همکلاسی هستیم،بعد از جدایی چطور باهاش برخورد کنم؟

سلام به همه عزیزانی که با خوندن حرفاشون به زندگی برگشتم
دختر۲۲ ساله ای ام که نزدیک ۳ سال با پسری که همسن خودم بود و همکلاسی بودیم رابطه داشتم.مادرم از روز اول درجریان بود و تاییدش کرده بود. حدود یک سال پیش برای خواستگاری اومدن.بخاطر شرایط درسی و سنی قرار شد که یک سال بعدش عقد کنیم.مشکلات زیاد بود و هردو میدونستیم که فقط بخاطر احساساتمون داریم رو ادامه رابطه پافشاری می کنیم.من قدرت تموم کردن رابطه رو نداشتم چون خیلی وابسته شده بودم.تا اینکه دعواها اونقدر زیاد شد که یک ماه پیش رابطه رو تموم کرد.با اینکه میدونستم تصمیمش درست و منطقیه،اما سخت تونستم قبول کنم.پدر و مادرم خیلی کمکم کردن که به زندگی عادیم برگردم،یک هفتس که اینجا رو پیدا کردم و دیدم تنها من این اشتباهو نکردم و فهمیدم رابطه دوستی قبل ازدواج چقدر مشکلات داره و فهمیدم که مسیرم کلا اشتباه بوده.من همه اشتباهاتمو پذیرفتم.اینکه احساساتم عشق خالص نبوده و بیشتر ازجنس وابستگی بوده.اینکه اگه گناهی داشتم باید با خود خدا درموردشون حرف بزنم و ازش بخوام منو ببخشه و خیلی چیزای دیگه.فقط از یه چیز هنوز میترسم.تو این یک ماه من خونه بودم و اون پسرو ندیدم.اما باشروع کلاسا باز می بینمش.می خوام بدونم تو این دو ترمی که از دانشگام مونده و باهاش همکلاسی هستم چطور رفتار کنم؟ یعنی وقتی می بینمش چطور به روی خودم نیارم که غرورم شکسته،که یه مدت طولانی نزدیکترین بودیم به هم و الان غریبه ایم...
هردو امسال کنکور ارشد داریم و می دونم خیلی سخت داره می خونه...اما من تو این یک ماه فقط در حال خودسازی و بیرون اومدن از شرایط سخت بعد از جدایی بودم و دلم می خواد زودتر درسهامو شروع کنم و حتی بیشتر از قبل درس بخونم

نیلو جان
امیدوارم این روزهای سخت را زودتر پشت سر بگذاری و به آرامش برسی.

نمی تونی کلاسهات را متفاوت از ایشون برداری؟
روزها و ساعتهای دیگه ای؟

تا جایی که ممکنه این کار را بکن.
البته برای همه کلاسها این امکان نیست و باید سعی کنی که تا حد ممکن کمترین برخورد را داشته باشی که از نظر احساسی اذیت نشی.
زودتر برو توی کلاس و ردیفی بشین که امکان دیدنش کمتر باشه.
ارتباطت را با دخترهای کلاس بیشتر کن و سعی کن در جمعشون باشی تا کمتر متوجه رفت و امد بقیه بشی.
اگر توی همکلاسیهات دوست دختر نزدیک داری که می تونی در این مورد باهاش صحبت کنی بیشتر می تونه کمکت کنه.

اتفاقا سعی کردم درسهایی رو بردارم که اون پاس کرده.ولی به هر حال تو یه دانشکده ایم و قطعا به هم برخورد میکنیم...
متاسفانه بخاطر اینکه بیشتر وقتم تو دانشگاه با اون میگذشت،رابطم با دخترا خیلی کمرنگ شده.بیشتردخترا هم ترم رو مرخصی گرفتن که برای کنکور بخونن :(

- - - Updated - - -

اتفاقا سعی کردم درسهایی رو بردارم که اون پاس کرده.ولی به هر حال تو یه دانشکده ایم و قطعا به هم برخورد میکنیم...
متاسفانه بخاطر اینکه بیشتر وقتم تو دانشگاه با اون میگذشت،رابطم با دخترا خیلی کمرنگ شده.بیشتردخترا هم ترم رو مرخصی گرفتن که برای کنکور بخونن :(

دوست گلم اول از همه اینکه اعتماد به نفس داشته باش و به خودت اطمینان بده که دیگه اشتباهات گذشته رو تکرار نکنی،و اینکه بخوای از دست کسی فرار کنی فقط نشونه ی ضعفه و
اگه قرار باشه همش از کسی فرار کنی،نگاهت همیشه مجبوره دنبال اون شخص خاص باشه(البته برای فرار از اون)که حتما این ناخودآگاه باعث میشه اون شخص بیشتر تو فکر و ذهنت باشه و نتونی احساساتتو نسبت به اون از بین ببری
به نظرم بهتره از همین شروع ترم خیلی محکم و جدی با خودت تصمیم بگیری که اصلا بهش فکر نکنی(اگه واقعا مطمئنی که دیگه احساسی بهش نداری) و خیلی راحت و ریلکس وارد دانشگاه،دانشکده یا کلاس بشی بدون اینکه به فکر فرار از کسی باشی،حتی اگه دیدیش اگه دلت راضی میشه سلام و احوال پرسی هم باهاش بکن ولی جوری که فکر دیگه ای باخودش نکنه،حتی اگه فکری با خودش کرد و بازم اومد طرفت،خیلی منطقی باهاش صحبت کن و بگو که من نمیتونم به عنوان همسر آیندم به شما نگاه کنم و اینا
زیاد تو فکر این نباش که بری طرف دخترای همکلاسیت یا پسرای همکلاسیت برای اینکه تو دانشگاه تنها نباشی،بیشتر سعی کن یه آدم خوب رو به عنوان دوست انتخاب کنی و اینکه مشکل تو اختمالا به خاطر کم تجربه شدن شما و ندونستن راه درست دوستی پیش اومده،که اگه یه سری مواردو رعایت میکردی،براتون چنین مشکلاتی پیش نمیومد
به خاطر همین سعی کن محکم باشی و با سختی ها رو به رو بشی و البته دوست پیدانی،یه دوست خوب و در هر دوستی فورا احساستو درگیر نکنی(من دیدم دخترایی که با دوستای هم جنسون گاهی اینقدر احساسی میشن که وقتی یکی از اون دخترا مجبور میشه از اون شهر بره،اون دختر کارش به روانشناسو و بیمارستان میکشه)پس مهم دوست هم جنس یا غیر هم جنس نیس،مهم در گیر نکردن احساسته در هر دوستی هست که باید رعایت کنی تا در روابطت موفق باشی
به نظرم کسی که یه مدت دوستی با یه پسرو تجربه کرده،خیلی راحت میتونه یه دوست خوب دیگه پیدا کنه(حالا چه دختر چه پسر)ولی سعی کن دیگه احساساتو در گیر نکنی که دچار مشکل بشی

خیلی ممنون از حرفاتون :-)
راستش من هنوز با دوست صمیمیش که اونم همکلاسیمه ارتباط دارم،آدمی نیست که بخواد از اون برای من حرفی بزنه و مثلا خبری برام بیاره،حرفی هم بزنیم درمورد درس و کنکوره.ولی همینکه منو یادش میندازه باعث میشه خاطراتم بیان جلو چشمم.نمی دونم ارتباطمو با اون هم باید قطع کنم یا نه

به نظر من خودتو قوی نشون بده و زیاد به فکر این چیزا نباش که خاطراتش زنده بشن،وگرنه تا مدت ها مشغولیت ذهنی پیدا میکنی
به نظرم با هر کسی که دلت قبول میکنه دوست باش،و اگه دیدی واقعا مثلا وقتی پیش اونی نمیتونی تحمل کنی خب ادامه نده
همه حرف من اینه،الان نشین برای خودت فک کن که قراره در آینده با چی مواجه بشم،برو جلو(ارتباط با دوستی که گفتی) اگه دیدی این اتفاق رو واقعا دوس نداری و به قول خودت خاطرات اونو برات یادآوری میکنه،خب ازش فاصله بگیری بهتره،
ولی پیشنهاد خودم اینه که سعی کن قوی باشی و نگران هیچی نباشی و ارتباط خودتو مث قبل حفظ کنی در عوضش طرز فکرتو عوض کنیو این موضوع رو تو خودت حل کنیو این سوال رو از خودت بپرسی که چرا همش ما دخترا باید بعد از قطع رابطه از رو به رو شدن با طرفمون فرار کنیم در صورتی که میتونیم قوی باشیم و متوجه باشیم که اگه رابطه ای قطع شد به نفع خودمونه چون اون شخص برامون مناسب نبوده، و هیچ ترسی هم نباید از یادآوی خاطراتش داشته باشی چون وقتی کسی رو دیگه دوس نداری خاطراتشم فک نکنم خیلی اذیتت کنه
بازم میگم حتی باید خوشحال باشی از خودت نه اینکه ناراحت باشی و فرار کنی

