نیاز به راهکارهایی برای کنترل ذهن و فکرم برای تمرکز داشتن بر روی اهدافم..جنابsci جناب فرشته مهربان و هر کسی که تخصصی در زمینه روانشناسی داره

با سلام...وقت همه بخیر... راستش فکر کردم اگه تویه یه تایپیک جدید بنویسم بهتره.چون نمیخوام با نوشتن تویه تایپیک قبلیم باز با خواندن همه اون حرف ها مشکلات قبلیم برام تداعی بشه و باعث ایجاد افکار و احساسات بد بشه... هدفم از اینکه این تایپیک رو ایجاد کردم این هست که بتونم از راهکارهاتون استفاده کنم.دوستایی که تایپیک قبلیم رو خوادند با مشکلات ذهنی و درگیری های فکریم اشنایی دارند. مسئله ای که هست اینه که تصمیم گرفتم برنامه 5 ماه ایندم رو عوض کنم و بشینم واقعا محکم درس بخونم برای ارشد.یک چیز رو در خصوص خودم خوب میدونم و اون هم اینه که همیشه تو شرایط سخت موفق بودم.برای من و رشته ام و رتبه ای که از خودم انتظار دارم الان شروع کردن مثل دقیقه نودی شدنه.یعنی الان که حدودا 4 ماه و نیم دیگه مانده خیلی دیره.اما مهم نیست.تمام وقت و انرژیم رو میگذارم.میخوام همه کارها رو تعطیل کنم و فقط و فقط و فقط درس بخونم.حتی با دوستام صحبت کردم و خواستم ازشون تا چهار پنج ماهی از شرکتمون فاصله بگیرم....بتمرگم سر درس. ........................... من یکسری مشکلات داشتم که ذهنم رو درگیر کرده و نمیگذاره به خودم تسلط داشته باشم.....جناب sci لطفا اگر در موردم نمیدونید همون پست اصلی تایپیک قبلیم رو بخونید تا متوجه ریز مشکلاتم بشین. مهم ترین مشکلم که عملا زندگی یکسال و نیم گذشتم رو کاملا فلج کرده یه مشکل عاطفی و یه شکست عاطفی داشتم که البت هنوز هم نا امید نیستم و قصدم اینه که بعد از مشخص شدن شرایط ارشدم برم خاستگاریشون هرچند بهم نه گفتن... یکی مشکلات مربوط به خانوادم که منو به خاطر شرایط شغلیم خیلی تحت فشار میگذارن و بخاطر همین ارشد نگرفتنم... مشکلات خانوادگی که دارم.سرد بودن افراد خانوادم.خلق و خوی پدرم.زندگی مادرم...و همیشه فکرم رو مشغول کرده و میکنه... مشکلات مربوط به اینکه یکساله دایم فکر خودکشی از ذهنم بیرون نمیره... مشکلات مربوط به عادت زشت خودارزایی... دوتا مشکل جدید هم تو همین ده روز اخیر اضافه شده که فکرم رو شدیدا تحت فشار گذاشته.یکی فوت شریک کاریم تویه شرکت و یکی از بهترین دوستام تویه جریان همین تصادف اتوبوس اصفهان تهران...اسمش عرفان بود.بنده خدا رفته بود برای دفاع و بستن یه قرارداد برای شرکت...تو اتش سوخت.هیچ وقت یادم نمیره... یکی هم یه مشکل جسمی که یهو تو همین چند روز یک غده پشت کمرم سبز شد که گویا نیاز به جراحی داره و باید برم درش بیارم...البته دکتر گفته میتونم در صورت انکه جواب ازمایش چیزی مبنی بر بدخیم نبودنش باشه چند ماهی صبر کنم. .............................. کمکی که از شما دوستای عزیز میخوام این هست که چه روش ها و تکنیک های روانشناسانه و علمی رو بهم پیشنهاد میکنید تا بتونم بر خودم مسلط باشم.وقتم خیلی کمه و الان کمی دلشوره دارم.خیلی زمان از دست دادم . نمیخوام زندگی رو از دست بدم.مشکلاتی که دارم این هست که تا میخوام درس بخونم فکر کسی که دوستش دارم...ترس از دست دادنش...ترس ارشد...همه میاد تویه ذهنم و کمرم رو میزنه زمین.به شدت نامیدی برم غلبه میکنه.هرچی میخوام بخونم فکر اون دختر و ترس از دست دادنش ذهنم رو اشباع میکنه.من چیزی که میخوام اینه که راهکاری بهم پیشنهاد بدید تا بتونم برای چند ماه اون دختر...مشکلاتم...درگیری های ذهنیم رو از خودم بکنم...یا حداقل بین خودم و اون ها کمی فاصله بیندازم.با تمام وجودم به این نیاز دارم.من میدونم اگه متمرکز بشم هیچ چیز و هیچ نیرویی مانعم نیست و میتونم موفق باشم.اما شرطش تمرکز کردنمه.... چطور ذهنم رو کنترل کنم؟ چطور روحم رو ارام کنم؟ چطور فکرم رو ارام کنم؟ چطور ذهنم رو متمرکز کنم؟ چطور ذهنم رو وادار کنم به اون دختر فکر نکنه؟ چطور میتونم کمتر به دوستم عرفان فکر کنم؟داغ از دست دادنش بدجور ازارم میده.کار این ده روز گذشتم فقط شده گریه کردن. چطور میتونم به مشکلات و زخمه زبان های خانواده کمتر توجه کنم؟ من به مشاوره تحصیلی به اون صورت احتیاج ندارم.چون تو سال هایی که سالم بودم و هیچ ادمی تو مغز و دلم رسوخ نکرده بود خیلی منظم و مرتب بودم.خیلی نظم داشتم.کارای رو برنامه و حساب کتاب بود.هنوز فکر میکنم اگه بتونم برگردم به اون شرایط قبل از عاشق شدن بازم میتونم محکم مثل یه بولدوزر برم جلو.... خواهش میکنم...تو رو به هرچی اعتقاد دارید قسمتون میدم اگه راهکاری دارید بهم کمک کنید.برام خیلی حیاتیه بتونم کنترل و افسار روحم رو باز بگیرم دستم.تو رو جان عزیزانتون اگه راه حلی داره از نظر روانشناسی کمکم کنید.... یه مشکل دیگه ای که دارم این هست که حس میکنم خنگ شدم.هم خنگ شدم و هم اینکه اندازه یه خرس میخوابم. هردوشون بعد این عاشق شدنه و جواب رد شنیدنه ایجاد شده.تا میخوام کاری کنم شروعش که میکنم همه اتفاقات اخیر زندگیم میاد تو ذهنم و بعد احساس نا امیدی و شکست و در اخر یه بی حالی و کرختی شدید و بعد هم خواب.خواب که نه عین یه ابله میافتم رو تختم و فقط ساعت ها و ساعت ها چشمم بستست.یه حالت نه بیداری و نه خواب.بیدارم و اما خوابم.نمیدونم چطور وصفش کنم...میخوام ببینم چطور خودم رو از این کرختی نجات بدم.چطور خودم رو از خوابیدن ها و بی حالی نجات بدم؟من هیچی وقت دیگه ندارم.باید از الان حداقل روزی 15 ساعت بخونم.چطور بدنم و روحم رو تقویت کنم؟ ایا خوراکیها موثرند؟چه خوراکی بخورم بهتره؟نیاز به مکمل دارویی دارم؟اصلا داروی تقویتی مصرف بکنم خوبه؟اگه بله چی بخورم؟من خیلی برام مهمه که بدنم بی حال نشه...رژیم غذایی پیشنهاد میکنید؟یا رژیم دارویی؟منظورم از دارو این نیست که یه چیزی بخورم عین یه سری این دانشجوهای دیوانه تا تمرکزم بیشتر بشه و یا سیستم عصبیم رو تحریک کنم.نه ...احمق نیستم...منظورم اینه که چه چیزهایی میتونم بخورم که باعث تقویت بدنم بشه و ارامش روحی و اینکه اضطرابم بیاد پایین؟ در کل همه این حرفام رو که خلاصه کنم دنبال راهکارهای عملی و علمی هستم که بتونم به روح و فکرم کنترل پیدا کنم و بتونم ذهنم رو ارام کنم و از مشکلات زندگیم کمی دور بشم.اروم بشم.اروم بشم.اروم بشم.متمرکز بشم.متمرکز بشم.متمرکز بشم... و اینکه مشکل بی حالی بدنم رو هم حل کنم. دست همتون رو میبوسم و منتظر پیشنهادهاتون هستم....فقط خیلی روشن بگید باید چه کار کنم؟چه برنامه ای برای زندگیم بریزم.در موقع حمله افکار منفی به ذهنم چه کنم؟چطور خودم رو کنترل کنم؟ بیشتر از هر زمانی الان در زندگیم احتیاج به این دارم تا تمام انرپزیم رو برای رسیدن به هدفم یک کاسه کنم...کمک کنید وسطش نا امیدی شکستم نده.فکر اون دختر از پا درم نیاره...کمک کنید خواهشا...برام خیلی حیاتیه.مرگ و زندگیم بسته به این ماه های اتی داره.خیلی مهمه به خودم مسلط باشم و ارامش خودم رو حفظ کنم.این رو با تمام وجودم میخوام. ممنون و سپاسگذار بیکران.

سلام جناب نگارگر،
چقدر این واژه به من احساس خوبی رو منتقل می کنه و شما چقدر خوب می نویسید!
من احساس می کنم که مشکل شما با مشکل خانم pooh یکسانه، چرا الان ظاهر شده در صورتیکه در مورد آقایان در اغلب موارد این سندرم رو در چهل سالگی منتظر هستیم، بماند برای بعد! چیز عجیب و غریبی نیست!
دقیقا کارهایی که به ایشون گفتم رو شما هم انجام دهید
عدم اضطراب و دور کردن افکار منفی و رفع خطاهای شناختی که خیلی شما رو هم گرفتار کرده اند، از مواردی است که باید بهش توجه کنید!

موفق باشید

سلام آقای نگارگر.‏"تعهد".پیشنهادمن به شما ‏"تعهد"هست. شما تصمیم گرفته ای که برای ارشد بخونی،فکر دختره رو ازسرت موقتاتا پایان کنکور دورکنی،خوابت رو منظم کنی،دیگه نگران مرحوم عرفان نباشی، خب تقریبا خودت همه چیزو میدونی روشهای تمرکزهم دکتر توی تایپیک خانم پوه گفت.الان نیازمند این هستی که هرتصمیمی برای ساعاتی ازامروزیافردا میگیری براون متعهد باشی اگه سرت رفت قولی که به خودت میدی رو زیرپانذارازتعهدات کوچیک شروع کن مثلا تعهد میکنم ازساعت ۳بعدازظهرتا۴فلان کتاب رومطالعه کنم حتما کتاب رودستت بگیر گوشیت روسایلنت یاخاموش وازخودت دور کن یه مدت که بشینی سر درس ازکتاب خوندن لذت میبری.دوباره تعهدکن که صبح مثلاساعت۵‏/۸پاشی یاهرساعتی که دوس داری و هرجورشده به قول خودت بلدوزری پاشو.وکاربعدی روانجام بده بعد تعهد بعدی خودشو نشون میده مثل خوردن یه جوشونده برای آرامش اعصاب(خانم بهار.شادی یه شربت گیاهی‏ توصیه کرده فکرکنم شربت سندرمه:-‏)‏ ‏)‏ این تعهدات لقمه ای کم کم تورو به سمت تعهداصلی هدایت میکنه.یه توصیه:هروقت خسته شدی یا قندت داشت میفتاد حتما درکتاب روببند اینم یه تعهد. درمراسم دوست مرحومت شرکت کن یاسرقبرش برو تا آروم بشی.

- - - Updated - - -

سلام آقای نگارگر.‏"تعهد".پیشنهادمن به شما ‏"تعهد"هست. شما تصمیم گرفته ای که برای ارشد بخونی،فکر دختره رو ازسرت موقتاتا پایان کنکور دورکنی،خوابت رو منظم کنی،دیگه نگران مرحوم عرفان نباشی، خب تقریبا خودت همه چیزو میدونی روشهای تمرکزهم دکتر توی تایپیک خانم پوه گفت.الان نیازمند این هستی که هرتصمیمی برای ساعاتی ازامروزیافردا میگیری براون متعهد باشی اگه سرت رفت قولی که به خودت میدی رو زیرپانذارازتعهدات کوچیک شروع کن مثلا تعهد میکنم ازساعت ۳بعدازظهرتا۴فلان کتاب رومطالعه کنم حتما کتاب رودستت بگیر گوشیت روسایلنت یاخاموش وازخودت دور کن یه مدت که بشینی سر درس ازکتاب خوندن لذت میبری.دوباره تعهدکن که صبح مثلاساعت۵‏/۸پاشی یاهرساعتی که دوس داری و هرجورشده به قول خودت بلدوزری پاشو.وکاربعدی روانجام بده بعد تعهد بعدی خودشو نشون میده مثل خوردن یه جوشونده برای آرامش اعصاب(خانم بهار.شادی یه شربت گیاهی‏ توصیه کرده فکرکنم شربت سندرمه:-‏)‏ ‏)‏ این تعهدات لقمه ای کم کم تورو به سمت تعهداصلی هدایت میکنه.یه توصیه:هروقت خسته شدی یا قندت داشت میفتاد حتما درکتاب روببند اینم یه تعهد. درمراسم دوست مرحومت شرکت کن یاسرقبرش برو تا آروم بشی.

- - - Updated - - -

اصلاح میکنم:شربت سندرم رو خانم بهار.زندگی توضیح دادند توی‏ تایپیک خانم پوه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sci

سلام جناب نگارگر،
چقدر این واژه به من احساس خوبی رو منتقل می کنه و شما چقدر خوب می نویسید!
من احساس می کنم که مشکل شما با مشکل خانم pooh یکسانه، چرا الان ظاهر شده در صورتیکه در مورد آقایان در اغلب موارد این سندرم رو در چهل سالگی منتظر هستیم، بماند برای بعد! چیز عجیب و غریبی نیست!
دقیقا کارهایی که به ایشون گفتم رو شما هم انجام دهید
عدم اضطراب و دور کردن افکار منفی و رفع خطاهای شناختی که خیلی شما رو هم گرفتار کرده اند، از مواردی است که باید بهش توجه کنید!

موفق باشید

---

سلام.وقت بخیر.
یک دنیا...یک دنیا ممنون که امدید و نوشته هام رو اینجا مطالعه کردید.خیلی خیلی سپاسگذارم.همین الان از تمام صفحات تایپیک پووه پرینت گرفتم تا دقیقا مطالعه کنم ببینم باید چه کارهایی انجام بدم.من خیلی خیلی برام حیاتیه که تا پنج ماه اینده ام ارام باشم و بتونم این آرامش رو حفظ کنم.متاسفانه از بچگی این هادت رو داشتم که وقتی متوجه از دست دادن زمان میشدم که دیگه خیلی گذشته بوده...الان هم همین وضعیت رو دارم و باهاش به مشکل برخوردم.وقتم برای انتظاری که از خودم دارم خیلی اندکه.باید خیلی خیلی تلاش کنم.
واقعا نیازمندم که یک نفر راهنماییم کنه و بگه بهم چطور باید خودم رو کنترل کنم.چطور باید بر افکار منفی داخل ذهنم پیروز بشم یا حداقل برای مدت زمانی قرنطینشون کنم.خواهشم اینه که بهم کمک کنید.مطمعن باشید سختیهاش رو تحمل میکنم.سعی میکنم سریع خودم رو با شرایطی که برای خانم پووه تعریف کردید وفق بدم و برنامشون رو اجرا کنم.
سوالم این هست که همون برنامه هارو دقیقا اجرا کنم؟چون کمی در جریان برنامه هاشون هستم...
سعی میکنم همه اون هارو اجرا کنم و این جا بنویسم...
خوش حال میشم شما هم سری بزنید و نظرتون رو بهم بگید و بیشتر راهنماییم کنید...
امیدوارم روزی بتونم لطف بی پایانتون رو جبران کنم.این چند ماه رو فکر میکنم اگه بتونم بر خودم مسلط باشم و درست عمل کنم به اندازه تمام عمرم ارزشمند باشه برام...

باز هم ممنون.ممنون.ممنون.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sci

سلام جناب نگارگر،
چقدر این واژه به من احساس خوبی رو منتقل می کنه و شما چقدر خوب می نویسید!
من احساس می کنم که مشکل شما با مشکل خانم pooh یکسانه، چرا الان ظاهر شده در صورتیکه در مورد آقایان در اغلب موارد این سندرم رو در چهل سالگی منتظر هستیم، بماند برای بعد! چیز عجیب و غریبی نیست!
دقیقا کارهایی که به ایشون گفتم رو شما هم انجام دهید
عدم اضطراب و دور کردن افکار منفی و رفع خطاهای شناختی که خیلی شما رو هم گرفتار کرده اند، از مواردی است که باید بهش توجه کنید!

موفق باشید

---

سلام.وقت بخیر.
یک دنیا...یک دنیا ممنون که امدید و نوشته هام رو اینجا مطالعه کردید.خیلی خیلی سپاسگذارم.همین الان از تمام صفحات تایپیک پووه پرینت گرفتم تا دقیقا مطالعه کنم ببینم باید چه کارهایی انجام بدم.من خیلی خیلی برام حیاتیه که تا پنج ماه اینده ام ارام باشم و بتونم این آرامش رو حفظ کنم.متاسفانه از بچگی این هادت رو داشتم که وقتی متوجه از دست دادن زمان میشدم که دیگه خیلی گذشته بوده...الان هم همین وضعیت رو دارم و باهاش به مشکل برخوردم.وقتم برای انتظاری که از خودم دارم خیلی اندکه.باید خیلی خیلی تلاش کنم.
واقعا نیازمندم که یک نفر راهنماییم کنه و بگه بهم چطور باید خودم رو کنترل کنم.چطور باید بر افکار منفی داخل ذهنم پیروز بشم یا حداقل برای مدت زمانی قرنطینشون کنم.خواهشم اینه که بهم کمک کنید.مطمعن باشید سختیهاش رو تحمل میکنم.سعی میکنم سریع خودم رو با شرایطی که برای خانم پووه تعریف کردید وفق بدم و برنامشون رو اجرا کنم.
سوالم این هست که همون برنامه هارو دقیقا اجرا کنم؟چون کمی در جریان برنامه هاشون هستم...
سعی میکنم همه اون هارو اجرا کنم و این جا بنویسم...
خوش حال میشم شما هم سری بزنید و نظرتون رو بهم بگید و بیشتر راهنماییم کنید...
امیدوارم روزی بتونم لطف بی پایانتون رو جبران کنم.این چند ماه رو فکر میکنم اگه بتونم بر خودم مسلط باشم و درست عمل کنم به اندازه تمام عمرم ارزشمند باشه برام...

باز هم ممنون.ممنون.ممنون.

- - - Updated - - -

جناب SCIسوالی داخل ذهنم هست. و اون این که دقیقا تمام راه کار ها و تکنیک ها و برنامه های خانم پووه رو باید اجرا کنم؟همه اون برنامه هایی که براشون توضیح دادین؟جزء به جزء درست شبیه ایشون؟

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ammin

سلام آقای نگارگر.‏"تعهد".پیشنهادمن به شما ‏"تعهد"هست. شما تصمیم گرفته ای که برای ارشد بخونی،فکر دختره رو ازسرت موقتاتا پایان کنکور دورکنی،خوابت رو منظم کنی،دیگه نگران مرحوم عرفان نباشی، خب تقریبا خودت همه چیزو میدونی روشهای تمرکزهم دکتر توی تایپیک خانم پوه گفت.الان نیازمند این هستی که هرتصمیمی برای ساعاتی ازامروزیافردا میگیری براون متعهد باشی اگه سرت رفت قولی که به خودت میدی رو زیرپانذارازتعهدات کوچیک شروع کن مثلا تعهد میکنم ازساعت ۳بعدازظهرتا۴فلان کتاب رومطالعه کنم حتما کتاب رودستت بگیر گوشیت روسایلنت یاخاموش وازخودت دور کن یه مدت که بشینی سر درس ازکتاب خوندن لذت میبری.دوباره تعهدکن که صبح مثلاساعت۵‏/۸پاشی یاهرساعتی که دوس داری و هرجورشده به قول خودت بلدوزری پاشو.وکاربعدی روانجام بده بعد تعهد بعدی خودشو نشون میده مثل خوردن یه جوشونده برای آرامش اعصاب(خانم بهار.شادی یه شربت گیاهی‏ توصیه کرده فکرکنم شربت سندرمه:-‏)‏ ‏)‏ این تعهدات لقمه ای کم کم تورو به سمت تعهداصلی هدایت میکنه.یه توصیه:هروقت خسته شدی یا قندت داشت میفتاد حتما درکتاب روببند اینم یه تعهد. درمراسم دوست مرحومت شرکت کن یاسرقبرش برو تا آروم بشی.

اصلاح میکنم:شربت سندرم رو خانم بهار.زندگی توضیح دادند توی‏ تایپیک خانم پوه.

---

سلام بر شما امین عزیز
وقتتون بخیر
ممنون که این چنین لطف دارید...حرفتون صحیح و متین هست.و به چیزی بیش از یک تعهد احتیاج دارم.خیلی جدی هستم.امیدوارم فقط اضطراب و نگرانی و دلشوره هایی که همیشه این طور مواقع کارم رو خراب میکنه باز سراغم نیاد.تمام هم و غم من هم همین هست که بدونم چطور باید این افکار بد رو دور کنم.چطور باید این افکار منفی رو ازشون فاصله بگیرم.چطور باید بر خودم مسلط بشم.میدونم بتونم به خودم کنترل پیدا کنم اون وقت میتونم خودم رو اروم کنم و منطقی باشم.جدی تر باشم.اما همش نیازمند این هستم که بدونم باید چکار کنم.

عرفان....بیچاره عرفان...به خاطر ادم هایی مثل عرفان هم که شده باید باز بتونم روی پاهام بیاستم...

نگارگر جان یه عالمه نوشتم پاک شد :54:


من توصیه چندانی ندارم اما یه نکته خ مهم خدمتت عرض کنم : اینکه می فرمایید این قضیه واسه من خ حیاتیه و مرگ و زندگیم به این بستگی داره نه تنها واقعیت نداره نه تنها مشکلی ازت حل نم یکنه بلکه ارمغانش واست ناآرامی و استرس خواهد بود!


مطمین باش با خاندن ارشد اوضاع شما خ تفاوت نخاهد کرد!


به عنوان کسی که فاصله بین ارشد و لیسانش 3 سال طول کشید و چنان واسه رشتش دلش تنگ شده بود که حد نداشت و با شرایط کاری سخت تو یکی از بهترین دانشگاهها ارشدش رو گرفت خدمتت عرض می کنم


خ توضیح دادم پاک شد الانم دیگه نمی تونم بنویسم. ولی انچه خوشبختی شما در گرو اونه هیچ اتفاق خاصی نیست . نه رسیدن به خانم دلخاهت نه ارشدت نه کار کردن در جای دلخاهت فقط و فقط تلاش و پشتکار و امید شماس همین

جناب نگارگر
بله دقیقا همان کارها رو انجام دهید/ البته این بار اگر انجام دادید اشکالی نداره اما ما با دوستان یک قانون بسیار مهم داریم و آن این است که از هیچ نوشته ای پرینت نمی گیریم و اگر لازم بود، خط به خط می نویسیم! پرینتی که گرفتید اشکالی نداره... از روی پرینت یک بار نت برداری نمایید و نکاتی که مربوط به خودتون هست رو انجام دهید. در مورد رفتن نزد متخصص که به ایشون توصیه شده، برای شما نیازی نیست. بقیه موارد رو انجام دهید.
در حال حاضر فهرستی کامل از خطاهای شناختی خود تهیه کنید!
ضمنا به هیچ وجه دیر نشده و شما بزودی احساس بهتری خواهید داشت.
موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهرااد

نگارگر جان یه عالمه نوشتم پاک شد :54:


من توصیه چندانی ندارم اما یه نکته خ مهم خدمتت عرض کنم : اینکه می فرمایید این قضیه واسه من خ حیاتیه و مرگ و زندگیم به این بستگی داره نه تنها واقعیت نداره نه تنها مشکلی ازت حل نمیکنه بلکه ارمغانش واست ناآرامی و استرس خواهد بود!


مطمین باش با خاندن ارشد اوضاع شما خ تفاوت نخاهد کرد!


به عنوان کسی که فاصله بین ارشد و لیسانش 3 سال طول کشید و چنان واسه رشتش دلش تنگ شده بود که حد نداشت و با شرایط کاری سخت تو یکی از بهترین دانشگاهها ارشدش رو گرفت خدمتت عرض می کنم


خ توضیح دادم پاک شد الانم دیگه نمی تونم بنویسم. ولی انچه خوشبختی شما در گرو اونه هیچ اتفاق خاصی نیست . نه رسیدن به خانم دلخاهت نه ارشدت نه کار کردن در جای دلخاهت فقط و فقط تلاش و پشتکار و امید شماس همین

---

سلام.وقت بخیر.ممنون و سپاس از اینکه وقت میگذارید و مطالعه میفرمایید و ممنون از اینکه بنده رو از توصیه ها و تجربیاتتون بهره مند میکنید.درست میفرمایید.قبول دارم شاید حالا گرفتن صرف یه مدرک انقدر مهم نباشه.از دوستام درصد خیلی زیادشون همگی دانشگاه تهران مکانیک اوردند.چیزی که از منم انتظار داشتند و خب شرایطی پیش امد در زندگیم که متاسفانه نشد و خب تا همین الان هم از دستم دلخورند...راستش همین الان هم تک تکشون به اتفاق تقریبا همین نظر شمارو دارن که هیچ اتفاقی در زندگیشون نیافتاده و بعضا میگن فرصت هایی رو هم از دست دادیم...
به نظرم میام من هم کمی بزرگنمایی کردم و غلو نموده ام.درسته.این چیزها اونقدر در زندگی ادم حیاتی و مهم نیست.داشتنش خوبه و ولی نداشتنش موجبات صلب یه زندگی شیرین یا حیات نیست.من هم میپذیرم....منظورم این بود که خیلی برام اهمیت داره.بعنوان یه علاقه شخصی و چیزی که دوستش دارم تجربه کنم و این راه رو برم.در همین سطح.شاید واژه ها رو درست بکار نبردم....
درباره شخصی هم که بهش علاقه دارم خب دارم حقیقتا سعی میکنم تا اونجایی که میتونم تلاشم رو بکنم تا چیزی باشم که لیاقتش رو دارم.و تلاش کنم برای همراه کردن کسی که دوستش دارم...نمیدونم موفق بشم یا نه.اما خب با تمام علاقه و محبتی که به این دختر دارم و با تمام دوست داشتن هام الان میدونم که فکر کردن به ایشون برای من مضر هست و به جای پیشرفت برام پس رفت به ارمغان اورده.میخوام سعی کنم ذهنم رو درگیر ایشون نکنم تا چند ماه.بهار اینده قصد جدی دارم برای خاستگاری از ایشون بصورت رسمی.حالا یه ج مثبته یا منفی...دیگه هرچی خدا بخواد.من همینی هستم که هستم.میخواد بخواد و اگرم نخواد انشالله خوش بخت باشه و یکی بهتر از من رو داشته باشه.هر چند خب ممکنه من ضربه سنگینی از نظر عاطفی بخورم اما خب نمیشه کسی رو به زور وادار به دوست داشتن کرد.اون هم بالاخره حقی داره.درست به اندازه من که دوستشون دارم میتونه به همون اندازه من رو دوست داشته باشه یا برعکس نداشته باشه...
دعام کنید.من رو خیلی دعا کنید.این روزها به عدل خدا...به حکمتش خیلی گله دارم.خیلی دلگیرم...اما دعام کنید.میگن دعای بندگان خدا در حق هم زودتر استجابت میشه...

ممنونم از اینکه اینجا سر میزنید و خوش حال میشم هربار که سر زدید من رو از تجربیات و راهنماییهاتون برخوردار کنید.
با احترام و سپاس فراوان

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهرااد

نگارگر جان یه عالمه نوشتم پاک شد :54:


من توصیه چندانی ندارم اما یه نکته خ مهم خدمتت عرض کنم : اینکه می فرمایید این قضیه واسه من خ حیاتیه و مرگ و زندگیم به این بستگی داره نه تنها واقعیت نداره نه تنها مشکلی ازت حل نمیکنه بلکه ارمغانش واست ناآرامی و استرس خواهد بود!


مطمین باش با خاندن ارشد اوضاع شما خ تفاوت نخاهد کرد!


به عنوان کسی که فاصله بین ارشد و لیسانش 3 سال طول کشید و چنان واسه رشتش دلش تنگ شده بود که حد نداشت و با شرایط کاری سخت تو یکی از بهترین دانشگاهها ارشدش رو گرفت خدمتت عرض می کنم


خ توضیح دادم پاک شد الانم دیگه نمی تونم بنویسم. ولی انچه خوشبختی شما در گرو اونه هیچ اتفاق خاصی نیست . نه رسیدن به خانم دلخاهت نه ارشدت نه کار کردن در جای دلخاهت فقط و فقط تلاش و پشتکار و امید شماس همین

---

سلام.وقت بخیر.ممنون و سپاس از اینکه وقت میگذارید و مطالعه میفرمایید و ممنون از اینکه بنده رو از توصیه ها و تجربیاتتون بهره مند میکنید.درست میفرمایید.قبول دارم شاید حالا گرفتن صرف یه مدرک انقدر مهم نباشه.از دوستام درصد خیلی زیادشون همگی دانشگاه تهران مکانیک اوردند.چیزی که از منم انتظار داشتند و خب شرایطی پیش امد در زندگیم که متاسفانه نشد و خب تا همین الان هم از دستم دلخورند...راستش همین الان هم تک تکشون به اتفاق تقریبا همین نظر شمارو دارن که هیچ اتفاقی در زندگیشون نیافتاده و بعضا میگن فرصت هایی رو هم از دست دادیم...
به نظرم میام من هم کمی بزرگنمایی کردم و غلو نموده ام.درسته.این چیزها اونقدر در زندگی ادم حیاتی و مهم نیست.داشتنش خوبه و ولی نداشتنش موجبات صلب یه زندگی شیرین یا حیات نیست.من هم میپذیرم....منظورم این بود که خیلی برام اهمیت داره.بعنوان یه علاقه شخصی و چیزی که دوستش دارم تجربه کنم و این راه رو برم.در همین سطح.شاید واژه ها رو درست بکار نبردم....
درباره شخصی هم که بهش علاقه دارم خب دارم حقیقتا سعی میکنم تا اونجایی که میتونم تلاشم رو بکنم تا چیزی باشم که لیاقتش رو دارم.و تلاش کنم برای همراه کردن کسی که دوستش دارم...نمیدونم موفق بشم یا نه.اما خب با تمام علاقه و محبتی که به این دختر دارم و با تمام دوست داشتن هام الان میدونم که فکر کردن به ایشون برای من مضر هست و به جای پیشرفت برام پس رفت به ارمغان اورده.میخوام سعی کنم ذهنم رو درگیر ایشون نکنم تا چند ماه.بهار اینده قصد جدی دارم برای خاستگاری از ایشون بصورت رسمی.حالا یه ج مثبته یا منفی...دیگه هرچی خدا بخواد.من همینی هستم که هستم.میخواد بخواد و اگرم نخواد انشالله خوش بخت باشه و یکی بهتر از من رو داشته باشه.هر چند خب ممکنه من ضربه سنگینی از نظر عاطفی بخورم اما خب نمیشه کسی رو به زور وادار به دوست داشتن کرد.اون هم بالاخره حقی داره.درست به اندازه من که دوستشون دارم میتونه به همون اندازه من رو دوست داشته باشه یا برعکس نداشته باشه...
دعام کنید.من رو خیلی دعا کنید.این روزها به عدل خدا...به حکمتش خیلی گله دارم.خیلی دلگیرم...اما دعام کنید.میگن دعای بندگان خدا در حق هم زودتر استجابت میشه...

ممنونم از اینکه اینجا سر میزنید و خوش حال میشم هربار که سر زدید من رو از تجربیات و راهنماییهاتون برخوردار کنید.
با احترام و سپاس فراوان

برادر گرامی سلام
خواستم از تجربیات خودم در کنکور ارشد خدمتتون عرض کنم:
من توی یکی از بهترین دانشگاه های تهران با رتبه خوب در یک رشته پرطرفدار قبول شدم.
این در شرایطی بود که برای من مشکلات عدیده ای به وجود آمده بود که یکی از آنها کافی بود تا شخص دیگری اگر جای من بود کنکور را به سال بعد واگذار کند. اما من به خودم می گفتم که حتی اگر امسال هم قبول نشدم لااقل این را یاد گرفته ام که برای هدفم تا آخرین لحظه بایستم.
راستش اصلا هم زمان زیادی برای درس خوندن نداشتم.فقط شاید ماه آخر تونستم روزی 7 ساعت و دو هفته آخر روزی 9 ساعت بخونم.
تجربیات من:
1)قبول شدن در کنکور ارشد واقعا راحت تر از کنکور ورودی به دانشگاه است اگر جزوه خوب داشته باشید و درس با ضریب بالا را کلاس بروید. زبان هم خیلی مهمه.از کسانی که در رشته شما قبول شدند حتما بپرسید چی خوندن.

2)جزئ واجبات است که حتما 5 سال کنکور آخر را مطالعه کنید.چون از آنها یا مشابه آنها قطعا سوال خواهد آمد.من یکی از درس هایم را نخواندم(وقت نداشتم)ولی سوالات کنکوری آن را خواندم.تونستم بعضی مطالب را یاد بگیرم و در کنکور 9 درصد زدم!که فقط به همین خاطر بود!

3)حتما نکاتی که همیشه اشتباه می کنید یا فرمول هایی که مهم اند و یادتان می رود در یک دفتر جدا بنویسید و شب کنکور آنها را بخوانید.من همچین دفتری داشتم و اگر این دفترم را نمی خواندم دوباره آن نکات را فراموش می کردم.

4)شب ها قبل از خواب به این فکر کنید که سر جلسه نشستید و سوالات را به خوبی جواب می دهید.فکر کنید که رتبه 1 شدید و چقدر پدر و مادرتان خوشحالن!

5)روی میز یا جلوی چشمتان جملات امیدبخش بنویسید. مثلا من می نوشتم : و من یتوکل علی الله فهو حسبه.

6)به همه ثابت کنید که می توانید!!! وقتی من تونستم با کلی مشکل و وقت خیلی محدود پس شما که هنوز این قدر وقت دارید حتما و حتما می تونید.

7)اگر این نکات برایتان مفید بود من را هم دعا کنید که الان در کار پایان نامه ام واقعا گیر کردم! من هم برای شما حتما دعا می کنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sci

جناب نگارگر
بله دقیقا همان کارها رو انجام دهید/ البته این بار اگر انجام دادید اشکالی نداره اما ما با دوستان یک قانون بسیار مهم داریم و آن این است که از هیچ نوشته ای پرینت نمی گیریم و اگر لازم بود، خط به خط می نویسیم! پرینتی که گرفتید اشکالی نداره... از روی پرینت یک بار نت برداری نمایید و نکاتی که مربوط به خودتون هست رو انجام دهید. در مورد رفتن نزد متخصص که به ایشون توصیه شده، برای شما نیازی نیست. بقیه موارد رو انجام دهید.
در حال حاضر فهرستی کامل از خطاهای شناختی خود تهیه کنید!
ضمنا به هیچ وجه دیر نشده و شما بزودی احساس بهتری خواهید داشت.
موفق باشید

---

با سلام.وقت بخیر...
چشم حتما تمامی موارد رو مو به مو انجام میدم و گزارشاتش رو این جا قرار میدم....فقط ممکنه یکم طول بکشه.یعنی مثلا یکی دو روز.چون باید نت بردارم کمی بیشتر زمان میبره.پیشاپیش عذر تقصیر...
در اولین فرصت اون اطلاعات رو قرار میدهم...
راستی سوال دیگری که داشتم این هست که من خواب زیاد میبینم.بسیار زیاد.نمیدونم تایپیک قبلی بنده رو مطالعه فرمودید و اطلاعاتی در خصوص من دارید یا خیر.اما خب خواب مرتب میبینم.خواب...کابوس...تقریبا در هر زمان و ساعتی از شبانه روز که خواب باشم و سرم رو بگذارم زمین خواب میبینم.موضوع هاش هم اغلب همین درگیریهای ذهنی یا عاطفیه.بعضا هم بی ربطه.مثلا دیشب خواب میدیدم یه خرس خیلی بزرگ و گرسنه و وحشی تو اتاقم بود و دایم میخواست به قصد کشت بهم حمله کنه و من فرار میکردم و در کنار این قضایا خواهرم دایم یه جورایی به خرسه کمک میکرد تا به من برسه و من رو زخمی کنه...گاهی هم اینطوری بی ربطه...صبح 6 بیدار شدم و تا 10 رفته بودیم بیرون.بعد 10 اومدم خونه خسته بودم دوباره خوابیدم الان اصلا یادم نیست چی خواب میدیدم اما میدونم درمورد مسایل و مشکلات الانم بود.اجتماعی بود خلاصش.مشکلم دیدن خواب نیست.بلکه خستگی که بعد از بیداری حس میکنم هست.ببینید من کلا کم خوابم.یعنی اون موقع که سالم بودم دیگه حداکثر در شبانه روز 5 شش ساعت بود - الان که تا 16 ساعت هم میشه-بعد اون موقع ها واقعا 5 ساعت میخوابیدم.یعنی مغزم واقعا 5 ساعت تعطیله تعطیل بود.الان وقتی بیدار میشم مغزم داغه.انگار تو خواب اندازه وقتایی که شبای امتحان تا دو روز بیدار میموندم و مغزم داغ میشد اون طور میشم.سر درد دارم و از خواب پا میشم.این خیلی اذیتم میکنه.بسیار زیاد.خواب های بیخود و بی کیفیت.بشدت بعد از خواب خستم.حالا به همه این موارد دیدن کابوس های وحشتناک و زجراور رو هم اضافه کنید.خواستم بپرسم لطفا در این خصوص هم لطف کنید و بهم بفرمایید چه راه کار ها و راه حل هایی وجود داره و چه از خودم بر میاد تا کنترل کنمشون یا کمترشون کنم؟
از لطف شما سپاسگذارم.

با احترام
نگارگر 1986

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sci

جناب نگارگر
بله دقیقا همان کارها رو انجام دهید/ البته این بار اگر انجام دادید اشکالی نداره اما ما با دوستان یک قانون بسیار مهم داریم و آن این است که از هیچ نوشته ای پرینت نمی گیریم و اگر لازم بود، خط به خط می نویسیم! پرینتی که گرفتید اشکالی نداره... از روی پرینت یک بار نت برداری نمایید و نکاتی که مربوط به خودتون هست رو انجام دهید. در مورد رفتن نزد متخصص که به ایشون توصیه شده، برای شما نیازی نیست. بقیه موارد رو انجام دهید.
در حال حاضر فهرستی کامل از خطاهای شناختی خود تهیه کنید!
ضمنا به هیچ وجه دیر نشده و شما بزودی احساس بهتری خواهید داشت.
موفق باشید

---

با سلام.وقت بخیر...
چشم حتما تمامی موارد رو مو به مو انجام میدم و گزارشاتش رو این جا قرار میدم....فقط ممکنه یکم طول بکشه.یعنی مثلا یکی دو روز.چون باید نت بردارم کمی بیشتر زمان میبره.پیشاپیش عذر تقصیر...
در اولین فرصت اون اطلاعات رو قرار میدهم...
راستی سوال دیگری که داشتم این هست که من خواب زیاد میبینم.بسیار زیاد.نمیدونم تایپیک قبلی بنده رو مطالعه فرمودید و اطلاعاتی در خصوص من دارید یا خیر.اما خب خواب مرتب میبینم.خواب...کابوس...تقریبا در هر زمان و ساعتی از شبانه روز که خواب باشم و سرم رو بگذارم زمین خواب میبینم.موضوع هاش هم اغلب همین درگیریهای ذهنی یا عاطفیه.بعضا هم بی ربطه.مثلا دیشب خواب میدیدم یه خرس خیلی بزرگ و گرسنه و وحشی تو اتاقم بود و دایم میخواست به قصد کشت بهم حمله کنه و من فرار میکردم و در کنار این قضایا خواهرم دایم یه جورایی به خرسه کمک میکرد تا به من برسه و من رو زخمی کنه...گاهی هم اینطوری بی ربطه...صبح 6 بیدار شدم و تا 10 رفته بودیم بیرون.بعد 10 اومدم خونه خسته بودم دوباره خوابیدم الان اصلا یادم نیست چی خواب میدیدم اما میدونم درمورد مسایل و مشکلات الانم بود.اجتماعی بود خلاصش.مشکلم دیدن خواب نیست.بلکه خستگی که بعد از بیداری حس میکنم هست.ببینید من کلا کم خوابم.یعنی اون موقع که سالم بودم دیگه حداکثر در شبانه روز 5 شش ساعت بود - الان که تا 16 ساعت هم میشه-بعد اون موقع ها واقعا 5 ساعت میخوابیدم.یعنی مغزم واقعا 5 ساعت تعطیله تعطیل بود.الان وقتی بیدار میشم مغزم داغه.انگار تو خواب اندازه وقتایی که شبای امتحان تا دو روز بیدار میموندم و مغزم داغ میشد اون طور میشم.سر درد دارم و از خواب پا میشم.این خیلی اذیتم میکنه.بسیار زیاد.خواب های بیخود و بی کیفیت.بشدت بعد از خواب خستم.حالا به همه این موارد دیدن کابوس های وحشتناک و زجراور رو هم اضافه کنید.خواستم بپرسم لطفا در این خصوص هم لطف کنید و بهم بفرمایید چه راه کار ها و راه حل هایی وجود داره و چه از خودم بر میاد تا کنترل کنمشون یا کمترشون کنم؟
از لطف شما سپاسگذارم.

با احترام
نگارگر 1986

جناب نگار گر؛
مطابق برنامه داده شده عمل کنید! نگران نباشید رفع می شود

1. احساس ضرر زیاد می کنید و فکر می کنید خیلی فرصتها رو از دست دادید/ بله.این تقریبا حسی هست که من همیشه از سنین نوجوانی داشتم.بیشتر در خصوص موارد درسیم.معمولا مسایل درسیم رو با بازیگوشی پشت گوش میانداختم و بعد تو دقیقه نود و حتی بعد از اعلام نمراتم دایم افسوس میخوردم.همیشه نگران این بودم که تویه سایر مسایل زندگیم هم فرصت هارو از دست دادم.به دلایل مختلف...
   
2. خودتون رو با هم سن و سالاتون مقایسه می کنید/خیلی زیاد.هم خودم این کار رو میکنم و هم تو خانواده این اتفاق میافته.شاید از طرف خانواده خیلی شدیدتر تا حدی که مثلا مادرم 20 سال پیش من رو با مثلا پسر دایی 7 ساله ام که الان 7 سالشه مقایسه میکنه.عجیبه برام که دقیقا کارهایی رو که الان اون انجام میده رو 20 سال پیش برام بیهوده میدونسته و بیخود و وقت تلف کردن ولی الان که اون میره همونارو برای من سرکوفت میکنه.غیر از این خودم هم همین کار رو زیاد میکنم با همسن و سال هام...یا حتی گذشتم رو با بچه های الان...
   
3. احساس می کنید وقتتون رو تلف کرده اید و عمرتون تلف شده / تو خیلی مسایل بله.حس میکنم مثلا راه رو اشتباه رفتم.یا کامل نرفتم.یا اگه کاملش کرده بودم خیلی بهتر بود.یا تلاش بیشتری کرده بودم موفق تر بودم.
   
4. خودتون رو بابت کارهایی که کردین و نکردین سرزنش می کنید/طبیعتا همینطوره...تویه ذهنم برای خودم دادگاه زیاد میگیرم.گاهی محکوم میشم و گاهی هم تبرئه....معمولا خودم شاکیم.قاضیم وکیلم و متشاکی.همه نقش هارو دارم و برای خودم دادگاه میگیرم تو ذهنم.
   
5. احساس پوچی می کنید/صرف خود احساس پوچی نه خیلی زیاد.اما گاهی که تو فکر خودکشی هستم بله.حس میکنم ادم بیخودیم و بود و نبودم فرقی نداره.معمولا وقتی هم که تو جمعی هستم و تنها میمونم یا توجهی بهم نمیشه این حس بدرد نخور بودن رو دارم.
   
6. شدیدا بی حوصله هستید/بی حوصله نه.اتفاقا صبر و حوصله ام زیاده.حداقل قبلا که سالم بودم حوصله ام زیاد بود.از کوره در نمیرفتم.اما در یه مورد نه حوصله خیلی ندارم.مثلا نمیتونم رویه یه کار برای مدت زیادی بمونم.ازش خسته میشم و رهاش میکنم.مثلا خواندن یه کتاب...یا انجام یه کار.بیشتر این بی حوصله بودنه تو کتاب خوندن برام بروز میکنه...اما تو بقیه کارهام هم تقریبا دارمش.یکم کم رنگ تر.
   
7. نا امید هستیددر خودتون عدم توانایی لذت بردن از زندگی رو احساس می کنید/
   
8. نگاه پوچ گرایانه به جهان و محتویاتش دارید/من اصلا متوجه منظورتون نشدم از نگاه پوچ گرایانه منظورتون چیه...نمیدونم اما از اون دست ادم هایی هستم که به وجود خدا زیاد شک میکنم.تویه قلبم..ته تهش خدارو قبول دارم و میپذیرم.اما همیشه یه چیزی تو ذهنم دایم خدارو و وجودش رو و دلایل وجودیش رو به چالش و بحث میکشه و این بحث دایم تو ذهنم هست.گاهی فکر میکنم تو کیهانی به این وسعت و عظمت ما از نظر کیهانشناسی های الهادی واقعا تصادفی هستیم و چیزی وجود نداره.اما قلبا این رو قبول ندارم چون حس میکنم اگه اینطور باشه سنگ رو سنگ بند نمیشه.
   
9. در خودتون احساس احساس می کنید یک نفر و یا حتی چند نفر دائم با شما صحبت می کنند و نقدتون می کنند/نه چنین حسی ندارم.اما تویه ذهنم و درونم همونطور که گفتم زیاد دادگاه برگزار میکنم....
   
10. میل به خواب صبحکاهی دارید ( شاید شبها بیدار بمونید زیاد)شدیدا!!!خواب دم صبح رو با بهشت هم عوض نمیکنم.معمولا شبها خیلی دیر میخوابم.یعنی اصلا خوابم نمیبره.یکسال گذشته رو بخاطر درگیری های عاطفی...قبل ترش رو هم شاید از سوم ابتدایی بخاطر اینکه رادیو و راه شب گوش میدادم همیشه تا سه و سه و نیم تو رخت خواب دراز کش بودم و رادیو گوش میدادم.یجور عادت شده برام.اما خب بتونم بخوابم تا ده و یازده میخوابم.الان که روحیاتم به هم ریخته معمولا تا شانزده ساعت...دوازده ساعتم در روز میخوابم...
    
11. احساس می کنید انرژیتون به سرعت کم می شه یا در فعالیتهایی کم میارید یا نوعی احساس ضعیف شدن؟/خیلی خیلی زیاد.خصوصا برای درس خواندن.میشه ساعت ها بی حال عین یه ادم فلج میافتم رو تختم و فقط فکر میکنم.به هیچ چیز فکر میکنم.گاهی فکر میکنم چطور الان به هیچ چیزی فکر نمیکردم مگه میشه بیدار بود و به هیچ مسئله ای فکر نکرد؟!؟!؟همش حس خستگی و کرختی و بیحالی دارم.خیلی زیاد.
    
12. بی اشتها هستید/نه.اصلا بی اشتها نیستم.خورد و خوراکم اتفاقا خیلی خوبه.یجورایی زیادی هم میخورم.مشکل معده و این ها هم ندارم.فقط تویه چندین ماه اخیر خیلی بیمار میشم منظورم با عرض معذرت اسهال هست.خیلی زیاد.
    
13. در مورد مسائل مهم بی تفاوتید/متوجه این سوال نمیشم.منظورتون چه تیپ مسایلی هست...
    
14. سست شده اید/اگر منظورتون بی حالی هست بله.خیلی زیاد.اگر منظور سست عنصری و بی ارادگی هست نه.معمولا تصمیم ها و اراده ها رو خوب و محکم میگیرم.اما زود پا پس میکشم و نا امید میشم.زود خسته میشم.پشتکار اصلا ندارم...زود پنچر میشم...خودم یکی از دلایلش رو معمولا وقتی خودم رو محکوم میکنم بی توجهی و بازیگوشی و دل به بازی بودن(دل به بازی بودن اصطلاح مادرمه...نمیدونم شما متوجه مفهومش شدین یا نه؟!؟! البت نمیخوام بگم اینو تاثیر از مادرم گرفتم...نه.واقعا دل به بازی و بازیگوشم.از بچگی همین طور بودم.) میدونم...
    
15. مشکل افراط و تفریط دارید در هر کار، موضوع و حتی فکری/
    
16. زود رنج هستید/ کمی.خیلی به قول اقای محمدجعفر مصفا دچار تفکر زاید میشم.یعنی با حرف یه نفر تو خودم بحث میشه و هی فکر میکنم منظورش چی بود.لابد چنین و چنان...
    
17. تازگی گوشه گیر شده اید/بله.کمی.دوست ندارم با برخی دوستام بگردم.خصوصا با متاهل ها و یا اونایی که الان داخل یه رابطه ای هستند...دو سه بار تو این چند ماه تصمیم گرفتم کلم دوستام رو حرص کنم و روابطم رو با تمام ادم های دور و برم قطع کنم.حتی یه بار از بین تمام دوستام از ابتداییم تا الان 5 نفر رو جدا کردم و بقیه رو گذاشتم کنار.اما نشد...کار بالا گرفت و همه شاکی شدن و خانوادم به ستوه اومدن منم مجبور شدم این رویه رو تمومش کنم.الان غیر از متاهل ها نسبت به بقیه چنین حسی ندارم. البت روابط اجتماعیم خیلی خوبه و از امتیازاتمه. حداقل از نگاه دوستام.خیلی خوب حرف میزنم و خوب بیان میکنم.اینو دوستام میگن.خصوصا وقتی چیزی رو بخوام توضیح بدم.مثلا وقتی نجوم درس میدم یا درباره نگارگری و تاریخ هنر حرف میزنم یا درباره رشته تحصیلیم مکانیک این حس رو کاملا تو صورت مخاطبم میبینم که داره لذت میبره و حس میکنه داره چیزی رو دریافت میکنه.خودمم خیلی خیلی خیلی از این حس لذت میبرم.شده کلاس هام بجای 2 ساعت بشه 5 ساعت...خودم دوست دارم.فقط حس میکنم مشکلم اینه که انقدر حجم اطلاعات دادنم شاخ ه به شاخه میشه و یهو از تو مغزم میریزه بیرون که گاهی خودمم نمیتونم کنترلش کنم و از دستم کاملا خارج میشه.
    
18. و احساس می کنید که تمامی موارد فوق شاید هر روز داره بیشتر می شه؟/ بله.حداقل تو این مدت این طور بوده.هر چند تصمیم دارم به این رویه پایان بدم....

.................................................. ..............................

اقای دکتر یه مطلب دیگه هم میخواستم بگم بهتون.دلیلش هم اینه که یه بار رفتم پیش یه مشاور و وقتی این موضوع رو گفتم گفت این یه مشکله که از بچگی داشتی...گفتم این رو هم بهتون بگم...

من از بچگیم به همه چیز علاقه نشون میدادم و البت نمیتونستم تویه یه چیز پابند بشم.الان کمتر این جورم.به همه چیز علاقه نشون میدادم.همه چیز.اشپزی...نجوم...ریاضی...مثل ثات...موسیقی...نگارگری و نقاشی...زبان...تاریخ...تاریخ ادیان...مکانیک که خب رشته تحصیلیمه...فیزیولوژی...تشریح بدن انسان...خیلی چیزای دیگه...تو تموم این زمینه ها خیلی رفتم خواندم.هیچ وقت نتونستم یکی اینها رو کامل ببرم جلو.نه یه نگارگر استاد و حرفه ای شدم...نه یه موسیقی دان خوب و حرفه ای...و نه تو بیقه مسایل...شاید تا مراحل حرفه ای شدن رفتم...اما کامل نشدن هیچ کدوم.اون قدر که بگم من یه نقاشم یا موسیقیدان یا ریاضیدان صاحب نظر یا یه مهندس مکانیک خیلی باسواد یا تافل زبان دارم یا مدرک د اس ها المانی یا هرچی...همه چیز تا یه جای خوب رفت جلو و بعد ول میشد.بخاطر درس یا عدم تمایل خودم یا هرچیزی...همیشه از اینکه تو یه جمعی باشم و یه حرفی بزنن و من سر در نیارم و ندونم حس خیلی بدی داشتم.مثلا وقتی دوستام درباره عکاسی حرف میزنن و من هیچی نمیدونم انگار دارن منو شلاق میزنن.میمیرم.از اینکه نمیتونم نظر بدم.نمیتونم ایده بدم.نمیتونم بگم هی!!!منم میدونم.نمیدونم خود کم بینیه یا خود شیفتگیه یا چی چیه...بچه که بودم خوراکم این بود که بشینم کتابای به من بگو چرا و این کتابای مجموعه بنفشه رو بخونم.حالت دایره المعارف داشت.اصلا یه دایره المعارف زرین داشتیم من خیلی مواقع اصلا نمیفهمیدم چی میگه اما دوست داشتم بخونمش.لذت میبردم برم سر کلاس و من بدونم و بقیه گوش کنند که من میدونم.لذت میبردم یکی یه چیزی بگه و من بدونم دربارش حتی اندک...و خب برعکس وقتی نمیدونستم رنج میبردم.حس تنهایی بهم دست میداد.بی خود بودن.حس یه ادم ناتوان.فلج و ضعیف بودن.یه همچین چیزی.وقتی میرفتم سر کلاس هرچی معلم میگفت من یه ایده ای براش داشتم.ولو ناقص یا اشتباه...بالاخره یه حرفی میزدم...یادمه حتی یه بار خانم معلمم به مادرم گفته بود گاهی یه سوالی رو مطرح میکنه انگار نمیدونه جوابش رو و ذهن همه بچه ها رو میندازه به چالش و بحث.کلی وقت کلاس رو میگیره بعد هم خودش اخرجواب رو کامل میگه و من متوجه میشم اصلا خودش ج سوال رو میدونسته.الان اصلا نمیدونم چرا این کار رو اون روزا میکردم و اصلا یادم نمیاد که چنین کاری رو کرده باشم...این رو از روی حرف مادرم میگم...خلاصه نمیدونم چی بوده اما حس میکنم الانم هست...هنوزم گاهی اذیت میشم...اگه بخوام بیطرف قضاوت کنم خیلی وقت ها خیلی جاها وقتی دروغی میگم هم ناشی از همین مسئلس.میخوام خودم رو از تا نیندازم...البت هیچ وقت دروغی نمیگم که به ضرر کسی باشه.اما دروغ زیاد میگم.اصلا برام عادت شده.اما میگم دروغ مضر نمیگم...

.................................................. ............

اقای دکتر سعی میکنم در اسرع وقت با ایجاد زمینه ها برای انجام برنامه .برنامه رو بصورت عملی شروع کنم.یکی دو روز وقت میبره تا تمام کارهارو انجام بدم.پرینت هارو ریختم دور و تا الان تمام مکالمات شما و خانم پووه را خواندم و نکات رو یاد داشت برداری کردم.انشالله به محض ایجاد زمینه ها شروع به گزارش نویسی میکنم...

درباره خطاها هم فکر کردم...انشالله صورت کامل اون جدول خطاهایی رو که انتظار داشتید رو بصورت کامل قرار میدم اما عجالتا این 9 خطا رو بررسی کردم و دیدم به نوعی دارم:

شخصی سازی – استدلال هیجانی- تفکر همه یا هیچ – برچسب منفی زدن – فاجعه سازی – فیلتر کردن – استنباط اختیاری – عبارت های باید دار – تفکر تساوی گونه

- - - Updated - - -

1. احساس ضرر زیاد می کنید و فکر می کنید خیلی فرصتها رو از دست دادید/ بله.این تقریبا حسی هست که من همیشه از سنین نوجوانی داشتم.بیشتر در خصوص موارد درسیم.معمولا مسایل درسیم رو با بازیگوشی پشت گوش میانداختم و بعد تو دقیقه نود و حتی بعد از اعلام نمراتم دایم افسوس میخوردم.همیشه نگران این بودم که تویه سایر مسایل زندگیم هم فرصت هارو از دست دادم.به دلایل مختلف...
   
2. خودتون رو با هم سن و سالاتون مقایسه می کنید/خیلی زیاد.هم خودم این کار رو میکنم و هم تو خانواده این اتفاق میافته.شاید از طرف خانواده خیلی شدیدتر تا حدی که مثلا مادرم 20 سال پیش من رو با مثلا پسر دایی 7 ساله ام که الان 7 سالشه مقایسه میکنه.عجیبه برام که دقیقا کارهایی رو که الان اون انجام میده رو 20 سال پیش برام بیهوده میدونسته و بیخود و وقت تلف کردن ولی الان که اون میره همونارو برای من سرکوفت میکنه.غیر از این خودم هم همین کار رو زیاد میکنم با همسن و سال هام...یا حتی گذشتم رو با بچه های الان...
   
3. احساس می کنید وقتتون رو تلف کرده اید و عمرتون تلف شده / تو خیلی مسایل بله.حس میکنم مثلا راه رو اشتباه رفتم.یا کامل نرفتم.یا اگه کاملش کرده بودم خیلی بهتر بود.یا تلاش بیشتری کرده بودم موفق تر بودم.
   
4. خودتون رو بابت کارهایی که کردین و نکردین سرزنش می کنید/طبیعتا همینطوره...تویه ذهنم برای خودم دادگاه زیاد میگیرم.گاهی محکوم میشم و گاهی هم تبرئه....معمولا خودم شاکیم.قاضیم وکیلم و متشاکی.همه نقش هارو دارم و برای خودم دادگاه میگیرم تو ذهنم.
   
5. احساس پوچی می کنید/صرف خود احساس پوچی نه خیلی زیاد.اما گاهی که تو فکر خودکشی هستم بله.حس میکنم ادم بیخودیم و بود و نبودم فرقی نداره.معمولا وقتی هم که تو جمعی هستم و تنها میمونم یا توجهی بهم نمیشه این حس بدرد نخور بودن رو دارم.
   
6. شدیدا بی حوصله هستید/بی حوصله نه.اتفاقا صبر و حوصله ام زیاده.حداقل قبلا که سالم بودم حوصله ام زیاد بود.از کوره در نمیرفتم.اما در یه مورد نه حوصله خیلی ندارم.مثلا نمیتونم رویه یه کار برای مدت زیادی بمونم.ازش خسته میشم و رهاش میکنم.مثلا خواندن یه کتاب...یا انجام یه کار.بیشتر این بی حوصله بودنه تو کتاب خوندن برام بروز میکنه...اما تو بقیه کارهام هم تقریبا دارمش.یکم کم رنگ تر.
   
7. نا امید هستیددر خودتون عدم توانایی لذت بردن از زندگی رو احساس می کنید/
   
8. نگاه پوچ گرایانه به جهان و محتویاتش دارید/من اصلا متوجه منظورتون نشدم از نگاه پوچ گرایانه منظورتون چیه...نمیدونم اما از اون دست ادم هایی هستم که به وجود خدا زیاد شک میکنم.تویه قلبم..ته تهش خدارو قبول دارم و میپذیرم.اما همیشه یه چیزی تو ذهنم دایم خدارو و وجودش رو و دلایل وجودیش رو به چالش و بحث میکشه و این بحث دایم تو ذهنم هست.گاهی فکر میکنم تو کیهانی به این وسعت و عظمت ما از نظر کیهانشناسی های الهادی واقعا تصادفی هستیم و چیزی وجود نداره.اما قلبا این رو قبول ندارم چون حس میکنم اگه اینطور باشه سنگ رو سنگ بند نمیشه.
   
9. در خودتون احساس احساس می کنید یک نفر و یا حتی چند نفر دائم با شما صحبت می کنند و نقدتون می کنند/نه چنین حسی ندارم.اما تویه ذهنم و درونم همونطور که گفتم زیاد دادگاه برگزار میکنم....
   
10. میل به خواب صبحکاهی دارید ( شاید شبها بیدار بمونید زیاد)شدیدا!!!خواب دم صبح رو با بهشت هم عوض نمیکنم.معمولا شبها خیلی دیر میخوابم.یعنی اصلا خوابم نمیبره.یکسال گذشته رو بخاطر درگیری های عاطفی...قبل ترش رو هم شاید از سوم ابتدایی بخاطر اینکه رادیو و راه شب گوش میدادم همیشه تا سه و سه و نیم تو رخت خواب دراز کش بودم و رادیو گوش میدادم.یجور عادت شده برام.اما خب بتونم بخوابم تا ده و یازده میخوابم.الان که روحیاتم به هم ریخته معمولا تا شانزده ساعت...دوازده ساعتم در روز میخوابم...
    
11. احساس می کنید انرژیتون به سرعت کم می شه یا در فعالیتهایی کم میارید یا نوعی احساس ضعیف شدن؟/خیلی خیلی زیاد.خصوصا برای درس خواندن.میشه ساعت ها بی حال عین یه ادم فلج میافتم رو تختم و فقط فکر میکنم.به هیچ چیز فکر میکنم.گاهی فکر میکنم چطور الان به هیچ چیزی فکر نمیکردم مگه میشه بیدار بود و به هیچ مسئله ای فکر نکرد؟!؟!؟همش حس خستگی و کرختی و بیحالی دارم.خیلی زیاد.
    
12. بی اشتها هستید/نه.اصلا بی اشتها نیستم.خورد و خوراکم اتفاقا خیلی خوبه.یجورایی زیادی هم میخورم.مشکل معده و این ها هم ندارم.فقط تویه چندین ماه اخیر خیلی بیمار میشم منظورم با عرض معذرت اسهال هست.خیلی زیاد.
    
13. در مورد مسائل مهم بی تفاوتید/متوجه این سوال نمیشم.منظورتون چه تیپ مسایلی هست...
    
14. سست شده اید/اگر منظورتون بی حالی هست بله.خیلی زیاد.اگر منظور سست عنصری و بی ارادگی هست نه.معمولا تصمیم ها و اراده ها رو خوب و محکم میگیرم.اما زود پا پس میکشم و نا امید میشم.زود خسته میشم.پشتکار اصلا ندارم...زود پنچر میشم...خودم یکی از دلایلش رو معمولا وقتی خودم رو محکوم میکنم بی توجهی و بازیگوشی و دل به بازی بودن(دل به بازی بودن اصطلاح مادرمه...نمیدونم شما متوجه مفهومش شدین یا نه؟!؟! البت نمیخوام بگم اینو تاثیر از مادرم گرفتم...نه.واقعا دل به بازی و بازیگوشم.از بچگی همین طور بودم.) میدونم...
    
15. مشکل افراط و تفریط دارید در هر کار، موضوع و حتی فکری/
    
16. زود رنج هستید/ کمی.خیلی به قول اقای محمدجعفر مصفا دچار تفکر زاید میشم.یعنی با حرف یه نفر تو خودم بحث میشه و هی فکر میکنم منظورش چی بود.لابد چنین و چنان...
    
17. تازگی گوشه گیر شده اید/بله.کمی.دوست ندارم با برخی دوستام بگردم.خصوصا با متاهل ها و یا اونایی که الان داخل یه رابطه ای هستند...دو سه بار تو این چند ماه تصمیم گرفتم کلم دوستام رو حرص کنم و روابطم رو با تمام ادم های دور و برم قطع کنم.حتی یه بار از بین تمام دوستام از ابتداییم تا الان 5 نفر رو جدا کردم و بقیه رو گذاشتم کنار.اما نشد...کار بالا گرفت و همه شاکی شدن و خانوادم به ستوه اومدن منم مجبور شدم این رویه رو تمومش کنم.الان غیر از متاهل ها نسبت به بقیه چنین حسی ندارم. البت روابط اجتماعیم خیلی خوبه و از امتیازاتمه. حداقل از نگاه دوستام.خیلی خوب حرف میزنم و خوب بیان میکنم.اینو دوستام میگن.خصوصا وقتی چیزی رو بخوام توضیح بدم.مثلا وقتی نجوم درس میدم یا درباره نگارگری و تاریخ هنر حرف میزنم یا درباره رشته تحصیلیم مکانیک این حس رو کاملا تو صورت مخاطبم میبینم که داره لذت میبره و حس میکنه داره چیزی رو دریافت میکنه.خودمم خیلی خیلی خیلی از این حس لذت میبرم.شده کلاس هام بجای 2 ساعت بشه 5 ساعت...خودم دوست دارم.فقط حس میکنم مشکلم اینه که انقدر حجم اطلاعات دادنم شاخ ه به شاخه میشه و یهو از تو مغزم میریزه بیرون که گاهی خودمم نمیتونم کنترلش کنم و از دستم کاملا خارج میشه.
    
18. و احساس می کنید که تمامی موارد فوق شاید هر روز داره بیشتر می شه؟/ بله.حداقل تو این مدت این طور بوده.هر چند تصمیم دارم به این رویه پایان بدم....

.................................................. ..............................

اقای دکتر یه مطلب دیگه هم میخواستم بگم بهتون.دلیلش هم اینه که یه بار رفتم پیش یه مشاور و وقتی این موضوع رو گفتم گفت این یه مشکله که از بچگی داشتی...گفتم این رو هم بهتون بگم...

من از بچگیم به همه چیز علاقه نشون میدادم و البت نمیتونستم تویه یه چیز پابند بشم.الان کمتر این جورم.به همه چیز علاقه نشون میدادم.همه چیز.اشپزی...نجوم...ریاضی...مثل ثات...موسیقی...نگارگری و نقاشی...زبان...تاریخ...تاریخ ادیان...مکانیک که خب رشته تحصیلیمه...فیزیولوژی...تشریح بدن انسان...خیلی چیزای دیگه...تو تموم این زمینه ها خیلی رفتم خواندم.هیچ وقت نتونستم یکی اینها رو کامل ببرم جلو.نه یه نگارگر استاد و حرفه ای شدم...نه یه موسیقی دان خوب و حرفه ای...و نه تو بیقه مسایل...شاید تا مراحل حرفه ای شدن رفتم...اما کامل نشدن هیچ کدوم.اون قدر که بگم من یه نقاشم یا موسیقیدان یا ریاضیدان صاحب نظر یا یه مهندس مکانیک خیلی باسواد یا تافل زبان دارم یا مدرک د اس ها المانی یا هرچی...همه چیز تا یه جای خوب رفت جلو و بعد ول میشد.بخاطر درس یا عدم تمایل خودم یا هرچیزی...همیشه از اینکه تو یه جمعی باشم و یه حرفی بزنن و من سر در نیارم و ندونم حس خیلی بدی داشتم.مثلا وقتی دوستام درباره عکاسی حرف میزنن و من هیچی نمیدونم انگار دارن منو شلاق میزنن.میمیرم.از اینکه نمیتونم نظر بدم.نمیتونم ایده بدم.نمیتونم بگم هی!!!منم میدونم.نمیدونم خود کم بینیه یا خود شیفتگیه یا چی چیه...بچه که بودم خوراکم این بود که بشینم کتابای به من بگو چرا و این کتابای مجموعه بنفشه رو بخونم.حالت دایره المعارف داشت.اصلا یه دایره المعارف زرین داشتیم من خیلی مواقع اصلا نمیفهمیدم چی میگه اما دوست داشتم بخونمش.لذت میبردم برم سر کلاس و من بدونم و بقیه گوش کنند که من میدونم.لذت میبردم یکی یه چیزی بگه و من بدونم دربارش حتی اندک...و خب برعکس وقتی نمیدونستم رنج میبردم.حس تنهایی بهم دست میداد.بی خود بودن.حس یه ادم ناتوان.فلج و ضعیف بودن.یه همچین چیزی.وقتی میرفتم سر کلاس هرچی معلم میگفت من یه ایده ای براش داشتم.ولو ناقص یا اشتباه...بالاخره یه حرفی میزدم...یادمه حتی یه بار خانم معلمم به مادرم گفته بود گاهی یه سوالی رو مطرح میکنه انگار نمیدونه جوابش رو و ذهن همه بچه ها رو میندازه به چالش و بحث.کلی وقت کلاس رو میگیره بعد هم خودش اخرجواب رو کامل میگه و من متوجه میشم اصلا خودش ج سوال رو میدونسته.الان اصلا نمیدونم چرا این کار رو اون روزا میکردم و اصلا یادم نمیاد که چنین کاری رو کرده باشم...این رو از روی حرف مادرم میگم...خلاصه نمیدونم چی بوده اما حس میکنم الانم هست...هنوزم گاهی اذیت میشم...اگه بخوام بیطرف قضاوت کنم خیلی وقت ها خیلی جاها وقتی دروغی میگم هم ناشی از همین مسئلس.میخوام خودم رو از تا نیندازم...البت هیچ وقت دروغی نمیگم که به ضرر کسی باشه.اما دروغ زیاد میگم.اصلا برام عادت شده.اما میگم دروغ مضر نمیگم...

.................................................. ............

اقای دکتر سعی میکنم در اسرع وقت با ایجاد زمینه ها برای انجام برنامه .برنامه رو بصورت عملی شروع کنم.یکی دو روز وقت میبره تا تمام کارهارو انجام بدم.پرینت هارو ریختم دور و تا الان تمام مکالمات شما و خانم پووه را خواندم و نکات رو یاد داشت برداری کردم.انشالله به محض ایجاد زمینه ها شروع به گزارش نویسی میکنم...

درباره خطاها هم فکر کردم...انشالله صورت کامل اون جدول خطاهایی رو که انتظار داشتید رو بصورت کامل قرار میدم اما عجالتا این 9 خطا رو بررسی کردم و دیدم به نوعی دارم:

شخصی سازی – استدلال هیجانی- تفکر همه یا هیچ – برچسب منفی زدن – فاجعه سازی – فیلتر کردن – استنباط اختیاری – عبارت های باید دار – تفکر تساوی گونه

- - - Updated - - -

دفترچه رو همین الان تشکیل دادم.یه تقویم دستی کوچک.نیمه اولش رو گذاشتم برای سوالام و نکته هایی که از اینجا برداشت کردم.نیمه دومش هم شد برای نوشتن جداول و گزارشات و نوشته ها و این مسایل.درسته ؟خوبه؟

سلام.
آقای نگارگر خیلی خوشحالم که از اون فکر های منفی منصرف شدید و میخواید روی اهدافتون تمرکز بگیرید.
واقعا حیف این همه استعداد و توانایی شما بود که بخواید برید وسط بیابون نابودش کنید.

امیدوارم مشکل اون غده ای هم که میگید توی کمرتون سبز شده به زودی حل بشه.

موفق باشید.

سلام اقای دکتر.
وقتتون بخیر....
طبق دستوراتتون من لیست سوالاتی که تویه تایپیک خانم پووه بود رو ج دادم.و یه لیست از خطاهایی که فکر میکنم دارم رو هم نوشتم...
عذر خواهی میکنم بابت چند روزی که نبودم.تنبلی نکردم.حقیقت تهران قبول شدم دانشگاه و رفتم ثبت نام.البت خواندن درس برای ازمون چهارماه اینده هنوز هم سر جای خودش باقیه....انشالله بشه تو مقطع ارشد تو دو رشته همزمان درس میخونم.حالا اولیش که شروع شده.امید به خدا.
تویه این چند روز برنامه رو نصف و نیمه به خاطر شرایط خاص سفر اجرا کردم.ضمن اینکه قبل از سفر کلا به جای تعویض دکور اتاق خود اتاقم رو با خواهرم عوض کردم....به نظرتون اشتباهه؟یا اشکالی نداره؟
صبح ها هم اون مطالبی رو که باید داخل تقویم بنویسم رو مینوشتم.همون سه خط مهمترین کارهای روزانه که بلافاصله باید بعد از صبحانه بنویسم.
تقویمی برداشتم و نیمه اولش رو قرار دادم برای یاد داشت برداری از راهنمایی های شما و نیمه دومش برای همون ثبت گزارشات روزانه.
یه سوال دارم...حتما اون قضیه رستوران باید به همون شکل اجرا بشه؟مثلا نمیشه خوردن ناهار با دوستم تو کتابخونه باشه؟
راستی ده دقیقه صبحانه به نظرتون یکم شبیه صبحانه خوردن سربازی تو دوران اموزشی نیست؟!؟!؟عملا نیم ساعت بعد گشنم میشه...نمیشه وقت این یکی رو بیشتر کرد؟
تمرین های تنفس و تصور رنگ رو حقیقت هنوز نتونستم انجام بدم.فقط یکی دوبار تویه مسیر در اتوبوس انجام دادم همینطور که روی صنلی نشسته بودم.خیلی قشنگ بود...

باز هم عذر میخوام که کمی ابتدای کار نامرتبم.حقیقت شرایطم یکم جابجا شده و باید یه نظم جدید بدم.چند روز طول میکشه .اما قول میدم از دو سه روز دیگه خیلی جدی تر هر شب گزارش هام رو بنویسم...

راستی سوالم این هست که باید هر شب مرتب گزارش های روزانه و لیست کارهای مهم امروز و این مسایل رو این جا بنویسم؟



از توجه و راهنمایی های شما سپاسگذارم
نگارگر 1986


- - - Updated - - -

پی نوشت:

جناب دکتر .پاسخ سوالات رو در کامنت شماره 11 ج دادم.
ممنون میشم بررسی بفرمایید و پاسختون رو بنویسید.

با احترام