پشیمانی و دو دلی بد از عقد

سلام منو شوهرم خارج از کشور با هم آشنا شدیم. آشنایی(دوستی) ما در شرایط سخت بود. منظورم از شرایط سخت دوری از خانواده و تنهایی و اینکه قبلش من یه شکسته عشقی‌ خورده بودم. ولی‌ توی این مدت خیلی‌ به هم وابسته شدیم. تقریبا بد از ۱ سال و نیم من تصمیم گرفتم که برگردم ایران چون دور از خانواده و توی شرایطی که اونجا بودم خیلی‌ اذیتم میکرد. ولی‌ ما رابطمونو از راه دور باهم داشتیم. تقریبا ۲ سال بود که ایران بودم که تصمیم گرفتیم باهم ازدواج کنیم. الان هم یه ۷ ماهی‌ هست که عقد کردیم. و هنوز رابطمون دوره چون شوهرم درسش تموم نشده. ولی‌ ۱ ماه پیش رفتم اونجا که چند وقتی‌ باهم باشیم. از روزی که رسیدم اونجا اصلا حسه خوبی نداشتم نسبت بهش، احساس می‌کنم که با خیلی‌ بهتر از اون می‌تونستم ازدواج کنم(ببخشید که اینو میگم) اصلا از ظاهر و لباس پوشیدنش و حتا قیافش خوشم نیومد! این برا خودمم جای سؤال که چطور من که نزدیک به ۲ سال باهاش رابطه داشتم اینو نفهمیده بودم. تو این مدت که باهم بودیم خیلی‌ زیادم بحث‌مون میشد، احساس می‌کردم هیچ تفاهمی نداریم و این منو بیشتر راغب میکرد که سرد شم. الان احساس می‌کنم دنبال یه بهانه‌ام که رابطه یه جوری قطع شه. حتا اونجا هم که بودم همش ازش ایراد می‌گرفتم.احساس می‌کنم واقعا دوسش نداشتم. فقط یه وابستگی بود. لطفا کمک کنین.

سلام،زندگی خرید جنس از سوپر مارکت نیست که بخواهید بعد خریدن پسش بدید شوهر شما هم جنس مغازه!!!!!!!ادو سال باهاش بودید چیزی نفهمیدید حالا الان از طریقه لباس پوشیدنش خوشتون نمیاد حالا هم میگید چی کار کنم،هیچی یا جدا شید یا به زندگیتون ادامه بدید

سلام
سوالهایی که میپرسم هم خودتون وهم شرایط اقاپسرروبگید:
چندسالتونه ؟
چطوری باهم اشناشدید؟
تحصیلاتون چقدره؟
فرزندچندم خانواده هستید؟
بارضایت کامل خانواده هاازدواج کردید؟
چی عواملی باعث شدبه رابطتون ادامه بدید؟
ایاازنظرخانوادگی وفرهنگی واعتقاداتی ومذهبی هم سطح هستید؟

سلام عزیزم
علت بحث هایی که داشتید چی بود ؟می تونی مثال بزنی ؟

سلام مرسی‌ از پاسختون
من ۲۵ سالم و شوهرم ۲۶ سالشه
با هم همکلاسی بودیم تو دانشگاه...بلافاصله بعد از اینکه من یه شکست عشقی‌ داشتم با ایشون آشنا شدم( چون خیلی‌ وقت بود که درخواست آشنایی کرده بود و منم برا اینکه از اون موقعیت شکستم فرار کنم قبول کردم). اینم بگم که ازش بدم نمیومد.
تحصیللات من لیسانس و شوهرم دکترا
فرزند دوم هستم و یه بردار بزرگتر از خودم دارم که هنوز ازدواج نکرده.
احساس می‌کنم ترس از اینکه کس دیگه‌ای نتونم برا ازدواج پیدا کنم با این مدرک، بیشتر منو راغب کرد که ازدواج کنم ، و اینکه من قیافه خیلی‌ خوبی‌ دارم ( به گفته‌ دیگران) و خانو‌ادم هم از لحاظه مالی‌ و هم از لحاظ اجتمایی‌ و تحصیلات بالا هستن ولی‌ اعتماد به نفس خیلی‌ خیلی‌ پایینی‌ دارم.
پدرو مادرم مخالفت نکردن ولی‌ همیشه می‌گفتن که برای من موقعیت‌های بهتری هم پیدا می‌شه. ولی‌ خانوادهٔ شوهرم راضی‌ بودن.
تحصیلات ایشون و اینکه خانوادشون خیلی‌ محترم بودن بیشتر باعث شد که فکر ازدواجو کنم.
از لحاظ مالی‌ از ما پایینتر هستن، ولی‌ از لحاظ دیگه مثل هم هستیم.
من فکر می‌کنم چون تو خارج از ایران فشار زیاد بود، من بیشتر وابسته شده بودم و فکر کردم که ایشون فرشته نجات من هستن، و هیچکدوم از اخلاقهای بد ایشون که شاید اصلا من دوس نداشته باشم و ندیدم، ولی‌ الان که فکر می‌کنم میبینم بهتر بود صبر می‌کردم، چون از لحاظ اخلاقی‌ زیاد باهم جور نیستیم.مثلا ایشون خیلی‌ تو احترام گذاشتن به دیگران افراط می‌کنن. من هم احترام گذاشتن به دیگران و دوس دارم ولی‌ نه در حد افراط که باعث شه خودمو اذیت کنم. یا مثلا ایشون خیلی‌ آروم و بعضی‌ وقتا اصلا حرفی‌ برا گفتن نداره ، وقتی‌ حرف میزنم فقط نگاه می‌کنه و خیلی‌ وقتا اصلا جواب نمید، ولی‌ من از آدمای شیطونو بگو بخند خوشم میاد.

- - - Updated - - -

سلام مرسی‌ از پاسختون
من ۲۵ سالم و شوهرم ۲۶ سالشه
با هم همکلاسی بودیم تو دانشگاه...بلافاصله بعد از اینکه من یه شکست عشقی‌ داشتم با ایشون آشنا شدم( چون خیلی‌ وقت بود که درخواست آشنایی کرده بود و منم برا اینکه از اون موقعیت شکستم فرار کنم قبول کردم). اینم بگم که ازش بدم نمیومد.
تحصیللات من لیسانس و شوهرم دکترا
فرزند دوم هستم و یه بردار بزرگتر از خودم دارم که هنوز ازدواج نکرده.
احساس می‌کنم ترس از اینکه کس دیگه‌ای نتونم برا ازدواج پیدا کنم با این مدرک، بیشتر منو راغب کرد که ازدواج کنم ، و اینکه من قیافه خیلی‌ خوبی‌ دارم ( به گفته‌ دیگران) و خانو‌ادم هم از لحاظه مالی‌ و هم از لحاظ اجتمایی‌ و تحصیلات بالا هستن ولی‌ اعتماد به نفس خیلی‌ خیلی‌ پایینی‌ دارم.
پدرو مادرم مخالفت نکردن ولی‌ همیشه می‌گفتن که برای من موقعیت‌های بهتری هم پیدا می‌شه. ولی‌ خانوادهٔ شوهرم راضی‌ بودن.
تحصیلات ایشون و اینکه خانوادشون خیلی‌ محترم بودن بیشتر باعث شد که فکر ازدواجو کنم.
از لحاظ مالی‌ از ما پایینتر هستن، ولی‌ از لحاظ دیگه مثل هم هستیم.
من فکر می‌کنم چون تو خارج از ایران فشار زیاد بود، من بیشتر وابسته شده بودم و فکر کردم که ایشون فرشته نجات من هستن، و هیچکدوم از اخلاقهای بد ایشون که شاید اصلا من دوس نداشته باشم و ندیدم، ولی‌ الان که فکر می‌کنم میبینم بهتر بود صبر می‌کردم، چون از لحاظ اخلاقی‌ زیاد باهم جور نیستیم.مثلا ایشون خیلی‌ تو احترام گذاشتن به دیگران افراط می‌کنن. من هم احترام گذاشتن به دیگران و دوس دارم ولی‌ نه در حد افراط که باعث شه خودمو اذیت کنم. یا مثلا ایشون خیلی‌ آروم و بعضی‌ وقتا اصلا حرفی‌ برا گفتن نداره ، وقتی‌ حرف میزنم فقط نگاه می‌کنه و خیلی‌ وقتا اصلا جواب نمید، ولی‌ من از آدمای شیطونو بگو بخند خوشم میاد.

کاش جای شما با هم عوض میشد.

خوب بهاش صحبت کن خاسته هاتو مطرح کن

سلام دوست عزیز

از حرفای شما من اینطور برداشت می کنم که شما به بلوغ فکری لازم برای ازدواج نرسیدید(ببخشید رک گفتم)

اول از همه باید بگم که مثالایی که زدید فقط یه سری اختلاف نظره و شما هم باید بهشون احترام بذارید. برای مثال در رابطه با احترام گذاشتن به دیگران خب هر کسی اصول خودشو داره ایشونم کاریو انجام میده که از نظر خودش درسته شما باید در حد تذکر دادن به شوهرتون مخالفت خودتونو اعلام کنید نه این که بخواید ایشون رفتارشونو عوض کنن . باز هم پوزش می خوام اگه لحن حرف زدنم بده ولی دلایلی که آوردید بیشتر جنبه بهانه جویی و عیب جویی داشت تا به خودتون(یا دیگران) این حسو القا کنید که شما به درد هم نمی خورید. تفاهم یعنی درک کردن همین تفاوت ها.

