نمیتونم ابرازاحساسات کنم چه کارکنم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سلام
نمیدونم عادیه یانه من مشکل دارم نمیتونم ابرازاحساسات کنم وقتی یکی ابرازاحساس میکنه فقط گوش میدم یانگاهش میکنم ودرجواب هیچی نمیتونم بگم اصلابلدنیستم چی بایدبگم اوایل یعنی چندسال قبل وقتی بادوستام درباره ابرازاحساسات حرف میزدیم من میگفتم عمرا ابرازاحساس کنم ولی امروزه میبینم واسم مشکل سازشده ونمیتونم حرف دلم روبزنم یعنی بلدنیستم وهمین واسم مشکل سازمیشه وطرف مقابلم فکرمیکنه مسخره اش میکنم یابی خیال هستم مثلادوستم بهم زنگ میزنه ومیگه دلتنگت بودم چراخبری نمیگیری یاچه خبر؟درمقابل فقط میگم سلامتی چیزدیگه ای به ذهنم نمیرسه یامثلا یکی بگه دوست دارم فقط ساکت میمونم همین واسم مشکل سازشده نمیدونم چیکارکنم که ابرازاحساسات رویادبگیرم اصلایادبگیرم چی بایدبگم
لطفااگه امکان داره راهنماییم کنید

سلام.من روش خودم رومیگم.اول ازهمه باخودت رو راست وصادق باش وسعی کن حالتهای درونیت روبشناسی بعداون مواقع خودتو تنها ندون.یعنی به این علم به این داشته باش دیگران هم این شرایط مشابه روتجربه کردند...وقتی ابرازاحساس میکنند کاملاراحت باش تا بتونی احساس درونیت رو بهش بگی صادقانه درهمون حدی که مخاطبت رودرک یا احساس میکنی بدون تعارف یاغلو البته بعضی مواقع نمیتونیم ابرازاحساس کنیم شرایطشو نداریم یادرگیرمساله ای هستیم اینجانمیتونیم برای ابرازاحساس خودمون رواذیت کنیم...

ببینیدمثلابااینکه دلم میخواد مثلابگم دوست دارم دارم ولی یه چیزمانع میشه سرکوبش میکنم بااینکه باخودم تمرین میکنم این دفعه میگم دلم برات تنگ شده یابه فکرت بودم ولی موعدمقررسرکوبش میکنم میگم نکنه فکرکنه خیلی برام مهمه، نکنه واسم نازکنه نکنه ... دلایلی واسه خودم میتراشم ونمیگم
درحالیکه همه اینامیدونم واسم مشکل سازمیشه درحال حاضرهم شده

- - - Updated - - -

بعضی مواقع خجالت میکشم میگم نکنه بگن چقدردختر پررویه ،نکنه فکرکنند من باهمه اینطوریم ، نکنه ازاین حرفم سواستفاده بشه همین طوربادلیل تراشی سرکوب میکنم نمیدونم چیکارکنم تاراحت باشم راحت حرف بزنم خجالت روکناربگذارم

ابرازاحساس درهرجا ومکانی ودربرابرافرادمختلف وشخصیت اونا ، همچنین چقدربه ما نزدیک هستندو نسبت دارند یاهمکارو دوست هستندوچقدرباما مانوس هستند فرق داره یک کلمه کلیدی"میزان انس"اونا باماست یا اینکه چقدرانس پذیرهستد درکمیت وکیفیت ابرازاحساس ما موثرهست.نکته دیگه به محض سواستفاده دیگران بایدمواظب ابرازاحساس بود یعنی مساله ای هست که باید طرفت هم واکنش نشون بدهد یا واکنش نشون ندادنش ازسر مشکلات یا حال بدخودش دراون موقع باشد نه چیز دیگه.ابرازاحساس باید"متناسب باشرایط "باشد تابه قول خودت نگران این نباشی که دیگران چه فکرمیکنند.اگه مثال دقیقتر بزنی که کجا فکرکردی ابرازاحساست نابجا یاکم وزیادبوده؟ یا کجا نباید یاباید ابرازاحساس میکردی ولی عکسشوانجام دادی؟ازکدوم موقعیت احتمالی درآینده نگران هستی که برات مبهم هست؟بهترمیشه راهنماییت کرد_اگه کسی دربرابرابرازصادقانه ابرازم نازکنه بدون کینه یا اخم متوقفش میکنم کاملا عادی رفتارمیکنم اینجورمواقع اون بعد مدتی متوجه اشتباهش میشه بعضی وقتابعضیشون ازسربلوغ میان ابرازاحساس بقیه هم راه خودشو نو میرن یعنی یه مساله نسبی هست که باعث غربال شدن اطرافیانت دراین زمینه میشه.

برای مثال بادوستم حرف میزنم پایان دانشگاه بودکه بهم گفت اصلامن متوجه نشدم ازمن خوشت میادنه منودوست داری یانه یایکی بهم میگه دوست دارم خیلی نازهستی درمقابل من سکوت میکنم هیچی درجوابش نمیتونم بگم وطرف مقابل هم برمیگرده میگه شرمندتونم که مزاحم شدم سرتون رودرداوردم گفتم باهات دردودل کنم مزاحم نمیشم این روزهااین صحبتهابیشتراذیتم میکنه
راستش برای پیام فرستادن یانوشتن مشکلی ندارم میتونم حرف دلم روبنویسم یاانتقادکنم ولی رودرروخجالت میکشم نمیتونم بگم این کار،حرف و...باعث ناراحتیم شد
یایکی ازم کاری بخوادبلافاصله براش انجام میدم بااینکه باب میلم نباشه ولی خجالت میکشم بگم نه
یابادوستم قرارمیگذاریم جایی بریم یابعدت مدتهاهمدیکرروببینیم ایشون نمیان یامیگن مهمون اومدحالابه هردلیلی چندروزبعدکه ایشون ازمن میخوادبرم بلافاصله میرم حتی اگه شب باشه نمیتونم درباره چیزی که حق مسلمم هست چیزی بگم بهتره بنویسم خجالت میکشم یاباخودم میگم ازمن ناراحت میشه برای مثال زنگ میزنم وحالش رومیپرسم فردامیگم من زنگ نمیزنم بذاریه بارهم اون زنگ بزنه چندساعت صبرمیکنم بعدش میگم نه ازمن دلخوروناراحت میشه بذارمن زنگ بزنم حالش روبپرسم

- - - Updated - - -

حتی تلفنی هم نمیتونم ازاحساساتم بگم ناراحت میشم بازم میگم چیزی نیست از یه چیزدیگه دلخورشدم بااینکه حرفی که زدندباعث ناراحتیم شده

- - - Updated - - -

حتی تلفنی هم نمیتونم ازاحساساتم بگم ناراحت میشم بازم میگم چیزی نیست از یه چیزدیگه دلخورشدم بااینکه حرفی که زدندباعث ناراحتیم شده

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط roseflower

برای مثال بادوستم حرف میزنم پایان دانشگاه بودکه بهم گفت اصلامن متوجه نشدم ازمن خوشت میادنه منودوست داری یانه یایکی بهم میگه دوست دارم خیلی نازهستی درمقابل من سکوت میکنم هیچی درجوابش نمیتونم بگم وطرف مقابل هم برمیگرده میگه شرمندتونم که مزاحم شدم سرتون رودرداوردم گفتم باهات دردودل کنم مزاحم نمیشم این روزهااین صحبتهابیشتراذیتم میکنه راستش برای پیام فرستادن یانوشتن مشکلی ندارم میتونم حرف دلم روبنویسم یاانتقادکنم ولی رودرروخجالت میکشم نمیتونم بگم این کار،حرف و...باعث ناراحتیم شد یایکی ازم کاری بخوادبلافاصله براش انجام میدم بااینکه باب میلم نباشه ولی خجالت میکشم بگم نهیابادوستم قرارمیگذاریم جایی بریم یابعدت مدتهاهمدیکرروببینیم ایشون نمیان یامیگن مهمون اومدحالابه هردلیلی چندروزبعدکه ایشون ازمن میخوادبرم بلافاصله میرم حتی اگه شب باشه نمیتونم درباره چیزی که حق مسلمم هست چیزی بگم بهتره بنویسم خجالت میکشم یاباخودم میگم ازمن ناراحت میشه برای مثال زنگ میزنم وحالش رومیپرسم فردامیگم من زنگ نمیزنم بذاریه بارهم اون زنگ بزنه چندساعت صبرمیکنم بعدش میگم نه ازمن دلخوروناراحت میشه بذارمن زنگ بزنم حالش روبپرسم- - - Updated - - -حتی تلفنی هم نمیتونم ازاحساساتم بگم ناراحت میشم بازم میگم چیزی نیست از یه چیزدیگه دلخورشدم بااینکه حرفی که زدندباعث ناراحتیم شده- - - Updated - - -حتی تلفنی هم نمیتونم ازاحساساتم بگم ناراحت میشم بازم میگم چیزی نیست از یه چیزدیگه دلخورشدم بااینکه حرفی که زدندباعث ناراحتیم شده

---

خانم گل رز.ازپاراگراف اولت دقیقا متوجه نشدم دربرابرجنس مخالف نتونستی ابرازاحساس کنی یا دختری بوده؟؟اگه جنس مخالف بوده کاملا نشانه سلامت شخصیتت ودرستی رفتارت وحیای ذاتیت دراون موردبوده.امادربرابر دخترها حتی باراول آشناشدن باکسی نمیشه زیاداخت شد وابرازاحساس کرد تا مانوس نشوی اونم بعدچندجلسه دیدارو دیدن تشابهات رفتاری و... .اما ازکلیت پستت اینطوربرداشت میشه مقداری هم خجالتی هستی؛وقتی کسی قراربوده خودش زنگ بزنه و نزده وظیفه تو نبوده بهش زنگ بزنی مگه مساله مهمی مثل معامله وخریدوفروش یانگرانی ازاتفاق واین مسائل باشه.هرچقدرهم اعتمادبه نفست بالاباشه نمیشه نابجا ابرازاحساس کردو خودتو مجبورکنی. اینکه واقعا از نزدیکان ودوستانت باشه وباهاش مانوس باشی تا احساساتت براحتی ازقلبت تراوش کند............................................ .................................................. .................................................. .................................................. دربرابرجنس مخالف هم که بهترین ونرمال ترین شرایط بعدازصیغه وعقد وخواستگاری وقول وقرارهاابرازاحساس میشه. مطمئن باش یه پسرعاقل وسالم انتظارش بعداین شرایط هست واگه قبل این شرایط نتونی ابرازاحساس کنی همینکه بهش بفهونی میتونی بهش علاقه مندبشی که درخواست خواستگاریش رو قبول کردی وداری معیارها روبررسی کنی کافیه.ابرازاحساس باید صادقانه باشه یعنی وقتی احساسی به کسی نداری لزومی نداره وانمودوتظاهرکنی اگه جنس مخالف وخواستگارهست صادقانه بگواحساسی بهت ندارم این خودش نوعی ابرازاحساس هست. این لینک برای خجالتی بودن هست البته موضوعات مفید مربوطه زیادهست؛http://www.hamdardi.net/thread-2489.html

پاراگراف اول مربوط به دوست دخترچندساله دانشگاهیم هست که بعدازچهارسال بهم گفت نمیدونم چه احساسی نسبت به من داری؟
درباره پسرهاهم نمیتونم ابرازاحساس کنم حتی اگرپسرازم خواستگاری کنه بازم مشکل دارم نمیتونم ابرازاحساس کنم

- - - Updated - - -

راستی وقتی پسری ازمن خواستگاری میکنه حتی بعدازچندجلسه بازم وقتی میبینمش میلرزم اصلانمیتونم بهش نگاه کنم یاحرف دلم روبزنم بابله خیر خب یاجواب کوتاه پاسخ میدهم

برای مهارت ابرازاحساس به نظرمن علاوه بر داشتن شناخت نسبی ازخودت ودیگران،خودشخص هم باید روحیه مناسبی داشته باشه وافسرده نباشه،شجاعت دربیان احساس داشته باشه ومهمترین مساله ‏"صداقت باخودش"هست تا حرفش واحساسش قابل باورباشه. بعدابرازاحساس مقداری تعهدو وفاداری نسبت به مخاطبت پیش میاد که به نظرم وقتی میخای ابرازاحساس کنی نبایدازاین تعهد دراون شرایط بترسی...بخش زیادی ازعدم توأنایت ابرازاحساس درجلسات اول خواستگاری طبیعی هست امابه مروربامانوس شدن،احساسات هم تراوش میکنه،نباید زیاد بامردم جدی رفتارکردیازیادشوخی وبیتفاوت اوناروبخشی ازخودت وخودتو بخشی ازاونها بدونی وذهنت رو رها کنی تا با آرامش بیشتر بدونی چه احساسی داری گاهی هم ‏"خودافشایی"باعث بازشدن یخ میشه یعنی وقتی مضطربی به شوخی یاراحت بگی استرس دارم

- - - Updated - - -

گل رز یه نکته هم اضافه کنم اگه شخصیت وابسته وخجالتی داشته باشی ممکنه گاهی در درک رفتاربقیه دچاراشتباه بشی وبه خودت بگیری مثلا اگه درشرایطی کسی باهات مانوس نشه فکرکنی صرفا بدلیل عدم ابرازاحساس یا ابرازاحساس سریع توبوده ونتونی شرایط کلی رو خوب بسنجی

میدونیدمشکل من بیشتربراین امراستواره
نمیتونم به کسی اعتمادکنم یاسخت اعتمادمیکنم مدام بدبینی میکنم مثلایکی میگه دوست دارم باخودم فکرمیکنم همه حرفهایی که میزنه دروغه یامثلامیخواددل منوبدست بیاره حرف دلش نیست نمیدونم چطورمیتونم به این باوربرسم که راست میگن مخصوصادرباره اقایون اصلانمیتونم به صداقتشون اعتمادکنم همش باخودم فکرمیکنم خیانت میکنند وهرحرفی میزنندفقط میخواهندطرف مقابل رووابسته کنند
اصلانمیدونم چطورمیتونم به گفتارشون اعتمادکنندیااصلااین طرزفکرمن طبیعیه یانشانه بدبینی من هستش

بخشی ازبدبینیت درست هست شناخت یک پسرواینکه چقدر صداقت داره یا حتی چقدر خودشو شناخته وبه حرفاش متعهدخواهدبودو خیلی چیزای دیگه چالش هر دختروخانواده اوست.مطمئنن ملاک هاومعیارهای تشخیص این مساله رو توی این تالار دیدی وشنیدی پس من حرف تکراری نمیزنم وتجربه شخصی خودم رو میگم وقتی باکسی صحبت کنم چه آشنا چه غریبه درجنبه های مختلف زندگی ،اگه صحبتهاش روزمره نباشه ومساله مهمی باشه که بایدبهش اعتمادکنم؛برای تشخیص؛ سوابق قبلی زندگیش ورفتارهای قبلیش بامن+تجزیه وتحلیل گفتارش+فضای کلی+تجربیات قبلی خودم درشناخت آدمها وچند نشانه دیگه:تقریبابه صورت نسبی میفهمم داره راستشو میگه دروغه یاادعاست یاوقت گذرونی همین نشانه ها رو نسبت به غریبه ها هم میشه فهمیدجزاینکه ممکنه سوابق قبلیش برای مامبهم باشه که اگه مساله مهم باشه درموردش تحقیقات میکنیم اما به نظرم مهمترین مساله در درک وفهمیدن دیگران اینه که باخودت راحت باشی وقبلا خودت رو پذیرفته باشی تا ذهن وفکرت به آرامی تجزیه وتحلیل کنه حقیقت رو بهت بشناسونه

باگفته هاتون موافقم
شایدبیشترمشکل من بخاطراین باشه که کاملا خودم رونپذیرفتم ودائماتودلم احساس میکنم یکی چیزی بهم میگه مثلامهمانی میریم باخودم میگم نکنه بگن پاشویکی دیگه بشینه یابااینکه میگن خوشگلی ولی بازهم باخودم فکرمیکنم باهام تعارف کرده اند ونبایداشخاص زیادی من روببینند چون فکرمیکنم پیش خودشون فکرمیکننداینکه خوشگل نیست بااینکه ارشددارم وتوزمینه های زیادی اطلاعات خوبی دارم ولی تواظهارنظرمخصوصااگه بهم بگن تریبون ازادچنددقیقه حرف بزن سکوت میکنم چیزی به ذهنم نمیرسه یعنی تواون لحظه میخوام بهترین باشم
بهتره بنویسم میخوام توهمه زمینه هابهترین باشم هرجاحرفی میزنم کاری میکنم نظری میدم ازهرنظربهترین باشه هرچندمیدونم اشتباه ولی بازنمیخوام اشتباه کنم

به نظرم زمانی میتونیم خودمون روبپذیرم که دنیا ودیگران رو هم همونطورکه هستند بپذیریم واین پذیرش یه دفه اتفاق نمیفته یک روندتدریجیه که باید روش تمرکزوتفکرکرد.پذیرش دیگران ابدا به معنای تائید اشتباهاتشون نیست.همچنین به نظرم برای کمال طلب نبودن بهتره تمایل به بهتربودن که یک تمایل همگانی هست رو اجازه بدیم درسطح ناخودآگاه وفطری ما باقی بمونه به نظرم اینطوری بهترکارخودشوانجام میده تااینکه بخواییم ذهنی وخودآگاه خودمون رو آزاربدیم. اگه مایل بودی سری به این لینک بزن فکرمیکنم مطالبش جذاب باشه ولی تشخیص اینکه کدوم جلساتش بیشتر بدردت میخوره باخودت(میتونی به جلسات۴یا۵نگاهی کنی)دست نوشته هاي یک جادوگر! - کلاس جادوگری یک جادوگر(جلسه2_ ماند)

[COLOR="silver"]

اقای ammin خیلی ممنونم ازشماکه وقت گذاشتیدوتاپیک بنده روخواندیدوراهنماییم کردید
من هم همه تلاشم رومیکنم تامنفی هاروبیرون کنم وبه جای ان دیدگاههای مثبت روجایگزین کنم
بازم ممنون:72: