چه جوری میشه فهمید پسر بهم علاقه مند هست یا من اشتباه میکنم؟

مدتی هست حدود چند سال از پسری که هم رشته ای هستیم سوالاتم رو میپرسم روابطمون ععادی هست مثل دو تا اشنا.من بهشون علاقه مند شدم چون بینهایت پسر پاک و نجیب و خوبی هستند ولی نمیدونم ایشون هم همین حس رو نسبت به من دارند یا نه چطور میشه اینو فهمید که ایشون هم همچین حسی به من دارند یا این فقط یک طرفه هست؟
خیلی بهشون علاقه مند شدم و دوستشون دارم حتی بعضی مواقع که دلم خیلی هواشونو میکنه و دلتنگشون میشم اسمشو مینویسمو کاغذو محکم بغل میکنم و گریه میکنم.از ته دل گریه میکنم.
خانواده ی من خانواده سرشناسی هستند و هیچ وقت حتی تو ذهنم تصور نمیکنم که اول من اظهار علاقه کنم چون واقعا ارزش ادم رو میاره پایین و مطمئنم ایشونم همین فکر رو در مورد اظهار علاقه یه دختر میکنن.من خیلی دوستشون دارم.21سالمه ایشونم 22

- - - Updated - - -

حتی بعضی وقتا با همون تیکه کاغذ حرف میزنم.این علاقه زندگیمو مختل نکرده و به درسام خللی وارد نکرده برعکس فعالتر و زرنگتر از قبل شدم تا توجه ش رو جلب کنم هم از نظر درسی و هم اخلاق و.....ادم در ظاهر جدیی هستم و شاید فکر کنن من خشکم ولی باطنم برعکسه خیلی حساسم و اصلا نمیتونم بگم که بهشون علاقه مند شدم

- - - Updated - - -

بعضی وقتا به خودم میگم ولش کن اگه دوست داره که هیچ یه روزی میاد ....درستو بخون خودتو بکش بالا فعلا فراموشش کن بسپر به زمان...ولی با وجود این فکرا خیلی دوست دارم بدونم دوستم داره یا من اشتباه میکنم

سلام
شما چند وقت یه بار همدیگه رو می بینید ؟
عکس العمل ایشون بعد از دیدن شما چطور هست ؟

به همدردی خوش اومدی.
در مورد رفتار های ایشون با خودت بوگو. چه جوری رفتار میکنه. خو تو این چندسال تا حالا آلارمی نداده.
راستش من بعد 28 سال زندگی اینو فهمیدم که اگه پسری دختری رو بخواد هیچ تعللی نمی کنه. اصلا به حرف کسی هم گوش نمیده. کار خودشو می کنه. ولی اگه نخواد زمین و زمان هم جمع بشن که بگن بخواه. یه سوراخی پیدا می کنه و فرار می کنه.

سلام دوست عزیز

موارد مشابه با شما تو تالار داشتیم مثل این تاپیک:

http://www.hamdardi.net/thread-28109.html

امیدوارم از راهنمایی های توش استفاده کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط هدف

سلام
شما چند وقت یه بار همدیگه رو می بینید ؟
عکس العمل ایشون بعد از دیدن شما چطور هست ؟

---

سالی یکبار چون هر دو دانشجو هستیم ایشون یه شهر دیگه منم یه شهر دیگه.ولی اشنایی داریم با همدیگه بخاطر درسام.خانواده ها هم در حد یکبار همدیگه رو دیدن و باهم اشنا هستند.عکس العملشون خوب چیزی بروز نمیدن چون خجالتی هستند منم مثل ایشون خجالتی هستم.خیلی عادی و خوب رفتار میکنه وقتی سوالی ازشون میپرسم خیلی خوب راهنماییم میکنن هر چقدر که سوال بپرسم با حوصله جواب میدن

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ساحل 63

به همدردی خوش اومدی.
در مورد رفتار های ایشون با خودت بوگو. چه جوری رفتار میکنه. خو تو این چندسال تا حالا آلارمی نداده.
راستش من بعد 28 سال زندگی اینو فهمیدم که اگه پسری دختری رو بخواد هیچ تعللی نمی کنه. اصلا به حرف کسی هم گوش نمیده. کار خودشو می کنه. ولی اگه نخواد زمین و زمان هم جمع بشن که بگن بخواه. یه سوراخی پیدا می کنه و فرار می کنه.

---

الارم؟فکر نکنم.اگه هم داده شاید من نمیفهمم
اخه ایشون مشکل اینه که رشته شون مثل رشته تحصیلی من هم سخت هست هم نیاز به زمان زیاد برای درس خوندن بیشتر زمانش رو صرف درساش میکنه و بعضی وقتا میگم حتی اگه دوستم داشته باشه نمیگه شاید چون فکر کنه سن هر دومون کمی پایینه یا هنوز اول راه دانشگاهیمو باید درسمونو تموم کنیم..خجالتی هست

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shapoor

سلام دوست عزیز

موارد مشابه با شما تو تالار داشتیم مثل این تاپیک:

http://www.hamdardi.net/thread-28109.html

امیدوارم از راهنمایی های توش استفاده کنید.

---

حتما مطالعه میکنم.ممنونم

- - - Updated - - -

من بعد اشنایی و دیدن رفتارای خوب و شخصیتشون بهشون علاقه مند شدم نه با یک نگاه و ....

- - - Updated - - -

راستی خانوادشون به خصوص مادرش رفتارش باهام خیلی خیلی خوب بود.

گاهی تو دلم برای اروم کردن خودم میگم حتما شرایط ازدواج رو نداره پسر پاکی هست و مطمئنم که اهل دوستی نیست به این خاطر درخواست نمیده تا اول تکلیف خودش روشن بشه ولی باز بعضی وقتا با این حرفا هم نمیتونم خودمو اروم کنمو میشینم گریه میکنم

دوست عزیز

سن هردوی شما برای ازدواج کمه. یه پسر توی این سن فقط با پشتوانه ای مثل داشتن یه پدر پول دار می تونه یه زندگیو شروع کنه. دقت کنید که اگه شما کسیو دوست دارید و معیارهای شمارو داره شما هم باید معیارهای اونو داشته باشید و همین طور هردوی شما باید شرایط ازدواج و پذیرش زندگی مشترکو داشته باشید. اون آقا پسر اگه شمارو هم دوست داشته باشه وقتی می بینه نمی تونه شمارو خوشبخت کنه جلو نمیاد.

دوست خوبم شما نباید فکرتونو متمرکز کنی رو ایشون چون برای زندگی بی انگیزه میشید. نگران نباش اگه قسمت هم باشید به هم می رسید.

من کاملا میفهمم چی میگی کاملا درکت میکنم ، این اتفاق برا منم افتاده که یکیو دوس داشته باشم و اروم قرار نداشته باشم بفهمم دوستم داره یا نه ...

اما بد ترین کاری که میتونی بکنی اینه که تو ابراز کنی ، من نمیدونستم اما این خیلی تاثیر بدی داره ... خیلی بیشتر از اونی که فکرشو کنی...

حتی به صورت غیر مستقیم هر نشون ندم که دوستش دارم؟و نسبت به بقیه برام مهمتر هست؟اصلا؟مثلا با کارام با نوع حرف زدنم نوع رفتارم...
...
حس میکنم که باید مثل قبل سرمو بندازم پایین درسامو بخونم و بسپرم به زمان

عزیزم شاید اون اینقدر دوست داشته باشه که نخواد با دست خالی ازت خواستگاری کنه یا اینقد نجیب باشه که پیشنهاد دوستی رو زشت ببینه شاید هم اصلا بهت فکر نکنه ولی بهترین کار اینه که شما اصلا به روی خودت نیاری چون اگه به روی خودت بیاری یا کوچیک میشی(اگه او حسی بهت نداشته باشه) یا خودت مانع تلاشش برای به دست آوردنت میشی.

سلام عزیزم
والا هیچ راهی نداره بشین درستو بخون و زندگیتو بکن اگه شمارو بخواد یه روزی باهاتون مطرحش میکنه و اگه قصدش خیر باشه میاد خواستگاری,همین
پسری که دختری رو واقعا بخواد هر تلاشی میکنه واسه به دست آوردنش و حتما خواستشو مطرح میکنه:43:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khak

حتی به صورت غیر مستقیم هر نشون ندم که دوستش دارم؟و نسبت به بقیه برام مهمتر هست؟اصلا؟مثلا با کارام با نوع حرف زدنم نوع رفتارم...

دوست عزیز این کار بدتر شما رو از زندگی میندازه. همش پیش خودت فکر می کنی که فلان کارم نرنجوندش؟ یا فلان کارم اونو متوجه علاقم کرد؟ نکنه تو اون رفتارم زیاده روی کردم؟ این کار باعث میشه نتونید روی خودتون تمرکز کنید.

حس میکنم که باید مثل قبل سرمو بندازم پایین درسامو بخونم و بسپرم به زمان
این کار درسته! شما تا حد امکان سعی کنید فکرتونو از روی ایشون برداریو و به زندگی عادیتون برسید. چون باید این احتمالو هم بدی که ایشون ممکنه هیچ حسی به شما نداشته باشن. سوالاتتون هم تا جایی که می تونید از ایشون نپرسید و برای خودتون جا بندازید که شما به اطلاعات درسی ایشون احتیاج دارید و به خاطر دیدن ایشون یا .... سمت ایشون نرید.

---

همین که این آقا این احتمالو بده که به خواستگاری شما بیاد جواب نه نمی شنوه کافیه که فکر کنم تا الان به این موضوع پی بردن پس شما لازم نیست کاری کنید. خودتون باشد. اگه ایشون به شما علاقه مند باشن و مانعی مثل شغل و پول و.... نبینن به سراغ شما میان پس همه چیو واگذار کن به ایشون و به زندگیت برس:72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط roze sefid

عزیزم شاید اون اینقدر دوست داشته باشه که نخواد با دست خالی ازت خواستگاری کنه یا اینقد نجیب باشه که پیشنهاد دوستی رو زشت ببینه شاید هم اصلا بهت فکر نکنه ولی بهترین کار اینه که شما اصلا به روی خودت نیاری چون اگه به روی خودت بیاری یا کوچیک میشی(اگه او حسی بهت نداشته باشه) یا خودت مانع تلاشش برای به دست آوردنت میشی.

---

نه اصلا ایشون انقدر پاک هستند که میدونم خودشونو درگیر دوستی و...نمیکنن.خدایی نکرده خدایی نکرده مطئنم که این درخواستو نمیدن ولی اگر دادن من به پاکی ایشون شک میکنم و برای همیشه از ذهنو دلم پاکشون میکنم چون خودم هم اهل این دوستیا و...نیستم.فقط یه سوال.معنی این جمله رو دقیق متوجه نشدم که فرمودید:
"خودت مانع تلاشش برای به دست آوردنت میشی."چرا؟چرا رفتارم باعث ایجاد مانع میشه؟

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shapoor

همین که این آقا این احتمالو بده که به خواستگاری شما بیاد جواب نه نمی شنوه کافیه که فکر کنم تا الان به این موضوع پی بردن پس شما لازم نیست کاری کنید. خودتون باشد. اگه ایشون به شما علاقه مند باشن و مانعی مثل شغل و پول و.... نبینن به سراغ شما میان پس همه چیو واگذار کن به ایشون و به زندگیت برس:72::72:

---

یعنی حتی سوال درسی هم ازشون نپرسم؟حتی مناسبت های مختلف رو هم بهشون تبریک نگم؟کلا هیچی دیگه نگم؟

- - - Updated - - -

ما رفتار و حرفامون تا الان فقط در حد تبریک گفتن مناسبت ها ی مختلف و پرسیدن سوال های درسی بود.

- - - Updated - - -

فقط سوال درسی نه هیچ چیز دیگه

- - - Updated - - -

نمیخوام اینطور فکر کنن که بهشون التماس میکنم من هم غرور خاص خودمو دارمو تا به حال به هیچ پسری در حد این اقا به کسی میدون ندادم.فقط با این اقا این رفتارو دارم.با بقیه اقایون اگه برخوردی داشته باشم بینهایت جدی و مغرور هستم ولی بخاطر این اقا تو برخورد با ایشون کلا غرور و جدی بودنو ....رو ناخوداگاه فراموش میکنمو میشم عین یخ که داره اب میشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khak

فقط با این اقا این رفتارو دارم.با بقیه اقایون اگه برخوردی داشته باشم بینهایت جدی و مغرور هستم ولی بخاطر این اقا تو برخورد با ایشون کلا غرور و جدی بودنو ....رو ناخوداگاه فراموش میکنمو میشم عین یخ که داره اب میشه

---

به همین دلیل گفتم کمتر با ایشون هم صحبت بشید. ببینید شما بالاخره به ایشون علاقه دارید و بر خورد شما با ایشون در مقایسه با دیگران متفاوته. شما گفتید سوال درسی. ولی شما موقع سوال پرسیدن از ایشون یه حسی دارید که موقع سوال پرسیدن از دیگران ندارید. هر کاری کنید یا هر صحبتی( موضوعش مهم نیست) ایشون برای شما خاصه و متفاوت. نمی گم قطع رابطه کنید گفتم نسبت به قبل کمترش کنید.(کمتر هم صحبت بشید حتی سوال درسی)
خوشحال شدم که پای غرور دخترونتون هستید این برای شما بهتره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shapoor

به همین دلیل گفتم کمتر با ایشون هم صحبت بشید. ببینید شما بالاخره به ایشون علاقه دارید و بر خورد شما با ایشون در مقایسه با دیگران متفاوته. شما گفتید سوال درسی. ولی شما موقع سوال پرسیدن از ایشون یه حسی دارید که موقع سوال پرسیدن از دیگران ندارید. هر کاری کنید یا هر صحبتی( موضوعش مهم نیست) ایشون برای شما خاصه و متفاوت. نمی گم قطع رابطه کنید گفتم نسبت به قبل کمترش کنید.(کمتر هم صحبت بشید حتی سوال درسی)
خوشحال شدم که پای غرور دخترونتون هستید این برای شما بهتره.

