+دروغ . بخشش . عشق

[/font][/size]سلام .
پيشاپيش از اينكه حرفام طولانيه و خسته تون ميگنه معذرت ميخوام ولي به كمكتون نياز دارم.
من رويا و الان 20 سالمه و دانشجوي ترم 4 هستم و حدودا يك سال و نيم پيش يعني تقريبا 18 سالگي از طريق اينترنت با يك پسري به نام عرفان آشنا شدم . ابتداي رابطه ي ما با دروغ آغاز شد. عرفان به من گفت كه از من يك سالي بزرگتره و دانشجوي .....دانشگاه.... اين در حالي است كه اين عرفان چند باري از من پرسيده بود كه اگه از من كوچكتر باشه آيا من باز هم حاضرم به رابطه با او ادامه دهم و با او دوست بمانم ؟ و من هم به او گفته بودم كه نه. مگه ميخوام با بچه ام ازدواج كنم ؟ و اين هم شد زمينه ي دروغگويي ايشون عرفان تا حدود يك سال به من اين دو دروغ رو گفته بود و به خاطر همين دو دروغ مجبور شد كلي دروغ ديگر به من بگويد مثلا به من گفته بود كه در دانشگاه ... (در تهران )دانشجوست و يك سال بعد از آشناييمون به شهرستان رفت و گفت كه ميخواهم براي كار به شهرستان بروم و دانشگاه هم انتقالي گرفتم ولي بعدا برام فاش كرد كه علت رفتن به شهرستان اين بوده كه او در آن شهرستان دانشگاه قبول شده بوده و بايد براي تحصيل به آنجا ميرفته و نه كار. و علت دروغ گفتنش اين بوده كه نميخواسته كه من رو از دست بده . چون اگه به من ميگفت كه 1 سال از من كوچيكتره من همون زوز اول رهاش ميكردم و .... و به خاطر اينكه من رو دوست داشت و نميخواست ارم جدا بشه مجبور شده راستش رو به من نگه.
بعد از فاش كردن دروغهاش من كه ضربه ي سنگيني خورده بودم با اينكه خيلي بهش علاقه داشتم ولي به خاطر اين دروغهاش خواستم ازش جدا شم وبا توافق همديگه رابطه مون رو قطع كرديم ولي اون حتي نتونست 2 ساعت هم دووم بياره و دوباره به من زنگ زد . من هم در دوراهي گير كرده بودم و همش گريه ميكردم تا اينكه مادر و پدرم فهميدند . عرفان حتي به منزل ما هم تلفن كرد و ميخواست با مادرم در رابطه با ازدواج حرف بزنه ( البته در اون سن نه بلكه براي 2-3 سال بعد ولي با مخالفت پدر و مادرم روبه رو شد. پدرم گفت كه عرفان يك كلاه برداره كه دختر هارو گول ميزنه و ..... و زندگي كه اولش با دروغ شروع بشه آخرش به طلاق ميرسه و مادرم هم با خودش هم عقيده كرد و ..... . بعد از دو هفته جدايي و نداشتن موبايل و شرايط سخت ( كه توسط خانواده ام ايجاد شده بود) نتونستم تحمل كنم . از شدت ناراحتي داشتم ميمردم . بلاخره عرفان به من ايميل زد و با وجود همه ي تحقير هايي كه شده بود باز هم گفت كه من رو دوست داره و به من التماس كرده بود كه تنهاش نذارم . من هم كه منتظر بودم بهش پاسخ مثبت دادم .
الان بيشتر از شش ماهه كه ما رابطه جديدمون رو شروع كرديم اخلاقش خيلي بهتر از قبل شده و ميگه كه با من قصد ازدواج داره و حالا اون به من ميگه كه اگه من قصد ندارم باهاش ازدواج كنم اون رو تركش كنم چون ديگه طاقت نداره كه دوباره به هم وابسته بشيم و حالا اين من باشم كه جا ميزنم و تنهاش ميذارم...
اون الان 19 ساله و من 20 ساله ام . خيلي من رو دوستم داره . خيلي احساسيه . ميگه من دختر خوب و خانوم و پاك دامني هستم ( البته كه هستم ) ميگه واسش صبر كنم تا درسش تموم شه و بياد خواستگاريم . اگه باز هم پدر و مادر من قبول نكردند سربازي ميره و بعد مياد خواستگاريم .
ميدونين اون پسر خوبيه درسته كه يكم شيطونه ولي از زمان دوستي مجددمون بهم اصلا دروغ نگفته و راجع به من با خواهرش صحبت جدي كرده ولي مامانش فكر ميكنه كه اون بچه است و همش بهش ميگه كه دست برداره و به درسش برسه .....
من بهش گفتم كه من و تو الان تو سني هستيم كه خيلي احساسي هستيم و نميتونيم با عقلمون تصميم بگيريم و تازه ممكنه كه احساساتمون توي اين مدت تغيير كنه . بهش گفتم كه ممكنه بعد از يكي دو سال از عشق من زده بشي و بري .... ولي اون گفت كه اون كاملا از روي عقلش تصميم گرفته و معيار هايي كه من دارم از نظر اون كاملا مناسبه و اينكه من يك سال از اون بزرگترم براي اون مهم نيست.
در ضمن براي تعطيلات تابستوني از دانشگاهش به تهران اومده و تو شركت ساختمان سازي پدر و عموش كار ميكنه . ميگه هم ميخواد به خانواده اش ثابت كنه كه مرد شده و هم اينكه تا حدودي مخارج خودش رو خودش تامين كنه و دست به دامن باباش نباشه.
ببينيد من و عرفان همديگه رو خيلي دوست داريم . اون خيلي پسر احساساتي اي هستش . تو زمان دوستي اولمون اونقدر گريه ميكرد و از جدايي حرف ميزد و ازم قول ميگرفت كه تنهاش نذارم و من هم از اين كاراش تعجب ميكردم ميگفتم كه خوب اين جوون چرا اين كارهارو ميكنه من كه هيچ موقع تنهاش نميگذارم و تازه قول ازدواج هم بهش دادم و دوستش هم دارم .( حق داشت كه اونجوري باشه . چون اگه حقيقت رو ميگفت من رو از دست ميداد. ) بعد ها بهم گفت كه اصلا فكرش هم نميكرده كه من با اينكه از اون يك سال بزرگترم بازم حاضر بشم كه باهاش ازدواج كنم ( چون من خيلي با اين امر مخالف بودم) و از اين بابت خيلي خوشحاله.
نظر پدر من اين بود كه عرفان كلاه برداره ولي چرا ؟ ببينيد عرفان مثل ما توي تهران ميشينن و وضعيت ماليشون از ما بهتره و حد اقلش اينه كه در آمد پدرش بهتر از پدر منه و در شرق تهران ساكنن خونشون دوبرابر خونه ي ماست و اسم ساختمونشون با فاميليشون يكيه( ثابت ميكنه كه حد اقل
دروغ نگفته چون من اونجارو ديدم )
در حالي كه من و خانواده ام در جنوب تهران ساكنيم وضع مالي مون خيلي خوبه ولي نه به خوبي وضع مالي عرفان و خانواده شون . منظورم اينه كه عرفان كه وضع ماليشون از ما بهتره چه دليلي داره كه بخواد به خاطر پول با من باشه و باهام ازدواج كنه؟
مشكل مالي كه نداره . از نظر جنسي هم كه هيچ در خواستي نداره كه بگيم ميخواد سو استفاد ه كنه ( اگر همچين در خواستي داشت من موافقت نميكردم و تا الان توي اين يك سال و نيم هيچ درخواستي نداشته)
نگراني من از پدرمه اينكه هيچ موقع راضي به ازدواج ما نشه هم به خاطر اينكه عرفان از من كوچيكتر ه و هم به خاطر اينكه اون همچين ازدواجهايي كه با دوستي بنا شده باشه رو نميپسنده و به ازدواج سنتي اعتقاد داره و هم فكر ميكنه كه عرفان كلاه برداره......
عرفان به هيچ وجه حاضر نيست من رو رها كنه . من هم همينطور . ما از لحاظ عاطفي خيلي به هم وابسته ايم ولي عرفان خيلي خيلي بيشتر به من وابسته است و نميتونه دوريمو تحمل كنه
بهش گفتم كه نكنه كه به خاطر وابستگي عاطفي بخواي با من ازدواج كني و معيارهاي ديگه رو در نظر نگيري ولي اون ميگه كه كاملا از روي عقلش تصميم ميگيره و دختر به خوبي من كم پيدا ميشه و علاوه بر اين خيلي هم دوستم داره و چون منم خيلي دوستش دارم اينها براي خوشبختي اون كافيه
بهم گفته كه براي ازدواج با من هر مشكلي رو تحمل ميكنه و خودش بهم قول داد كه خوشبختم كنه . هم از لحاظ مالي هم عاطفي و هم از هر نظر و قول داده كه گذشته هارو جبران كنه و ازم خواسته كه ديگه راجع به گذشته باهاش حرف نزنم چون ناراحتش ميكنم و اينكه اون ديگه آدم سابق نيست
راجع به نارضايتي مادرش هم ميگه كه مادرش فكر ميكنه كه اون هنوز بچه است و به خاطر احساسات و اميالش ميخواد با من ازدواج كنه . عرفان ميگه مامانش فكر ميكنه كه فكر كردن به من به درسش صدمه ميزنه ولي بهم گفت كه درسش كه تموم بشه (3 سال ديگه ) با مادرش و پدرش به صورت جدي حرف ميزنه . چون اون موقع هم سنش بيشتر ميشه (22 سال ) و هم مادر و پدرش ديگه فكر نميكنن كه بچه است و از روي هوس حرف ميزنه و ميگه اگه از خوبي هاي من و محسناتم به خانواده اش بگه حتما قبول ميكنن و ديگه به سنم ايراد نميگيرن ( البته فقط مادرش و خواهرش كه ازدواج كرده و الان يك بچه داره از قضيه من با خبرن و پدرش هم نميدونه كه اون با من قصد ازدواج داره)
ميخواستم ازتون راهنمايي بگيرم كه من بايد چيكار كنم؟
من عرفان رو دوستش دارم . از نظر مالي هم كه تامينه يعني پدرش بهش قول داده كه براي ازدواجش در..... تهران يك خونه براش بخره . با رشته ي تحصيلي هم كه داره كار پر در آمدي خواهد داشت . در ضمن اگر كار مناسب با رشته اش هم گيرش نياد توي شركت ساختمان سازي پدرش كار ميكنه . و به شدت به من علاقه منده و با قاطعيت ميگه كه هيچ موقع نظرش نسبت به من عوض نميشه و تا آخر عمرش منو خوشبخت ميكنه
به نظر من عرفان پسر مناسبيه . عيب و ايراد هايي داره ولي حسن هاش از عيب هاش بيشتره و بلاخره انسان بي عيب كه وجود نداره .
ميخواستم نظر شمارو بدونم . به نظرتون ميشه خانواده ام رو راضي كنم كه با عرفان ازدواج كنم ؟ به نظرتون چون عرفان اوايل به من دروغ گفته تبهكار ترين موجود عالمه و هنوز هم ميخواد منو گول بزنه؟ و آيا به خاطر اون دروغ گفتن هاي اوليه اش من هيچ موقع نبايد ببخشمش و بايد ازش جدا شم و فراموشش كنم؟ يعني توي دنيا فقط يك انسان بوده كه دروغ گفته و اونم عرفان بوده و بقيه انسانها پاك پاكن و اصلا امكان نداره كه دروغ بگن؟ من نميگم كار عرفان درست بوده كه دروغ گفته ولي ميگم آيا انسانها حق اشتباه كردن ندارن؟ به نظر شما عرفان از روي بچگي اش اين حرفا رو ميزنه و ممكنه بعد يكي دو سال نظرش عوض بشه و ديگه من رو نخواد؟
يعني حالا كه من يك سال و سه ماه از عرفان بزرگترم ممكنه كه مشكل خاصي توي زندگيمون پيش بياد؟
من حتي گاهي به ازدواج با كس ديگه اي فكر كردم ولي هر دفعه به خودم لعنت ميفرستم كه چرا حتي تو فكرم هم به عرفان خيانت ميكنم. و بايد بهش وفادار باشم . يعني خلاصه ي كلام اينكه به اين نتيچه رسيدم كه عرفان بايد توي زندگي من باشه تا من احساس كمبود نكنم . البته از نظر مالي نميگم بلكه از نظر عشق و عاطفه ميگم.
به نظرتون زندگي اي كه از روي عشق صورت بگيره . صد در صد دوام نداره و اشتباهه؟ شما ميگين كه ما داريم فقط از روي احساسات عمل ميكنيم و اين اشتباهه؟
خواهش ميكنم كمكم كنيد. من نميخواستم اين پيغام رو توي تالار گفتگو بذارم ولي چون كه ديگه به صورت خصوصي به پيغام ها پاسخ نميدن مجبور شدم همچين كاري رو بكنم . ممنون ميشم كه نظر بدين
[size=medium][font=Arial]

سلام رویا جان
با خصوصیاتی که تو از عرفان گفتی به نظر میاد که واقعا پسر خوبیه و تو رو خیلی دوست داره ولی به نظر من بهتره خیلی عجولانه تصمیم نگیری بهتره اول اونو امتحان کنی مطمئن بشی که حرفاش فقط از روی احساس نیست و اونو در شرایطی قرار بدی که عشقشو بهت ثابت کنه اگه از این موضوع مطمئن بشی خیالت راحت میشه که اگه حتی ده سال هم توی شهرستان و دور از تو درس بخونه ذره ای از عشقش کم نمیشه
اختلاف سنتون هم زیاد نیست که مشکل ساز بشه من کسی رو سراغ دارم که هفت سال از شوهرش بزرگتره و الان سیزده ساله که دارن با هم با خوشی زندگی می کنن .اینو بدون که قدرت عشق اونقدر بالاست که اختلاف سن یکسال کوچکترین تاثیری روش نداره.
بعدش هم اگه عشقشو ثابت کنه و کاری کنه که جبران دروغش باشه فکر میکنم پدرت دیگه مخالفتی نداشته باشه.

سلام roya.b
به کلبه همدردی خوش آمدید
و تشکر می کنم به خاطر اینکه دقیقا مسائلت را توضیح دادی و به دوستان خود در این تالار اعتماد کردید.
اگر درست متوجه شده باشم 18 ماه پیش یک نوجوان 17 ساله از طریق نت و با گفتن یکسری دروغ که از شما بزرگتر است ارتباط عاطفی با شما برقرار می کند، به نحوی که این ارتباط منجر به وابستگی شما شده که حتی بعد از فهمیدن دروغهایش نتوانستید به این وابستگی قالب شوید. والدین شما شرایط این آقا را برای ازدواج مناسب نمی دانند علاوه بر اینکه در مورد رفتار و نحوه ارتباط و دروغگویی ایشون هم شاکی هستند. والدین این آقا پسر هم با شناختی که ازش دارند او را کوچکتر از حدی می دانند که تصمیم قطعی و شروع زندگی را داشته باشد.
در این میان شما هم خیلی او را دوست دارید و او هم اظهار شیفتگی به شما می کند و شما می گوئید فقط او نیست که دروغ می گوید و برای اهدافش سر کسی کلاه می گذارد و او برای رسیدن به هدفش لازم دیده است که دروغ بگوید و افراد دیگر هم همین کار را می کنند.
همچنین 2 یا 3 ساله دیگر دقیقا نمی دانید خانواده شما و خانواده ایشون با این وصلت موافقت بکنند یا نه؟ و همینطور وضعیت سربازی و تحصیل و شغلش نیز کاملا مشخص نیست.

خب با این خلاصه ای که از صحبتهای شما استخراج کردم، خودتان چی استنباط می کنید؟
ما به دختران و پسران سفارش می کنیم ، اگر کسی شرایط ازدواج دارد و بالغ شده است و رسما اقدام به خواستگاری کرد، تازه نوبت بررسی می شود که آیا نامبرده معیارهای مناسب ازدواج با شما را دارد یا نه؟
و با این توصیفات شما، تازه باید پس از 2 یا 3 سال به شرطی که همه شرایط جور باشد و ایشون هم نظرش عوض نشده باشد، تازه این بررسی انجام گیرد. و ریز رفتار و کردار و احساست او بررسی شود؟
حالا اگر بعد از 2 سه سال دیگر نظر ایشون عوض شد، یا شرایطش برای ازدواج جور نبود، یا خانواده ها موافق نبودند، یا شما پس از بررسی رودرو متوجه شدید دروغهای دیگری هم گفته یا معیارهایش با شما تطابق ندارد، آنوقت با این همه احساسات و وابستگی آیا تا مرز جنون یا خودکشی نخواهید رفت؟!

اشتباه نکنید.
من نمی خواهم بگویم که بدون مقدمه بی خیال او باش/ هرگز
بلکه اول پایه محکم را بکوب، پس از آن در حفظش بکوب
یعنی اول به دست آور او را وانگه گرفتارش بشو.
به این منظور اگر او آنقدر بزرگ شده است که برای ازدواجش تصمیم بگیرد. باید در یک فرجه مثلا 1 ماه این را با اقدامات ذیل ثابت کند
خانواده اش را مجاب کند
رسما بتواند آنها را به خواستگاری شما بکشاند
خانواده شما را مجاب کند
شرایط و معیارهایتان را بررسی کنید.
آنگاه اگر همه چیز مطابق نظرشما بود، می توانید با توافق خانواده ها 2 یا 3 سال صبر کنید(که البته این هم خالی از ریسک نیست)
اما به هر دلیلی که ایشان نتواند این مسئله را رسمیت بدهد، مطمئن باشید چند سال دیگر هم نخواهد توانست و آنوقت برای شما خیلی دیرست که این مسئله را بفهمید.
به نظرم علاوه بر مطالب بالا ، حتما به بخش مشاوره ازدواج بروید و مقالات مشاوره ازدواج را به دقت مطالعه کنید مخصوصا مقاله زیر را :

اگر چنین هستید، صبر کنید ازدواج نکنید

سلام
هر آن چه لازم بود را مدیر همدردی گفتند و من نه روان شناسم و نه در حدی هستم که بخواهم اظهار نظر کنم اما اون چیزی که می دونم اینه که شما شدیدا درگیر احساسات هستید شما بسیار بر احساسی بودن عرفان تکیه می کنید اما متن شما سرشار از کلماتی است که نشان از درگیری احساسی شدید شما می باشد. مشکل شما فقط پدرتان نیست خود شما نیز با این مسئله مشکل دارید اما احساسات شما باعث می شود بخواهید آن ها را نادیده بگیرید و البته موفق نشده اید و روزی که احساسات میدان را خالی کند ....
شدیدا توصیه می کنم که به یک مشاور مراجعه کنید .

از نظراتتون خيلي ممنونم . اول اينكه شما راست ميگين من خودمم با اين قضيه مشكل دارم ولي علاقه ام به عرفان اجازه نميده كه بخوام زياد به اين مشكلات فكر كنم . يعني وقتي فكر ميكنم ولي راه حلي مناسب پيدا نميكنم عصبي و ناراحت ميشم و ترجيح ميدم كه خودم رو به زمان بسپارم تا شايد مشكلات خود به خود يا با اقداماتمون در آينده حل بشه.
ببينيد حرف شما درسته كه ميگيد به عرفان 1 ماه فرصت بدم تا خانواده اش رو راضي كنه ولي مسئله اينه كه عرفان تك پسر خانواده و ته تقاريه و مادر و پدرش نسبت بهش حساسن . فكر ميكنن كه اون بچه است مخصوصا مادرش . البته اينطوري نيست كه خانواده اش اونو غرق محبت كنن و اونم خيلي بهش وابسته باشه .
ميدونين عرفان ميگه كه هردفعه راجع به من با مادرش صحبت ميكنه و مثلا ميگه خانمم اينو گفت يا مثلا خانمم اين چيز رو دوست نداره(البته به شوخي ميگه نه به جدي ) مادرش به شدت باهاش برخورد ميكنه . ميگه مگه تو ازدواج كردي كه يه حلقه گرفتي و كردي تو دستت و هي خانمم خانمم ميكني و مييگه عروس بزرگتر نميخوام و از اينجور حرفا .
يك روز هم پدرش سر سفره بهش گفته كه اگه عرفان بخواد بدون مشورت با ما كاري بكنه من ديگه اصلا در هيچ موردي كمكش نميكنم. البته از مسئله ي ازدواج خبر نداره فقط ميدونه كه عرفان خيلي كشته مرده ي منه و مادرش رو اذيت ميكنه ولي نميدونه كه قصد ازدواج داره....
خلاصه پدر و مادرش از دستش شاكين . راجع به ازدواجش به مادرش گفته ولي مادرش و پدرش اعتقاد دارن كه عرفان بايد تو سن 27-26 سالگي كه هم سنش بالا رفته و هم مدرك كارشناسي ارشد گرفته و هم كار داره ازدواج كنه. به نظرشون خيلي زوده و در ضمن پدر عرفان خيلي با شخصيته و معمولا هيچ كس نميخواد كه وقتي ميره خواستگاري جواب نه بشنوه مخصوصا وقتي ميدونه كه شرايط پسرشون اصلا خوب نيست و احتمال نه شنيدن هم خيلي زياده ديگه به خودش اجازه نميده كه با دست خودش خودش را تحقير كنه. من هم خوب به خانواده اش حق ميدم كه واسه پسر 19 ساله ي دردانه شون كه هنوز كار و سربازي نرفته بخوان اقدام كنن و ضايع بشن.
آخه من خودمم ميدونم كه عرفان اگه با خانواده اش صحبت كنه اونها راضي نميشن و فقط قضيه بحراني تر ميشه . عرفان مطمئنه كه اگه درسش تموم بشه و به خانواده اش بگه خيلي بهتره و خانواده اش حتما قبول ميكنن.
تازه مادر من هم ميگفت عرفان خيلي بچه است و سربازي نرفته ميگفت حالا اگه 24-25 سالش بود يك چيزي هم عاقل تر شده بود هم شيطوني هاشو كرده بود . ميگفت كه عرفان الان از روي بچه گيش حرف ميزنه و ميگفت كه من داماد 19 ساله نميخوام و ميگفت مثلا خوشت مياد كه سر سفره ي عقد يكهو عرفان نه بگه؟ يا مثلا خوشت مياد كه شوهرت همزمان با تو دوست دختر داشته باشه ؟ ميگفت كه عرفان هنوز جووني هاشو نكرده و ميترسيد كه توي زندگي بخواد خطا كنه.... كه بعدا با حرفهاي پدرم به اين نتيجه رسيد كه عرفان كلاه برداره و رفتارش با عرفان افتضاح تر از قبل شد ......
يعني شما ميگين كه من بايد همين الان اون رو تو فشار بگذارم و بخوام اقدام كنه ؟ نبايد يه كم بيشتر بهش فرصت بدم ؟ يعني نبايد منتظر باشم تا شرايط بهتر بشه و موضوع رو همين الان حل كنم ؟ يعني اصلا نبايد كه رابطه ام رو باهاش ادامه بدم و بيشتر و بيشتر بشناسمش؟
ممنون ميشم از پاسختون

دوستان نميخواين كمكم كنين؟
ميخوام از نظراتتون مطلع بشم و از راهنمايي ها يا تجاربتون كمك بگيرم. خواهش ميكنم من رو بي نصيب نگذاريد.

سلام
به نظر شما يك پسر 19 ساله كه يك دختر20 ساله رو دوست داره:43: و ميخواد باهاش در آينده (3-4 سال ديگه ) يعني وقتي كه درس و سربازيش تموم شد و كار پيدا كرد.ازدواج كنه و از نظر وضع اقتصادي و فرهنگي و مذهبي به هم ميخورن . چه طور ميتونه مادر و پدرش رو كه با اين قضيه مخالفن و كلا ازدواج رو واسه پسرشون زود ميدونن راضي كنه الان برن براي خواستگاري؟در صورتي كه خانواده دختر چندان راضي نيستن و از پسره چندان دل خوشي ندارن:302:؟

آقای مدیر همدردی هر آن چه را که لازم بود گفتند. به همون عمل کنید

خسته جان ممنون ولي من ميخوام نظرهاي ديگران رو هم بدونم . شايد راههاي ديگري هم باشه. درسته كه صحبت هاي مدير سايت بهترين و عاقلانه ترين راهه ولي در حال حاضر من به دلايل خودم نميتونم انجامش بدم ميخوام دنبال راه حلي باشم كه الان بتونم انجامش بدم
ممنون

سلام
شما مطمئنید که از همه نظر به هم می خورید؟یا تصمیمتون دسبخوش احساسات شده؟
به نظر من و همون جور که تجربه نشون میده ازدواج دختر با یه پسر کوچک تر از خودش معمولا موفق از آب در نیومده.نمی گم ازدواج شما هم حتما نا موفقه ام احتمالش زیاده.اینم در صورتی که 2 تا خونواده با این وصلت مخالفند.تازه ایشون سربازیم نرفته اینو بگم که حدود 70%پسرا بعد از برگشتن از سربازی روحیات تازه ای پیدا میکنند و به عبارتی چشم و گوششون باز میشه.فکر نمیکنی اون موقع حاضر نباشه با یکی بزرگتر از خودش ازدواج کنه؟
سعی کن احساسات و وابستگی هات به اونو کنار بذاری و عاقلانه تصمیم بگیری نه عاشقانه.و در نهایت تصمیمی بگیری که هم خودت خوشبخت بشی هم اون آقا.
امیدوارم بهترین تصمیمو بگیری.

آقاي nakhm خيلي ممنون از راهنمايي تون
كس ديگه اي هست كه نظر بده؟

دقیقا مثل من یه دختر 17-18 ساله ازمن(20ساله)می خواد باهاش ازدواج کنم میگه عاشقم و این حرفا میگه چند ساله منتظرتم و شمارتو با هزار بدبختی گیر آوردم راستش موندم شمارمو از کجا گیر آورده!خلاصه من بهش قول ازدواج ندادم گفتم باید بیشتر بشناسمت و ... الان باهاش رابطه دارم اما تلفنی آخه میگه از اون دخترایی نیست که بیاد سر قرار(البته منم حوصله این کارارو ندارم):exclamation:
خونوادش از من خیلی خوششون میاد و چندوقت یه بار میریم(خونوادگی)خونشون.(سرتو نو درد آوردم نه؟!)

اول اینکه اون پسر باید سعی کنه خودشو به ایدهآل های اون خونواده نزدیک کنه و همین طور دختر واسه ی خونواده ی پسر.
بعد باید زمینه رو تو دو خونواده ایجاد کرد مثلا پسره تو خونه هرز چند گاهی حتی به شوخی هم شده بگه می خوام زن بگیرم.
سوم پسره باید تکلیف کار و درآمدشو مشخص کنه آخه 4 سال دیگه اون دختر 24 یا 25 سالشه و زمان زیادی واسه ازدواجش نیست (نزدیک ترشیدگیه)واسه همین دختر اگه خاستگارای بهتری داشت بنظر من باید بی خیال پسره شه آخه من پسرا رو میشناسم بعد سربازی تازه می خوان درس بخونن یا دنبال کار بگردن اونم چند سالی میبره مخصوصا درس که 5-6 میبره .

خيلي ممنون آقاي mke
1) اين كجا دقيقا مشابه مورد شماست ؟ من كه نرفتم به پسره اصرار كنم كه بيا منو بگير و از اينجور حرفا
2) اين آقا پسر دانشجو هستش و در حال حاضر داره درس ميخونه نه اينكه تازه بعد سربازي بخواد درس بخونه
3) كلمه ترشيدگي خيلي بده ها !!!!! در ضمن شما به يك دختر 26-27 ساله ميگيد ..... ؟
پدر و مادر اين آقا اصلا به كلمه ازدواج حساسيت دارند به اعتقادشون پسرشون بايد درس و سربازي ش تموم بشه و سر كار درست و حسابي بره تا براش برن خواستگاري . اونم نه براي يك دختري كه يك سال ازش بزرگتره. پسره گاهي تو خونه حتي به شوخي به مامانش ميگه خانمم اينو دوست داره خاننمم فلان و .... ولي مامانش به شدت باهاش برخورد كرده در ضمن بهش ميگه من نميتونم دختر مردم رو منتظر بذارم و بگم براي 4-5 سال ديگه.
من خودم نظرم اينه كه اگه يه كم بهش وقت بدم كه بعد از درسش اقدام كنه بهتره ولي نظر مدير سايت اين بود كه بايد يه فرصت مثلا يك ماهه بهش بدم كه خانواده ش رو راضي كنه و اگه نتونست راضي كنه هيچ موقع نميتونه اونها رو راضي كنه . به نظر خودم اگه حد اكثر تا سه سال ديگه واسش صبر كنم تا درسش تموم شه و شرايط بهتري پيدا كنه بهتره چون حد اقل يكي از كارهايي رو كه براي آينده لازمه رو تموم كرده و فقط سربازيش ميمونه و در ضمن اگه كار متناسب با رشته اش گير نياره ميتونه تو شركت ساختمان سازي پدرش كار كنه يعني يك جورايي از كارش مطمئن هستم چون در حال حاضر هم داره تو اون شركت واسه پدر و عموش كار ميكنه.
فقط مشكل سربازي و سن ميمونه !!!!
ميخواستم نظرتون رو بدونم به نظر شما من الان بايد يك فزصت 1 ماهه بهش بدم و بگم اگه راضي شون نكردي بي خيال من شو ؟؟؟ يا اينكه براش تا 3 سال ديگه صبر كنم؟
ميشه لطفا نظر بدين؟؟؟؟ اگه نظرهاي بهتري هم دارين ممنون ميشم كه بگين . بازم از شما آقاي mke ممنونم.

خواهش می کنم ولی شما بالاخره20 سالته یا 27 سال؟من منظورم اینه که هرچه زود تر تکلیف مشخص بشه.نقطه اشتراک ماهم در راضی کردن خونوادست که من اشاره ای نکرده بودم.(بابت اون کلمه بازم عذر می خوام)
از من میشنوی به مشاور گوش کن اون تجربه ی خیلی بیشتری داره!(3 ماه خیلیم زیاده اگه آدمش باشه)

من بيست سالمه ولي تا اون موقع 25 سالم ميشه ولي به نظرم يه دختر 28 يا 29 ساله هم حتي براي ازدواجش اصلا دير نيست
ممنون

راستش اکثر یا تقریبا همه ی پسرا حتی اگه 35 سالشم باشه دنبال دختر 25 به پایینه!مگه اینکه دختره چی باشه!!!
ولی من از خنده دارم میمیرم چقدر از اون کلمه بدت اومد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

اون چيزي كه شما ميگين درست ولي اين يك ازدواجي هستش كه هيچ عشقي توش وجود نداره (يعني ممكنه بعدش توش عشق بياد ولي حداقلش اينه كه از اولش عشق نبوده )و من همچين ازدواجي رو نميپسندم . درسته كه پسرها اگه نخوان با عشق شروع كنن اولين چيزي كه واسشون مهمه اينه كه دختره از همه لحاظ خوب باشه و سنش هم كم باشه( منظورم اينه كه اول ازدواج ميكنن و بعد عاشق همسرشون ميشن كه البته اين تا حدودي بهتره ) ولي اگه يك پسري عاشق باشه نمياد اول بپرسه شما چند سالتونه و بعد بخواد عاشق باشه من خودم ازدواج با عشق رو بهتر از ازدواج با شرايط كامل ميدونم شايد اين از احساساتي بودن و سطحي نگريم باشه ولي شايد كسايي باشن كه مثل من باشن كه عشق از همه چيز مهمتره(ميدونم شايد اشتباه بگم ولي حرف دل كم تجربه ام رو دارم ميگم )

ببین من چون پسرم می گم پسرا اگه یکی رو یه مدت نبینن طرف از چششون می افته تازه اون موقع تو سن 25 سالگی اون میگه چرا با این پیر دختره ازدواج کنم این اگه خوب بود 4 تا خواستگار می داشت اگرم داشته درست و حسابی نبوده که شوهر نکرده(آخه خودش علاقش رو از دست داده به تو هم به این دید نگاه می کنه)من که می تونم یه دختر جوون تر و بهتر بگیرم!!!تازه خونواده هم بماند که هی بهش می گن دختره پیره بزرگتره (چون می خوان دختر مورد نظر خودشون رو بهش بدن)عشق یه سره دردسره!
اون الان جوونه با کله ی داغ بعدا که شهوتش بسمت جونتره رفت و از شما بخاطر سربازی یا هرچی دور شد کلشم سرد می شه و علاقش از بین میره مگه اینکه همین اول کارو تمومش کنی یعنی شیرینی یا نامزدی کلا بتونید رسما و شرعا با هم ارتباط داشته باشید.اونوقت فکر نامزدش از سرش بیرون نمیره چون مورد دیگه ای واسه فکر نداره تازه مدام به زندگی آینده با شما فکر می کنه!!!

:97: پير دختر!!!!!!!!!!!
اصلا مراعات نميكنيا!!! اين اصطلاحات چيه كه به كار ميبري؟؟؟؟ نميدوني كه دخترا بهش حساسيت دارن؟؟؟؟
لطف كن يك كمي محافظه كار باش:305:

نظرات ديگران رو هم ميخوام
كسي نيست كه يك نظري غير از اينها داشته باشه؟

بابا من میگم اون اینطور فکر می کنه فکر پسرانست.
چشم دیگه نظر نمی دم!:228:
ناراحت نشو!:72:

تو (جهت رفع کدورت و صمیمیت)خیلی منو می خندونی!
به این دختره که هی زنگ می زنه گفتم با یه خونواده ای رفتیم مسافرت دخترشون خیلی خوش اندام بود اساسی قاطی کرد منم کلی خندیدم !ولی بعدش بیچاره شدم!
آخه کلی نازشو کشیدم تا آروم شد!

roya.b جان
سلام
ببخشيد. خيلي زودتر از اينها دلم مي خواست جوابت را بدهم اما بدليل مشكلات خودم متأسفانه فرصت نشد.
رويا جان
دروغ گفتن دوستت دليل نمي شود كه او را فردي نالايق بشناسي چرا كه در ابتداي دوستي كه معلوم نبود دوستي شما عميق مي شد و يا اينكه ظرف مدت يكي دوهفته به پايان مي رسيد دليلي نداشت تا ايشان تمام واقعيتهاي زندگيشان را براي شما بر ملا كنند. بعد از اينكه رابطه شما جدي شده خوب مسلم است كه بازگو كردن حقايق برايش مشكل شده است. و هر كسي كه يك دروغ مي گويد ناچار است كه تا چند دروغ ديگر هم پيش برود اما جرأت اينكه تمامي دروغها را رو كند و از شما عذر خواهي كند را داشته و همين جاي تحسين دارد. اما بهتر بود اين مسئله را به خانواده تان نمي گفتيد تا آنها تصور بدي راجع به ايشان پيدا نكنند و احيانا بر روي انتخابهاي آينده نيز تأثير گذار نباشد. قرار نيست در اين مدت شما به ايشان خيانت كنيد اما تلاش كنيد تا كمتر به بحث با هم زندگي كردن فكر كنيد تا زمان برايتان عذاب آور نشود. همانطور كه گفتيد مادر و پدر عرفان نگرانش هستند و حق دارند كه الان با هر گونه پيشنهاد ازدواجي مخالفت كنند و اين مسئله نياز به مزان دارد تا پسرشان بتواند در اين زمان به استقلال دست يابد و به خانواده اش ثابت كند كه مي تواند گرداننده يك زندگي باشد. شما هم نگراني ها را از خود دور كنيد. رويا جان احتمال بده كه خداي نكرده دو سه سال ديگر نتوانيد بهم برسيد، انوقت شما دو نفر با اين دلبستگي چند سال چه خواهيد كرد؟ منظورم اين نيست كه از او جداشوي. منظورم اينست كه بهتر است مراقب باشي تا وابستگي هاي عاطفي شما را از پاي در نياورد. اگر براي ازدواج با او عجله كني، همه چيز از پايه خراب خواهد شد و اگر مراقب عواطفتان نباشيد ممكن است لطمه جبران ناپذيري بخوريد. بهتر است سعي كنيد در تمام طول مدت خودتان را به سمت خواسته هاي خانواده هايتان سوق دهيد. مثلاً عرفان به شما بگويد كه مادرش دقيقاً چه نوع عروس و با چه نوع خانواده اي مي خواهد و شما هم به عرفان بگويد كه خانواده شما چه دامادي و با چه خصوصياتي مي خواهند. در اين صورت شما با خيال راحت و در طول زمان مي توانيد خانواده ها را جذب خود كنيد و مهر آنها را بدست بگيرد.
اميدوارم موفق باشي.

از دانه جان به خاطر نظرشون ممنونم . كس ديگه اي هم هست كه بخواد نظر ديگه اي داشته باشه يا اينكه نظرات ديگران رو تصديق كنه؟ خواهش ميكنم نظر بدين واسم خيلي مهمه
پيشاپيش ممنونم ازتون