. فرض را بر این بگذار که شما نمی خواهی بچه دار شوی چون می گویی مشکل مالی در آینده پیدا می کنی. بعد من آدم و گفتم اولا وضع مالی شما خیلی بد نیست. بعد هم می توانی با تغییر نگرشت زندگی خوبی داشته باشی. می توانی روش های مناسب برای اداره اقتصادی زندگی یاد بگیری.
خوب آخرش این است که می گویی حرفهای شما را قبول ندارم و نمی خواهم بچه دار شوم. و ترجیح می دهم با همین نگرش و وضعیت مالی زندگی دلخواهم را داشته باشم. پرخاشگری دارد !!!!!!!!!!!
پرخاشگری و عصبانیت شما دقیقا برای چیست ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نوپو

آقا احسان اگر خدای نکرده زن و بچه آینده ات هم خلاف نظر شما را داشته باشند همین طوری پرخاشگری می کنید!
مشکل شما پول و امکانات نیست. امکانات ربطی به پرخاشگری فعلی شما ندارد. اصلا این مشکل فعلی شما هم ربطی به این چیزهایی که می گویی ندارد. فرض را بر این بگذار که شما نمی خواهی بچه دار شوی چون می گویی مشکل مالی در آینده پیدا می کنی. بعد من آدم و گفتم اولا وضع مالی شما خیلی بد نیست. بعد هم می توانی با تغییر نگرشت زندگی خوبی داشته باشی. می توانی روش های مناسب برای اداره اقتصادی زندگی یاد بگیری.
خوب آخرش این است که می گویی حرفهای شما را قبول ندارم و نمی خواهم بچه دار شوم. و ترجیح می دهم با همین نگرش و وضعیت مالی زندگی دلخواهم را داشته باشم. پرخاشگری دارد !!!!!!!!!!!
پرخاشگری و عصبانیت شما دقیقا برای چیست ؟

---

من از آدم هایی که به جای راه حل، با یک برچسب زدن به دیگری (تو پست قبلی گفتی "منفی‌بافی" "به نظر من شما با این بدبینی که داری واقعا حق داری که از بچه دار شدن بترسی !" تو این پست نوشتی "پرخاشگری") به خیال خودشان مسئله را فهمیده‌اند و راه حل داده‌اند مسئله دارم!

ترجیح میدهم از نظرات دیگر کاربران در این باره استفاده کنم!

سلام

من فکر میکنم که این نگرش (مخصوصا اخیرا) خیلی در جامعه پیدا میشه.

نمونه ش رو در همسر یکی از دوستانم دارم. دقیقا همین تفکری که شما گفتی:

نقل قول:

---

یعنی من اینقدر محیط جامعه را نامناسب می دانم و زندگی را سخت می دانم که ترجیح میدهم درد و رنجی که من کشیدم را فرزندم نکشه!

---

البته گفته بود شاید بعد از چندین سال نظرم عوض بشه.

با اینکه دوستم عاشق بچه هست، اما وقتی همسرش بعنوان خواستگار، این تفکر را باهاش در میون گذاشت، بخاطر خوبی های دیگه ی ایشون، قبول کرده و الان دارن خیلی خوب در کنار هم زندگی میکنن.

مسئله اینجاست که شما این تفکر رو داری. به درست و غلط بودنش هم کاری ندارم. اگه با دختر خانم صادقانه در میون بذاری و قبول کنه، از روی دادن اتفاقات بد در آینده جلوگیری کردی.

اما اگه نگی و یا اینکه به همین شدتی که توی دلت هست در جریانش نذاری، هر دلخوری ای در این زمینه پیش بیاد، بیشترش تقصیر شما میشه.

سلام.

آقا احسان، چند تا سوال؟

شما الان اگر درست یادم باشه 31 سال دارید.

الان انگیزه های شما برای زندگی چه چیزهایی هستند؟

به نظر خودتون انگیزه های امروز شما،برای وقتی مثلا چهل سال، پنجاه سال، شصت سال، هفتاد سالتون شد کافی هستند؟

با بقیه عمر خودتون میخواهید چه کار کنید؟ برنامه های بلند مدتتان برای زندگیتان چیست؟

فرض کنید ازدواج کنید و زندگی آرامی رو در کنار یک همسر خوب داشته باشید. هر روز شما برید سر کار و برای امرار معاش تلاش کنید و شب خسته بیاید خونه و در کنار همسرتان آرام شوید. فرض کنید ماهی یک بار هم مسافرت بروید . و هر روز یا حداقل هفته ای یک بار هم برید بیرون تفریح. هر هفته خانواده خودتان و همسرتون رو ملاقات کنید. در کار و تحصیلتان رشد کنید و همه چیز زندگی خوب باشد.به نظرتون تا چند سال احساس یکنواختی به شما دست نخواهد داد؟ و زندگی پویایی خودش را حفظ خواهد کرد؟ یعنی تا مثلا فرضا 120 سالی که میخواهید عمر کنید همه ی این چیزها برایتان کم کم تکراری نخواهد شد؟

و یک چیز دیگه. به نظرم هر کسی برای معنا دار بودن زندگی اش، برای معنا دار بودن خودش، برای اینکه احساس کند بیهوده نیست،هم نیاز به این دارد که بداند هم برای شخص خودش مفید است، هم برای دیگران خدمتی کرده باشد، هم یادگاری از خود باقی گذارد.
یعنی اگر شما در زندگیتون همه کار هم کرده باشید ولی یادگاری از خود باقی نگذارید باز هم اون احساس معنا دار بودن خودتون کمی نقص خواهد داشت.

این یادگار هر چیزی میونه باشه. مثلا یک اثر هنری. یک کتاب، یک یاد در ذهن دیگران، یه نام نیک، یه فرزند سالم و خوب و خدمتگذار مردم، یک عقیده و.....

شما چه یادگاری میخواهید از خودتون باقی بگذارید؟

یه چیز دیگه هم میخواستم بگم.
رزق و روزی، چیزی است که خدا میدهد. روزی هر کسی از قبل برایش مقدر شده. و خداوند هر که و هر چیز را بیافریند روزی اش را هم برایش خواهد فرستاد. در احادیث ائمه داریم (نقل به مضمون) که روزی شما به دنبال شما می آید. یعنی روزی مقدر شده ات مال توست. دنبالت میکنه. حتی اگه ازش فرار کنی دنبالت میکنه. بنابراین هر انسانی که قدم به این دنیا میگذارد روزی اش را هم با خودش می آورد.

به علاوه، خود فرزند باعث برکت زندگی میشود. من نمیگم که درآمدتان بیشتر میشود. بلکه برکت همان در آمد همیشگیتان زیاد میشود.
این رو میتونید از همه پدر و مادرها بپرسید.

باشد من اصراری برای کمک به شما ندارم. هر جور راحت هستید.
اما این طرز حرف زدن با یک خانم درست نیست. هر چقدر هم ناراحت یا نگران باشید یا حرف های من را قبول نداشته باشید نباید با یک خانم این طوری صحبت کنید.
من سعی کردم به شما کمک کنم. اما نه تنها حرمت زن بودن من را نگه نداشتید بلکه با من مثل یک دشمن خودتان رفتار کردید. به هر حال امیدوارم موفق باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نوپو

باشد من اصراری برای کمک به شما ندارم. هر جور راحت هستید.
اما این طرز حرف زدن با یک خانم درست نیست. هر چقدر هم ناراحت یا نگران باشید یا حرف های من را قبول نداشته باشید نباید با یک خانم این طوری صحبت کنید.
من سعی کردم به شما کمک کنم. اما نه تنها حرمت زن بودن من را نگه نداشتید بلکه با من مثل یک دشمن خودتان رفتار کردید. به هر حال امیدوارم موفق باشید.

---

من کاملاً محترمانه با شما که من را متهم به منفی بافی و پرخاشگری کردید برخورد کردم.
من برای ام زن و مرد مهم نیست همه را انسان میدانم و جنسیت را در جوابهای‌ام تاثیری نمیدهم!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

سلام.

آقا احسان، چند تا سوال؟

شما الان اگر درست یادم باشه 31 سال دارید.

الان انگیزه های شما برای زندگی چه چیزهایی هستند؟

به نظر خودتون انگیزه های امروز شما،برای وقتی مثلا چهل سال، پنجاه سال، شصت سال، هفتاد سالتون شد کافی هستند؟

انگیزه خاصی ندارم و حاضر نیستم بخاطر دست گلی که به آب دادم و یکی دیگه را به این دنیا آوردم به زندگی ادامه بدهم!

با بقیه عمر خودتون میخواهید چه کار کنید؟ برنامه های بلند مدتتان برای زندگیتان چیست؟

برنامه‌های‌ام برای زندگی بیشتر کاری و مالی هست!
البته قصد دارم چند تا فعالیت عام‌المنفعه هم داشته باشم

فرض کنید ازدواج کنید و زندگی آرامی رو در کنار یک همسر خوب داشته باشید. هر روز شما برید سر کار و برای امرار معاش تلاش کنید و شب خسته بیاید خونه و در کنار همسرتان آرام شوید. فرض کنید ماهی یک بار هم مسافرت بروید . و هر روز یا حداقل هفته ای یک بار هم برید بیرون تفریح. هر هفته خانواده خودتان و همسرتون رو ملاقات کنید. در کار و تحصیلتان رشد کنید و همه چیز زندگی خوب باشد.به نظرتون تا چند سال احساس یکنواختی به شما دست نخواهد داد؟ و زندگی پویایی خودش را حفظ خواهد کرد؟ یعنی تا مثلا فرضا 120 سالی که میخواهید عمر کنید همه ی این چیزها برایتان کم کم تکراری نخواهد شد؟

زندگی همین حال هم برای‌ام تکراری و خسته کننده است! اصلاً برای‌ام بی‌معنی شده که دارم یک روز را هر روز تکرار میکنم!

و یک چیز دیگه. به نظرم هر کسی برای معنا دار بودن زندگی اش، برای معنا دار بودن خودش، برای اینکه احساس کند بیهوده نیست،هم نیاز به این دارد که بداند هم برای شخص خودش مفید است، هم برای دیگران خدمتی کرده باشد، هم یادگاری از خود باقی گذارد.
یعنی اگر شما در زندگیتون همه کار هم کرده باشید ولی یادگاری از خود باقی نگذارید باز هم اون احساس معنا دار بودن خودتون کمی نقص خواهد داشت.

این یادگار هر چیزی میونه باشه. مثلا یک اثر هنری. یک کتاب، یک یاد در ذهن دیگران، یه نام نیک، یه فرزند سالم و خوب و خدمتگذار مردم، یک عقیده و.....

شما چه یادگاری میخواهید از خودتون باقی بگذارید؟

خودم هم به گذاشتن یک اثر ماندگار بعد از خودم فکر میکنم!
ولی خوب نوشتن یک کتاب یا یک اثر هنری خیلی راحتره تا بزرگ کردن یک بچه سالم از نظر رفتاری و روانی! آن هم تو این جامعه!

یه چیز دیگه هم میخواستم بگم.
رزق و روزی، چیزی است که خدا میدهد. روزی هر کسی از قبل برایش مقدر شده. و خداوند هر که و هر چیز را بیافریند روزی اش را هم برایش خواهد فرستاد. در احادیث ائمه داریم (نقل به مضمون) که روزی شما به دنبال شما می آید. یعنی روزی مقدر شده ات مال توست. دنبالت میکنه. حتی اگه ازش فرار کنی دنبالت میکنه. بنابراین هر انسانی که قدم به این دنیا میگذارد روزی اش را هم با خودش می آورد.

به علاوه، خود فرزند باعث برکت زندگی میشود. من نمیگم که درآمدتان بیشتر میشود. بلکه برکت همان در آمد همیشگیتان زیاد میشود.
این رو میتونید از همه پدر و مادرها بپرسید.
راست‌اش من قبلاً مذهبی‌تر بودم اما الان کمتر باور به این حرف‌ها دارم
با این حال این حرف شما میتونه درست باشه

---

بعضی اوقات که بعضی چیزها را می بینم و می‌شنوم و میخوانم فکر میکنم که روح اون بچه داره تو بهشت ازم تشکر میکنه که به این دنیا نمیخواهم بیارمش!

البته شاید من زیادی سخت میگیرم چون پدر و مادرهای بی‌خیال هم تو اطرافیانم زیاد میبینم یعنی از بچه فقط غذا و نیازهای مادی‌اش را میبینند و نه برای رشدش وقت میگذارند نه تربیت‌اش!
و کلاً بچه شده وسیله سرگرمی و وقت گذرانی یا چیزی که بقیه دارند ما هم چند تای‌اش را داریم یا چسب زندگی مشترک (چیزی که اگر نباشه احتمالاً فرد دیگه نمیتونه زندگی مشترک‌اش و همسرش را تحمل کنه!)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ehsan_hamdardi

فرض کنید ازدواج کنید و زندگی آرامی رو در کنار یک همسر خوب داشته باشید. هر روز شما برید سر کار و برای امرار معاش تلاش کنید و شب خسته بیاید خونه و در کنار همسرتان آرام شوید. فرض کنید ماهی یک بار هم مسافرت بروید . و هر روز یا حداقل هفته ای یک بار هم برید بیرون تفریح. هر هفته خانواده خودتان و همسرتون رو ملاقات کنید. در کار و تحصیلتان رشد کنید و همه چیز زندگی خوب باشد.به نظرتون تا چند سال احساس یکنواختی به شما دست نخواهد داد؟ و زندگی پویایی خودش را حفظ خواهد کرد؟ یعنی تا مثلا فرضا 120 سالی که میخواهید عمر کنید همه ی این چیزها برایتان کم کم تکراری نخواهد شد؟

زندگی همین حال هم برای‌ام تکراری و خسته کننده است! اصلاً برای‌ام بی‌معنی شده که دارم یک روز را هر روز تکرار میکنم!

---

احسان جان، به نظر من مشکل اصلیت باید همین باشه. فکر کنم قبل از پرداختن به موضوع علاقه به بچه باید ابتدا برای درست کردن این حسی که

نسبت به زندگی پیدا کردی راهی پیدا کنی.

پ.ن: درضمن صحبتهات در مورد مشکلات تربیت یک فرزند سالم تا حدودی باهاش موافقم ولی فکر میکنم تو فعلا چیزهای مهمتری داری که باید بهش

بپردازی.

من کمال‌گرا، شخصیت دوری‌گزین، تنبلی و افسردگی (گاهی افکار خودکشی دارم) و تردید و مشکل در تصمیم‌گیری دارم و کمی هم بدبین محتاط و مهرطلب‌ و پرخاشگر منفعل‌ام!
شرح حالی از خودم :

مجرد سن 32 سال (نمی‌خواهم در این وضعیت کاری و با این خصوصیات وارد زندگی مشترک شوم)
ارتباطات‌ام با دیگران بعد از بیکار شدن‌ام خیلی کم است
ارتباطات با جنس مخالف نداشته‌ام و بخاطر مذهبی بودن‌ام تمایلی به ارتباط با آن ها ندارم
ارتباط‌ام با دوست هم‌جنس هم خیلی کم است و فقط با یکی از همکاران کار قبلی‌ام ارتباط تلفنی دارم آن هم معمولاً اگر زیاد حرف بزند دوست دارم زودتر تلفن را قطع کند
از بچگی تا به حال در خانواده ما مهمان کم می‌آمده خانه‌مان و ما هم کم می‌رفتیم خانه دیگران مهمانی!
ارتباط‌‌ام با مادرم خوب است با پدرم متوسط و با برادرم بد است! (با هم حرف نمی‌زنیم چون به دعوا ختم می‌شود)
تحصیلات کارشناسی در رشته ایی که به آن علاقه نداشتم و خیلی طول کشید تا بالاخره لیسانسم را گرفتم
یک مدت هم در رشته خودم سر کار رفتم اما راضی نبودم و اگر خودم را با مطالعه و یا کامپیوتر مشغول نمی‌کردم افکار منفی و ناامید کننده و خودکشی به سراغم می‌آمد
چند سالی است که این علائم را دارم (اگر بخواهم از دوران دانشگاه بگویم حدود 12 سال است که این مشکلات را دارم اما چون نمی‌دانستم که این مشکلات جزو بیماری‌ها و اختلالات شخصیتی است برای درمان آن اقدام نکردم)

این نوشته های تاپیک های قبلی خودتان است آقا احسان. می بینید که من خطا نکرده ام و توهین به شما نشده و برچسبی نزده ام به شما.

الان این پست را ننوشتم که گروکشی کنم یا بخواهم به قول خودتان برچسب به شما بزنم. حتی برای ابراز ناراحتی هم این پست را نزدم. فقط خواستم بگویم من اشتباه نکردم و خواستم اگر کسی به این تاپیک آمد از اتهام ( برچسب زدن به افراد ) و نیز نسبتی که شما با این جملات به من داده اید (

احتمالاً شما حالت خیلی خوبه) و ( من از آدم هایی که به جای راه حل،با یک برچسب زدن به دیگری به خیال خودشان مسئله را فهمیده‌اند و راه حل داده‌اند مسئله دارم!) ، بله از این اتهامات و نسبت های زشتی که به من دادی و سعی کردی منی را که می خواستم کمکت کنم خراب کنی ، خودم را مبرا کنم.
خوب شما که کمک من را قبول نکردی و به بدترین شکل ممکن من را پس زدی. اما بدان با پس زدن من واقعیتی که خودتان هم به آن واقف هستید تغییری نمی کند. من هم قسمتی از واقعیت را بیان کردم تا اگر کسی دیگر خواست شما را راهنمایی کند ، هم اطلاعاتی که باید داشته باشد و هم بتواند با توجه به این اطلاعات و گفتگوی من وشما واکنش های احتمالی شما را پیش بینی کند و طوری شما را راهنمایی کند که ناراحت نشوید و تاپیک به نتیجه برسد. البته می دانم شما دوباره می گویی من به کمک تو احتیاج ندارم و تو فلانی و بهمانی. اما من به خاطر هدفی که برایم با ارزش است عضو این سایت شده ام و از این حرف ها زیاد شنیده ام. یک بار مدیر محترم همدردی به من گفت ( باید پوستت کلفت باشد. او مراجع است و تحت فشار ) . من هم به خاطر هدفم این حرف را آویزه گوشم کردم.

ضمن تایید صحبت توجیه، دیدگاهت نسبت به زندگیه که باعث میشه فکر کنی که بچه نمی خوای، ازدواج کنی نمی تونی همسر خوبی بشی یا برای بچه ات نمی تونی بابای خوبی باشی. راستی نوپو هم می گفت که حست به زندگی خوب باشه و امیدوار باشی. بعدش کم کم این احساس خوب روی زندگیت اثر می ذاره. حالت بهتر که بشه کارو بارت بهتر میشه و وضع مالیت بهتر میشه و وقتی هم که حالت بهتر باشه موقعیت ها فرصت ها و راهکارها رو بهتر میتونی ببینی واسه همینم پیشرفت می کنی همه ی اینا هم روی زندگی مشترکت اثر مثبت می ذاره چون دیدت و حست به زندگی بهتر بشه رفتارت هم هر روز بهتر و خوشایند تر میشه نسبت به همسرت و بعدا هم بچه دار اگه خواستی بشی می تونی یه بابای خوب بشی.
فکر کنم اینا بشه خلاصه اش. البته خودم هم مثله توام در مورد دیدگاه و اوضاع بهتری ندارم.
یه چیز دیگه اینکه ادم نا خوداگاه محیطی که توش بزرگ شده و ادمایی که دیده مثله پدر مادر و اقوام نزدیک میرن توی ذهنش و اگه حواسش نباشه همه اش اونا رو به یاد میاره. مثلا تا بیاد فکر کنه پدر یاد بابای خودش می یفته که شاید خیلی اهمیت نمی داده به مشکلات بچه هاش. یا تا بگه مامان یاد مامانی می یفته که بی عاطفه و بی مهر بوده یا تا فکر کنه ازدواج یاد اقوامش می یفته که هی کنار گوشش یه عمر نق زدن از ازدواج. واسه همین باید یه کم روی این چیزا کار کنیم. اینکه حرفا و رفتارایی که قبلا توی کودکی دیدیم و نمی تونستیم کاریش کنیم الان بزرگ شدیم و باید یه مقدار خوداگاه کنیم و کنترل و مدیریت کنیم این تصاویر رو که از قبل توی ذهنمونه.
فیلم و سریال که دیدی. کدوم شخصیت ها رو دوست داشتی به عنوان مادر و چرا. کدوم شخصیت ها رو دوست داشتی به عنوان پدر و چرا. کدوم زوج ها رو و کدوم روش زندگی ها رو دوست داشتی و چرا. توی همه ی عمرت کدوم ادمای خیالی و واقعی رو دوست داشتی و چرا. به خاطر چه ویژگی هایی. اینا رو از خودت بپرس. دونه دونه. وقت بذار و ویژگی ها و رفتارایی که توی هر ادم یا هر حیوونی که دوست داری دربیار. بعدش نگاه کن. مجموعه ی رفتارایی می شه که تو دوست داری. می تونی یه همچین ادمی بشی.
ببین اگه تا حالا خوشحال نبودیم یا اگه خیلی ادم خوشبخت توی اطرافیانمون نبوده یا اگه ادمایی که از بچگی دیدیم هی کنار گوشمون از بچه داشتن نق زدن یا از همسر داشتن نق زدن الان باید تا یه حدی سعی کنیم این تصاویری رو که توی ذهنمون کردن تصحیح کنیم. تا یه حدی میشه.
من خودمم مثله توام :) اینا رو در اصل واسه خودمم باید بگم.

