تا جوابمو نگیرم ول کن نیستم
سلام من 21 سالمه دانشجو هستم دخترمعتدلی هستم یعنی هرجا به نفعم باشه مطابق اونجا پیش میرم تو دانشگاه فعالم ودرسم خوبه وبه هیچ پسریم رونمیدم حتی پسرهای کلاسمون ومن تا موقعی که بهشون نیازپیدانکردم یا بامشکلی مواجه نشدم باهاشون صحبت نمیکنم اعتماد به نفس بالایی هم دارم وهمین مشکل منه که من دربرخورد باپسرا وصحبت باهاشون هم میترسم هم دست وپامو گم میکنم ولی حرفمو قاطع میزنم که طرف همش بالبخند جوابمو میده شاید پیش خودش بگه عجب دیونه ای
شاید توپیامهای قبلیم خونده باشین من تو این دانشگاه یکی ازهمکلاسی هام یا بهتربگم هم دانشگاهیام چشم منو گرفته نمیتونم فراموشش کنم اگربخوام فراموش کنم حداقل یه نفررو شبیه اون میبینم بازیادش میوفتم جالب اینه که حتی دوستام وقتی میبیننش میان به من میگن بدون هیچ منظوری
من طوری رفتارنکردم که طرف متوجه بشه ولی باوجودی که شنیدم طرف یکی دیگه دوست داشته بازم عقلم نمیتونه قبول کنه پسرفعالی تو دانشگاست ازنظراخلاق و همه چیزحتی حرف زدنش وحرکاتش شبیه خودم هست ومن نمیتونم اونو تا دوسال دیگه فراموش کنم چون توی دانشگاه میبینمش اینو گفتم اگرخواستین بگین بدونین
ودوم اینکه احساس میکنم دوستاش بهش خبرمیدن موقعی ه من دانشگاه هستم چون من زمان کلاسهاشو میدونم ولی موقعی که من دانشگاه هستم اینم هست ومن سعی میکنم هرجا ایشون فعالیت دارن نباشم تا بتونم فراموش کنم چون احساس میکنم نه بهم علاقه داره ونه چیزی چون من حتی نه باهاش حرف زدم نه همکاری تو دانشگاه داشتم به نظرتون باید چه رفتاری داشته باشم خسته شدم ازاینکه خودمو زدم به نفهمی وقتی میبینمش وازکنارش رد میشم برمیگرده نگاه میکنه ویا سرتا پامو براندازمیکنه ومن دختری هم نیست که بخوام دوست بشم باهاش ولی دوست دارم درمورد خصوصیاتش بیشتربدونم چیکاااااااااااااااااااااا ارکنم
تا جوابمو نگیرم ول کن نیستم
سلام من 21 سالمه دانشجو هستم دخترمعتدلی هستم یعنی هرجا به نفعم باشه مطابق اونجا پیش میرم تو دانشگاه فعالم ودرسم خوبه وبه هیچ پسریم رونمیدم حتی پسرهای کلاسمون ومن تا موقعی که بهشون نیازپیدانکردم یا بامشکلی مواجه نشدم باهاشون صحبت نمیکنم اعتماد به نفس بالایی هم دارم وهمین مشکل منه که من دربرخورد باپسرا وصحبت باهاشون هم میترسم هم دست وپامو گم میکنم ولی حرفمو قاطع میزنم که طرف همش بالبخند جوابمو میده شاید پیش خودش بگه عجب دیونه ای <br>شاید توپیامهای قبلیم خونده باشین من تو این دانشگاه یکی ازهمکلاسی هام یا بهتربگم هم دانشگاهیام چشم منو گرفته نمیتونم فراموشش کنم اگربخوام فراموش کنم حداقل یه نفررو شبیه اون میبینم بازیادش میوفتم جالب اینه که حتی دوستام وقتی میبیننش میان به من میگن بدون هیچ منظوری <br>من طوری رفتارنکردم که طرف متوجه بشه ولی باوجودی که شنیدم طرف یکی دیگه دوست داشته بازم عقلم نمیتونه قبول کنه پسرفعالی تو دانشگاست ازنظراخلاق و همه چیزحتی حرف زدنش وحرکاتش شبیه خودم هست ومن نمیتونم اونو تا دوسال دیگه فراموش کنم چون توی دانشگاه میبینمش اینو گفتم اگرخواستین بگین بدونین<br>ودوم اینکه احساس میکنم دوستاش بهش خبرمیدن موقعی ه من دانشگاه هستم چون من زمان کلاسهاشو میدونم ولی موقعی که من دانشگاه هستم اینم هست ومن سعی میکنم هرجا ایشون فعالیت دارن نباشم تا بتونم فراموش کنم چون احساس میکنم نه بهم علاقه داره ونه چیزی چون من حتی نه باهاش حرف زدم نه همکاری تو دانشگاه داشتم به نظرتون باید چه رفتاری داشته باشم خسته شدم ازاینکه خودمو زدم به نفهمی وقتی میبینمش وازکنارش رد میشم برمیگرده نگاه میکنه ویا سرتا پامو براندازمیکنه ومن دختری هم نیست که بخوام دوست بشم باهاش ولی دوست دارم درمورد خصوصیاتش بیشتربدونم چیکاااااااااااااااااااااا ارکنم