راههای موفقیت در زندگی مجردی

با سلام

خیلی ممنون از سایت پر بارتون

من تازه به عضویت سایتتون دراومدم

همونطور که نگاهی به تالارهای مختلف مینداختم و سوال و جوابها رو مطالعه میکردم متوجه شدم بسیاری از سوالات مشترکین و اعضای محترم سایت حول موضوع ارتباط با جنس متفاوت مطرح شده و متاسفانه جوابی برای سوالاتی که مدتها ذهن منو مشغول خودش کرده نیافتم.

مطالب بسیار جالبی در مورد ازدواج، راههای همسریابی و موفقیت در ارتباط زوجین در سایت قرار داده شده که بسیار ارزنده هست اما اگر به هر دلیلی کسی خودشو واجدالشرایط ازدواج ندونست و در عین حال خواهان زندگی موفق و شادی هم باشه چه راهکارها و تدابیری برای این مساله وجود داره؟؟؟؟
برای مثال در کشور ما کوچکترین واحد جامعه انسانی ، خانواده محسوب میشه و تمامی امتیازات بر این اساس بنا نهاده شده اما در این میال خیل عظیم مجردهایی رو میشه مشاهده که کرامت و حقوق انسانی شون با این نوع دیدگاه و ارزش گذاری به مخاطره میوفته.

از هنجارها و دیدگاه های سنتی جامعه گرفته تا حقوق و مزایای قانونی...

اما مهمترین مساله ای که بسیاری از روانشناسان بهش اذعان دارند اینه که اگر کسی بنا به فقدان معیارها و ویژگیهای لازم برای ورود به زندگی متاهلی و یا شک و تردید در پذیرفتن مسئولیت سنگین ازدواج در قبال خود، همسر و فرزندان به این مهم اقدام نمیکنه در مقایسه با حالتی که عجولانه و بدون شناخت خود و مسیری که در اون قدم خواهد گذاشت که متاسفانه امروزه بسیار شاهد ندامت و خسارت ناشی از اون هستیم عملی عاقلانه و پیشگیرانه انجام داده چرا که تشکیل خانواده ای آسیب دیده و بحران زده نه تنها مامنی گرم برای فرزندان آینده شان نیست بلکه آثاری و لطمات جبران ناپذیری بر روح و روان آنها خواهد گذاشت و صدمات ناشی از جدایی و تنفر والدین در درجه اول گریبانگیر خود آنها و خانواده شان و سپس دامن گیر فرزندان معصومشان خواهد شد.

از روانشناسان و مشاورین محترم سایت درخواست میکنم در مورد یک زندگی مجردی موفق و سالم راهکارها و راه حل هایی را ارائه نمایند . اگر کسی در سن 30 سالگی تصمیم به انتخاب زندگی مجردی گرفته چه آینده نگری و چه مسیری را باید بپیماید تا با کمترین صدمات روحی و شخصیتی فردی موفق و مقبول در جامعه باشد.

با تشکر

do_ob گرامی

به تالار همدردی خوش آمدی

خوشحالیم که همدردی را برای عضویت انتخاب کرده اید .


موضوع بسیار بجا و مهمی را مطرح کرده و پیشنهاد مفیدی داده اید که ان شاء الله بتوانیم در فرصت های مقتضی در این زمینه بررسی و تحقیق و ارائه مقاله داشته باشیم . همینجا از خود شما دعوت به همکاری نموده و پیشنهاد می کنم خود شما در این زمینه سرچ و بررسی داشته باشید و نتیجه مطالعات و بررسی خود را به صورت مقاله در آورده و در اختیاز دیگر دوستان در بخش مقالات قرار دهید .


ضمنا این تاپیک ادغام می شود در تاپیک پیشنهادات و انتقادات تا بهتر مورد توجه قرار گیرد و جایگاه اصلی خود را

داشته باشد


با تشکر از شما

خیلی خوشحالم از آشنایی با شما "فرشته مهربان" عزیز

ممنون از عنایت و توجه شما به این موضوع مهم

متشکرم از پیشنهاد شما و سعی خودمو میکنم به شخصه در منابع مختلف به دنبال راهکارهایی در این خصوص باشم ، با اینکه تصور اینجانب اینه که به طور کلی در مورد این مسئله در کشورمون منابع زیادی وجود نداشته باشه (به دلایلی که خدمتتون عرض کردم.) البته کتابهایی راجع به این زمینه منتشر شده که اغلب آنها ترجمه هستند و تصور میکنم با فرهنگ ما تطابق زیادی ندارند. !

و امیدوارم کارشناسان و دست اندرکاران محترم هم این مطلب رو بخونند و از نقطه نظر خودشون راهکارهایی منطقی، واقع بینانه و منطبق با فرهنگ خودمون به جوانان پیشنهاد نمایند.

با تشکر و آرزوی موفقیت برای شما :72:

سبک زندگی مجردی ، پذیرش یا انکار ؟

http://doctorshiri.com/fa/wp-content..._XS.jpg?2a7a74

سبک زندگی مجردی : در این نوشته قصد ندارم زندگی مجردی را بدبختی یاخوشبختی نشان دهم ، قصد تشویق یا برحذرداشتن هم ندارم . معتقدم دلایلی وجود دارد که باید

1. سبکی از زندگی به اسم سبک زندگی مجردی را پذیرفت و بدان رسمیت بخشید
2. سپس آن را آسیب شناسی امروزی کرد تا به مردم رشد دهد

مقدمتا عرض میشود که دو نوع زندگی مجردی مد نظر این نگاشته است ، افراد مجرد سن بالاتر از ۳۵ و افرادی که به هر دلیل از همسران خود جداشده اند

---

• میشه مجرد بود و فکر کرد مجردی یعنی هرزگی و هر روز به لیست دخترها و پسرهای ارتباطی خود افزودن و دوستان اجتماعی فیسبوکی خود را ۱۰۰۰ تا کردن و دل خوش بودن به اینکه داریم زندگی میکنیم. مقاله ای خواندم از آقای کشتکار در این باره که در بخشی از آن اشاره میکرد که ” شاید بهتر باشد لایک‌های فیس بوک را خیلی جدی نگیریم. ممکن است خیلی از آن‌ها حتی نوشته ما را نخوانده باشند. شاید بهتر باشد چند صباحی از فضای مجازی بیرون بیاییم و پا به دنیای واقعی بگذاریم. آن وقت می‌توانیم قضاوت کنیم که چند درصد از دوست‌دارانمان بیرون از فیس بوک هنوز به یادمان هستند. “
  

• هر طوری زندگی مجردی خودت را تنظیم کنی، متاهلیت نیز از آن تبعیت خواهد کرد و با ازدواج معجزه ای در سبک زندگیت ایجاد نمیشه.

• به نظرم جامعه ایرانی با بالا رفتن سن ازدواج مدتیست به سمت زندگی مجردی پیش میرود. سالهای دهه ۷۰ ، زندگی مجردی متعلق دانشجوهای غیر بومی بود که در شهرهایی غیر از شهر خودشون قبول شده بودند ؛ نگاه بدبینانه ای به این نوع افراد وجود داشت. ساکنین شهرهای میزبان ، ورود این دانشجویان را آفتی برای سنتهای خود میپنداشتند و تنها زمانی عقب نشینی کردند که فرزندان خودشان نیز به شهرهای دور رفتند و دیدند دانشجویان تازه وارد غیر از مصیبتهای فرهنگی (!) فرخندگی های سرمایه و پول و رونق کسب و کار نیز به شهرشان می آورند ! ( مثل تغییرات شدیدی که قزوین بعد از ظهور دانشگاه آزاد اسلامی کرد و خانه سازی و مغازه داری و…رونق بالایی به لطف دانشجویان پیدا کرد )

http://doctorshiri.com/fa/wp-content...300.jpg?2a7a74

اما امروزه “مجردی زیستن ” ساحتی جدید نی پیدا کرده است و نیازی نیست دانشجو یا مهندس اعزامی از تهران باشی بلکه آدمهایی هستند که تو شهر خودشون هستند و مجردند و جدا از خانواده شون برای خودشون زندگی درست کرده اند ، اکثرا هم سن و سال بالای۳۰ سال دارند . گرچه مطالعه جامعی درباره سبک زندگی مجردی در ایران نداشته ام و ندیده ام هنوز که با عدد و رقم الان بهش استناد کنم ؛ ولی تک مطالعات خوبی در این باره داشته ام .بررسی که میکنیم میبینیم که اتفاقاتی در جامعه و بازار کار رخ داده است : معماری و مهندسی خونه های با متراژ پایین ، دکوراسیون متناسب با زندگی تک نفره ، محصولات خانگی تک نفره داره سهم قابل توجهی از بازار ایران را کم کم به خودش اختصاص میده.
املاکی ها زودتر از ما فهمیدند چه تغییران جمعیتی یعی چه؟ زیرا بازار خانه های مناسب افراد مجرد ، بازار گرمی در سالهای اخیر بوده است و آن نگاه بدبینانه به زندگی افراد تنها جای خود را به نگاهی مشتاقانه در صاحبان خانه داده که مشتریان پر درآمد مجرد را با کمال میل میپذیرند و امروز امر غریبی نیست که آپارتمانهای مجردین را تک و توک ببینیم
برای مجردهای مرد و زن بالای ۳۵ سال ، بزودی بانکها باید خدماتی بدهند . تفریحات ، کافی شاپها ، خدمات پزشکی ، آموزشی ، روانشناسی مخصوص این نسل موفق ولی مجرد باید راه اندازی بشه. نمیشه چون اینها ازدواج نکرده اند حذف بشوند از معادلات اجتماعی. مطمئنم به سرعت دانشجویان جامعه شناسی ، مردم شناسی و روانشناسی مقولات بسیار مهمی برای مطالعه این نسل خواهند یافت در غیر این صورت این نسل توان دارد خیلی آسیب به بقیه ساحات جامعه وارد آورد زیرا مردم به موقع متوجه نشدند که مجردی خیلی از اینها از روی ناچاری بوده است. هزاران دختر مجرد در ایران هستند که موفق اند ، دور از خانواده های شان رشدهایی تحسین بر انگیز کرده اند ولی خانواده های ایرانی به علت دوری اینها از پدر و مادرشان ، آنها را دارای صلاحیت ازدواج با پسران خود نمیبینند و سراغ این دختران نمیروند .

http://doctorshiri.com/fa/wp-content...s-2.jpg?2a7a74

تاسف بزرگتر اینکه کم نیستند مردانی متاهل یا مردانی شکارچی که تشنه روابط گذری با این دختران هستند و از هر وسیله ای برای این نیت استفاده میکنند

درباره سبک زندگی مجردی بحثهای دیگری نیز هست. بسیاری از مردان و زنانی که تجربه طلاق دارند به خاطر تنوع طلبی و گرفتن مهریه و…نبوده بلکه هر کس دیگری نیز جای اینان بود ، ادامه نمیداد ! این افراد جدا میشوند و تازه بحران آغاز میشود ! این افراد از دایره انتخاب ازدواج جامعه کنار گذاشته میشوند ! و تاسف بار تر اینکه به دایره روابط گذری و زنگ تفریحی بقیه دعوت میشوند !
شما هم شنیده اید زنی مطلقه ، ۳۲ ساله برای استخدام در یک شرکت مجبور شده تن به آزارهای کلامی و غیر کلامی همکاران یا مدیر هوسران خود بدهد و اختصاصی به ایران نیز ندارد ولی در عجبم که خیلی ها با خواندن این متون بلدند بفهمند و هم دردی کنند اما دریغ از یک اقدام عملی ! حتی میشه در محافل خانوادگی این بحث را راه انداخت که افراد مطلقه – به شهادت من که هزاران نفر از این بزرگواران را ویزیت کرده ام چه مرد چه زن – به مراتب زحمت بیشتری برای خودسازی ، مطالعه خویشتن ، دین ورزی ، اشتغال و ورزش و ….کشیده اند. مردان و زنانی هستند که اکثرا با سوادند ، شایسته اند ، صدها نفر زیر دستشان کار میکنند ، و این جامعه چه بی رحمانه اینان را لایق ازدواجی سالم نمیداند و چه ساعتهای عزیزی از این هم میهنان من که پای اینترنت و میهمانی های بی سرو ته و…حرام میشود. چه تنهایی تلخی دارند بعضی شان که نه توسط خانواده هایشان نه دوستان متاهلشان درک میشود

سال ۹۲ باید به این دغدغه پرداخت که هر دو گروه مجردان ( مطلقه گان و مجردان سن بالا ) اولا رسمیت دارند ، قایم کردنی نیستند ، بخشی از مردم ما هستند باید همه با طیب خاطر ازشون خواهش کنیم در محافل ما حضور داشته باشند ، قبل از تماشای نابخردانه “زخم مطلقه بودن” باید عظمت انسان بودنشان را نظاره گر باشیم
ثانیا بپذیریم اگر شرایط ازدواج افراد سن بالاتر دختر و پسر را فراهم نمیتوانیم بکنیم ( به عنوان خانواده به عنوان مسوول دولتی و…) به مجرد بودن اینها و سبک زندگی تنهایی ایشان احترام بگذاریم و شرایطی فراهم کنیم که بهتر و شادتر بزیند زیرا لیاقت زندگی خوب را قطعا دارند


اینفوگرافی زندگی مجردی در آمریکا نکات جالبی داره مثل اینکه برای الین بار در تاریخ این کشور سهم زندگی های مجردی بیشتر از زندگی های متاهلی شده چیزی که باید در کشور ما از الان پیشگیری کرد

http://doctorshiri.com/fa/wp-content...hic.jpg?2a7a74

منبع: سایت توانگری دکتر علیرضا شیری

- - - Updated - - -

ضمنا دوستان عزیز با مراجعه به همون سایت میتونن تعداد زیادی از نظرات خوانندگان رو در مورد این مقاله بخونند و ببینند.

واقعا تامل برانگیزه...!

مرحبا به این تحلیل زیبا ومناسب.
درد منم همینه که نه میتونم ازدواج کنم ونه میتونم تنها باشم.
خسته شدم بس که نتونستم باسن32سال زندگی تک نفری داشته باشم.
حتما باید ازدواج کنی که خیلی جاها در امان باشی.وقتی ازدواج میکنی هم نمیتونی خیلی جاها بری.
خدااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااچه حکمتیه که من باید زجر بکشم؟
من عضو فعال این سایتم اما با اسم دیگه اومدم.
حتی اینجا هم که هر کسی خودش مشکل تنهایی داره دوست داره به بقیه برچسب بزنه.
بارها خواستم خودکشی کنم اما ترس از عذاب الهی نمیزاره.
از اول زندگیم واسه دختر بودنم وتنها بودنم نتونستم لذت ببرم.
خدایا کجایی وقتی با اشکو آه تورو صدا میزنم ودعای چندین ساله منو برآورده نمیکنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
مگر نگفتی بخوانید تا اجابت کنم شما را؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چقدر باید زجر بکشم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
شاید روزی تمام ایمانمو از دست بدم و...
من که هر جا تونستم گره ای باز کردم من که سعی کردم به کسی ظلم نکنم من که ....
عدالت اینه که منی که سعی میکنم با آبرو باشم وقدم کج توجامعه برندارم باید از16سالگی تا الان بسوزم؟؟؟؟؟؟؟؟

خداااااااااااااااااااااکج ایی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام. do_ob عزیز. ( عجب اسمی ! ) مطلبت خیلی مفید و جالبه.

earth دختر بودنت دلیلی به تنهائیت نداره. امیدوارم که هر چه زودتر این مسئله حل بشه. اما نباید خودت رو سرزنش کنی. خودکشی یعنی چی؟ این کار تنها و تنها مناسب افراد جنایتکاره. کسانی که وجودشون باعث لکه ننگ جامعه بشریه. افرادی که نبودشون آرامش و صلح رو به همراه داره.
علت مجرد بودنت رو نمیدونم. دلیلی هم نداره بدونم. اما به عقیده ات درسته که هر شخصی در زندگی دچار شکستهایی شد، تصور کنه که در این دنیای به این بزرگی جای برای اون وجود نداره ؟
یادت باشه میتونی با تنهائیت کنار بیای و یادبگیری از امکانات موجود اطراف برای پر کردن زمان تنهائیت استفاده کنی که صدمه کمتری ببینی. اون هم دقیقا دروری از تنهایی و شرکت در گردهمآیی های جمعی مثل ان جی او ها ست. آموزش هنر. ورزش . سفر . مطالعه . نوشتن. کار. و هر چیز سود مند دیگه که بتونه ساعات تنهائت رو کم کنه.

من از همه اینا که گفتید استفاده کردم اما فقط دلم همسری شایسته میخواد.آخه مگه میشه بگی چون نون نداری آب بخور؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط earth

مرحبا به این تحلیل زیبا ومناسب.
درد منم همینه که نه میتونم ازدواج کنم ونه میتونم تنها باشم.
خسته شدم بس که نتونستم باسن32سال زندگی تک نفری داشته باشم.
حتما باید ازدواج کنی که خیلی جاها در امان باشی.وقتی ازدواج میکنی هم نمیتونی خیلی جاها بری.
خدااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااچه حکمتیه که من باید زجر بکشم؟
من عضو فعال این سایتم اما با اسم دیگه اومدم.
حتی اینجا هم که هر کسی خودش مشکل تنهایی داره دوست داره به بقیه برچسب بزنه.
بارها خواستم خودکشی کنم اما ترس از عذاب الهی نمیزاره.
از اول زندگیم واسه دختر بودنم وتنها بودنم نتونستم لذت ببرم.
خدایا کجایی وقتی با اشکو آه تورو صدا میزنم ودعای چندین ساله منو برآورده نمیکنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
مگر نگفتی بخوانید تا اجابت کنم شما را؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چقدر باید زجر بکشم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
شاید روزی تمام ایمانمو از دست بدم و...
من که هر جا تونستم گره ای باز کردم من که سعی کردم به کسی ظلم نکنم من که ....
عدالت اینه که منی که سعی میکنم با آبرو باشم وقدم کج توجامعه برندارم باید از16سالگی تا الان بسوزم؟؟؟؟؟؟؟؟

خداااااااااااااااااااااکج ایی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

---

سلام


خواهرم ضمن تشکر به خاطر توجه ت به این بحث باید بگم من هم مثه شما همیشه متعرض برداشت های متحجرانه و ناصحیحی بودم که در طول زندگیم اعتبار ، شخصیت و اعتماد به نفسمو به جرم دختر بودن زیر سوال برده، همونطور که نقاطی از کشورمونو هم متاسفانه سراغ دارم که جنس مذکر رو مذموم و مورد هجوم سرزنشهای خودشون قرار میدن.
بهرحال این دیدگاههای اشتباه که خوشبختانه با افزایش آگاهی و وسعت دید هموطنانمون رو به کاهش هست در جامعه ما وجود داره و خوب اگر هیچ مشکلی در این زمینه وجود نداشت ، خوب اینجا بهشت بود.

در تایید حرفهای دوستمون آقا مجید باید عرض کنم من و شما نباید نا امید بشیم تو همین سایت آقایونی هستند که هم شما و هم من میدونیم خوشبختانه همیشه از حقوق انسانی و طبیعی خانمها دفاع کردند و خوب همین جای بسی امیدواری هست. به قول معروف نباید همه رو با یه چوب زد...

اما بحث تجرد که اینجا مطرح هست هم مربوط به خانمهاست و هم آقایون و از نظر آسیب شناسی (اجتماعی، فردی، روانشناختی و...) هم متوجه خانمهاست و هم آقایون مخصوصا افراد مطلقه که چه زن چه مرد اکثرا مورد تهدید یا اتهام هستند(البته قبول کنیم که خانمها با توجه به شرایط جامعه ی ما در این وادی سهم بیشتری از این درد و رنج میبرند)...


امیدوارم با کمک هم مطالب خوبی رو جمع آوری کنیم که بتونه به راه حلی برای این معضل منجر بشه. :72:

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط majid_k

سلام. do_ob عزیز. ( عجب اسمی ! ) مطلبت خیلی مفید و جالبه.

---

سلام آقا مجید

خیلی ممنون از توجه شما :72:

و البته همه دوستان عزیزی که به این بحث توجه کردن و امیدوارم اونها هم اگه مطلبی رو مفید دونستند برای اطلاع همه اینجا قرار بدهند.

اسمم مریم هست.

این نام کاربری عجیبی که میبینید هم یه شکله (دوستان میگن شبیه رباته یا آدم آهنیه do_ob اما من میخواستم یه چیزی شبیه به (o_o) باشه که بیشتر شبیه یه آدم باشه که خوب کاراکتر سمبل رو معمولا درنام کاربری قبول نمیکنن :) )

با پوزش از do_ob عزیز. خانم earth گرامی صفحه فوق محل مناسبی جهت پاسخ به سوال شما نیست و این حق را به خودم نمیدم که موضوع تایپیک را به گفتگوی دو نفره بین خودمون تبدیل کنم . اگر تمایل دارید با درج اطلاعات بیشتری از شرایط خودتون صفحه جدیدی باز کنید.

من هم مجرد هستم. اما خانواده داشتن را به معنی ( ازدواج ) نمی دانم. من ( مجرد ) هستم اما ( خانواده دارم ). من مجرد بودن را به معنی زندگی تنها و تنها بودن در یک خانه نمی دانم. خوب من پدر و مادر دارم و با هم یک ( خانواده ) هستیم. برای همین حس تنهایی ندارم و خوشبختانه مشکلاتی که می گویند مجردها دارند من ندارم.
( زندگی مجردی ) هم ندارم. کاملا به خانواده ام مقید هستم. پس مجرد بودن وقتی مشکل زا است که از قالب خانواده بیرون بیایی.
اما اگر کسی خدای نکرده پدر یا مادر نداشت باید چه کند؟ چنین کسی باید اولا با خواهر و برادرش رابطه محکمی داشته باشد و حتی اگر می تواند در همسایگی یا حداقل نزدیک آنها باشد. درست است که همسر خواهر یا برادر دوست ندارند او قاطی زندگی شود اما هیچ کس از یک رابطه معقول و بدون دخالت ، جلوگیری نمی کند. حتی اگر کمی سیاست داشته باشد می تواند حمایت همسر خواهر یا برادر را هم به دست آورد.
دومین کاری که چنین کسی باید بکند این است که خیلی مطابق با هنجارها رفتار کند و کاری نکند که کسی به او شک کند. مثلا یک دختر مجرد که تنها در خانه ای زندگی می کند باید بیشتر از دختران معمولی در روابطش با مردان همسایه دقت کند. به هر حال چنین کسی باید بیشتر از افراد معمولی در روابط ، مسایل امنیتی ، سلامت و... محتاط باشند و امکان ریسکشان بسیار کمتر است.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نوپو

من هم مجرد هستم. اما خانواده داشتن را به معنی ( ازدواج ) نمی دانم. من ( مجرد ) هستم اما ( خانواده دارم ). من مجرد بودن را به معنی زندگی تنها و تنها بودن در یک خانه نمی دانم. خوب من پدر و مادر دارم و با هم یک ( خانواده ) هستیم. برای همین حس تنهایی ندارم و خوشبختانه مشکلاتی که می گویند مجردها دارند من ندارم.
( زندگی مجردی ) هم ندارم. کاملا به خانواده ام مقید هستم. پس مجرد بودن وقتی مشکل زا است که از قالب خانواده بیرون بیایی.
اما اگر کسی خدای نکرده پدر یا مادر نداشت باید چه کند؟ چنین کسی باید اولا با خواهر و برادرش رابطه محکمی داشته باشد و حتی اگر می تواند در همسایگی یا حداقل نزدیک آنها باشد. درست است که همسر خواهر یا برادر دوست ندارند او قاطی زندگی شود اما هیچ کس از یک رابطه معقول و بدون دخالت ، جلوگیری نمی کند. حتی اگر کمی سیاست داشته باشد می تواند حمایت همسر خواهر یا برادر را هم به دست آورد.
دومین کاری که چنین کسی باید بکند این است که خیلی مطابق با هنجارها رفتار کند و کاری نکند که کسی به او شک کند. مثلا یک دختر مجرد که تنها در خانه ای زندگی می کند باید بیشتر از دختران معمولی در روابطش با مردان همسایه دقت کند. به هر حال چنین کسی باید بیشتر از افراد معمولی در روابط ، مسایل امنیتی ، سلامت و... محتاط باشند و امکان ریسکشان بسیار کمتر است.

---

خانوم نوپو خیلی ممنون که به این بحث سر زدین و نظرتون هم کاملا محترمه:72:

اما در حرفاتون یه سری نکات و مسائلی (که با رنگ دیگه ای مشخص کردم) وجود داره که یا سوء تفاهم شده و یا جای سوال هست؟!

چقدر خوبه که ما همیشه سعی کنیم بدور از هرگونه تعصب و واقع بینانه اظهار نظر کنیم. چون تعصبات ما گاهی مانع پذیرفتن برخی واقعیات میشه.

در این موضوعی که مطرح شده به هیچ عنوان نفس ازدواج و یا نقش خانواده و اعضای اون کمرنگ نمیشه . ما همه مون به آموزه های دینی مون معتقدیم که چقدر به ازدواج تاکید شده و یا به احترام به والدین و نقش قیومیت اونها ...

در مورد زندگی مجردی (من ازتون دعوت میکنم دوباره مقاله ی بالا رو یه دور دیگه با دقت بخونید) باید بگم اتفاقا بجث تنها زندگی کردن در اولویت دوم قرار میگیره. شرط اول تجرد وضعیت تاهل شما (متاهل نبودن) و سن شماست . این چیزیه که شما رو به عنوان یه مجرد معرفی میکنه. وگرنه یه دختر 20 ساله هم ممکنه بنا به دلایلی تنها و در یه پانسیون زندگی کنه اما یا تحت سرپرستی خانواده شه و یا اینکه ممکن در سالهای آتی ازدواج کنه. پس بحث بودن با خانواده اینجا مطرح نیست کمااینکه خیلی از پسران و دختران مجرد بالای 35 سال ما در کنار خانواده شون زندگی میکنند ولی همچنان با این مشکلات رو به رو هستند.

در مورد اینکه احساس تنهایی نداری باید بگم فقط خداوند متعال هست که الله صمد هست و بی نیاز از هیچ نوع موجود زنده یا غیر زنده. خدا در قرآن فرموده که ما از هر چیزی زوج آن را آفریدیم. پس چه بخواهیم چه نخواهیم قشر مجرد و مطلقه خلاء ای در خودشون احساس میکنند که در صورت عدم امکان ازدواج(مجدد) باید مدیریت بشه و راهکاری برای کم کردن لطمات ناشی از آن ارائه بشه.

نکته سوم هم معضلات و مشکلات مجردی هست که شما فرمودین در خانواده مشکل ساز نیست با احترام به نظر شما میخوام بگم هر چقدر اتفاقا به سن ما افزوده میشه احساس نیاز به یک فضای مستقل و حریم خصوصی برای ما بیشتر احساس میشه. چرا که هیچ دو آدمی شبیه هم نیست و اختلاف سلیقه های بین پدر و مادر و فرزندان اتفاقا در سنین بالا بیشتر نمود پیدا میکنه. یه مثال میزنم یه مرد 40 ساله و یا یه زن 50 ساله که هم از نظر عقلی و هم از نظر تجربه دیگه پخته و بالغ شده به نظر شما میتونن همچون فرزندان زیر 18 سال در امور شخصی و انفرادی خودشون تابع نظرات پدر و مادر باشند؟!!!

خانم نوپو در مورد نکته سوم این راهکاری که شما فرمودین به نظر شما تا چه حد میتونه عملی بشه؟! خانم مجرد یا مطلقه ای که در منطقه ای نزدیکی خواهر یا برادر خودش زندگی کنه (تازه اگر خواهر و برادری داشته باشه و تازه اگر رابطه محکمی هم با اونها برقرار کرده باشه) تا چه حد میتونه از نظر امنیت و اقتصادی و معضلات تجرد خودش به اونها تکیه کنه؟!!!

در خصوص هنجارهایی که فرمودین به نظر شما آیا همه هنجارهای جامعه ی ما صحیح و قابل قبول هستند؟!!!!!!!!
نگاه مردم کشور ما به یک دختر یا پسر مجردی که سنش بالاست چطوریه؟! نگاه مردم ما به زن یا مردی که از همسرش جدا شده چطور؟!!! در کلان شهرها ، شهرستانها و روستاها چه درجه ای داره؟! آیا این نگاه در امنیت روانی و زندگی اجتماعی این قشر تاثیرگذار نیست؟!!!!

و در جمله ی آخر خودتون به وضوح تایید کردین که نوع نگاه به یه دختر مجردی که سنش بالاس و یا مطلقه در جامعه ی ما متفاوته.

به نظر شما دختری که مجرد هست معمولی نیست؟!! دختری که به هر دلیل مجبور به جدایی شده یه دختر معمولی نیست؟!!!!!!!!

میخوام بگم نظرتون کاملا درسته بخاطر همین من این تاپیک رو زدم و از همه ی دوستان کمک و مشاوره خواستم.

امیدوام کارشناسان و مشاورینی که با این سایت در ارتباط هستند هم ما رو از نظرات خودشون بهرمند کنند.

باشه.منم نمیخوام جای تاپیک ایشونو تنگ کنم.
امیدوارم شما وبقیه بهره ببرید.
من نخواستم کسی واسه من کاری کنه چون هیچکسجز خدا نمیتونه.
خودم ننشستم یه جا بگم هیچ کار نمیکنم اما از خدا طلب دارم.
از وقتی خودمو اشتباهاتمو شناختم دارم با نفسم مبارزه میکنم.
بارها قرآن خوندم ووقتی به این جمله میرسمکه خدا همه چیز را جفت آفریده ناخودآگاه اشکم سرازیر میشه.
تا کی میتونم خودمو زیر تمام اعتقاداتم حبس کنم وکار اشتباهی انجام ندم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تا کی به هرکی کوچیکتر از منه نگاه کنم که بچش تو بغلمه وحسرت بخورم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
از خوبی کردن خسته نیستم چون اگر خوبی نکنم مردم.
اما ............
بهتره بیخود وقت کسی گرفته نشه وشما به مقاله بچسبید شاید چیزی ازش یاد گرفتید که به دردتون بخوره.

سلام بر دوستاي عزيز،منم با دوستان موافقم منم ي دختره 26 ساله که در دواران نامزدي به دليل اينکه متوجه شدم همسرم قرص هاي اعصاب استفاده ميکرد مجبور به جدا شدن شدم، منم کاملا موافقم کشور ما کشوري هست که بيشتر مشکلات براي قشر خانوم هاست تو کشور ما آقايون به واسطه مرد بودنشان هر کاري که دوست داشته باشن ميکنن ولي ي خانم هيچ وقت نميتونه احساسه شو حرف دلشو بزنه،هميشه بايد زجر و تنهايي تحمل کنه مبادا حرف از آبروش بياد وسط چرااااااااا؟؟؟؟؟؟؟؟ واقعا چرا؟؟؟؟؟؟من 26 سالمه بايد اوج جوونيم باشه از جوونيم لذت ببرم ولي افسردم......هر روزم با گريه تموم ميشه........چرا ما دخترا حق زندگي خوبو نداريم!! توي سايت ميبينين بيشتر دختران که حرف دلشونو ميان ميزنن بيشتر دخترا دلشون غصه داره.....چرا ي دختر نميتونه آزاد زندگي کنه چرا معمولا ي دختر بيايد حس تنهايي شو نو تحمل کنن چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط earth

باشه.منم نمیخوام جای تاپیک ایشونو تنگ کنم.
امیدوارم شما وبقیه بهره ببرید.
من نخواستم کسی واسه من کاری کنه چون هیچکسجز خدا نمیتونه.
خودم ننشستم یه جا بگم هیچ کار نمیکنم اما از خدا طلب دارم.
از وقتی خودمو اشتباهاتمو شناختم دارم با نفسم مبارزه میکنم.
بارها قرآن خوندم ووقتی به این جمله میرسمکه خدا همه چیز را جفت آفریده ناخودآگاه اشکم سرازیر میشه.
تا کی میتونم خودمو زیر تمام اعتقاداتم حبس کنم وکار اشتباهی انجام ندم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تا کی به هرکی کوچیکتر از منه نگاه کنم که بچش تو بغلمه وحسرت بخورم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
از خوبی کردن خسته نیستم چون اگر خوبی نکنم مردم.
اما ............
بهتره بیخود وقت کسی گرفته نشه وشما به مقاله بچسبید شاید چیزی ازش یاد گرفتید که به دردتون بخوره.

---

earth عزیز
دوست خوب من

باور کن تک تک کلماتی که میگی درک میکنم و اگه شما بخوای از نظر من مشکلی برای پاسخ دادن به مطالبی که شما فرمودین توسط اعضای دیگه وجود نداره .

و به نظر من شما هیچ جایی رو تنگ نکردی و فقط داری دردو دل میکنی.

اما اگه ما چیزی گفتیم فقط به این دلیل بود که اسم این تاپیک و موضوع انتخاب شده یه مسئله ی کاملا متفاوتیه و اگه ما همزمان به مسائل دیگه بپردازیم بحث کمی به حاشیه کشیده میشه(اینم اختصاص به این تاپیک نداره در همه ی تاپیک ها بهتره این روند رعایت بشه تا بتونیم روی یه مسئله تمرکز داشته باشیم و به یه جمع بندی برسیم).

راستش اگه قابل بدونی یه پیشنهاد دارم . :72:

مطالبی که شما عنوان کردی میشه در قالب یه تاپیک جدید و پرمحتوا (مثلا با عنوان آسیب شناسی زندگی مجردی ، معضلات تنهایی با هر عنوانی که صلاح دونستی)مطرح بشه و مطمئنا پیگیری اون خیلی مفید و ارزشمند خواهد بود.
من در مورد حرفایی که زدی خیلی صحبت دارم که اگه با افتتاح یه تاپیک جدید فرصتی برای من و دیگر دوستان برای یه گفتگوی کامل و جامع در مورد اون فراهم کنی خیلی خوشحال میشم . :72:

وگرنه همونطور که گفتم از طرف من مشکلی برای پاسخ به مسائلی که مطرح کردی وجود نداره عزیزم :) .

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط غصه

سلام بر دوستاي عزيز،منم با دوستان موافقم منم ي دختره 26 ساله که در دواران نامزدي به دليل اينکه متوجه شدم همسرم قرص هاي اعصاب استفاده ميکرد مجبور به جدا شدن شدم، منم کاملا موافقم کشور ما کشوري هست که بيشتر مشکلات براي قشر خانوم هاست تو کشور ما آقايون به واسطه مرد بودنشان هر کاري که دوست داشته باشن ميکنن ولي ي خانم هيچ وقت نميتونه احساسه شو حرف دلشو بزنه،هميشه بايد زجر و تنهايي تحمل کنه مبادا حرف از آبروش بياد وسط چرااااااااا؟؟؟؟؟؟؟؟ واقعا چرا؟؟؟؟؟؟من 26 سالمه بايد اوج جوونيم باشه از جوونيم لذت ببرم ولي افسردم......هر روزم با گريه تموم ميشه........چرا ما دخترا حق زندگي خوبو نداريم!! توي سايت ميبينين بيشتر دختران که حرف دلشونو ميان ميزنن بيشتر دخترا دلشون غصه داره.....چرا ي دختر نميتونه آزاد زندگي کنه چرا معمولا ي دختر بيايد حس تنهايي شو نو تحمل کنن چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟

---

سلام خانمی:72:

ای کاش نام کاربریتو چیز دیگه ای انتخاب میکردی چون غصه اصلا برازنده ی شما نیست. درسته که تجربه ی تلخی داشتی اما نباید توکلتو به خدا از دست بدی و نا امید بشی...
اولا گریه رو بزار کنار و غصه نخور چرا که با این چیزا کاری درست نمیشه. میشه؟!! اینکه بعد از این تجربه ی تلخ ناراحت باشی خوب طبیعیه و ممکنه افسرده بشی اما نباید ادامه دار باشه چون خدای نکرده مشکلات حادتری برات پیش میاد. تو این تاپیک میخوایم به همین معضلات که فقط به خانمها هم اختصاص نداره بپردازیم. مطمئن باش اکثر مردانی که از همسرشون جدا میشن دچار درجاتی از افسردگی و سرخوردگی میشن... اما بهرحال باید با مشکلات و سختی ها مبارزه کنیم و راه حلی برای زندگی بهتر پیدا کنیم.


از دوستای عزیزی که از الان به بعد به جمع ما می پیوندند خواهش میکنم حتما پست اول ، دوم و چهارم رو بخونید تا در جریان موضوع تاپیک قرار بگیرید.