تا کی سنگ صبور باشم؟

سلام دوستای عزیز
نمیدونم تاپیک زدنم کار درستی بود یا....! چون نمیدونم راه حلی واقعا داره یا نه؟!

خب از اینجا بگم که پدر مادر من اختلافاتی دارن با همدیگه. که گاهی شاید شدتش بیشتر از همیشه بشه!
حالا اون گاهی، مادرم رفتارش با ما هم عوض میشه. دیگه با ما(بچه ها) هم بداخلاقی میکنه.حوصلمون رو نداره. حوصله هیچی رو نداره.

حالا این به کنار
مادرم میاد همه گلایه ها وشکایت هاش رو پیش ما میکنه(مخصوصا من:() و اگرم من تاییدش نکنم بیشتر ناراحت میشه.
میخواد که منم مثلا پشت سر بابام بد بگم!اینجوری تاییدش کردم. ولی من که هیچوقت هیچی نمی گم. فقط سکوت میکنم. ولی اعصابم خرد میشه

از طرفی هم اگه بهش بگم پیش من حرف نزن، دلم براش میسوزه. پس پیش کی بگه؟!:(

ولی واقعا بچه ها نباید بشینن پای دردودل پدر ومادراشون. این والدین هستن که باید پای دردودل ما بشن.

گاهی نشون میدادم که ناراحتم از این که پیشم حرف میزنه، و اونم دیگه ادامه نمیداد، ولی خودم دوباره دلم براش میسوخت. چون میدونم با کسی حرف نزنه خالی نمیشه، باز میرفتم پیشش تا باهام حرف بزنه ...

ولی واقعا کلمه کلمه حرفاش رو اعصابم بود!

حالا من باید چه جوری با مادرم رفتار کنم؟!

راهکار خودم::p
وقتی او حرف میزنه من به موضوع دیگه ای فکر میکنم!تا کمتر بشنوم!

سلام دوست عزیز . این اختلافات در چه مورده ؟ایا حق با مادرتون است؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط تنها92

سلام دوست عزیز . این اختلافات در چه مورده ؟ایا حق با مادرتون است؟

---

دیگه دنبال مقصر نیستم!
اونا با هم اختلاف فکری فرهنگی دارن. من باید چیکار کنم؟!

سلام
تو همه خانواده ها همیشه مشکل هست
من بچه اخرم و همه رفتن,هر چی همدردی بوده با مادر و پدرم کردم
ولی تعجبم اینه که چرا گوش نمیکنی،گوش کن و کمک کارشون باش تا مشکل حل بشه
مثلا جوو عوض کن،با هم اشتیشون بده/من دقیقا عکس شمام و همین رویه باعث شده که روابط اجتماعی ام خیلی عالی باشه...........

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط onlyhamed

سلام
تو همه خانواده ها همیشه مشکل هست
من بچه اخرم و همه رفتن,هر چی همدردی بوده با مادر و پدرم کردم
ولی تعجبم اینه که چرا گوش نمیکنی،گوش کن و کمک کارشون باش تا مشکل حل بشه
مثلا جوو عوض کن،با هم اشتیشون بده/من دقیقا عکس شمام و همین رویه باعث شده که روابط اجتماعی ام خیلی عالی باشه...........

---

فکر میکنید نکردم؟
ولی مگه میشه افکار پدر ومادرا رو بعد این همه سال تغییر داد؟!
اونا با هم اختلاف فکری دارن. و بعضی وقتا این موضوع خودش رو به شدت نشون میده. نمیخوام در مورد اختلافات اونا بگم

ولی من دیگه خسته شدم از سنگ صبور بودن! اعصابم خرد میشه با شنیدن حرفاش. نمیدونم...

سنگ صبور بودن آدمو میسازه دختر خوب
مرغ همسایه همیشه غازه! سعی کن از شرایط نهایت استفاده رو ببری،پس جوو عوض کن و خنده روی لبهاشون بیار..
یکی از کارهایی که من کردم میدونی چی بود؟؟
من مادرم وکیل بود و بعضی از ظهرها خونه نبود..,منم آشپزی رو حرفه ای یاد گرفتم!:friendly_wink: تا روزهایی که هستم هم برای خودم و هم پدر گلم براشون غذا درست کنم تا وقتی مادرگلم هم برمیگرده چیزی برای خوردن باشه... الان من از خواهرام هم حرفه ای تر هستم!! همین امزور استمبلی در 45 دقیقه درست کردم!!
خوب ناهار برای خانواده ها جزو یکی از مسائل مهمه!!
مثلا کمک به مادرم میکنم در تمییز کردن خونه! تا پدرم کمتر اذیت بشه
حالا شما فقط اذیت میشی از سنگ صبوری،پس جای من بودی تا الان .. شده بودی!
همیشه سعی میکردم جوو شاد کنم که همین الان تو جامعه بهم کمک کرده!!
سنگ صبوری خوبه دختر گل،ادم قوی بار میاد........

من موافقم.سعی کن بشنوی حرفاشو .وگرنه میشه مثه یه دیگه زودپز که توش پر بخاره یهو میترکه .اگه میشه مثال بزن.شاید بهتر بشه کمک کرد.

آقای حامد خب منم کار خونه کمک میکنم!!!!!!!!!

تنهای عزیز مثال چی بزنم؟! یعنی بگم مادرم چی میگه؟!!
خب او دوست داره مدام با یه نفر صحبت کنه. ولی خب شنونده هم تحملی داره دیگه!خسته میشه
آره حق با توئه، بعضی وقتا منم میشم همون زود پز!

راستی آقای حامد یعنی من نباید از این موضوع ناراحت باشم؟!!!!!!
یعنی شما وبقیه عصبانی نمیشید؟!مگه میشه!؟:eek:

مادرتون خونه داره ؟اوقات بیکاری زیادی دارن؟خواهری در خانه دارید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط تنها92

مادرتون خونه داره ؟اوقات بیکاری زیادی دارن؟خواهری در خانه دارید؟

---

آره خونه داره.بله خواهر هم دارم. ولی چون من صبورترم میاد پیش من:(

سعی کنید صبرتونو بیشتر کنید تا بتونید به خودتون و خانوادتون کمک کنید.میدونم سخته مو رد مشابه دیدم ولی چاره ای نیست.باید سیاستهایی رو بکار برد .مثلا تا حد امکان به کارهای فکری مشغولشون کنید. مثلا جدول حل کنند.ورزش یوگا خیلی عالیه و تاثیر گذار.باشگاه های شهرداری در همه ی مناطق با هزینه پایین هست.باید کاری کرد که اصلا به این مسایل وقت فکر کردن نداشته باشن. .

- - - Updated - - -

اکثر خانمهای خانه دار این مشکل را دارند .به دلیل زیاد در خانه ماندن خیلی فکر میکنند حتی مسایل 30 سال پیشم یادشونه و هر روز تکرار میکنند و اینطور خودشونو تخلیه میکنند و سرگرم. کمکش کن.

- - - Updated - - -

اکثر خانمهای خانه دار این مشکل را دارند .به دلیل زیاد در خانه ماندن خیلی فکر میکنند حتی مسایل 30 سال پیشم یادشونه و هر روز تکرار میکنند و اینطور خودشونو تخلیه میکنند و سرگرم. کمکش کن.

سلام شرمند من میخوام یک موضوع بنوسم یاید چیکار کنم بازم شرمند

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط niloo1

سلام شرمند من میخوام یک موضوع بنوسم یاید چیکار کنم بازم شرمند

---

سلام توی صفحه ای که مربوط به مشکلتونه پایین صفحه ارسال موضوع جدید را انتخاب کنید.

جاهایی که مرثیه سرایی می کنه سکوت کنید و
بذارید برسه به جایی که موافقید و احساس می کنید اشتباه از پدرتون هست و حق با مادرتونه،
خیلی آروم تاییدشون کنید و بگید که حق باشماست، بابا اینجا اشتباه می کنه، یا کاش این کار را می کرد/نمی کرد.

بعد ادامه بدید، اخلاق /تفکر بابا را که توی این سن نمی شه تغییر داد،
چرا بیخودی خودمون را حرص بدیم؟
وقتی هست از این رفتارش حرص می خوریم، وقتی هم نیست با یاد اون رفتار؟

بیا بریم چای بخوریم/ فیلم ببینیم/ بشینیم رو بالکن بیرون را نگاه کنیم/ موهای من را بباف/ با هم شام درست کنیم

و ....

اجازه بده برات درد دل کنه، اما دائم آه و زاری کردن را کنترل کن.
یادش بده که از زندگیش لذت ببره و غرغر و نق نق را کمتر کنه.
هم برای مادر بهتر هست و هم برای خودت

http://www.quotesbuddy.com/uploads/2...graphics-6.jpg

سلام

ریحانجونم چطوره؟

وقتی مادرت تورو برا سنگ صبوریش انتخاب کرده پس خوش سلیقست..

عزیزم وقتی میاد حرفاشو میزنه تو محبت کن بوسش کن بذار بقیه غصه ها و حرفاش با بوسه ها و محبت یادش بره هم خودت زودتر خلاص میشی;-) و هم مادرت آروم میگیره میره پی کاراش..

تا به حال بهشون پیشنهاد نوشتن حرفاش دادی؟اگ حوصله نوشتن ندارن ضبط صدا هم بد نی..

اگ مادر باهات بحرفه دلداریش بده و بگو میفهمم سخته اما هیچوقت پدرتو خرد و بد نکن مثلا بگو بابا منظور نداشته و دوست داشتنشو اینطور نشون میده و عمدی نبوده یا از خاطرات خوششون بازگو کن..


یا گاهی اگ موقعیت مناسبی بود با پدرت صحبت کن ک بیشتر هوای مامانتو داشته باشه یا چمیدونم خودت استادی چی بگی..

سر آدم گرم باشه وقت سرخاروندن نداره چه برسه فکروخیال..پس ببین چی میتونه سرگرمشون کنه..ببین هیجاناتشون چطور تخلیه میشه ورزش،هنر،..

ریحانه جان کمی صبور باش اگه بدونی چه رحمت و کلیدهای حل مشکلی پشت محبت به پدرومادره 24ساعته میشینی پای حرفای مامانت..

شادوموفق باشی دتر

سلام عزیزم
به نظر من تو مواردی که شکایت و غر زدن ها زیاده و اذیت میشی گوش نده و فقط بشنو!
وقتی به یه حرفی گوش میدی یه فرآیند ذهنی انجام میدی و جملات طرف مقابل رو کلمه به کلمه درک میکنی اما شنیدن یه فرآیند مکانیکی و جسمیه و نیاز به تمرکز و استفاده از ذهنت نداره
مادر شما پیش شما درد و دل میکنه و خودت هم نوشتی که تمام مدت سکوت میکنی و با این حساب راحت میتونی فقط بشنوی و گوش ندی و گه گاهی تایید کنی و بگی بله و...اینجوری به ایشون فرصت تخلیه ناراحتی هاشو میدی وخودت هم کمتر اذیت میشی
هر آدمی یه ظرفیت و توان برای تحمل حرف های تلخ داره و وقتی حرف ها و رفتارهای تلخ تموم نمیشه باید تو همون شرایط سعی کنی خودتو تغییر بدی
مثلا میتونی تو ذهنت, مسائل ذهنی مشخصی رو برای اون لحظات تعیین کنی!رو حل یه مسئله تمرکز کنی وبری تو خیالات غذاهای خوشمزه و طبیعت زیبا و...ذهنت جای دیگه باشه و در ظاهر نشون بدی اونجایی
دادن این پیشنهاد دفتر و نوشتن احساسات مادرتون تو دفترشون هم احتمالا باعث ناراحتیشون میشه و به نظر من از همین شیوه ی مشغول کردن ذهنت با یه موضوع دیگه فقط شنونده باش و گوش نده
به هر حال سلامت روان خودت هم مهمه و درک میکنم سنگ صبور بودن سخته.پس سعی کن خودت اینطوری به خودت کمک کنی

ممنون از دوستای خوبم که برام وقت میذارید

ترانه جان خودم هم دقیقا همین کارو میکنم!فقط به او فرصت میدم که حرفاشو بزنه و من سعی میکنم فقط بشنوم نه گوش کنم!
ولی میدونی که همیشه نمیشه اینطور بود

دوستانی که نظراتتون رو گفتید خیلی ممنونم. ولی من تاپیک زدنم کار اشتباهی بود.عجله کردم. اگه تاامروز صبر میکردم هرگز این تاپیک رو نمیزدم.

چون میدونستم همه سعی دارن کمک کنن، ولی واقعا موضوع به این سادگی ها نیست...من اینجا سعی کردم ساده بیانش کنم. ولی ...

بازم ممنونم از پیشنهاداتتون
فکر کنم بهتره خودم راهی برای مشکلاتم پیدا کنم

کاش این تاپیک دیگه ادامه پیدا نکنه:18:

سلام، پدر و مادرم من هم اینجورین ولی صد درجه بدتر، قبلنا که دعوا می کردن من میزدم در و پنجره میشکستم، تمام دیوار جای مشتامه، لباسام رو پاره می کردم دعوا رو ول می کردن میومدن منو می گرفتن! تا اینکه راه های بهتری پیدا کردم
1-به قول خانم ترانه بشنو ولی گوش نده
2- می خندونمشون انقدر که اشک از چشماشون بیاد، من خودم آدم غمگینی هستم ولی همیشه سعی می کنم همکارام یا فامیلای نزدیکم رو اونقدر بخندونم که غصه ها و اضطرابشون یادشون بره، واقعآ موثره
3-با مادرتون برید کلاس قرآن، چون فکر نمی کنم مادرتون کلاس شنا یا یوگا بیاد، به هر حال سرگرمش کنید وگرنه ایشون سرگرمتون می کنه!
4- فکرش رو منحرف کنید، من مادرم موقعی که خیلی عصبانیه سرکارش میزارم میگم یکی رو میخام! یه هفته فکرش میشه کی رو من میخام؟! یا دفعه بعد بهش میگم فلان مشکل مالی رو دارم کمکم کن حلش کنم
5-ریشه مشکلات رو پیدا کن با پدرت صحبت کن (موقعه ای که آرومه)، بگو این کارها رو این موقع یا تو این مکان انجام نده، اشتباهات مادرت رو غیرمستقیم بهش بگو، یه طرحی بریز تا عوامل مشکل ساز کمتر با هم توام بشن
6- با فامیلاتون برید بگردید و شاد باشید نه با فامیلای موذی
7- نزارید غصه بخوره، چون آدم تو ناراحتی خاطرات منفیش بیشتر یادآوری میشه، من جهت حرفای مادرم رو کم کم به سمت خاطرات کودکیش که براش لذت بخشه سوق میدم تا از اون حس و حال بیاد بیرون، البته تمام این جهت دهی ها و حواس پرت کردن ها رو باید کم کم بدون اینکه تابلو بشه انجام بدی وگرنه شاکی میشه
موفق باشید

دوستان همه این کارها رو تقریبا میدونم و تا حد زیادی انجام دادم تا جایی که شرایط اجازه میده بهم...
ولی ناگفته های من خیلی زیاده
همیشه خودم مشاور خودم وبقیه بودم ، از این خسته شدم...
سعی میکنم حال خودم رو بهتر کنم. و تا جایی که میتونم حال خانواده رو.

بازم ممنون از وقتی که گذاشتید دوستان

این تاپیک رو فراموش کنید:18: تا ادامه پیدا نکنه.مرسی

گفتم که، اگه امروز می بود اصلا تاپبک نمیزدم!

ریحانه جان،

روشی که گفتی انجام می دی و ترانه جان هم توصیه کرده، به نظر من خیلی درست نمی آد.
همه ما از حالت صورت و نگاه کسی که داریم باهاش صحبت می کنیم و حتی نوع سکوتش
( منظورم زمانی هست که مستقیم به صورتت نگاه نمی کنه و داره کاری می کنه و حرف هم می زنه )
متوجه می شیم که مخاطبمون داره گوش می کنه یا نه.

این که مادر شما صحبت کنه و شما گوش نکنی یه آزردگی دیگه به ناراحتیهاش اضافه می شه و شاید از سر اجبار که
کسی را نداره یا ... گاهی حرف بزنه اما این هم می شه براش یک دلخوری و حتی خشم که کسی توی خونه اش بهش توجهی نداره.

چون گفتی دیگه حرف نزنیم، منم دکترا می گیرم و دیگه صحبت نمی کنم :18:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

ریحانه جان،

روشی که گفتی انجام می دی و ترانه جان هم توصیه کرده، به نظر من خیلی درست نمی آد.
همه ما از حالت صورت و نگاه کسی که داریم باهاش صحبت می کنیم و حتی نوع سکوتش
( منظورم زمانی هست که مستقیم به صورتت نگاه نمی کنه و داره کاری می کنه و حرف هم می زنه )
متوجه می شیم که مخاطبمون داره گوش می کنه یا نه.

این که مادر شما صحبت کنه و شما گوش نکنی یه آزردگی دیگه به ناراحتیهاش اضافه می شه و شاید از سر اجبار که
کسی را نداره یا ... گاهی حرف بزنه اما این هم می شه براش یک دلخوری و حتی خشم که کسی توی خونه اش بهش توجهی نداره.

چون گفتی دیگه حرف نزنیم، منم دکترا می گیرم و دیگه صحبت نمی کنم :18:

---

شیدا جان ممنونم ازت
ولی واقعا هیچکس نمیتونه شرایط من رو درک کنه، حق هم دارید. چون من شرایط رو توضیح ندادم! و نمیخوام بدم...
برا همین میگم وقت و انرژیتون رو بذارید رو تاپیک دوستان دیگه. به کمک شما نیاز دارن:72::72:

امیدوارم منو ببخشید و ازم ناراحت نشید
خیلی ممنونم که برام وقت میذارید:72:

سلام دوست عزیز
من نمیدونم کجای این کار انقدر سخته که نمیتونی تحمل کنی مادر شما به شما در مواقعی احتیاج داره دوستداره حمایتش کنی کمک کنی کنارش باشی کجای این کار سخته من همیشه دوستارم مادر درد دلشو به من بگه نه خواهرای دیگم اینکه مامانم مال من باشه به من اعتماد داشته باشه منو سنگ صبورش بدونه باعث افتخاره هر ادمی مگه شما درد دلتو به کی میگی شما هم احتیاج به یک سنگ صبور نداری من که عاشق این کارم چون اینکه یکی به ادم اعتماد کنه حرفش بگه و حرفهای اونو بشنوه عالی منکه فقط به این نیت که شاید بتونم سنگ صبور کسی باشم بتونم به کسی کمک کنم تو این سایت امدم اصلا هدف سایت همینه همدردی ولی شما این رو از مادر خودتون دریغ میکنید و بهش بی توجهی میکنید.ببخشید اگه از حرفام ناراحت شدید ولی این نظر منه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط niloo1

سلام دوست عزیز
من نمیدونم کجای این کار انقدر سخته که نمیتونی تحمل کنی مادر شما به شما در مواقعی احتیاج داره دوستداره حمایتش کنی کمک کنی کنارش باشی کجای این کار سخته من همیشه دوستارم مادر درد دلشو به من بگه نه خواهرای دیگم اینکه مامانم مال من باشه به من اعتماد داشته باشه منو سنگ صبورش بدونه باعث افتخاره هر ادمی مگه شما درد دلتو به کی میگی شما هم احتیاج به یک سنگ صبور نداری من که عاشق این کارم چون اینکه یکی به ادم اعتماد کنه حرفش بگه و حرفهای اونو بشنوه عالی منکه فقط به این نیت که شاید بتونم سنگ صبور کسی باشم بتونم به کسی کمک کنم تو این سایت امدم اصلا هدف سایت همینه همدردی ولی شما این رو از مادر خودتون دریغ میکنید و بهش بی توجهی میکنید.ببخشید اگه از حرفام ناراحت شدید ولی این نظر منه

---

نیلو جان ممنون که نظرت رو گفتی، ولی زود قضاوت کردی، خیلی زود...:47:

- - - Updated - - -

ولی واقعا هیچکس نمیتونه شرایط من رو درک کنه، حق هم دارید. چون من شرایط رو توضیح ندادم! و نمیخوام بدم...

سلام به ریحانه ی عزیزم...

اومدم تاپیکت رو بخونم، ولی انگار منصرف شدی... (البته معلوم هم نبود چیزی به فکرم برسه، چون امروز ذهنم سکوت کرده...)

به هرحال خوشحالم اینقدر قوی و فهیم هستی که توانایی اینکه سنگ صبور مادرت باشی درت هست... امیدوارم به زودی تعادل رو هم برقرار کنی که ریحانه هم راضی و شاد باشه، و آرامشش فدای رفع نیازهای مادرش نشه...

مواظب خودت باش عزیزم. :*

سلام ریحانه جان


خوبی ؟


خانمی در این موضوع چند نکته را توجه کن .


مادر شما سرریز عواطف آزرده اش را با حرف زدن میخواد بیرون بریزه و این منفعت و مضراتی دارد :


منفعت :

1 - تخلیه شدن

2 - مقطعی آرام شدن

مضرات :

1 - نهادینه شدن احساس و افکار منفی

2 - عادت به پر گویی

3 - باور هرچه بیشتر مظلومیت و قربانی بودن

4 - آزار شنونده

5 - فراهم شدن زمینه مشکلات روحی و روانی با تثبیت و توسعه یافتن احساسات منفی


علت :

احساس محور بودن ، میل به تایید شدن ، عدم سازگاری مثبت ، نآگاهی از اثرات مخرب این روند ، نوازش طلبی و مهمتر از همه ، خلاء عاطفی

راه حل :

الف - توقف فکر :

1 - می توانی به طور عملی به مادرت کمک کنی تا توقف فکر اتفاق بیافتد . مثلاً به جای سکوت موضوع و بحث هایی که درک کرده ای برای مادرت جذاب هست و عمدتاً نیز خوشایند باشد را پیش بکش و بحث را عوض کن ( ظریف باید چنین کنی ) و عملاً حواس او را از آنچه مد نظر داشت پرت کن و به سوی دیگری سوق بده

2 - حساسیت زدایی :

احساس مادرت را تایید کن یعنی هم حسی کن با شیوه ای کاملا ًعاطفی و عشقولانه و بلافاصله در پی آن ، مسئله و موضوعی که عامل رنج شده را کوچک و کوچک کن ( دقت داشته باش که نه به گونه ای که مادر سرزنش یا اعتبارش تضعیف شود ، بلکه به گونه ای که القاء شود که او قوی تر از این حرفهاست و این چیزی نیست یا از معنا درمانی استفاده کن و تکیه به خدا و کوچک بودن مسائل در برابر اراده خدا را را جا بیانداز )

مثال :

الهی بمیرم مامان گلم ، می دونم جه احساسی داری ،الآن فلانطوری ، فکر می کنی بهمان ، تصور می کنی بیسار و ..... اما قربون مامان گلم برم ، می دونم که تو قوی تر از این حرفهایی من از صبوری تو درس گرفتم . این که پیش تو مهم نیست . می دونم الآن حالت گرفته هست . بهش فکر نکن تا آروم بشی عزیز دلم . بیا با هم بیریم بیرون . چکار کنم که به این موضوع فکر نکنی . اگر اصلاً دلم نمیخواد چهره غمگینت رو ببینم ، تو خودت نمی دونی چقدر شادابیت توی خونه به ما روحیه میده و ناراحتیت ما را افسرده میکنه و ....

3 - برجسته سازی محاسن :

محاسن مادر و پدر را یادآوری کن و محاسن خانواده را به عبارتی نعمتهای وجود هردو نفر و خانواده ، در مقابل مشکلاتی که می شد باشه و نیست و دیگران درگیرش هستند . مثلاً سلامتی را و ....

بگو مادر قربونت برم ، تو که صبرت واقعاً مثال زدنی هست ، فلان خصلت خوب رو داری ، بهمان روش عالی را داری و ...... بشمار صفات مثبت را ... بگو حیفه خودت رو داغون کنی ، خدا بزرگه و ......


ب - محبت و خرج عواطف :

این وضعیت مادر شمارا نوازش طلبی را می رساند ،عاطفه خرج کن و نوازش مثبت بده و از مهارتهای ارتباطی موثر استفاده کن و اینجوری ذهنش را از احساسات منفی دور کن و احساسات مثبت را جایگزین کن . بار عاطفی کلمات محبت آمیز اثر فوق العاده ای دارد


از این روند خودت هم بهره مند می شوی و میل به مفید بودنت تأمین میشه . اما اگر نخواهی چنین نقشی داشته باشی . جرأتمندانه در معرض چنین وضعیتی قرار نگیر .


موفق باشی

سلام فرشته مهربان عزیز
ممنون که برام وقت گذاشتید

میدونم مادرم به محبت نیاز داره . به توجه نیاز داره.... همه چی رو میدونم. ولی...

بله، خیلی وقت ها من موضوع صحبت رو میبرم به سمت ناکجاآباد! میرسونمش به جایی که اصلا خودش هم یادش میره داشته در مورد چی باهام حرف میزده!!
ولی از این کار هم خسته شدم...

کاش میتونستم به یه نفر همه چی رو بگم.همه چی... ولی خودم نمیخوام.
آخرش میشه همین جایی که الان هستم!

نمیتونم حرف بزنم....دست خودم نیست، نمیتونم......

دیگه نمیخوام چیزی بنویسم

:323:

سلام دوستای خوب و عزیز همدردی:72:
(این شکلک لبخنده من خیلی دوستش دارم کو؟!)

میخواستم بگم من تصمیم گرفتم راهکارهای فرشته مهربان رو به کار بگیریم،با کمی تغییرات، البته درکنار روش خودم!

ولی یه چیز دیگه هم که هست حرفای مادرم همش تکراریه!یعنی از ده جمله، من 9تاش رو میدونم چی میخواد بگه! ولی خب! باید سنگ صبور مادر باشم دیگه...
نمیدونم چرا نمیتونم خیلی تو فاز ناراحتی و غم غصه بمونم! حوصله ام از اون حال وهوا زود سر میره!:103:
بعداز ظهر برای تغییر روحیه ام یه کم کتاب خوندم، خیلی تاثیر داشت. ذهنمو که یه کم مشغول کرد، خیلی خوب بود.
بهتره بعضی وقتا تمرکزمون رو برای چند ساعت هم که شده از روی مشکلات برداریم واقعا

ولی میترسم این تغییر روحیه من علائم یه بیماری تو روانشناسی باشه!:303:
به هر حال ممنونم از دوستانی که نظر دادن:72:

سلام
گفتم دیگه این تاپیک رو ادامه ندم، ولی ظاهرا جایی غیر از اینجا نیست برای حرف زدن!
نمیخواستم و نمیخوام تاپیکم فقط جنبه دردودل داشته باشه.انگار هر چی بیشتر به غصه هات بها بدی بیشتر میشن!یه بار بی دل عزیز هم یه اشاره ای به این موضوع کردن... برا همین تمام سعی ام رو میکنم دردودل نکنم! هر چند...

فرشته مهربان عزیز، من مرحله دوم (حساسیت زدایی) رو خواستم بدون مرحله اول انجام بدم! ولی تاثیر نداشت. تازه مادرم عصبانی میشه و...
راه میره میگه شما همیشه از پدرتون دفاع می کنید. شما همیشه منو مقصر میدونید و...
ولی واقعا ما هیچوقت تو این مورد، از پدرمون دفاع نکردیم. نمیدونم چرا این حرفا رو میزنه

ما خودمون کم از کارای پدرم ناراحتیم، اونم بیشتر ناراحتمون میکنه

---------------------------------------------------------------------------------------

راستش مادر من اینجوری نیست که بیاد مثلا 1ساعت پیش من بشینه و حرف بزنه! همیشه اینجوری نیست. (کاش اینطور بود)
مثلا من میرم آشپزخونه کمکش کنم، شروع میکنه به گفتن. منم منصرف میشم از همکاری باهاش.میام تو اتاق
یا مثلا میاد تو اتاق، چند دیقه حرف میزنه میره
یا من میشینم تلویزیون ببینم او از دور با اشاره حرف میزنه!!!!!!
خب منم خسته میشم! ازش دوری میکنم.

تازه انگار موج جدید اختلافات داره شروع میشه!

نمیدونم چرا هر سال که من میخوام برای کنکور درس بخونم اینجوری میشه.
4سال پیش همین اتفاقات باعث شد رشته دلخواهم قبول نشم، الانم که میخوام برای ارشد بخونم باز میترسم نتونم خوب بخونم و...

من فکر می کنم باید رو خودم کار کنم نه مادرم! چون مادرم حرف منو نمی فهمه! نه من ،هیچ کدوم از ما رو.

میخوام برای ارشد بخونم.ولی وقتی نتونم تمرکز کنم چه جوری میشه آخه؟

ریحانه جان

باید خاموشی توجه در پیش بگیری .

یعنی بشنوی ولی گوش نکنی که اگر چنین شود ابتدا فقط آوای ایشون به گوشت میرسه و کم کم هرچه تمرکز شما قوی تر شود

خواهی دید که دیگر صدایش را هم نمی شنوی و این شدنی هست . راهکارهای تقویت تمرکز را هم به کار بگیر و روی کاری که

وقت صحبت کردن مادر داری انجام می دهی بیشتر تمرکز داشته باش .

وقتی صحبتهایش ترا مختل می کند یعنی اهمیت می دهی هم به گفتن هایش هم به محتوای آنها . پس بهتره حرف زدن و

محتوای حرفهایش را از مدار اهمیت و توجهت خارج کنی . حتی از تمرکز روی اعصاب خورد کن بودن آن یا چاره اندیشی برای آن

هم بیرون بیا که همه اینها خودش یعنی مهم بودنش .


مهم نباشد ، توجه نکن . سرت عمیقاً به کاری که می کنی گرم باشد .

تجربه عملی دارم و شدنی هست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

ریحانه جان

باید خاموشی توجه در پیش بگیری .

یعنی بشنوی ولی گوش نکنی که اگر چنین شود ابتدا فقط آوای ایشون به گوشت میرسه و کم کم هرچه تمرکز شما قوی تر شود

خواهی دید که دیگر صدایش را هم نمی شنوی و این شدنی هست . راهکارهای تقویت تمرکز را هم به کار بگیر و روی کاری که

وقت صحبت کردن مادر داری انجام می دهی بیشتر تمرکز داشته باش .

وقتی صحبتهایش ترا مختل می کند یعنی اهمیت می دهی هم به گفتن هایش هم به محتوای آنها . پس بهتره حرف زدن و

محتوای حرفهایش را از مدار اهمیت و توجهت خارج کنی . حتی از تمرکز روی اعصاب خورد کن بودن آن یا چاره اندیشی برای آن

هم بیرون بیا که همه اینها خودش یعنی مهم بودنش .


مهم نباشد ، توجه نکن . سرت عمیقاً به کاری که می کنی گرم باشد .

تجربه عملی دارم و شدنی هست

---

ممنونم فرشته مهربان از توجهتون
پس شما هم میگید همون روش خودم رو ادامه بدم!؟!

آخه فرشته جان، بله شدنی هست، ولی برای یه روز دو روز، 1ماه 1سال ....نه برای همیشه !
قبلنا خیلی راحت تر این کارو میکردم.گوش نمیکردم. ولی مثلا موقع از خواب بیدار کردن من! تا متوجه میشه من بیدار شدم،یکی دو جمله (مثلا در مورد اتفاقات و حرفای دیشب خودش و پدرم) میگه بعدش میره!
خب منم اعصابم خرد میشه، میگم چرا نمیره پیش بقیه بچه ها بگه؟یعنی پیش اونا خیلی کمتر از من میگه، چون اونا نشون میدن که عصبانی میشن، و برا همین مادرم طرفشون نمیره زیاد

قبلنا چند باری خواستم رفتار اونا رو داشته باشم، دیدم می شینه گریه میکنه، میگه پیش کی حرفم رو بزنم!

اعصابم خرد میشه، به هر حال تاحدودیش رو همین راه رو میرم ولی بعد اعصابم خرد میشه، بازم تو خودم میریزم

همه مشکل دارن، این درست نیست که راه بریم و از مشکلمون حرف بزنیم که! به هر موضوع بی ربطی هم ربطش میده!
دیگه اینجوریاست دیگه...

دلم میخواد برم تو برنامه ماه عسل، بشینم رو صندلی، زُل بزنم تو دوربین.تو چشم پدرم مادرم خواهرم برادرم دوستام آشناها ، تو چشم تک تک مردم ایران، بگم برای یک ساعت هم که شده شما سنگ صبور من باشید...

بعدش هم بگم مردم! از همتون دل کندم. دنیاتون برای خودتون...


چقدر مسخره هست!روزی که خواستگار زنگ میزنه و خانوادت باید در مورد اون با تو صحبت کنن، درگیر بحث های تموم نشدنی خودشون هستن مثل همبشه! و تو عصبانی و ناراحت بشی بابا من نخوام ازدواج کنم کی رو باید ببینم؟ بعدشم خیلی راحت جواب منفی بدی. و اجازه بدی پدر مادر به بحثاشون ادامه بدن!

اصلا کی بوده از دخترش نپرسه تو چرا به همه(بدون دیدن) جواب رد میدی؟تو مشکلت چیه؟ دردت چیه؟؟
به جای این همه غر زدن که سخت گیری و الی وبلی ، بیان نیم ساعت باهات حرف بزنن بگن واقعا چته؟ تو اصلا خوبی؟!

دیگه خسته شدم از بس برای دیگران غصه خوردم. برای کسایی اشک ریختم که هیچوقت ندیدمشون. غصه کسانی رو خوردم که قرار نبود هیچوقت ببینمشون... ولی خودت نتونی نتونی حرفت رو بزنی تا یه نفر هم غصه تو رو بخوره... فقط مادری که از غصه خوردنش غصه عالم میاد تو دلت....

میخوام واقعیت رو بسازم نه قبول کنم! ولی نمیذارن.................................... .......

نمیدونم پسره خوب بود بد بود! خدا کنه خوشبخت بشه!

خب ریحانه جان

حالا من ازت می پرسم عزیزم

چرا ندیده میگی نه ؟

گل من چیه ؟ چی شده ؟

چرا منتظری ازت بپرسن ؟

اصلاً چرا گفتن حرف دلت رو گره زدی به اینکه دیگران توجه کنن حرفی داری یا نه ؟ مصمم و با اعتماد به نفس بگو مامان

خوشگلم .... میخوام امروز تو سنگ صبور من باشی و درد دلهای منو گوش بدی ....

نکنه رودربایستی داری ؟ سختته ؟ و ...... یعنی ببین تو چرا فعال نباشی در گفتن حرفهات ؟ در ابراز احساساتت به

خانواده ات (چه احساس منفی چه مثبت) ؟

راستی یه خاطره یادم اومد از یکی از دوستان و بچگی های دختر داییش :

می گفت یه روز که دایی غروب از سرکار خسته برگشته بود هنوز از پله های ایوان خونشون بالا نیامده بود که دخترکوچولوش

روی یکی از پله های نشسته بود و پاهاشو زمین می کوبید و گریه میکرد که :بستنی میخوام ، بستنی میخوام و ... چهره دایی

دیدنی بود که با این خستگی و نای نداشته برای رفتن و بستنی خریدن چه کند و لحظاتی در مکث و گوش کردن و دیدن کار

دخترش گذشت که یکهو اومد کنار دخترش نشست و مثل خود او شروع کرد به نالیدن و پا روی زمین کوبیدن و

گفتن اینکه منم بستنی میخوام و همراهی با دخترش در این حرکات که دیدم دختر دایی ساکت شد و به باباش نگاه

کرد و دیگه هیچی نگفت و ........

باباش هم چند ثانیه بعد آرام شد و دختر دیگه غر نزد و با هم وارد خونه شدند و .....

به نظرت میشه گاهی این کودک آزرده و شاکی درون مامانت رو اینجوری آروم کرد ؟ یعنی تا میاد درد دل کنه تو دست پیش رو

بگیری و بگی مامان ...... و براش درد دل کنی و .... زیرکانه امان ندی او شروع کنه . وقتی او ساکت شد و به حرف تو داره گوش

میده یهو بگی وای مامان ببخش من پر حرفی کردم و اگه ناراحت شدی ببخش . می دونم گوش دادن به درد دلام اذیتت می کنه

...

البته اینو در بار چندم این اتفاق بگو بهش ..... یعنی چند بار این کار را بکن بعدش در یکی از این بارها اینو بگو و بعد از اون هربار

بگو ولی .....

امتحان کن ، ضرری نداره . ببین چی میشه ..... و اتفاقاً توی این گفتن ها همین حرفهایی که منتظری اونا بپرسن تا بگی را بگو ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

خب ریحانه جان

حالا من ازت می پرسم عزیزم

چرا ندیده میگی نه ؟

دیگه این کارو نمی کنم!
هرچند دیگه فایده ای هم شاید نداشته باشه! چون اون موقع که کسی باید راهنماییم میکرد تا به همین سادگی آینده ام رو نادیده نگیرم، کسی نبود!


گل من چیه ؟ چی شده ؟

چرا منتظری ازت بپرسن ؟

اصلاً چرا گفتن حرف دلت رو گره زدی به اینکه دیگران توجه کنن حرفی داری یا نه ؟ مصمم و با اعتماد به نفس بگو مامان

خوشگلم .... میخوام امروز تو سنگ صبور من باشی و درد دلهای منو گوش بدی ....

نکنه رودربایستی داری ؟ سختته ؟ و ...... یعنی ببین تو چرا فعال نباشی در گفتن حرفهات ؟ در ابراز احساساتت به

خانواده ات (چه احساس منفی چه مثبت) ؟

---

ممنونم فرشته مهربان عزیزم ازت:72::72:
احساسات منفی رو نمیگم چون نمیخوام ذهنشون رو بیشتر ازاین درگیر کنم!
الان تنها کسی که تو خونه ظاهرا همه چیش اُکی هست منم! دوباره منم بیام با حرفام مادرم رو بیشتر ناراحت کنم؟ مگه او میتونه غصه چند نفرو بخوره؟
مهم نیست. خداروشکر مشکل منم خیلی بزرگ نیست. خودم حلش میکنم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

راستی یه خاطره یادم اومد از یکی از دوستان و بچگی های دختر داییش :

می گفت یه روز که دایی غروب از سرکار خسته برگشته بود هنوز از پله های ایوان خونشون بالا نیامده بود که دخترکوچولوش

روی یکی از پله های نشسته بود و پاهاشو زمین می کوبید و گریه میکرد که :بستنی میخوام ، بستنی میخوام و ... چهره دایی

دیدنی بود که با این خستگی و نای نداشته برای رفتن و بستنی خریدن چه کند و لحظاتی در مکث و گوش کردن و دیدن کار

دخترش گذشت که یکهو اومد کنار دخترش نشست و مثل خود او شروع کرد به نالیدن و پا روی زمین کوبیدن و

گفتن اینکه منم بستنی میخوام و همراهی با دخترش در این حرکات که دیدم دختر دایی ساکت شد و به باباش نگاه

کرد و دیگه هیچی نگفت و ........

باباش هم چند ثانیه بعد آرام شد و دختر دیگه غر نزد و با هم وارد خونه شدند و .....

به نظرت میشه گاهی این کودک آزرده و شاکی درون مامانت رو اینجوری آروم کرد ؟ یعنی تا میاد درد دل کنه تو دست پیش رو

بگیری و بگی مامان ...... و براش درد دل کنی و .... زیرکانه امان ندی او شروع کنه . وقتی او ساکت شد و به حرف تو داره گوش

میده یهو بگی وای مامان ببخش من پر حرفی کردم و اگه ناراحت شدی ببخش . می دونم گوش دادن به درد دلام اذیتت می کنه

...

البته اینو در بار چندم این اتفاق بگو بهش ..... یعنی چند بار این کار را بکن بعدش در یکی از این بارها اینو بگو و بعد از اون هربار

بگو ولی .....

امتحان کن ، ضرری نداره . ببین چی میشه ..... و اتفاقاً توی این گفتن ها همین حرفهایی که منتظری اونا بپرسن تا بگی را بگو ...

---

راست میگی فرشته جان، این روش میتونه کمی جواب بده! چون یادمه قبلا یه بار اینطور که من گفتم اون دیگه ادامه نداد! البته فرداش باز حرفاشو تکرار کردااااا!!!!

البته امشب اینکارو نکردم!
فقط به یه جمله اکتفا کردم! باید مشکلتون رو خودتون حل کنید!

فرشته جان باور کن دلم میخواد اگه بتونم بشینم گوش کنم حرفاشو، تا خالی بشه، همین کاری که همیشه برای مادرم و خواهرم کردم.
ولی مادرم ماشاله تمومش نمیکنه!! هر چی بیشتر گوش بدی، بیشتر میگه!
عزیزم، برعکس منه!!!:18:

-------------------------------------------------------------------------------

اگه اینجا خیلی حرف نمیزنم، یا سربسته حرف میزنم، شاید یه دلیلش اینه که شهامتش رو ندارم!
یه دلیل دیگه ش هم اینه که احساس عذاب وجدان میگیرم، که اینجوری من میشم آدم خوبه و مظلومه! که همه دوربریاش دارن در حقش بدی می کنن و ...
اگه یه جا باشه که اونا هم باشن تا حرفاشون رو بزنن من راحت تر میتونم ازشون حرف بزنم. یا درد دلامو پیش کسی ببرم که ما رو میشناسه. اینجوری خیالم راحته که حقی ازشون ضایع نکردم.

برا همینه نمیتونم راحت حرف بزنم.تو خونه به یه دلیل، اینجا به یه دلیل دیگه!

امروز مادرم اومده میگه دیشب پدرت گفته چرا میری پیش بچه ها ناراحتی میکنه، که اونا هم اعصابشون خرد بشه؟(یعنی مادرم خودش بهش گفته بچه ها ناراحت میشن و...)
حالا پدرم دیشب اینو بهش گفته ها! قبلا هم بارها بهش گفته(مادرم میاد بهمون میگه) که در مورد من پیش بچه ها نگو. اونم دقیقا همین حرفو میاد پیش من میزنه! و ادامه ماجرااااااااا..........:102:

میگم من قبلا به پدرم گفتم همین موضوع رو، شاید بلکم فایده ای داشته باشه، ولی همین اتفاقی میفته که بالا گفتم. همون آش و همون کاسه!
دوباره با پدرم حرف بزنم؟؟ بگم مادرم داره اذیتم میکنه با حرفاش؟
خب اونم میپرسه مگه چی میگه؟ منم که نمیتونم حرفارو منتقل کنم!!
چه میدونم. بگم؟ (میترسم بین خودشون باز بحث بشه، این میگه تو مقصری او میگه تو مقصری)

فرشته مهربان میگه من دردودل کنم جای اون.
آخ اگه فرشته یه روز جای من بودی، میدونستین چه جوریه.
اینجوری نیست که بشینه من! مثلا موقع غذا در آوردن، موقع ظرف شستن، موقع خوابیدن، موقع مطالعه موقع....... او میاد یه کم حرف میزنه میره!من اگه بخوام هر سری کشش بدم که این روشو پیاده کنم، که دیگه بد بختم!!:102:

همین دیگه! راه ندااااااااااااااارررررررر رررررررررره


کلنا، از بچگی، همیشه اسم من از زبونش نمیفته! خداشاهده همه فک و فامیل میدونن! الانم همینطوره.
بچه که بودم میگفتم میخوام اسممو عوض کنم تا اینقدر اسمم رو نیاری
بخدا همینجوری بیکار نشسته ها، مثلا من تو یه اتاق دیگه ام.
میگه ریحانه ریحانه.... میرم میگه لیوانو بهم بده! خب خواهرم پیششه برادرم پیششه .... میگم خب اونا رو صدا بزن. میگه نمیارن! اصلا بهشون نمیگه!

یا مثلا موقع غذا خوردن، همه داریم غذا میخوریم، ریحانه برو نمک بیار! بخدا یه روز یادم نمیره، مهمان داشتیم،اینقدر از سرسفره بلند شدم، که دیگه اشک چشمم داشت در میومد! دیگه هم نتونستم غذا بخورم:47:

اینا رو گفتم که بگم او کلا گیر داده به من! نه فقط تو همین مورد. نه الان. همیشـــــــــــــــــــــ ه

(البته خودشم خیلی وقتا بیشتر از اونا هوامو داره! ولی چه فایده!)

کلا بعضی مشکلاتو نمیگم میدونم راه حل نداره... اصلا بعضی چیزا راه حل ندارن. فقط باید تحمل کرد

- - - Updated - - -

ببخشید فکر کنم خودم دارم کار مادرم رو میکنم! شما رو با حرفام اذیت میکنم
ببخشید:72:

ریحانه جان شما با پدر و مادرت شوخی نداری؟
ما اینجور وقتا میزنیم به در شوخی و مسخره بازی
مثلا میگم مادر جان فدات شم یه جا فکراتو بکن هر چی میخوای بگو بیارم هر چی خوردم آب شد آخه بس رفتم و اومدم
یا مثلا میگم نمک نیست؟ برم بیارم؟ برما؟ توروخدا؟ ناراحت میشما؟ برم؟(حالت نیم خیز میمونم تعارف می کنم)
انقد مسخره بازی درمیارم تا مثلا کسی که دم دست تره و نزدیکتره پاشه بره بیاره اگرم واقعا خودم از همه راه دست تر باشم پا میشم خب
یا تو اون مثال لیوان میام یه نگاه به خواهر یا برادرم میکنم میگم ماشالا شاخ شمششاد(ش هاشم با لهجه میگم) اینجا نشستن ناراحت میشه خب ببینه من ازاونور اومدم به خودش می گفتی اونا هم میخندن و پا میشن
یا مثلا گاهی که مامانم درددل می کنه از بابام بد میگه میگم توروخدا دلت میاد انقدر بد بابای منو بگی؟ پسر به این خوبی نمی بینی الان شوهر خوب گیر کسی نمیاد چرا قدر شوهرتو نمیدونی؟ یه کم هم با خنده و شوخی از خوبیای بابام میگم
شما با خواهر برادراتون رودروایسی دارین؟ اختلاف سنی تون زیاده؟ همه شون ازدواج کردن؟

سارا جان ببخشید با تاخیر جواب میدم.این روزا دارم به زور می نویسم! در حدی که به نظرات دوستان بی احترامی نکرده باشم
ممنونم ازت
ولی این راه هایی که گفتی خیلی تاثیر نداره!

چند روزه تصمیم دارم از همدردی برم.
هر روز میگم از امروز دیگه آن نمیشم. و میشینم گریه میکنم! مث الان:54:
بازم آن میشم!

میدونم این پستم هیچ ربطی به موضوع تاپیکم نداشت.
ولی یه ربط داشت!
همدردی در کنار لبخندهایی که گاهی برای من به همراه داشت، خیلی بیشتر از اون باعث شد اشکم در بیاد!
اینجا و اعضاش گاهی خیلی اشک منو در آوردن .بدون اینکه بدونن.....................

اینکه پدر و مادر اختلافاتشون رو به فرزندان بگن واقعا بده
نگو نمیشه حداقل راههایی که فرشته مهربان و سارا خانم گفت امتحان کن و اگه دیدی بدتر شد بعد بگو جواب نمیده
منم قبلنا مادر پدرم زیاد با هم دعوا میکردن تا حدی که فکر میکردم دیگه رابطه اینا درست نمیشه ولی الان خیلی بهتر شدن. نه اینکه با هم اختلاف نداشته باشن ولی روش کش ندادن به اختلاف رو یاد گرفتن
بنظر منم اگه تو با اونا درد و دل کنی جواب میده. من جواب گرفتم
یه بار که دعوای مفصلی داشتن منم زدم به سیم اخر رو هرچی ناراحتی داشتم ازشون گفتم و اونا فهمیدن من چقدر از دعوای اونا اسیب می بینم و اینقدر نگران من شدن که دعواشون یادشون رفت و ازون به بعد خیلی حواسشون هست که من از اختلافاتشون چیزی نفهمم
مادر منم با من درد و دل زیاد می کرد ولی نه بشدت مادر شما البته چون می دونست نظر من بر روی پدرم تاثیر زیادی داره .یعنی پدرم یه حرفایی که مادرم میزنه قبول نمیکنه ولی اگه همون حرف رو من بزنم حالا یا قبول میکنه یا کوتاه میاد. شما همچین تاثیری رو پدرتون دارید ؟ اگه بله اونوقت حالتی مثل من دارید
من تواین حالت قبلنا تو اختلافاتشون وارد میشدم و با میانجیگری حلشون میکردم یا اونا به خاطر من کوتاه میومدن ولی تموم نمی شد. ولی بعدش تو درد و دل هام با پدرم بهش فهموندم که دوست دارم خودشون مشکلشون رو درست حل کنن و بعدا دیگه دخالت نمی کردم و میذاشتم خودشون حل کنن و حتی بعضی وقتا من خودم اونا رو متوجه مشکلم میکردم تا اونا به من کمک کنن
بنظر من با درد و دل بهشون بفهمون که تو هم مشکلات خودتو داری و اونا در قبال تو مسئولن ( روی پدر این قضیه بیشتر تاثیر میذاره و باعث میشه جلوی مادرتون رو هم برای درد و دل بگیره و خودش بیشتر مراعات مادرتون رو بکنه)و هم اینکه تو چقدر از اینکه متوجه اختلافاتشون میشی دچار صدمه میشی.
من الان بیشتر سعی میکنم فضای خونه رو تلطیف کنم و باعث شروع صحبت اعضای خانواده با هم بشم و این بسیار تاثیر مثبت میذاره

عزیزم من با پستم ناراحتت کردم؟
منو ببخش چیزایی که واسه خودم جواب داده گفتم
شاید فکر کردی زندگی ما همیشه گل و بلبله
ولی خدا شاهده اینطوری نیست ما خیلی مشکلات ریشه ای داریم منم همیشه ناراحتیامو تو خودم می ریختم و بروزنمی دادم به قول تو سنگ صبور همه بودم و خیلیم افتخار می کردم ظاهرمم خیلی شاد بود اما از درون غمگین و افسرده بودم تا یه روز با یه نفر مواجه شدم که گفت اگه هیچوقت ناراحتیتو بروز نمی دی چطور از دیگران انتظار داری متوجه بشن و بیشتر از این موجب ناراحتیت نشن؟
گفت آدما خیلی درگیر خودشون هستن کمتر میان احساسات دیگران رو تجزیه تحلیل کنن تو اگه از چیزی ناراحت میشی باید به طرفت بگی تا اون کارشو تکرار نکنه نمیتونی توقع داشته باشی خودش بفهمه
اصلا وقتی نمی گی ظلم به کسی می کنی که اونو متوجه اشتباهش نمی کنی و فقط میخوای تحمل کنی و از اونجایی که ظرفیت ما آدما محدوده بعد یه مدت تحمل از اون آدما متنفر میشیم و دیگه نمی تونیم دوسشون داشته باشیم در حالیکه اونا روحشونم از اینکه دارن ما رو می رنجونن خبر نداره
آیا این ظلم نیست؟
آیا ما خودمون دوست داریم کسی فقط ما رو تحمل کنه و به رومون نیاره چه رفتارهای آزار دهنده ای داریم؟
همه ش تو خودت ریختن مشکلت رو کم نمی کنه فقط تحملشو برات سخت می کنه
اگه به شوخی یا جدی با احترام ناراحتی خودتو نشون بدی بالاخره رو اطرافیانت تاثیر میذاره
از از اون موقع سعی کردم اگه چیزی رو می تونم واقعا ببخشم و فراموش کنم چیزی نگم ولی اگه چیزی رو نمی تونم قلبا بی خیال شم و می بینم روحم رو داره می خوره و همه ش تو ذهنم دارم با کسی می جنگم که چیزی به روش نیارم مودبانه حرف دلمو بزنم اینجوری مدیون اون طرف مقابل نیستم دیگه خودش میدونه که رفتارشو تکرار کنه یا نه من سیگنال نارضایتی رو فرستادم
نه اینکه همه چی یکباره عوض شه
ولی بار سنگینی از رو دوشم برداشته شد
اون حس نفرت و عصبانیت درونیم کاهش پیدا کرد
اون تغییری که انتظار داری شاید هیچوقت نشه ولی به مرور زمان بهتر میشه مثلا دو سال دیگه وقتی بر میگردی به عقب نگاه میکنی می بینی تو این دو سال اوضاع خیلی بهتر شده و روی زندگیت مسلط تر شدی