نگران آینده نا معلومم هستم

سلام به دوستای خوب همدردی

دوستان قدیمی شاید منو بخاطر داشته باشند و همچنین مشکلاتمو

من و همسرم هردو ازدواج دوممون هست همسرم یه دختر داره که پیش مادرش (زن سابق همسرم) زندگی میکنه اوائل من خیلی رو این بچه حساس بودم ولی سعی کردم با واقعیت کنار بیام و بپذیرم
اروم اروم رابطمو با این بچه نزدیک کردم و یه رابطه نزدیک 2 طرفه بین خودم و این بچه ایجاد کردم

حالا مشکل من اینه که شوهرم رفته رفته و با گذشت زمان از نظر احساسی خیلی به این بچه وابسته شده و تصمصم های مهم و اساسی زندگیمونو بر پایه احساسات این بچه میگیره

و من احساس خطر و نگرانی برای اینده خودم میکنم چون ما با هم بچه مشترکی نداریم به هر صورت هر زمانی ممکنه بخاطر سلامت روحی و احساسات بچش همسر سابقشو برگردونه و زندگی منو جهنم کنه و اونوقت من با سن بالا و اینده ای نا معلوم و تنها اواره خواهم شد

خواهش میکنم منو راهنمایی کنید

سلام دوست عزیز
تاپیکای قبلیتونو خوندم.مشکلات قبلیتون حل شده؟
طبق گفته های قبلی الان باید استرالیا باشید.چی شد اون سفر؟

خواهش میکنم منو راهنمایی کنید کمک شما در تصمیم گیری من بری اینده زندگیم خیلی موثره

taranee چرا خودتون بچه دار نمیشید؟

همسرم هر دفعه واسه بچه دار شدن یه بهونه میاره یبار میگه صبر کن فعلا شرایطشو نداریم یبار میگه بزار از ایران یریم اونجا بچه دار شیم یبار میگه من کلا بچه نمیخوام من فقط مسئولیت و تعهد مالی و عاطفی یه بچه رو میتونم بپذیرم اونم بچه خودمه و بچه دیگه ای هم نمیخوام

در مورد رفتن هم یبار میگه بریم یبار میگه نریم، قبلا کار همسرم طوری بود که ساعت رفت و امدنش دست خوش بود الان چند ماهی هست که محدودیت داره تو ساعات رفت و امد و همین باعث شده اون هفته ای یه روزو کامل نتونه بچشو ببینه هر دفعه که میره بچه رو ببینه میگه وای بچم باهام قهره بچم مریض شده از دستم ناراحته که کم میبینمش من بهش میگم پس چطور میخوای از ایران بری در اونصورت که شاید سالی یبار بیشتر نتونی ببینیش
میگه من هر روز از اونجا با اینترنت و skyp باهاش در ارتباطم ولی اگه از اونجا هم حس کنم ناراحته سریع برمیگردم ایران میگم اونوقت من باید چکار کنم یعنی منو تنها میزاری میگه تو هم دوست داشتی با من برگرد یا خودت تنها بمون همونجا

به نظر شما من چطور میتونم روی همچین ادمی حساب کنم و باهاش از ایران برم خلاصه احساسات همسرم و بچش همه زندگی منو تحت شعاع قرار داده

بهتره باردار بشي
بگو اتفاقي شده
اگه ميخواي زندگي مشتركت ادامه پيدا كنه بهتره باردار بشي .اون نسبت به بچه ش عذاب وجدان داره اين طوري شده.
ولي اگه بچه خودتم باشه ديگه نميتونه انقده شدت داشته باشه و پاي يكي ديگه درميونه

پریا جان قبلا این کارو کردم ولی اینقدر باهام بد رفتاری کرد و تهدید کرد که من هیچ کاری با مخارج این بچه ندارم که من دیگه تحملم تموم شد و عصبی شدم و بچه سقط شد حالا دیگه نمیتونم و نمیزاره اون اتفاق بیفته

بچه همسرتون چند ساله است؟

من از همه اعضا و کارشناسان این تالار تشکر میکنم که تو این مدتی که تاپیک زدم اینقدر به من توجه کردند و جواب دادند و من چقدر از این اطلاعات بهره مند شدم

مثل گذشته بازم باید از راهکارها و اشخاص دیگه برای حل مشکلم استفاده کنم یا دردمو تحمل کنم به امید یه روز روشن

سلام ترانه جان خوبی ؟ من شما رو خوب به یاد دارم عزیزم
عزیزم ترس این رو داری که یک روز همسرت شما رو رها کنه ؟ اگر این ترس رو داری تا میتونی باید همسرت رو به خودت وابسته کنی . که دیگه این حرف ها رو نزنه .
وقتی بهت میگه من از اونجا برمیگردم و تو هم اگر دوست داری بیا و اگر دوست نداری بمون همونجا ... شما چی جوابش دادی ؟
من اگر جای تو بودم ، مستقیم بهش میگفتم که من بدون تو هیچ جا نمیمونم . هر جا تو بری منم همون جا هستم . اصلا بچت رو هم میاریم پیش خودمون ( حتی اگر غیر ممکن باشه ، این حرف رو بزن )

عزیزم یکی از سیاست هایی که باید به کار ببری که قبلا هم توی تاپیک های قبلیت دوستان بهت میگفتن اینه که تا میتونی طوری رفتار کنی که همسرت یک کوچولو هم احساس نکنه که تو روی اون بچه حساس هستی . و تا میتونی خودت رو به همسرت نزدیک کنی و صمیمیت رو افزایش بدی .

این 2 تا کار رو باید انجام بدی ، هر جوری که هست . و با دست روی دست گذاشتن مشکلت حل نمیشه .

سلام تمنا جان

عزیزم مرسی که به تاپیکم سر زدی و راهنمایی کردی

تمنا جان من نسبت به قبلا که اینجا می اومدم خیلی بهتر شدم خیلی رو خودم کار کردم که بتونم حس حسادت و انحصار طلبیمو نسبت به همسرم کنترل کنم تا نسبت به دخترش حس حسادت نکنم و همیشه موقع قضاوت تصور میکنم که اون بچه خودمه
تا حد ممکن سعی میکنم جلو همسرم هیچ حسادتی نشون ندم نسبت به بچش
هر هفته با همسرم میرو و دخترشو میبینم
رابطم با دخترش اینقدر نزدیک شده ولی با همه اینها یه واقعیتیو نمیتونم نادیده بگیرم اونم حس حسادت زنانه خوب من یه زنم دست خودم نیست وقتی مسیبینم یکی دیگه هم اندازه من برا شوهرم مهمه بهم میریزم
ضمنا تمنا جان گه ما از ایران بریم و یه روزی همسرم بخاطر احساساتش بخواد برگره همه چی بهم میریزه چه من باهاش بیام چه نیام اینها مسائل مهممیه همه چی که احساسات نیست مسائل مهمتری هم در زندگی ادمها و ایندشون وجود داره من چطور همه اینهارو نادیده بگیرم

- - - Updated - - -

سلام تمنا جان

عزیزم مرسی که به تاپیکم سر زدی و راهنمایی کردی

تمنا جان من نسبت به قبلا که اینجا می اومدم خیلی بهتر شدم خیلی رو خودم کار کردم که بتونم حس حسادت و انحصار طلبیمو نسبت به همسرم کنترل کنم تا نسبت به دخترش حس حسادت نکنم و همیشه موقع قضاوت تصور میکنم که اون بچه خودمه
تا حد ممکن سعی میکنم جلو همسرم هیچ حسادتی نشون ندم نسبت به بچش
هر هفته با همسرم میرو و دخترشو میبینم
رابطم با دخترش اینقدر نزدیک شده ولی با همه اینها یه واقعیتیو نمیتونم نادیده بگیرم اونم حس حسادت زنانه خوب من یه زنم دست خودم نیست وقتی مسیبینم یکی دیگه هم اندازه من برا شوهرم مهمه بهم میریزم
ضمنا تمنا جان گه ما از ایران بریم و یه روزی همسرم بخاطر احساساتش بخواد برگره همه چی بهم میریزه چه من باهاش بیام چه نیام اینها مسائل مهممیه همه چی که احساسات نیست مسائل مهمتری هم در زندگی ادمها و ایندشون وجود داره من چطور همه اینهارو نادیده بگیرم

میفهمم گلم ،حسادتت رو خوب درک میکنم .
اما وقتی که شما همیشه در کنار همسرت بمونی و هیچ وقت تنهاش نگذاری و رابطه ات رو باهاش چند برابر صمیمی کنی ، اون هم متقابلا هیچ وقت شما رو تنها نمیگذاره . باید خیلی زیاد به خودت وابسته اش کنی .
من فکر میکنم اگر این صمیمیت و وابستگی پیش بیاد همسرت خارج از کشور از تو بچه میخواد ، من بهت قول میدم .