با خواهرم چه رفتاری داشته باشم که به طرفم کشیده بشه؟؟

با سلام.خانمی متاهل هستم و یه خواهر 11ساله دارم که رفتاری پرخاشگرانه داره چندماهی بامن قهر

کرده.من 5 ساله ازدواج کردم و با اینکه روابطم تو این چند سال کمتر از دوران مجردیم شد ولی همچنان با

او صمیمی بودم.اخلاقش طوریه که میخواد جلب توجه کنه استعداد فوق العاده ای داره وهمیشه شاگرد

اول کلاسه. الان نسبت به سنش لجبازتر شده .به مادرم گفته که آجی منو مسخره میکنه در صورتی

که من فقط قصد شوخی کردن داشتم.راستش با من قهر نیست چند باری به من پیام داده حتی ایمیل

زده ولی پیش پدرمادرم بد منو میگه و جلو اونا منو دشمن خطاب میکنه.من 16 سال ازش

بزرگترم.مادرم بارها خواسته پیش روانچزشک ببرش ولی خودش نیومده و میگه مگه من دیوانه ام که

برم پیش روانپزشک و هربار هم مادرم براش توضیح داده گوشش بدهکار نیست.من الان باردار هم

هستم و نمیخوام که روابطمون همینطور بمونه چون هم دوسش دارم وهم نمیخام ناراحتی هام رو

بچم تاثیر منفی بزاره چند بار براش کادو خریدم که باهام

حرف بزنه ولی رفتارش هجومی تر هم شد خیلی دختر زرنگیه منو پدرمادرم بیش از حد بهش محبت

کردیم ومن خیلی قربون صدقش میرم...میدونم که رفتارم اشتباه بوده..چه کار میتونم بکنم که خودش

بیاد طرفم؟؟چون همینطوری داریم از هم دور میشیم.من چه رفتاری باید باهاش داشته باشم؟؟:47:خواهش میکنم کمکم کنید.با تشکر.

سلام
شما داری از یه دختر بچه ی 11 ساله حرف میزنی , من نمی دونم چرا انقدر قضیه رو جدی گرفتین و بزرگش کردین ! می ترسین تو حاملگیتون تاثیر بزاره این ناراحتی ها !؟!!
خب دوست عزیز , بهش زیاد توجه کردین و لوسش کردین ! شما 27 سالتونه .. اصلا لزومی نداره انقدر قضیه خواهرتون رو روحیه شما تاثیر بزاره , خودش بزرگ می شه , توجه های شما و مادرتونم بهش یکم متعادل شه خودش درست میشه !
البته من نمی دونم این پرخاشگری که می گین , منظورتون چیه ! آخه گفتین قهر می کنه ! قهر کردن با پرخاشگری خیلی فرق داره ! روانپزشک هم لازم نیست شما برید خانوادگی پیش روانشناس یا مشاور خیلی بهتره ! مادرتون اول تنها بره , بعد هم به یه بهانه ای خواهرتونم ببره ..
شما هم بیشتر به فکر خودتون و همسرتون و بچه ی آیندتون باشید تا اینکه با خواهرتون که هنوز به ثبات نرسیده دوست تر باشین .
موفق باشید .

سلام .
این که میگم رفتار پرخاشگرانه داره مثلا موقعی که کادو براش خریدم و وارد اتاقش شدم با عصبانیت زیادی منو از اتاقش بیرون کرد که این باعث استرس من شد وبارها گریه کردم. و حتی چندین بار طی رفتوآمدی که باپدر ومادرم داشتم با من با غضب وخشم فراوان نگاه کرده هربار خونه ی مادرم اینا میرفتم در اتاقشو میبست که منو نبینه حتی من دو ماهه به خاطر همین کاراش نرفتم خونه مادرم اینا منی که الان تو این شرایط بهشون نیاز دارم و این بیشتر ناراحتم میکنه یک بار هم تلفنی از یه مشاور کمک گرفتم که گفت باید روابطت رو قبل از به دنیا آمدن بچت با اون خوب کنی چون رفتار خصمانه ی خواهرم رو بچه تاثیر میزاره و این مسئله ذهنم رو مشغول کرد حالا ایا باز هم مهم نیست؟؟
ا

لطفا یکی از روانشناسان و یا کارشناسان این سایت من رو راهنمایی کنند.من تازه وارد این سایت شدم و امیدم بعد از خدا به شماست.خواهش میکنم کمک کنید:47::47:

لطفا کمکم کنید من به امیدی وارد این سایت شدم....

الان چند ماهه خواهر کوچولومو ندیدم و غصه میخورم دلم خیلی براش تنگ شده اگه برم طرفش منو از خودش میرونه خواهش میکنم به من بگید چه کار کنم؟؟؟

سلام
خونه مادرت برو . ولی اصلا سراغی از خواهرت نگیر . یه مدت کلا فراموشش کن . حتی اگر پرخشگر ی کرد هم هیچچچچچچ عکس العملی نشون نده. انگار نیست. اگر باهات حرف زد خیلی سریع بدون اینکه نگاهش کنی جوابشو بده. در عین حال سعی کن در ارتباطات با مادرت و سایرین شاد باشی. مثلا در حالی که اون تو اتاق خودشه و شما با مادرت هستی بدون در نظر گرفت اون بلند بگی و بخندی. فکر میکنم اون متوجه شده شما میخوای رابطه خوبی باهاش داشته باشی و داره آزارت میده.
البته بگم احتمالا شمارو خیلی دوست داشته و از رفتن شما غمگینه و این حالات به پرخاشگری تبدیل شده. که هرچقدر شما سعی به برقراری ارتباط بکنید اون پرخاشگر تر میشه.

خانم رستا
عكس العمل خاصي نبايد نشون بدي رفتارهاشو زياد جدي نگير و بهش گير نده يخده فاصلتو باهاش رعايت كن تا دليلي براي بيرون كردن از اطاقش نداشته باشه . ضمناً خودت يا مادرت با تذكر به رفتار بدي اگر با تو بعنوان بزرگتر داشت بپرسيد دليلش چيه توضيح بده شايد اتفاقي افتاده يا برخوردي داشتيد كه از نظر خودتون خوب بوده ولي براي خواهرت ناخوشايند بوده يا لطمه اي ديده و رنجيده چون دختر با هوشي هست حتماً دليلي داره .
در عين حال عكس العمل مقابله اي و يا خيلي دلسوزانه باهاش نداشته باشيد باهاش با شخصيت و استقلال برخورد كنيد تا به حالت عادي برگردد.

فکر میکنم اقتضای سنشونه خواهر منم دقیقا توی همین سنه و همین رفتار پرخاشگرانه رو داره و اگه من نرم سراغش اون نمیاد!!! منم گذاشتمش به حال خودش . اون کوچیکتره و باید یه سری چیزا رو یاد بگیره . این رفتارم احتمالا مربوط به سن بلوغش میشه که اگه زیاد لی لی به لالاش نذارین خوب میشه با گذشت زمان و بالا رفتن سنش

سلام به دوستان واز همتون ممنونم که پاسخ من رو دادید.راستش یه نکته ای رو یادم رفت بگم من هر موقع که میرفتم خونه مادرم اینا آجیم میرفت تو اتاقش تا اون موقع که اونجام یه لحظه هم نمیاد بیرون که بخاد آبی غذایی بخوره وحتی مادرم مجبور میشه براش غذا ببره (موقعی که از صبح تا عصر اونجا بودم)تو این چند ماه فقط 3باری اون هم به سفارش یه مشاور طرفش رفتم که باهاش حرف بزنم که سرم دادوقال کرد و میگفت( برو دشمن)از اون موقع دیگه محلش ندادم .ولی جالب اینجاست که به من اس ام اس میزد ویا دو باری هم ایمیل زد..احساس میکنم جلو پدر مادرم میخواد جلب توجه کنه.با من دوسته ولی برخورد کلامی نداره..بیشتریا میگن نحوه تربیت پدرمادرم غلط بوده..راستش همین هم هست فکرکنم..
اون دختریه که حتی یه قدم پاشو نمیزاره بیرون تنهایی.
فقط خونه و مدرسه.
خانم ساحل خوشحالم که شما هم خواهرهم سن من دارید پس منو خوب درک میکنید.میدونم که اقتضای سنشونه خواهر من هم تا برادرم نره تو اتاقش محلش نمیده.ولی قضیه من فرق میکنه .اون بامن دچار یه بحران شده احساس میکنم میخاد بامن برخورد کلامی داشته باشه ولی یه چیزی میرنجونش.بارها پدرمادرم ازش توضیح خواستن ولی هر موقع حرف من اومده وسط جیغ ودادراه انداخته .

سلام دوست عزیز اون اقتضای سنشه و برادر شما چون جنس مخالفن باهاش کاری نداره ولی چون شما هم جنسش هستین مطمئنا با توجهی که خانواده اتون به شما دارن مخصوصا الان که بادرارید کاملا مشخصه ایشون حس حسادتشون گل کرده ( برو دشمن) و احساس نیاز (نه اینکه واقعا نیاز داشته باشند) به جلب توجه از طرف خانواده دارد مخصوصا پدر و مادرتون. ولی چون شرایط شما با ایشون فرق میکند و محبت و توجه والدینتون باالطبع متفاوته چون خواهرتون با توجه به سنش این تفاوت رو درک نمیکنه ، ایشون خودشون آگاه به محبتها و توجهات والدینتون نیستند و فقط والدینتون میتونن با صحبت کردن و آگاه کردنش، خواهرتون رو از این توهم که شما رو دوست دارن و توجه میکنند و به اون اهمیت نمیدن روشن کنند تا به اشتباهشون پی ببرند.

ممکنه احساس بکنه که با ازدواج شما محبتتون ازش گرفته شده؟

گاها باهاش در مورد مسائل زندگی صحبت کنین . دعوتش کنین وقتایی که همسرتون نیست برای ناهار بیاد خونه شما . توی کاهاتون ازش کمک بگیرین یه جوری که حس نکنه بی ارزشه . من خودم چندباری بهش زنگ زدم که بیاد خونمون کمکم کنه تو کارام یا بیاد ناهار بخوریم . یا حتی با خودم بردمش بیرون . ببینید روحیه اش به چه رفتاری جواب میده . بهش ارزش بدین . مثلا اینکه الان شما حامله هستید به حمایت و کمکش احتیاج دارید و ازش انتظار دارید یا اینکه بچتون خاله اش رو خیلی دوست خواهد داشت و... . حتی صحبت از آینده هم میتونه مفید باشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kamr

سلام دوست عزیز اون اقتضای سنشه و برادر شما چون جنس مخالفن باهاش کاری نداره ولی چون شما هم جنسش هستین مطمئنا با توجهی که خانواده اتون به شما دارن مخصوصا الان که بادرارید کاملا مشخصه ایشون حس حسادتشون گل کرده ( برو دشمن) و احساس نیاز (نه اینکه واقعا نیاز داشته باشند) به جلب توجه از طرف خانواده دارد مخصوصا پدر و مادرتون. ولی چون شرایط شما با ایشون فرق میکند و محبت و توجه والدینتون باالطبع متفاوته چون خواهرتون با توجه به سنش این تفاوت رو درک نمیکنه ، ایشون خودشون آگاه به محبتها و توجهات والدینتون نیستند و فقط والدینتون میتونن با صحبت کردن و آگاه کردنش، خواهرتون رو از این توهم که شما رو دوست دارن و توجه میکنند و به اون اهمیت نمیدن روشن کنند تا به اشتباهشون پی ببرند.

---

سلام به شما دوست گرامی واز این که پاسخ من رادادید ممنونم.باورکنید تو این چند ماه که که فقط چند باری رفتم اونجا مادرم انقدر هواشو داشته که منو به کل فراموش کرده وذهنش خیلی درگر خواهرمه حتی مادرم تا من نگم نمیاد یه سرم بزنه میخوام بگم اگر قرار بود این جوری نتیجه بده تا حالا داده بود .

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ساحل75

ممکنه احساس بکنه که با ازدواج شما محبتتون ازش گرفته شده؟

گاها باهاش در مورد مسائل زندگی صحبت کنین . دعوتش کنین وقتایی که همسرتون نیست برای ناهار بیاد خونه شما . توی کاهاتون ازش کمک بگیرین یه جوری که حس نکنه بی ارزشه . من خودم چندباری بهش زنگ زدم که بیاد خونمون کمکم کنه تو کارام یا بیاد ناهار بخوریم . یا حتی با خودم بردمش بیرون . ببینید روحیه اش به چه رفتاری جواب میده . بهش ارزش بدین . مثلا اینکه الان شما حامله هستید به حمایت و کمکش احتیاج دارید و ازش انتظار دارید یا اینکه بچتون خاله اش رو خیلی دوست خواهد داشت و... . حتی صحبت از آینده هم میتونه مفید باشه

---

از احساس همدردیتون ممنونم .راستش در مورد سوالتون بله درست میتونه باشه.خوب طبیعیه که وقتی کسی ازدواج کنه محبتش نسبت به خواهربرادرش کمرنگ میشه کمتر خونه پدرمادرم میرفتم.

مسئله بعدی که گفتین( گاها باهاش در مورد مسائل زندگی صحبت کنین . دعوتش کنین وقتایی که همسرتون نیست برای ناهار بیاد خونه شما .)همونطور که قبلا گفتم ایشون اصلا نمیخواد با من طرف بشه و یا حرف بزنه از من فرار میکنه چه برسه به این که دعوتش کنم بیاد خونمون. البته قبلا این کا رو میکردم و خونمون هم میومد باهاش بیرون هم رفتم.ولی الان منو دشمن خودش میدونه.
من دیروز دلم طاقت نیاورد و براش ایمیل زدم براش نوشتم که چقدر بهش احتیاج دارم حتی از زبون بچم هم نوشتم.ولی بهم جوابی نداد...
در مورد این حدفتون(حتی صحبت از آینده هم میتونه مفید باشه)حرف شما متین ولی اصلا نمیزاره نه من نه خانواده ام باهاش صحبت کنیم مرتب پرخاشگری میکنه.
کلا آدمیه که اگه چیزی برخلاف میلش باشه انجام نمیده واونقدر گریه میکنه حتی چند شب تا پدر مادرم بهش بها بدن.یعنی دست اونا روخونده اگه یه چیزی رو نخواد ولی پدرمادرم براش اجبار کنند اونقدر گریه میکنه قر میزنه که اونارو راضی کنه. خیلی خودخواهه با همه همینطوره.شاید اینم سنش ایجاب میکنه یا اینجوری بار اومده باشه.وقتی هم که کسی میاد خونمون میره تو اتاقش.منزوی هم هستش.تا موقعی که مدرسه نمیرفت خیلی بهتر بود ولی آروم آروم از سوم دبستان که به سن تکلیف رسید اینطوری شد.

مدیر سایت همدرردی نمیخوان جواب منو بدن؟؟من الان به کمک شما بیشتر احتیاج دارم.:huh::huh: