رفتار با دختر 5/5 ساله ام

سلام
من دختری دارم پنج سالو پنج ماهه و پسری سه سالو نه ماهه (20 ماه فاصله سنی دارند)
تو رفتار با دخترم خیلی وسواس دارم . ارتباط با پسرم خیلی سادست . وقتی خوراکی و یا چیزی بینشون تقسیم میکنم اگه بهتره رو به دخترم ندم تا چند وقت احساس گناه میکنم ولی اگه بهتره رو به دخترم بدم انگار بهترین کارو کردم. به لباسهاش خیلی میرسم و اینقدر نسبت بهش حساسم همکارام میگن تو دخترتو بیشتر از پسرت دوس داری . ولی در واقع من برا هر دوشون میمیرم. با همه این تفاسیر دخترم به رفتارهای من حساس شده . مثلا بخوام بیام سر کار اول دخترمو میبوسم بعد از چند دقیقه پسرمو و وقتی میخوام بیام دخترم میگه چرا منو نبوسیدی؟ در حالیکه من اول اونو بوسیده بودم. میخوام بگم یک احساسی درونش شکل گرفته که فکر میکنه پسرمو بیشتر دوست داریم. پسرم خیلی راحت ابراز محبت میکنه .تو بغلم واقعا آرامش میگیره. ولی دخترم هیچوقت راحت تو بغلم نمیشینه .اون آرامشی که پسرم تو آغوش من داره نداره. مدام میپرسه منو دوس داری. ولی من نه تنها دوستش دارم که عاشقشم. پسرم راحت زندگی میکنه ولی دخترم تو رفتاراش اضطراب هست. البته اینو هم بگم من تو این شهر تنهام و در شهر خانواده شوهرم زندگی میکنم وخیلی از اوقات احساس ناراحتی میکنم. خیلی نگرانم فاصله ای بین من و دخترم ایجاد بشه. شده کابوس اینروزهای من. وجدیدا فهمیدم دوستاشو به من ترجیح میده. که خیلی دلگیر شدم. فکر میکنم اونقدر تو رفتارم باهاش حساس بودم که اون هم دیگه نمیتونه راحت زندگی کنه . میخوام راحت باشه . میخوام شاد باشه. میخوام راحت زندگی کنه . چه کار کنم. کلا مشکلاتی که با دخترم دارم:
1-احساس میکنه برادرشو بیشتر دوس داریم
2-گاهی جزئیات یک مسئله اعصابشو بهم میریزه و کلا نمیتونه بی دغدغه و راحت زندگی کنه
3-نگران فاصله ای هستم که احساس میکنم بین من و دخترم داره ایجاد میشه. خیلی نگرانم
وهیچکدوم از این نگرانیهارو درباره پسرم ندارم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mmba

سلام
من دختری دارم پنج سالو پنج ماهه و پسری سه سالو نه ماهه (20 ماه فاصله سنی دارند)
تو رفتار با دخترم خیلی وسواس دارم . ارتباط با پسرم خیلی سادست . وقتی خوراکی و یا چیزی بینشون تقسیم میکنم اگه بهتره رو به دخترم ندم تا چند وقت احساس گناه میکنم ولی اگه بهتره رو به دخترم بدم انگار بهترین کارو کردم. به لباسهاش خیلی میرسم و اینقدر نسبت بهش حساسم همکارام میگن تو دخترتو بیشتر از پسرت دوس داری . ولی در واقع من برا هر دوشون میمیرم. با همه این تفاسیر دخترم به رفتارهای من حساس شده . مثلا بخوام بیام سر کار اول دخترمو میبوسم بعد از چند دقیقه پسرمو و وقتی میخوام بیام دخترم میگه چرا منو نبوسیدی؟ در حالیکه من اول اونو بوسیده بودم. میخوام بگم یک احساسی درونش شکل گرفته که فکر میکنه پسرمو بیشتر دوست داریم. پسرم خیلی راحت ابراز محبت میکنه .تو بغلم واقعا آرامش میگیره. ولی دخترم هیچوقت راحت تو بغلم نمیشینه .اون آرامشی که پسرم تو آغوش من داره نداره. مدام میپرسه منو دوس داری. ولی من نه تنها دوستش دارم که عاشقشم. پسرم راحت زندگی میکنه ولی دخترم تو رفتاراش اضطراب هست. البته اینو هم بگم من تو این شهر تنهام و در شهر خانواده شوهرم زندگی میکنم وخیلی از اوقات احساس ناراحتی میکنم. خیلی نگرانم فاصله ای بین من و دخترم ایجاد بشه. شده کابوس اینروزهای من. وجدیدا فهمیدم دوستاشو به من ترجیح میده. که خیلی دلگیر شدم. فکر میکنم اونقدر تو رفتارم باهاش حساس بودم که اون هم دیگه نمیتونه راحت زندگی کنه . میخوام راحت باشه . میخوام شاد باشه. میخوام راحت زندگی کنه . چه کار کنم. کلا مشکلاتی که با دخترم دارم:
1-احساس میکنه برادرشو بیشتر دوس داریم
2-گاهی جزئیات یک مسئله اعصابشو بهم میریزه و کلا نمیتونه بی دغدغه و راحت زندگی کنه
3-نگران فاصله ای هستم که احساس میکنم بین من و دخترم داره ایجاد میشه. خیلی نگرانم
وهیچکدوم از این نگرانیهارو درباره پسرم ندارم.

---

سلام
نکاتی رو که در پستتون برجسته کردم ، را یک بار دیگه بخونید
بچه ها خیلی می فهمند ، حتی زمان هایی که ما تصور می کنیم ، اصلا توی باغ نیستند و متوجه نیستند، دقیقا تمام نکات را می بینند و بروز می دهند
دخترتون بازتاب رفتارهای شما را نشان می دهد...چیزی که کاملا قابل پیش بینی بوده و هست
لذا همان طور که ذره ذره ، حساسیت هایی رو نسبت به دخترتون قائل شدید ، اکنون نیز سعی کنید به آرامی و یواش یواش حساسست زدایی کنید ،
زوم کردن روی این مسئله و اینکه دخترم مشکل داره ، کمکی به شما نمی کند
شما باید خودتون رو اصلاح کنید
شما باید رفتار درست رو از خودتون بروز بدهید تا به عنوان یک الگو دخترتون هم ازتون یاد بگیره

چرا دلگیر شدید که دخترتون دوستاش رو به شما ترجیح بده؟؟؟؟

مگه قراره تا ابد شما در الویت دخترتون باشید
یه نگاه به خودتون بکنید
الان الویت شما ، زندگی با همسرت و در کنار فرزندانت بودن هست ، به همین خاطر از پدر و مادرت دور شده ای .. آیا مادرت هم به خاطر این موضوع باید از شما دلگیر و ناراحت شود؟
آیا باید از شما گله کند و باهاتون رفتار بدی بکند؟
یا اینکه مادرتون رفتار درستی از خودش نشان می دهد و خوشحال از این هست که کانون خانوده ی شما گرم و صمیمی و در زیر یک سقف هستید!

مقاله های زیادی در تالار و اینترنت هست ، جستجو کن ، بخونشون ، نت برداری کن و بعد بهشون عمل کن
با این که قصد یادگرفتن دارید مقاله ها را بخوانید نه اینکه فرزندم مشکل دارد و من به دنبال راه حل هستم!

سلام من حسم از خوندن مطلب شما این بود که شما یا در قبال یه مسئله ای در برابر دخترت عذاب وجدان داری و با محبت بیش از حد داری اون عذاب وجدان را خاموش می کنی و یا اینکه در وجود دخترت، به صورت ناخودآگاه خودت را می بینی وقتی همسن و سال اون بودی و به ظاهر داری به دخترت توجه می کنی اما در اصل داری به خودت وقتی که 5 ساله بودی رسیدگی می کنی. و بچه اینو فهمیده.

ممنونم بالهای صداقت و opal عزیز
سعی میکنم مطالب مربوطه رو مطالعه کنم .
و اما opal چه خوب به نتیجه رسیدی. من در برابر دخترم احساس عذاب وجدان دارم . هر لحظه از عمرم. هیچ وقت یادم نمیره لحظه ای رو که فهمیدم دوباره باردارم و اومدم و دیدم دخترم برای اولین بار از لبه تخت گرفته و ایستاده و چقدر گریه کردم. یعنی خاطره بارداری دوباره من و از لب تخت گرفتن دخترم با هم عجینند. دوست داشتم تو اون لحظات تنها دغدغه ام بزرگ کردن دخترم و لذت بردن از شیرین کاریهای اون باشه .میخواستم کوچولوی من باشه . کلی برنامه براش داشتم ولی دیگه نمیشد کاریش کرد. یادم نمیره حتی براش یک تولد هم نگرفته بودم و باردار شده بودم. بعد از تولد پسرم هرشب موقع خواب رفتار هام با دخترم رو مرور میکرد که اشتباه نکرده باشم که البته به خاطر خستگی و تنهایی پر از اشتباه هم بود. و نکته دوم من واقعا در دخترم زمان کوچکی خودمو میبینم. من فرزند آخر خانواده نسبتا پر جمعیتی بودم و از لحاظ لباس و آرایش مو توجه چندانی بهم نمیشد و یا حداقل من راضی نبودم. میخواستم تمام این کارها رو برا دخترم انجام بدم. که با اومدن پسر عزیزم فرصت کمتری برای این کارها داشتم . هرچند تمام تلاشمو میکردم.الان که اینارو نوشتم میگم نکنه وسواس دارم.

سلام به مادر مهربان
عزیزم قابل درک هست که نگران بچه ها هستی، ماها هر کدوممون یه عالمه خاطرات از گذشته و کودکی داریم که رفتارامون ناخودآگاه تحت تأثیر اوناست. منتها اون تجارب را که نمیشه تغییر داد چون دیگه موقعیت تمام شده و رفته، آینده هم که هنوز نیومده و کیفیت و کمیتش معلوم نیست، می مونه زمان حال که کاری که از دستمون بر میاد اینه بفهمیم یه رفتار نامناسب یا آزاردهنده ای چه ریشه ای می تونه داشته باشه و از اون به بعد سعی کنیم آگاهانه باهاش برخورد کنیم. تو مادر خوبی هستی واسه دوتاشون سعی کن خودتو در گیر این نکنی که ای وای در گذشته چه کار نکردم یا در آینده چه کار خواهم کرد برای این دو تا کوچولو، همین الان هر کاری از دستت بر میاد برای جفتشون بکن و نگران نباش، دخترت خود شما نیست اون یه مامان مهربون داره که نهایت سعیشو می کنه که اون در آرامش زندگی کنه. پسرتم هم همینطور. سعی کن دخترت را بشناسی چون داره بزرگ می شه و کم کم تو دیگه نمی تونی حدس بزنی اون چی دوست داره یا چه نیازی داره، بر حسب ذهنیت خودت اون کاری را انجام می دی که فکر می کنی محبته ولی الزاماً ممکنه اون چیزی نباشه که اون نیاز داره تا احساس امنیت و دوست داشته شدن بکنه. سعی کن خودشو بشناسی و این تصویر ذهنی که خودتو توی دخترت می بینی را اصلاح کنی تا زمانی که بشه دو تا تصویر جدا، یکی خودت که کوچولو بودی با همه ویژگی ها و تجربه های خوب و بدت و یکی دختر کوچولوت با تمام ویژگی های متفاوت از تو و تمام نکته های مثبت و منفی زندگیش که قرار نیست جا پای تو بذاره و هر چی تو تجربه کردی را تجربه کنه. بعد می رسیم سر این سوال که مگه تو چه مسایل ناراحت کننده ای را در زندگی امروزت داری تجربه می کنی که اونا را داری نسبت می دی به شرایطی که سالها پیش توش بزرگ شدی و می ترسی از اینکه دخترت مثل خودت بشه؟
کار آسونی نیست و نیاز به کمک تخصصی هست ولی از چندین روش می شه این چیزایی که شما گفتید را هدف قرار داد و برطرف کرد. امیدوارم کارشناسهای محترم سایت به شما هم سر بزنن و راهنماییت کنن. خودتم اگر مراجعه کنی به روانکاو یا روانشناس یا مشاور که مطمئناً ایده ال ترین روش را انتخاب کردی. :72:

و یک سوال دیگه هیچ وقت شده به فکر آسیب زدن به بچه ها باشی یا اونا را مقصر یه چیز خاصی بدونی مثلاً درد زایمان یا بهم ریختن اندامت یا به عنوان مانع برای رسیدن به اهداف شخصی یا ...؟

چرا عذاب وجدان؟
تو برای دختر یک برادر و یک همراه به دنیا آوردی. چرا فکر می کنی بخاطر پسرت، کمتر می تونی به دخترت برسی و بهش ظلم شده!

اونقدر که وجود پسرت برای دخترت مفید و ارزشمند هست، کارهای دیگه ای که شاید می تونستی به جاش براش انجام بدی اهمیت نداره.
مخصوصا این که فاصله سنی شون کم هست و بهتر همدیگه را درک می کنند.

سختی این کار را شما متحمل شدی که دو تا بچه با فاصله کم بزرگ می کنی.
اما امتیازات زیادی برای اون خواهر و برادر داره.

فقط یک کاری کن که بچه ها به واسطه رفتار شما از هم دور نشن.

opal عزیز تو خیلی باهوشی.
من همیشه فکر میکنم به خاطر اینکه فرزند آخر خانواده بودم و همیشه در حاشیه بودم اعتماد به نفس بالایی نداشتم (البته الان مسئله اعتماد به نفس حل شده). و همین باعث شد ازدواج نه چندان مناسبی داشته باشم هرچند گاهی اوقات به خاطر داشتن همسرم هزاران بار خدا رو شکر میکنم ولی خوب خیلی اوقات هم میخوام از وسط نصفش کنم. خیلی جالب مسئله منو ریشه یابی کردی . همه اینها رو خودم میدونستم ولی تا به حال به هم ربطشون نداده بودم.
در مورد سوال دومت هیچوقت بچه هامو مقصر نمیدونم . و خیلی وقتها ازشون تشکر میکنم که منو مامان کردن.
شیدای عزیز وقتی دخترم و پسرم با هم بازی میکنند و وقتی گاها اتفاق می افته که پیش هم نیستند و دلشون برا هم تنگ میشه واقعا لذت میبرم . و میگم شاید این فاصله سنی کم به نفعشون هم هست . ولی اون حس اولیه همیشه با من بوده . البته الان که مطرحش کردم خیلی راحت شدم . کلی سبک شدم.

سلام دوست من
ممنونم شما لطف داری من صرفاً دارم حرفای شما را دسته بندی می کنم و به خودت بر می گردونم و این تو هستی که باهوشی و داری با کشف این ربطهای احتمالی راه را برای خودت و زندگیت روشن می کنی. وای من عاشق این یه تیکه نوشتت شدم : " گاهی اوقات به خاطر داشتن همسرم هزاران بار خدا رو شکر میکنم ولی خوب خیلی اوقات هم میخوام از وسط نصفش کنم". کلی خندیدم دستت درد نکنه، آخه واقعاً همینطوره به نظرم فقط تفاوت سر دو تا قید توی این جمله هست که توی زندگی هر کسی این مسئله پررنگتر یا کمرنگتره " گاهی اوقات به خاطر داشتن همسرم هزاران بار خدا رو شکر میکنم ولی خوب خیلی اوقات هم میخوام از وسط نصفش کنم". می تونی طوری زندگی کنی که جای این دو تا با هم عوض بشه؟ یعنی " خیلی اوقات به خاطر داشتن همسرم هزاران بار خدا رو شکر میکنم ولی خوب گاهی اوقات هم میخوام از وسط نصفش کنم".
خیلی خوشحال شدم که تو تونستی این حلقه پنهان را کشف کنی چون کلید موفقیتت در این مسئله همین آگاهی پیدا کردن هست. یعنی اینکه بدونی این احساس تو ناشی از کوتاهی کردنت در حق بچه ها در زمان حال نیست الزاماً و به میزان زیادی تحت تأثیر تجارب بچگی خودت می تونه باشه. شما برادر هم داری؟ رفتار خانواده با برادرت و فاصله سنی شما با هم چقدر بود؟
عزیزم می دونی mmba کوچولو هنوز همراهته و هنوز هم داره مورد بی مهری و بی توجهی قرار می گیره؟! اون دختر کوچولوی درونت هیچ جا نرفته ها، اون هنوز هم تنها هست و مظلوم واقع شده چون اینبار تو اینقدر سرت شلوغه که بهش توجه نمی کنی، دوستش نداری، بهش نمیرسی، موهاشو نوازش نمی کنی. برو جلوی آینه یه نگاهی به عمق چشمات بنداز حتماً می بینیش. سعی کن خودتو دوست داشته باشی و به خودت توجه و محبت کنی. تو یه مادری و یه همسر و یه زن، منبع محبت و انرژی مثبتی به اندازه کافی محبت واسه بچه ها و شوهرت هست یه کم از اون محبت را صرف خودت کن، در حق اون دختر کوچولوی درونتم مادری کن :72:
خوشحالم که خوشحالی بچه ها تو رو مامان کردن. خودت چی بچه بودی مورد خشونت یا سوء استفاده قرار نگرفتی؟
آیا خواب خاصی هست که به صورت تکراری ببینی؟ مثلاً هفته گذشته یا قبلاً؟

opal چقدر قشنگ جلو میری.
من وقتی بچه بودم یک برادر بزرگتر داشتم که البته الان عاشقشم. ولی خوب اون موقع خیلی زورگویی میکرد و خانوادم اغلب منو وادار میکردن کوتاه بیام . ومن هم معمولا کوتاه نمیومدم و دعوامون میشد خیلی زیاد. اینقدر که این مشکل بین من وبرادرم به نظر خودم شدید بود که تقریبا من یک فمنیست شده بودم. و همه جا در مورد حمایت از زنان و دختران صحبت میکردم.من و برادرم بین خانوداده در دو جبهه مخالف بودیم. هر چند الان دیگه خیلی دوسش دارم و کوچکترین مشکلمو به اون میگم.
گاهی اونقدر پرخاشگر میشم که یادم میره با خودم مهربون باشم. سعی میکنم حتما بیشتر حواسم به خودم باشه .
من خواب خاصی نمیبینم. ممنونم ازت

آیا مطمئنی که همه چیز بین تو و برادرت و خانواده ات به خوبی و خوشی تمام شده و رفته پی کارش؟ احیاناً همین الان کسی را نمیشناسی همین دور و بر که نماد همون برادر زورگوی سالهای پیش باشه توی زندگی امروزت؟
این داستانهای ترسناک را دیدی؟ دیدی وقتی یکی را مظلومانه و به ناحق می کشن روحش توی اون مکان می مونه و تا زمانی که حقش را نگیره به ارامش نمیرسه؟! توی زندگی هم همینطوره وقتی ما ها به عنوان دختر کوچولوها یا پسر کوچولوها ناحق مظلوم واقع میشیم و توجه و محبت مورد نیازمون را که حقمونه نمی گیریم، روح سرگردانمون توی زندگی باقی می مونه و به آرامش نمیرسه عزیزم،مگر اینکه بالاخره یه روزی ما بیدار بشیم و ببینیمش و این روح سرگردان کوچولو را به ارامش برسونیم تا آرام بگیره و بذاره ما مثل یه ادم بالغ زندگی کنیم. این وقتی حاصل میشه که من خودمو و ابعاد شخصیت و رفتارها و واکنشهامو بشناسم اونوقت دیگه سر بزنگاه مچ خودمو میگیرم نمیذارم اون روح آزار دیده جای من فکر کنه و عمل کنه. می شم خود خودم توی زمان و مکان امروز و زمان حال و از قدرت تفکرم استفاده میکنم مشکلاتم را حل کنم و به خودمم محبت می کنم.
آفرین خیلی عالی هست که تو به خودت برسی. به این فکر کن که تو کی هستی؟ انتظاراتت و اهدافت توی زندگی چی هست؟ خدا تو رو آفریده که در نهایت چی بشی؟ ( این یه مقوله موازی مهم است ولی ممکنه مسیر صحبتها به سمت تو کشیده بشه و تغییر جهت ایجاد بشه. تاپیکهای دکتر sci به نظر من خیلی کاربردی و جالب هستن دوست داشتی مطالعه کن).
از اینکه تاپیک زدی اینجا چه انتظاری داشتی؟ الان با توجه به چیزایی که متوجه شدی به چی نیاز داری برای بهبود رابطه ات با بچه ها؟

من هیشه فکر میکنم باید یک ازدواج بسیار بهتری داشتم و مقصر صد در صد اونو خونوادم میدونم . با تمام زیبایی که داشتم و هرجا میرفتم مورد تحسین واقع میشدم هیچوقت خانواده به من ننگفتند زیبایی. با وجود اینکه خیلی خوب درس میخوندم و دختر خوبی بودم خانوادم بهم افتخار نکردند. در صورتیکه دخترانی رو در اطرافم میدیدم که امتیازات بسیار کمتری از من داشتند وخانواده شان با غرور از اونها یاد میکردند. خانوادم بهم یاد ندادند چه جوری تو جامعه ظاهر شم. کلا خانواده من بهم مهارت اجتماعی بودن رو یاد ندادن. همیشه منو بچه دیدن. هیچوقت نمیبخشمشون هرچند عاشقانه دوستشون دارم. و جالبه الان هم که ازدواج کردم میگن این شوهر لایق تو نیست و من میخوام آتیش بگیرم وقتی خودشون شرایطو طوری ایجاد کردند که ازدواجم اینطوری باشه . البته اگه از بیرون نگاه کنی خانواده من بسیار بافرهنگ و با آبرو دیده میشن و اصلا غیر قابل باوره که این بیتوجهی ها به دختر کوچولوی اون خانواده شده باشه .

دوست عزیز،

موضوع شما تخصصی هست و ریشه در دوران کودکی داره.
برای همین راحت نمی شه به موضوع شما پرداخت.
صحبتهای من بیشتر یک حرف دوستانه است تا راهنمایی کارشناسانه.

همانطور که Opal عزیز هم اشاره داشتند، شما خودتون را در دختر کوچولوتون می بینید
و در واقع دارید به خود کوچولوتون محبت می کنید تا نداشته هاش را جبران کنه.
یه بار دیگه دارید کودکیتون را تصویرسازی می کنید و این بار یه مامان مهربان و با توجه برای خودتون تصور می کنید
که همه فکر و ذکرش دخترک نازش هست.

اما یک کم بهتر که به موضوع نگاه کنیم
شاید رفتار شما باعث بشه یک پسر کوچولویی به مشکل شما بزرگ بشه
حواست باشه اون هم به همون اندازه توجه و محبت می خواد و به شما نیاز داره که دخترتون.

به قول Opal سعی کن نیازهای دخترت را دریابی و رفع کنی، نه نیازهای کودکی خودت را.

سلام دوست گلم
سخته واقعاً ادم بخواد فراموش کنه گذشته ها رو اما واقعیت اینه که ما نه دیگه گذشته در دسترسمون هست نه آینده هنوز در دسترس ماست. ما هستیم و همین لحظه و همین الان و یه اراده که چطور زندگی کنم و چطور این لحظه را بسازم که فردا برام نشه حسرت... آفرین به شیدا ببین چقدر قشنگ برات گفته نتیجه این بلاتکلیفی امروز تو چی هست... راستشو بگم منم نگران پسرت هستم. می ترسم فردا ها نمونه همین حرفای الان شما را بزنه... می ترسم فرداها بره یه همسری اختیار کنه که درجه دوم توجه را بهش اختصاص بده چون این از بچگی عادت داره بعد از خواهرش قرار بگیره در اولویت بندی ها... فکر نکن نمی فهمه ها! می فهمه خوبم میفهمه. من یک سوالی پرسیده بودم جوابمو ندادی: الان تو با توجه به چیزایی که فهمیدی باید چطور با دختر و پسرت رفتار کنی؟
یک سوال جدید: آدمهایی که خودشان را دوست دارند و به کودک درونشان می رسند و اونو نوازش می کنند چه رفتارهایی دارند که ما می گیم فلان ادم خودشو دوست داره؟ :72:

در مورد پست شیدای عزیز اتفاقا همیشه حواسم به این موضوع هست که پسرم مورد بی توجهی واقع نشه. وهمین موضوع که خیلی حواسم به دو طرف هست باعث شده خیلی خسته و کلافه بشم.
من بعد از گذاشتن این پستها حس میکنم تو رفتارهام با بچه هام زیادی وسواس به خرج میدم .حتی برای گذاشتن میوه براشون حساسیت دارم. به اندازه باشه اون بهتره به کدومشون می افته. اگه لپ اینو گرفتم لپ اون یکی رو هم بگیرم و هزاران حساسیت بی مورد دیگه که داره واقعا آزارم میده. یعنی میخوام اساسا خودمو بینشون تقسیم کنم و همیشه حواسم هست تو این تقسیمها به دخترم کم نرسه. در مورد سوال اولت opal دارم به این نتیجه میرسم که باید به صورت جدی این وسواسها رو کنار بذارم و راحت تر با خودم و با اونها باشم.
در مورد سوال دومت : فکر میکنم البته نه از نظر کارشناسی و فقط در حد نظر که این جور آدمها واقعا خودشونو دوست دارند. خوب میخورند . خوب تفریح میکنند. و خو د آزاری ندارن. در پی این نیستند که برا خودشون دغدغه ایجاد کنند برعکس سعی میکنند بدون دغدغه از زندگی لذت ببرن.

سلام، چقدر دوست داشتم اسم کاربری تو یه یک اسم زیبا بود که می شد با اون تو رو خطاب قرار داد موقع سلام . قاعدتاً چون یکی از چیزهایی که آدمها خیلی دوست دارن همین اسمشون هست که کسی اسم انها را خطاب قرار بده و صداشون بزنه. می دونی چرا دوست دارن این اتفاق بیافته؟ چون اینطوری احساس می کنن دیده شدن و به عنوان یک موجود مستقل شناسایی شدن. در هر صورت عیبی نداره مثل همیشه سلام دوست من.
این پریشانی و استرست کاملاً طبیعی هست چون که ذهنت یه چیزایی را تشخیص داده که تا حالا ربط خاصی بینشون برقرار نمی کرده ولی الان باید بپذیره این ربطها را و بسیار جای خوشحالی داره چون که یعنی اینکه تو داری خودت را میشناسی و نسبت به شایط و رفتارهات آگاهی پیدا می کنی.
یک جمله ای یک جایی می خوندم که نوشته بود: "وقتی سعی می کنی مهر بورزی کاری که می کنی سعی کردن هست نه مهر ورزیدن". سعی کن خودتو در گیر درست و غلط بودن نکنی لذت ببر از بودن در کنار خانواده ات و مطمئن باش اونا هم از بودن کنار تو شاد هستند و راضی. تو مادر خوبی هستی و همسر خوبی هستی.
میشه یک کم برام جزئی تر بگی اگر بخوای کسی باشی که خودتو دوست داری دقیقاً چه کارایی انجام خواهی داد و از کی شروع می کنی؟ تصمیم گرفتی خودتو دوست داشته باشی؟

سلام opal عزیز
راستشو بخوای میخوام خودمو دوست داشته باشم ولی واقعا نمیدونم چه جوری . با کوچکترین چیزی از هم پاشیده میشم. مثلا همین دیروز که شنیدم دو تا از همکارهایی که همشهری من هستند دارن میرن بد جوری به هم ریختم و هیچ چیزی هم آرومم نمیکنه. آخه تنها دلخوشی من این بود که اونها هم دارن تو این شهر و با شرایط من زندگی میکنند. زیادی به محیط و افراد و شرایط وابسته میشم.
خوب یه مدتیه برا اینکه افکار بیخود و مزاحم سراغم نیاد و کمی از خود آزاری دست بردارم هرروز سعی میکردم یک غذای جدید درست کنم و بسیار هم لذت میبردم. ولی الان چند روزه که دیگه آشپزی نکردم و استرسهام هم بیشتر شده. خوب تو میتونی منو راهنمایی کنی و بگی چه جوری خودمو دوست داشته باشم. من به جز بچه هام هیچ دلخوشی تو این شهر ندارم. تنهام و تنهایی خیلی آزارم میده. وقتی غروب میشه دلم پر میکشه برم خونه مامانم وبرای یه فنجون چای کنارشون باشم. غروب وقت اذان وقتی تنها باشی بدجوری دلت میگیره. یه مدت اینقدر بغض کردم که رو حنجرم تاثیر گذاشته و صدام عوض شده.

سلام دوستم، واقعاً تنهایی سخته و زندگی کردن توی شهر غریب و دوری از خانواده... درک می کنم احساست را. عزیزم یکی از راه هایی که به ما کمک می کنه بتونیم خوب زندگی کنیم این هست که بتونیم افکارمونو ساماندهی کنیم و اجازه ندهیم هر فکری دلش خواست بیاد توی ذهن ما و احساسات ما را در گیر خودش کنه و روحیه ما را بگیره و وقتمونو بگیره و عمرمونو تلف کنه. اگر اهل مطالعه کتاب هستی یک کتاب خوبی هست به اسم از حال بد به حال خوب نوشته دکتر برنز یادم نیست ترجمه کی هست. اون جا یک سری جداولی را بهت معرفی می کنه که افکار منفی و استرس زا را یادداشت کنی تا بشناسیشون و یک گذرنامه هایی برای افکارت صادر کنی که کی اجازه ورود داره و کی اجازه نداره. اگر اهل کتاب خوندن نیستی به صورت خلاصه توی یک دفترچه افکار منفی یا استرس زای خودت را یادداشت کن. ببین این کاغذ و قلم به دست گرفتنه خودش معجزه گر هست. خیلی خیلی مهمه که آدم خودشو متعهد کنه به انجام تمرینها و صبور هم باشه. پس چی شد؟ یک جدول این طوری بکش و مثلاً یه افکاری مثل اینکه من هیچ دلخوشی جز بچه هام ندارم. یا من آدم تنهایی هستم. یا اینکه من وابسته به شرایط و محیط و اطرافیان هستم و افکار دیگه را برای خودت شناسنامه دار کن. فکری که براش جواز عبور صادر نشده اجازه نداره هی توی ذهن تو مانور بده و دور بزنه. به محض اینکه سر و کله اش پیدا شد تو باید به ذهن خودت دستور ایست بدی. لطفاً فعلاً یک هفته برای پیدا کردن افکار و احساسات مربوط به اینا وقت بذار و برای من جدول پر شده را اینجا بذار تا ماهیت افکارت را با هم یه بررسی بکنیم. یک مقداری از خودت برام بنویس چند سالته چند وقته ازدواج کردی شاغلی؟ تفریح مورد علاقه ات چی هست؟ :72:

افکار منفی/ استرس زا	به خاطر این فکر چه احساسی دارم؟	چرا فکر می کنم این فکر صحیح است.	چه دلایلی وجود دارد که نشان می دهند این فکر غلط است؟	من چند درصد درست بودن این فکر را قبول دارم؟

- - - Updated - - -

سلام دوستم، واقعاً تنهایی سخته و زندگی کردن توی شهر غریب و دوری از خانواده... درک می کنم احساست را. عزیزم یکی از راه هایی که به ما کمک می کنه بتونیم خوب زندگی کنیم این هست که بتونیم افکارمونو ساماندهی کنیم و اجازه ندهیم هر فکری دلش خواست بیاد توی ذهن ما و احساسات ما را در گیر خودش کنه و روحیه ما را بگیره و وقتمونو بگیره و عمرمونو تلف کنه. اگر اهل مطالعه کتاب هستی یک کتاب خوبی هست به اسم از حال بد به حال خوب نوشته دکتر برنز یادم نیست ترجمه کی هست. اون جا یک سری جداولی را بهت معرفی می کنه که افکار منفی و استرس زا را یادداشت کنی تا بشناسیشون و یک گذرنامه هایی برای افکارت صادر کنی که کی اجازه ورود داره و کی اجازه نداره. اگر اهل کتاب خوندن نیستی به صورت خلاصه توی یک دفترچه افکار منفی یا استرس زای خودت را یادداشت کن. ببین این کاغذ و قلم به دست گرفتنه خودش معجزه گر هست. خیلی خیلی مهمه که آدم خودشو متعهد کنه به انجام تمرینها و صبور هم باشه. پس چی شد؟ یک جدول این طوری بکش و مثلاً یه افکاری مثل اینکه من هیچ دلخوشی جز بچه هام ندارم. یا من آدم تنهایی هستم. یا اینکه من وابسته به شرایط و محیط و اطرافیان هستم و افکار دیگه را برای خودت شناسنامه دار کن. فکری که براش جواز عبور صادر نشده اجازه نداره هی توی ذهن تو مانور بده و دور بزنه. به محض اینکه سر و کله اش پیدا شد تو باید به ذهن خودت دستور ایست بدی. لطفاً فعلاً یک هفته برای پیدا کردن افکار و احساسات مربوط به اینا وقت بذار و برای من جدول پر شده را اینجا بذار تا ماهیت افکارت را با هم یه بررسی بکنیم. یک مقداری از خودت برام بنویس چند سالته چند وقته ازدواج کردی شاغلی؟ تفریح مورد علاقه ات چی هست؟ :72:

افکار منفی/ استرس زا	به خاطر این فکر چه احساسی دارم؟	چرا فکر می کنم این فکر صحیح است.	چه دلایلی وجود دارد که نشان می دهند این فکر غلط است؟	من چند درصد درست بودن این فکر را قبول دارم؟

سلام opal عزیز
هرچند تو نمیتونی منو با اسمی مورد خطاب واقع بدی ولی من واقعا لذت میبرم از اینکه به تو بگم opal عزیز.
من 35 هستم و 8 ساله که ازدواج کردم. وبه خاطر کارم به این شهر اومدم و همینجا هم ازدواج کردم. من جدیدا سعی میکنم با همکارهام استخر برم و واقعا لذت میبرم.
جدول رو هم آماده کردم و میذارم

افکار منفی/ استرس زا	به خاطر این فکر چه احساسی دارم؟	چرا فکر می کنم این فکر صحیح است.	چه دلایلی وجود دارد که نشان می دهند این فکر غلط است؟	من چند درصد درست بودن این فکر را قبول دارم؟
تنفر از خانواده همسرم	افسردگی-عصبانیت-بیماری	تمام خوبیهایی که در حق اونها و پسرشون کردم ندید گرفتند و خوبی و گذشت منو به حساب سادگی من گذاشتند. ومن دیر فهمیدم اونها بد بودن رو زرنگی میدونند. و از خوب بودن من و درک کردن شرایط اونها سوء استفاده کردند.		100%
عصبانیت از همسرم	عصبی-بیماری	با وجود اینکه همیشه اعتراف میکنه بهترین همسر و زندگی رو داره ولی همیشه در برابر خوانوادش منو له کرده. و ازخانوادش به شکل عجیبی حساب میبره . و تازگیها فهمیدم شخصیت منفعلی داره.		100%
زیباییمو از دست دادم	ناراحتی-افسردگی-ناامیدی	خیلیها بهم گفتند پیر شدی. بهم میگن نسبت به پارسال خیلی عوض شدی و وقتی میرم جلو آینه هرکاری میکنم اون چهره قدیمیو پیدا نمیکنم. اون چهره جذابمو نمیبینم.		100%
ازدواج خوبی نداشتم	ناامیدی	من شرایط بسیار خوبی از لحاظ خانواده و همینطور شرایط فردی خوبی داشتم. خیلیها با شرایط بسیار ضعیف ازدواجهای خوبی داشتند		100%
قدر موقعیتم رو ندونستم	حسرت	فقط کافی بود کمی خودمو در زمان مجردی باور میکردم تا ازدواج خوبی داشتم. لازم بود اطرافیان منو هشیار میکردند. همینطور که الان میگن این ازدواج تو مناسب نبوده.		100%
همه چیزم بچه هام هستند	استرس		آزرده میشم و باعث میشه با اونها هم رفتار مناسبی نداشته باشم. و اونها رو هم با حساسیتهام آزرده میکنم	100%
تنهایی	افسردگی		دور از خانواده هستم و همکارها هم رفت و آمدی با هم ندارند .باید برا خودم دوستانی پیدا کنم ولی همیشه خیلی محتاطانه عمل میکنم و از اینکه رفت و آمدها زیاد بشه وحشت دارم. میترسم از اینکه کسی سرزده وارد خونه من بشه و خونه اوضاع درستی نداشته باشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mmba

افکار منفی/ استرس زا	به خاطر این فکر چه احساسی دارم؟	چرا فکر می کنم این فکر صحیح است.	چه دلایلی وجود دارد که نشان می دهند این فکر غلط است؟	من چند درصد درست بودن این فکر را قبول دارم؟
تنفر از خانواده همسرم ( تنفر یه جور احساسات هست خودش و فکر محسوب نمیشه ناشی از اون جمله هایی هست که سبزش کردم و افکار منفی تو هست. پس این بخش را با توجه به افکار دو باره بنویس)	افسردگی-عصبانیت-بیماری	تمام خوبیهایی که در حق اونها و پسرشون کردم ندید گرفتند و خوبی و گذشت منو به حساب سادگی من گذاشتند. ومن دیر فهمیدم اونها بد بودن رو زرنگی میدونند. و از خوب بودن من و درک کردن شرایط اونها سوء استفاده کردند.		100%
عصبانیت از همسرم	عصبی-بیماری	با وجود اینکه همیشه اعتراف میکنه بهترین همسر و زندگی رو داره ولی همیشه در برابر خوانوادش منو له کرده. و ازخانوادش به شکل عجیبی حساب میبره . و تازگیها فهمیدم شخصیت منفعلی داره.		100%
زیباییمو از دست دادم	ناراحتی-افسردگی-ناامیدی	خیلیها بهم گفتند پیر شدی. بهم میگن نسبت به پارسال خیلی عوض شدی و وقتی میرم جلو آینه هرکاری میکنم اون چهره قدیمیو پیدا نمیکنم. اون چهره جذابمو نمیبینم.	??????	100%
ازدواج خوبی نداشتم	ناامیدی	من شرایط بسیار خوبی از لحاظ خانواده و همینطور شرایط فردی خوبی داشتم. خیلیها با شرایط بسیار ضعیف ازدواجهای خوبی داشتند ( اینها که نوشتی دلیل محسوب نمی شوند برای بد بودن یک ازدواج. مثلاً می نویسی من شوهرم دزده، قاتله، معتاده، دست بزن داره، به بچه خودش نظر بد داره، همسرم مورد پسند خانواده من نیست... اینا مثلاً دلایلی هستن برای بد بودن یه ازدواج)	چه مواردی نشان می دهد من دارم اشتباه فکر می کنم که ازدواجم غلط بوده مثلاً: همسرم نیازهای عاطفی منو براورده می کند. همسرم نیازهای مالی منو بر آورده می کند. همسرم نیازهای جنسی منو برآورده می کند. من و همسرم پدر و مادر خوبی هستیم. من و بچه ها در کنار همسرم آرامش و امنیت داریم. ما زندگی مستقل خودمونو داریم.	100% آیا همچنان معتقدی 100 در 100 ازدواجت غلطه؟
مثال: تمام خوبیهایی که در حق اونها و پسرشون کردم ندید گرفتند	تنفر افسردگی-عصبانیت- احساس ناخوشی	من فلان روز فلان کار را انجام دادند اینا نادیده گرفتند. 1. 2. 3. 4. 5 .... مورد مثال بزن که خوبی های تو را نادیده گرفتند.	اونا فلان روز فلان کار را انجام دادند که معلوم شد خوبی من را درک کرده اند و نادیده نگرفتند. 1.2.3.4.5.... مورد مثال بزن که خوبی های تو را نادیده نگرفتن.	آیا همچنان صد درصد معتقدی خوبی های تو نادیده گرفته می شود؟

---

:72:

- - - Updated - - -

- - - Updated - - -

سلام دوست گلم
عزیزم مرسی این جدول را تکمیل کردی منتها یک سری ایراداتی داره:
1. فکر با احساسات فرق داره باید بدونی چی فکر تو محسوب میشه و چی احساسات تو هست.
2. من حتماً تاکید دارم تمام بخشها پر بشه. ببین هیچ دلیلی برای رد افکارت نیاوردی. مثلاً نوشتی همیشه تو رو جلوی خانواده اش له می کنه. من اینطور فکر می کنم که این دختر خوب 8 ضربدر 365 یعنی 2920 روز با همسرش زندگی کرده که حالا فرضاً 1000 دفعه هم در عرض این 8 سال خانواده ایشون را ملقات کردی همسرت هر 1000 دفعه جلوی حانواده اش تو را له کرده. بعد از خودم می پرسم خوب این چشه؟!!! چرا طلاقتو نگرفتی بری؟!یا حتی بدترش چرا وقتی اینقدر از زندگیت بدت میاد چرا خودتو نمی کشی؟! لطفاً حتماً برام بنویس چه دلایلی برای ادامه زندگی یا زندگی مشترک داری؟ چی تو رو زنده نگه داشته؟!
3. هیچ عجله نیست به هول و قوه الهی ما با سرعت نور افکار منفی در سرمون شکل می گیره و باعث بروز احساسات منفی درونمون میشه. پس دفترچه و خودکار یادت نره هر روز و کامل و توی دفترچه این ها را بنویس تا ببینیم کدوماش هی تکرار میشه کدوماش بی پایه و اساسه کدوما واقعاً مشکلات زندگی تو هستن و باید یه فکری به حالشون بکنی. باید اول بشناسی تا بعد شناسنامه بدی به افکارت تا فکر الکی اجازه ورود نداشته باشه.
4. چی فکر کردی من خودم روت یه اسم گذاشتم که بتونم باهات ارتباط برقرار کنم من برای خودم بهت می گم فروغ مثلاً نمی گم برم به تاپیک mmba سر بزنم می گم برم به تاپیک فروغ سر بزنم:18:
5. عجله نکن روی افکار و احساساتت تمرکز کن. فکر کن یه جور بازی هست ولی یه بازی معجزه گر و شفا بخش. اونم شفا بخشی به دست خودت.
6. مشاورههای آنلاین هیچ وقت کیفیت مشاوره های حضوری را ندارند. اگر تونستی حتماً مراجعه کن به صورت حضوری و با درمانگرت همکاری کن تا این تضادهای زندگیت حل و فصل بشه. :72:

- - - Updated - - -

سلام دوست گلم
عزیزم مرسی این جدول را تکمیل کردی منتها یک سری ایراداتی داره:
1. فکر با احساسات فرق داره باید بدونی چی فکر تو محسوب میشه و چی احساسات تو هست.
2. من حتماً تاکید دارم تمام بخشها پر بشه. ببین هیچ دلیلی برای رد افکارت نیاوردی. مثلاً نوشتی همیشه تو رو جلوی خانواده اش له می کنه. من اینطور فکر می کنم که این دختر خوب 8 ضربدر 365 یعنی 2920 روز با همسرش زندگی کرده که حالا فرضاً 1000 دفعه هم در عرض این 8 سال خانواده ایشون را ملقات کردی همسرت هر 1000 دفعه جلوی حانواده اش تو را له کرده. بعد از خودم می پرسم خوب این چشه؟!!! چرا طلاقتو نگرفتی بری؟!یا حتی بدترش چرا وقتی اینقدر از زندگیت بدت میاد چرا خودتو نمی کشی؟! لطفاً حتماً برام بنویس چه دلایلی برای ادامه زندگی یا زندگی مشترک داری؟ چی تو رو زنده نگه داشته؟!
3. هیچ عجله نیست به هول و قوه الهی ما با سرعت نور افکار منفی در سرمون شکل می گیره و باعث بروز احساسات منفی درونمون میشه. پس دفترچه و خودکار یادت نره هر روز و کامل و توی دفترچه این ها را بنویس تا ببینیم کدوماش هی تکرار میشه کدوماش بی پایه و اساسه کدوما واقعاً مشکلات زندگی تو هستن و باید یه فکری به حالشون بکنی. باید اول بشناسی تا بعد شناسنامه بدی به افکارت تا فکر الکی اجازه ورود نداشته باشه.
4. چی فکر کردی من خودم روت یه اسم گذاشتم که بتونم باهات ارتباط برقرار کنم من برای خودم بهت می گم فروغ مثلاً نمی گم برم به تاپیک mmba سر بزنم می گم برم به تاپیک فروغ سر بزنم:18:
5. عجله نکن روی افکار و احساساتت تمرکز کن. فکر کن یه جور بازی هست ولی یه بازی معجزه گر و شفا بخش. اونم شفا بخشی به دست خودت.
6. مشاورههای آنلاین هیچ وقت کیفیت مشاوره های حضوری را ندارند. اگر تونستی حتماً مراجعه کن به صورت حضوری و با درمانگرت همکاری کن تا این تضادهای زندگیت حل و فصل بشه. :72:

سلام
عزیزم من جدولو پر کردم و تمام افکار منفیم هم 100 در صد درست هستند. اینکه چرا خودمو نمیکشم اتفاقا گاهی یک لحظه با خودم تصور میکنم کاردو برداشتم و خودمو میکشم یا وقتی رو تخت کنار پنجره خوابیدم با خودم فکر میکنم خودمو از پنجره میندازم بیرون . ویا یک لحظه برم و تمام قرصهای تو یخچالو بخورم و هزاران فکر دیگه . ولی میدونم هم که هیچوقت اینکارو نمیکنم ولی همیشه هم این تصویرها جلو چشممه. وتنها چیزی که باعث شده من زندگی با همسرم رو ادامه بدم بچه هام هستند. چندین بار به جد میخواستم جدا شم ولی خانوادم اونها هم به خاطر بچه ها موافق نبودند. شوهرم از نظر اجتماعی بسیار در حد پایینی هستند و همینطور از نظر اقتصادی. من اینهارو میدونستم و ازدواج کردم ولی فکر میکردم شرایط اجتماعی و اقتصادی ربطی به ذات افراد نداره. خانواده شوهر من به معنی واقعی کلمه پست هستند. واقعا اراذل و اوباش هستند. اونهایی که تو این شهر زندگی میکنند تعجب میکنند از اینکه چطور من عروس این خانواده شدم. شوهرم فقط زبون خوبی داره تا وقتی خوبه که من مزاحم خدمت رسانیهاش به خانوادش نباشم. وقتی از کارش انتقاد کنی و اون کارش به نفع خانوادش باشه به هیچ عنوان تغییر رویه نمیده و در نهایت اگر من اصرار کنم به دعوای بزرگی تبدیل میشه. شوهرم مستقیما منو جلو خانوادش له نکرده ولی تو دعواها هییییییچوقت انصاف رو رعایت نکرده . همیشه در دعواهامون با خودش که البته خونوادش هم وارد میشن و یا دعوا با خونوادش پشتمو خالی کرده و واقعیتها رو نگفته واجازه داده به من بیحرمتی کنند . من میخواستم جلو اونها واقعیتها رو بگه .البته باز هم میدونم هم شوهرم و هم خونوادش میدونن من چه جور آدمی هستم. مطمئنم. ولی انسانهای مریض و سواستفاده گری هستند که تا جا داره آدمو مورد آزار قرار میدن. ومن تنهام. این مسائل برام تا یک سال پیش که ملک اونها رو برا کسب همسرم اجاره کنیم اینقدر حاد نیود و خودشو نشون نداده بود ولی الان همه چیز برام روشن شده. شخصیت واقعی همسرم برام رو شده. تو دل میدونه به من مدیونه ولی در عمل نمیتونه با اونها مقابله کنه و برای خوشایند اونها اجازه میده من له بشم. میترسه از چشم خونوادش بیفته. مثل یه بچه از مادرش و پدرش و برادرهاش و خواهرش میترسه. اینوهم بگم خونوادش همه حتی خواهرش غول آسا هستند و برعکس شوهر من از نظر جثه بسیار ضعیفه. یعنی حتی خواهرش ازش درشتتر هست. تو خونه از همون بچگی از همه حساب میبرده. اصلا کلا اساس و روش زندگیشون اینه که هرکی شارلاتان تر و وحشیتر و بزرگتر ،برنده تر هم هست. ومن تو خونواده ای بودم که همه حق همدیگرو رو رعایت میکردن و این روش زندگیرو بلد نیستم و شوهرم هم که ضعیفه. اونها به خاطر حسادت به من ( خانواده موقعیت اجتماعی و شغلی) حاضرند هر کاری بکنند. اونها حیوانند. ولی من بچه دارم و بچه هام به من نیاز دارند فعلا.من مادرم.

سلام دوستم این خیلی قشنگه که تو توی زندگیت یه معنای به این با ارزشی و مهمی داری یعنی بچه هات که سعادت و خوشبختیشون در گرو بودن تو هست و بس. همین باعث می شه که تو قوی باشی و بتونی این شرایط سختی مه می گی را تحمل کنی. منتها تحمل کردن کمکی به خود ادم نمی کنه ماها مجبوریم یه طوری برداشتهامونو از زندگی و رنجهایی که به ما تحمیل میشه را تعدیل کنیم تا زندگیمون کیفیت داشته باشه. من نمی تونم پنهان کنم که نگران تو هستم به خاطر اون افکاری که اونجا نوشتی و گفتی می دونی هیچ وقت عملی نمی شن تو باید با مشورت روانپزشک ببینی نیاز به مصرف دارو داری یا نه. حتماً این بخش را جدی بگیر. من با وجود اینکه صد در صد مطمئنی افکارت درسته باز ازت می خوام به نوشتن ادامه بدی با همان سبک. تقریباً بیشتر خانمها یه دردصدی افسردگی دارن تو باید به خاطر بچه ها هم شده قوی باشی و یه مادر شاد و سرزنده که خودشم از زندگی لذت می بره... من تجربه خودم اینه دوستم که هیچ موقعیتی چه خوب و چه بد تا ابد ادامه پیدا نخواهد کرد. یه روزی تموم میشه بعد آدم یهو نگاه می کنه میگه یعنی من اینهمه بیتابی و شیون کردم واسه این؟!!! واقعاً مسخره است. حتماً یه فلسفه ای فراتر از اینا هست باور کن هیچ کس توی دنیا نمی تونه اونطور قشنگ که تو مادری می کنی واسه اینا مادر باشه... این رسالت تو هست قدرشو بدون به خدا... یه زمانی آدم سی سال دیگه بر میگرده عقب را نگاه می کنه می بینه تمام زندگیش گذشت اونم با نارضایتی. اینا را برای خودمم می گم قصدم روضه خوندن نیستا ولی فرض بگیر زندگی هست و به همین سختی هم هست که تو می گی و واقعاً هم تو داری رنج می بری... ولی چه سود از اینکه با نارضایتی رنج ببری؟ بچسب به نکات خوب زندگیت حداقل سرتو بگیر بالا بگو با وجود همه اینا من شادابم، راضی هستم، زیبا هستم قدرتمندم... :72: