چگونه من مجرد با یک مرد متاهل 65 ساله برخورد کنم؟

:huh:

سلام دوستان

فکر نمی کردم توی زندگیم مجبور بشم در مورد چنین مساله ای مشاوره بخوام!!!

اول از خودم براتون بگم.

من دختری 32 ساله و مجرد هستم.شاغل، تحصیلات فوق لیسانس، درسخوان، اهل مطالعه، کم صحبت، علاقمند به هنر (عکاسی میکنم، تذهیب کار میکنم و قلاب بافی!!!! هم میکنم یکم هم ساز میزنم)، کوهنوردی و طبیعت گردی و مهمتر از همه اینکه در خانواده ای معتقد و پایبند به حریم در روابط زن و مرد بزرگ شده ام و اصلاً به روابط بین دختر و پسر قبل از ازدواج اعتقادی ندارم چه برسه به رابطه نزدیک افراد متاهل و مجرد با هم!!!!(اگر توضیح بیشتری در مورد من خواستید در خدمتتون هستم)

اما مساله من

در یک مهمانی از اقوام من به همراه برادرم، همسرشون و خواهرم حضور داشتیم. من در کنار یکی از اقوام که آقایی 65 سال هستند و همسر آین آقا نشسته بودم و از ابتدا تا انتهای مهمانی ایشون چند سوال از من پرسیدند و من هم مختصراً پاسخ دادم.مثلاً پرسیدن خواننده این آهنگ کیه؟ من هم جواب دادم : از این نوع موسیقی ها گوش نمیدم و خواننده رو نمیشناسم.

من این آقا رو در مهمانی های بسیاری از جمله مراسم عروسی برادرم هم دیده بودم ولی هیچ وقت با ایشون هم کلام ( در همون حدی که گفتم) نشده بودم. ایشون و همسرشون در فامیل و اقوام به خاطر خصوصیات برجسته اخلاقی و انسانی که دارن زبانزد خاص و عام و مورد احترام هستن و همه فامیل هم صحبتی با ایشان را سعادتی برای خود میدانند!!!! ایشون فردی تحصیلکرده، استاد تمام یک دانشگاه خیلی خیلی معروف بسیار بسیار بسیار اهل مطالعه، مهربان، خیّر و هزارن خصوصیات اخلاقی برجسته که همه در موردشون ذکر میکنن ولی از نظر من انسانی هستن مثل بقیه انسانها؛جایز در خطا کردن..

در آن مهمانی من هیچ حس بدی نسبت به ایشان نداشتم. در ضمن برادر من با این آقا رفت و امد خانوادگی دارن. چند روز پیش اس ام اسی از طرف این آقا داشتم (شماره همراه منو از خانم برادرم گرفته بودن) با این مضمون که مفصلا(!!!) با برادر من در مورد من و خصوصیات اخلاقیم و تفکراتم صحبت کردن و تفکر و اندیشه من رو به خودشون نزدیک دیدن(!!!!) و خیلی قشنگ میشد اگر تفکراتمان بیشتر در کنار هم قرار میگرفت(!!!)
بعد از خوندن این متن کوچکترین اعتنایی به این اس ام اس نکردم و در اولین فرصت از برادرم توضیح خواستم. برادرم هم تعجب کردن و گفتن با شناختی که از ایشون دارن فرستادن چنین چیزی دور از انتظار است و خواستند که پاسخی ندهم که البته من هم قصد پاسخ دادن نداشتم.

بعد از دو روز دیشب حدود 11:30 شب ایشان با تلفن منزلشون (البته بعد از تماس متوجه شدم که شماره منزل ایشون بوده)با همراه من تماس گرفته بودن و چون من در منزل به تلفن همراه جواب نمیدهم، طبیعتاً تماس ایشون هم بدون پاسخ ماند.


دوستان عزیزم از آنجایی که این آقا از اقوام هستن و خواسته و ناخواسته ایشون رو دوباره ملاقات خواهم کرد (ایشون بعد از ماه رمضان خوانواده ما رو به منزلشون دعوت کردن) فقط منو راهنمایی کنید که چطور با ایشون برخورد کنم و اصلاً چه باید بکنم؟

سلام دوست عزیز

به همدردی خوش آمدید

اول از همه سعی کنید همسر ایشون از این موضوع خبر دار نشوند. دوم بهترین راه بی محلی و عدم اعتنا به تقاضاهای ایشون هست در مهمانی ها هم سعی کنید دور و برشون نباشید و فاصله بگیرید کم کم متوجه خواهند شد در مورد اون دعوت هم برای اون روز برنامه ای بچینید و به اون مهمانی با بهانه ای منطقی نرید مثلاً برید سفر یا... خودتون بهتر میتونید اوضاع رو مدیریت کنید به پیامک ها به هیچ وجه پاسخ ندید اولین پاسخ جرقه ارسالها رو از سمت ایشون تقویت میکنه .

ا:97:
اینجوری میری جلو .مشتت رو گره کن و فشار بده جوری که ناخنت تو کف دستت بشینه.بگو چطور تونستی چنین فکر بچگانه ای بکنی. باقی حرفا خودش نا خوداگاه از لبانت جاری میشه. فکر فامیلو این چیزا رو هم نکن. تو دنیا هیچ چیز مهم تر از خودت نیست.
ببخشید که به این روش نظرم مو گفتم . اما خدایی اون شخص لحظه ای به خوشبختی شما فکر نکرده تنها به فکر امیالشه اخه چطور میتونه یه مرد 65 ساله یه دختر رو خوشبخت کنه. ببخشیدا اون بنده خدا دستشویی بره جورابش رو کثیف میکنه.
خانم عزیز ممکنه نظر شما با افکار ایشون در بعضی موارد به هم نزدیک باشه. اما شک نکن افکار و عقایدش همه از روی ظاهره. با این کارش به روی تمام آرمانها و ایده آلهای انسانی خط کشیده.
یه عمر همه رو فریب داده. به عقیده من اگه برات سخت نیست اینو به یه جوک تبدیل کن:311::58: تا دیگرون هم بشناسنش و در هر مجلسی صدر نشین نباشه. :102:

ممنون از پاسخ آقای روزنه و آقا مجید

من اهل پیامک فرستادن و مراودات پیامکی نیستم و هرگز پاسخ پیامک های ایشون رو نخواهم داد.... اما تماس ها تلفنی ایشون رو نمیدونم باید چیکار کنم و تا کی پاسخ تلفنشون رو ندم....

مجید آقا منظورتون رو متوجه نمیشم که ایشون نمیتونه منو خوشبخت کنه!!! پله پله دوست عزیز!بین من و ایشون رابطه ای نیست که بخواهیم خوشبخت بشیم یا بدبخت و رابطه ای هم نخواهد بود.اصلاً ایشون برای من جذابیتی ندارن.حتی اونجوری که دیگران به این آقا توجه میکنن و دوروبرش میرن و میان من به ایشون توجه نمیکنم چون از کودکی در جمع اینجور افراد رفت و آمد داشتم و برام عادیه. مورد آخر هم اصلاً در توانم نیست که از طریق خصوصیات غیر مثبت اخلاقی دیگران با آبروشون بازی کنم و اسمشو بزارم جوک.:81:اینطوری خودم بیشتر زیر سوال میرم...

واقعآ موندم چطوری برخورد کنم و احتیاج به کمک دارم....

بنابر این با اون جوری رفتار کن گویی وجود نداره. اگر زیاد مزاحمت شد به اون بگو از ایشون انتظار بیشتری می رفت. بگو پیشنهادش برات قابل قابل درک نیست. خیلی کوتاه و بدون اینکه بتونه مجالی برای پاسخ داشته باشه. خیلی سریع تمومش کن و بگو این مسئله برای شما تمام شده.
دختر تو خیلی مثبتی:18::72::104:. من بودم فک طرفو میاوردم پایین.:320:
این آدما باید ادب بشن؟

من توصیه میکنم یک بهونه ای جور کن و به مهمانیشون نرو .

باران عزیز مساله را یا خانواده مطرح کنید.
اتفاقا جواب تلفن ایشان را در حضور خانواده تان بدهید و بهشون با رفتار جرات مندانه برخورد کنید وازشون بپرسید که چه کاری می تونند با شما داشته باشند؟ بهشون بگید هر چقدر هم که افکارتون شبیه ایشون باشه دلیلی نداره ایشون به شما پیام بدهند . در ضمن افکار شما اصلا شبیه ایشون نیست اولین تفاوتش هم این هست با چنین مکالمه هایی کاملا مخالف هستید واین آخرین باری هست که جواب تماسشون را دادید وبدون بحث کردن با ایشون خداحافظی کنید.

در وهله اول بهتره که بهش توضیح بدید که مایل به هیچ گونه ارتباطی نیستید براشون احترام قایل هستید و خواهش کنید دیگه با شما تماس نگیرن چون باعث مزاحمت میشه
در وهله دوم از خانواده اتون بخواهید که اگر دوباره تماس گرفتند جواب تلفن رو بدند و محترمانه متوجه اشون کنند که رفتارشون اشتباهه و دیگه تماس نگیرن
قبل از رفتن به مهمانی موضوع رو با مادرتون در میون بذارید و نظر ایشون رو جویا بشید اگر هم رفتید سعی کنید خیلی خونسرد برخورد کنید و هیچ گونه صحبتی با ایشون نداشته باشید کنار خانواده اتون بشینید و خودتون رو سرگرم نشون بدید
مطمئنا مردی تو این سن و سال متوجه میشه که جواب شما چیه و خودش میکشه کنار

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hamrahi

در وهله اول بهتره که بهش توضیح بدید که مایل به هیچ گونه ارتباطی نیستید براشون احترام قایل هستید و خواهش کنید دیگه با شما تماس نگیرن چون باعث مزاحمت میشه
در وهله دوم از خانواده اتون بخواهید که اگر دوباره تماس گرفتند جواب تلفن رو بدند و محترمانه متوجه اشون کنند که رفتارشون اشتباهه و دیگه تماس نگیرن
قبل از رفتن به مهمانی موضوع رو با مادرتون در میون بذارید و نظر ایشون رو جویا بشید اگر هم رفتید سعی کنید خیلی خونسرد برخورد کنید و هیچ گونه صحبتی با ایشون نداشته باشید کنار خانواده اتون بشینید و خودتون رو سرگرم نشون بدید
مطمئنا مردی تو این سن و سال متوجه میشه که جواب شما چیه و خودش میکشه کنار

---

مرسی از پاسختون.راستش چون ایشون از اقوام نزدیک همسر برادر من هستن ترجیح میدم مادرم، پدرم و همسر برادرم چیزی در این مورد ندونن.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

باران عزیز مساله را یا خانواده مطرح کنید.
اتفاقا جواب تلفن ایشان را در حضور خانواده تان بدهید و بهشون با رفتار جرات مندانه برخورد کنید وازشون بپرسید که چه کاری می تونند با شما داشته باشند؟ بهشون بگید هر چقدر هم که افکارتون شبیه ایشون باشه دلیلی نداره ایشون به شما پیام بدهند . در ضمن افکار شما اصلا شبیه ایشون نیست اولین تفاوتش هم این هست با چنین مکالمه هایی کاملا مخالف هستید واین آخرین باری هست که جواب تماسشون را دادید وبدون بحث کردن با ایشون خداحافظی کنید.

---

ممنون از پاسختون دوست عزیر

اتفاقاً نظر برادرم هم همین بود که با ایشون به صورت جدی و به سبک خودم صحبت کنم و منظورشون رو از اوم پیامک جویا بشم و اعلام کنم که روابط خارج از عرف را نمیپسندم.
اما مشکل دیگه من اینه که اصلا دلم نمی خواد صدای ایشون رو بشنوم و راستش رو بخواین چندشم میشه:sad:خیلی ناراحتم که به خودشون اجازه چنین رفتاری رو دادن.من اصلا نمیدونم قیافه ایشون چه شکلیه چون تا حالا توی صورتشون هم نگاه نکردم حتی اون موقع که توی مهمونی کنارشون نشسته بودم...
ای خدا این چه دودیه که از این کنده ها بلند میشه؟!!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ایران بان

اما مشکل دیگه من اینه که اصلا دلم نمی خواد صدای ایشون رو بشنوم و راستش رو بخواین چندشم میشه:sad:خیلی ناراحتم که به خودشون اجازه چنین رفتاری رو دادن.من اصلا نمیدونم قیافه ایشون چه شکلیه چون تا حالا توی صورتشون هم نگاه نکردم حتی اون موقع که توی مهمونی کنارشون نشسته بودم...
ای خدا این چه دودیه که از این کنده ها بلند میشه؟!!!!

---

یه این مشکلتون اهمیت ندید و تبریک می گم به حجابی که در نگاه تون وجود داره. مهم اینه که بتونید رفتار جرات مندانه داشته باشید

عذر میخوام اما من نکته منفی ای ندیدم. چون شما تحصیلکرده هستین و ایشون هم استاد دانشگاه هستن، شاید پروژه ای دارن یا ترجمه کتابی یا سمیناری که میخوان شما که خانم تحصیلکرده ای هستین، باهاشون همفکری کنین و کمک برسونین.
با توجه به اینکه شما با حوصله و با جزئیات از خودتون و ماجرای مهمونی و اینا گفتین، به نظر میرسه یه خورده با حساسیت یه مسائل نگاه میکنین و باریک بین هستین.
اخه فرد مطرحی که متأهل هم هست با نیت بدی اینجوری بی گدار به آب نمیزنه.

شما یکبار تلفنشون را جواب بده و مطمئن شو که فکرت درسته، بعد برخورد لازم را بکن.


ضمن این که وقتی شما صددرصد از خودت مطمئنی که هیچ تمایل و کششی به این رابطه احتمالی نداری، نگرانی نداره.
خیلی محترمانه و جراتمندانه ردش می کنید.

گل آرا و شیدا جان از پاسخ هاتون ممنونم. نظرات شما هم میتونه محتمل باشه.حتماً من حساسیت زیاد به خرج دادم.صبر میکنم ببینم چی میشه...

:sad:از اینکه به توصیه جناب آقای روزنه که حرف دل و عقل خودم هم بود کم توجهی کردم بسیار ناراحتم. اما بعد از پاسخ دادن به یکی از تماس های ایشون ( تمام گفتگوی 12 دقیقه ای ما پیرامون ادبیات و عرفان(موضوع تخصصی این آقا) بود که من هم اظهار داشتم که به این دو مقوله بی علاقه هستم(البته راست نگفتم و خیلی هم علاقه دارم) و در آخر هم خداحافظی کردم.) در پیامکی که به من زدند بیان کردند که به پربار بودن رابطه با من امیدوار هستن و در مورد آشنایی با من با کسی صحبتی نداشتند.

با توجه به این جمله اصلاً به ادامه رابطه خوشبین نیستم(از اول هم نبودم)و مطمئن شدم بحث علمی در کار نیست و اصل ماجرا اینه: پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد...(البته واژه عشق بسیار مقدس تر از اینه که درباره اینجور روابط به کار بره)
من فرد بسیار قاطعی هستم اما با توجه به نسبت خانوادگی با این فرد نمیدونم چگونه برخورد کنم و از چه کلماتی استفاده کنم.
ازتون درخواست راهنمایی دارم.

خب با جواب دادن به ایشون حداقل متوجه شدید قصد نامناسبی دارند و این طوری میشه راحت تر و قاطع تر برخورد کرد
دیگه جواب ایشون رو ندید هیچ گونه عکس العملی نشون ندید تو مهمونی هایی که ایشون هستند تشریف نبرید تا یه مدت
بعد از مدتی که شما هیچ گونه کاری انجام ندادید خودشون متوجه میشن که شما هیچ علاقه ایی به رابطه ندارید

ولی به نظر من تو مهمونی یا هرجای دیگه ای که ایشون هست، تشریف ببرید!

حالا شما نیت ایشون رو میدونی. اگه بخوای تو مهمون نری یا اینکه کلا خودت رو از دید ایشون مخفی کنی، ایشون 100% متوجه میشه که شما مطلب رو گرفتی! اونوقت ممکنه بیش از پیش سرخوش بشه که حداقل تونسته شما رو متوجه خودش بکنه اون موقع جسارت بیشتری پیدا میکنه.

من فکر میکنم بهترین کار اینه که به هیچ وجه به روی خودت نیاری...
برو مهمونی. خیلی با ایشون گرم نگیر اما معمولی باش. در حد یه سالمند محترم باهاش برخورد کن. اینقدر بی تفاوت رفتار کن که انگار اصلا متوجه منظور ایشون نشدی و تو باغ نیستی...
یه مدتی که باهاش اینطوری برخورد کنی و جواب پیامک و تلفن رو مطلقا ندی، ایشون میبینه فایده نداره و تیرش خورده به سنگ، بی خیال میشه.

اما هرگونه عکس العمل شما که نشون دهنده این باشه که مطلب رو گرفتی، حتی اگه بخوای برخورد جدی و معترضانه باهاش داشته باشی، ایشون رو گستاخ تر میکنه.

عزیزم یه کاری کن.اگه ایشون رو دیدین که دوباره حرفی زدند بگین شما هم مثل پدر من احترامتون واجبه.و..... خلاصه به یه بهانه ای سن و سالشون رو یادشون بندازین.شما خیلی محکم و با اراده هستین بهتون تبریک میگم.این موضوع هم اصلا مساله مهمی نیست.با درایت و کمی بی اهمیتی حل میشه به امید خدا

- - - Updated - - -

عزیزم یه کاری کن.اگه ایشون رو دیدین که دوباره حرفی زدند بگین شما هم مثل پدر من احترامتون واجبه.و..... خلاصه به یه بهانه ای سن و سالشون رو یادشون بندازین.شما خیلی محکم و با اراده هستین بهتون تبریک میگم.این موضوع هم اصلا مساله مهمی نیست.با درایت و کمی بی اهمیتی حل میشه به امید خدا

- - - Updated - - -

عزیزم یه کاری کن.اگه ایشون رو دیدین که دوباره حرفی زدند بگین شما هم مثل پدر من احترامتون واجبه.و..... خلاصه به یه بهانه ای سن و سالشون رو یادشون بندازین.شما خیلی محکم و با اراده هستین بهتون تبریک میگم.این موضوع هم اصلا مساله مهمی نیست.با درایت و کمی بی اهمیتی حل میشه به امید خدا

ناراحت نباش که چرا باهاشون صحبت کردید. الان دیگه با خیال راحت و مطمئن می تونید ردش کنید و جواب توهینشون را بدید.

شاید اگر مطمئن نبودید و برخوردی می کردید، بعدا خودتون را سرزنش می کردید که بنده خدا حرفی نزده بود که ... نکنه من اشتباه کردم و ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ایران بان

در پیامکی که به من زدند بیان کردند که به پربار بودن رابطه با من امیدوار هستن و در مورد آشنایی با من با کسی صحبتی نداشتند.

---

کمی رفتار جرات مندانه تان را نقویت کنید واتفاقا با لحنی صریح نارضایتی خودتون را اعلام کنید مثلا می توانید پیامکی بزنید به این مضمون که:
ضمن عرض سلام
به شما پدر گرامی متذکر می شوم نه تنها به پر بار بودن رابطه امیدوار نباشید چون بنده به کل این نمونه ارتباط را دارای مشکل می دانم و بر خلاف شما اگه بخواد این به قول شما آشنایی ادامه داشته باشدمتاسفانه مجبورم دیگران را در جریان بگذارم و فکر نمی کنم نه برای شما و نه برای من صورت جالبی داشته باشد.
این اولین و آخرین پیامی بود که به شما دادم و هیچ تماسی از جانب شما را پاسخ نخواهم داد.

مطمئن باش بعدش پیام می ده و می خواد خودش را توجیه کنه ویا شما را متهم کنه که با نگاه بد به این رابطه وایشون نگاه کردید اصلا جواب ندهید.
در مهمانی هایی هم که ایشون هستند تا یه مدت اصلا شرکت نکنید.

دوستان عزیزم همراهی، گل آرا، هلما، شیدا و بی نهایت جان به خاطر توجهتون به مساله من سپاسگزارم....

سعی میکنم با صراحت به ایشون پاسخ بدم و این ماجرا رو برای همیشه تمومش کنم...اما نمیدونم چرا رفتار ایشون تاثیر بسیار بدی روی من گذاشته و توی این مدت کوتاه کم صحبت، بی حوصله و مضطرب شدم.با اینکه به تلفن همراهم وابستگی ندارم و در طی روز و توی خونه همیشه توی کشوی میزه اما اگر صدای زنگ تلفن و پیامکش رو بشنوم میترسم:311:! حتی نمیتونم به صحبت های استادم گوش بدم(مشغول انجام پروژه دکتری هستم) و دیروز هم ازشون تذکر گرفتم که چرا میخوام از پیششون فرار کنم و دل به کارم نمیدم.فکر کنم دچار اختلال رفتاری شدم.نمیدونم چرا از سن و سالم خجالت نمیکشم و مثل بچه ها رفتار میکنم!

شما خیلی حساسی....
نباید این موضوع اینقدری اهمیت داشته باشه که اینجوری شما رو به هم بریزه !!!!!
اینکه من گفتم بی اهمیت باشی، یه این منظور نبود که صورت مسئله رو پاک کنی و از موضوعی که پیش اومده فرار کنی که هم خودت هم ایشون فکر کنین که شما تسلیم شدی.
منظور من این بود که اینقدرررر این مسئله رو سطح پایین بگیر و اینقدر تو مهمونی یا هرجایی که ایشون رو میبینی رفتارت طبیعی باشه که ایشون بفهمه شما اصلا مسئله رو جدی نگرفتی که بخوای جواب آماده کنی یا عکس العمل نشون بدی !!!!!!

دوست خوبم گل آرا جان منون از توجهت... زیاد آدم حساسی نیستم ولی اونقدر دور و برم شلوغه که حوصله یک موضوع جدید حتی بی اهمیت رو هم ندارم!

راستش من از اون دسته افرادی هستم باید منطقی با خودم جلسه بزارم!!!!:162:

وقتی نشستم و با خودم خلوت کردم دیدم این مساله زیاد هم مهم نیست که بخواد کارهای روزمره و زندگی منو مختل کنه، بنابراین تصمیم گرفتم که نگاهم به این فرد مثل هزاران فردی باشه که در روز از کنار آدم میگذرن و رفتاراین آقا باید برام بی اهمیت باشه...الان هم حالم خیلی خوبه چون تصمیم گرفتم که در برابر ایشون و رفتارشون به شیوه خودم برخورد کنم و مراعات نسبت خانواگی رو نکنم....