چطور نامزدم رو به خودم وابسته کنم

سلام دوستان. یساله عقدم. نامزدم خیلی خیلی به خونوادش وابستست. رابطه خونوادش با من خوب نیست. اونم به مرور زمان تحت تاثیر خونوادش شده و همونقدر که روزبروز به اونا تحت سیاست و مکر خونوادش داره وابسته تر میشه، از من دورتر میشه، طوری که ازم نمیخواد که خونشون یا بیرون برم باهاش ولی از اون طرف کل وقتشو با اینکه خسته از سرکار برمیگرده در خدمت خونوادشه، مثل انجام خریدشون یا رسوندنشون اینور اونور و حتی بذل و بخشش نابجای مالیش به اونا در عین خساست زیادش به من.
ببینید من چند سال باهاش دوست بودم، اونموقع خیلی بهم نزدیک بود و دوسم داشت و باهام مهربون بود و من تنها محرم و پناهش بودم ولی بعد ازدواج بخاطر تاثیرمستقیم خونوادش و خصوصا مادرش که نمیخواد بخاطر احتیاجش و موقعیت شغلی که بعد ازدواج با من به دست آورده از دستش بده، بخاطر دهن بین بودنش ازمن دور شده و هیچ محبتی ازش دارم نمیبینمو اصلا انگار که مجردم و حتی از اونموقع هم تنهاترم.
فقط میخوام راهکار عملی بدین (حرف زدن تاثیری رو رفتارش نداره)که چطور دوباره جذبش کنم و مهمتر از همه اینکه از خونوادش سردش کنم؟ فکر بد نکنید در موردم، بخدا هدفم بدی کردن به خونوادش نیست، به اینه که بفهمه زنی هم داره، اونم نیازایی داره و انتظاراتی از شوهرش.
خیلی ناراحتم بابت این قضیه، بنظرتون بعد عروسی رفتارش بهتر میشه یا تغییری نمیکنه؟(میدونم که خونوادش اونوقت ازش متوقعتر هم میشن)

عزیزم منظورتون از نامزدی چیه ؟

عقد کردید یا نه ؟

بله. چند ماهه که عقد کردیم
چرا بعد اینهمه مدت کسی بهم لطفی نداشته!!!!!!!!!!؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط bita65

چرا بعد اینهمه مدت کسی بهم لطفی نداشته!!!!!!!!!!؟؟

---

بیتا خانم عزیز

من به شخصه چیزی به ذهنم نرسید که بتونم کمکتون کنم فقط خواستم بگم مشکلتون کمی متفاوته و راهکار دادن برای شما (به نظرم) کمی مشکله پس شاید واسه همینه که کسی چیزی ننوشته.

پیشنهاد می کنم که زود زود به تاپیکتون سربزنید تا به روز بمونه . شما پست اولتونو یه هفته پیش گذاشتید یه هفته زیاده.

سلام
اطلاعاتی که دادی خیلی کلیه شاید به همین علت کمتر نظر میذارن.
شما و همسرت چندسالتونه؟ ارتباط شما با خانواده شوهرتون چطوره؟ ارتباط همسرت با خانواده شماچطوره؟ و اینکه دلیل انتخابت چی بوده؟
آیا تا به حال باهاش درمورد این مشکلت حرف زدی؟واکنش اون چی بوده؟

- - - Updated - - -

چرا خانواده همسرت باهات مشکل دارن؟ رفتار شما با اونا چطوریه؟

سلام :72:

خیلی اوقات خیلی از افراد روابط عاطفی بین پدر و مادر و فرزند را وابستگی تلقی می کنن.وابستگی یعنی اینکه فرزند هیچ کاری را بی اذن پدر و مادر انجام نمی دهد.حتی در جزئی ترین مسائل نظرات انها را جویا میشود.قطعا شما با اگاهی ازاین موضوع ایشون رو وابسته قلمداد کردید.

مشخصا شوهرتون بیش از حد به خونوادشون وابستن.نوع این وابستگی میتونه متفاوت باشه.

مثلا در تصیم گیری به خونوادشون وابسته اند.در اینصورت شما میتونید تا حدی کمکشون کنید.وقتی شخصی در تصمیم گیریبه دیگران وابسته است یعنی اینکه اعتماد به نفس لازم رو نداره.شما میتونید با برجسته کردن رفتارهای خوبشون و تایید همراه با تشویق تصمیمات مهم و درستشون این حس رو در ایشون تقویت کنید.تا جایی که مرحله به مرحله اعتماد به نفسشون رو بازیابی کنن و به یقین برسن که بدون دخالت پدر و مادرشون هم میتونن تصمیمات بزرگ و درستی بگیرن.

اما ممکنه وابستگی جنبه عاطفی داشته باشه.در این صورت قطعا ایشون یک کمبودی رو احساس می کنن که اون رو در خونه پدرشون جستجو می کنن.البته این دلیل نمی شه که بگیم حتما شما در این زمینه کم گذاشتید.اما همسرتان به دوز بیشتری محبت و صمیمیت از جانب شما نیاز دارد.پس شما می بایست با ایشون صمیمی تر شوید.بیشتر درد و دل کنید.با شناختی که از او دارید متقاعدش کنید تا بیشتر از خودش و درد و دل هایش بگوید.

واقعا راه حل اصلی در کم کردن رفت و امد ایشون با خانواده خودش نیست.ایشون باید بر مشکل وابستگیشون غلبه کنن.قطعا این پروسه زمان بر خواهد بود و صبوری شما بسیار حائز اهمیت.

حساسیت نشان دادن شما هم میتواند کار را خراب تر کند.

امیدوارم کمکی هر چند ناچیز کرده باشم. :72::72:

فقط خدا :72::72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Eram

سلام
اطلاعاتی که دادی خیلی کلیه شاید به همین علت کمتر نظر میذارن.
شما و همسرت چندسالتونه؟ ارتباط شما با خانواده شوهرتون چطوره؟ ارتباط همسرت با خانواده شماچطوره؟ و اینکه دلیل انتخابت چی بوده؟
آیا تا به حال باهاش درمورد این مشکلت حرف زدی؟واکنش اون چی بوده؟

- - - Updated - - -

چرا خانواده همسرت باهات مشکل دارن؟ رفتار شما با اونا چطوریه؟

---

سلام
من 27 شوهرم 30. ارتباط من در ظاهر با اونا خوبه ولی اونا نمیخوان ارتباط خوب باهم داشته باشیم. من اوایل زیاد زنگ و سر میزدم به مادرشوهر ولی اون زنگهای انگشت شمارشو کم کم قطع کرد و حتی یه تعارف و دعوت برا رفتن به خونشون نمیکرد و پسرش که بهشون میگفت من بابت این قضیه ناراحتم با سنگدلی جوابی که میدادن این بود زندگی اونه نه زندگی ما!!! البته الانم پسرش ناراحتی من براش اهمیتی نداره و شده مثه خودشون.
اوایل ارتباط شوهرم با خونوادم خوب بود و خداییش خونوادم براش از از نظر احترام و محبت و پذیرایی سنگ تموم میذاشتن، کاملا برعکس خونوادش. ولی بخاطر اینکه رفتار خونوادش پررنگ نشه و من مقایسه و اعتراض نداشته باشم از کمکاری خونوادش، به بهونه های مختلف و توصیه خونوادش ارتباطشو با خونوادم خیلی کم کرده. تا جایی رسیده که میگه به تعداد دفعاتی که تو میای خونمون میام خونتون، اینم درصورتیه که جدیدا از من خیلی به ندرت میخواد که برم خونشون. وقتی هم که میرم با کم محلی و کنایه و خساستشون مواجه میشم.
دلیل خونوادش برا مخالفت با من، حسادت به من و خونوادم، و از دست دادن پسرشون و خرج نکردن خودشون و پسرشون برای منه.چون شوهرم همه کاره ی خونشونه و مث یه خدمتکار در خدمت مادرشه. با اینکه عقدیم هیچ پولی بهم نمیده و با توصیه مادرش، انتظار داره بعدا هم خودم خرج خودمو درآرم و حتی هردرآمدی که داشته باشم دودستی تقدیمش کنم.
با اینکه همه هم و غم شوهرم و خونوادش خساست و مسائل مادیه، میخوام بذونم چطور شوهرم رو بیشتر جذب خودم کنم تا وابستگیش از خونوادش کمتر شه و منو خواسته هام کمی براش مهم بشه.

هرچه به شوهرم محبت میکنم، اصلا به چشمش نمیاد و هیچ تشکری هم نمیکنه و انگار طلبکارتر میشه. انگار خوبی کردن وظیفه منه و بدی و بی توجهی وظیفه اون. دیگه خسته شدم هر بدی ناخواسته یا کاری خلاف میلش کنم باهام بده و تا مدتها یادآوری و تلافی میکنه و به همه میگه ، خوبی هم کنم به چشمش نمیاد و نه تشکر میکنه نه جبران میکنه.تو مهمونی از همه خوشگلتر و خوشتیپتر بودم و همه تحسینم میکردن، هیچ تعریفی ازم نکرد و فقط دنبال چیز منفی ازم بود، مثلا چرا دامنت چاک داره و یذره پاهات معلومه. ازش میپرسم اینجا کی از همه زیباتره، میگه تو میگم پس چرا چیزی نمیگی بهم، ساکت موند، آخه پس چرا براش محاسنم مهم نیست اصلا؟سر شام همه شوهرا بفکر همسرشونن و همه چی اول برا زنشون میکشن بعد خودشون ولی شوهر من فقط بفکر خودشه و من باید همش بفکرش باشم. مثلا برنج و سالاد رو فقط برا خودش کشید، بدون اینکه بمن تعارفی کنه. بااینکه میدونستم حواسشم هست گوشزدم کردم باز به خودش زحمت نداد.خیلی تو جمع فامیلمون به خودش و کارش مغروره و مینازه، با هیچکی گرم نمیگرفت و فکر میکنه از دماغ فیل افتاده. درصورتی که از نظر کاری که سطحش پایین بود تازه شده یه آدم معمولی تو خونواده ما ولی تو توهماتش تو اوجه!!!خسته شدم از خودخواهیش. انگار رقیبمه نه شوهرم. واقعا نمیدونم باید باهاش چه رفتاری کنم؟تو رو خدا بگید چطور باید با یه تازه به دوران رسیده به عنوان همسر رفتار کنم که بجا توجه به خودش و خونوادش به منم از همه نظر اهمیت بده، حداقل قد خونوادش وابستم شه؟؟؟؟

بیتا جان سعی کن به شوهرت محبت کنی حتی بیشتر از قبل و این محبت بدون چشمشداشت باشه همیشه گفتن محبت با خودش محبت میاره(از محبت خارها گل میشود)شاید زمان ببره این محبت اثر خودشو بذاره ولی تو دست بردار نباش شاید شوهرت از اون دسته آدمایی باشه که دیر یخش باز میشه برای ابراز محبت بعدیه مدت که ازت محبت دید عادت میکنه ویاد میگیره اگه یه روز محبت نبینه خودش میاد سمتت مطمئن باش اینکه بهت بی توجهی میکنه به روی خودت نیار و به طور مستقیم بهش نگو چون جملات منفی رو که به مردا بطور مستقیم میگی عکس العمل نشون میدن و ما نتیجه عکس میگیریم توی مهمونی پیش شوهرت بشین و ازش بخواه تو کشیدن خوراکی ها کمک کنه مثلا بگو میشه لطف کنی برنج رو بدی یا لطفا برام سالاد بکش از کلمات کلیدی و مودبانه استفاده کن تاثیرش بیشتره متاسفانه مردهای ما بایذ ازشئن بخوای کاری رو انجام بدن حتی اگه خودشونم بدونن انجام نمیدن باید بگی ،سعی کن اعتماد به نفستو ببری بالا وبا سیاست از خونوادت و خودت تعریف کن و اونا رو بالا ببر که اون توهم که از تو و خونوادت بالاتره کم بشه به قول خودت خوشگل و خوش پوشی پس درعین محبت و دوست داشتنی که به شوهرت نشون میدی مغرور باش نذار با این رفتارهایی که به قول معروف کلاس گذاشتنه کم بیاری جلوی شوهرت خودت و خونوادت رو دست بالا بگیر تا هم جایگاه خودت مشخص بشه هم شوهرت بفهمه کجا قرار داده و حد خودش رو بدونه یادت باشه با کلمات محبت آمیز جلو برو و حرفتو بزن مستقیم چیزی رو نگو
موفق باشی عزیزم

سلام
به نظرمن درقدم اول ارتباط کلامی و زبان بدنت رو با همسرت تقویت کن.چرا که به نظرم رسید شما تابه حال نتونستین خوب خواسته هاتونو با همسرتون بگین.یه کتاب از توی همین سایت خودم دانلود کردم خیلی قشنگه به شمام توصیه میکنم.اسمش مهارت گفتگو برای همسران هست.حتما بخونش.
برای جذب همسرت بهتره اول ارتباط صحیح و موفق رو یادبگیری.اینکه چطوری از یه مسائل ساده که میتونه شروع بدترین دعواها باشه به نفع خودتون و برای تحکیم روابط استفاده کنی.
معمولا خانوما دراین زمینه باهوش ترن.و همین چیزهاست که مردهارو جذب میکنه.برای مثال مهارت های کلامی ، زبان شیرین،احترام و تدبیر و گذشت و مهربانی که توی همه ی خانوما هست ولی یکم توی بعضی ها باید تقویت بشه خیلی آقایون رو جذب میکنه و براشون مهمه.
وقتی مردا سعی میکنند مغرورباشند و ازچیزای کوچیک برای نشون دادنش استفاده میکنند باید به اعتماد به نفسشون شک کرد.شاید دارن خودشون رو به بقیه ثابت میکنند.
همینکه شما میگی سطح خانوادتون ازش بالاتره میتونه عامل این باشه که بخواد یه جورای دیگه خودش و لیاقتش رو بهت ثابت کنه.بخواد جلوی همه نشون بده که این تویی که دنبال اون میدوی نه برعکس.
به نظر من رفتارهای نامناسب آدما قالبا از یک نیاز سرچشمه میگیره که کشفش نه سخته نه آسون.پس نیازشو کشف کن.نیاز به تایید؟احترام و ...توی اقایون هست.
نیازهاشئو بشناس و براش تلاش کن.
به نظر میاد شما خودت هم تا حدی مغروری چون زیبایی نسبیه.به فرض هم که شما زیباترین خانوم جمع باشید ولی وقتی اینجوری به همسرتون میگین دراون لحظه خودتون رو مغرور و عجول نشون میدین.
به نظرم تلاشتو کن تا خودتو بهش نشون بدی ولی اگه ندید خودتو با دوستای دیکه سرگرم کن.ولی توی مهمونی اصلا جای این حرفا نیست رفتی خونه میتونی باهاش صحبت کنی.ولی نه اینکه بهش بگی کی از همه خوشگل تربود؟(ببخشیدا به شوخی میگم یاد ملکه داستان سفیدبرفی افتادم که به آینه اینو میگفت!!!).اگرم برات مهمه یه جوری سوال نپرس که خودت کیش و مات شی!!! سوالی بپرس که توضیح بخواد بده یکم.مثلا وقتی دیدی ازت تعریف نکرده بگو امروز نظرت درمورد لباس و آرایش من چی بود؟خوشت اومد؟ اگه فقط به یه آره اکتفاکرد و قانع نشدی بگو نظرت برای من خیلی مهمه.دوست دارم توچشم تو خیلیییی خوشگل باشم.وقتی رفتین خونه کنارش بشین توی چشماش نگاه کن و باهاش این حرفارو بزن نه اینکه بگی کی ازهمه خوشگل تربود!!!همین؟؟؟!!!! به فرض هم بگه تو ولی آیا این تو قانعت میکنه؟؟احساس خوبی بهت میده؟؟ من که بعید میدونم پس خودتو ضربه فنی نکن با سوالات.
یک خانوم با ظاهر معمولی ولی زبان شیرین و رفتار معقول و جذاب خیلی راحت تر میتونه همسرشو جذب کنه.ظاهر مهمه ولی بعد از رفتار.
موفق باشی

ممنون ارم جان از نظر و پیشنهادت.
عزیزم چون چند تا تازه عروس تو جمع بود من ازش پرسیدم از بین اونا نظرشو در مورد چهره میخوام بدونم اون هم با مهربونی و لوس کردنم پرسیدم نه رسمی و خشک. درضمن ما هنوز سر زندگیمون نرفتیم که بعد مهمونی تو خونه ازش میپرسیدم.
کلا یکی از بزرگترین مشکلاتش غرور بیش از حدشه که با اینکه میدونم نظر واقعی و تو فکرش چیه، ولی هیچوقت دوست نداره به زبون بیاره و پررنگ بشه ویژگیهای مثبتم چه زیبایی چه تحصیل چه کار چه خوانواده و ...، ولی کوچکترین عیبی رو زودی پیدا میکنه و پررنگش میکنه. انگار میخواد اعتماد بنفسمو ازم بگیره . ولی این خصوصیت در مورد خودش کاملا عکسه. یه کار کوچیک یا یه ویژگی مثبتشو که برا من ممکنه خیلی بی اهمیت باشه رو انقد بزرگ نشون میده که انگار شاهکاره. کلا خونوادگی اینطورن، همش میخوان به زور و با دروغ و تجزیه تحلیل بی منطق، دیگران رو کوچیک نشون بدن تا کوچیکی خودشون به چشم کسی نیاد!!!
بخدا من اصلن نمیخام تعریف بیجا بشنوم، فقط میخوام واقعیتارو ببینه و بگه تا اعتمادبنفسم گرفته نشه.
تحمل این رفتارا و طرز برخورد باهاش واقعا برام سخته:302:

سلام دوستان.
مشکل من همچنان زیادتر میشه.امروز یه اتفاق بد واسم افتاد.
بخاطر اینکه نامزدم به پیشنهاد منباهام قرار گذاشت بعد مدتها، و چون خودش ظاهرا دلش نمیخواست و میخواست طفره بره به هر صورت، ولی نشد، به بهانه دیر رسیدنم سر تایم مقرر،با اینکه میدونم خودشم دیر رسیده بود و ولی اعتراف نکرد،از همون اول که منو دید شروع کرد به بدوبیراه گفتن و عصبانی شدن سرم تا بهونه بشه واسه اینکه بیرون نریم و منو برسونه خونه . من که ازش پرسیدم دلیلت واسه این رفتارا چیه، از دهنش پرید یدفه که چون با تو قرار گذاشتم و تو خواستی.خلاصه کار به دعوای شدید و توهین به خونواده هاکشید تو ماشین و منم تو اتوبان در ماشینو باز کردم و خودمو پرت کردم پایین و البته سرعتش زیادنبود و وسط خیابون نیفتادم ولی لباس و دستم آسیب دیدن. هر چی گفتم منو ببر خونه اونموقع نبرد چون میترسید خونوادم منو با اونوضع ببینن و براش بد شه. هیچ دلداری قابل توجهی نداد و حرفای تکراریه قبلیشو ادامه داد. بعد که از گریه ی یسره ساکت شدم گفت ببرمت خونه و من گفتم که تا عصر باهم باشیم که بازم اونجاهم برا من کاری نکردو دریغ از یه محبت و معذرت و قبول کار اشتباهش.
فهمیدم خیلی میترسید که به خونوادم بگم وقتی زنگ زد فهمید نگفتم خوشحال شده بود البته مستقیما نگفتو تو ماشین آهنگ مورد علاقشو که اسم یدختر داره رو گوش داد! (اسم دختر مورد علاقش) .
میدونستم اگه بگم اون جز عصبانیت بابام و بدبیراه گفتن بهش و درخواست جدایی و از طرف شوهرم هم انکار حرفا و رفتار خودش کاری نداره و موضوعو با دروغ انکار میکنه. ولی اگرم نگم میترسم باعث ادامه بدیاش و دست پیش گرفتن واسه تعریف به دیگرون و مقصر و مشکل دار بودن من بشه که احتمالش زیاده.
حالا چنتا سوال دارم
1-بنظرتون چه دلایلی وجود داره که دوست نداره نامزدم باهام قرار بذاره و بریم بیرون؟البته خودم بیشر دلیل مالی و ترس ازخرج میدونم
2-آیا این جریانو به خونوادم بگم و من و خونوادم چه عکس العملی بهتره انجام بدن با این اتفاق؟ مادرم تماس بگیره باهاش؟ اگه آره چی بگه؟

- - - Updated - - -

خواهش میکنم کمکم کنید. فکرم کار نمیکنه دیگه.زودتر اگه قراره کاری کنم باید کنم

- - - Updated - - -

خواهش میکنم کمکم کنید. فکرم کار نمیکنه دیگه.زودتر اگه قراره کاری کنم باید کنم

ب

سلام بیتای عزیز. امیدوارم این چیزایی که میگی هی وقت دیگه تو زندگی مشترکت تکرار نشه!! چند نکته هست که من خودم تو زندگی مشترکم تجربه کردم و به نظرم مفید بوده.1- مشکلت رو به طور مستقیم به شوهرت بگو. سعی نکن با زبان بدن مثل گریه، پرت کردن از ماشین، التماس، بی تفاوتی و ... ناراحتی تو نشون بدی چون اصلا آقایون در فهم زبان بدن خیلی بی سوادن!! پس هر موقع از هر چیزی حتی کوچکترین چیز ناراحت میشی بهش بگو.
2- سعی کن مشکلت رو بین خودت و شوهرت حل کنی و قضیه رو به خانواده ها نکشونی چون اونا هم پدر و مادرن و دوست ندارن ناراحتی دختر یا پسرشون رو ببینن و قضاوت نادرستی می کنن.
3- چرا با خانواده همسرت مثل خودشون برخورد نمیکنی؟ هر مادری دوست داره از پسرش تعریف کنن. تا حالا از خوبیهای شوهرت و اینکه چقدر از ازدواج باهاش خوشحالی به مادر شوهر البته در غیاب شوهرت چیزی گفتی؟
4- گاهی لازمه برای داشتن بعضی چیزها یه چیزایی رو از دست بدی. بهت پیشنهاد می کنم به شوهرت بگو به مادرش بیشتر احترام بذاره، کمکش کنه!! برای خونه خرید کنه!! ممکنه تعجب کنی ولی مادر شوهرت از همین میترسه که تو باعث بشی پسرش دیگه بهش توجه نکنه پس تو بر عکس به شوهرت بگو با مادر و پدرش درست برخورد کنه و ... البته بهتره اینها از ته دل باشه که شوهرت فکر نکنه داری نقش بازی میکنی.
فعلا اینا رو یادم اومد که یه مقدارش از تجربیات خودم و یه مقدارش هم بنا به اقتضای رشته ام بود. شاد باشی.

سلام بیتاخانوم.
هردوتون راه اشتباهی رو انتخاب کردین چه همسرت که دست از غرور بیجاش برنمیداره و حداقل نیازهای همسرش که محبت و توجهه دریغ کرده و هم شما که برای جلب توجه همسرتون خودتونو از ماشین پرت کردی پایین(دیگه ازین کارها نکن جون هم خطرناکه هم بچه گانه هست و هم بی فایده.)
اگه انقدر نیاز به تعریف داره از خوبیاش تعریف کن ولی تعریف واقعی.باید با سیاست رفتارکنی و از رفتارهای بچگانه دست برداری.
یه سوال داشتم اینکه وقتی گفت چرا دیر کردی چی گفتی؟؟ ازش به خاطر تاخیرت عذرخواهی کردی؟اگه آره چطوری؟

مرسی پردیس جان، خونوادش انقد بهم بدی کردن و خودش انقد بهشون داره خوبی میکنه که با ظاهرسازیم نمیتونم بگم که غم مادرتو بخور و هواشو داشته باش.
ارم جان، دلیل تاخیرمو بهش توضیح دادم ولی عذر خواهی نکردم. چون دلیلم واقعا موجه بود ولی اون میخواست در هر صورت کار خودشو کنه. اگرم من سر وقت میرسیدم، اون دیر میکرد تا من یچیزی بگم که بهونه باشه واسش.
خیلی ازم پنهان کاری میکنه، اصلا بهم حرف دلشو نمیزنه که چرا اینطور شده و ازم چی میخواد و برنامش چیه. جلوی من همچین با خونوادش تلفنی با محبت و احترام حرف میزنه که انگار با معشوقش داره حرف میزنه.
اصلا بهش اعتماد ندارم، همچیزو ازم پنهان میکنه و میگه من پنهانکارم و چیزایی که مربوط به خودمو خونوادمه به تو نمیگم و هرچیزی که تشخیص بدم مربوط به تو میشه میگم بهت.
خیلی بی جنبست. اگه زیاد ازش تعریف کنم غرورش بیشتر میشه و دیگه خودشو از من خیلی بالاتر میبینه.
خیلی خستم ازش. مامانم میگه دیگه جدا شو اون مرد زندگیت نمیشه.
همه چیزو به خونوادش میگه. با ناراحتی من، خونوادش خوشحالن. هروقت مشکلی بین ما پیش میاد خوشحالی خواهرشو تو مطالب فیس بوکش حس میکنم. بنظرتون من نباید این موضوعو به خونواده ها میکشوندم تا راه برای دست پیش گرفتنش و روانی نشون دادن من به دیگران استفاده کنه؟
بگید من باید چکارکنم. چه رفتاری باهاش داشته باشم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ دیگه نزنگم؟ دیگه نخام که همو ببینیم؟

صبورباش و یکم سیاستمدارانه تر عمل کن.قرارنیست هر محبتی میکنی همون لحظه جواب بگیری صبرکن و سعی کن درمورد مشکلاتتون باهاش صحبت کنی.اگه بهونه تراشی کردو خواست بحث رو به انحراف بکشونه به روی خودت نیار.ساختن هر زندگی ای سختی داره و هیچکس بدون تلاش به زندگی موفق نمیرسه.
ازش بپرس چرا رفتارت باهام عوض شده؟ شاید اون هم فک میکنه رفتارت باهاش عوض شده!!! فقط اجازه نده بحث هاتون به انحراف بکشه و دعوا پیش بیاد . گاهی وقتا با بزرگواری بگذر از تیکه هاش و سعی کن بحث رو جوری هدایت کنی که جواب بگیری. انقدر هم زودرنج نباش البته همه دخترا از جمله خود من هم زودرنجن. بهتره جای ناراحت شدن منطقی برخورد کنی.
با حدث و گمان و ذهن خوانی بقیه هیچ اطلاعاتی دستگیرت نمیشه فقط روابط تیره تر میشه.
شما هم جای اینکه منفعل عمل کنی و همه بتونن روی تو تاثیر منفی بذارن یکم فعال ترباش.انسان های منفعل به ندرت توی زندگی میتونن به خواسته هاشون برسن و حتی خواسته هاشونو ابراز کنن.مادرشوهر مثل مادره اگه دیدی 10 بار زنگ زدی و اون فقط یه بار زنگ زد بزار به پای بزرگتریش با زبون و برخورد خوب دلشون رو بدست بیار.مردها با زبون خوش نرم میشن. اگه رفتار جرئت مندانه و زبون خوش داشته باشی هم خودت از عزیزانت راضی میشی هم عزیزانت ازتو.
لازم نیست به یکی ده بار زنگ بزنی کافیه فقط یک بار زنگ بزنی ولی روش تاثیر بداری.
یکم شیرین زبونی و نازکردن و لوس کردن خودتو بیشتر یادبگیر. روزهایی که دختر عزیزدردونه بابا بودی کم کم فراموش کن.الان وقتشه برای خوشبختی و موفقیتت بجنگی.یادبگیر میشه بدون توقع محبت کرد...چون ماهم نیاز داریم محبت کنیم و هم محبت ببینیم.قدم هایی که به سمت همسرت برمیداری با حساب کتاب برندار با دلت بردار و با دلت ادامه بده.
میدونم سخته ولی ممکنه حتی اگه طول بکشه یکم....
موفق باشی

از شوهرم خسته شدم. اتفاقای اونروز رو هروقت باهاش حرف میزنم یادآوری میکنه به بهونه اینکه ماشینم خراب شد و خرج کردم تقصیر توئه اونروز. بخدا دروغ میگه آخه من که با ماشینش کار نداشتم. جون من بخطر افتاد حال منو بد کرد اونوقت فقط بفکر ماشینشه و پولش و اونم الکی میندازه گردن من. نه بهم آرامش میده و فقط منو مقصر میدونه . با مهربونی باهاش حرف میزنم همش یچیزی میگه اعصابمو بهم بریزه . گله هم میکنم میگه تو برا من چیکارکردی که بهت آرامش بدم!!!!!!! خوشحالی و ناراحتیم کاملا وابسته به رفتار اونه ولی اون همیشه شاد و سرخوش و بی احساس وخودخواه که فقط خودش و منافع و خوشگذرونیه خودش براش مهمه. اصلا پشت و حامی و نگرانم نیست. هییییچ احساس مسئولیتی در قبال زنش نداره.
بخدا دیگه نمیکشم، هرکی منو میبینه میگه چقد گرفته و لاغر شدی. رفتار درست چیه با این آدم؟؟؟؟

نگران نباش خانومی مشکلتون حل میشه ...:72:
این نشون میده که خیلی باهم کلکل میکنین.اصلا این راه رو درپیش نگیر مهارت گفتگوت رو تقویت کن .یک کتابی ازتوی همین سایت پیداکردم خیلی زیبابود اسمش مهارت گفتگو برای همسران هست.حتما حتما بخونش.طبق این کتاب شما خیلی وارد چرخه های مخرب گفتگو میشین.درسته که همسرت اونطوری که میخوای نیست ولی عکس این قضیه هم صادقه.اگه بخوای برای تغییرخودت اقدام کنی مسلما نتایج بهتری میگیری.
از همسرت بپرس کدوم رفتارت ناراحتش میکنه؟یا ازش بپرس دوس داره چه ویيژگی هایی رو در خودت ایجاد کنی؟ سعی کن بچگانه رفتار نکنی.که اون هم بچه گانه رفتار نکنه.شاید واقعا اون هم به اندازه تو از دستت دلگیره و نمیتونه محبت کنه؟؟؟مثل خودت. آدما محبت های زوری رو میفهمن.حس میکنم انقدر دلت ازون پره که نمیتونی یه محبت خالصانه و واقعی کنی.محبتت هم به این دلیله که خودت نیاز به محبتش داری.وسریعا با یه دعوا به خشم و نفرت بدل میشه.البته اگه درست احساستو بیان کرده باشم! اینا اسمش محبت نیست و اون هم احتمالا ازین موضوع ناراحته.
چندتا سوال دارم اینکه
-اگه یه هفته از هم دورباشین چی میگه؟ هیچ حس دلتنگی به سراغش نمیاد؟مثلا بهش بگی میخوام یه هفته تنها باشم درگیری ذهنی زیادی دارم این روزا که باید باهاش کناربیام یا حلش کنم.
-تاحالا رفتاری داشتی که خیلی ذوق کنه؟خوشش بیاد؟قبل یا بعد ازدواج
-تاحالا ازت خواسته ی شفافی داشته که انجام نداده باشی(درمورد رفتارت)؟
موفق باشی

- - - Updated - - -

درمورد اتفاق پرت کردن خودتون از ماشین شما نباید از کسی انتظار دلجویی داشته باشید چرا که اولا اشتباه کردی ثانیا مقصر هم خودت بودی شما بچه نیستی که بزرگ شدی دیگه پس یه کاری کن که بزرگمنشانه باشه نه کودکانه....

- - - Updated - - -

درمورد اینکه گفتی هیچ احساس مسئولیتی درقبال شما نداره میشه مثال بزنی؟
آیا شما مسئولیت هاتون رو درقبال اون انجام میدین؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Eram

چندتا سوال دارم اینکه
-اگه یه هفته از هم دورباشین چی میگه؟ هیچ حس دلتنگی به سراغش نمیاد؟مثلا بهش بگی میخوام یه هفته تنها باشم درگیری ذهنی زیادی دارم این روزا که باید باهاش کناربیام یا حلش کنم.
-تاحالا رفتاری داشتی که خیلی ذوق کنه؟خوشش بیاد؟قبل یا بعد ازدواج
-تاحالا ازت خواسته ی شفافی داشته که انجام نداده باشی(درمورد رفتارت)؟
موفق باشی
درمورد اینکه گفتی هیچ احساس مسئولیتی درقبال شما نداره میشه مثال بزنی؟
آیا شما مسئولیت هاتون رو درقبال اون انجام میدین؟

---

ممنونم ارم جان، عزیزم ممکنه لینک دانلود اون کتاب رو برام بگذاری؟ هرچه گشتم پیدا نکردم
در مورد سوالات:
-وقتی ازش میپرسم ازم چه انتظاری داری، حرفی نمیزنی و فقط کلی میگه حداقل اینکه بهم آرامش بدی.... من تاوقتی که باهام خوب باشه خوبم ولی مگه میشه وقتی دلمو میرنجونه با کاراش و حرفاش و کوچکترین انتظاراتمو بجا نمیاره و ذره ای درکم نمیکنه، بهش محبت کنم و خودمو شاد نشون بدم و گلگی نکنم؟
- من اگه بگم جدا هم بشیم قبول میکنه چه برسه به اینکه بگم یهفته حرف نزنیم. کلن دلش برا کسی تنگ نمیشه ولی شاید از رو عادت بخواد تماس بگیره.
-وقتی کادویی میگرفتم که دیگران خیلی ازش تعریف میکردن ازش ذوق دیدم!!!! هرکارولطف دیگم یا بچشمش نمیاد یا وظیفه میدونه
-عدم احساس مسئولیتش در: ناراحت نکردنم، حفظ سلامتیم، برطرف کردن نیازهای عاطفی مادی و جنسی، انجام کارایی که در توانشه و میتونه زحمتو از رو دوشم کم کنه مث رسوندنم تا جایی یا انجام کاری و اینکه بتونم بهش به عنوان یه پناه و پشتیبان تکیه کنم،
- من هم تا جای ممکن سعی میکنم خوشحالش کنم و حرفاشو اگه خیلی ناراحتم نکنه گوش بدم و وقتی بیرون میریم خوش بگذره. آخه تو دوران عقد ما که خونه هم نمیریم، چه وظایفی رو گردن من هست. اگه میشه چن تا مثال بزنید شاید ندونم؟؟؟

همه چی رو مث معامله میبینه. همش باید من شروع کننده یه عمل یا رفتار خوب باشم تا ازش یه عکس العمل نصفه نیمه خوبی انتظار داشته باشم البته اگه رفتار خوبمو با بدبینیش بد نبینه!!
خب منم میخوام شوهرم درکم کنه، ، نازمو بکشه وقتی ناراحتم، یه اسمس عاشقانه بده بهم. یبار بگه دوست دارم، اونم بدون پرسیدنم
-

سلام.
این لینک دانلود کتابه.مهارت‌ گفتگو برای همسران

-وقتی ازش میپرسم ازم چه انتظاری داری، حرفی نمیزنی و فقط کلی میگه حداقل اینکه بهم آرامش بدی....
به نظر من این حرفش نشون میده اون هم از دعواهاتون خستس پس بی تفاوت نیست. توی همین کتاب درمورد جلوگیری از چرخه های مخرب گفتگو و هدایت سالم اون هم توضیح داده شده.اصولا با دعواکردن و جروبحث هیچ چیز مثبتی بدست نمیاد فقط باعث دور و دورتر شدن شما میشه.
ازش بپرس دوس داره چه کارهایی کنی تا احساس آرامش کنه؟ کدوم کارهات احساس عدم آرامش رو براش داشته؟ ازصحبت های کلی چیزی بدست نمیاد. سعی کن رفتارهایی که دوست داره انجام بدی رو از زبونش بشنوی.همینکه ازش بپرسی 2تافایده بزرگ داره یکی اینکه خوشحال میشه که برات اهمیت داره دوم اینکه کار برای خودت راحت تر میشه.
من تاوقتی که باهام خوب باشه خوبم ولی مگه میشه وقتی دلمو میرنجونه با کاراش و حرفاش و کوچکترین انتظاراتمو بجا نمیاره و ذره ای درکم نمیکنه، بهش محبت کنم و خودمو شاد نشون بدم و گلگی نکنم؟
هروقت ناراحتت کرد و فضا مستعد بگومگو شد وعصبانی شدی اصلا باهاش بحث نکن بزار عصبانیتت کم شه بعد به شخواسته هاتوبگو اون هم به شیوه صحیح. وسط دعوا که وقتش نیست بهش بگی چرا به من توجه نمیکنی؟اینجوری ارزش خواسته هاتو کم میکنی.ولی اگه ترتیب یه شام بیرون از خونه رو بدی یا توی یه فضای عاشقانه ازش بخوای که دوساعت از وقتشو بهت بده و بعد با احترام به اون و خودت خواسته اتو مطرح کنی کسی هست که ارزش این خواستتو ندونه؟
وقتی از دوستت یه جزوه میخوای قرض بگیری بهش اس ام اس میدی ولی وقتی ازش ماشینشو امانت میخوای چی؟هم میتونی اس ام اس بدی و هم بری خونشون باهاش صحبت کنی و بعد دلایل خواستتو بگی و اینه مجبوری این خواسته رو مطرح کنی چون به این ماشین نیاز داری و اینکه اون دوست صمیمی ترین دوستته و جز اون کسی رو سراغ نداشتی.حتی اگه نپذیرفت تو نهایت تلاشتو کردی و نشون دادی چقدر خواسته ات برات مهمه.
وقتی و جایی از خواسته های موجهت بگو که ارزش اون خواسته هارو کم نکنی لازمه که در اون شرایط طرف مقابل هم بیشترین پذیرش رو داشته باشه. وکاملا آروم باشه.اگه نبود تلاشتو کن اونو دعوت به آرامش کنی بعد خواسته هاتو مطرح کن.مثلا اگه توی کافی شاپ دیدی داره گیر میده بگو فک کنم امروز یکم خسته ای اول جیزی بخوریم بعد حالا فرصت برای صحبت همیشه هست.حتی ممکنه صلاح ندونی و اون روز اصلا مطرح نکنی.عوضش میگی هدف دیدن هم بود فرصت برای صحبت باز هم هست.امروز خسته ای نمیخوام زیاد حرف بزنم.حتی یه کادوی کوچولو توی کیفت میتونی داشته باشی تا دیدی خیلی داره گیرمیده و فضارو به انحراف میکشونه حواسشو با حرفای دیگه پرت کن و کادو رو روکن. گاهی وقتا ممکنه همسرت این حرفاروبزنه تا ببینه واقعا امروز یه روز دیگس یا نه مثل همیشه دعوا میشه؟آیا به خاطر اون صبورترشدی؟یا نه مثل قبلا تاوقتی باهاش خوبی که اون با تو خوبه؟
مردا دوس دارن گاهی ببینن با اینکه خسته و ناراحت و کمی عصبانین همسرشون بازهم دوسشون داره و صبوری میکنه.
مگه دنبال محبت دوطرفه نیستی؟ خوب یه طرفشو شروع کن.طرف دیگه یه بار محبت ببینه و جواب نده 10 بار ببینه و سردی کنه بالاخره آدمه یه جایی دیگه میفهمه تو عوض شدی و عاشق زندگیتی و میخوای همه جی درست بشه... صبورباش کمی
- من اگه بگم جدا هم بشیم قبول میکنه چه برسه به اینکه بگم یهفته حرف نزنیم. کلن دلش برا کسی تنگ نمیشه ولی شاید از رو عادت بخواد تماس بگیره.

به قول خواننده معروف دوس دارم الکی بگم جداشیم تو بگی که نمیتونم... :18:

مردا اینجورین دیگه زن ها هم هستن البته ولی معمولا دوطرفه هست.شماشروع کننده باش.هرگز هرگز توی عصبانیت و توی خوبی حرف از طلاق نزن. هرکاری کنی و هرچیزی بگی روی همسرت اثرداره پس اگه میخوای زندگی خوبی داشته باشی خودتو اصلاح کن.اون یه هفته هم به خاطر افزایش مهارت ها و آموزش و مطالعه هست.که بیگدار به آب نزنی اگرم که حالت طبیعی دیردیر همو میبینین که خودش وقت ایجاد میشه و لازم هم نیست بهش بگی.

-وقتی کادویی میگرفتم که دیگران خیلی ازش تعریف میکردن ازش ذوق دیدم!!!! هرکارولطف دیگم یا بچشمش نمیاد یا وظیفه میدونه

اگه درست فهمیده باشم کادوهایی که اون برات میگرفت و دیران خوششون میومد منظورته.به هرحال این نشون میده برخلاف تصور شما ایشون خیلی هم دوست داره مورد تایید و تمجید قراربگیره البته همه مردا دوس دارن ولی در ایشون خیلی شدیده به نظرم.
تا حالا شده از تیپش و یایکی از خصوصیات اخلاقیش تعریف کنی و ذوق کنه؟ یا خوبیاشو پررنگ کنی خصوصا جلوی بقیه؟

-عدم احساس مسئولیتش در: ناراحت نکردنم، حفظ سلامتیم، برطرف کردن نیازهای عاطفی مادی و جنسی، انجام کارایی که در توانشه و میتونه زحمتو از رو دوشم کم کنه مث رسوندنم تا جایی یا انجام کاری و اینکه بتونم بهش به عنوان یه پناه و پشتیبان تکیه کنم،

ناراحت نکردن خیلی کلیه!! سعی کن به اعمال و رفتار اشاره کنی.چه کارهایی کرد که ناراحت شدی؟(البته شادکردن خود درقدوم اول وظیفه ماست )

حفظ سلامتی هم کلی است.به رفتار اشاره کن.اگه منظورت پرت کردن خودتون از ماشینه که خودت اشتباه کردی.چون وظیفه ماست که رفتار درست و معقول رو بشناسیم و انجام بدیم.بچه نیستیم که.
درمورد نیازهای جنسی اون مشکلی دراین زمینه نداره؟درارتباط هایی که باهم داشتین مشکلی بینتون نبود؟یعنی نارضایتی و بی میلی ازطرف ایشون و ....

- من هم تا جای ممکن سعی میکنم خوشحالش کنم و حرفاشو اگه خیلی ناراحتم نکنه گوش بدم و وقتی بیرون میریم خوش بگذره. آخه تو دوران عقد ما که خونه هم نمیریم، چه وظایفی رو گردن من هست. اگه میشه چن تا مثال بزنید شاید ندونم؟؟؟

وظایف زیادی رو گردن شماست.این همه وظیفه برای اون /اقا برشمردی اونوقت برای خودت انقدر کم؟
زن مظهر آرامش و محبته.بدون زن زندگی مثل سیاست میشه.خشک و باحساب کتاب.ولی وقتی همین زن وارد زندگی یک مرد میشه علاوه بر اینکه مرد کنار اون زن احساس آرامش میکنه باعث رشدو تعالی روحی و فکری مرد هم میشه.درمورد نقش زن درخانواده هم مطلب زیاد هست و مجالش نیست زیاد توضیح بدم.روی این مساله هم مطالعه کن حتما.

همه چی رو مث معامله میبینه. همش باید من شروع کننده یه عمل یا رفتار خوب باشم تا ازش یه عکس العمل نصفه نیمه خوبی انتظار داشته باشم البته اگه رفتار خوبمو با بدبینیش بد نبینه!!

شما معامله اش رو بهم بزن.اگه یه خوبی کردی و جواب نداد دوباره خوبی کن سه باره ...

خب منم میخوام شوهرم درکم کنه، ، نازمو بکشه وقتی ناراحتم، یه اسمس عاشقانه بده بهم. یبار بگه دوست دارم، اونم بدون پرسیدنم

شما وقتی روی رفتار خودت کارکنی به همه ی این ها میرسی.
زندگی های دیگه مشکلات بزرگترازینا دارن و حلش کردند.شما حتما با اراده و توجهی که داری از خودت نشون میدی حتما خیلی زود موفق میشی

:72:
همین کارهات یه قدم بزرگ برای حفظ زندگیته که با تلاش بدستش آوردی و حفظش کردی.
موفق باشی:72: