دوست داشتن و قول بخشیدن بخشی از مهریه

سلام
من 30 سالمه. 3.5 ساله ازدواج کردم. شوهرم 2 سال از من کوچیکتره آدم اهل عمل و بااراده و باشخصیت با منطق و آدم سالمی هست. هم رشته ایی هستیم. شغل خوب با درآمد خوب داره. منم شاغلم. در خصوص مهریه مشکلاتی دارم که اول یک تاریخچه از زندگیمون رو می نویسم :
قبل از ازدواج همسرم به دلایلی تنها زندگی می کرد. بعد از آشنایی در محل کار 6 ماه دوست بودیم. همسرم در زمان دوستی همسرم از بایدها و نباید های زندگیش می گفت همه رو از روز اول با صداقت تمام گفت. گفت من مهریه رو هدیه خودم به تو می دونم که در توانم باشه پرداخت کنم. از طرفی بهت حقه طلاق و نیمی از دارایی های بعد از ازوداج رو هم می دم. گفتم بابام به مهر بالا اعتقاد داره. خیلی صحبت کردیم . من دوستش داشتم. گفت من 114 تا می تونم مهر کنم. بیشتر از آن برای شرایط من عاقلانه نیست. در دقایق نود تا 200 و بعدشم تا 300 هم قیل از خواستگاری حضوری صحبت کرد. به پدرم گفتم. من خواهر اولم ازدواج نکرده بود . خواهر دوم ازوداج کرده بود و من سومی بودم. پدرم نمی خواست تا اولی نرفته من رو شوهر بده. گفت من مهر بالا می گم زیر 1000 تا قبول نمی کنم. گفتم نه من اعتقادی ندارم.... از همان قبله خواستگاری دعوا ها شروع شد. آمدند جلسه اول پدرم گفت باید تحقیق کنم شاید پسر شما بدباشه. بعد از تحقیق که پدرم راضی شده بود پسره خوبیه آمدند برای تعیین مهریه. همسرم با من شرط کرد گفت رضایت من 114 تاست. اما به خاطره تو تا 300 هم قبول می کنم. اگر پدرت 300 تا راضی شد که هیچ. اگر راضی نشد بعد از غقد ما تفاوت مهریه و می بخشی ؟ گفتم اره . آمدند و با 600 سکه تمام شد. با هم خوب بودیم. شوهرم حق طلاق و نصف دارایی هار و هم امضا کرد. گفتم بعداز عروسی می بخشم.... دلخوری هایی این وسط پیش آمد که خانواده من مسببش بودند. دعوا شد بین من و شوهرم. کار به خانواده من کشید و فهمیدند. شوهرم آمد خانه ما گفت من دوستش دارم اما عقلم اجازه نمیداد که زیاد مهر کنم. به اندازه داراییم مهرش کردم و توافق کردیم بقیه اش رو ببخشه. پدرم ناراحت شد و داستان تا 8 ماه به قهر گذشت. شوهرم زنک می زد و من جواب نمی دادم. دوستش داشتم . اونم داشت. می گفت من به خاطره تو همینم قبول میکنم . 600 تا رو قبول کرد اما گفت حالا که دوران عقد و خراب کردی عروسی نمی گیرم که اونم به خاطره من گرفت. خانه هم خرید. بعد از عروسی به رویم نیورد که مهریه و ببخشم . فقط دوبار که به خاطره خانواده ام دعوا شد اسم مهریه رو آورد تازه بازم نگفت ببخش. هیچی نگفت فقط گفت شما از صداقت و اعتماد من سو استفاده کردید. زندکی کردیم و من دوستش داشتم. 6 ماه بعد از ازدواج ماشین خرید و بدونه اینکه من بگم به نام من خرید هدیه داد بهم. تمام مراسم و مناسبت ها کم یا زیاد از طلا یا کیف و کفش کادو واسم می خرید. تو این مدت با روی باز با خانوادم رفت و آمد می کرد و دعوتشون می کرد خونه ............ گذشت تا خواهر بزرگم که ازدواج نکرده بود قصد ازدواج پیدا کرد. پسره خارج از کشوره. خانوادش آمدند همان جلسه اول آشنایی خواستگاری و بله برون رو یکی کردند. نه گل آنچنانی نه انگشتری نه شیرنیی درست و حسابی (در مقایسه با آنچه شوهرم واسم کرد و جشم خانواده منو نگرفت). بدونه اینکه انگشتری بیارن خواهرم رو نامزد کردند. پدرم در مورد مهرخواهرم گفت هر چی خودشون می خوان!!!! در مورد تحقیق گفت پسره شما که اینحا نیست نه تحقیق می خواد نه من شرظ و شروطی دارم! دهنه من و شوهرم بود که باز مونده بود. آمدیم خانه خودمان. دعوایمان شد. شوهر م حق داشت . من هم از دست خانوادم ناراخت بودم. الان 1 هفته هست که با من 5 دقیقه هم حرف نزده. دوستش دارم. اما همین دوروز پیش بود که گفت از پدرت نمی گذرم عشقه من و تورو تو اول زندگی از بین برد. گفت من فقط دارم زندگی می کنم که بگذره . گفت از دلم نمیاد بهت محبت کنم. عشق تو من مرده. گفت یک روزی 600 تا سکه رو می برم پیشه بابات می می گم این پول اینم دخترت . بذار ببینم بازم میگه مهریه ترمزی برای زندگیه دخترمه! گفت این دفعه بابات خواست بره مکه حلالیت خواست می گم حلالت نمی کنم که به خاطره مهریه عشق تو زندکیم کشتی. بازم نکفت بیا مهرت رو ببخش. گفت بخشیدن الان فایده نداره. الان دیگه هیچی درست نمیشه . الان تو ذهنه من تو همینحوری شکل گرفتی خودخواه و دروع گو و پول پرست.....
پدرم تو دورانه عقد یک مسافرت یک روزه که برای عروسی قرار بود با خانواده شوهرم برم شمال رو اجازه نداد. حتی شوهرم گفت صبح زود میریم دخترتون رو از شمال بعد از عروسی میارم تهران 3 شب قول میدم تهران باشیم . اما حالا چی ! همون پدر خواهرم و مادرم رو می فرسته ترکیه که برید پسری که خواستگار خواهرم ببینید
شوهرم میگه خوبه ما رونذاشت مسافرت یک روزه بریم عقد کرده و محرم بودیم. حالا اینا رو می ذاره. شوهرم میگه من بیچاره که 300 تا سکه راضی شدم مهر کنم گفت نه حالا واسه خواهرت میگه 5 تا هم شد عیب نداره!!!!!
حالامن خیلی ناراحتم .خیلی چیزها رو نتونستم دیگه بنویسم. جند روزه دیگه تولد شوهرم . به نظرتون برم مهریه رو ببخشم ؟ نه کامل . همون جیزی که شوهرم راضیه. 114 تا نه 600 تا !؟ نظرتون چیه ؟؟
من تو این چند سال شوهرم رو شناختم آدم دل بزرگیه. آدمه!!! منو تنها نمیذاره حتی اکر مهرم 1 سکه باشه شاید یک روزی نخواد با من زندگی کنه می گم شاید، اما هیچ موقع منو بدون سرپناه و پشتوانه مالی نمی گذاره . خواستم با توجه با داستانه زندگیم و تجربه شما دوستان تصمیم بگیرم. کمکم می کنید ؟؟؟؟
اینم بگم من خودم شاغلم و از عهده مخارجم بر میام.

سلام بنظر من اگه عشقش کشته شده بود این همه کار برات انجام نمیداد. حرفهایی که زده رو عصبانیت بوده پدرت اشتباه کرده چرا به ارامی ازش نمیپرسید از پدرتون؟ بعدشم الان که مهریه 600چه 1000 او چیزی که قاوننه راید هدیه کنن زن داداشه من 1000 تاست و حقوق خونده خودش میگه اگه یروز خواستم مهریرو بدرد نمیخوره چو هرچی که قانو شده پرداخت میشه. نگران حرفا همسرت نباش شاکی هست حق داره اما بخاطره زندگی زیبایی که درست کرده و پر از عشق بوده خراب میکنه.اما حرف پدرت همیشه و همیشه تو ذهنش میمونه از این به بعد هوای همسرتو داشته باش خیلی الان ناراحته شما پیش قدم شو شما کارخودت یعنی محبت کردن رو فراموش نکن وزیادش کن بذار متوجه بشه که شما مقصر نبودی و از خانوادت بود اخر اخرش اینه که رابطتوت با خانوادت کم میکنید نه قطع و حرفتو هم بزن یا به مادرت یا پدرت به مادرت بگی خودش به بابا ت میگه شاید دلیلی داشته . هوای همسرتو داشته باش نگران نباش. محبت کن موفق باشی:43:

سلام آتیه خانم،

(1) من شما و خواهرتون رو نمیشناسم ولی اگه پدرت برای شما اینقدر سخت گیری کرده حتما دلیلی داشته. شما شاید ویژگی هایی داری

که خواهرت نداره و پدرت نمیخواسته با این ویژگی های خوب روی آینده ات ریسک کنه.

(2) به نظرم رسید شما خیلی دوست داری خانواده ات رو مقصر جلوه بدی در صورتیکه به نظر من شما قولی دادی و باید سر قولت میبودی.

در حقیقت شما مقصری.

(3) هر چند بخشیدن قسمتی از مهریه ات خوبه چون در عمل موقع طلاق همه مهریه رو نمیشه گرفت(البته اگه حق طلاق نداشته باشی

ولی خوب قضیه شما فرق میکنه شما قول دادی) ولی به نظر من کمی دیره. باید ببینی آیا اینکار اعتماد اونرو دوباره بهت جلب میکنه یا نه.

یعنی باید طوری اینکارو بکنی که قبول کنه داری به همون قولت عمل میکنی که به خاطر یکسری مشکلات تا حالا طول کشیده نه به خاطر اینکه

حالا بهتون بی توجه شده و میخوای توجهش رو دوباره بدست بیاری.

(4) امیدوارم ناراحت نشی و این شماره رو میتونی اصلن در نظر نگیری ولی فقط بر اساس نوشته ات خواستم بهت بگم که به نظر من هم شما

خودخواه، دروغ گو و پول پرست هستین.

بين خودتون و همسرتون يه قرار بذاريد كه به خاطر هيچ شخص ثالثي باعث ناراحتي طرف مقابل نميشيد .بهشون بگيد قلبا مهريه رو حلال كرديد و اگر خودشون تمايل داشتن محضريش كنيد ولي بذاريد اين راز براي هميشه بين دوتاتون بمونه و فاش نشه.بگيد وقتي بهترين همسر براتون هستند هيچوقت مسائلي مثل مهريه براتون مهم نيست از كجا معلوم داماد جديد خانوادتون به خوبي همسر شما باشه جوجه رو اخر پاييز ميشمرند.قدر همسرتو رو بدونيد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط toojih

سلام آتیه خانم،

(1) من شما و خواهرتون رو نمیشناسم ولی اگه پدرت برای شما اینقدر سخت گیری کرده حتما دلیلی داشته. شما شاید ویژگی هایی داری

که خواهرت نداره و پدرت نمیخواسته با این ویژگی های خوب روی آینده ات ریسک کنه.

(2) به نظرم رسید شما خیلی دوست داری خانواده ات رو مقصر جلوه بدی در صورتیکه به نظر من شما قولی دادی و باید سر قولت میبودی.

در حقیقت شما مقصری.

(3) هر چند بخشیدن قسمتی از مهریه ات خوبه چون در عمل موقع طلاق همه مهریه رو نمیشه گرفت(البته اگه حق طلاق نداشته باشی



ولی خوب قضیه شما فرق میکنه شما قول دادی) ولی به نظر من کمی دیره. باید ببینی آیا اینکار اعتماد اونرو دوباره بهت جلب میکنه یا نه.

یعنی باید طوری اینکارو بکنی که قبول کنه داری به همون قولت عمل میکنی که به خاطر یکسری مشکلات تا حالا طول کشیده نه به خاطر اینکه

حالا بهتون بی توجه شده و میخوای توجهش رو دوباره بدست بیاری.

(4) امیدوارم ناراحت نشی و این شماره رو میتونی اصلن در نظر نگیری ولی فقط بر اساس نوشته ات خواستم بهت بگم که به نظر من هم شما

خودخواه، دروغ گو و پول پرست هستین.

---

ممنون از راهنماییتون. بله حرفای شما رو قبول دارم. من هم سنم کمتر بود هم فوق لیسانس و شاغل هستم که خواهرم اینطوری نیست. مورد 4 رو قبول دارم و سعی دارم خودمو اصلاح کنم چون حالا که شوهرم دیدم حس می کنم تو بحثای تربیتی خانوادم کوتاهی کردن. اما سوالم اینه که :
از کجا بفهمم که اگر این کار رو انجام بدم تغییری در احوالات زندگیم رخ میده ؟
دوم اینکه هسرم اوایل آشناییمون گقت قبل از تو با کسی آشنا شدم که به خاطره مهریه زیاد و شرایطی که می گذاشت باهاش به زدم. می گفت می خواستم منطقی عمل کنم و از تصمیم هم خوشحالم. الان میگه بعد تو شرایطی گذاشتی که آن نمی ذاشت اما باهات ازدواج کردم. میگه چون من بهت در مورد آن گفته بودم تو سو استفاده کردی و خودتو خلافه ان نشون دادی . وقتی اینا رو گفت حس کردم که ازاینکه نفر اول از دست داده درحالیکه همون کارایی که آن میخواسته واسه من کرده پشیمونه !

اگر خودتون اقدام كنيد ديره ولي اگر صحبتش پيش اومد بگيد قلبا بخشيديد و اگر ايشون خواستن محضري كنيد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ساینا م

سلام بنظر من اگه عشقش کشته شده بود این همه کار برات انجام نمیداد. حرفهایی که زده رو عصبانیت بوده پدرت اشتباه کرده چرا به ارامی ازش نمیپرسید از پدرتون؟ بعدشم الان که مهریه 600چه 1000 او چیزی که قاوننه راید هدیه کنن زن داداشه من 1000 تاست و حقوق خونده خودش میگه اگه یروز خواستم مهریرو بدرد نمیخوره چو هرچی که قانو شده پرداخت میشه. نگران حرفا همسرت نباش شاکی هست حق داره اما بخاطره زندگی زیبایی که درست کرده و پر از عشق بوده خراب میکنه.اما حرف پدرت همیشه و همیشه تو ذهنش میمونه از این به بعد هوای همسرتو داشته باش خیلی الان ناراحته شما پیش قدم شو شما کارخودت یعنی محبت کردن رو فراموش نکن وزیادش کن بذار متوجه بشه که شما مقصر نبودی و از خانوادت بود اخر اخرش اینه که رابطتوت با خانوادت کم میکنید نه قطع و حرفتو هم بزن یا به مادرت یا پدرت به مادرت بگی خودش به بابا ت میگه شاید دلیلی داشته . هوای همسرتو داشته باش نگران نباش. محبت کن موفق باشی:43:

---

ممنون از نوشتتون . مادر! نصفه مشکلات من به خاطره مادرم هست. به خاطر فرق هایی که بین بچه هاش می گذاره. در دوران عقد چون خانواده شوهرم رسم داشتند بعد از عقد یک مهمونی ساده بگیرن همه عمه خالها باشن که عروسشون رو ببنین. بابام گفت ما نمی گیریم غیر پول خرج کردن واسه من چیزی نداره. خانواده همسرم گفتند اگر اجازه میدید ما خودمون بگیریم. که گرفتند اما فقط فامیل های خودشون رو دعوت کردن. آن زمان به مادرم گفتم من شاغلم خودم پول دارم مهمانی می گیرم. گفت نه واسه خواهردومیت نگرفتیم واسه تو هم نمی گیریم. گفتم من با آن فرق دارم. گفت نه. کفت اگه می گیری برو بیرون خودت جا اجاره کن. خونه نمی ذارم. گفتم مهر کم مامانم گفت مهر خواهر دومیت 700 تاست شوهرش ناراخت میشه مهر تو کم باشه. در حقیقت مامانم رو مخ بابام می رفت که من مثل خواهر دومیم باشه همه چیم. اما حالا که آن یکی خواهر داره ازدواج می کنه نمیگه شوهره من ناراحت میشه. اصلا مراعات نمی کنه. بزرگترین جفاها رو مادرم در حقه من کرده که حالا فرصت بود در یک موضوع دیکه مطرحش می کنم. فقط بدونید اگر بزرگترین مشکلات رو در زندگی داشته باشم به هر کسی بگم به مادرم نمی گم! واسه خانواده من ناراحتی من مهم نیست بنابراین به نظرم نگم که الان ناراحتم بهتره جون اهمیتی نمیدن که گفتن چه فایده داره

نميخواستم چيزي بگم اما دلم نيومد اگر شما بخوايد اينطور حوادث گذشته رو نبش قبر كنيد وادامه بديد كه نميشه كي وقت ميكنيد يه زندگي آروم بسازيد اگر اينطور فكر مي كنيد دو روز بعد هديه هايي كه براي بچه هاتون ميارن رو مقايسه ميكنيد دو روز بعد ... ارزش نداره ها فقط فكرتون رو متمركز زندگي خودتون بكنيد.

آتیه جان

دو مساله اینجا با هم کمی قاطی شدند
یکی مساله مقایسه شرایط شما و خواهرتون
دومی مساله مهریه و قول و قرارهاتون

کاش می تونستی حداقل اولی را کامل حل کنی و از ذهن خودت و همسرت خارج کنی. مقایسه اصلا درست نیست. چون شرایط شما اصلا اصلا یکی نیست.

خواهر شما از شما بزرگتره. حداقل 3-4 سال ( چون گفتی دومین خواهر بزرگتر از شماست ) این یعنی یک دختری حدود 35 سال. شما انتظار داری پدرت همونقدر سخت گیری کنه که برای شما کرد؟ دختر 26 ساله و 35 ساله؟به هر حال دو دختر کوچیکتر از اون ازدواج کردند. ایشون سنشون دیگه بالاست و باید کمی منعطف تر باشند تا زودتر سرو سامون بگیرند.

به نظرم اصلا اصلا اصلا خودت را مقایسه نکن.مخصوصا که می گی خواهرت شاغل هم نیست.

عزیز دلم. برای خواستگار خواهرت امکان اومدن به تهران نیست. پدرت باید چیکار می کرد؟ اون را همراه مادرش فرستاده تا خواستگارش را ببینه. تا خواستگار اون را ببینه. یه کم به شرایطی که پدر و مادر توش هستند و نگرانی هاشون فکر کن.
به نظرت آسونه دخترت را 35 سال مثل گل مراقبت و مواظبت کنی و بعد بسپری دست کسی که حتی نتونستی یک ماه درست ببینیش و باهاش رفت و آمد کنی؟ کسی که حتی امکان ورود به کشور خودش را نداره؟

سعی کن پدر و مادرت را درک کنی. سعی کن خواهر و همراه خوبی باشی برای خواهر تازه عروست. مقایسه نکن. شرایطشون را درک کن. شاید خواهرت الان توی دلش ناراحت هم هست که پدر می گه با هر مهریه که می خواهید من راضیم . پیش خودش می گه برای خواهرهای دیگه سخت گیری می کرد اما بخاطر شرایط من و سن و ... به هر چیزی راضی است. توی دل اونها الان ممکنه خیلی غم ها و سوالها و حرفها باشه که نمی تونند به شما بگن.

دعا کن خوشبخت بشه. دعا کن انتخابش درست باشه.نشستی به مقایسه دو چیز نابرابر که چی؟

خدا را به خاطر این که همسری فهیم و مهربون نصیبت کرده شکر کن و عشقت را دوباره توی دلش زنده کن.

اگر قسمت اول را متوجه شدی و برات حل شد بگو بعد می تونیم تمرکز کنیم روی قسمت دوم که مساله شما و مهریه و انتظارات همسرت هست.

تو این قضیه هم شما مقصری هم خانوادتون و هم شوهرتون
خانوادتون مقصرند چون به خواسته شما توجه نکردند و رو مهریه بالا پافشاری کردند(بنظر من یا حق طلاق با دختره یا مهریه بالا، تازه ایشون تعهد نصف اموال رو دادند)
شما مقصری چون به عهدت وفا نکردی
همسرت مقصره چون وارد چشم و هم چشمی شده و وقایع گذشته رو نبش قبر میکنه(البته به نظر من کمترین تقصیر رو داره)
به همسرت با صحبت دوستانه و ارام بگو که شرایط شما و خواهرتون فرق داره و برای همین روی شما سخت گیری بوده نه به خاطر شخصیت و جایگاه همسرتون
هرچه سریعتر به عهدتون وفا کنید حتی اگه کوچکترین احتمالی نمی دید که تغییری در وضعیت ایجاد بشه(گروکشی نکنید)
حتی به نظر من بهتره هر چه خواهر اولتون مهرش شد(اگه از ۱۱۴ کمتر بود) شما هم مهر خودتون تعیین کنید و مطمئن باشید تاثیر می ذارهایشون ناراحت هستند و حرف های الانشون رو جدی نگیرید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

آتیه جان

دو مساله اینجا با هم کمی قاطی شدند
یکی مساله مقایسه شرایط شما و خواهرتون
دومی مساله مهریه و قول و قرارهاتون

کاش می تونستی حداقل اولی را کامل حل کنی و از ذهن خودت و همسرت خارج کنی. مقایسه اصلا درست نیست. چون شرایط شما اصلا اصلا یکی نیست.

خواهر شما از شما بزرگتره. حداقل 3-4 سال ( چون گفتی دومین خواهر بزرگتر از شماست ) این یعنی یک دختری حدود 35 سال. شما انتظار داری پدرت همونقدر سخت گیری کنه که برای شما کرد؟ دختر 26 ساله و 35 ساله؟به هر حال دو دختر کوچیکتر از اون ازدواج کردند. ایشون سنشون دیگه بالاست و باید کمی منعطف تر باشند تا زودتر سرو سامون بگیرند.

به نظرم اصلا اصلا اصلا خودت را مقایسه نکن.مخصوصا که می گی خواهرت شاغل هم نیست.

عزیز دلم. برای خواستگار خواهرت امکان اومدن به تهران نیست. پدرت باید چیکار می کرد؟ اون را همراه مادرش فرستاده تا خواستگارش را ببینه. تا خواستگار اون را ببینه. یه کم به شرایطی که پدر و مادر توش هستند و نگرانی هاشون فکر کن.
به نظرت آسونه دخترت را 35 سال مثل گل مراقبت و مواظبت کنی و بعد بسپری دست کسی که حتی نتونستی یک ماه درست ببینیش و باهاش رفت و آمد کنی؟ کسی که حتی امکان ورود به کشور خودش را نداره؟

سعی کن پدر و مادرت را درک کنی. سعی کن خواهر و همراه خوبی باشی برای خواهر تازه عروست. مقایسه نکن. شرایطشون را درک کن. شاید خواهرت الان توی دلش ناراحت هم هست که پدر می گه با هر مهریه که می خواهید من راضیم . پیش خودش می گه برای خواهرهای دیگه سخت گیری می کرد اما بخاطر شرایط من و سن و ... به هر چیزی راضی است. توی دل اونها الان ممکنه خیلی غم ها و سوالها و حرفها باشه که نمی تونند به شما بگن.

دعا کن خوشبخت بشه. دعا کن انتخابش درست باشه.نشستی به مقایسه دو چیز نابرابر که چی؟

خدا را به خاطر این که همسری فهیم و مهربون نصیبت کرده شکر کن و عشقت را دوباره توی دلش زنده کن.

اگر قسمت اول را متوجه شدی و برات حل شد بگو بعد می تونیم تمرکز کنیم روی قسمت دوم که مساله شما و مهریه و انتظارات همسرت هست.

---

شیدا جان ازت ممنونم. من چون خیلی ناراحتم و اوضاع روحیم به هم ریخته نمی تونستم قضایا رو اینجوری ببینم. ممنونم ازت. حتما تا یکی دو روز آینده در مورد این موارد که گفتی با همسرم صحبت می کنم. بعد بهش اطمینان می دم که مهر واسم مهم نیست و هر موقع تمایل داشت می تونیم بریم مهریه رو 114 کنیم . بهش می گم که خودش برام مهمه هر چند باور نمیکنه و می گه اگر مهم بودم کار به اینجا نمی رسید. اما سعی می کنم از این به بعد همسرم اولویت اول زندگیم باشه . فقط یک مساله ایی یکبار وسط حرفاش گفت دیروز که برای عقد خواهرت نیومدم نگو بیا. چون خیلی از دست خانوادت شاکی ام باید یکچوری آروم بشم . البته تک تک افراد خانواده من در دوران عقد بهش بی احترامی کردن که الان می کن خیلی اشتباه کردن. اما خوب حرفاشون همیشه تو دلم شوهرم مونده.... حقم داره.
در ضمن قسمت اول رو متوجه شدم جه طوری حل کنم و در مورد قسمت دوم هم نظرتون رو بگید لطفا :)

شوهرم اصلا تو خونه حرف نمیزنه باهام. زیر زبونی فقط سلام میده. شام هم نمیخوره. امروز که پنجشنبه بود رفت سرکار. شبها هم دیر میاد ساعت 9:30. البته سره کار میمونه زنگ می زنم بهش سرسنگین حرف میزنه . چی کار کنم به نظرتون ؟

دوست عزیز همسرتون نیازبه زمان برای حل کردن مسائل پیش خودشون دارند
وقتی مسئله ای پیش میاداقایون به غارتنهایی پناه میبرندونمیخواهندهم ازکسی کمک بگیرندوترجیح میدهندخودشان مسئله روحل کنند پس شماهم به ایشون کمک کنیدتابتوانند مسئله روحل کنند
اماموردبعدی درباره خانوادتون هست که حتمادلیلی داشته میدونیدچرا؟چون خواهرتون شرایط وموقعیت شماروندارند درثانی دوتاخواهرکوچکترازدواج کردند شماکه نمیدونیدخواهرتون چی کشیدندوپدرومادرتون توعروسی شمایادرمراسم شماچه حالی داشتندهمش میگفتند کاش دختربزرگترمون اول ازدواج میکردعلاوه براون حرفهایی اطرافیان چه تاثیری رواونهاداشته ولی به روی شمانیاوردند پس ناچاربودند برای شمادوخواهرکوچکترشرط بگذارند مخصوصاشماکه شرایط بهتری داشتیدپس نیازبه شرط وشروط بیشتری داشتید این رودرنظربگیریدکه بخاطرارزشی که برای شماقائل بودند این کارهاروکردند

من به شوهرم موارد زیر رو ایمیل کردم:


مقایسه اصلا درست نیست. چون شرایط من و خواهرم اصلا اصلا یکی نیست. خواهرم از من بزرگتره. 4 سال یعنی 34 سالشه. ما نباید انتظار داشته باشیم بابام همونقدر سخت گیری کنه که برای من کرده. دختر 26 ساله و 34 ساله؟خیلی فرق دارن هر کسی حاضر نمیشه با یک دختر 34 ساله ازوداج کنه. به هر حال ما دوتا که کوچیکتر از اون بودیم ازدواج کردیم .خواهرم الان سنش دیگه بالاست .بابا مامانم مجبورن یک ذره منعطف تر باشند تا زودتر سرو سامون بگیره دیگه 25 سالش نیست که بخوان به هر چی گیر بدن.
من اوایل ناراحت شدم اما الان به نظرم اصلا اصلا نباید خودمو با آن مقایسه کنم. اگر روی تو هم سختگیری کردن به خاطره این بوده که شرایط فرق داشته من سنم کمتر بوده خواهر بزرگم ازدواج نکرده بوده و هنوز جا داشتم. شاید آنها فکر می کردن من ویژگی های بهتری از خواهرم داشتم مثلا نمی خواستن روی زندکی من ریسک کنند.
یک موضوع دیگه تحقیق بوده که مجبور شدن برن ترکیه. چون واسه پسره امکان اومدن به تهران نبوده . باید چیکار می کردن؟ بابام که نمیتونسه بره، خواهرم رو هم تنها نمی تونسه بفرسته محبور شده مامانمو فرستاده تا برن پسره رو از نزدیک ببینن.تا پسره هم اونو ببینه. حق داشتن نگران باشن ؛ به نظرت اگر خواهر خودت 34 سالش باشه یک چنین شرایطی داشته باشه می تونید بسپرید دست کسی که حتی نتونستین یکبار ببینینش .
شرایط خواهرم خیلی سخته دلم واسش میسوزه. اون الان توی دلش ناراحت هم هست که بابام هیچ شرطی نذاشت و ترسید حرف بزنه رو دستش بمونم. پیش خودش می گه برای دو تا خواهر دیگم سخت گیری می کرد اما بخاطر شرایط من و سن و سالم ... به هر چیزی راضی است. توی دل خواهرم یا بابا مامانم الان ممکنه خیلی غم ها و سوالها و حرفها باشه که نمی تونند بگن.
من کاملا به تو حق می دم که ناراحت بشی فقط اینو در نظر بگیر خواهرم از آن موقعی که آمدی خاستگاری من 8 سال بزرگتره. بیا درکش کنیم.ایشالا که انتخابش درست باشه.من و تو هم دو چیز نابرابر رو مقایسه می کنیم که چی بشه ؟ نمی خوام به خاطر یک نفر سومی زندگی خودمو خراب کنم.
(داخل پرانتز اینم بدون که من از اتفاقایی که باعث شدم بیافته پشیمونم . خیلی)


...
در حوابه من این ایمیل رو زد :

اولا برای خانواده من دختره 34 ساله با 20 ساله فرق نداره بخوان ازدواج کنند حرف دل خواهرام بیشتر مهمه مامان بابام. دوما چرند تحویله من نده تو نمی خواد درس زندگی به من بدی. همون موقع زندگی منم نابود شد چه 26 سالم بود چه 36 سالم. به درک که خانوادت شرطی برای خواهرت نذاشتن . بیخود کردن با زندگی من بازی کردن اصلا برن جهنم همشون. من با تو مشکل دارم . تو منو نابود کردی نه اونها. مسائل رو نپیچون . من هر کاری کنم نمی تونم ببخشمت. شرمنده ولی نمی تونم .

الان نمی دونم جی کار کنم عقد خواهرم هم یکشنبه یا دوشنبه هست و همسرم میگه نمیام

سلام، نمیدونم تا چه حد نظرم درسته ولی من در این شرایط در مورد موضوع تاپیک تون که بخشیدن مهریه است اصلن موافق نیستم. به

نظرم الان بخشیدن یا صحبت در موردش هیچ کمکی به شما نمیکنه. کمی تنهاش بزارین و بهش محبت کنین. و اگه خودش حرف بخشیدن

مهریه رو پیش کشید باهاش موافقت کنید.

دیگه پیش نمیکشه . بعد از مراسم خاستگاری خواهرم دوباره یادش آمد. بخثمون که شد وسط حرفاش گفت اگر من مهم بودم تا الان اینکارو کرده بودی. اما الان دیگه فایده نداره. اما خودم فکر کنم فایده داشته باشه. آخر بهش گفتم اینقدر حرف کذشته رونزن بزار حالمون رو درست کنیم گذشته رو ول کن و گفت من نباید چیزی درست کنم!

آتیه جان،

همین که بخشی از موضوع حداقل برای خودت حل شده خوبه.
با فکر بازتری می تونی به بقیه اش فکر کنی.

این که برای همسرت توضیح دادی مطمئنا متوجه شده منظورت چی هست.
ولی آقایون به این راحتی عذرخواهی نمی کنند یا به اشتباهشون اعتراف نمی کنند.

در مورد این که با شوهرت در این زمینه چه رفتاری داشته باشی
نظر من این هست که مدتی صبر کنی. در شرایط مناسب می تونی کاری که گفتی انجام بدی.

من احساس می کنم شوهر شما بیشتر از اون که از مساله مهریه ناراحت باشه
از مساله دعواها و کشمکش هایی که شما و خانواده ات در دوران عقد و نامزدی ایجاد کردید ناراحته

ایشون صادقانه گفت می تونه 114 سکه مهر کنه. شما رسوندیش به 600 سکه و قول دادی بعد عقد ببخشی.
بعد از عقد نه تنها سکه ها را نبخشیدی که یک دعوای بزرگ و هشت ماه قهر هم پیش اومد که به قول خودت حتی جواب تماسهاش را هم نمی دادی.

هشت ماه قهر به این شکل در دوران عقد خیلی سخته، چه برسه به این که فکر کنی سرت کلاه گذاشتند و قولی دادند که عملی نشد.
شوهرت بیشتر از اون که از مهریه ناراحت باشه
از رفتارهای شما ناراحته.
از احساسهای بدی که اون روزها داشته. الان هم یاد اون خاطرات بد و فشارها افتاده.

راستش نمی دونم چطور می شه اون خاطرات را کمرنگ کرد
ولی مطمئنم مهریه بهانه است و همسرت از اون روزهای تلخ و دعواهای که با خانواده ات داشته ناراحته.

نظراتی که آقایون می ذارن را با دقت بیشتری بخون
شاید از نگاه یک مرد بهتر بتونن بهتون بگن در این شرایط چه چیزی بیشتر آرومشون می کنه.

برای تولد لازم نیست صحبت مهریه را بکنی
می تونی یه تولد خوب براش بگیری. اونطوری که فکر می کنی با روحیه اش جور هست.
مثلا اگر خونه مامانت اینا سورپرایزش کنی به نظرت براش جالب هست؟
که بهش نشون بدی چقدر براش احترام قائلید و دوستش دارید.
بدون این که حرف اون روزها را بزنی. بذار فکر کنه شما فراموش کردید.

ممنون شیدا جون.
آره جدی میگی ؟ راستش من نمی دونم برای جبران چه کنم ؟ خودش میگه جبران شدنی نیست آن دوران زندگی من یکبار می خواست اتفاق بیافته تو و خانواده با خودخواهی هاتون نابودش کردین. من نمی دونم چی کار کنم. بخصوص اینه این اواخر اصلا اجازه نمیده بهش محبت کنم. غذا نمی خوره. روزای تعطیل میره سره کار. مثلا الان جمعه رفته سره کار. سوال می پرسم جواب نمیده. حرف می زنم اعتنا نمی کنه. چه طوری بهش محبت کنم ؟ برای تولدش چه کنم ؟ می دونم کادو بخرم حتی باز نمیکنه . چون سره تولد من 1 ماه پیش سرش شلوغ بود گفت برو هر چی خوشحالت می کنه واسه خودت بخر اما من نخردیم گفتم وقت نکردم. اونم ناراحت شد. مگه اینکه وقتی کادو براش خریدم یکی هم برای خودم بخرم. در مورد مهمونی هم نمی دونم بگیرم یک وقت آبروریزی نشه چون مغلوم نیست کی بیاد یا اصلا حوصله مهمون داشته باشه. من چند تا مورد می گم نظرتون رو بگید (تولد شوهرم چهارشنبه هست ):
1- خودمون 2 تا باشیم مثله همیشه. 2 تا کادو بگیرم.
2- مادر شوهرم اینا رو خونه خودمون دعوت کنم فقط
3- خونه مادر شوهرم مهمونی بگیرم بابامینا رو هم بگم
4- خونه خودم مهمونی بگیرم جندتا از دوستامونو دعوت کنم

خیلی دوست دارم با این مهمونی نشون بدم بابا مامانم تو رو دوست دارن و برات ارزش قائلن اما نمی دونم چه جوری!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط atiye2004

آره جدی میگی ؟ راستش من نمی دونم برای جبران چه کنم ؟ خودش میگه جبران شدنی نیست آن دوران زندگی من یکبار می خواست اتفاق بیافته تو و خانواده با خودخواهی هاتون نابودش کردین. من نمی دونم چی کار کنم.

---

اگر مشکل همسرت مهریه بود که الان هم قابل جبران است.
کاملا مشخص هست که مشکلش مهریه نیست. داره واضح می گه که مشکلش اتفاقات اون دوران هست.
البته اون اتفاقات بخشیش به خاطر مهریه تشدید شده ولی به هر حال اون دوران را براش سخت کرده.

با مواردی که داری در مورد همسرت می گی کاملا مشخصه آدم یک رو و صادقی است.
برای همین واسش سخته که اعتمادش را خراب کردید.

در مورد تولد من هم همین شک را دارم.
شما که اخلاقش را می دونی، ممکنه نیاد و به قول خودتون آبروریزی بشه؟

سلام
ديروز عقد خواهرم بود شوهرم نيومد و من تنها رفتم. شوهرم هنوز باهام حرف نميزنه. فقط گفت من جلسه مهم كاري دارم با چند نفر نمي تونم وسط روز تا كرج بيام. البته بگم روز قبل عقد محضر گرفتن آنم فردا صبحش در كرج بنابراين همسرم وقت نداشته تا قرارهاي كاريشو عوض كنه . من به خانوادم گفتم كه جلسه مهم كاري داشته نيومده . بعد به خواهرم گفتم بايد وقتي عقدت وسطه روزه چند روز قبل بگي ما برناممون رو جور كنيم . آنها هم چيزي نگفتن. امروز صبح همسرم گفت من 2 دفعه به خواهرت زنگ زدم تبريك بگم جواب نداد. امشب هم خونه خواهر ديگم دعوتيم فكر مي كردم شوهرم بهونه كنه اما فقط گفت باشه ميريم.
واسه تولدش با 4 تا از دوستاش هماهنگ كردم بريم شام بيرون. اما خودشو نمي دونم چطوري راضي كنم! نظري نداريد ؟