می دونم که با گذر زمان خیلی از این افکار و احساسات الانم برام بی اهمیت میشن.درسته که با عقل و منطق پذیرفتم که اون رابطه باید تموم میشد،درسته که پذیرفتم احساساتی که داشتم احساساتی نبودن که باهاشون بتونم یه زندگی دونفره رو از همه جهت جلو ببرم،با وجود همه این پذیرفتن ها،خیلی برام سخته که اون حسا رو فراموش کنم،تصمیم گرفتم به یه خواستگار که از خیلی جهتها مناسب من هست جواب مثبت بدم که بتونم با چیزایی که تجربه کردم عشقی که می تونه زندگی رو ازهمه جهت (نه فقط احساسات)بسازه رو درست کنم،ولی خب میگن تا چند ماه بعد از تموم شدن رابطه بهتره که با کس دیگه ارتباط برقرار نکنی

دوست عزیزچرابه جای حل مسئله صورت مسئله روپاک میکنی ابتداتکلیفت روباخودتون مشخص کنید ببیند عزیزم شماخودتون میگوییدمیدونم احساساتم درگیربوده ولی بازهم به این موضوع فکرمیکنیدوقتی اقاپسربراحتی بااین موضوع کناراومدندوبه سراغ زندگی ودرس برگشتندچراشمانتونید؟پس اگربخواهیدمیتوانید همه افکارروکناربگذاریدچون به این نتیجه رسیدیداحساس درگیربوده ازنوشروع کنیدوقتی ایشون رودیدیدفرارنکنید به عنوان یه تجربه نگاهشون کنیدتجربه ای که برای شماتلخ بود ولی تجربه بزرگی بود بعدخوب درسهاتون روبخونید وگامهای موفقیت روطی کنید
امادرباره ازدواج هرکس نظرخاص خودش رودارد اکثرامعتقدندکه تاشش ماه بعدازجدایی نبایدبه فکرفرددیگری بود چون ازنظراحساسی جایگزین فردقبل میشود ولی من معتقدم ادم اگرمنطقی فکرکندمیتواند ادم قبلی راکناربگذاردوبه فردجدیدفکرکند
دوست من بعدازچهارسال وبعدازخواستگاری رسمی به دلایلی جداشد یک هفته بعدخواستگارداشت ونامزدکرد ومشکلی هم بانامزدش نداشت چون وقتی ازدوست قبلیش جداشد این موضوع روپذیرفت که بایستی به زندگی عادیش ادامه بده ونبایدتاسف بخوره ماتم بگیره که فلانی رفت میگفت اون رفته من نبایدبهش فکرکنم واقعاهم اینکارروکرد والان چندساله ازدواج کرده ولی یه بارنگفته این مشکل رودارم اون مشکل رودارم الان یه دخترخوشگل هم داره

- - - Updated - - -

دوست عزیزچرابه جای حل مسئله صورت مسئله روپاک میکنی ابتداتکلیفت روباخودتون مشخص کنید ببیند عزیزم شماخودتون میگوییدمیدونم احساساتم درگیربوده ولی بازهم به این موضوع فکرمیکنیدوقتی اقاپسربراحتی بااین موضوع کناراومدندوبه سراغ زندگی ودرس برگشتندچراشمانتونید؟پس اگربخواهیدمیتوانید همه افکارروکناربگذاریدچون به این نتیجه رسیدیداحساس درگیربوده ازنوشروع کنیدوقتی ایشون رودیدیدفرارنکنید به عنوان یه تجربه نگاهشون کنیدتجربه ای که برای شماتلخ بود ولی تجربه بزرگی بود بعدخوب درسهاتون روبخونید وگامهای موفقیت روطی کنید
امادرباره ازدواج هرکس نظرخاص خودش رودارد اکثرامعتقدندکه تاشش ماه بعدازجدایی نبایدبه فکرفرددیگری بود چون ازنظراحساسی جایگزین فردقبل میشود ولی من معتقدم ادم اگرمنطقی فکرکندمیتواند ادم قبلی راکناربگذاردوبه فردجدیدفکرکند
دوست من بعدازچهارسال وبعدازخواستگاری رسمی به دلایلی جداشد یک هفته بعدخواستگارداشت ونامزدکرد ومشکلی هم بانامزدش نداشت چون وقتی ازدوست قبلیش جداشد این موضوع روپذیرفت که بایستی به زندگی عادیش ادامه بده ونبایدتاسف بخوره ماتم بگیره که فلانی رفت میگفت اون رفته من نبایدبهش فکرکنم واقعاهم اینکارروکرد والان چندساله ازدواج کرده ولی یه بارنگفته این مشکل رودارم اون مشکل رودارم الان یه دخترخوشگل هم داره

من یه مدت طولانی وابستگی رو تجربه کردم و اگه بخوام با شخص دیگه ای وارد رابطه بشم مطمئنا "میدونم" که نباید اون شکل از رابطه رو تکرار کنم،چون ضربه شو خوردم و تشخیص دادم چیزی که تجربه کردم برای زندگی کافی نبوده،منتها می ترسم تو "عمل" نتونم،خصوصا اینکه بخاطر اینکه روزام با اون فرد می گذشت و احساس نیاز به بقیه نمی کردم و خودمو از آدما و جاهای دیگه دور کرده بودم،اونقدری فقط اونو دیدم که الان پر شدم از تنهایی...
حس می کنم اگه تو این مقطع با کس دیگه هم ارتباطی رو شروع کنم(حتی اگه در قالب خواستگاری باشه) بازم انتظار دارم تنهاییمو پر کنه که اینم باز میشه وابستگی و تکرار قبل
یجورایی هم تنهاشدم و تنها راه تنهاییمو تو ازدواج اونم از راه درست می بینم، هم اینکه نمی خوام از رو تنهایی کسی رو انتخاب کنم که وابسته بشم

من نگفتم برید با کسی از لحاظ احساسی دوست بشیدا، من گفتم دوستای خوب (حالا چه پسر چه دختر چه یدونه چه چندتا )پیدا کنید که تنها نباشید تو دانشگاه،وگرنه وارد شدن تو یه رابطه ی جدید احساسی بحثش فرق میکنه،بازم تکرار میکنم به نظرم شما هنوزم این مشکلو با خودتون حل نکردید،خواسگار جدیدم قبل از اینکه درگیر احساسات بشی کامل از نظر عقلی تحلیلش کن و بعد با قلبت تصمیم بگیر
هر رابطه ای که حتما به شکست نمیرسه،نگران نباش و به خودت اعتماد داشته باش،به اینکه هر چیزی برای آیندت میخوای بدست بیاری و تو این راه هیچ کس نمیتونه جلوتو بگیره حتی خاطرات تلخ گذشته که الانم میدونی به نفعت بود که اون خاطرات الان تلخ هستن نه شیرین

amadmiralعزیز
متوجه منظور شما شدم، ذهن من چون نزدیک به ۳ سال یاد گرفته بود تنهاییشو با یک نفر بگذرونه،الان هم به صورت عادت فکر میکنه که باید جایگزینی برای اون فرد باشه تا احساس تنهایی نکنه.شاید خیلیا تو این وضعیت با رفتن تو جمع دوستا (خصوصا دوستای مجردشون)، رفتن تو گروه های مختلف یا چیزای این شکلی خودشونو از گذشته جدا کنن، اما من با فکر جایگزینی شخص دیگه بجای اون فرد احساس بهتری پیدا می کنم.هرچند که گفته می شه جایگزینی اشتباهه

آفرین
همین روحیه خوبه،اگه واقعا فک میکنی کار خوب همینه و اینجوری راحت تری،خب باید خوب یا بد بودن رابطه ی جدید رو هم تو آینده،هر چی که بود بپذیری،چون خودت انتخاب کردی که این راهو بری،به نظر منم کار بدی نیس اگه فک میکنی با یه رابطه ی احساسی جدید مشکلت حل میشه،اینجا از اون جور وقتاس که باید گفت:زمان همه چیزو حل میکنه

دوست عزیز یک رابطه احساسی دیگه اون هم در این شرایط روحی احتمال ضررش خیلی خیلی خیلی بیشتر از سودش هست.
اگر رابطه اشتباه و ناموفقی باشه ضربه ای که خواهی خورد بیشتر از ضربه اولین رابطه است.
مجدد برای جبرانش میخوای وارد رابطه احساسی سوم بشی؟ به همین ترتیب عمر و احساست را به بازی بگیری تا دیگه هیچی ازش باقی نمونه؟

روح شما زخم خورده. نیاز داره که ترمیم بشه. مثل بیماری جسمی که زمانی برای ریکاوری و بازگشت به شرایط عادی لازمه.
این زخم را با مرهم موقت و مسکن ساکت نگه داشتن باعث می شه به مشکل بربخوری.
دنبال رابطه دیگه و مسکن موقت نباش.

به خودت زمان بده تا این درد را فراموش کنی و شرایطت بهتر بشه.
این مدت خودت را سرگرم کار و کنکور و ... کن. چشم به هم بزنی نه ماه گذشته و خرداد 93 هست. کنکورت را دادی. دانشگاهت هم تمام شده.
این رابطه هم به کلی از ذهنت پاک شده.
با خیال راحت وارد دنیای جدیدت و زندگی جدیدت می شی.

ممنون از راهنمایی هاتون :-)
سعی می کنم راهی رو انتخاب کنم که به پیشرفت درسیم کمک کنه :-)