حسابگر بودن همسرم

:46:
با سلام به دوستای گلم.
بعد از اون تاپیکی که گذاشتم و مساله رو در مورد خانواده همسرم مطرح کردم ....موضوع دیگه ای هم هست که من نمودونم چه جور باید حل کنم..
موضوع حسابگر بودن همسرم هست.. باید این موضوع رو بگم که من قبل از اینکه ازدواج کنم با همسرم شریک بودیم و البته این شراکت کاملا بر پایه اعتماد من بر اون استوار بود که اون هم شایستکی خودش رو کاملا به من نشون داده بود..اما مساله اینجاست بعد از ازدواج ما من احساس میکنم همسرم با من حسابگر هست... نه اینکه خسیس باشه یا اینکه با هم به گردش نریم و از این جور حرفا...بلکه به عنوان مثال تا حالا نشده که چیزی برای من خارج از هدیه بابت موارد خاص بخره...البته این هم بگم که من شاغلم و از لحاظ مالی از 18 سالگی استقلال کامل داشتم ..به عنوان مثال ما با هم به داروخانه رفتیم....خرید من 300000ریال شد... اون خواست حساب کنه اما من اجازه ندادم و اون هم دیگه اصراری نکرد...این موضوع باز هم پیش اومده.... در طول سفری که داشتیم کار دیگه ای کرد... زمانیکه سوغاتی میخریدیم پول سوغاتی خواهرش رو خودش حساب کرد اما برای خرید سوغاتی برای خواهرم تعلرفی برای پرداخت پول نکرد....:302:
حقیقتش احساس هم کردم که برای خانواده خودش بیشتر خج میکنه تا برای من.... من اصلا فرد ریز بینی نیستم...اما این مساله کاملا برام واضح بود//
آخه چرا؟
لطفا من رو راهنمائی کنین...

نجوا خانم
باید به عرض شما برسانم که مشکل شما اینجاست که دخل و خرج شما سوای از همدیگه است اگر یکی از شما حسابدار پول باشید دیگه با این مشکلات مواجه نخواهید شد.

و یک چیز را هیچ وقت فراموش نکن که پول در آوردن خیلی لذت دارد ولی وقتی آنها را برای عزیزان و محتاجان خرج کنی دیگه لذتش قابل توصیف نیست.

پونه عزیزم...ممنون از راهنمائیت...
اما خوب مساله اینجاست که من هنوز خونه خودم نرفتم...پس طبیعی هست که حسابهامون تا جدی از هم جدا باشه....
اما من واقعا همسرم رو دوست دارم و همونطور که میگی از رج کردن برای عزیزام لذت میبرم..ولی احساس میکنم اون با من حسابگر هست....

در این زمینه منو بیشتر راهنمائی کنین....

سلام نجوای عزیز:72:
عزیزم مگه نگفته بودی که ازدواج کردی؟ پس چطور می گی که خونه خودت نیستی؟؟
عزیزم در مورد حسابگر بودن همسرت اصلا ناراحت نباش، همسر من هم همینطوره، من هم اوایل بهم بر می خورد اما فهمیدم که عادت داره، حتی یه لیست ماهانه داره که خرج و مخارجش رو توش وارد می کنه. حتی حساب کرایه ماشین ها و پول غذا و همه چی رو در میاره، الان دیگه منم کمکش می کنم چون بعضی وقتها دخل و خرجش جور در نمیاد به من میگه ببین توی این ماه من چه خرجایی کردم، منم تا اونجایی که یادم میاد بهش میگم، من دیگه بدتر از خودش شدم حتی حساب 10 تومنی و 25 تومنی رو هم بهش می گم. در مورد اینکه پول سوغاتی خواهرش رو خودش داد و برای خواهر شما اصراری نکرد، من فکر دیگه ای می کنم، البته ببخشید من بر طبق تجربیات خودم از زندگیم می گم. همسر من وقتی می بینه که من می خوام چیزی بگیرم یکی دو بار میگه بذار من حساب کنم، اگه همون بار اول گفتم باشه، حساب می کنه اما وقتی می بینه هر دوبار رو میگم نه، میذاره خودم حساب کنم، برای اینکه احساس می کنه به من بر می خوره. شما هم بهتره با همسرت تعارف نداشته باشی، شاید اون هم همین احساس رو می کنه.
به هر حال امیدوارم مشکلت حل بشه و تونسته باشم بهت کمک کنم.
اگه حساسیتتو کم کنی راحت تر می تونی زندگی کنی عزیزم:72:

سلام
این قبیل مسائل در مورد خانواده هایی که هر دو شاغل هستند معمولا" وجود دارد ولی طبق عرف و شرع کلیه مخارج و نیازهای مایحتاج زندگی بعهده شوهر می باشد ولی اگر خانمی نیز درامد خود را جهت مخارج روزمره هزینه می کند این جالی لطف و سپاس دارد . پیشنهاد می کنم که جهت هزینه کردن درامد یک برنامه ای تنظیم نمایئد مثلا" نصف در آمد شوهر و شما جهت مخارج زندگی و مابقی نیز جهت پس انداز و ضمن اینکه خیلی هم نسبت به این مسائل حساسیت نشان ندهید چون حساسیت زیاد خود باعث بروز مشکلاتی در آتی خواهد بود .
سالم و تندرست باشید .

سلام نجوا جان
این حسابگری و یا جدا بودن خرج توی دورانی که زن و شوهر زیر یه سقف نرفتن تا حدودی عادیه ولی نباید گذاشت که برای طرفت عادی بشه و تا بعد از ازدواج ادامه پیدا کنه من هم دوران نامزدی تقریبا به همین صورت بودم شاغل بودم و با توجه به اینکه با همسرم فاصله شهری داشتیم خرج رفت و برگشتم با خودم بود از طرفی اون به عنوان یه مرد و شوهر من هیچوقت نمیگفت که پولی نیاز دارم یا نه...بعد از ازدواج و نزدیک شدن به همدیگه بهش گفتم که تو باید من رو به عنوان همسرت از نظر مالی حمایت میکردی شاید من احتیاج داشتم و تو توجهی نداشتی البته مطمئن شدم که این بی توجهیش از سر بی تجربه بودنش بود نه چیز دیگه ای الان طوری شدیم که هیچکدوم حساب در امد خودمون و همدیگه رو ندارم اون حقوقش همیشه در دسترس منه و هرگز هم حساب اینو نداره که چیکار کردیم یا خرج چی کردیم
من فکر میکنم این قضیه بعد از شروع زندگی با هم رفع بشه در مورد خرید برای اعضای خانواده هر دوتون هم ،اجازه ندین به این نحو پیش بره گاهی شما برای طرف اون و گاهی اون برای طرف شما خرید کنین به نظر من اینطوری محبت بینتون هم زیادتر میشه..بهتره که از هم جدا نکنین
امیدوارم که زندگی خوبی در پیش رو داشته باشی

خیلی ممنون از راهنمائی شما..

من خودم هم به این موضوع فکر کردم..باید خودم هم سعی بکنم و طوری باشم که واقعا فکر نکنه که خرج و مخارج ما از هم جداست...

اگر راهنمائی هاتون باشه بازم ممنون میشم

سلام
راستش تقصیر خودتون هست شوهرتون رو بد عادت کردین. چون این اطمینان رو بهش دادین که به پول اون کوچکترین احتیاجی ندارین و خودتون خرج می کنید. و این رو قبول کرده که فقط برای خودش و خانوادش خرج کنه . به نظر من نوبتی خرج کنید مثلا اگه رفتید مسافرت شما برای خانواده شوهرتون بخرید و ایشون هم برای خانواده شما. سعی کنید از چیزی که آزارتون بده حتما با شوهرتون در میان بزارین و بگین اینجوری احساس می کنم هنوز مجردم پس لطفا اجازه بده طوری خرج کنیم که سوء تفاهم پیش نیاد. موفق باشید

در اسلام هزینه زندگی به عهده مرد است

با سلام به همه دوستان
به نظر من مورد خوبی مطرح شده.راستش رو بخواین مشکل من دقیقا برعکس شماست.یعنی شوهرم به چندان حسابگر نیست و همینطور خودم!به دلیل مشغله ها یا هرچیز دیگه.در نتیجه ما نمی تونیم برا زندگیمون برنامه ریزی مالی خوبی داشته باشیم .البته خوب دخل و خرجمون تفاوتش زیاد نیست! ولی به نظر من اگر آدم بخواد آینده زندگیش رفاه بیشتری داشته باشه باید از ابتدا برنامه ریزی مالی بهتری داشته باشه.

سلام مجدد به تمام دوستان.
خیلی مممنونم از اینکه راهنمائی میکنید من رو.
بعد از برگشت ما از مسافرت من سعی کردم طبق راهنمائیهای شما عمل کنم و البته نتیجه هم گرفتم و متوجه شدم که اشکال از جانب خود منه.
حقیقتش من چون خیلی وقته شاغلم برام خیلی سخته از لحاظ مالی روی شخص دیگه ای حساب باز کنم و یا طلب پول کنم حتی اگر احتیاج داشته باشم.برای همین هم وقت خرید همیشه اول حساب جیب حودم رو دارم و نمیگذارم کسی حساب کنه...در مورد همسرم هم همینطور برخورد میکنم. یعنی هیچوقت نشده که از چیزی خوشم بیاد که پولی برای خریدش نداشته باشم حتی اگر با اون باشم. البته من قصد سوئ استفاده مالی از اون ندارم اما خوب دلم میخواد اون احساس کنه من زنم و اون موظف هست من رو تامین کنه حتی اگر نیاز نداشته باشم.. البته خودش کامملا به این موضوع واقف هست اما من اون رو دارم بد عادت میکنم هر کار میکنم نمیتونم اجازه بدم کسی مخارجم رو به عهدا بگیره... لطفا از این نظر کمکم کنین تا اول با خودم کنار بیام.
خیلی ممنووووووووووون...

من هم چون از 18 سالگي كار مي كردم مستقل به خودم بودم و در دوران عقدم همين مشكل شما رو داشتم و متأسفانه نتوانستم حل كنم. اما از زمانيكه ازدواج كردم وضع فرق كرده. هموني شد كه مي خواستم. اگه بريد سر خونه و زندگي خودتون درست مي شه.