به فریادم برسید، این عشق داره منو نابود می کنه!

سلام، من هیچکس و هیچ جا رو ندارم که باهاش درددل کنم. حدود یک سال و ده ماه پیش عاشق دختری شدم اما مسایل و مشکلات زیادی سر راه رسیدن بهش قرار داشت. خانوادم که اصلا کاری بهم نداشتن ده ماه تموم به پاش وایسادم که شاید مشکلات حل بشه. اما بعد از ده ماه یه روز بهم خبر دادن که الان داره با شوهرش زندگیشو می کنه. البته اونم منو دوست داشت ولی بخاطر اینکه از رسیدن به هم ناامید شده بود کم کم داشت سرد می شد. ارتباط ما مثل خیلی از ارتباط های امروزی نبود، یادمه فقط یه بار رودررو در موردش صحبت کردیم اونم خیلی کوتاه. بعدشم حدود یک ماه و نیم با اس ام اس ارتباط داشتیم که اونم فقط در قالب خبر گرفتن از شرایط خانواده هامون بود که مشکلات حل شدن یا نه. حتی هیچ وقت به هم تو نگفتیم و کلمه شما از دهنمون نمیفتاد. خلاصه اینکه با وجود گذشت این یک سال و ده ماه من هنوز دیوونشم. بخدا هنوز بعضی شبا تو رختخواب عین ابر بهار گریه می کنم. حتی الان که دارم این مطلبو می نویسم اشکم در اومده. زندگی برام بی معنیه کارم به خوردن قرص اعصاب کشیده. دارم داغون میشم نه می تونم فراموشش کنم و نه دیگه رسیدن بهش ممکنه. حدود یک سال نیمه ندیدمش و خبر ازش ندارم اما هنوز ذره ای از علاقم نسبت بهش کم نشده. دیگه بریدم یکی به دادم برسه، توروخدا............

سلام میشه کمی از خودتون بگید چند سالته..کارتون چیه...تحصیلاتتون چیه؟

دوماه دیگه 23 سالم تموم میشه، شغلم آزاده یعنی درواقع تعمیرکار موبایلم، تحصیلاتمم دیپلمه

ببینید اولین نکته این که شما باید این خانوم فراموش کنی.......... صد درصد سخته که این کار وبکنی ولی در این شرایطی که ایشون الان ازدواج کردن وزنگیشونو میکنند چاره دیگه ایی ای نداری ........مسلما شما از اون ادمایی نیستی که بخواهی وارد زندگی اونا شی پس فعلا فقط خودت داری ازار میبینی...شما احتمالا زیاد با خانوما ارتباط نداشتی که یک ارتباطی در این سطح اینقدر ذهن شما رومشغول کرده...شما تازه اول زندگیتونه حیف نیست به جایی اینکه سعی کنی که اینده بهتری واسه خودت رقم بزنی ...ذهن خودتو درگیر یه فکری بکنی که هیچ اینده ایی توش نیست.....وچه بسا خطر ناک بشه...
به نظر من حتی در خلوت خودتون هم با ایشون خیالپردازی نکنید..تمام خاطراتون از گوشیتون حذف کنید...دنبال این باشید که یک ارتباط سالم با جنس مخالف داشته باشید چه بسا کسی رو پیدا کنید..که اونقدر بهش علاقه مند بشید که به این روزها و وقتی که تلف کردید بخندید...به نظرم تمرکزتون رو روی اینده بزارین
موفق باشی

عزیزم سعی کن خودتو به شدت مشغول کنی، سر کار که میری، با دوستات برو تفریح، واسه خودت کار بتراش، کار اعضای خانواده رو حتی انجام بده ...
همه عکسا و اس ام اسا و هر چی ازش داری رو پاک کن (رو این قسمت تاکید زیادی دارم!)
بشین فیلم و سریال ببین حتی اگه شده صبح تا شب، اینقدر خودتو خسته کن که حتی شب موقع خواب نتونی بهش فکر کنی و سریع خوابت ببره!

ممنون ازتون، آره درسته اون موقع زیاد با خانوما ارتباط نداشتم اما الان با وجود اینکه توی محل کارم و در شرایط دیگه زیاد باهاشون سروکار دارم اما واقعا هیچ جذابیتی برام ندارن. درمورد خاطراتشم واقعا دلم نمیاد پاکشون کنم، نه دل اینو دارم که برم ببینمشون نه دلم میاد پاکشون کنم. درواقع یه بخشی از حافظه گوشیم همینجوری اشغال شده در صورتیکه هیچوقت بهش سر نمی زنم.
بخوام و نخوام همیشه تو خاطرمه، وقتی از اخلاق خوب کسی تعریف می کنن که اونم این اخلاق رو داشته خودبخود یادش میفتم، یا وقتی که یه آهنگ عاشقانه که در وصف حال منه رو می شنوم هم همینطور. راستش ما با هم همکار بودیم اون موقع شغلم چیز دیگه ای بود یادمه یه سری آهنگ ها رو زیاد میزاشتن تو محل کار الان کافیه یکیشون اتفاقی به گوشم بخوره دیگه فقط خدا می دونه چه حالی میشم. البته سی دی اون آهنگ ها رو هم دارم اما هیچوقت جرات نکردم گوششون کنم. در مورد مشغولیت هم الان خیلی مشغولم اما همیشه یه گوشه ذهنم درگیر اونه. راستشو بخواین با همه این موارد اما هیچ وقت دلم نیومده دعا کنم که خدایی نکرده زندگیش بهم بخوره که به من برسه. حرف زیاده اما اگه بخوام بگم مثنوی هفتادمن کاغذ میشه. تو خیابون گیجم چند بار نزدیک بوده ماشین بهم بزنه راستش اگه خودکشی گناه نبود و اگه دلم برای مادرم نمی سوخت احتمال داشت من دیگه الان اینجا نبودم که باهاتون صحبت کنم...

سلام راستش الان نمی تونم خیلی خوب راهنمایی براتون بنویسم اما در تاپیک های زیر راهنمایی های خوبی شده و خودم هم می خواستم همونا را بنویسم. مطمئنم شما هم مثل آقای وحید(نویسنده این تاپیک ها ) می توانید فراموش کنید. چطوری آروم بگیرم میخوام یاد و عشقش رو از قلبم پاک کنم ؟.(زندگیم روو به گذشته میره !)/ و تاپیک زنگ زد ! افکارم بهم ریخته شده ! نمیدونم چیکار کنم فکرم آزاد شه !؟؟؟

سلام
میخواستم بهتون بگم اگه خودتون را دوست داشته باشید حتما این خانوم را فراموش میکنید،خانومی که الان متاهله.
اینکه شما نمیتونید خاطراتش را حذف کنید فقط فقط به خود شما لطمه میزنه.
شما الان یه جوان 23 ساله هستید که الان باید به فکر جوانی کردن باشه داره افسرده میشه!
به نظر من یه کلاس ورزشی ثبت نام کنید و با ورزش کردن میتونید راحتر فراموش کنید و خودتون را از این وضعیت خلاص کنید.
شما هنوز جوان هستید و امکان داره با یه دختر بهتر از اون خانوم ازدواج کنید .
شایدم اصلا به صلاح شما بوده که به اون خانوم نرسیدید.دیگه گذشته ها گذشته به فکر آینده ی خودتون باشید و این آینده را به خاطر این علاقه خراب نکنید.

دوست گلم :72:تو پسر ساده ومهربونی هستی..چندتا نکته به ذهنم میرسه که میخوام بگم واست..اول اینکه از قدیم گفتن واسه کسی بمیر که واست تب کنه..اون خانم گذاشته رفته سر زندگیش..اگه واقعا نصف علاقه شمارو بصورت متقابل داشت هیچوقت جدا نمیشد ازت..چرا انرژی و زندگیت رو داری به پای کسی میریزی که شاید الان حتی بهت فکرم نکنه...آدما واسه رسیدن به عشقشون جونشون رو هم میدن اما طرف شما ظاهرا مثل شما جدی نگرفته این آشنایی رو..دوم اینکه این خانم عشق اول شما بوده..وقتی برای اولین بار عاشق میشی فکر میکنی که اون دختر اولین و آخرین عشق زندگیته...فکر میکنی دیگه نمیتونی چنین احساسی رو به هیچ زن یا دختری داشته باشی..فکر میکنی دیگه کسی مثل اون نمیاد...اما گذشت زمان بهت نشون میده که تجربه بهتری در راه هستش..شاید زمانی خدارو شکر کنی که این رابطه هرچند سطحی به سرانجام نرسید وجدی نشد..برات مهم نیس با کسی ازدواج کنی که اونم تورو بخواد وبرای با تو بودن مثه تو تقلا کنه و بی تاب باشه؟؟؟!! خودت رو با کار ،ورزش و حتی درس مشغول کن...ادامه تحصیل بده...چندتا هدف شغلی و تحصیلی یا ورزشی برای خودت مشخص کن و برای رسیدن بهشون بجنگ..دیگه به اون خانم حتی فکرم نکن..اینهمه احساس و عشق وعلاقه رو درآینده به پای کسی بریز که اونم تورو بخواد..برات صبر کنه وبا شرایطت کنار بیاد..برای کسی که لایقت باشه..عکس ،نوشته ،هدیه ،آهنگ و... هرچیز دیگه ای که ازش داری بریز دور..گوشیتم کلا فرمت کن که اثرات اون خانم پاک شه از زندگیت..امیدوارم موفق شی :203:

ممنونم از راهنماییهای همگی، اما درمورد ورزش باید بگم من وقتم پره زمانی برای ورزش ندارم، افسردگی هم که نباید گفت، درواقع یه چیزی فراتر از افسردگی. هیشگی جرات نداره بهم بگه بالا چشمت ابروئه طوری جوش میارم که بعدش واقعا خودمم از رفتار خودم تعجب می کنم. به دادم برسید، راستش دیشبم دوباره با چشای اشک آلود خوابم برد.
جناب مصباح الهدی، از شمام ممنون بابت لینکهایی که دادی ولی من یه فرق بزرگ با اونا دارم؛ و اون اینه که خودم نمی خوام که فراموش کنم. نمی دونم چجوری بگم، زجر می کشم عذاب می بینم داغونم اما دلم نمی خواد فراموشش کنم. درواقع دوست ندارم خودم سعی کنم فراموشش کنم بلکه دلم می خواد خودبخود فراموش بشه. راستش یه نفر تو نت می گفت اگه ازدواج کنی حتما فراموش می کنی، می گفت فقط عشق می تونه جای عشقو بگیره. اما من وقتی دیگه نمی تونم هیچ کس رو مثل اون دوست داشته باشم با کی ازدواج کنم؟ اصلا به فرض ازدواج هم کردم و فراموش هم کردم؛ چه تضمینی وجود داره که فردا اگه یه روز تو خیابون دیدمش دوباره نشم همون آش و همون کاسه؟ وای دارم دیوونه میشم. بابا منم دلم میخواد مثل همه مردم عین آدم زندگی کنم...

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پسرایرونی

دوست گلم :72:تو پسر ساده ومهربونی هستی..چندتا نکته به ذهنم میرسه که میخوام بگم واست..اول اینکه از قدیم گفتن واسه کسی بمیر که واست تب کنه..اون خانم گذاشته رفته سر زندگیش..اگه واقعا نصف علاقه شمارو بصورت متقابل داشت هیچوقت جدا نمیشد ازت..چرا انرژی و زندگیت رو داری به پای کسی میریزی که شاید الان حتی بهت فکرم نکنه...آدما واسه رسیدن به عشقشون جونشون رو هم میدن اما طرف شما ظاهرا مثل شما جدی نگرفته این آشنایی رو..دوم اینکه این خانم عشق اول شما بوده..وقتی برای اولین بار عاشق میشی فکر میکنی که اون دختر اولین و آخرین عشق زندگیته...فکر میکنی دیگه نمیتونی چنین احساسی رو به هیچ زن یا دختری داشته باشی..فکر میکنی دیگه کسی مثل اون نمیاد...اما گذشت زمان بهت نشون میده که تجربه بهتری در راه هستش..شاید زمانی خدارو شکر کنی که این رابطه هرچند سطحی به سرانجام نرسید وجدی نشد..برات مهم نیس با کسی ازدواج کنی که اونم تورو بخواد وبرای با تو بودن مثه تو تقلا کنه و بی تاب باشه؟؟؟!! خودت رو با کار ،ورزش و حتی درس مشغول کن...ادامه تحصیل بده...چندتا هدف شغلی و تحصیلی یا ورزشی برای خودت مشخص کن و برای رسیدن بهشون بجنگ..دیگه به اون خانم حتی فکرم نکن..اینهمه احساس و عشق وعلاقه رو درآینده به پای کسی بریز که اونم تورو بخواد..برات صبر کنه وبا شرایطت کنار بیاد..برای کسی که لایقت باشه..

---

ممنون از راهنماییت. اما اون تقصیری نداشت، باوجود شرایط بدش به پام صبر هم کرد (حدود سه ماه) اما دیگه واقعا نمی تونست، یعنی شرایط بهش اجازه نمی داد. من همه وقتم پره، زمانی برای ادامه تحصیل و ورزش و... ندارم.

عشق و دوس داشتن شرایط و محاسبات نداره..اگه واقعا میخواستت سه ماه که نه...سه سال هم بیشتر صبر میکرد..بعدم اصلا به فرض اینکه ایشون واقعا مثلا تحت فشار خانواده یا..مجبور به ازدواج شدن! الان دیگه زن قانونیه یه نفر دیگه س...باید فراموشش کنی..چون راه دومی وجود نداره براش..اگه وقت هیچ فعالیتی رو نداری بچسب به همون کار تعمیرات موبایل وخودت رو غرق کن توش..

دوست عزیز:72:

من نظرم با دوستان کمی متفاوت هست به نظر من اون خانم مقصر در این رابطه نبوده و قتی شما

ایشون رو "بلا تکلیف" و در "کما" نگه داشتی معلومه که میترسه از آینده نامعلومی که شما براش

درست کردی و میترسه که بعد از مدتی صبر کردن شما کنارش بذاری.

توصیه ای که به همه دختران میشه اینه که تا زمانی که تکلیف کسی با خودش مشخص نشده و رسمی

خواستگاری نکرده به اون دل نبندید و وابسته اش نشید. اگر اون خانم الان جای شما پست میذاشت اکثرا میگفتند چرا در

یک رابطه بدون تعهد صبر کردی ولی برای شما بخاطر مذکر بودنتون ایرادی که میشه گرفت تعلل و کوتاهیت برای اقدام جدی

هست و همین عذاب وجدان و حسرت رو برای شما داشته. توصیه ای که مدیر همدردی هم در پست خودش برای دوستی

با شرایط مشابه شما کرد و من در زیر مطلبم قرار دادم.

حال که منطقا کاری از دست شما بر نمیاد باید یک مراسم سوگواری کامل برای یاد و خاطره ایشون

بگیرید در این مراسم حسابی گریه و ناراحتی کنید و کلیه خاطرات از ایشون را پاک یا بسوزونید و در

رودخانه یا جای مناسبی خاک کنید. هر موقع ابراز دلتنگی کردید به اون رودخانه نگاه کنید و یا سر اون مزار

برید کم کم مثل خاطرات مرگ یک عزیز این میشه برای شما تنها یک خاطره که ممکنه ماهی یا سالی یکبار سر مزارش برید.

اگر این داستان رو تموم نکنید و در یک جا دفن نکنید همیشه بار این حسرت و غم رو باید تحمل کنید و بدوش بکشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
متاسفانه این تاپیک از معدود تاپیک هایی هست که اصلا به صورت مشاوره ای پیش نرفته است. و بیشتر شبیه گفتگوی همسالان از جوانب مختلف هست.

اگر دوستان سایر پاسخهای ما را در موقعیت ها مشابه خوانده باشند یا مقالات ما را مطالعه کرده بودند. پاسخهای عمیق تری می دادند.

اساسا مشکل در صورت مسئله هست.
هر کاری باید مراتب آن طبق اولویت انجام شود.
این نحوه عمل کردن مراجع در ارتباط و آشنایی مشکل دارد.



ما برای اینکه با کسی ازدواج کنیم. گام اول خواستگاری هست.
یعنی کلیدی رسمی برای فتح باب ازدواج.
اما مراجع خواستگاری را موکول کردن به مراحل دست چندم.
همین مسئله برای آن دختر هم دو دلی ایجاد می کند.

یک دختر فقط و فقط وقتی صددرصد پسری به خواستگاری او می آید فرصت آرامش بخشی برای بررسی او دارد.


خلاصه:
باب اول خواستگاری هست.
اگر خانواده دختر و دختری اجازه دادند به خواستگاری ، پس این فرایند شروع می شود و مراحل بعد هم به نوبت
اما اگر اجازه اولیه داده نشد. بحث و گفتگو در مورد مسائل دیگر، بیشتر حلوا حلوا کردن هست.
تجربه مشاوره ای نشان داده است که اگر اصرار ها و بله و نه گفتن های اینطوری پیش برود ، در نهایت یا به ازدواج ختم نمی شود. یا به خاطر عدم ثبات ها ، بعد از ازدواج به مشکل بر می خورد.
ازدواج هست. بازی که نیست.
اگر دختری قصد ازدواج داشت. بدون رابطه ، احساس ورزی و عشقبازی ، اجازه خواستگاری می دهد. شما هم خواستگاری می رودید ، بررسی می کنید . بعد جواب یا آری می شود یا خیر.

اگر هم به هر ترتیب موقعیت مالی یا .... برای ازدواج تا یکسال دیگر ندارید. و دختر هم اجازه خواستگاری و فتح باب نمی دهد. باید صبر کنید هر وقت شرایط ازدواج دارید اقدام کنید.
تا یکسال دیگر هزار اتفاق می افتد.
جهت مطالعه بیشتر:
اگر آمادگی ازدواج ندارید، در تنور احساسات دمیدن ممنوع

---

سنجاب واقعا ممنون، جواب شما منو به فکر فرو برد. آره کاملا حق با شماست، اون منتظر بود که من خانوادمو راضی کنم اما من تعلل می کردم، اکثرا وقتی بهش اس ام اس می دادم و درمورد ازدواجمون حرف می زدم فورا می پرسید: خانوادتون نظرشون عوض نشد؟ یا اینکه: خانوادتون راضی شدن؟ تونستید قانعشون کنید؟ و از این جور حرفا.
البته منم تقصیر نداشتم، اصلا بزارید رک و روراست همه چیو بگم:
راستش ایشون متعلقه بودن و خودشونم چندباری گفته بودن این رابطه فایده ای نداره، منو فراموش کنید، ما شرایطمون فرق می کنه. اما من اصرار می کردم. یادمه برای اولین بار که بهم گفتن قبلا ازدواج کردن (آخه من اولش نمی دونستم) من دو روز فک کردم بعد از دو روز رفتم و بهشون گفتم من خانوادمو راضی می کنم. بعد از گفتن این حرف واقعا برق شادی رو تو چشماش دیدم، بهم گفت فک نمی کنم قبول کنن اما من گفتم من سعی خودمو می کنم. بعد از اون درموردش با خانوادم صحبت کرده بودم اما جرات نمی کردم بگم ایشون قبلا ازدواج کرده و از طرفی هم چون اون موقع شغل مناسبی نداشتم منتظر بودم یه شغل خوب پیدا کنم که حداقل اگه مخالفت کردن اون موقع سر شرایط دیگه زبونم دراز باشه. اما حیف...
راستش ایشون برگشتن سر خونه زندگی اولشون. درمورد اون مراسم سوگواری هم نمی دونم آمادگی انجامشو دارم یا نه، راستش من یه جورایی دارم از خاطراتش فرار می کنم، دلم نمیاد بریزمشون دور ولی دل اینم ندارم که برم ببینمشون. حالا شما می گید یهو همه شونو برم ببینم و گریه کنم، می ترسم تحمل این همه غم رو نداشته باشم. می ترسم دوباره آتیش یادش بیشتر شعله ور شه و داغون تر بشم. واقعا موندم چیکار کنم...

برادر محترم شما میگی نمی خوایی فراموش کنی بعد میگی به دادم برسید دارم زجر میکشم صددرصد نا زمانی که فراموش نکنی زجر میکشی...این حال روز شما برای همه اشناست یعنی فکر کنم هر ادمی دوره ایی این حالتو روتجربه کرده...وبرای همه اشناست که بعد از مدتی روی روال عادی میافتند...نگران نباشید شما هم رو روال عادی میافتید..شما از زجر کشیدن برای عشق خوشتون میاید؟؟؟پس همت کنید همین الان خاطراتشو پاک کن. معطل هم نکنید.....هر چقدر هم سخت باشه...اولین قدم همینه .........بنظرم به اندازه کافی برای ایشون غصه خوردید....یا دوست داری شاد زندگی کنی یا نه...کامل دست خودتو هزار تا مثال هم بزنمیم وداستان بگمیم........تا خودتون نخواین نمیشه.............پس یه یا علی بگو و شروع کن.............

من که اصلا کاری به یادگاریاش ندارم، سالی یه بارم نگاشون نمی کنم. بازم لازمه از بین ببرمشون؟ درضمن من نمی گم از زجر کشیدن خوشم میاد ولی دلم می خواد خودبخود فراموش کنم نه اینکه خودم زور بزنم که فراموش شه. مثل کسی که مثلا انگشتش بریده باشه اما از تلویزیون یه سریال جالب نشون میده طوری که خودبخود و بدون اینکه خودش بخواد درد انگشتش یادش میره. امکانش وجود نداره که منم اینجوری فراموش کنم؟ آخه اگه خودم بخوام سعی کنم خییییییییییییلی سخته باور کنین حتی نمی تونم فکرشم بکنم. نمی دونم شایدم من فقط اینجوریم...

شما اگه خودتون نمیخواهید ایشون را فراموش کنید کسی نمیتونه به شما کمک کنه!چرا شما نمیخواهید منطقی فکر کنید ؟
دیگه شما به اون دختر نمیتونید برسید.به نظر من شما در رویاهاتون به ایشون این قدر علاقمند شدید و بیشتر در رویا سیر میکنید.اینکه شما نمیخواهید ایشون را فراموش کنید فقط فقط به خودتون لطمه میزنید و خودتون را از خیلی چیزها ،مثل درست زندگی کردن ،خوب زندگی کردن و... وهمینطور با این کارتون میتونید باعث ناراحتی اطرافیان خودتون شوید.پس تو این قضیه خودتون ضرر میکنید و اون دختر خانوم هم الان داره از زندگیش لذت میبره و کلا شما را الان فراموش کرده.سعی کن اول فراموش کنی و بد که حالت بهتر شد از طریق خانواده با کسی که بهتون میخوره ازدواج کنید.چرا ما انسانها فرصت شاد زیستن را از خودمان میگیریم و وقتی میتوانیم شاد زندگی کنیم خودمان این نعمت را از خود سلب میکنیم.امیدوارم حرفهام موثر باشه

سلام دوستان؛ از همتون ممنونم که راهنمایی کردید، وقت گذاشتید و نظراتتون رو گفتید. اما فک کنم مشکل من لاینحله؛ توی این یک سالی که از شنیدن خبر ازدواجش می گذره خیلی سعی کردم، به هر دری زدم، از هرکسی کمک خواستم اما بی فایده بود تا اینکه الان به این انجمن رسیدم. اما مثل اینکه قرار نیست مشکل من حل بشه، نمی دونم قراره چی به سرم بیاد دیشب تو رختخواب درحالیکه توی خودم مچاله شده بودم آروم آروم با یه دست سرمو نوازش می کردم و با دست دیگه اشکامو پاک می کردم و با خودم حرف می زدم که: ناراحت نباش، مگه من مردم؟ خودم کمکت می کنم...
خیلی دردناکه، خداکنه هیچ کس مثل من نباشه، بعضی شبا تو خواب داد میزنم، بعضی مواقع تو تنهاییام عین دیوونه ها بدون دلیل می خندم و بعدش یهو اشکم در میاد. الان اومدم که این تاپیک رو برای همیشه ببندم. فک نکنم دیگه از دست هیشکی کاری بر بیاد فقط هرکی خواست کمکم کنه برام دعا کنه. من دیگه اینجا سر نمی زنم اما با این وجود با اینکه امیدی ندارم کسی بتونه کاری برام بکنه ایمیلمو می زارم که شاید یکی پیدا شد و راهنماییاش تونست نجاتم بده.
خداحافظ همگی، همتونو دوست دارم برام دعا کنید. یاعلی
Bluesoft20@outlook.com