شوق مرگ تو وجودم بال بال میزنه , چیکار کنم بش برسم؟

یه گندی به زندگی زدم که تا آخر آخرت نمیشه جمعش کرد
احساس نا امیدی ندارم احساس گناه هم همین طور
البته واسه کارم وجدان درد دارم اما آرزوی مرگم واسه این نیست

در به در دنبال خدا می گشتم
گشتم و گشتم و گشتم ولی پیداش نکردم
خدایی به معنای متافیزیکیش دستمو نگرفت
داد زدم ضجه زدم هرکاری کردم سراغمو نگرفت
مثل به آب راکد از بی تحرکی گندیدم
پسسسسسسسسسسسسس کجاست؟؟
فقط من ندیمش؟ شماها حضورشو حس کردین؟

واسه رسیدن به مرگ چه مراحلی رو باید طی کرد؟؟
چیکار کنم ار این غوغای دلم نجات پیدا کنم

نه راه پس دارم نه راه پیش
بدجوری گیر افتادم

چیکار کنم؟
به خدا دیگه بریدم
ته تهشم دیدم
سیر شدم از زندگی.....

سلام برادر عزیز

اون گنده چی بوده؟ اتفاق تازه ای افتاده یا همون جریان قبل؟

همون قبلیا
هرکاری کردم نتونستم با خودم کنار بیام
نفسم بالا نمی یاد از این همه گندی که وجودمو گرفته

کلاس های دانشگاه رو مرتب دنبال میکنید؟

برادر گرامی و خوش قلب
ببینید، گاهی ما دیگران رو راحت میبخشیم. اما خودمون رو نه.
من احساس میکنم شما خودتونو نبخشیده اید. ببینید، خود خدا هم بین ما و عمل ما فرق میذاره.

خدا ما رو دوست داره. هرچقدر هم گناه کار باشیم. خدا همون یزید رو هم دوست داره. ولی خدا عمل بد ما رو دوست نداره.

عمل بدمون رو دوست نداره. ولی خودمون رو همیشه دوست داره.

دیدید توی دعای کمیل میگه خدایا چطور باور کنم که تو بنده ات رو که داره به تو التماس میکنه و صدات میکنه بندازی تو آتیش و بتونی ببینی که شعله های آتیش داره اونو میسوزونه؟ نه چنین ظنی به تو نمیره و تو اصلا شباهتی به این نداری.و من مطمئنم که اگه حکم تو به عذاب مجرمان نبودو فرمان تو به معذب بودن مجرمان صادر نشده بود حتما آتش دوزخ رو به همه سرد میکردی.

ولی ما، وقتی هنوز زنده ایم، هنوز فرصت جبران و توبه داریم.و اون خدای مهربون منتظر بازگشت ماست. منتظر اینه که مابریم به سمتش. منتظره که ما بخوایم که ما رو ببخشه.
ولی ما خودمون هستیم که گاهی نمیخوایم خودمونو ببخشیم.

حتی اونها که میرن جهنم وقتی گناهاشون پاک شد خدا دوباره اونها رو به بهشت میبره. گناهاشونو پاک میکنه و بعد به بهشت میبره. من اینو بارها از علمای دین شنیده ام. ولی البته خودم آیه اش رو دقیقا نمیدونم کجاست.

برادر عزیز
شما از خودتون رضایت ندارید. من این طور احساس میکنم. یکم با خودتون مهربون تر باشید. یکم به خودتون عشق بورزید.

در مورد اون خانم هم منطقا باید رابطه ای باهاش نداشته باشید. و احساساتتون رو هم فراموش کنید.

شما مگه چه گناهی کرده اید که قابل بخشش نیست؟ خدا اون هند جگر خوار رو هم بخشید. اونی که جنایتش قلب افضل خلایق رو به درد آورد. خدا او رو هم بخشید.

شما ماشاالله هم دانشجویید هم سر کار میرید . هم پدر و مارد دلسوز و قهرمانی دارید. و هم در اول جوونی هستید.

هنوز خیلی خیلی فرصت هست برای ساختن متفاوت زندگیتون.

چیزهایی که ما رو رها نمیکنن، در واقع خود ما هستیم که رهاشون نمیکنیم. خود ما هستیم که به چیزهایی میچسبیم و باهاشون یکی میشیم بعد فکر میکنیم اون چیزا ما رو رها نمیکنن.

جنوب سرخ، رها کن. چیزهایی که دارن آزارت میدن رها کن. بکن بندازشون دور. خودتو ازشون خلاص کن برادر عزیز. روح و وجود گسترده و بی نهایت شما داره توی قفسی که براش ساختی رنج میکشه. تمنای تو مرگ نیست. آزادیه. تا زنده ای، تا هنوز فرصت حیات رو داری، تا هنوز خدا بهت عمر داده این روح رو آزاد کن. آزاد کن.

یه برنامه هست کانال گنج حضور. شعرهای مولانا رو تفسیر میکنه. سی دی هاش در ایران هم قابل تهیه است. به نظرم گوش دادنشون براتون مفید باشه.

- - - Updated - - -


کلاس های دانشگاه رو مرتب دنبال میکنید؟

برادر گرامی و خوش قلب
ببینید، گاهی ما دیگران رو راحت میبخشیم. اما خودمون رو نه.
من احساس میکنم شما خودتونو نبخشیده اید. ببینید، خود خدا هم بین ما و عمل ما فرق میذاره.

خدا ما رو دوست داره. هرچقدر هم گناه کار باشیم. خدا همون یزید رو هم دوست داره. ولی خدا عمل بد ما رو دوست نداره.

عمل بدمون رو دوست نداره. ولی خودمون رو همیشه دوست داره.

دیدید توی دعای کمیل میگه خدایا چطور باور کنم که تو بنده ات رو که داره به تو التماس میکنه و صدات میکنه بندازی تو آتیش و بتونی ببینی که شعله های آتیش داره اونو میسوزونه؟ نه چنین ظنی به تو نمیره و تو اصلا شباهتی به این نداری.و من مطمئنم که اگه حکم تو به عذاب مجرمان نبودو فرمان تو به معذب بودن مجرمان صادر نشده بود حتما آتش دوزخ رو به همه سرد میکردی.

ولی ما، وقتی هنوز زنده ایم، هنوز فرصت جبران و توبه داریم.و اون خدای مهربون منتظر بازگشت ماست. منتظر اینه که مابریم به سمتش. منتظره که ما بخوایم که ما رو ببخشه.
ولی ما خودمون هستیم که گاهی نمیخوایم خودمونو ببخشیم.

حتی اونها که میرن جهنم وقتی گناهاشون پاک شد خدا دوباره اونها رو به بهشت میبره. گناهاشونو پاک میکنه و بعد به بهشت میبره. من اینو بارها از علمای دین شنیده ام. ولی البته خودم آیه اش رو دقیقا نمیدونم کجاست.

برادر عزیز
شما از خودتون رضایت ندارید. من این طور احساس میکنم. یکم با خودتون مهربون تر باشید. یکم به خودتون عشق بورزید.

در مورد اون خانم هم منطقا باید رابطه ای باهاش نداشته باشید. و احساساتتون رو هم فراموش کنید.

شما مگه چه گناهی کرده اید که قابل بخشش نیست؟ خدا اون هند جگر خوار رو هم بخشید. اونی که جنایتش قلب افضل خلایق رو به درد آورد. خدا او رو هم بخشید.

شما ماشاالله هم دانشجویید هم سر کار میرید . هم پدر و مارد دلسوز و قهرمانی دارید. و هم در اول جوونی هستید.

هنوز خیلی خیلی فرصت هست برای ساختن متفاوت زندگیتون.

چیزهایی که ما رو رها نمیکنن، در واقع خود ما هستیم که رهاشون نمیکنیم. خود ما هستیم که به چیزهایی میچسبیم و باهاشون یکی میشیم بعد فکر میکنیم اون چیزا ما رو رها نمیکنن.

جنوب سرخ، رها کن. چیزهایی که دارن آزارت میدن رها کن. بکن بندازشون دور. خودتو ازشون خلاص کن برادر عزیز. روح و وجود گسترده و بی نهایت شما داره توی قفسی که براش ساختی رنج میکشه. تمنای تو مرگ نیست. آزادیه. تا زنده ای، تا هنوز فرصت حیات رو داری، تا هنوز خدا بهت عمر داده این روح رو آزاد کن. آزاد کن.

یه برنامه هست کانال گنج حضور. شعرهای مولانا رو تفسیر میکنه. سی دی هاش در ایران هم قابل تهیه است. به نظرم گوش دادنشون براتون مفید باشه.

- - - Updated - - -

تمنای تو مرگ نیست. تمنای تو شکستن این قفسیه که برای خودت ساختی. تمنای تو آزادی روان و روحته برادر عزیز.

خیر... از اول ترم 15 دقیقه آزمایشگاه رفتم فقط

با اون خانوم دیگه اصلا رابطه ندارم حتی خواهر شوهرشم دیگه کاملا در جریان

الان باورهای من لطمه دیده

من به چشم دیدم که یه زن چه جوری به شوهر پاک و سالمش خیانت کرد ( بالاخره از هر دستی بدی از همون دست می گیری یا گناه کسی رو نباید پای دیگران نوشت?)

نمیدونم اعتقاداتت چقدره.
فرض رو بر این گذاشتم که تا حدی به خدا و گناه و اینها معتقدی.
اگه کم یا زیاد فرض کردم بگو.

نقل قول:

---

من به چشم دیدم که یه زن چه جوری به شوهر پاک و سالمش خیانت کرد

---

این زن اگه به شوهرش خیانت کرده تنهایی که این کارو نکرده. درسته؟

همسر آینده شما هم برای اینکه خیانت کنه وجود یک مرد ناپاک لازم میشه.



شاید معامله شما با خدا بگیره.

شما الان یک مرد ناپاک (خودت) رو پاک کن و پاک نگهش دار،
تا خدا هم بعداً (به فرض محال، در صورت خطای احتمالی همسرت،) اطرافش رو خالی از مردهای ناپاک کنه.



دوست عزیز، شیطون تونسته وسوسه ت کنه، به تماس های خانم جواب دادی، یه قدم رفتی توی راهش، قرار ملاقات با خانم رو پذیرفتی، یه قدم دیگه رفتی. همینطور قدم به قدم داره تو رو میکشونه توی راه خودش. الان رسیدی به قدمی که داره از همه چیز نا امیدت میکنه. فکر هم نکن دست از سرت بر میداره. با همه آدما همینجوره.

یه نگاه بکن ببین افسار زندگی و اعتقاداتت رو سپردی دست کی؟
همینطوری پیش بره انقدر میکشوندت توی این راه که به همون مقصدی که میخواد برسوندت.
و خدا میدونه مقصدش کجاهاست.


دل بده به اونی که باید، تا ببینی برات چکار میکنه.
به اندازه ای که قبولش داری برات کارات رو راه میندازه.
پس قبولش داشته باش.

امام حسن عسگری(ع): خداوند متعال خطاب به بندگانش می فرماید:

ای بندگان من همه شما گناهکار هستید مگر کسانی را که من از گناه باز دارم. پس هر کس

معتقد باشد که من می توانم او را ببخشم و با این حُسن ظَن به من، از من طلب مغفرت نماید

هر آینه او را می بخشم و برایم گناهان او هر چند زیاد باشد مهم نیست

چه اگر همه مخلوقاتم از اول و آخر زنده و مرده و تر و خشک همه جمع شوند و از رحمت من مسئلت نمایند

تمام حاجات ایشان را می دهم و از رحمت وسیع من چیزی کم نمی شود.


کلیات حدیث قدسی صفحه 341

- - - Updated - - -

منبع حدیث:http://besooykhoda.blogfa.com/post/13

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط jonube-sorkh

شوق مرگ تو وجودم بال بال میزنه , چیکار کنم بش برسم؟
.
.
.
نه راه پس دارم نه راه پیش
بدجوری گیر افتادم

چیکار کنم؟

---

سلام بر شما
نگران نباش.
یکم : سهم ما هممون از مرگ مساوی هست. و به تدریج به همه ما هدیه می شود.
دوم : اما جاده زندگی یک طرفه هست. امکان بازگشت به قبل ندارد.

نتیجه گیری:
شما هم مثل من می میری. و شما هم مثل من به خاطر یک طرفه بودن زندگی فرصت برگشت ندارید.
پس از هم اکنون هر چه توشه برای بی نهایت سفر باقیمانده لازم داریم باید تدارک ببینیم.

به دیگر سخن:
برای ما فرصت نیست که به قبل برگردیم و توشه برداریم و چیزی را اصلاح کنیم. همانطور که بعد از مرگ فرصت برگشت و اصلاح نداریم. اما شکر خدا هم اکنون هنوز حیات داریم. نفس می کشیم و فرصت برداشتن قدم داریم.
به جای نگران بودن برای پس و پیش (که اول نیامده و دومی گذشته است)، فرصت هم اکنون را غنیمت شمار. همین ساعت و همین لحظه قدرتمندی و توانا. تصمیم بگیر که همین لحظه چه می خواهی انجام دهی.

همه زندگی جمع این ثانیه ها و لحظات هست که در آن هستی. ثانیه قبل گذشت و ثانیه بعد هم نسیه هست. همین ثانیه را دریاب.
یک گام، یک سخن، یک تصمیم، یک حرکت، یک شوق ، یک امید، یک تغییر، یک اصلاح، یک شروع، یک انرژی و .....
شما اکنون از گذشته گذشتید و به آینده نرسیده اید. لطفا برای این دو انرژی نگذار.
اما هم اکنون چه می خواهی بکنید.
میلیاردها سلول، و عصب، استخوان، بخش وجودت معطل تصمیم گیری هم اکنون تو هستند که می خواهی با آنها چه کنی؟
به ما بگو اگر گذشته و آینده نداشتی و فقط یک ساعت زندگی داشتی، برای بهره برداری حداکثری از آنها چه کارهایی انجام می دادی؟!

احساس گناه هم مثل انرژی هسته ای هست.
اگر موجب جبران گناه و اصلاح روش فرد در زندگی شود، این انرژی هسته ای صلح آمیز هست و انسان را رشد می دهد.
اما اگر منجر به تخریب خود فرد شود و هیچ اثر سازندگی نداشته باشد، آن وقت مخرب خواهد بود و بد

سلام.اگه حضورش روحس نمیکنی قلبا باهاش همکاری کن ببین کجا داری باهاش مخالفت وجربحث میکنی مانع چیه.بالطافت طبع نازشو بکش خودمون به این نازکشیدن نیاز داریم

سلام این عذاب وجدانت بعد از یک مدت اثر ش رو از دست میده و تو راحت میشی . مغز انسان شیمیایی هست هر خاطره چه خوب چه بد بعد از یک مدت اثر ش رو از دست میده نگران نباش.

چه جوری تونست قید دختر 5 سالشو برنه (مگه مقدس تر از عشق مادر به فرزند هست؟)

همش تو ناخود آگاه ذهنم دخترشو با برادر زادم که هم سن هم هستند مقایسه می کنم (اون بچه با این همه شور و شوق کودکی چه گناهی کرده این وسط؟)

خیلی با خودم کلنجار رفتم این جملرو نگم , چه جوری یه آدم می تونه شب کنار همسرش خواببیده باشه و با کسی دیگه تلفنی حرف بزنه؟ چی می شه که اینجوری می شه؟

اصلا مگه داریم؟ مگه می شه؟

تو دنیایی که جواب خوبی رو با بدی می دن من با این همه بدی بعد از این چه جوری سر بلند کنم

مشکل من ترس از آینده و تقاص پس دادن نیست , خطا کردم پاشم وایسادم

مشکل اینه که الان خودم نمی تونم با خودم کنار بیام

یه سری کارهای خلاف از بچگی قبحش واسه من شکسته شده بود..... اما رابطه ما زن شوهر دار؟؟؟؟؟ واسه کسی که حتی از دوستی های خیابونی هم بدش می اومد؟

به خدا من این نبودم... خراب کردم همه چی رو دیگه کاریش نمیشه کرد

قبل از این ماجرا من همیشه تو یه دوره ای از گذشته گیر کرده بودم الان با این داستان ها من چه طور همه چی رو فراموش کنم

فکر می کنم فقط مرگ که به من آرامش میده

بس دیگه تو این 22 سال هر چی باید می دیدم و دیدم

سیر شدم این زندگی
.
.
.
.
.
امروز رفتم سه نفر از آدمهایی که تو گذشته به من کرده بودنو دیدم با همشون حرف زدم و همرو حلال کردم اون ها هم همین طور.... خواستم ببینم بخشدم حس خوبی داشتم

یکم سبک شدم بخشیدم و گذشتم ازشون الانم با یه نفر دیگه قرار گذاشتم باید برم ببینمش

تصمیم گرفتم برم سر خاک پدر و مادر اون خانوم... نمی دونم شاید حس می کنم سبک شم.. باید از پدر و مادرش که در قید حیات نیستن حلالیت بطلبم؟؟؟

چه جوری تونست قید دختر 5 سالشو برنه (مگه مقدس تر از عشق مادر به فرزند هست؟)

همش تو ناخود آگاه ذهنم دخترشو با برادر زادم که هم سن هم هستند مقایسه می کنم (اون بچه با این همه شور و شوق کودکی چه گناهی کرده این وسط؟)

خیلی با خودم کلنجار رفتم این جملرو نگم , چه جوری یه آدم می تونه شب کنار همسرش خواببیده باشه و با کسی دیگه تلفنی حرف بزنه؟ چی می شه که اینجوری می شه؟

اصلا مگه داریم؟ مگه می شه؟ اینکه میگی چجوری میشه ، اصلا تعجبی نداره ، میشه از این بدتر هم میشه ، حتی شده طرف شوهرش رو بخاطر یکی دیگه میکشه پس این تلفن و خیانت دیگه اصلا تعجبی نداره . ممکن هست تعریف کنید شما چطوری با ایشون آشنا شدین ؟ چطوری صمیمی شدین ؟

همسر داداش رفیق و صاحب کار و بچه محل دوستم بود!
در حد 30 ثانیه تو ماشین شوهرش منو دیده بود ولی من اصلا ندیده بودمش...
شمارمو از تو گوشی شوهر برداشته بود.... کار که از کار گذشت تازه فهمیدم کی بوده!!!

این جور که شما تعریف کردید ، این خانم خیلی ماجراجو و عاشق پیشه هستند ، بعضی ها ژنتیکی این طوری هستند و پایبندی و خویشتن داری ندارند. یه وقت هست یک پسر بعد از کلی سعی و تلاش و وقت میتونه با یک خانم متاهل دوست بشه ، اما اینجا ایشون خودش پیش قدم شده . اینجا شما زیاد خودت رو گناهکار ندون ، ایشون شما رو به این کار سوق داده . حالا چرا این کار رو کرده میخواسته از شوهرش مثلا انتقام بگیره یا واقعا فقط از شما خوشش امده بوده؟

آقای جنوب سرخ
من یک بار شنیدم که زنا حق الله است.
یعنی شما اگر پیش خدا توبه کنید و تکرار نکنید توبتون کاملا پذیرفته میشه. و بخشیده میشید.

و این رو هم شنیده اید که خدا وقتی یک گناهکار توبه واقعی کنه جوری اورو میبخشه که حتی ملائکه هم گناه او رو یادشون میره.فقط خدا میدونه و خود اون شخص.

و یک حدیث از ائمه هم هست:" که هرکس رابطه خود و خدایش را اصلاح کند خداوند رابطه او با دیگران را اصلاح میکند."

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alireza35

این جور که شما تعریف کردید ، این خانم خیلی ماجراجو و عاشق پیشه هستند ، بعضی ها ژنتیکی این طوری هستند و پایبندی و خویشتن داری ندارند. یه وقت هست یک پسر بعد از کلی سعی و تلاش و وقت میتونه با یک خانم متاهل دوست بشه ، اما اینجا ایشون خودش پیش قدم شده . اینجا شما زیاد خودت رو گناهکار ندون ، ایشون شما رو به این کار سوق داده . حالا چرا این کار رو کرده میخواسته از شوهرش مثلا انتقام بگیره یا واقعا فقط از شما خوشش امده بوده؟

---

نه بنده خدا شوهره آدمه سالم و سر براهیه , خانومه قبل از من با دوستم رابطه داشته (در حین اینکه متاهل بوده)
وقتی که همه چی معلوم شد فکر کردم خواسته از دوست من انتقام بگیره که اومده سراغ من.... اما هیچ موقع اینو گردم نگرفتتتتتتتتتت

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

آقای جنوب سرخ
من یک بار شنیدم که زنا حق الله است.
یعنی شما اگر پیش خدا توبه کنید و تکرار نکنید توبتون کاملا پذیرفته میشه. و بخشیده میشید.

و این رو هم شنیده اید که خدا وقتی یک گناهکار توبه واقعی کنه جوری اورو میبخشه که حتی ملائکه هم گناه او رو یادشون میره.فقط خدا میدونه و خود اون شخص.

و یک حدیث از ائمه هم هست:" که هرکس رابطه خود و خدایش را اصلاح کند خداوند رابطه او با دیگران را اصلاح میکند."

---

این حدیث که گفتی خیلی آرومم کرد
اما من درگیری های شدیدی با خودم پیدا کردم
خانومه دلش با منه
اما من از خدا می ترسم که بخوام یه خانواده رو از هم جدا کنم و یه زندگی رو خراب کنم از اینکه بخوام یه دختر بچه 5 ساله بچه طلاق شه
من وقتی مرتکب اون گناه شدم طرفم رو نمی شناختم
الانم ذلت اون گناه هنوز تو دلمه
واسه این آرزوی مرگ می کنم که نمی خوام 3 نفر آدمو بد بخت کنم واسه اینکه نه می تونم جواب دلمو بدم نه جواب خداروووووووووووو
دارم نابود می شم....

آقای جنوب سرخ
ببینید
اولا که ایشون یک زن شوهر دار هستند.
اینکه به شما علاقه دارند مشکل خودشونه. نه شما. شما نمیخواد به فکر او باشید.شما مسئول سهم خوتون در این مساله هستید. و گمان میکنم وظیفه ی شما در این وضعیت اینه که به نوبه ی خود کاملا این خانم رو کاملا از زندگیتون بیرون کنید. هم از زندگی عملیتون هم از فکرتون. هم از دلسوزی هاتون.وظیفه ی شما اینه. بقیه اش هم به شما مربوط نیست.

دوما،منظورتون از جواب دل خودتون چیه؟

- - - Updated - - -

آقای جنوب سرخ
ببینید
اولا که ایشون یک زن شوهر دار هستند.
اینکه به شما علاقه دارند مشکل خودشونه. نه شما. شما نمیخواد به فکر او باشید.شما مسئول سهم خوتون در این مساله هستید. و گمان میکنم وظیفه ی شما در این وضعیت اینه که به نوبه ی خود کاملا این خانم رو کاملا از زندگیتون بیرون کنید. هم از زندگی عملیتون هم از فکرتون. هم از دلسوزی هاتون.وظیفه ی شما اینه. بقیه اش هم به شما مربوط نیست.

دوما،منظورتون از جواب دل خودتون چیه؟

- - - Updated - - -

برادر گرامی
باز هم میگم.
شما خودتونو درگیر چیزهایی کرده اید که آزارتون میده.
ول کنید. رها کنید. این چیزا رو از خودتون بکنید و بندازید دور.
سهم خودتونو انجام بدید و خودتونو از این قضیه بکشید بیرون.
بقیه اش دیگه کار شما نیست. مربوط به شما نیست. بیشتر از سهم خودتون هم کاری از دستتون برنمیاد.
بقیه اش رو بسپارید به خدا.
همین.

کلاسهاتونو هم برید. وقتتون رو با چیزهایی که سلامت و مفید بودنشون مشخصه پر کنید. شما راه ها آسفالت رو رها کرده اید و زدید به خاکی. بعد میگید چرا پر از گرد و خاکم و چرا همه جا غبار آلوده.

مگه درس خوندن و یه شغل سالم چه ایرادی داره که سراغ اونا نمیرید؟چرا کلاسهاتونو نمیرید؟
برادر عزیز، من اصلا قصد سرزنش ندارم.
باور کنید شما هم عین برادرهای خودم.
با همه ی دلسوزی های خواهرانه ای که برای اونا دارم ، دارم برای شما هم مینویسم. نمیدونم نوشته های منو با چه لحنی میخونید. ولی با لحن دلسوزی خالصانه ی یک خواهر بخونیدش.
برادر، خودتو بکش بیرون. خواهش میکنم. اول خودتو نجات بده. اول خودتو قوی کن.
تا وقتی وقت اضافی داری فکرت هم مشغول این چیزا میشه. به زور هم که شده کلاسها رو برید. درس بخونید. کارتون رو ادامه بدید. اگر میبینید این کار باعث میشه اون خانم از ذهنتون نره بیرون، خب برید یه جای دیگه سر کار.

- - - Updated - - -

وققتون رو با چیزای سالم پر کنید. بعد خود به خود دیگه فضایی در ذهن و وقتتون باقی نمی مونه که به این چیزا فکر کنید.

کم کم ظرف وجودتون از همون چیزای خوب و سالم پر میشه.

فقط باید اول خودتو خلاص کنی.
باید بیای بزنی تو جاده آسفالت.
وظیفه ی شما الان فقط همینه.

سلام آقای جنوب سرخ،

از خوندن تاپیکتون ذهنیت مثبتی نسبت بهتون پیدا کردم، خوشحالم که شما روی این سیاره زندگی میکنید، و امیدوارم زندگیتون پایدار باشه، چون افراد مقید و اخلاق گرایی چون شما به اصلاح امور این سیاره کمک میکنند. :72:

دوستان جواب های خوبی به شما دادن، توصیه میکنم پاسخ ها رو چند بار از اول و با دقت بخونید. (و تو پرانتز هم بگم پاسخ های مفصلی که دوستان براتون گذاشتن، بازخوردی به شخصیت شماست. پس قدر خودتون رو بیشتر بدونید و شایستگی هاتون رو نادیده نگیرید.)

من از پاسخ هایی که دوستان برای شما گذاشتن، خودم یادگرفتم، و قصد ندارم تکرارشون کنم. فقط یک نکته به ذهنم رسید که براتون میذارم.

در رابطه با این چالش ذهنی شما که اون خانوم باوجود پاکی و سربه راهی شوهرش اینکار رو انجام داده، نظر من اینه که:

صد در صد حق باشماست و اون خانوم به همسرش بد کرده، در این شکی نیست. اما این اتفاق (که به شکل های مختلف در اطراف ما تکرار میشه) به این معنا نیست که بازخورد خوبی، بدی شده.

اون آقا درسته که سربه راه و سالم هست (از این جهت که شما گفتید) اما خطاهای دیگری داره که موجب شده این اتفاق براش رخ بده. یعنی بدی ای که دریافت کرده، در جواب نقص های دیگش بوده.

بعنوان مثال این احتمالات رو میشه داد:

1. تشنگی جنسی زن. که قطعا همسرش درش نقش داره.
2. پررنگ نشدن خط قرمز های اخلاقی برای زن، توسط همسرش.
3. این آقا موقع انتخابش دقت نکرده که با چه تیپ شخصیتی داره ازدواج میکنه.
4. منفعل یا پرخاشگر بودن مرد.
5. منفعل بودن خانوم تو رابطه، و عدم موفقیت (یا عدم تلاش) مرد برای تغییر این حالت.

همه ی اینها فرض هستند، ممکنه کاستی های دیگه ای تو اون زندگی وجود داشته باشن، اما اینطور نیست که اون آقا هیچ سهمی در اتفاقی که براش افتاده نداشته باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

آقای جنوب سرخ
ببینید
اولا که ایشون یک زن شوهر دار هستند.
اینکه به شما علاقه دارند مشکل خودشونه. نه شما. شما نمیخواد به فکر او باشید.شما مسئول سهم خوتون در این مساله هستید. و گمان میکنم وظیفه ی شما در این وضعیت اینه که به نوبه ی خود کاملا این خانم رو کاملا از زندگیتون بیرون کنید. هم از زندگی عملیتون هم از فکرتون. هم از دلسوزی هاتون.وظیفه ی شما اینه. بقیه اش هم به شما مربوط نیست.

دوما،منظورتون از جواب دل خودتون چیه؟

- - - Updated - - -

آقای جنوب سرخ
ببینید
اولا که ایشون یک زن شوهر دار هستند.
اینکه به شما علاقه دارند مشکل خودشونه. نه شما. شما نمیخواد به فکر او باشید.شما مسئول سهم خوتون در این مساله هستید. و گمان میکنم وظیفه ی شما در این وضعیت اینه که به نوبه ی خود کاملا این خانم رو کاملا از زندگیتون بیرون کنید. هم از زندگی عملیتون هم از فکرتون. هم از دلسوزی هاتون.وظیفه ی شما اینه. بقیه اش هم به شما مربوط نیست.

دوما،منظورتون از جواب دل خودتون چیه؟

- - - Updated - - -

برادر گرامی
باز هم میگم.
شما خودتونو درگیر چیزهایی کرده اید که آزارتون میده.
ول کنید. رها کنید. این چیزا رو از خودتون بکنید و بندازید دور.
سهم خودتونو انجام بدید و خودتونو از این قضیه بکشید بیرون.
بقیه اش دیگه کار شما نیست. مربوط به شما نیست. بیشتر از سهم خودتون هم کاری از دستتون برنمیاد.
بقیه اش رو بسپارید به خدا.
همین.

کلاسهاتونو هم برید. وقتتون رو با چیزهایی که سلامت و مفید بودنشون مشخصه پر کنید. شما راه ها آسفالت رو رها کرده اید و زدید به خاکی. بعد میگید چرا پر از گرد و خاکم و چرا همه جا غبار آلوده.

مگه درس خوندن و یه شغل سالم چه ایرادی داره که سراغ اونا نمیرید؟چرا کلاسهاتونو نمیرید؟
برادر عزیز، من اصلا قصد سرزنش ندارم.
باور کنید شما هم عین برادرهای خودم.
با همه ی دلسوزی های خواهرانه ای که برای اونا دارم ، دارم برای شما هم مینویسم. نمیدونم نوشته های منو با چه لحنی میخونید. ولی با لحن دلسوزی خالصانه ی یک خواهر بخونیدش.
برادر، خودتو بکش بیرون. خواهش میکنم. اول خودتو نجات بده. اول خودتو قوی کن.
تا وقتی وقت اضافی داری فکرت هم مشغول این چیزا میشه. به زور هم که شده کلاسها رو برید. درس بخونید. کارتون رو ادامه بدید. اگر میبینید این کار باعث میشه اون خانم از ذهنتون نره بیرون، خب برید یه جای دیگه سر کار.

- - - Updated - - -

وققتون رو با چیزای سالم پر کنید. بعد خود به خود دیگه فضایی در ذهن و وقتتون باقی نمی مونه که به این چیزا فکر کنید.

کم کم ظرف وجودتون از همون چیزای خوب و سالم پر میشه.

فقط باید اول خودتو خلاص کنی.
باید بیای بزنی تو جاده آسفالت.
وظیفه ی شما الان فقط همینه.

---

جواب دلم یعنی اینکه به خودم نمی تونم دروغ بگم نمی تونم بش فکر نکنم نمی تونم فراموش کنم... هر چی هم که از زندگیم بیرونش کرده باشم
تو لحظه لحظه هام دارم حسش می کنم ... صداش تو گوشم می پیچه و هزار تا مورد دیگه که نمی تونم بگم...

خودم کاملا قبول دارم که باید به قول شما ول کنم رها کنم اما چه جوری؟؟ خوشم نمی یاد که الکی خودمو اذیت کنم!
شاید بالاخره فراموشش کنم اما من اون آدم سابق می شم؟ می تونم به زندگی عادی برگردم؟ منی که همیشه تو گذشته دارم سیر می کنم...
می تونم فراموش کنم چیزهایی رو که دیدم؟ اتفاق هایی که افتاد؟ اتفاق هایی که تو دیدار دوم افتاد داره مثل خوره روحمو می می خوره...

ممکنه روزی برسه که دیگه شخصیتش واسم مهم نباشه حتی این که آیندش چی میشه و حتی اینکه دیگه من حسی بش نداشته باشم اما من به زندگی طبیعی بر نمی گردم همش یه چیزی تو گذشته هست که اذیتم می کنه
تا الانم اگه وایسادم واسه این بوده که اگه چیری معلوم شد من همرو گردن بگیرم و زندگیش از هم نپاشه....

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میـشل

سلام آقای جنوب سرخ،

از خوندن تاپیکتون ذهنیت مثبتی نسبت بهتون پیدا کردم، خوشحالم که شما روی این سیاره زندگی میکنید، و امیدوارم زندگیتون پایدار باشه، چون افراد مقید و اخلاق گرایی چون شما به اصلاح امور این سیاره کمک میکنند. :72:

کاش این هایی که گفتین حقیقت داشت.... به هر حال ممنونم

دوستان جواب های خوبی به شما دادن، توصیه میکنم پاسخ ها رو چند بار از اول و با دقت بخونید. (و تو پرانتز هم بگم پاسخ های مفصلی که دوستان براتون گذاشتن، بازخوردی به شخصیت شماست. پس قدر خودتون رو بیشتر بدونید و شایستگی هاتون رو نادیده نگیرید.)

من از پاسخ هایی که دوستان برای شما گذاشتن، خودم یادگرفتم، و قصد ندارم تکرارشون کنم. فقط یک نکته به ذهنم رسید که براتون میذارم.

در رابطه با این چالش ذهنی شما که اون خانوم باوجود پاکی و سربه راهی شوهرش اینکار رو انجام داده، نظر من اینه که:

صد در صد حق باشماست و اون خانوم به همسرش بد کرده، در این شکی نیست. اما این اتفاق (که به شکل های مختلف در اطراف ما تکرار میشه) به این معنا نیست که بازخورد خوبی، بدی شده.

اون آقا درسته که سربه راه و سالم هست (از این جهت که شما گفتید) اما خطاهای دیگری داره که موجب شده این اتفاق براش رخ بده. یعنی بدی ای که دریافت کرده، در جواب نقص های دیگش بوده.

بعنوان مثال این احتمالات رو میشه داد:

1. تشنگی جنسی زن. که قطعا همسرش درش نقش داره. اصلا اون آقا از این نظر هیچ کاستی نداشت خود خانوم هم اعتراف کرد.
2. پررنگ نشدن خط قرمز های اخلاقی برای زن، توسط همسرش. چرا اتفاقا به موقع تذکر های قاطعانه ای می داد.
3. این آقا موقع انتخابش دقت نکرده که با چه تیپ شخصیتی داره ازدواج میکنه. قطعا دقت نکرده رابطه از دوستی های خیابونی شروع شده بود حتی دوست آقا هم تذکر داده بود که مورد مناسبی نیست این خانوم!
4. منفعل یا پرخاشگر بودن مرد. هیچ کدوم...
5. منفعل بودن خانوم تو رابطه، و عدم موفقیت (یا عدم تلاش) مرد برای تغییر این حالت. 100% خانوم شخصیت منفعلی داشت و با من هم همین طور بود , اما چه ارتباطی بین منفعل بودن و خیانت وجود داره؟؟؟

همه ی اینها فرض هستند، ممکنه کاستی های دیگه ای تو اون زندگی وجود داشته باشن، اما اینطور نیست که اون آقا هیچ سهمی در اتفاقی که براش افتاده نداشته باشه.
بی نهایت کنجکاو هستم بفهمم کاستی های آقا چی بوده چون الان به عدالت خدا شک کردم... باید واسم مشخص شه این دنیا رو چه قاعده و قانونی استواره (الان به نظرم مثل جنگل می مونه بی هیچ نظارت و قانون مندی) ...

---

حتی از خواهر اقا سوال کردم که این چه نونی بود خدا گذاشت تو کاسه آقا , خواهرش به من گفت اون موقع که آقا حلقشو واسه جور کردن پول خرید خونه می فروخت می گفت وقتی نگین های حلقشو در میاوردن انگار قلبشو از تو سینه در میاوردن
تف به این دنیا و آدماش...

منظور من از سوالم این بود که آیا فقط از نظر وجدانی درگیر اون خانم هستید، یا احساس علاقه ای به اون خانم دارید و نمیتونید دل بکنید؟

- - - Updated - - -

خب خود این آقا در انتخابش دقت نکرده. دقت نکرده که اون قدر عشق رو داره به پای آدم لایقی میریزه یا نه. الان هم چوب همین بی دقتی خودش رو داره میخوره.
این عادلانه نیست؟!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooh

منظور من از سوالم این بود که آیا فقط از نظر وجدانی درگیر اون خانم هستید، یا احساس علاقه ای به اون خانم دارید و نمیتونید دل بکنید؟

- - - Updated - - -

خب خود این آقا در انتخابش دقت نکرده. دقت نکرده که اون قدر عشق رو داره به پای آدم لایقی میریزه یا نه. الان هم چوب همین بی دقتی خودش رو داره میخوره.
این عادلانه نیست؟!!

---

100% عادلانه نیست ... کاش خدا واسه پاکی اون آقا پا در میونی می کرد و این اتفاقا نمی افتاد
بله از نظر عاطفی هم درگیرم که البته وجدان بر احساسم غلبه می کنه...

کاش این هایی که گفتین حقیقت داشت.... به هر حال ممنونم

آرزوت برآورده شد فرزند...http://www.pic4ever.com/images/oregonian_winesmiley.gif

قیدهای درونی شما، و تسلطی که بهت دارن کاملا مشهود هستند. (از نشونه هاش همین احساساتی که داری تجربه میکنی و درگیری ای که با خودت داری.)

گرایشت به اخلاقیات، و ارزشی که برات دارن هم که در تک به تک پست هات دیده میشه.

شرایطت، احساس گناهت، چالش هایی که داری، همشون همینه.

راستی پیشنهاد میکنم به جای تمرکز روی عدالت این سیاره، به قدم های خودت نگاه کن.

یه نکته هم اینکه شما که اینقدر نگران ظلمی هستی که اون خانم به همسرش کرده، چطور از ظلمی که خودت داری به خودت میکنی، غافلی؟!!

اگه ظلم رو بد میدونی، پس همه جنبه هاش رو در نظر بگیر. و هیچوقت به قتل یه انسان فکر نکن... به جای کشتن، بسازش...http://smileys.smileycentral.com/cat/16/16_3_136.gif

اون خانوم تنهایی که این ظلم رو به همسرش نکرده
منم مقصرم... من چه جوری خودمو ببخشم و به زندگی هادی برگردم...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط jonube-sorkh

اون خانوم تنهایی که این ظلم رو به همسرش نکرده
منم مقصرم... من چه جوری خودمو ببخشم و به زندگی هادی برگردم...

---

سلام

واقعا بحث جالبی بود حرفهای شما و مخصوصا صحبت های خوبی که دیگر دوستان زدنو خوندم.

از اول تا آخرش فقط دلم به مظلومیت خدا سوخت.

به قول خواننده ...قربونت برم خدا چقدر غریبی رو زمین.

خدا در آیات 11 تا 14 سوره اسراء انسان رو به خاطر عجله و شتابزدگیش سرزنش میکنه.
یکی از داستان های زیبای قرآن داستان معروف حضرت موسی و حضرت خضر علیه السلام هست اگه نخوندی از اینجا میتونی بخونی و خوندنش خالی از لطف نیست.

شما برادر عزیز؟!!! آیا بالاتر از یک پیامبر اولوالعزم هستی؟!! که جرات میکنی به عدالت خدا شک کنی؟!!! یه سوال دیگه هم داشتم ازت و اون اینه که (البته رکی منو باید ببخشی چون یه جورایی حق خداوند این وسط ضایع شده این موضع رو میگیرم) شما از کی تا حالا برای گناهان خودت از جانب خداوند حکم صادر میکنی؟!! قصاص میکنی؟!! مگه شما کی هستی؟!

خودتو از خدا هم بالاتر میدونی؟!! روزانه 100000 آدم بیگناه به خاطر منافع زورگویان و ظالمان به طرز فجیعی به قتل میرسن یا ده ها بلای طبیعی کودکان و زنان و مردان بیشماری رو به کام مرگ فرو می بره. اون موقع هم به عدالت خدا شک میکنی؟!!

دوست عزیز شما دوربین خداوند رو گرفتی و با چشم بشری و ذهن کوته انسانی خودت بهش نگاه میکنی؟! چطور یه ماهی درون آب میتونه به کائنات کل هستی اشراف داشته باشه؟!

لطفا پای خداوند و این مسائل شرعی رو در میون نیارید. برخلاف دوستان دیگه من نظرم اینه که شما مختارین خودکشی کنی یا هر اتفاق دیگه... چون مشکل شما عذاب وجدان از گناهی که مرتکب شدی نیست اما در این صورت و در هر صورت دیگه شما در قبال انتخابی که میکنی مسئولی و اصل جزا و پاداش هم بر اساس همین اختیار در تصمیم گیری شماست و صد البته همین گناهی که الان مرتکب شدی (ارتباط با زن نامحرم) و یا در آینده خدای نکرده بخوای مرتکب بشی (خودکشی) رو فقط و تنها فقط خداوند مجازات میکنه و حد و حدود معنوی و شرعی و قانونی شو هم فقط و فقط مرجع تقلید مشخص میکنه.

تصور من اینه که مشکل تو تصورات و افکارت غیرمنطقی شماست و اینو بدون که شما به اصطلاح خارج از گودی و میگی لنگش کن...مشکل ما جوامع جهان سومی اینه که مدام میشینیم و از اینو اون ایراد میگیریم که این چرا این کارو میکنه و اون چرا اون کارو غافل از اینکه همیشه باید از خودمون شروع کنیم.

دوست عزیز اگه شما به نفس خودت مسلط باشی اگه هر آقای دیگه ای به نفس خودش مسلط باشه هیچ خانم متاهلی نمیتونه مرتکب گناه بشه و برعکسش هم صدق میکنه.

بعدشم خداوند باز هم در قرآن شدید ترین و سخت ترین گناه عالم رو ناامیدی از درگاه خودش معرفی میکنه و همواره از انسانها میخواد که توبه کنند.

امیدوارم هم مطالعه تونو بیشتر کنید و هم سعی خودتون و خدای خودتونو بیشتر بشناسید.


براتون آرزوی موفقیت میکنم و اگه لحنم کمی تند بود ازت عذر خواهی میکنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط jonube-sorkh

منم مقصرم... من چه جوری خودمو ببخشم و به زندگی هادی برگردم...

---

سلام جنوب سرخ عزیز

بعضی وقتا نیازی نیست ما خودمون رو ببخشیم... ما میتونیم بپذیریم اشتباهمون رو، و تاجائیکه امکانش هست جبران کنیم، بعد هم سعی در اصلاح بقیه مسیر زندگیمون داشته باشیم.

تا حالا برات پیش اومده که کسی ظلمی بهت بکنه، بعد ازت درخواست بخشش کنه، و ببینی واقعا کاری که انجام داده خیلی بهت آسیب زده، و دلت به بخشش رضایت نده، اما در عین حال به خودت بگی چاره چیه؟ آبیه که ریخته شده، پس راهی ندارم جز اینکه از اشتباهش بگذرم. و قلبم رو با کینه سیاه نکنم.

بعضی وقتا واقعا نمیشه بخشید، اما میشه گذشت... البته به شرط اینکه طرف اون اشتباه رو تکرار نکنه...

پس با خودت هم میتونی همینطور باشی. شما یه کاری انجام دادی که دوستش نداری، میتونی از این به بعد با انجام دادن کارهایی که دوستشون داری، تعادل رو برقرار کنی.

این همه ی چیزی بود که برای کمک به شما به فکرم رسید.

حالا یه سوال ازت دارم.

فرض کن من، میشل، بیام به شما بگم: جنوب سرخ من با یه مرد متاهل ارتباط داشتم، مردی که زنش پاک بود و بهش وفادار بود و ... الان از کاری که کردم خیلی پشیمونم (هرچند ته دلم هنوز اون آقا رو دوست دارم)، خیلی احساس گناه دارم، نمیتونم خودم رو ببخشم. دلم میخواد بمیرم تا از کردارم نجات پیدا کنم. شما چه راهی جلو پام میذاری؟ به نظرت باید چیکار کنم؟

- - - Updated - - -

و یه جواب سرراست هم میخوام به عنوان تاپیکت بدم: شوق مرگ تو وجودم بال بال میزنه، چیکار کنم بهش برسم؟

این احساس از خفقان میاد. تو احساس خفقان داری.

و چیزیکه دلت براش پرمیکشه، رهایی از این خفقان هست.

پس کاری که باید انجام بدی، اینه که: از فضای تاریکی که نتیجه انجام کارهایی هست که قلبا دوستشون نداری، بیا بیرون (منظورم فقط همون یک کار نیست، چون قبل از اون اتفاق هم فضای زندگیت تاریک بود)، و کارهایی رو انجام بده که نور رو به زندگیت بتابانن.http://alham.persiangig.com/image/Du...792gameup7.gif

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط do_ob

سلام

واقعا بحث جالبی بود حرفهای شما و مخصوصا صحبت های خوبی که دیگر دوستان زدنو خوندم.

از اول تا آخرش فقط دلم به مظلومیت خدا سوخت.

به قول خواننده ...قربونت برم خدا چقدر غریبی رو زمین.

خدا در آیات 11 تا 14 سوره اسراء انسان رو به خاطر عجله و شتابزدگیش سرزنش میکنه.
یکی از داستان های زیبای قرآن داستان معروف حضرت موسی و حضرت خضر علیه السلام هست اگه نخوندی از اینجا میتونی بخونی و خوندنش خالی از لطف نیست.

شما برادر عزیز؟!!! آیا بالاتر از یک پیامبر اولوالعزم هستی؟!! که جرات میکنی به عدالت خدا شک کنی؟!!! یه سوال دیگه هم داشتم ازت و اون اینه که (البته رکی منو باید ببخشی چون یه جورایی حق خداوند این وسط ضایع شده این موضع رو میگیرم) شما از کی تا حالا برای گناهان خودت از جانب خداوند حکم صادر میکنی؟!! قصاص میکنی؟!! مگه شما کی هستی؟!

خودتو از خدا هم بالاتر میدونی؟!! روزانه 100000 آدم بیگناه به خاطر منافع زورگویان و ظالمان به طرز فجیعی به قتل میرسن یا ده ها بلای طبیعی کودکان و زنان و مردان بیشماری رو به کام مرگ فرو می بره. اون موقع هم به عدالت خدا شک میکنی؟!!

دوست عزیز شما دوربین خداوند رو گرفتی و با چشم بشری و ذهن کوته انسانی خودت بهش نگاه میکنی؟! چطور یه ماهی درون آب میتونه به کائنات کل هستی اشراف داشته باشه؟!

لطفا پای خداوند و این مسائل شرعی رو در میون نیارید. برخلاف دوستان دیگه من نظرم اینه که شما مختارین خودکشی کنی یا هر اتفاق دیگه... چون مشکل شما عذاب وجدان از گناهی که مرتکب شدی نیست اما در این صورت و در هر صورت دیگه شما در قبال انتخابی که میکنی مسئولی و اصل جزا و پاداش هم بر اساس همین اختیار در تصمیم گیری شماست و صد البته همین گناهی که الان مرتکب شدی (ارتباط با زن نامحرم) و یا در آینده خدای نکرده بخوای مرتکب بشی (خودکشی) رو فقط و تنها فقط خداوند مجازات میکنه و حد و حدود معنوی و شرعی و قانونی شو هم فقط و فقط مرجع تقلید مشخص میکنه.

تصور من اینه که مشکل تو تصورات و افکارت غیرمنطقی شماست و اینو بدون که شما به اصطلاح خارج از گودی و میگی لنگش کن...مشکل ما جوامع جهان سومی اینه که مدام میشینیم و از اینو اون ایراد میگیریم که این چرا این کارو میکنه و اون چرا اون کارو غافل از اینکه همیشه باید از خودمون شروع کنیم.

دوست عزیز اگه شما به نفس خودت مسلط باشی اگه هر آقای دیگه ای به نفس خودش مسلط باشه هیچ خانم متاهلی نمیتونه مرتکب گناه بشه و برعکسش هم صدق میکنه.

بعدشم خداوند باز هم در قرآن شدید ترین و سخت ترین گناه عالم رو ناامیدی از درگاه خودش معرفی میکنه و همواره از انسانها میخواد که توبه کنند.

امیدوارم هم مطالعه تونو بیشتر کنید و هم سعی خودتون و خدای خودتونو بیشتر بشناسید.


براتون آرزوی موفقیت میکنم و اگه لحنم کمی تند بود ازت عذر خواهی میکنم.

---

================================================== ================ سلام ، آقا یا خانم do-ob من بحث شما رو در مورد عدالت خداوند متوجه نشدم . شما چرا یعنی بر اساس چه دلیل مشاهده یا هر چیز دیگه معتقد هستید در این جهان عالت الهی وجود دارد ؟ برای نبودش دلیل زیاد هست مثلا همون چیزی که خودتون فرمودین اما برای اثباتش ممکنه من رو راهنمایی کنید؟ لطفا به کتابها ارجاع ندین برداشت خودتون رو بگین .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط do_ob

سلام

واقعا بحث جالبی بود حرفهای شما و مخصوصا صحبت های خوبی که دیگر دوستان زدنو خوندم.

از اول تا آخرش فقط دلم به مظلومیت خدا سوخت.

به قول خواننده ...قربونت برم خدا چقدر غریبی رو زمین.

خدا در آیات 11 تا 14 سوره اسراء انسان رو به خاطر عجله و شتابزدگیش سرزنش میکنه.
یکی از داستان های زیبای قرآن داستان معروف حضرت موسی و حضرت خضر علیه السلام هست اگه نخوندی از اینجا میتونی بخونی و خوندنش خالی از لطف نیست.

شما برادر عزیز؟!!! آیا بالاتر از یک پیامبر اولوالعزم هستی؟!! که جرات میکنی به عدالت خدا شک کنی؟!!! یه سوال دیگه هم داشتم ازت و اون اینه که (البته رکی منو باید ببخشی چون یه جورایی حق خداوند این وسط ضایع شده این موضع رو میگیرم) شما از کی تا حالا برای گناهان خودت از جانب خداوند حکم صادر میکنی؟!! قصاص میکنی؟!! مگه شما کی هستی؟!

خودتو از خدا هم بالاتر میدونی؟!! روزانه 100000 آدم بیگناه به خاطر منافع زورگویان و ظالمان به طرز فجیعی به قتل میرسن یا ده ها بلای طبیعی کودکان و زنان و مردان بیشماری رو به کام مرگ فرو می بره. اون موقع هم به عدالت خدا شک میکنی؟!!

دوست عزیز شما دوربین خداوند رو گرفتی و با چشم بشری و ذهن کوته انسانی خودت بهش نگاه میکنی؟! چطور یه ماهی درون آب میتونه به کائنات کل هستی اشراف داشته باشه؟!

لطفا پای خداوند و این مسائل شرعی رو در میون نیارید. برخلاف دوستان دیگه من نظرم اینه که شما مختارین خودکشی کنی یا هر اتفاق دیگه... چون مشکل شما عذاب وجدان از گناهی که مرتکب شدی نیست اما در این صورت و در هر صورت دیگه شما در قبال انتخابی که میکنی مسئولی و اصل جزا و پاداش هم بر اساس همین اختیار در تصمیم گیری شماست و صد البته همین گناهی که الان مرتکب شدی (ارتباط با زن نامحرم) و یا در آینده خدای نکرده بخوای مرتکب بشی (خودکشی) رو فقط و تنها فقط خداوند مجازات میکنه و حد و حدود معنوی و شرعی و قانونی شو هم فقط و فقط مرجع تقلید مشخص میکنه.

تصور من اینه که مشکل تو تصورات و افکارت غیرمنطقی شماست و اینو بدون که شما به اصطلاح خارج از گودی و میگی لنگش کن...مشکل ما جوامع جهان سومی اینه که مدام میشینیم و از اینو اون ایراد میگیریم که این چرا این کارو میکنه و اون چرا اون کارو غافل از اینکه همیشه باید از خودمون شروع کنیم.

دوست عزیز اگه شما به نفس خودت مسلط باشی اگه هر آقای دیگه ای به نفس خودش مسلط باشه هیچ خانم متاهلی نمیتونه مرتکب گناه بشه و برعکسش هم صدق میکنه.

بعدشم خداوند باز هم در قرآن شدید ترین و سخت ترین گناه عالم رو ناامیدی از درگاه خودش معرفی میکنه و همواره از انسانها میخواد که توبه کنند.

امیدوارم هم مطالعه تونو بیشتر کنید و هم سعی خودتون و خدای خودتونو بیشتر بشناسید.


براتون آرزوی موفقیت میکنم و اگه لحنم کمی تند بود ازت عذر خواهی میکنم.

---

خواهش می کنم
ممنون...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alireza35

================================================== ================ سلام ، آقا یا خانم do-ob من بحث شما رو در مورد عدالت خداوند متوجه نشدم . شما چرا یعنی بر اساس چه دلیل مشاهده یا هر چیز دیگه معتقد هستید در این جهان عالت الهی وجود دارد ؟ برای نبودش دلیل زیاد هست مثلا همون چیزی که خودتون فرمودین اما برای اثباتش ممکنه من رو راهنمایی کنید؟ لطفا به کتابها ارجاع ندین برداشت خودتون رو بگین .

---

سلام دوست محترم

ابتدا باید خدمت شما عرض کنم که دوست ندارم صحبت من باعث بشه که بحث این تاپیک منحرف بشه و جای مباحث دینی در مورد عدالت الهی و اثبات اون اینجا نیست.

من فقط به این خاطر به برادر محترم جنوب سرخ این جوابها رو دادم که بگم تصورات و برداشت ایشون ربطی به مباحث گناه و شرع و عدالت الهی نداره... و اگه ما بخوایم (به سلیقه خودمون) برای جرمی که مرتکب شدیم مجازاتی صادر کنیم نباید به حساب خداوند و احکام شرعی دین بزاریم بلکه میتونیم به اهلش یعنی مراجع تقلید یا علما مراجع کنیم و بدونیم برای این گناه چه مجازاتی تعیین شده و یا چه حکمی وجود داره و طبق دستور اون عمل کنیم . نه تنها این برادر عزیز بلکه خیلی از ماها اشتباهات بندگان خدا رو به حساب نقصان در عدالت الهی میذاریم و خوب اگر قرار بود که انسان برای ارتکاب عمل ناپسند و یا گناه اختیاری از خودش نداشته باشه که دیگه اشرف مخلوقات نمیشدو...

من منظورم از این حرفها این بود که ذهن بشری و عقل مادی ما نمیتونه پی به حکمت خداوند ببره و یا به آینده و گذشته سیر کنه و اتفاقات آینده رو پیش بینی کنه. پس چطور میتونیم به همین راحتی حکم صادر کنیم و بگیم مثلا اینجای کار میلنگه و عدالت الهی نقض شده؟!!!!!!!!!!!

شما دوست محترم میتونی وجود خداوند رو اثبات کنی؟!!! که من عدالتش رو اثبات کنم؟!! دانشمندان فلسفه اسلامی و عرفانی معتقدند ذهن(عقل) بشری نمیتونه به حیطه ی "ذات" یا "رب الارباب" یعنی همون خداوند عامیانه ی ما راه پیدا کنه.
ما انسانها همیشه مدعی هستیم همیشه طلبکاریم و همیشه شکایت میکنیم . بدتر از آن قضاوت میکنیم. بله میتونیم به این کار ادامه بدیم ولی بد نیست که نعمت های خداوند رو هم ببینیم و چشممون رو به روی این همه لطف و عنایت خداوند نبندیم. (تو برنامه ماه عسل خیلی نکات آموزنده ای وجود داشت که ای کاش همه دوستان دیده بودند...)
بهرحال من به عنوان یه بنده ی حقیر خدا شرمم اومد از این تهمت هایی که به خالقم زده میشه و خواستم با زبان الکن خودم امر به معروف و نهی از منکری کرده باشم (گوییکه خداوند به هیچ وکیلی نیازمند نیست.) من قصدم خدای نکرده توهین یا بی احترامی نبود بلکه یادآوری مطالبی بود که ذهن فراموشکار ما در مواقعی که به نفعش نیست فراموش میکنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میـشل

سلام جنوب سرخ عزیز

بعضی وقتا نیازی نیست ما خودمون رو ببخشیم... ما میتونیم بپذیریم اشتباهمون رو، و تاجائیکه امکانش هست جبران کنیم، بعد هم سعی در اصلاح بقیه مسیر زندگیمون داشته باشیم.

تا حالا برات پیش اومده که کسی ظلمی بهت بکنه، بعد ازت درخواست بخشش کنه، و ببینی واقعا کاری که انجام داده خیلی بهت آسیب زده، و دلت به بخشش رضایت نده، اما در عین حال به خودت بگی چاره چیه؟ آبیه که ریخته شده، پس راهی ندارم جز اینکه از اشتباهش بگذرم. و قلبم رو با کینه سیاه نکنم.

بعضی وقتا واقعا نمیشه بخشید، اما میشه گذشت... البته به شرط اینکه طرف اون اشتباه رو تکرار نکنه...

پس با خودت هم میتونی همینطور باشی. شما یه کاری انجام دادی که دوستش نداری، میتونی از این به بعد با انجام دادن کارهایی که دوستشون داری، تعادل رو برقرار کنی.

این همه ی چیزی بود که برای کمک به شما به فکرم رسید.

حالا یه سوال ازت دارم.

فرض کن من، میشل، بیام به شما بگم: جنوب سرخ من با یه مرد متاهل ارتباط داشتم، مردی که زنش پاک بود و بهش وفادار بود و ... الان از کاری که کردم خیلی پشیمونم (هرچند ته دلم هنوز اون آقا رو دوست دارم)، خیلی احساس گناه دارم، نمیتونم خودم رو ببخشم. دلم میخواد بمیرم تا از کردارم نجات پیدا کنم. شما چه راهی جلو پام میذاری؟ به نظرت باید چیکار کنم؟

- - - Updated - - -

و یه جواب سرراست هم میخوام به عنوان تاپیکت بدم: شوق مرگ تو وجودم بال بال میزنه، چیکار کنم بهش برسم؟

این احساس از خفقان میاد. تو احساس خفقان داری.

و چیزیکه دلت براش پرمیکشه، رهایی از این خفقان هست.

پس کاری که باید انجام بدی، اینه که: از فضای تاریکی که نتیجه انجام کارهایی هست که قلبا دوستشون نداری، بیا بیرون (منظورم فقط همون یک کار نیست، چون قبل از اون اتفاق هم فضای زندگیت تاریک بود)، و کارهایی رو انجام بده که نور رو به زندگیت بتابانن.http://alham.persiangig.com/image/Du...792gameup7.gif

---

و یه جواب سرراست هم میخوام به عنوان تاپیکت بدم: شوق مرگ تو وجودم بال بال میزنه، چیکار کنم بهش برسم؟

این احساس از خفقان میاد. تو احساس خفقان داری.

و چیزیکه دلت براش پرمیکشه، رهایی از این خفقان هست.

پس کاری که باید انجام بدی، اینه که: از فضای تاریکی که نتیجه انجام کارهایی هست که قلبا دوستشون نداری، بیا بیرون (منظورم فقط همون یک کار نیست، چون قبل از اون اتفاق هم فضای زندگیت تاریک بود)، و کارهایی رو انجام بده که نور رو به زندگیت بتابانن.http://alham.persiangig.com/image/Du...792gameup7.gif[/QUOTE]

منم بخشیدم اما نه خودمو.... اونهایی که به من دروغ گفتنو.
اما هرگز فراموش نخواهم کرد ظلمی که بهم شد و اشتباهی رو که کردم
اگر خدایی نکرده این اتفاق واسه شما افتاده بود من نظرم این بود که اول از همه همرو ببخشید حتی خودتونو ... و بعدش خودتونو از این ماجرا دور کنید و عشقتون رو فدای زندگی اون خانوم کنید که پاکه و گناهی نکرده نباید اجازه داد این عشق حروم یه زندگی رو خراب کنه
اما اگر شما این کارو هم کردین باز هم آرامش به زندگیتون برنگشت چی؟
اگر روزی 100 بار ذهنتون تکرار مکررات کرد و افسوس خردید چی؟
اگر هنوز شیرینی و لذت اون دوست داشتن تو دلتون بود چی؟
اگر احساس کردید با یه زنگ و یه صحبت کردن همه عهدهایی رو که با خدا بسته بودین و فراموش کردین چی؟
.
.
.
.
فکر می کنم تمایل به مردنم از نا امیدی نیست از فرط نا توانی و در ماندگیه
به نظر شما من واسه رهایی از این خفقان چی کار باید بکنم؟
دیگه دارم نابود می شم....

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میـشل

سلام جنوب سرخ عزیز

بعضی وقتا نیازی نیست ما خودمون رو ببخشیم... ما میتونیم بپذیریم اشتباهمون رو، و تاجائیکه امکانش هست جبران کنیم، بعد هم سعی در اصلاح بقیه مسیر زندگیمون داشته باشیم.

تا حالا برات پیش اومده که کسی ظلمی بهت بکنه، بعد ازت درخواست بخشش کنه، و ببینی واقعا کاری که انجام داده خیلی بهت آسیب زده، و دلت به بخشش رضایت نده، اما در عین حال به خودت بگی چاره چیه؟ آبیه که ریخته شده، پس راهی ندارم جز اینکه از اشتباهش بگذرم. و قلبم رو با کینه سیاه نکنم.

بعضی وقتا واقعا نمیشه بخشید، اما میشه گذشت... البته به شرط اینکه طرف اون اشتباه رو تکرار نکنه...

پس با خودت هم میتونی همینطور باشی. شما یه کاری انجام دادی که دوستش نداری، میتونی از این به بعد با انجام دادن کارهایی که دوستشون داری، تعادل رو برقرار کنی.

این همه ی چیزی بود که برای کمک به شما به فکرم رسید.

حالا یه سوال ازت دارم.

فرض کن من، میشل، بیام به شما بگم: جنوب سرخ من با یه مرد متاهل ارتباط داشتم، مردی که زنش پاک بود و بهش وفادار بود و ... الان از کاری که کردم خیلی پشیمونم (هرچند ته دلم هنوز اون آقا رو دوست دارم)، خیلی احساس گناه دارم، نمیتونم خودم رو ببخشم. دلم میخواد بمیرم تا از کردارم نجات پیدا کنم. شما چه راهی جلو پام میذاری؟ به نظرت باید چیکار کنم؟

- - - Updated - - -

و یه جواب سرراست هم میخوام به عنوان تاپیکت بدم: شوق مرگ تو وجودم بال بال میزنه، چیکار کنم بهش برسم؟

این احساس از خفقان میاد. تو احساس خفقان داری.

و چیزیکه دلت براش پرمیکشه، رهایی از این خفقان هست.

پس کاری که باید انجام بدی، اینه که: از فضای تاریکی که نتیجه انجام کارهایی هست که قلبا دوستشون نداری، بیا بیرون (منظورم فقط همون یک کار نیست، چون قبل از اون اتفاق هم فضای زندگیت تاریک بود)، و کارهایی رو انجام بده که نور رو به زندگیت بتابانن.http://alham.persiangig.com/image/Du...792gameup7.gif

---

و یه جواب سرراست هم میخوام به عنوان تاپیکت بدم: شوق مرگ تو وجودم بال بال میزنه، چیکار کنم بهش برسم؟

این احساس از خفقان میاد. تو احساس خفقان داری.

و چیزیکه دلت براش پرمیکشه، رهایی از این خفقان هست.

پس کاری که باید انجام بدی، اینه که: از فضای تاریکی که نتیجه انجام کارهایی هست که قلبا دوستشون نداری، بیا بیرون (منظورم فقط همون یک کار نیست، چون قبل از اون اتفاق هم فضای زندگیت تاریک بود)، و کارهایی رو انجام بده که نور رو به زندگیت بتابانن.http://alham.persiangig.com/image/Du...792gameup7.gif[/QUOTE]

منم بخشیدم اما نه خودمو.... اونهایی که به من دروغ گفتنو.
اما هرگز فراموش نخواهم کرد ظلمی که بهم شد و اشتباهی رو که کردم
اگر خدایی نکرده این اتفاق واسه شما افتاده بود من نظرم این بود که اول از همه همرو ببخشید حتی خودتونو ... و بعدش خودتونو از این ماجرا دور کنید و عشقتون رو فدای زندگی اون خانوم کنید که پاکه و گناهی نکرده نباید اجازه داد این عشق حروم یه زندگی رو خراب کنه
اما اگر شما این کارو هم کردین باز هم آرامش به زندگیتون برنگشت چی؟
اگر روزی 100 بار ذهنتون تکرار مکررات کرد و افسوس خردید چی؟
اگر هنوز شیرینی و لذت اون دوست داشتن تو دلتون بود چی؟
اگر احساس کردید با یه زنگ و یه صحبت کردن همه عهدهایی رو که با خدا بسته بودین و فراموش کردین چی؟
.
.
.
.
فکر می کنم تمایل به مردنم از نا امیدی نیست از فرط نا توانی و در ماندگیه
به نظر شما من واسه رهایی از این خفقان چی کار باید بکنم؟
دیگه دارم نابود می شم....