فقط یک هفته فرصت دارم یه رابطه یکساله رو فراموش کنم.اما ...

سلام

امروز رئیسم بهم یک هفته مرخصی(به قول دوستام محترمانه داره اخراجم می کنه)داد.گفت یک هفته فرصت داری به حال طبیعی برگردی.با درگیری ذهنی که دارم صدای همه رو تو محیط کار در اوردم.

به واسطه یکی از دوستام با این سایت اشنا شدم.امیدوارم کمکم کنید.دوستم می گه افراد کمی تو این سایت شانس این رو دارن که کارشناسای محترمش براش پستی بذارن.من که امیدوارم.

موضوع من تکراریه.یه پسری که میخواد یه دختری رو بعد یکسال فراموش کنه.اما یه جای کار می لنگه.خواهشا بگید باید چی کار کنم.

اول از همه بگم که 29 ساله و مجرد و لیسانسه.فعلا نمیخوام وارد جزییات رابطه بشم(اگه سوالی بود جوابگو هستم).فقط در همین حد بگم که مدتش یکسال بود و به قصد ازدواج.هر دومون هم همدیگر رو دوست داشتیم.اما اشتباهاتی از طرف من(بزرگترینش تعلل در درخواست رسمی) باعث شد ایشون علیرغم پیشنهاد ازدواج من خواستگار دیگری رو بپذیرن و با ایشون به نتیجه هم برسن(قبل از اعلام رسمی من خواستگاری صورت گرفته بود).

الان میخوام تمرکزم رو بزارم رو چگونگی فراموشی.شاید بگید برو مقالات سایت رو بخون.خوندم.تاپیکهای زیادی رو هم خوندم.اما من یه مشکلی دارم.بذارید با یه مثال واقعی این مشکلم رو ملموس براتون عرض کنم.

حدود 10 سال پیش ما خونمون رو فروختیم(علیرغم مخالفت شدید من).با فروش اون خونه و از دست دادن خیلی از چیزا(از جمله احساس امنیتی که اونجا داشتم،دوستام،خاطراتش و ارامشش ...)ناچار به پذیرش شدم.اون موقع این سایت نبود و من هم چیزی در مورد توقف فکر و بستر زدایی .... نمیدونستم.ولی جالب اینکه همه این کارها رو انجام دادم.یعنی هر وقت یاد اون خونه میفتادم سریعا ذهنم رو منحرف می کردم.نشونه های غیر ضروری از اون خونه رو از جلوی چشمم حذف کردم.حتی یک بار هم برای دیدن دوستام به اون محل برنگشتم.

حالا بعد از گذشت 10 سال فکر می کنید چی شد؟ طبیعتا باید این موضوع برام تموم شده باشه.اما واقعیتش اینه که این کابوس هم تو این 10 سال با من بزرگ شده.الان دیگه حتی توان رفتن به محله قذیمی خودمون رو هم ندارم.چه برسه به خونمون.گاهی که در نزدیکی محلمون بواسطه کاری قرار می گیرم تا ساعتها و گاهی روزها احساس افسردگی می کنم.اونقدر شدید که باورتون نمی شه.اصلا هم دست خودم نیست.میرم تو خودمو دیگه با هیچ چیزی شاد نمی شم.

خب من چنین شخصیتی دارم.یعنی همین الان اراده کنم میتوم اون خانم رو فراموش کنم(با تمام سختی هاش).اراده کنم تموم نشونه ها رو در لحظه ای پاک می کنم.به ذهنم اجازه فکر در موردش رو نمیدم.اما با شناختی که از خودم دارم مطمئنم این مشکل در من بزرگتر میشه و می ترسم از اینکه بعد از چند سال به کابوس بزرگتری تبدیل شه.

ما مشترکات زیادی داریم.قطعا در اینده هم به هم برخورد خواهیم کرد.میخوام کاری کنم(طوری فراموشش کنم)که دیگه حتی از فکر دیدنشون نترسم.باور کنید این اخلاق تو من هست.پس لطفا نگید که بعد مدتی فراموش می کنی.اینقدری خودم رو میشناسم که بدونم اینجوری تموم نمیشه.

مثلا اگه الان شعر مورد علاقه ایشون رو (حتی شعری یا ترانه ای از خواننده مورد علاقه ایشون)گوش بدم حالم به شدت بد میشه.ولی اگه به کل بذارم کنار میدونم که در اینده حتی با دیدن اون خواننده شرایط به مراتب بدتری خواهم داشت.شاید بعد از گذشت چندین سال.البته این یک مثال کوچک بود.

پوزش بابت متن طولانیم و تشکر به خاطر وقتی که گذاشتید و تشکر ویژه بابت جوابی که عنایت می کنید.

منتظرم دوستان و کارشناسای عزیز

سلام دوست عزیز :72:

خوش امدید به جمع همدردی ها :72::72:

واقع بین باشید.اولین گام اینه که شما واقعیت ها رو بپذیرید و سعی نکنید از اون فرار کنید.کاری که در رابطه با خونتون هم کردین.یه مثال براتون میزنم.به نظر شما ادمها از اینکه برن قبرستان، سر خاک عزیزاشون خوشحالن و این کار رو با رغبت انجام میدن؟

قطعا خیر.اما این حقیقت بزرگ زندگی رو پذیرفتن و باهاش کنار اومدن.از اینجا به بعدش کار به مراتب اسون تر میشه.

ما قرار نیست چیزی رو فراموش کنیم.فقط باید باهاشون کنار بیایم و بهشون بال و پر ندیم.

علاوه بر اون عواقب کارهاتون رو بپذیرید(این که فرمودید اشتباهتان در رابطه دلیلی بر به نتیجه نرسیدن رابطه بود).این مسئولیت اشتباهات رو پذیرفتن با تمام سختی هاش،شیرینه.


فقط خدا :72::72::72:

ممنون دوست گرامی.

فقط میدونم که بلافاصله بعد از هر مشکل بزرگی میخوام بهش فکر نکنم.اما مشکل اینجاست که این راهکار تا زمانی خوبه که چیزهایی که مشکل رو یادم میارن رو هرگز نبینم.اما در مورد این خانم این شدنی نیست.یعنی هر روز ممکنه ایشون رو ببینم.از عواقب اون روزی میترسم که زندگی خودم رو تشکیل بدم و بعد این مشکلات برام پیش بیاد.دوستای عزیز منتظر جواباتون هستم.همینطور کارشناسای محترم.

الان زنگ زدم به همکارم.میگه سعی کن زودتر برگردی(کمتر از یه هفته تعیین شده).میگه مدیرمون به چند نفر سپرده واسه یه جایگزین.

لطفا زودتر کمکم کنید .خیلی وقت ندارم.

می توانم بپرسم کارتان چیست و دقیقا چه مشکلی در محل کار دارید؟

سلام خانم یا اقای نوپو
من انبار دار یه شرکت خصوصیم.وسایل داخل انبار بسیار پر شمار و در عین حال اکثرا کوچک و قیمتی هستن.این کار نیاز به حافظه قوی و تمرکز بالا داره.گاهی اوقات باید در مدت زمانی بسیار کوتاه چندین قلم جنس رو با تعداد به حافظه بسپرم.و تا ساعتها حفظشون کنم تا در اولین فرصت وارد سیستم کنم.یا فاکتور بدم.من مشکلی با کارم ندارم.اصلا به خاطر حافظه خوبم زودتر از اون چیزی که باید شدم همه کاره انبار.اما الان که این متن رو می نویسم هیچ چیزی رو نمیتونم به خاطر بسپرم.حتی 10 درصد توانایی های قبلیم رو ندارم.سعی می کنم که سوتی ندم اما نمیشه و باز.... .
مشکلم اینه که به دلیل اینکه خانمی رو که یکسال باهاش رابطه داشتم از دست دادم.الان اصلا تمرکز ندارم.تو خیلی از فاکتورها اشتباه می کنم.اگه دوستم (ایشون زیر مجموعه من هستن)نبودن خیلی خیلی کارم گیر میشد.چه از لحاظ مالی چه اعتباری.احتمالا پست اولم رو لطف کردید و خوندید.واقعا نحوه فراموش کردن این خانم در ایندم تاثیر گذاره.در حال حاضر هم بزرگترین مشکلم سردر گمی در همین زمینه هست.ممنون میشم جواب بدید.

سوالی بود در خدمتم.بازم ممنون

سلام خوشبختی محترم

به تالار همدردی خوش آمدید

خیلی واضح و روشن مشکلتون رو بیان کردید . مشخصه با راهکارا آشنایی.....

اولین توصیه عجله برای روند فراموشی منطقی نیست!

هدف شما مشخصه پس در یک بازده زمانی منطقی قدم های خودتون رو بردارید

امیدوارم شغلتون رو حفظ کنید اما مشکل عاطفی و فکری شما اولویت داره همه تلاشتون رو معطوف فراموش کردن رابطه بگذارید تا گره فکری (مثال فروش خانه)نشه!!

موفق باشید و مراقب:72:

ببینید آقای خوشبختی . من در زندگی ام با کسانی که مشکلات این گونه داشته اند و به اعصابشان شوک وارد شده بود زیاد برخورد داشته ام. همچنین مرتب هم مجلات مربوط به سلامت مطالعه کرده ام. این را گفتم که بدانید از روی اطلاع حرف می زنم.
شما علایمی دارید که باید توسط متخصص مغز و اعصاب چکاپ شوید. این مشکلی که شما می گویید نباید سرسری از کنارش بگذرید. ممکن است شما بگویید من علتش را می دانم و نیازی به پزشک ندارم. اما باید بدانید بعضی وقت ها علایم بیماری ها با برخی اتفاقات همزمان می شود. به طوری که همه فکر می کنند علت عارضه آن حادثه است. در حالی که در بحث پیشگیری از بیماری ها می گویند شما وقتی علایم خاصی در بدنتان دارید ( از جمله همین مشکل شما ) حتی اگر فکر می کنید علتش را می دانید ، باید به پزشک متخصص مراجعه کنید و معاینه دقیق شوید. ظاهرا مشکل شما آنقدر شدت دارد که دارید کارتان را از دست می دهید.
پس وقت را از دست ندهید و هر چه زودتر به پزشک مغز و اعصاب مراجعه کنید. این علامت آن هم با این شدت که شما می گویید نیاز به چکاپ دارد.

ویدا خانم بسیار ممنون از وقتی که میذارید.

اولین توصیه عجله برای روند فراموشی منطقی نیست!

هدف شما مشخصه پس در یک بازده زمانی منطقی قدم های خودتون رو بردارید

امیدوارم شغلتون رو حفظ کنید اما مشکل عاطفی و فکری شما اولویت داره همه تلاشتون رو معطوف فراموش کردن رابطه بگذارید تا گره فکری (مثال فروش خانه)نشه!!

خب من عجله نمی کنم.لطفا بگید باید چیکار کنم.واقعا این کلمه " گره فکری" همون چیزی بود که میخواستم بگم اما نمیدونستم چه کلمه ای باید استفاده کنم.من از امشب میخوام طبق یه بازه زمانی اصولی و با روشی کاملا اصولی این مشکل رو حل کنم.به شرطی که برام گره فکری یا عقده نشه.لطفا بگید راه درست چیه.



نوپوی گرامی از شما هم بسیار بسیار سپاسگذارم.یعنی اینقدر اوضاع من خرابه؟من از اون دست ادمهایی هستم که هیچ ابایی از رفتن پیش مشاور یا متخصص مغز و اعصاب ندارم.پس قطع به یقین اگه نیاز به این کار باشه این کار رو خواهم کرد.اما میشه یه چیزایی رو برام روشنتر بیان کنید.

اول از همه اینکه این علایمی که منو نیازمند چکاب می کنه چی هست؟

ثانیا اصل مشکل من از نظر شما چیست؟

ثالثا اصلا تو این چکاپ قراره چه تستهایی انجام بشه؟

لطفا راحت حرفتون رو بزنید.من اونقدر جنبه دارم که تاپیک زدم.راستش من یه ادم بسیار احساساتی هستم.البته هیچ یک از دوستان و اشنایان این رو به وضوح تشخیص نمیدن.چون بسیار هم تو دار هستم.من فکر می کردم اگه کسی چیزی رو دوست داشته باشه و به هر دلیلی از دستش بده طبیعیه که مدتی از حالت نرمال خارج بشه.کجای کار من غیر نرمال بود که شما از وخامت مشکل من سخن گفتید؟

منتظر نظرات ارزشمندتون هستم.

- - - Updated - - -

سلام جناب خوشبختي
ما آدما هميشه برا از دست دادن چيزهاي باارزشمون ناراحت ميشيم و هر چه با ارزشتر باشه برامون، فراموش كردنش هم سختر ميشه.
يكي از راهايي كه كمك ميكنه راحتتر فراموش كنيد اينكه ارزش اون مسئله براتون كمتر بشه.
مثلا به خودتون بگيد:
واقعا عاشقم نبوده و چه بهتر كه بهم ثابت شد. من كسي رو مي خوام كه واقعا عاشقم باشه.
يا نكات منفي اخلاقيش رو به ياد بياريد
وقتي به اين موارد فكر كنيد كم كم به اين نتيجه ميرسيد كه خيليم ارزش اين همه ناراحتي رو نداره.

خوشبختی محترم لینک های زیر میتونه کمک کننده باشه.

http://www.hamdardi.net/thread-9167.html:82:

http://www.hamdardi.net/thread-7257.html:72:

http://www.hamdardi.net/thread-5968.html:rugby:

http://www.hamdardi.net/thread-12018.html:saturn:

http://www.hamdardi.net/thread-18906.html:ghost:

http://www.hamdardi.net/thread-28640.html:onthego:

موفق باشی

اختلال در حافظه به طوری که در کارهای روزانه شما مثل شغلتان اختلال ایجاد کند در حالی که قبلا مشکلی نداشتید. حافظه یکی از مهمترین کارکردهای مغز است و بسیار پیچیده است. برای همین باید مواظبش باشید. من نمی گویم حتما بیماری خاصی دارید. ممکن است پزشک بگوید یک مشکل ساده است و باید استراحت کنی و گواهی به شما بدهد.حداقلش این است که با مراجعه به پزشک می توانید به جای یک هفته مدت بیشتری را صرف ترمیم خود کنید و خیالتان از بابت کارتان راحت باشد. از دست دادن شغل در این دوره زمانه خیلی مشکل زاست.
من خودم یک بار سردرد هایی می گرفتم که قبلا نبود. رفتم پیش متخصص و خودش تست های ساده ای از من گرفت مثلا گفت چشم هایم را ببندم و یک خط صاف را بروم یا انگشتش را نگه داشت و گفت چند بار از جایی که نشسته ام انگشتم را به انگشت او بزنم و برگردانم. اگر هم ضروری بداند عکس برداری می کند. در صورتی که تشخیص دهد مشکل حافظه شما ناشی از استرس است به احتمال زیاد ارجاع می دهد به روانشناس .
ببینید همه ما دچار شوک عصبی می شویم و این شوک به شکل های مختلف نمود پیدا می کند. مثلا من هر وقت شدیدا عصبانی شوم یا دچار یک اضطراب شدید و ناگهانی شوم تا چند روز احساس کوفتگی عضلات می کنم و بسیار خسته هستم و مجبورم استراحت کنم تا عضلاتم باز شود. خوب این یک مشکل ساده است که آسیبی نمی زند و خود به خود برطرف می شود.
اما اگر همین شوک باعث شود که جاهای مهمتری از بدن مانند مغز درگیر شود و مثلا دچار عدم تعادل شوم ، یا فراموشی بگیرم یا حافظه ام به شدت ضعیف شود باید جدی گرفته شود و چکاپ شود. تا اقدامات پیشگیری لازم انجام شود و از بروز حالت های اضطرابی یا افسردگی در آینده جلوگیری شود.
برخی علایم هم هست که می تواند نشانه اختلال در سیستم عصبی باشد. مثلا در همین سایت خانم هایی مطرح می کردند که همسران آنها سر چیزهای کوچک دعوا و حتی کتکاری می کنند. چیزهایی که کاملا بی اهمیت و خنثی است. خوب این حساسیت بیش از حد و زودرنجی و عکس العمل های بسیار شدید نشانه اختلال در سیستم اعصاب است. وقتی بیشتر در تاپیک دقت می کردی می دیدی که افراد مورد بحث در محل کارشان هم همین مشکلات را دارند و کارشان را از دست داده اند یا به حالت تعلیق درآمده است.
خوب این مبحث بسیار طولانی است. اما مهم این است که هر کدام از ما علایم هشداردهنده و نیازمند بررسی بیشتر را بشناسیم ( بدون اینکه بترسیم یا فکر کنیم اتفاق بدی برای ما افتاده است ) مطمئن شویم که مشکل خاصی در حال و آینده نخواهیم داشت.

سلام به همه دوستان گرامی

نینا عزیز ممنون.به حرفاتون خوب فکر کردم.این کار رو هم قطعا می کنم.بسیارممنون از جوابتون و محبت شما

ویدا خانم بسیار بابت تاپیکهای پیشنهادی متشکرم.چون تعدادشون زیاد بود یه خرده سر در گم شدم.همه رو خوندم.حالا مشکل من اینجاست که من دو جور راهکار تو این تاپیکها دیدم.در واقع کاملا متفاوته.تو بعضی از پستهای فرشته مهربون هم این تفاوت رو دیدم.(لطفا اگر اشتباه متوجه شدم راهنماییم کنید)

یکی از راهکارها می گه بستر زدایی،توقف فکر و اینکه دیگه دفتر گذشته رو ورق نزن.

اما یکی دیگه از این راهکار ها می گه که به اهنگهایی که بینتون مشترکه گوش کن و ... اجازه بدبد یه بخش کوتاهش رو عینا بذارم :

همه یادگاری های آن فرد را جمع کرده و داخل یک جعبه بگذارید—این یادگاری ها احتمالاً شامل یک قاب عکس، یک خوراکی، یک عطر و شاید یک سی دی موسیقی باشد. بعد در موقعیت بعدی مثلاً شب جمعه ای که همیشه با او می گذراندید، سی دی را داخل دستگاه بگذارید، از آن عطر به خودتان بزنید و آن خوراکی را بخورید، چراغ ها را خاموش کنید و تا می توانید گریه کنید. بهترین زمان برای اینکار وقتی است که تنهای تنها در خانه هستید.



این به نظر با توقف فکر و بستر زدایی در تضاده.یه جا گفته میشه که تمام راههای ارتباطی رو ببندید و به وسوسه ها توجه نکنید.اما یه جا می گه که سعیتون رو بکنید با هاش ارتباط بر قرار کنید حتی اگه جوابتون رو نده شما تلاشتون رو کردید!!!!!

ببخشید تاپیکها رو قاطی کردم و نمیتونم عینا کپی کنم براتون.اما این تضادها توش بود.حالا من باید کدوم راهکار رو استفاده کنم(با توجه به گره فکری که فرمودید)؟


ممنون نوپوی عزیز.کاملا متوجه منظورتون شدم.میشه لطف کنید و با توجه به عقبه من در زمینه فراموش کردن چیزای مهم(به قول ویدا خانم گره فکری شدن مشکلاتم)بگید پیشنهاد شما برای فراموشی کدام گزینه از دو موردی است که بالا بیان کردم؟ممنون میشم تمرکزتون رو روی نحوه فراموش کردن بذارید.بازم ممنون بابت وقتی که میذارید

به نظر من روشی که پیشنهاد می کند نمادهای رابطه قبلی را جلوی چشم بگذارید برای شما فشار و استرس دارد. به خصوص که الان باید استراحت کنید و آرام باشید. خودتان درباره محله قبلی تان گفتید که وقتی به نزدیک آنجا می روید حس فشار می کنید. پس من فکر می کنم این روش برای شما مناسب نیست و به خصوص در وضعیت فعلی باید کاملا به مغزتان استراحت بدهید.

ممنون نوپوی گرامی

کارم رو از دست دادم.به همین راحتی.
خودم رو خوب میشناسم.باز سر کار افکار هر از گاهی میومد سراغم.اما اینطوری افکار داره منو مچاله می کنه

نوپو جان خیلی برام توفیری نداره که این روش استرس برام داشته باشه یا نه.فقط میخوام اگه قرار به استرس وارد شدنه تو یه مقطع تموم شه.ایندم تحت الشعاع قرار نگیره.من واسه این شغلم خیلی زحمت کشیده بودم.با هزار بدبختی از ورودیش رد شدم و با پشتکار و تلاش زیاد تونستم پیشرفت خوبی داشته باشم.اما حالا که چنین تاوانی بابت از دست دادن اون خانم دادم فقط میخوام تو ایندم از دیدنش،از بودنش ..... هراسان و غمگین نشم.همین.ببخشید اشفته بودم دقیق نتونستم حرزفام رو جمع بندی کنم

به هر حال اگر کارتان را از دست دادید باز هم کار پیدا می شود. اما اگر سلامت خود را از دست دادید دیگر پیدا نمی کنید. حالا که خیالتان راحت شد که دیگر ضرب العجلی برای درمان ندارید ، برای حفظ سلامتی خود اقدامات لازم را انجام دهید.

- - - Updated - - -

چنین چیزهایی هم باید به مرور حل شود و فشار و استرس فقط مشکل شما را وخیم تر می کند. یکبار تصمیم بگیرید و به دنبال درمان پزشکی بروید. اگر پزشک تایید کرد مشکلی ندارید آن وقت می توانید از تکنیک ها استفاده کنید. اما تا از امن بودن شرایط سلامت خود مطمئن نشده اید ریسک نکنید. باز هم می گویم اگر سلامت از دست رفت سلامت دیگری به جای آن نمی دهند. البته من می توانم به شما کمک کنم تا از طریق این روش ها مشکل را حل کنید. اما صلاح نمی دانم در شرایطی که شما دارید ( که معتقدم باید پزشک معاینه کند ) و استرس بیکار شدن هم به آن اضافه شده این حرف ها را مطرح کنم.
باز هم می گویم حالا دیگر ضرب العجلی ندارید و می توانید با خیال راحت مشکلتان را حل کنید.

سلام به دوستان عزیز

نوپوی گرامی بسیار ممنون و خوشحالم از اینکه پیگیر تاپیکم هستین.ببخشید چند روزی گرفتار بودم و نتونستم بیان نت.از یه متخصص خوب تو شهرمون وقت گرفتم.اما موند برای اواخر ابان.

فرمودید که : "البته من می توانم به شما کمک کنم تا از طریق این روش ها مشکل را حل کنید"

میشه لطف کنید و روشهایی که میتونه کمک کنه رو بیان کنید.البته فرمودید که صلاح نمی دانید.اما نمیخوام دوباره مشکلم برگرده به اون حالت اولیه.به هر حال مجبورم تا اواخر ابان صبر کنم.الان بهتر شدم.چون بواسطه یه کاری که پیش اومد درگیری ذهنیم رفت به سمت دیگه.بعد از اونم ارومتر شدم و البته تمرکزم بهتر.
پیشاپیش نهایت تشکر رو از شما دارم

- - - Updated - - -

فقط اینو هم باز تاکید می کنم که شما اینطوری در نظر بگیرید که من ایشون رو احتمال زیاد به کرات باید ببینم.یا خودشون رو یا نشونه های زیادی که ربط مستقیم به ایشون داره.

اول از همه فعلا سعی کنید به بدنتان رسیدگی کنید. مثلا ورزش سبک روزانه ( اگر بتوانید شب زود بخوابید و صبح زود برای پیاده روی به جایی با هوای خوب بروید بهتر است ) داشته باشید. کنسرو و نوشیدنی های آماده و فست فود نخورید.
دوم اینکه به سوالات من با دقت پاسخ دهید :

- شما وقتی به دخترخانم فکر می کنید ، این فکر شما تصویری است یا صوتی است یا هم تصویر دارد و هم صدا؟
- کیفیت این صوت یا تصویر چگونه است؟ مثلا تصویر روشن است و واضح ، کادربندی دارد یا ندارد ، کوچک است یا بزرگ ، شما خودتان را در این تصویر یا صوت می بینید یا می شنوید ( سوم شخص ) یا اینکه فقط ناظر هستید ( اول شخص ) ، صدا اکو دارد یا نه ، زیر است یا بم ، ممتد است یا قطع و وصل می شود.
سعی کنید توضیح روشنی با توجه به مثالی که زدم ارائه دهید.
- چه هنگامی این افکار پیش می آید یا اگر همیشه هست چه هنگامی بیشتر و تاثیرگذارتر می شود؟ مثلا صبح ، ظهر ، شب ، وقت خواب ، وقتی بیدار می شوید ، وقتی تلویزیون می بینید ، وقتی کنار پنجره اید و...

سلام

ممنون بابت پاسخهاتون.

مورد اول رو مشکلی که نیست.امیدوارم تمام مراحل به همین شکل راحت باشه.متاسفانه امروز دوباره دل تنگی هام به شدت افزایش پیدا کرد.متاسفانه اینقدر درونگرا هستم که با کسی حرف نمیزنم.بهترین دوستام هم نمیدونن من یک ساله یک خانم رو میشناختم.چه برسه به اینکه خواستگاری(رسمی نه.قرار بود اگه ایشون شرایط ابتداییم رو پذیرفت اقدام رسمی کنم) هم کردم و جواب رد شنیدم.

تا حالا خیلی به این موضوع دقت نکردم.اما میشه گفت : هم تصویر داره هم صوت.اما تصویرش غالبه بر صوت.شاید یه جوری مثل فیلم صامت.اما صدا هم که داره به اینصورت نیست که اکو داشته باشه.کیفیت تصویر که گاها واضح و گاها بسیار مبهمه.اما بیشتر مبهمه.حتی گاهی از بس بهش فکر می کنم تصور چهرش برام سخت میشه.اغلب سوم شخصم تا اول شخص.
در مورد اینکه چه موقعهایی بهش فکر می کنم متاسفانه اکثر روز رو میاد تو ذهنم.نه اینکه بخوام بهش تعمدا فکر کنم.نه.اما دارم با دوستم حرف میزنم یهو می بینم که اصلا حواسم میره پیش اون خانم.مثالی میزنم. من ساز میزنم.این ساز به تنهایی خاطرات و نشونه های زیادی از ایشون رو برام به همراه داره.اگه الان یکی با من حرف از ساز(هر سازی) بزنه ذهنم ناخود اگاه میره به سمت ایشون.اگه الان بخوام سازم رو بذارم کنار دیگه نمیتونم بهش دست بزنم.مثل همون خونه.یا اگه خواننده مورد علاقه ای که بینمون مشترکه جایی بخونه(حتی اگه اون اهنگ رو تا به حال نشنیده باشم)یا حتی اسمش رو بشنوم ذهنم میره به سمت ایشون.
من رشته تحصیلیم طراحی بود.خیلی به لحاظ تخیل قوی هستم.گاها کارایی رو بواسطه تخیلم انجام میدم که همه اطرافیانم مبهوت میشن.این هم مزید برعلت میشه که عذاب بیشتری می کشم.متاسفانه دیگه کنترل این تخیل هم از دستم خارج شده.

سوالی بود در خدمتم.بازم ممنون:72:

خوب حالا شما باید یک کاری بکنید. اول از همه هر وقت این فکرها آمد همان صدای کمش را خشدار و کم کنید. به طوری که اصلا نشود فهمید چه موضوعی گفته می شود. اول این کار بکنید ببینید اثرش چیست. البته روی تصویر هم باید کارهایی کرد. اما اول از همه چند روزی سعی کنید این کار را که گفتم روی صوت انجام دهید. بیایید و اثرش را بگویید. با اینکه گفتید صدایش خیلی کم است اما صدا اثر تصویر را چند برابر می کند.

فکر کنم باید سلام رو منحصرا خدمت شما عرض کنم خانم نوپو.ظاهرا کس دیگه ای رغبت نمی کنه این تاپیک رو بخونه و جواب بده.اما خیلی خیلی خرسندم که شما پیگیر تاپیکم هستید

باز همه چیز خراب شد.من تو فیس و یاهو عضوم.بواسطه دوستان و اقوام درجه یکی که در خارج از کشور دارم تقریبا بهترین و کم هزینه ترین راه ارتباطی با هاشون همین گزینه هاست.دو روزی میشه که اون خانم پیغام دوستی تو فیس رو دادن.منم چون خیلی سوالات در رابطه با از دست دادنشون داشتم قبول کردم.چون میخواستم که با دسترسی بهشون به جواب سوالاتم برسم.سوالاتی که داره منو مثل خوره میخوره.

بهشون می گم شما که داری ازدواج می کنی چرا دوباره میخوای با من ارتباط داشته باشی؟
میگه تو ادم حساسی هستی.میشه من و تو با هم باشیم.اما هرگز همدیگر رو نبینیم و صدای همو نشنویم.شاید بتونیم بهم کمک فکری بدیم.قرار نیست هر دو نفری که باهم اشنا میشن ازداواج کنن.مثل اینهمه دوست اجتماعی(من خیلی موافق این نظریه نیستم)
می گم شوهرت با این موضوع مشکل نداره؟می گه اونم خودش عضو فیس.این چیزا براش عادیه.

فقط میدونم الان که دارم با شما صحبت می کنم انگیزه ای که داشتم واسه فراموش کردنش به شدت تضعیف شده و تمام انگیزم معطوف شده به تلاش برای دوباره بدست اوردنش.چون الان بزرگترین مشکل روحی من حسرت و افسوس مدامی هست که به خاطر اهمال و تعلل در بدست اوردنشون کردم.

البته من مطمئن نیستم که موضوع ازدواجش راست باشه.خودش گفت.نمیدونم چقدر واقعیت داره.اگه مطمئن بودم که راسته قطعا در خواست دوستیش رو نمی پذیرفتم.ایشون هم هرگز کمکی جهت متقاعد کردنم نمی کنه.گاهی فکر می کنم داره ازم انتقام میگیره.)

الان باید چیکار کنم؟تلاش برای بدست اوردنش یا تلاش برای فراموشیش؟؟؟؟؟؟؟

ممنون میشم مثل همیشه حمایت و پاسخ شما رو داشته باشم.

لعنت به هر چی فیس بوک و یاهو مسنجر و شبکه اجتماعی مزخرفه! شده مرکز فساد و تور کردن و تیغ زدن مردم ! فقط می تونم همینو بگویم.
شما هم لازم نیست از چیزی مطمئن باشید. او خودش گفته شوهر دارد شما هم باید حرف او را ملاک قرار دهید. خوب داره با شما بازی می کنه و شما دلتان می خواهد وارد بازی او شوید.
باشد بروید و این زن را که به شوهرش خیانت می کند به دست بیاورید اما مطمئن باشید می رود توی فیس بوک و یک ( دوست اجتماعی ) دیگر تور می کند. اگر واقعا دلتان می خواهد چنین زنی داشته باشید گوی و میدان از آن شماست.
راستش من نخواستم آن موقع که شرایط شما مساعد نبود این را بگویم اما الان می گویم : شما از اول هم اشتباه بزرگی مرتکب شدید که رفتید و به دوستی دختر پسری با این خانم رو آوردید. شما اگر می خواستید ازدواج کنید باید از راه مشروع وارد می شدید و اگر هم قصدتان ازدواج نبود و می خواستید این گونه دوستی ها را تجربه کنید بدانید که سرمایه عاطفی که باید صرف همسرتان می کردید و استعدادهای جوانی خود را که پشتوانه زندگی تان بود به باد فنا دادید برای تجربه ای که بارها جوانها از آن منع می شوند و هزاران بار عواقب آن گفته می شود اما کسی نمی خواهد بشنود ! برای تجربه ای کارتان ، سرمایه عاطفی و استعداد ارزشمند خودتان را از دست دادید که پایه هزاران فقره جرم در این مملکت شده است ! تجربه ای که خیلی ها به بهانه شناخت قبل از ازدواج شروع می کنند و حدود نود درصد ازدواج هایی که از این راه صورت می گیرد ( طبق تحقیقات ) به طلاق منجر می شود و این دوستی ها هر روز بنیاد اخلاق و خانواده را در جامعه ما محکم تر می کند !
مشکلی که شما دارید به خاطر همین دوستی پوچ بوده است و حالا هم اگر خودتان نمی خواهید این رابطه پوچ با این خانم را تمام کنید بدانید که بیشتر از این هم زجر خواهید کشید!

سلام مجدد

نوپو خانم بازم ممنون که جواب دادید.

من واقعا ادم کثیفی نیستم که بخوام با یه زن شوهر دار رابطه برقرار کنم.ایشون می گه دارم شوهر می کنم.بدون هیچ حرفی کمتر یا بیشتر.قتی ازشون در مورد تاریخ ازدواج می پرسم سکوت می کنه.در مورد شغل داماد می پرسم سکوت می کنه.می گم چند سالشه سکوت می کنه و ... .
اما در مورد دوستی.حق دارید.شروع رابطه اشتباه بود.ولی همون اوایل(زیر یک ماه) که بهش گفتم من شرایطم ( بخصوص اقتصادی) اینه،به وضوح با حرفاش نشون میداد که پدرم امکان نداره قبول کنه.من تو این یکسال تمام انرژیم رو گذاشتم رو کسب در امد بیشتر.تا حدودی هم موفق شدم.هرگز هدفم هم تجربه دوستی با یه دختر نبود.گواه این حرفم موقعیتهای زیاد دوستی بود که تو دوران دانشجویی رد کردم.چه درخواست قلبم رو چه درخواست برخی دختر خانمها رو.

اما اون بخش از صحبتتون مبنی بر باد فنا دادن سرمایه عاطفی واقعا بد ضربه ای بود برام.بد جور نا امیدم کرد.اما متاسفانه درسته.حالا یه عذاب دیگه به عذابام اضافه شد.میدونید شاید همین باعث بشه بخوام واسه داشتن کسی که روش سرمایه گذاری کردم تلاش بیشتری بکنم.


من ادم خیلی خوبی نیستم.اما سر سفره پدر مادر بزرگ شدم.با پول عرق پدرم.پس مطمئن باشید دنبال هیچ زنی نخواهم رفت.الان هم فقط یه شک که نمیذاره ادامه بدم.که اونم به روی چشم .پروندش رو می بندم بره پی کارش.

مطمئن باشید اگه دوباره اومدم تو سایت شکم رو به یقین تبدیل کردم و فیس و یاهو رو هم از بین بردم.در غیر اینصورت ترجیح میدم که نیام و وقت شما رو هم بیهوده نگیرم.

اگر نیومدم بدونید شکست خوردم و تو این ازمون سر افکنده.پس شاید دیگه هرگز فرصتی پیش نیاد که ازتون تشکر کنم.از وقتی که گذاشتید.از پیگیری که کردید و از همه مهمتر از راهنمایی های خوبی که کردین.کاش این سایت قدر کاربران خوبی مثل شما رو بدونن.

برام دعا کنید.

- - - Updated - - -

من بعد حدود یک ماه برگشتم.البته فکر کنم تنها کسی که پیگیر تاپیکم بود خانم نوپو بودند.بازم ازشون ممنونم.
خانم نوپو لطفا راهی رو که گفته بودید برای کمک به فراموش کردن بدون ایجاد گره روانی در اینده برام بگید.ممنون می شم.من هنوز تو فیس و یاهو هستم.ایشون هم هست.اما الان با یک ماه پیش یه فرق اساسی دارم.اونم اینکه باور کردم که دیگه ایشون رو از دست دادم.
بذارید یه خرده از شرایط این یه ماه که نبودم هم بگم.دنبال کار می گشتم.هنوز کار درست و درمونی پیدا نکردم.اما همچنان این خانم و نشونه هاش رو می بینم.یعنی مجبورم که بیینم.مثل خونشون و گاها خودشون رو.مشکل اساسی میدونید کجاست.اینکه ایشون خانم و در کل خونواده خیلی خوبی بودن.یعنی اگر ادم بدی بود خیلی راحت تر میشد با رفتنش کنار اومد.حسرت از دست دادن یه ادم خوب خیلی سخته.با این حسرت باید چیکار کنم؟(دلیل اصلی از دست دادنشون تعلل بیش از حد من در اقدام رسمی بوده)
ممنون از تمام دوستانی که وقت میذارن

- - - Updated - - -

این رو هم بگم.میدونید چرا هنوز تو فیس هستم.با اینکه راه ارتباطی من با خیلی هاست اما میتونه نباشه.هستم چون میخوام در حالی که ایشون هست با نبودنش کنار بیام.نه اینکه همه چیزش رو از جلو چشمم قایم کنم و فردا روز با دیدن دوباره اونها بهم بریزم.بازم دقیقا بر می گرده به همون مشکل گره.من حتی سعی می کنم از جلو خونشون رد شم.نه واسه اینکه ببینمش.واسه اینکه در اینده برام عقده نشه و نشه مثل همون خونه که عرض کردم.فقط نمیدونم تا کی باید این کار رو بکنم.یعنی از کجا باید بفهمم دیگه برای ایندم دغدغه نمیشه؟

سلام جناب خوشبختی:72:

خوشحالم که تونستتید به بلاتکلیفیتون پاسخ بدید.من همش به تاپیکتون سر میزنم اما دیدم یکی از کاربرای خوب سایت دارن خوب راهنمایی می کنن دیگه پست نذاشتم.

راستی میخواستید برید پیش پزشک رفتید ؟

فقط خدا:72::72::72: