شوهرم نسبت به من سرد شده ، موقعیتم بحرانیه

20 سالمه ،شوهرم 24سالشه ، 7 ماهه عقد کردیم ، اوالش خیلی شیرین و قشنگ بود یه عشق قشنگ بود من خیلی دلبستم و وابسته شدم اما بعدش کمکم شوهرم رفتاراش باهام سر و سنگین شد ، خیلی عاشقش بودم تحمل نداشتم ببینم رفتاراش با من عوض شده . بهش میگفتم و خواستم که باهام مثل اولا صمیمیتر بشه اما هر دفعه که بهش میگفتم ازم دورتر میشد ، اونقدر ازم دور شد که حالا انکار دیگه منو نمیبینه ، من بخاطر یه مسئله ای یک ماه رفتم خونشون موندم . این هفته آخر دیگه حتی شبا با من نمیخوابید و تا صبح پای کامپیوترش بود . خلاصه همش حواسش به اینترنتش بود یا کامپیوتر یا گوشیش یا ماهواره . دیگه حتی نگاهمم نمیکرد . خدا میدونه چی کشیدم از رفتاراش . فقط خدا میدونه چقدر کوچیک شدم . تا اینکه این یک ماه تموم شدم و من با دل شکسته و هزار تا غصه برگشتم خونه . دیروز باهاش بحثم شد تلفنی . من ازش خواستم رفتاراشو عوض کنه اما ناباورانه دیدم اون این جوابو بهم داد :

تو فقط فکر عشق و حال خودتی که چطور عشق و حال کنی و یکی همش بهت بگه ئوستت دارم و از این چرت و پرتا که من حالم از این حرفا بهم میخوره من از این مسخره بازیا خوشم نمیاد و.................

و خیلی حرفای دیگه .....

اون چهار ماه اول خیلی رفتارش باهام خوب بود اما یک دفعه 180 درجه عوض شد . و خییییلی ازم دور شد نه با حرف درست میشه نه با قهر نه با دعوا نه با تهدید ..... حتی واسش مهم نیست که من قهر کنم گریه کنم . واسش مهم نیست که من کنارش باشم یا نه .

میگه من هر دفعه که تو بهم گفتی رفتارتو عوض کن از عشقم کم کردم بجای اینکه گرمتر شم .

همش میگه کاش ازدواج نمیکردم دلم واسه مجردیم تنگ شده کاش زن نگرفته بودم . (حالا انگار من واسش نامه فدایت شوم نوشته بودم ) میگه من عشقم کور شده . میگه من اون موقع عاشق بودم و چشم و گوشم بسته بود . با حرفاش عذابم میده

بخدا من کاریش نکردم من همیشه احترامشو نگه داشتم و تنها چیزی که ازش میخواستم عشق و محبت بود . نمیخوام از خودم تعریف کنم اما نه زن ولخرجیم نه کسیم که درک نکنه شوهرشو . همیشه با احترام و با گرمی باهاش رفتار کردم .

اما حالا غرورم خورد شد ، عشقمو از دست دادم شوهرم خیلی مستقیم داره بهم میگه نمیخوامت از زندگی من برو بیرون ....

خدایا دارم خورد میشم دارم دیوونه میشم .... من فکر میکنم زیادی پرروش کردم و زیادی بهش عشق دادم ، چون من همیشه میرفتم خونشون ، چون من همش واسش یادداشتهای عاشقانه میذاشتم

حالا باید چیکار کنم ؟ من تصمیم گرفتم یه مدتی ازش دور باشم و دیگه نرم طرفش . حتی بهش زنگ نزنم اس ندم ..... نظرتون چیه ؟؟؟/

سلام دوست من
باید بگم این کاملا طبیعی بعد از گذشت 6 ماه یکباره همچی عوض میشه بعد همه میگن برید سر خونه زندگیتون که اونم بعد 3 ماه باز تمام خوشی ها عشق بازیها تموم میشه مردا دوست دارن زنشونم به فکر زندگی باشه پیشرفت در مورد ایند حرف بزنن دیگه حوصله عشق لاو ترکوندن ندارن اولا اره کاره خوبی میکنی اگه میتونی تحمل کنی ادمه بدی شروع کن ولی اگه میدونی دو روز بهش زنگ نزدی اونم زنگ نزد طاقت نداری نه چون بدتر میشه ولی میتونی تحمل کنی خوبه تا یکم به خودش بیاد ببینه زندگی مجردی خوب بود یا الان بعدم بهش بگو هرچی تو دلت موقع اشتی شاید دوباره قهر کنید ولی حرفهای دلتو گفتی باید مواظب کلماتم باشی چون برداشت مردا با برداشت ما از کلمات فرق داره واضح وبدونه هیچ ابهامی براش توضیح بده این نظر منه دوست من

اقایون شبیه ما فکر نمیکنند شبیه ما محبت نمیکنند شبیه ما ابراز عشق نمیکنن
ما زنها تمایل داریم همش بشنویم از صبح تا شب به فکر عشقیم صبح که بیدار میشیم صبحانه میخوریم کار میکنیم شب میخوایم تمامی لحظه ها داریم به عشقمون فکر میکنیم
ولی اقایون صبح بیدار میشن صبحانه میخورن فقط صبحانه میخورن کار میکنن فقط کار میکنند و زمان عشق فقط به عشق فکر میکنند
اگه هی بخوایم بهشون گیر بدیم که بهمون عشق بده هی ابراز علاقه کن کلافه میشن چون مجبورن نصفیش رو نقش بازی کنن
بهتره اجازه بدیم ادمها تو زمانهایی که فرصتش هست بهمون ابراز علاقه کنن و ما هم در زمان و فرصت مناسب خودش عشق بدیم
اصرار بر دوست داشتن کلافگی و عصبی شدن رو همراه میاره
امیدوارم به جای قهر کردن و کم کردن رابطه و اینها خانومانه تر رفتار کنید اروم و صبور باشید و متوجه باشید شوهر شما جز عشق شما هزار کار هست که باید بهش فکر کنه

سلام . دوستای گلم باور کنید من نمیخوام که شوهرم 24 ساعته بهم عشق بورزه . ولی حداقل انتظار دارم احتراممو نگه داره ، با حرفاش که بهتون گفتم منو کلافه نکنه ، دیگه حالا که ازدواج کرده باید سرش تو زندگیش باشه نه اینکه همش بگه کاش مجرد بودم ....انتظار دارم شبا شوهرم کنارم بخوابه نه اینکه تا صبح بشینه پای اون کامپیوتر لعنتیش و تازگیا فهمیدم تا صبح عکسای بد تو اینترنت سرچ میکنه . با این حرفایی که بهم زد دیگه حالم از هرچی عشقه به هم میخوره . دیگه میخوام بعد اینکه آشتی کردیم بی نهاااایت مغرور باشم . دیگه هیچ وقت غرورمو واسه عشق خورد نمیکنم . حالا اون پیش خودش فکر میکنه من خیلی کشته مردشم ... من زنشم دوست دخترش که نیستم اینطوری باهام حرف میزنه ....
متاسفانه انتقاد پذیرم نیست و فوری بهش برمیخوره . حالا یه سوال دارم من چطوری باید بی تفاوتی هاشو تحمل کنم ؟ وابستگیمو کم کنم ؟؟؟؟؟ دیگه نمیخوام هیچ و.قت ازش در خواستی داشته باشم .....میخوام بی خیال رفتاراش شم ،

سلام دلسا جان.خانمی چطور آشنا شدین؟توی اون چند ماه اولی هم به کامپیوتر و ماهواره وقت میگذروند یا نه؟در دوران مجردی اهل گشتن و تفریح با رفیقاش بوده یا نه؟
شما از موقعی که رفتین خونه اونا رابطه اینطوری شد یا تشدیدش کرده ؟ابراز علاقه از جانب همسرتون را چطور تعریف میکنید؟کلامی؟عملی؟در این چند ماه باهم ارتباط داشتین؟

با سلام و احترام

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

توجه ، توجه

تاپیکهایی که با عنواین مبهمی چون :

کمکم کنید

راهنمایی کنید

نمی دانم چه کنم .

کمک

و ......

هر عنوانی که اشاره ای به مشکل و مسئله ای که در متن تاپیک وجود دارد نداشته باشد . از امروز به بعد بدون هیچ توضیحی و درخواست اعلام عنوان برای جایگزین کردن حذف خواهد شد .

( اینگونه تاپیکها هم بسیار انرژی از مدیران می گیرد تا بیایند موضوع چیست و آیا در انجمن مربوطه قرار گرفته یا خیر و ..... هم اعضاء و کارشناسان نسبت به ورود به آن و راهنمایی دادن بی رغبت هستند )

.

---

سلام عزیزم . خانواده من و شوهرم باهم آشنا بودن ..
تو چند ماه اولی شوهرم بیشتر وقتشو با من بود و به این شدت پای کامپیوتر نبود . در دوران مجردی رفیق باز بوده حسابی ولی الان نه . من از وقتی رفت و آمدم تو خونشون زیاد شد ، اینطوری شد و یه دفعه ای عوض شد .
من اون اوایل عقدمون شوهرم همه جوره به من عشق می ورزید کلامی (همیشه عاشقانه باهام حرف میزد) ، عملی خلاصه همه جوره بهم عشق و علاقه میداد یعنی واقعا عاااشقم بود . اما حالا چی .......
منظورتون چه رابطه ایه ؟؟؟/

سلام دوست عزیز
یه جورایی خیلی درکت میکنم چون منم همین وضعو کشیدم و تقریبا میکشم...
درخواست محبت به زن و مرد بودن نیست انسان به محبت و عشق نیاز داره و این وسط ادمای احساساتی مث شما دو برابر نیاز دارن بعشق محبت و عاطفه همسر.
توی اینطور ازدواج ها معمولا اوایل یه وضعیت عاشقانه وجود داره از طرف مرد و زن و بعد از این مدت یه دوره میشه که ادم حس میکنه زندگی تکراری و مزخرف شده (ببخشید رک میگم) تو این وضعیت معمولا کسی که احساسی تره هنوز به عشق و علاقش و ابرازهاش ادامه میده ولی یک طرف که احساسی نیست خسته میشه و کم کم سرد میشه. البته این سرد شدن به نظرم یکمی به دلیل تکراری شدن زندگیشه.
شما گفتی یک ماه پش هم بودین حالا بنا به هر شرایطی ولی احتمالا توی این یه ماه زندگی با شما و اینکه باهاتون باشه و بخوابه و .... براش عادی شده و دیگه حسی برای ابراز علاقه و عشق بازی نداره.
تو این شرایط بهترین راه اینه که باهاش حرف بزنین و ازش بخواین مشکلش رو توی این زندگی مشترک بگه و بگه که توی مجردی جی داشته که الان نداره؟
اگر با دوستاش بیرون میخواد بره ازادش بزارین تا یکمی تفریح کنه تنهایی...
ولی احساس میکنم همون تکراری شدن زندگی براش سخته کلا بعضی افراد هستن که روحیه سردی دارن مث خانم من که از ااس ام اس عاشقانه زیاد خوشش نمیاد جز گهگداری که اونم خیلی کم پیش میاد بیشتر ابراز علاقش به صورت همون دوستت دارم و عزیزم و .. است و هیچ وقت اس ام اس احساسی نمیده و منم دیگه بهش نمیدم چون بازخوردی نداره.
من خودم عاشق ابراز احساسات و عشق بازی و احساسم و همیشه هم این عشقو بهش ابراز میکردم ولی دلش رو زد خیلی زودتر از اونچه فکر کنم دلشو زد ولی دل منو نمیزنه هیچ وقت و همیشه برای ابراز علاقه بهش اماده ام.
این برمیگرده به وضع زندگی افراد و برخورد خانوادگیشون. خیلی خوبه که تحمل میکنی و به نظرم روش خوبیه که یه چند وقت البته با اطلاع بهش که " من میخوام مدتی ازت دور باشم و تنها باشم" ازش دور باشین و حتی تماس نگیرین و بذارین اون بیاد دنبالتون. من این روش رو برای خانم خودم استفاده کردم و خیلی زود اومد سمتم (بعد دو یا سه روز) و ازم عذرخواهی کرد بابت رفتارش و حرفاش ولی بعد مدتی دوباره اون رفتارا رو ادامه میده.
اشتباه من این بود که خیلی زود وقتی میومد سمتم احساسی میشدم و اونم از احساسم استفاده میکرد و زود به سمتش میرفتم ولی به نظرم یکمی محکم باشین و اگرم اومد سمتتون برخوردتون معمولی باشه ( نه بی محلی و نه عشقولانه)
عیب امثال شما و شاید من اینه که همیشه خودمون رو توی نیاز به طرف مقابل نشون میدیم و این عیب بزرگیه
هر کسی حتی خود شما اگر بهتون خیلی ابراز علاقه بشه یه غروری بهش دست میده که من برترم و اون نیازمند منه. و همین باعث میشه بی محلی کنه و شاید لذت هم میبره که بی محلی میکنه و شما حرص میخورین.( البته ناخود اگاه نه عمدا)
رفتارتون رو از حالت احساسی به حالت منطقی تغییر بدین و عشقتون رو توی دلتون یه مدت نگه دارین باهاش بی ارتباط نباشین ولی مث خودش معمولی باشین و احساس نکنه که نیازمندشین! این خیلی مهمه که احساس نیاز رو نفهمه و متوجه نشه.
بذارین فکر کنه یکمی سرد شدین

دلسا جان ،تغییر زندگی از مجردی به تاهل خودش برای هردوطرف تجربه نابی و جدیدیه که هردو نیاز به مچ شدن با این دوران دارن.شوهر شما قبل از ازدواج رفیق باز بوده و اهل گردش اما بعد از عقد بخاطر شما و احتمالا با اصرار شما روابطشو کم کرده و همش با شما بوده.از طرفی شما هم مدام بدنبال دریافت عشق از جانب همسرتون بودین خودآگاه یا ناخوداگاه.هر دوی این اتفاقات تشدید کننده خستگی شوهر شما است.شوهرت چون در دوران مجردی ازاد بوده الان احساس دست و پا بستگی داره و اینکه نمیتونه مث قبل آزاد باشه و خوش بگذرونه(دقت کنید که من نمیگم باید اینطوری باشه منظورم اینه که این احساس منفعل بودن آزارش میده) از سمت دیگه شما مدام ازش چیزیو میخواین که دوست دارین دریافت کنید . خب این وابستگی عاطفی شما و اصرار زیاد شما به ابراز علافه ،نتیجه معکوس داره و شوهر شما بیشتر احساس اسیر بودن میکنه.شده ازش بخواین که بهتون بگه دوست داره رابطه عاطفی بین شما چطوری باشه؟از خودتون پرسیدید که این رابطه دلخواه من آیا دلخواه همسرم هم هست یا نه؟
دلسا جان فکر میکنی چرا از موقعی که رفت و امدت زیاد شد شوهرت اینطوری شد؟شده با آرامش بشینی و باهاش حرف بزنی و نظرت را بگی؟و از اون بخوای به راحتی نظرشو در مورد خودتون بگه؟

- - - Updated - - -

دلسا جان ،تغییر زندگی از مجردی به تاهل خودش برای هردوطرف تجربه نابی و جدیدیه که هردو نیاز به مچ شدن با این دوران دارن.شوهر شما قبل از ازدواج رفیق باز بوده و اهل گردش اما بعد از عقد بخاطر شما و احتمالا با اصرار شما روابطشو کم کرده و همش با شما بوده.از طرفی شما هم مدام بدنبال دریافت عشق از جانب همسرتون بودین خودآگاه یا ناخوداگاه.هر دوی این اتفاقات تشدید کننده خستگی شوهر شما است.شوهرت چون در دوران مجردی ازاد بوده الان احساس دست و پا بستگی داره و اینکه نمیتونه مث قبل آزاد باشه و خوش بگذرونه(دقت کنید که من نمیگم باید اینطوری باشه منظورم اینه که این احساس منفعل بودن آزارش میده) از سمت دیگه شما مدام ازش چیزیو میخواین که دوست دارین دریافت کنید . خب این وابستگی عاطفی شما و اصرار زیاد شما به ابراز علافه ،نتیجه معکوس داره و شوهر شما بیشتر احساس اسیر بودن میکنه.شده ازش بخواین که بهتون بگه دوست داره رابطه عاطفی بین شما چطوری باشه؟از خودتون پرسیدید که این رابطه دلخواه من آیا دلخواه همسرم هم هست یا نه؟
دلسا جان فکر میکنی چرا از موقعی که رفت و امدت زیاد شد شوهرت اینطوری شد؟شده با آرامش بشینی و باهاش حرف بزنی و نظرت را بگی؟و از اون بخوای به راحتی نظرشو در مورد خودتون بگه؟

سلام آقا محمد . واقعا ممنونم از کمکتون چون واقعا حرف دل منو زدید ، همینطوره که میگید شوهرم فهمیده من بهش نیاز دارم واسه همین مغرور شده و کم محلی میکنه . منم یه آدم خیلی خیلی احساساتیم و این نقطه ضعف منه . الان اومده طرفم و دوباره اس میده ولی من همونطور که گفتید خیلی عادی باهاش رفتار کردم . میخوام مثل خودش رفتار کنم و مغرور باشم . تصمیم گرفتم رفت و آمدمو خونشون کم کنم . شاید ازم دور باشه قدرمو بدونه . من تمام سعیمو میکنم که وابستگی عاطفیمو کم کنم . خیلی سخته ولی میشه .
از نظر آزادی، من شوهرمو زندانیش نکردم همین الانش با دوستاش هست و خیلی وقتا من زوری میفرستمش که با دوستش برن تفریح .
دوست عزیز من فکر میکنم از بس رفتم پیشش و خونشون موندم (چون الان دوران عقده) دیگه از چشمش افتادم و واسش عادی شدم اونم واسه من تلاشی دیگه نمیکنه . واسه همینه که میگم باید یه سری رفتارامو واقعا عوض کنم .
باید یه جوری هم دوسش داشته باشم هم آزادش بذارم .........
دیگه ام هیچ وقت ازش عشق گدایی نمیکنم .

سلام دلسا جان
من واقعا تجربه عشق و عاشقی ندارم ولی شاید یه کم بتونم کمکت کنم
عزیزم اینوملکه ذهنت کن.آن چیز عزیز است که بجوییم و نیابیم
1:شوهرته درست,دوسش داری درست,ولی به نظرت درسته که انقد خودتو دم دست بذاری و بری خونشون؟
2:لازم نیست همه عشقت و همه خوبیهاتو یه شب بذاری جلو دستش که ببینه
3:هرروز یه نمونه از خوبیاتو واسش رو کن که همیشه تازه و خواستنی باشی
4:هیچ وقت مستقیم به همسرت نگو چرا نسبت به من سرد شدی این کار باعث میشه طاقچه بالا بذاره چون طبیعطشون اینه
5:خیلی با مهربانی و نرمی باید مشکلتوباهاش مطرح کنی نه با دادو بیداد که به قول خودت فکر کنه کشته مردشی
6:یه جای مناسب باهاش حرف بزن و خیلی با مهربانی بگو حس میکنی که ایشون از چیزی ناراحت هستن که رو رفتارشون تاثیر گذاشته نه اینکه بگی چرا دیگه مثل قدیما باهات صمیمی نیست
7:بگو اگه مشکلی هست با هم حلش میکنیم که به زندگی و رابطمون ضربه نزنه
8:یه کم خودتو بگیر و همیشه دم دستش نبااااااااااش
امیدوارم کمکی کرده باشم

سلام
منم نظر خودمو ميگم
من به نظرم ايشون الان دچار مقايسه شده. بعضي مردا بعد عقد يه چند ماهي همش فكر مي كنن آيا انتخاب درستي كردن؟ بعضا هم مقايسه مي كنن نامزدشونو. بعضا هم فكر مي كنن آيا مورد بهتري نمي تونستن بگيرن!
من فكر مي كنم ايشون پاش به ديدن عكس ها باز شده و فكر مي كنه شما زيبايي و جذابيتي كه اون عكسا داره نداري. مردا ٩٩٪ فكرشون و عقلشون به چشمشونه !!
احتمالا فكر مي كنه كه مي تونسته بهتر از شما بگيره. ولي به نظر من صرف اين فكر زندگيتونو به هم نريزيد اين افكار مقطعيه و از بين خواهد رفت. سعي كنيد به ظاهرتون بيشتر برسيد. تنوع بدين به خودتون با رنگ موي جديد، لباس هاي جديد، .... به نظر با هم رابطه هم دارين پس روابط جديد رو تجربه كنيد.
به جديت ميگم پسرا عقلشون تو چشمشون و زير شكمشونه ! ( متاسفانه حقيقتيست تلخ !)

تازگیا فهمیدم ادما در کل سه دسته ان. بصری سمعی لمسی. البته میشه دو تاشو باهم هم باشن. اما بد نیست اگه بتونیم بفهمیم خودمون و طرف مقابلمون بیشتر چطوریه. مثلا دوست داره گل بدی بهش یا حرفای قشنگ باهاش بزنی یا بغلش کنی. من خودم به نظرم نه بصری ام نه سمعی. می مونه سومیش. یه سرچ بکن. یه مقداری بخون. شاید به نحوه ی ارتباطت با شوهرت کمکی بکنه شایدم نه. یا حداقل اینکه خودت چطوری هستی. خوندنش بد نیست. اگه کمکی بکنه که خوبه. اگه هم نه که هیچی.
راستی یه چیز دیگه. به نظرم همیشه خودت باش با خودت راحت باش. یعنی به خودت برس به ظاهرت و همه چی ولی طوری که خودتم با خودت حال کنی. نه که فقط شوهرت خوشحال شه. چون اون قسمتی که خودت از خودت رضایت داری کاملا توی روحیه شوهرت یا هر کسی که نزدیکه بهت اثر مثبت می ذاره.

سلام دوستای عزیزم ممنون بابت راهنماییهاتون . با نظر همتون موافقم من تا اینجا واقعا راهو اشتباه رفته بودم ولی دیگه اینکارو نمیکنم . در جواب دوستم "mosbatfek kon' باید بگم که من نمیخوام از خودم تعریف کنم اما من از همه نظر از ایشون سرم . خوشگلی و جذابیت دارم (این حرفیه که همه در موردم میزنند نه اینکه خودم از خودم تعریف کنم) و همیشه با ظاهر آراسته و آرایش کرده جلوی شوهرم ظاهر میشم .نه فقط از نظر زیبایی بلکه از همه لحاظ از ایشون سرم چه تحصیلات چه اخلاق و خیلی چیزای دیگه . و من از نظر روابطمون همیشه راضی نگهش داشتم اینو خودش همیشه بهم میگه .... ولی چه فایده وقتی جواب این همه خوبی رو اینطوری بهم داد
"دیروز بهم اس داه اگه میخوای با من زندگی کنی دیگه هیچ وقت ازم انتقاد نکن ... دیگه خودت انتخاب کن زندگی یا جدایی ؟؟؟؟/؟ "
بهم میگه" فعلا عروسی نمیکنیم من دلخوشی واسه عروسی کردن ندارم . بذار ببینم اصلا میتونم باهات زندگی کنم یا نه .... من حالم از عاشقی و عشق به هم میخوره و من اصلا عوض نمیشم همینطور که هستم باقی می مونم ......"

این همه حرفا واسه چیه فقط واسه اینکه من یک کلمه بهش گفتم بیا رابطمونو گرم کنیم و باهام سرد نباش . به همین زودی حرف از طلاق زد و هیچ ابایی از این کار نداره ...
بخدا قسم من کاریش نکردم بخدا من زن بساز و خوبیم و هیچ انتظار بیجایی ازش نداشتم ..... فقط واسه یه حرف کوچیک که بهش زدم ....
دارم ازش متنفر میشم واسه حرفایی که بهم میزنه و توهینایی که بهم میکنه .... حالم ازش به هم میخوره . بخدا چند روزه نه خواب دارم نه خوراک حالم خیلی بده .
من باهاش کوتاه اومدو ولی اون حتی حاضر نمیشه یه معذرت خواهی کنه واسه حرفایی که بهم زده .
دوست دارم ازش انتقام بگیرم . منتظرم بیاد سمتم اون وقت من اساسی حالشو میگیرم و تلافی حرفاشو در میارم .... دیگه یه ذره ام تحویلش نمیگیرم . نمیخوام ببینمش .

دیدییییییی؟
دیدی گفتم نباید مستقیم از مردا گله کرد

- - - Updated - - -

یه کم به هم زمان بدین عزیزم انشالله حل میشه