---

فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که بذارم زمان بگذره منم مشغول کارهای خودم بشم از وقتی که به اون اقا علاقه مند شدم تو درس و زندگیم پس رفت نکردم که هیچ پیشرفت کردم از هر نظر میخوام خودمو بکشم بالا هم از نظر درسی هم اخلاق هم رفتار ...از هر نظر ...اینطور نیست که بگم عاشق شدمو خودمو از زندگی بندازم برعکس فعالتر از قبل شدم.من دوستش دارم و غرورم اجازه نداد تا وقتی که ایشون جلو نیومدن من به کسی حتی مادرم بگم که فلانی رو دوست دارم میسپرمش به زمان اگه دوستم داشت و اومد جلو خدارو شکر...اگر نیومد حتما حکمتی توش بوده.الان یه راهنمایی دیگه میخوام من واقعا سخته در برخورد با ایشون مثل بقیه جدی و مغرور باشم بنظرتون بهتره تمرین کنم تا با ایشون هم مثل بقیه رفتار کنم؟اگه اینطور بشه حس نمیکنید شک کنه که چرا یکهو این همه جدی شدم و مغرور و رابطم رو باهاش کمتر کردم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khak

الان یه راهنمایی دیگه میخوام من واقعا سخته در برخورد با ایشون مثل بقیه جدی و مغرور باشم بنظرتون بهتره تمرین کنم تا با ایشون هم مثل بقیه رفتار کنم؟اگه اینطور بشه حس نمیکنید شک کنه که چرا یکهو این همه جدی شدم و مغرور و رابطم رو باهاش کمتر کردم؟

---

من دقیقا نمیدونم این جدی و مغرور بودن شما چقدره و همین طور نمی دونم برخورد شما با ایشون چطوری بوده از هر کدوم چندتا مثال بزنید. من به شخصه جدی و مغرور بودنو به هیچکس توصیه نمی کنم. منظورم از غرور دخترونتون پیشقدم نشدن در ابراز علاقه بود.

در رابطه با خلقیاتتون ( جدی و مغرور) یکم بیشتر توضیح بدید و مثال بزنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shapoor

من دقیقا نمیدونم این جدی و مغرور بودن شما چقدره و همین طور نمی دونم برخورد شما با ایشون چطوری بوده از هر کدوم چندتا مثال بزنید. من به شخصه جدی و مغرور بودنو به هیچکس توصیه نمی کنم. منظورم از غرور دخترونتون پیشقدم نشدن در ابراز علاقه بود.

در رابطه با خلقیاتتون ( جدی و مغرور) یکم بیشتر توضیح بدید و مثال بزنید.

---

منظورم از جدی و مغرور این هست که کلا با مردا منظورم پسر جوون رفتارم عین دخترای لوس و جلف امروزی نیست وقتی باهاشون حرف میزنم هیچوقت به صورتشون نگاه نمیکنم اکثرا زمینو نگاه میکنم تا وقتی که نشناسمشون و نفهمم چطور ادمی هستند بهشون اجازه نمیدم تا رابطه شون رو باهام نزدیکتر کنن منظورم از نزدیکتر مثل سلام و احوال پرسی صمیمی..منظورم هم از صمیمی یه خنده گوشه لبم و کامل مهربون ...وقتی باهاشون حرف میزنم حتی اگه مسئله خنده داری پیش بیاد نمیخندم بخندمم شاید یه لبخند کوچیک حرکاتم طوری هست که فرد حس میکنه یه ادم جدی هستمو نمیتونه بی احترامی بهم بکنه تا الان هم هیچ بی احترامیی ندیدم ولی هر موقع با یکی از همکلاسیام که رفتار جلف داره راه میرم دیدم که خیلی به هر دومون بی احترامی میشه با متلک هایی که میگفتن.وگرنه مغرور به اون معنی نه که غیر خودم هیچ کس دیگه رو نمیبینمو....نه اصلا.ولی تو خونه و جمع خانوادگی مثلا خانواده دایی خاله برخلاف بیرون تو جمع خانوادگی میگم میخندم کلا بمب انرژی و خندم با همه شوخی میکنم چون تو خانواده ما ازدواج فامیلی رسم نیست باشه هم یکی دو تا به این خاطر با همدیگه مثل خواهر برادریم .کلا فضای جمع رو همیشه من شاد میکنم برخلاف چهره و شخصیتی که بیرون از خونه دارم .با این اقا هم یه حالتی بین دو که گفتم هست .نمیدونم توضیحاتم کامل بود یا نه.اگر کامل نبود باز توضیح میدم

- - - Updated - - -

چون اکثرا از بچگی با داداشم بودم میشه گفت بیرون خونه یه حالت پسرونه مثل داداشم دارم.ولی تو خونه میشم دختر بابا و عین یه دختر لوس بابا رفتار میکنم چون با بابام خیلی صمیمی بودم از همون بچگی.

- - - Updated - - -

کار مردونه زنونه نمیشناسم رفتاررای جلف ترسیدن از فلان حیوونو ....هم ندارم عین دخترا نازک نارنجی رفتار نمیکنم یه کاری قرار باشه انجام بدم حتی مردونه عین یه مرد با جوونو دل انجامش میدمو هیچ چی هم برام مهم نیست

- - - Updated - - -

ممکنه این کار سشتن ظرف باشه یا گشتن گرازی که به درختا صدمه میزنه

خب دوست من متاسفانه توی خیلی از محیط ها خانم ها مجبورن جدی رفتار کنن چون آدم بی شخصیت زیاد دیده میشه! خواهر منم تو دانشگاه یه رفتاری شبیه به شمارو داره در حالی اینجوری نیست ولی مجبوره که خودشو جدی نشون بده. ولی به نظرم با انرزی بودن و لبخند ملایم زدن زیاد با چیزی که شما می خواید( حفظ احترامتون) منافاتی نداره. شما مجبور نیستید خودتونو از خندیدن محروم کنید.( البته بازم میگم به محیط و طرف مقابل هم خیلی بستگی داره) اما در رابطه با اون اقا شما رفتار دیگه ای داشتید و بی احترامی و .... از ایشون ندیدید یعنی یه شناخت از شخصیت ایشون پیدا کردید. به قول خودتون تا کسیو نشناسید باهاش صمیمی نمیشید. خب شما این آقارو می شناسید پس نیازی نیست که جدی و مغرور رفتار کنید. بنابراین انتخاب با شماست من پیشنهاد می کنم همون حالت صمیمی احوال پرسیو که گفتید پیش بگیرید. بالاخره رفتار ما هم باید بازتابی از رفتار طرف مقابل باشه و درست نیست با همه به یه شکل رفتار کنیم.

نمیدونم چه م شده.دارم دیوونه میشم.یه مدت که ازش خبری نمیگیرم دیوونه میشم.همش گوشی رو میگیرم تو دستم و دنباله یه بهانه م که حداقل بهش یه پیامک بدم وقتی جواب میگیرم انگار کل وجودم اروم میشه...انگار شدم یه معتاد که باید هر از چند گاهی ازش یه خبری بگیرم وگرنه نمیتونم اروم بگیرم....

- - - Updated - - -

نمیخوام اینطوری باشه نمیخوام من برم جلو و من فقط ازش خبر بگیرم...حس میکنم غرورم کم کم داره خرد میشه....حس میکنم کل وجودمو دارم کم کم در مقابل اون خرد میکنمو میریزم زیر پاهاش....نمیخوام اینطوری رفتار کنم ولی نمیتونم جلوی دلمو بگیرم دوستش دارم دوستش دارم دوستش دارم میترسم از دستش بدم....

- - - Updated - - -

هیچ وقت تا این حد خودمو در مقابل یه مرد کوچیک نکرده بودم....این عاشقی داره کل وجودمو نابود میکنه دارم از تو عذاب میکشم....میخوام کنارم باشه با من باشه...از اون روزی که عاشقش شدم از این رو به اون رو شدم از هر نظر پیشرفت کردم چه درس چه اخلاق..ولی این عذاب و دوری ازش داره دلمو عذاب میده

- - - Updated - - -

خیلی دلتنگش میشم خیلی خیلی خیلی زیاد دلتنگش میشم

نمیتونم به هیچ عنوان فراموشش کنم فقط از سایت دانشگاه و.....دنبالش هستم.....میترسم از دستش بدم ...از اینکه نمیدونم دوستم داره یا نه عذاب میکشم نمیتونم.....هر ثانیه به فکرشم....چیکار میتونم بکنم...نمیخوام دیگه بیشتر از این خودمو پیشش کوچیک کنم...ولی نمیتونم جلوی خودمو بگیرم..

دنیای عجیبی یه خانم خاک، گویا اینها مسیرهایی است که همه باید طی کنند. گفتن اینکه چکار بکن خیلی سخته و تقریبا غیرممکن. چون همه ما

گذشته ای داریم با موقعیتهایی که حسرت از دست رفتنشون همیشه باهامون هست. اینکه کاش اینکارو میکردیم کاش اونطوری میشد....

فقط به عنوان یک مرد میدونم که اگر دختری بیش از 2-3 بار آغاز کننده رابطه باشه من اگه خواستمش بعد از اون آغاز کننده من بودم و اگه اون به همین

آغاز کنندگی ادامه بده آروم آروم از چشمم می افته و دیگه جذابیتی برام نداره.

دیروز بعد خوندن تمام جواب ها خوب نشستم فکر کردم
من اولین بار تو زندگیم عاشق شدم اونم عاشق او اقا.نمیگم چرا عاشق شدم اتفاقا الان میگم که خدارو شکر که عاشق شدمو دوستش داشتم تا بفهمم دوست داشتن واقعی چه جوریه شاید این حرف خیلی مسخره باشه ولی من واقعا قبل این موضوع حالا میفهمم که نمیدونستم دوست داشتن یعنی چی...اون تفکری که نسبت به دوست داشتن داشتم خیلی ناقص بود.بعد این ماجرا فهمیدم که باید چطوری اطرافیانم خانوادم دوستانم....رو دوست داشته باشم...یه دوست داشتن به معنی واقعی کلمه.خیلی خوشحالم که این موضوع پیش اومد چون این مسئله رو بهم یاد داد.فهمیدم که قدر تمام اطرافیانم رو بدونم از یه بچه ی خیلی کوچولو گرفته تا یه پیر زن پیر مرد 80.90ساله.فهمیدم که چطوری محبت کنم چطوری زندگی کنم حتی چطوری بعد این درس بخونم...زندگی کنم...دو حالت داره یا این اقا هم مثل من بهم علاقه مند هست یا نه هیچ علاقه ای بهم نداره.هر کدوم از حالت ها پیش بیاد مهم نیست مهم اینه که اون اقا ناخواسته بدون اینکه خودش بدونه بهم یاد داد چطوری زندگی کنم چطوری اطرافیانم رو دوست داشته باشم و چطوری قدر و ارزش همه شون رو بدونم و باعث بشه از هر جهات تو زندگیم پیشرفت کنم.تصمیم گرفتم دیگه ازشون سوالی نپرسم حتی در حد امکان مناسبتی.....چیزی شد..اول من بهشون تبریک نگم...اگر بهم علاقه مند بودن میان جلو یه روزی مطرح میکنن اگر که نه اشکالی نداره ...من هم یه روزی با کسی که عین خودم عاشقم باشه ازدواج میکنم.راضیم به رضای خدا.مهم اینه که دوست داشتن اطرافیانم خانوادم و...و محبت کردن رو یاد گرفتم.

- - - Updated - - -

از همه ی دوستانی که راهنماییم کردن اقای shapoor toojih
dokhtare kordestan هدف Elena1994 roze sefid
از همه به خصوص
shapoor
که خیلی راهنماییم کردید ممنونم... هر چی باشه شما مرد هستیدو احساس یک مرد رو بهتر از من که یک دختر هستم درک میکنید
ممنونم و سپاسگزار

دوستان یه سوال
چند هفته دیگه تولد همین فردی هست که در موردش باهاتون حرف زدم به نظرتون خیلی ساده با یه پیامک تولدشون رو تبریک بگم؟من تاریخ تولدشونو اتفاقی از یه جایی دیدم حس میکنم اگه تبریک بگم خیلی خوشحال بشن(البته حس میکنم)چون نمیدونن که من تاریخ تولدشونو میدونم یه جورایی غافلگیر شدن شاید.بنظرتون این کارو بکنم؟یا....
فقط تبریک با یه پیامک ساده

یعنی نگم؟

سلام ابجی . منم شرایطم عین اون پسرست . یه دختری رو دوست دارم . اما جلو نرفتم و تنها دلیلشم خجالته . چون پسرایی که با دختری رابطه ندارن یا عاشق میشن خجالتشون می یاد که بیان و به عشقشون بگن . حتی بعضی موقعا من وقتی دختر مورد علاقمو تو خیابون می بینم صورتمو بر می گردونم . این از روی خجالته و عاشقی . تازه پسرا تو این سن دغدغه های مختلفی دارن . مثلا کار می تونه باشه . تازه شاید اون پسره می خواد با شما علاقشو در میون بزاره ولی به شما اعتماد نداره . مثلا می ترسه که شما پسر باز باشید یا بخواهید از احساساتش سو استفاده کنید . اینجور پسرا خیلی احساساتی هستن و خیلی هم زود دلشون می شکنه . من جای شما بودم به همچین پسره ای فرصت عاشق شدن می دادم . شما جلو نرید . اما با کارهاتون کاری کنید که بفهمه بهش علاقه دارید . تو دانشگاه در مورد مسائل درسی باهاش صحبت کنید . یا تو کنفرانس هایی که تو کلاس می زارن توجهش رو جلب کنید . فقط یادتون بشه مرز رابطتون رو با پسرا مشخص کنید . چون اینجور پسرا ( مثل من) خیلی براشون مهمه که دختره سنگین باشه . من فکر می کنم اونم مثل من تنهاست . یادتون باشه این جور پسرا تشنه ی محبتن . اگه همچین پسری نصیبتون شد . بدونین براتون می میره

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khak

دیروز بعد خوندن تمام جواب ها خوب نشستم فکر کردم
من اولین بار تو زندگیم عاشق شدم اونم عاشق او اقا.نمیگم چرا عاشق شدم اتفاقا الان میگم که خدارو شکر که عاشق شدمو دوستش داشتم تا بفهمم دوست داشتن واقعی چه جوریه شاید این حرف خیلی مسخره باشه ولی من واقعا قبل این موضوع حالا میفهمم که نمیدونستم دوست داشتن یعنی چی...اون تفکری که نسبت به دوست داشتن داشتم خیلی ناقص بود.بعد این ماجرا فهمیدم که باید چطوری اطرافیانم خانوادم دوستانم....رو دوست داشته باشم...یه دوست داشتن به معنی واقعی کلمه.خیلی خوشحالم که این موضوع پیش اومد چون این مسئله رو بهم یاد داد.فهمیدم که قدر تمام اطرافیانم رو بدونم از یه بچه ی خیلی کوچولو گرفته تا یه پیر زن پیر مرد 80.90ساله.فهمیدم که چطوری محبت کنم چطوری زندگی کنم حتی چطوری بعد این درس بخونم...زندگی کنم...دو حالت داره یا این اقا هم مثل من بهم علاقه مند هست یا نه هیچ علاقه ای بهم نداره.هر کدوم از حالت ها پیش بیاد مهم نیست مهم اینه که اون اقا ناخواسته بدون اینکه خودش بدونه بهم یاد داد چطوری زندگی کنم چطوری اطرافیانم رو دوست داشته باشم و چطوری قدر و ارزش همه شون رو بدونم و باعث بشه از هر جهات تو زندگیم پیشرفت کنم.تصمیم گرفتم دیگه ازشون سوالی نپرسم حتی در حد امکان مناسبتی.....چیزی شد..اول من بهشون تبریک نگم...اگر بهم علاقه مند بودن میان جلو یه روزی مطرح میکنن اگر که نه اشکالی نداره ...من هم یه روزی با کسی که عین خودم عاشقم باشه ازدواج میکنم.راضیم به رضای خدا.مهم اینه که دوست داشتن اطرافیانم خانوادم و...و محبت کردن رو یاد گرفتم.

- - - Updated - - -

از همه ی دوستانی که راهنماییم کردن اقای shapoor toojih
dokhtare kordestan هدف Elena1994 roze sefid
از همه به خصوص
shapoor
که خیلی راهنماییم کردید ممنونم... هر چی باشه شما مرد هستیدو احساس یک مرد رو بهتر از من که یک دختر هستم درک میکنید
ممنونم و سپاسگزار

---

:104:

:104::104::104:

:104::104::104::104:

:104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khak

دوستان یه سوال
چند هفته دیگه تولد همین فردی هست که در موردش باهاتون حرف زدم به نظرتون خیلی ساده با یه پیامک تولدشون رو تبریک بگم؟من تاریخ تولدشونو اتفاقی از یه جایی دیدم حس میکنم اگه تبریک بگم خیلی خوشحال بشن(البته حس میکنم)چون نمیدونن که من تاریخ تولدشونو میدونم یه جورایی غافلگیر شدن شاید.بنظرتون این کارو بکنم؟یا....
فقط تبریک با یه پیامک ساده

---

نه نکن اینکار را

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khak

دوستان یه سوال
چند هفته دیگه تولد همین فردی هست که در موردش باهاتون حرف زدم به نظرتون خیلی ساده با یه پیامک تولدشون رو تبریک بگم؟من تاریخ تولدشونو اتفاقی از یه جایی دیدم حس میکنم اگه تبریک بگم خیلی خوشحال بشن(البته حس میکنم)چون نمیدونن که من تاریخ تولدشونو میدونم یه جورایی غافلگیر شدن شاید.بنظرتون این کارو بکنم؟یا....
فقط تبریک با یه پیامک ساده

---

خانمی دلیلی نداره که شما تولدش رو بهش تبریک بگید چون این کارتون باعث میشه ایشون بفهمه شما بهش علاقه دارید و پسرا از دخترایی که پیشقدم میشم تو ابراز علاقه خوششون نمی یاد. اگه علاقه ای هم هست بزارید تو دل خودتون بمونه و ایشون اگر علاقه ای به شما داشته باشن خودشون از راه منطقی اقدام می کنن.

یه توصیه ای بهت می کنم به زندگی عادیت برس هیچ وقت پیش قدم نشو ، پسر اگه یه دختریو بخواد هر چقدرم پاکو خجالتی باشه یه راهی پیدا میکنه پا پیش میذاره . پس تو خودتو درگیر نکن .

هم دانشگاهی نیستم اون تو یه شهر دیگه س و من یه شهر دیگه ولی امسال یه ریسک خیلی بزرگ کردم که همه بخاطر این تصمیم هزاران بار سرزنشم کردن از دانشگاه انصراف دادم تنها به این خاطر که این 9ماه تا کنکور93 رو بخونم و دانشگاهی قبول بشم که این اقا هم تو همون دانشگاه هستن.هم بخاطر بخاطر علاقه م به ایشون این کارو کردم و هم اینکه دیگه به رشته م علاقه ای نداشتم.میخوام برم دانشگاهی که ایشون هستن.شاید دیوونگی باشه... لاقل برم دانشگاهی که ایشون هستن اونجا همون رشته قبول بشم صد البته که شرایط خیلی بهتر از الان میشه.به ایشون در مورد انصرافم از دانشگاه هیچی نگفتم.این 9ماه باید سخت درس بخونم میدونم سخته ولی شدنیه.فقط باید صبر داشته باشم.از اخرین پستی که اینجا قرار دادم دیگه باهاشون تماسی نداشتم تا به الان دارم این پست رو میذارم.حدود دو هفته میشه.از طرف دیگه حالا که انصراف دادم باید عالیه عالیه بخونم تا بتونم تو دانشگاه و رشته ای که ایشون دارن تحصیل میکنن قبول شم.از راهنمایی هاتون به این نتیجه رسیدم که اصلا تولدشون رو هم بهشون تبریک نگم...مثل این دو هفته که هیچ تماسی باهاشون نداشتم بقیه زمان رو هم بهتره تا وقتی که ایشون پیش قدم نشدم منم باهاشون کاری نداشته باشم....




- - - Updated - - -

اگر اون دانشگاه قبول بشم چه ایشون بهم علاقه داشته باشن چه نداشته باشن ضرری نمیکنم چون دانشگاه و رشته ای که مد نظرمه خیلی خوب هست و در هر صورت ضرری نمیکنم.از این به بعد هم سنگین باهاشون رفتار میکنم مثل رفتارم با بقیه مرد ها و پسرها.میدونم سخته ...تا حد امکان سعی میکنم باهاشون برخوردی نداشته باشم ولی اگر دیدمشون تا تماس گرفتن اینبار دیگه مثل رفتارم با بقیه مردا مثل ایشونم سنگین رفتار میکنم.تا به الان موفق بودم چون حدود 2هفته باهاشون هیچ تماسی نداشتم و بجاش هر موقع دلم گرفت نماز و دعا خوندم و دیدم که اروم میشم.این دو هفته رو تونستم پس بعد این رو هم میتونم.

- - - Updated - - -

ناخوداگاه وقتی قبلا تماس میگرفتیم در مورد مسائل درسی وسطای بحث در مورد خودمو زندگیمون و فرهنگ و احترام و جایگاهی که پدرم داره خودم صحبت میکردم.تا یه جورایی منو بیشتر بشناسن.خانوادمو بیشتر بشناسن.اگه احیانا ایشون تماس گرفتن اصلا در مورد این مسائل هم صحبتی باهاشون نکنم؟بذارم ایشون این بحثارو پیش بکشن نه خودم؟اصلا در مورد این مباحث هیچی نگم؟

دوست عزیزبهانه های واهی روکناربگذار تولدشه پیام بدم روزفلانه پیام بدم بهانه است وابسته ترت میکنه ازتجربیات مادرس بگیروباخودت این کاررونکن
پسری که خودش جلومیایدبعدچندماه که دل دختررابدست اوردمی رود چه رسدبه پسری که خودش نیاید

سلام دوستان
باز من مزاحمتون شدم.یه مسئله ای شاید در نظر بعضی ها خیلی کوچیک و....برام پیش اومده و درگیرم کرده.همونطور که میدونید من به اقا پسری علاقه مند هستم و هیچکس جز خودم و شما از این موضوع خبر نداره..ایشون در صحبت های عادی من رو مفرد خطاب میکنن.از افعال مفرد استفاده میکنند.البته اوایل اینطور نبود.جمع خطاب میکردن.هر از گاهی هم هر دو.یک روز مفرد یک روز جمع.من اینجور مواقع نمیدونم مفرد خطابشون کنم یا به همون جمع خطاب کردن ادامه بدم.میترسم مفرد خطابشون کنم و فکر کنند دختر سبکی هستم....میدونم موضوع کوچیکیه ولی برای من مهمه.شاید کلا مهم باشه ولی در نظر ما کوچیکه.به نظرتون من چطور باید حرف بزنم ؟

سلام
به نظر من از افعال جمع استفاده کنید.
این طوری بیشتر برای شما بیشتر ارزش قائل میشه و جذبتون میشه.
این طوری نشون می دین که شما برای خودتون حریم دارید و همین طوری با کسی گرم نمی گیرید.
برای آقایون خیلی مهمه که همسر آیندشون با آقایون گرم نگیره چون غیرت دارند.

اونوقت احیانا" فکر نکنن که من ازشون خوشم نمیادو حتما به این خاطر که سنگین برخورد میکنم که برن؟

پیشنهاد می کنم از یه راهی یه صورت غیر مستقیم بفهمید که واقعا به شما علاقه داره یا نه (و اینکه چرا حرفی در این مورد نمیزنه) و خودتون رو با تصور اینکه به شما علاقه داره قانع نکنید. شاید اصلا به یک نفر دیگه علاقه داشته باشه یا یک نفر دیگه رو زیر سر داشته باشه بعد ازیه مدت هم بره دنبال کارش. اونوقت خیلی با توجه به احساساتی که دارید ضربه خواهید خورد افعال مفرد هم که به کار میبره الزاما نشون دهنده احساسات خاصی به شما نیست شاید با توجه به اینکه چند وقت در ارتباط هستید دیگه از صحبت کردن باهاتون معذب نیست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Aminn

پیشنهاد می کنم از یه راهی یه صورت غیر مستقیم بفهمید که واقعا به شما علاقه داره یا نه (و اینکه چرا حرفی در این مورد نمیزنه) و خودتون رو با تصور اینکه به شما علاقه داره قانع نکنید. شاید اصلا به یک نفر دیگه علاقه داشته باشه یا یک نفر دیگه رو زیر سر داشته باشه بعد ازیه مدت هم بره دنبال کارش. اونوقت خیلی با توجه به احساساتی که دارید ضربه خواهید خورد افعال مفرد هم که به کار میبره الزاما نشون دهنده احساسات خاصی به شما نیست شاید با توجه به اینکه چند وقت در ارتباط هستید دیگه از صحبت کردن باهاتون معذب نیست.

---

واقعا هیچ راهی به ذهنم نمیرسه.خودم رو با این دلایل که سنشون تا حدودی کم هست و فعلا درسشون رو تموم نکردن و خونه زندگیی ندارن....توجیه میکنم...به خودم میگم شاید اصلا چون دیدن من امسال از دانشگاه انصراف دادم تا رشته ای قبول بشم که ایشون هم تو همون رشته و دانشگاه تحصیل میکنن شاید چون میبینن درگیر اینم که دوباره ازمون بدم جلو نمیان...به خودم میگم باید صبر کنم....فقط صبر...شما که خودتون اقا هستید و بهتر میتونید یه پسر رو درک کنید میشه راهنماییم کنید چطوری باید رفتار کنم حرف بزنم...دیگه حتی میترسم بهشون سلام کنم.دلم هر لحظه پیش ایشونه ولی باید ازشون دوری کنم که نکنه حرفی بزنم رفتاری نشون بدم که بفهمن دوستشون دارم.نمیدونم تا الان فهمیدن یا نه...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khak

واقعا هیچ راهی به ذهنم نمیرسه.خودم رو با این دلایل که سنشون تا حدودی کم هست و فعلا درسشون رو تموم نکردن و خونه زندگیی ندارن....توجیه میکنم...به خودم میگم شاید اصلا چون دیدن من امسال از دانشگاه انصراف دادم تا رشته ای قبول بشم که ایشون هم تو همون رشته و دانشگاه تحصیل میکنن شاید چون میبینن درگیر اینم که دوباره ازمون بدم جلو نمیان...به خودم میگم باید صبر کنم....فقط صبر...شما که خودتون اقا هستید و بهتر میتونید یه پسر رو درک کنید میشه راهنماییم کنید چطوری باید رفتار کنم حرف بزنم...دیگه حتی میترسم بهشون سلام کنم.دلم هر لحظه پیش ایشونه ولی باید ازشون دوری کنم که نکنه حرفی بزنم رفتاری نشون بدم که بفهمن دوستشون دارم.نمیدونم تا الان فهمیدن یا نه...

---

ببینید خانم فرضا هم که بفهمه دوستش داری مگه دخترا دل ندارن؟! فقط مهمه پسر آدم باشه ظرفیت این مساله رو داشته باشه. اتفاقا به نظر من یه جوری غیر مستقیم بحث این مسائل رو تا یه حدی پیش بکش ببین حدودا نظرش چیه. تو الان فقط خودتو با تصورات خودت سرگرم کردی بعدا می بینی طرف اصلا توی باغ این حرفا نبوده اونوقته که خیلی ضربه می خوری، تا وابستگیت زیادتر نشده سعی کن واقعا بفهمی قصدی داره یا نه. اگه قصد داره که هرچه زودتر به صورت رسمی و با خانواده به هرحال یه اقدامی بکنه. اگه هم نداره یا یه نفر دیگه رو در نظر داره دیگه لازم نیست شما خیلی باهاش در ارتباط باشی، بره با یکی دیگه مشورت کنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Aminn

ببینید خانم فرضا هم که بفهمه دوستش داری مگه دخترا دل ندارن؟! فقط مهمه پسر آدم باشه ظرفیت این مساله رو داشته باشه. اتفاقا به نظر من یه جوری غیر مستقیم بحث این مسائل رو تا یه حدی پیش بکش ببین حدودا نظرش چیه. تو الان فقط خودتو با تصورات خودت سرگرم کردی بعدا می بینی طرف اصلا توی باغ این حرفا نبوده اونوقته که خیلی ضربه می خوری، تا وابستگیت زیادتر نشده سعی کن واقعا بفهمی قصدی داره یا نه. اگه قصد داره که هرچه زودتر به صورت رسمی و با خانواده به هرحال یه اقدامی بکنه. اگه هم نداره یا یه نفر دیگه رو در نظر داره دیگه لازم نیست شما خیلی باهاش در ارتباط باشی، بره با یکی دیگه مشورت کنه.

---

همین متن رو هم دارم با گریه مینویسم ...هر کاری کردم نتونستم این چند روز حتی غیر مستقیم بحثش رو پیش بکشم....حتی خود ایشونم حس میکنم که نمیتونن...چراشو نمیدونم...واقعا نمیدونم...صبر کردم بعد از این هم صبر میکنم اگر جلو اومدن که هیچ...ولی اگر یه روز بشنوم با یه نفر دیگه ازدواج کردن بدجور میشکنم...خودمو برای همون روز هم اماده کردم ....اگر یه روز همچین خبری شنیدم همون روز برای همیشه از ایران میرم جایی میرم که ایشون نباشن....ایشون خودشون نمیتونن بگن...من چطوری حتی غیر مستقیم پیش بکشم...من هم غرور دارم...بسه دیگه تا به الان هر چقدر که غرورمو شکستم...خسته شدم از گریه بخاطر ایشون خسته شدم دیگه...رهاش میکنم...ولی امیدوارم روزی برگرده که بتونه حرف دلش رو بدون ترس از چیزی که نمیدونم چی هست بگه....بدم میاد از اینکه اینو بگم ولی خیلی از پسرهای اطراف و فامیل ارزوشونو تا فقط نگاهشون کنم چه برسه اینکه غرورمو پیششون بشکنم....به خاطر ایشون غرورم رو هم شکستم...رهاش میکنم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khak

همین متن رو هم دارم با گریه مینویسم ...هر کاری کردم نتونستم این چند روز حتی غیر مستقیم بحثش رو پیش بکشم....حتی خود ایشونم حس میکنم که نمیتونن...چراشو نمیدونم...واقعا نمیدونم...صبر کردم بعد از این هم صبر میکنم اگر جلو اومدن که هیچ...ولی اگر یه روز بشنوم با یه نفر دیگه ازدواج کردن بدجور میشکنم...خودمو برای همون روز هم اماده کردم ....اگر یه روز همچین خبری شنیدم همون روز برای همیشه از ایران میرم جایی میرم که ایشون نباشن....ایشون خودشون نمیتونن بگن...من چطوری حتی غیر مستقیم پیش بکشم...من هم غرور دارم...بسه دیگه تا به الان هر چقدر که غرورمو شکستم...خسته شدم از گریه بخاطر ایشون خسته شدم دیگه...رهاش میکنم...ولی امیدوارم روزی برگرده که بتونه حرف دلش رو بدون ترس از چیزی که نمیدونم چی هست بگه....بدم میاد از اینکه اینو بگم ولی خیلی از پسرهای اطراف و فامیل ارزوشونو تا فقط نگاهشون کنم چه برسه اینکه غرورمو پیششون بشکنم....به خاطر ایشون غرورم رو هم شکستم...رهاش میکنم

---

من می تونم بهت بگم که به احتمال زیاد این طرفت خیلی از نظر همسری بهت چشمی نداره و الا خودش زودتر از این حرفا بحثش رو پیش کشیده بود. یه احتمال خیلی خیلی ضعیفتری هم می دهم اونم اینه که اینقد عرضه نداره که به تو حرفش رو بزنه البته این یکی خیلی بعیده بنظرم فرضا هم اگه این یکی مورد باشه که بنظرم نیست همچین پسری که اینقد اراده نداره به درد زندگی نمی خوره.
منظورم هم از غیر مستقیم این بود که مثلا بگید نظرش در مورد آینده چیه یا مثلا فکر می کنه با چه کسی خوشبخت میشه ... از این جور حرفا کاملا از جواب هایی که میده اگه یه خورده نکته سنج باشید و بعدا هم به جواباش فکر کنید میشه فهمید نظر خاصی در این مورد به شما داره یا نه.
به نظر من یا کلا رابطه تون رو با ایشون کلا قطع کنید تا بیشتر آسیب نبینید، خیلی هم طرف نیاز به مشورت داره بره یکی دیگه رو پیدا کنه! اصلا و ابدا برای ایشون صبر نکنید و منتظر نباشید (انتظار خیلی شما رو اذیت خواهد کرد و در آینده هم شاید نتونید به شخص دیگه ای به راحتی فکر کنید) کلا فکر کنید همچین شخصی وجود نداره. یا اگه فکر می کنی خیلی بهش علاقه داری و ممکنه از دستت بره همچین سوال هایی رو یه جوری ازش بپرس کاملا از جوابش میشه به نتیجه رسید.
ولی در کل میگم پسری که نتونه حرفی که توی دلش هست بزنه (در مورد ایشون بعید می دونم حرفی توی دلش باشه) و اراده این کارو نداشته باشه مرد زندگی نیست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Aminn

من می تونم بهت بگم که به احتمال زیاد این طرفت خیلی از نظر همسری بهت چشمی نداره و الا خودش زودتر از این حرفا بحثش رو پیش کشیده بود. یه احتمال خیلی خیلی ضعیفتری هم می دهم اونم اینه که اینقد عرضه نداره که به تو حرفش رو بزنه البته این یکی خیلی بعیده بنظرم فرضا هم اگه این یکی مورد باشه که بنظرم نیست همچین پسری که اینقد اراده نداره به درد زندگی نمی خوره.
منظورم هم از غیر مستقیم این بود که مثلا بگید نظرش در مورد آینده چیه یا مثلا فکر می کنه با چه کسی خوشبخت میشه ... از این جور حرفا کاملا از جواب هایی که میده اگه یه خورده نکته سنج باشید و بعدا هم به جواباش فکر کنید میشه فهمید نظر خاصی در این مورد به شما داره یا نه.
به نظر من یا کلا رابطه تون رو با ایشون کلا قطع کنید تا بیشتر آسیب نبینید، خیلی هم طرف نیاز به مشورت داره بره یکی دیگه رو پیدا کنه! اصلا و ابدا برای ایشون صبر نکنید و منتظر نباشید (انتظار خیلی شما رو اذیت خواهد کرد و در آینده هم شاید نتونید به شخص دیگه ای به راحتی فکر کنید) کلا فکر کنید همچین شخصی وجود نداره. یا اگه فکر می کنی خیلی بهش علاقه داری و ممکنه از دستت بره همچین سوال هایی رو یه جوری ازش بپرس کاملا از جوابش میشه به نتیجه رسید.
ولی در کل میگم پسری که نتونه حرفی که توی دلش هست بزنه (در مورد ایشون بعید می دونم حرفی توی دلش باشه) و اراده این کارو نداشته باشه مرد زندگی نیست.

---

حتی برای پرسیدن این سوال ها هم باید حداقل یک سال صبر کنم.صبر میکنم و در عین حال زندگی عادیم رو پیش میبرم...شرایط رو که سنجیدم دیدم حداقل یک سال دیگه میتونم این سوال ها ...رو پیش بکشم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khak

خودم رو با این دلایل که سنشون تا حدودی کم هست و فعلا درسشون رو تموم نکردن و خونه زندگیی ندارن....توجیه میکنم...به خودم میگم شاید اصلا چون دیدن من امسال از دانشگاه انصراف دادم تا رشته ای قبول بشم که ایشون هم تو همون رشته و دانشگاه تحصیل میکنن شاید چون میبینن درگیر اینم که دوباره ازمون بدم جلو نمیان...به خودم میگم باید صبر کنم....فقط صبر...شما که خودتون اقا هستید و بهتر میتونید یه پسر رو درک کنید میشه راهنماییم کنید چطوری باید رفتار کنم حرف بزنم...دیگه حتی میترسم بهشون سلام کنم.دلم هر لحظه پیش ایشونه ولی باید ازشون دوری کنم که نکنه حرفی بزنم رفتاری نشون بدم که بفهمن دوستشون دارم.نمیدونم تا الان فهمیدن یا نه...

---

سلام. عزیزم فقط میخواستم بگم همه اینایی که تو داری توهمه. اگه پسری دختری رو بخواد مطمئن باش همونطور که تو داری برای خودت دلیل و مدرک توهم زا میاری که چرا نمیاد جلو، اونم برای خودش دلایلی میاره که قانعش کنه که باید بیاد جلو ( البته اگه دوستت داشته باشه. پس حالا که بعد مدتی هیچ کاری نکرده کاملا واضحه که هیچ علاقه ای به شما نداره و اگر هم علاقه باشه علاقه برای ازدواج نیست.

میخوام از خودم بهت بگم که کاملا حرفامو درک کنی.

سال اول دانشگاه بودم و پسر خاله ام نگو به من علاقه مند بوده و چون همسنیم ایشون سال اول قبول نشدند. 2 ماه نشده بود که داشتم میرفتم دانشگاه ایشون تو خونه خودشون به من پیشنهاد ازدواج دادند در صورتی که فقط 19 سال داشتیم و ایشون از هیچ نظر آمادگی ازدواج نداشتند. فقط دلیل گفتنش این بود: من میدونم الان موقع ازدواج من و تو نیست ولی فکر کردم بهت بگم. لااقل خیالم راحته که میدونی که حس من به تو چیه و قول مردونه که روی حرفم هستم حتی بعد چند سال که اگه تو هم به من علاقه ای داشته باشی بدونی و خواستی صبر کنی. بعدا که ازش پرسیدم گفت اون موقع فکر میکردم که بری دانشگاه شاید یکی مخت رو بزنه و با کسی دوست بشی و من از دستت بدم. در حالی که من اصلا اون موقع تو این فازها نبودم.:311:

منظورم از این نوشته ها این بود که پسرها مثل ما دخترها نیستند که تو این مورد مغرور باشند . اگه پسری واقعا از ته دل به دختری علاقه مند باشه غرور و خجالت و اینا رو میذاره کنار تا لااقل خیالش راحت باشه که به طرف فهمونده دوستش داره و بعدا عذاب وجدان نداشته باشه