گفتید موارد بهتری داشتید باید بهتون بگم که شما با بهترین مرد دنیا هم ازدواج می کردید بازهم در یکسری تفاوت ها میشدید و تا زمانی که نخواید با اختلاف نظرهاتون کنار بیاید همین مشکلو خواهید داشت. اون آقا هم ممکن بود موارد بهتر از شما پیدا کنن ولی به جای اینکه به این مسائل فکر کنن سعی می کنن از زندگی با شما لذت ببرن شما هم همین کارو بکنید.


در رابطه با مشکل شما بایدبگم این خاصیت ازدواجه که بعد ازدواج احساس وابستگی قبلی از بین میره و تفاوت ها خیلی رونمایی می کنن شما باید این مشکلو با درایت حل کنی. همه بعد از عقد و ازدواج به این نتیجه میرسن که فرشته نجات یا شاهزاده رویاها وجود خارجی نداشته.

در پایان باید یادآوری کنم که شما یه شکست عشقی رو تجربه کردید پس نذارید که این احساسات و افکارتون باعث بشه همسرتونم این احساسو تجربه کنه.

سلام دوست عزیز شما دو راه دارید اینکها ین ازدواجو بهم بزنی بعد بایکی دیگه ازدواج کنی که به خاطر ازدواج الانت خیلی از موقعیتات از دستت رفته اونا که میان جلو همشه میگن او رابطه قبلی تا چه حد بوده ازون بگو این چیزای که همینجا میبینم و راه2 اینکه با این اقا ادامه بدی و کم کم اگه از اخلاقش خوشت میاد رفتارو تیپش تغییر میکنه چون چیز غیر قابل تغییر نیست ولی هر دو راه سخته با دقت تصمیم بگیر و همه جوانبو در نظر بگیر

سلام جالبه شما یک مدتی از این رابطه را در ایران و نزد خانواده بودید پس بخش های زیادی از نیازهای عاطفیتون را خانواده پر می کرد پس علاقه شما به همسرت فراتر از یک وابستگی ساده بوده
خب شما قبلا از همسرت دور بوی ودوری و دوستی معروفه حالا در کنار آن با واقعیت وجودی همسرت نه آنچه که تو از آن در ذهنت ساختی آشنا می شی
دختر خوب بچسب به زندگیت اگر آن موقعیت های خوب می خواستند بیان و آمده بودند تو با آنها ازدواج می کردی نه با همسرت
زندگی ارزش مبارزه و ساختن را داره

ممنون از همه، بخاطر پاسخ‌هایی‌ که دادید
حرف هاتونو قبول دارم ولی‌‌ای کاش یه روزی بشه که بتونم واقعا عاشقش بشم. چون الان این حسّو ندارم. و بعضی‌ وقتا به دوستای نزدیکم که میبینم عاشق شوهرهاشونن حسادت می‌کنم. و اینکه خیلی‌ سعی‌ کردم نظرمو راجع به لباس یا ظاهرش بهش بگم(که مثلا چیو بپوشه بهتره یا چیکار کنه بهتر به نظر میاد) ولی‌ فکر می‌کنه من ایراد میگیرم ازش و میگه تو همش از من ایراد میگیری و راضی‌ نیستی‌ از هیچی‌. و راجع به اخلاقشم وقتی‌ باهاش حرف میزنم میگه تو نمیتونی‌ منو عوض کنی‌ چون این شخصیت من هستش.

- - - Updated - - -

ممنون از همه، بخاطر پاسخ‌هایی‌ که دادید
حرف هاتونو قبول دارم ولی‌‌ای کاش یه روزی بشه که بتونم واقعا عاشقش بشم. چون الان این حسّو ندارم. و بعضی‌ وقتا به دوستای نزدیکم که میبینم عاشق شوهرهاشونن حسادت می‌کنم. و اینکه خیلی‌ سعی‌ کردم نظرمو راجع به لباس یا ظاهرش بهش بگم(که مثلا چیو بپوشه بهتره یا چیکار کنه بهتر به نظر میاد) ولی‌ فکر می‌کنه من ایراد میگیرم ازش و میگه تو همش از من ایراد میگیری و راضی‌ نیستی‌ از هیچی‌. و راجع به اخلاقشم وقتی‌ باهاش حرف میزنم میگه تو نمیتونی‌ منو عوض کنی‌ چون این شخصیت من هستش.