ببین نه من نه تو بدبین نیستیم. اما احتمالا یه مدت طولانی چون با ادمایی همنشین شدیم که نامهربون بودن مثلا خونواده هامون این باعث شده که ناخوداگاه اون مواردی که برای خیلی های دیگه عادی یا خوشحال کننده است برای ما بره زیر سوال و محتاط باشیم. اینا رو باید بدونیم باید خصوصیات خودمونو بدونیم. وقتی اگاهی پیدا کنیم هم جایی که باید احتیاط می کنیم هم جایی که لازم نباشه چون اگاهی داریم به اخلاقامون می فهمیم که مثلا اینجا لازم نیست این احتیاطه و مدیریتش می کنیم.
اینا میشن قضیه بالغ و والد و کودک. با بالغمون باید مدیریت کنیم. کتاب وضعیت اخر نوشته هریس رو بخون.
کتاب از حال بد به حال خوب هم بخون.
در مجموع خلاصه ی همه چی این میشه که واسه زندگی کردن و خوش گذروندن باید روحیه امونم سعی کنیم روحیه ی زندگی و شادی کنیم. می خوایم زندگی کنیم دیگه. پس باید روحیه امونم کم کم اروم اروم تلاش کنیم به سمت زندگی برسونیم.
:)
موفق باشی.

--
الان پست اخری نوپو رو دیدم. یادم نیست قبلا نوشته بودی که گاهی افکار خودکشی داری؟ اگه داری و اگه حس خوبی نداری و این روی عملکردت روزانه و کار و روند پیشرفتت اثر گذاشته بد نیست بری روانپزشک. البته من تو رو نمی دونم. خودمو می گم. اینطوری بودم رفتم گفت افسردگی متوسط رو به بالا داری. البته اون کتاب از حال بد به حال خوب رو بخون. بعدش ببین حالت چه تغییری می کنه و بعد تصمیم بگیر واسه دکتر رفتن. اگه هم خواستی بری یه روانپزشک خوب پرس و جو کن برو. احتمال زیاد با کتاب از حال بد به حال خوب، ورزش، مولتی ویتامین خوب روزانه، تغذیه مناسب حالت بهتر میشه و دکتر لازمت نمیشه. با ادمایی هم سعی کن همنشین بشی که بهت انرژی مثبت بدن و بعد از اینکه می بینیشون حس اینو داری که حالت بهتره.

آقا احسان
شما نوشته بودید اون بچه نمیگه بابایی که آخر شب خسته از سر کار میاد به چه دردی میخوره؟

خب بستگی به رفتار خودتون داره.

فرضا شما صبح میرید سر کار و شب میاید. خسته اید و حوصله ندارید.
فرض کنید حالا مثلا یه بچه داشته باشید که منتظر بوده پدرش رو ببینه.

چه رفتاری باهاش میکنید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

آقا احسان
شما نوشته بودید اون بچه نمیگه بابایی که آخر شب خسته از سر کار میاد به چه دردی میخوره؟

خب بستگی به رفتار خودتون داره.

فرضا شما صبح میرید سر کار و شب میاید. خسته اید و حوصله ندارید.
فرض کنید حالا مثلا یه بچه داشته باشید که منتظر بوده پدرش رو ببینه.

چه رفتاری باهاش میکنید؟

---

من وقتی تو اوج خستگی هستم حوصله هیچ‌کس را ندارم و باید چند ساعت تنها باشم!

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط toojih

احسان جان، به نظر من مشکل اصلیت باید همین باشه. فکر کنم قبل از پرداختن به موضوع علاقه به بچه باید ابتدا برای درست کردن این حسی که نسبت به زندگی پیدا کردی راهی پیدا کنی.

---

شما چه راهی پیشنهاد می‌کنید که زندگی‌ام با معناتر و جالب‌تر بشه؟

راحع به اینکه تو پست اول پرسیدی رو همسرم چه تاثیری میتونه داشته باشه میگم:

من خودم یه زنم. که شوهرم میگه : تا اخر عمر حق نداری به بچه فک کنی.بچه افت زندگیه!!!!برو از پرورشگاه وردار یکی بزرگ کن.بهشم بگو مامان داری اما بابا نداری!!!
با اینکه الان نامزدیم.اما واقعا میتونم بگم هربار که این حرفارو میشنوم دلم میشکنه.
نمیدونم چرا.احساس میکنم بچه محصولی مشترک از من و اونو این واسه من خییییلییییییییی قشنگه.مارو مجبور به کارایی میکنه که توش یه هدفو دنبال میکنیم
.ولی وقتی میبینم اون از یه همچین چیزی فراریه خیلی میخوره تو ذوقم.فک میکنم دوسم نداره!!!
مخصوصا که واسه بچه های غریبه بال بال میزنه!!!

پس نزن تو ذوقش.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط الهام20

راحع به اینکه تو پست اول پرسیدی رو همسرم چه تاثیری میتونه داشته باشه میگم:

من خودم یه زنم. که شوهرم میگه : تا اخر عمر حق نداری به بچه فک کنی.بچه افت زندگیه!!!!برو از پرورشگاه وردار یکی بزرگ کن.بهشم بگو مامان داری اما بابا نداری!!!
با اینکه الان نامزدیم.اما واقعا میتونم بگم هربار که این حرفارو میشنوم دلم میشکنه.
نمیدونم چرا.احساس میکنم بچه محصولی مشترک از من و اونو این واسه من خییییلییییییییی قشنگه.مارو مجبور به کارایی میکنه که توش یه هدفو دنبال میکنیم
.ولی وقتی میبینم اون از یه همچین چیزی فراریه خیلی میخوره تو ذوقم.فک میکنم دوسم نداره!!!
مخصوصا که واسه بچه های غریبه بال بال میزنه!!!

پس نزن تو ذوقش.

---

نمیخواهم بخاطر دیگری کاری که فعلاً قبول ندارم و توجیه نیستم را انجام بدهم!

آقا احسان
من خودم هم در پستم نوشتم که میدونم شب بعد از ساعتها کار اومدید خونه و خسته اید و حوصله ی هیچ کسی رو ندارید.
شما که باز در جواب سوالم همین حرف خودم رو تحویل دادید!!!!

برادر گرامی، ازتون میخوام فرض کنید یک فرزند دارید و الان اومدید خونه. واقعا میخوام لطفا خودتون رو در این شرایط فرض کنید و بگید چه رفتاری باهاش میکنید.
دقیقا توصیف کنید چه رفتاری باهاش میکنید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

آقا احسان
من خودم هم در پستم نوشتم که میدونم شب بعد از ساعتها کار اومدید خونه و خسته اید و حوصله ی هیچ کسی رو ندارید.
شما که باز در جواب سوالم همین حرف خودم رو تحویل دادید!!!!

برادر گرامی، ازتون میخوام فرض کنید یک فرزند دارید و الان اومدید خونه. واقعا میخوام لطفا خودتون رو در این شرایط فرض کنید و بگید چه رفتاری باهاش میکنید.
دقیقا توصیف کنید چه رفتاری باهاش میکنید؟

---

من را وادار به چه کارهایی میکنید : سلام پسرگلم، خوبی بابایی ببین بابا چی برات آورده (یک خوراکی چیزی هم بهش میدهم) عزیزم بابا میره یک دوش بگیره و برگرده - دوش گرفتن - چایی خوردن و تعریف از نقاشی بچه یا پرس و جو درباره کارهایی که امروز انجام داده و یکمی قربون صدقه‌اش رفتن - یکمی با مادر بچه حرف زدن - شاید اجباراً یک کارتونی باهاش دیدم یا رفتیم تو حیاط یک توپ بازی!
بعد شام و نماز و خواب (اگر یکمی انرژی ته وجودم مونده باشه میرم یک قصه هم برای‌اش میخونم!)

همه این کارها از سر اجباره چون حالا که این بچه را به دنیا آوردیم مجبورم پدر خوبی برای‌اش باشم و کم برای‌اش نگذارم چون نمیخواهم تو زندگی بخاطر کودکی بدش کمبودی داشته باشه!

بابای خوبی میشید.
من که کیف کردم.

- - - Updated - - -

شما قبلا گفتید که به نظرتون روح اون بچه توی بهشت از شما ممنونه که نمیاریدش در این دنیا.

اما با این چیزایی که گفتید به نظر من روح اون بچه داره تو بهشت میگه بابایی پس کی منو میاری توی دنیا تا بیام با هم بازی کنیم. تا مهربونی و خوبی هاتو ببینم و یاد بگیرم. تا زندگی ازت یاد بگیرم. تا به همه بگم چه بابای خوبی دارم که با تمام خستگی هاش میدونه نسبت به من مسئولیتهایی داره و برام کم نمیذاره.

- - - Updated - - -

آقا احسان
زندگی هیچ کسی کامل نیست.

هر کسی در حد خودش مشکلاتی داره.

زندگی برای هر کسی سختی هایی داره و از سختی هاش هیچ کسی رو بی نصیب نمیذاره.

اما لذت زندگی در همین چالش هاست.

آقا احسان، برادر گرامی، به نظر من شما دچار یک تفکر وسواسی نسبت به شرایط زندگی هستید. یک تفکر همه یا هیچ.

یا میخواهید همه چیز کامل باشد و یا اگر کامل نیست همون بهتر که نباشد.

این تفکر درست نیست.

من قصد نقد شما رو ندارم. شما به عنوان یک انسان بالغ و عاقل حق دارید نوع تفکر خاص خودتون رو نسبت به زندگی داشته باشید.

ولی احساس میکنم دارید به خودتون سخت میگیرید. حتی احساس میکنم ته دلتون میخواد که مثلا ازدواج کنید و فرزند داشته باشید،ولی به خاطر سختی هاش یا ترس از اینکه نکنه پدر خوبی نباشید یا فرزندتون با مشکلات و سختی ها و تلخی هایی در زندگی روبرو بشه، این آرزوی خودتون رو غیرمنطقی میبینید و ازش میخواهید با هزار دلیل و برهان بگذرید.

آقا احسان. اینها چند خطای شناختی هستند که جناب sci گرامی در یکی از تاپیکهایم زحمت کشیده بودند و نوشته بودند.
به نظرم یکم بررسی بکنید ببینید این خطاها رو دارید یا نه.
و اگر دارید تا حد ممکن سعی کنید رفعشون کنید.
اول بیا ببینیم افکار منفی چی هستند و از کجا میان؟
وقتی از نظر هیجانی آشفته هستید، وقتی اضطراب و استرس دارید، حتی وقتی گرسنه هستید، اطلاعات رو به شیوه عادی تفسیر نمی کنید! اطلاعات و برداشتهای شما از محیط فرق می کنه و اونها رو به گونه ای سو گیرانه و تحریف شده به ذهنتون می فرستید! و فکر می کنید : که این برداشت تحریف شده، همان واقعیت محض جریانات هست! ریشه افکار منفی بیشتر در خطاهای شناختی است که شما دارید. این خطاهای شناختی را وقتی نشناسید مشکلات همینطور حاد و حادتر می شود! یکی از اهداف ما در طول درمان سندرم رسیدن به اینجا بود که شما بدونید مورد هجوم افکار منفی هستید و باید یه فکری برای اونها بکنید!
شما باید، باید کاری کنید که این خطاها از ذهن شما پاک شوند
تیتر این خطاها رو با توضیح اندکی در هر مورد به شما می گویم، بطور کلی می گم چون دلم می خواد خودتون بگید کدون خطا رو دارید!

- تعمیم افراطی :
افرادی که این خطا رو در افکار دارند حقایق زندگی رو پر رنگ تر از مقدار واقعی می بینند! مثلا یک اتفاق می افته در زندگی شما و کسی به شما چیزی می گه ، یا با یک جواب رد در جستجوی یک کار مواجه می شوید، بر اساس این رویداد، یک الگوی منفی استنباط می کنید با شدت بسیار زیادتر از آنچه واقعا اتفاق افتاده و شاید اون جواب منفی رو یک شکست همه جانبه قلمداد کنید! معمولا این خطا با جملاتی مانند هرگز، یا همیشه همراه می شود.... در واقع شما در بخش از افکارتون، که اتفاقا واقعیت هم داره، مبالغه کرده اید و انرا تعمیم می دهید به کارهای دیگه می دهید! بصورت کاملا افراطی
مثلا می گید: وقتی این شرکت که اینقدر کوچک هست من رو نخواست... چطوری یک شرکت دیگه من رو می خواد! من همه جا با همین جواب مواجه می شوم!!! چون اعتبار ندارم!!!
این تعمیم افراطی یکی از ریشه های اصلی افکار منفی است!

- شخصی سازی:
این خطا یعنی، پذیرفتن مسئولیت در باره مسائلی که ارتباط زیادی با فرد ندارند/ یا اصلا به فرد مربوط نیست/ یا فرد به هیچ وجه امکان کنترل آن حادثه را ندارد!
مثال: من بد شانسم! / همه اش تقصیر من بود! دوست داشتنی نیستم و اعتباری ندارم! / همه از من بهترند!
این خطا بشدت شما رو سرزنش می کند! و این سرزنش ها تقریبا بین هر 3 ثانیه تا 10 ثانیه و گاهی تا 5 دقیقه در صورت تلاشهای اولیه فرد به توقفشون، در ذهن شما تکرار می شوند

- استدلال هیجانی:
فرد بر اساس هیجاناتش، نه منطق استدلالهایی رو می کنه! بعد این استدلالها رو واقعیت های صحیح از محیط و خودش می پنداره و اجازه می دهد که این استدلالها او را هدایت کنند! افرادی که این فکرات رو دارند، استدلالهای عاطفی/ ذهنی / احساسی خودشون رو عین واقعیت می پندارند و این احساس منفی رو راهنمای عملها و رفتارهای خودشون قرار می دهند! معمولا با افرادی مواجه می شوید که به شما می گویند: احساس من به من دروغ نمی گه! / احساس من اشتباه نمی کنه!
یا مثلا:
از سوار شدن در هواپیما وحشت دارم ،چون پرواز با هواپیما خطر ناک است( احساس منفی) پس با ماشین سفر می کنم! ( عمل بر مبنای احساس غلط)
احساس می کنم که قبول نمی شوم! پس حتما قبول نمی شوم!
و شاید بسیار از افرادی که این خطا رو دارند، اون رو به قانون جذب نسبت بدهند و معتقدند که هر چه من فکر کنم درست از آب در می آید!
بعضی هم توهم حس ششم قوی دارند که هر چه من فکر می کنم، احساس می کنم، همان می شود!
خب این خطا خیلی خطرناکه و شما رو به شدت پریشان می کنه

- تفکر اغراق آمیز!
افرادی که این خطا را دارند به خاطر جزئی از یک حادثه منفی، همه واقعیت را تیره می بینند و توجهشون به نیمه خالی لیوان بسیار زیاد تر است!
این افراد با یک سر درد کوچک، دنبال یک تومور بزرگ در سرشون می گردند!
همیشه دوربین رو در موارد منفی با بزرگنمایی چند برابر در مقابل خود می گیرند و در برابر موارد مثبت، دوربین رو سر و ته می گیرند! اونها هیچوقت موارد مثبت رو انکار نمی کنند... فقط اونها رو خیلی ریز می بینند!

- تقکر همه یا هیچ:
فرد، یک رفتار، فکر، موفقیت، پدیده، موضوع رو کلا یا سیاه یا سفید می بیند! هر چیزی کمتر از موفقیت صد در صد، شکست صد در صد محسوب می شود! چیزی به نام خاکستری وجود ندارد!
مثال:
هیچ وقت فکر نمی کنند که من هم آدمم و احساس دارم!
همیشه من رو تحقیر می کنند!
هیچ وقت اعتبار لازم رو ندارم!
یا باید فلان ماشین رو بخرم، یا اصلا ماشینی لازم ندارم!

بدتر این خطای شناختی، درک این واقعیت است که بعضی فکر می کنند که چون این خطا را دارند همیشه موفق هم هستند!

- برچسب منفی زدن:
برچسبهای منفی همیشه شما رو اشفته می کنند: وقتی به خودتون می گویید: بی لیاقت! احمق! بازنده! دارید به خودتون برچسب می زنید! عملا این خطا شکل حاد تفکر همه یا هیچ است! یک رفتار کوچک خودتان و یا حتی دیگران رو به صفات منفی و کلی نسبت می دهید! مثلا صبح از خواب دیر بلند شده اید و حال انجام تمرینات sci رو نداشته اید! به خودتون می گید: خیلی تنبل هستم!

- بی توجهی به جنبه های مثبت
در نظر فردی که این خطا را در ذهن خود دارد، همیشه جنبه ی مثبت زندگی بی ارزش و بی اهمیت و حتی برای همه دست یافتنی است! مثلا فرد در کنکور ارشد، رتبه خوبی بدست آورده است » به هیچ وجه خوشحال نیست چون فکر می کند که این موضوع مهمی نیست! همه می توانند.... تجربه های مثبت این فراد بی اهمیت است! برای همین هیچ چیزی این افراد رو خوشحال نمی کند... جالبه که اونها، تجربیات مثبتشون رو انکار نمی کنند، دقت کنید! این افراد این تجربیات رو بی ارزش می پندارند و همیشه نیمه خالی لیوان رو نگاه می کنند... برای همین هرگز نمی توانند جنبه های مثبت رو ارزیابی کنند!

- فاجعه سازی
فرد بر این باور است، که آنچه اتفاق افتاده، یا در آینده اتفاق می افتد، آنچنان دردناک و غیر قابل تحمل می باشد که از پا در خواهد آمد!
مثلا: اگر بروم اونجا و جواب منفی بگیرم وحشتناک است!
این فاجعه سازی از هر اتفاقی که قرار بیوفته گاهی اونقدر تکرار می شه در ذهن فرد، که تمرکزش رو کاملا از دست می ده و اتفاقا اون اتفاق بد هم می افته!

- فیلتر کردن
فیلتر ذهنی یعنی فرد، یک قسمت مشخص از یک حادثه، رویداد، رفتار دیگران و یا خودش، رو انتخاب می کنه و روی اون تمرکز می کنه و بقیه موارد و کل مجموعه رو با هم نمی بینه، و بر اساس این موضوعات فیلتر شده، قضاوت میکنه، استدلال می کنه، رفتار می کنه و ....
شما جزئی از یک حادثه منفی رو می بینی، بقیه اش رو اصلا نمی بینی! مثلا : چون کاغذها از دستم افتاد، همه جلسه خراب شد!
یا مثلا:
چون فلانی یادش رفت با من احوال پرسی کنه: بدون شک آدم بی ادبیه!
اگر وقتی در جمعی تشویق می شوید، یکی به شما گفت که باید در انتقاد از شما اضافه کنم که ..... و شما احساس بدی داشتید، این خطا رو در ذهن خود دارید!

- استنباط اختیاری
این نوع استنباط یعنی رسیدن به نتایج بر اساس داده ها و ملاکهای ناکافی... هر جود دلتون می خواد دارید نتیجه گیری می کنید! به دو صورت معمولا وجود داره: ذهن خوانی یک صورت عمده این استنباط منفی است و صورت دوم: پیش بینی منفی: " من از اول می دونستم..... "

- عبارتهای " باید" دار
شما انتظار دارید که اوضاع اونطوری باشه که شما دوست دارید! و این انتظار محقق نمی شه یا با درصد کمتری محقق می شه و این با اصولی که شما گفته اید، منافات داره! و لذا شما ناراحت و غمگین می شوید!
بعنوان مثال: " نباید این همه اشتباه می کردم!" " نباید شرینی بخورم! " یا مثال دیگه: "نباید اینگونه نقطه ضعفی داشته باشم، باید آنچیزی را که می خواهم بدست آورم، نباید در زندگی تحت فشار باشم!"
این عبارتها رو خیلی از افراد به عنوان جملات تاکیدی استفاده می کنند اما واقعا عبارتهای باید دار جملات تاکیدی خوبی نیستند!!!!!
این موضوع خیلی مفصله...

- تفکر تساوی گونه:
یکی از خطاهای فردی، مساوی دیدن یک امر در مقابل امر دیگه ای است! مثلا فرد می گه: اگر در کنکور ارشد قبول نشم، بدبخت می شم! یا بر عکس: اگر اینجا من رو برای کار بپذیرند: خوشبخت می شم!!!!
این نوع مساوی کردن امور موجب ضربه خوردن فرد می شه

خطاهای شناختی همین ده دوازده مورد بود.. حالا از شما می خوام:
طی این هفته:
- یک فهرست جدید تهیه کنید:
- ستون اول: خطای شما
- ستون دوم: موقعیت ایجاد خطا
- ستون سوم: پیامد خطای شما

موفق باشید
سوالی بود بپرسید

- - - Updated - - -

آقا احسان
زندگی هیچ کسی کامل نیست.

هر کسی در حد خودش مشکلاتی داره.

زندگی برای هر کسی سختی هایی داره و از سختی هاش هیچ کسی رو بی نصیب نمیذاره.

اما لذت زندگی در همین چالش هاست.

آقا احسان، برادر گرامی، به نظر من شما دچار یک تفکر وسواسی نسبت به شرایط زندگی هستید. یک تفکر همه یا هیچ.

یا میخواهید همه چیز کامل باشد و یا اگر کامل نیست همون بهتر که نباشد.

این تفکر درست نیست.

من قصد نقد شما رو ندارم. شما به عنوان یک انسان بالغ و عاقل حق دارید نوع تفکر خاص خودتون رو نسبت به زندگی داشته باشید.

ولی احساس میکنم دارید به خودتون سخت میگیرید. حتی احساس میکنم ته دلتون میخواد که مثلا ازدواج کنید و فرزند داشته باشید،ولی به خاطر سختی هاش یا ترس از اینکه نکنه پدر خوبی نباشید یا فرزندتون با مشکلات و سختی ها و تلخی هایی در زندگی روبرو بشه، این آرزوی خودتون رو غیرمنطقی میبینید و ازش میخواهید با هزار دلیل و برهان بگذرید.

آقا احسان. اینها چند خطای شناختی هستند که جناب sci گرامی در یکی از تاپیکهایم زحمت کشیده بودند و نوشته بودند.
به نظرم یکم بررسی بکنید ببینید این خطاها رو دارید یا نه.
و اگر دارید تا حد ممکن سعی کنید رفعشون کنید.
اول بیا ببینیم افکار منفی چی هستند و از کجا میان؟
وقتی از نظر هیجانی آشفته هستید، وقتی اضطراب و استرس دارید، حتی وقتی گرسنه هستید، اطلاعات رو به شیوه عادی تفسیر نمی کنید! اطلاعات و برداشتهای شما از محیط فرق می کنه و اونها رو به گونه ای سو گیرانه و تحریف شده به ذهنتون می فرستید! و فکر می کنید : که این برداشت تحریف شده، همان واقعیت محض جریانات هست! ریشه افکار منفی بیشتر در خطاهای شناختی است که شما دارید. این خطاهای شناختی را وقتی نشناسید مشکلات همینطور حاد و حادتر می شود! یکی از اهداف ما در طول درمان سندرم رسیدن به اینجا بود که شما بدونید مورد هجوم افکار منفی هستید و باید یه فکری برای اونها بکنید!
شما باید، باید کاری کنید که این خطاها از ذهن شما پاک شوند
تیتر این خطاها رو با توضیح اندکی در هر مورد به شما می گویم، بطور کلی می گم چون دلم می خواد خودتون بگید کدون خطا رو دارید!

- تعمیم افراطی :
افرادی که این خطا رو در افکار دارند حقایق زندگی رو پر رنگ تر از مقدار واقعی می بینند! مثلا یک اتفاق می افته در زندگی شما و کسی به شما چیزی می گه ، یا با یک جواب رد در جستجوی یک کار مواجه می شوید، بر اساس این رویداد، یک الگوی منفی استنباط می کنید با شدت بسیار زیادتر از آنچه واقعا اتفاق افتاده و شاید اون جواب منفی رو یک شکست همه جانبه قلمداد کنید! معمولا این خطا با جملاتی مانند هرگز، یا همیشه همراه می شود.... در واقع شما در بخش از افکارتون، که اتفاقا واقعیت هم داره، مبالغه کرده اید و انرا تعمیم می دهید به کارهای دیگه می دهید! بصورت کاملا افراطی
مثلا می گید: وقتی این شرکت که اینقدر کوچک هست من رو نخواست... چطوری یک شرکت دیگه من رو می خواد! من همه جا با همین جواب مواجه می شوم!!! چون اعتبار ندارم!!!
این تعمیم افراطی یکی از ریشه های اصلی افکار منفی است!

- شخصی سازی:
این خطا یعنی، پذیرفتن مسئولیت در باره مسائلی که ارتباط زیادی با فرد ندارند/ یا اصلا به فرد مربوط نیست/ یا فرد به هیچ وجه امکان کنترل آن حادثه را ندارد!
مثال: من بد شانسم! / همه اش تقصیر من بود! دوست داشتنی نیستم و اعتباری ندارم! / همه از من بهترند!
این خطا بشدت شما رو سرزنش می کند! و این سرزنش ها تقریبا بین هر 3 ثانیه تا 10 ثانیه و گاهی تا 5 دقیقه در صورت تلاشهای اولیه فرد به توقفشون، در ذهن شما تکرار می شوند

- استدلال هیجانی:
فرد بر اساس هیجاناتش، نه منطق استدلالهایی رو می کنه! بعد این استدلالها رو واقعیت های صحیح از محیط و خودش می پنداره و اجازه می دهد که این استدلالها او را هدایت کنند! افرادی که این فکرات رو دارند، استدلالهای عاطفی/ ذهنی / احساسی خودشون رو عین واقعیت می پندارند و این احساس منفی رو راهنمای عملها و رفتارهای خودشون قرار می دهند! معمولا با افرادی مواجه می شوید که به شما می گویند: احساس من به من دروغ نمی گه! / احساس من اشتباه نمی کنه!
یا مثلا:
از سوار شدن در هواپیما وحشت دارم ،چون پرواز با هواپیما خطر ناک است( احساس منفی) پس با ماشین سفر می کنم! ( عمل بر مبنای احساس غلط)
احساس می کنم که قبول نمی شوم! پس حتما قبول نمی شوم!
و شاید بسیار از افرادی که این خطا رو دارند، اون رو به قانون جذب نسبت بدهند و معتقدند که هر چه من فکر کنم درست از آب در می آید!
بعضی هم توهم حس ششم قوی دارند که هر چه من فکر می کنم، احساس می کنم، همان می شود!
خب این خطا خیلی خطرناکه و شما رو به شدت پریشان می کنه

- تفکر اغراق آمیز!
افرادی که این خطا را دارند به خاطر جزئی از یک حادثه منفی، همه واقعیت را تیره می بینند و توجهشون به نیمه خالی لیوان بسیار زیاد تر است!
این افراد با یک سر درد کوچک، دنبال یک تومور بزرگ در سرشون می گردند!
همیشه دوربین رو در موارد منفی با بزرگنمایی چند برابر در مقابل خود می گیرند و در برابر موارد مثبت، دوربین رو سر و ته می گیرند! اونها هیچوقت موارد مثبت رو انکار نمی کنند... فقط اونها رو خیلی ریز می بینند!

- تقکر همه یا هیچ:
فرد، یک رفتار، فکر، موفقیت، پدیده، موضوع رو کلا یا سیاه یا سفید می بیند! هر چیزی کمتر از موفقیت صد در صد، شکست صد در صد محسوب می شود! چیزی به نام خاکستری وجود ندارد!
مثال:
هیچ وقت فکر نمی کنند که من هم آدمم و احساس دارم!
همیشه من رو تحقیر می کنند!
هیچ وقت اعتبار لازم رو ندارم!
یا باید فلان ماشین رو بخرم، یا اصلا ماشینی لازم ندارم!

بدتر این خطای شناختی، درک این واقعیت است که بعضی فکر می کنند که چون این خطا را دارند همیشه موفق هم هستند!

- برچسب منفی زدن:
برچسبهای منفی همیشه شما رو اشفته می کنند: وقتی به خودتون می گویید: بی لیاقت! احمق! بازنده! دارید به خودتون برچسب می زنید! عملا این خطا شکل حاد تفکر همه یا هیچ است! یک رفتار کوچک خودتان و یا حتی دیگران رو به صفات منفی و کلی نسبت می دهید! مثلا صبح از خواب دیر بلند شده اید و حال انجام تمرینات sci رو نداشته اید! به خودتون می گید: خیلی تنبل هستم!

- بی توجهی به جنبه های مثبت
در نظر فردی که این خطا را در ذهن خود دارد، همیشه جنبه ی مثبت زندگی بی ارزش و بی اهمیت و حتی برای همه دست یافتنی است! مثلا فرد در کنکور ارشد، رتبه خوبی بدست آورده است » به هیچ وجه خوشحال نیست چون فکر می کند که این موضوع مهمی نیست! همه می توانند.... تجربه های مثبت این فراد بی اهمیت است! برای همین هیچ چیزی این افراد رو خوشحال نمی کند... جالبه که اونها، تجربیات مثبتشون رو انکار نمی کنند، دقت کنید! این افراد این تجربیات رو بی ارزش می پندارند و همیشه نیمه خالی لیوان رو نگاه می کنند... برای همین هرگز نمی توانند جنبه های مثبت رو ارزیابی کنند!

- فاجعه سازی
فرد بر این باور است، که آنچه اتفاق افتاده، یا در آینده اتفاق می افتد، آنچنان دردناک و غیر قابل تحمل می باشد که از پا در خواهد آمد!
مثلا: اگر بروم اونجا و جواب منفی بگیرم وحشتناک است!
این فاجعه سازی از هر اتفاقی که قرار بیوفته گاهی اونقدر تکرار می شه در ذهن فرد، که تمرکزش رو کاملا از دست می ده و اتفاقا اون اتفاق بد هم می افته!

- فیلتر کردن
فیلتر ذهنی یعنی فرد، یک قسمت مشخص از یک حادثه، رویداد، رفتار دیگران و یا خودش، رو انتخاب می کنه و روی اون تمرکز می کنه و بقیه موارد و کل مجموعه رو با هم نمی بینه، و بر اساس این موضوعات فیلتر شده، قضاوت میکنه، استدلال می کنه، رفتار می کنه و ....
شما جزئی از یک حادثه منفی رو می بینی، بقیه اش رو اصلا نمی بینی! مثلا : چون کاغذها از دستم افتاد، همه جلسه خراب شد!
یا مثلا:
چون فلانی یادش رفت با من احوال پرسی کنه: بدون شک آدم بی ادبیه!
اگر وقتی در جمعی تشویق می شوید، یکی به شما گفت که باید در انتقاد از شما اضافه کنم که ..... و شما احساس بدی داشتید، این خطا رو در ذهن خود دارید!

- استنباط اختیاری
این نوع استنباط یعنی رسیدن به نتایج بر اساس داده ها و ملاکهای ناکافی... هر جود دلتون می خواد دارید نتیجه گیری می کنید! به دو صورت معمولا وجود داره: ذهن خوانی یک صورت عمده این استنباط منفی است و صورت دوم: پیش بینی منفی: " من از اول می دونستم..... "

- عبارتهای " باید" دار
شما انتظار دارید که اوضاع اونطوری باشه که شما دوست دارید! و این انتظار محقق نمی شه یا با درصد کمتری محقق می شه و این با اصولی که شما گفته اید، منافات داره! و لذا شما ناراحت و غمگین می شوید!
بعنوان مثال: " نباید این همه اشتباه می کردم!" " نباید شرینی بخورم! " یا مثال دیگه: "نباید اینگونه نقطه ضعفی داشته باشم، باید آنچیزی را که می خواهم بدست آورم، نباید در زندگی تحت فشار باشم!"
این عبارتها رو خیلی از افراد به عنوان جملات تاکیدی استفاده می کنند اما واقعا عبارتهای باید دار جملات تاکیدی خوبی نیستند!!!!!
این موضوع خیلی مفصله...

- تفکر تساوی گونه:
یکی از خطاهای فردی، مساوی دیدن یک امر در مقابل امر دیگه ای است! مثلا فرد می گه: اگر در کنکور ارشد قبول نشم، بدبخت می شم! یا بر عکس: اگر اینجا من رو برای کار بپذیرند: خوشبخت می شم!!!!
این نوع مساوی کردن امور موجب ضربه خوردن فرد می شه

خطاهای شناختی همین ده دوازده مورد بود.. حالا از شما می خوام:
طی این هفته:
- یک فهرست جدید تهیه کنید:
- ستون اول: خطای شما
- ستون دوم: موقعیت ایجاد خطا
- ستون سوم: پیامد خطای شما

موفق باشید
سوالی بود بپرسید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ehsan_hamdardi

شما چه راهی پیشنهاد می‌کنید که زندگی‌ام با معناتر و جالب‌تر بشه؟

---

سلام آقا احسان، جواب این سوال برای من خیلی سخته و من خودم هم همیشه دنبال جوابش بودم و هستم. فقط فکر نمیکنم راهکار زیاد پیچیده ای

باشه و زندگی های جالب (احتمالا!) از یکسری دلخوشی های کوچک تشکیل شده که شما حتما نادیده اش میگیری.

فکر میکنم خانم پوه، تا حدودی جواب همین سوالت رو داده:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

آقا احسان
زندگی هیچ کسی کامل نیست.

هر کسی در حد خودش مشکلاتی داره.

زندگی برای هر کسی سختی هایی داره و از سختی هاش هیچ کسی رو بی نصیب نمیذاره.

اما لذت زندگی در همین چالش هاست.

آقا احسان، برادر گرامی، به نظر من شما دچار یک تفکر وسواسی نسبت به شرایط زندگی هستید. یک تفکر همه یا هیچ.

... اینها چند خطای شناختی هستند که جناب sci گرامی در یکی از تاپیکهایم زحمت کشیده بودند و نوشته بودند.
به نظرم یکم بررسی بکنید ببینید این خطاها رو دارید یا نه.
و اگر دارید تا حد ممکن سعی کنید رفعشون کنید.

---