فقط یک هفته فرصت دارم تا تصمیم درست بگیرم.

سلام.
دوتاپیک قبلیم طولانی و ملال آوره. خلاصه اش اینه:
من و همسرم 2/5 ساله ازدواج کردیم. کلی با هم درگیری داشتیم، حتی کتک کاری که ریشه همه این مشکلات برمی گشت به خونواده ها. یعنی مخالفت شدید خواهرهای من که خیلی بزرگتر از منن، واسه ازدواج ما و کینه ای بودن شوهرم و دفاع کردن های من...
خلاصه، تمام این درگیری ها منجر به قهر های من و برگشتنم به شهرستان بود تا اینکه آذر پارسال که شدیدا درگیر شدیم، قهر کردم و رفتم خونه مامانم و وکیل گرفت واسه طلاق اما دادخواست ندادم ...
تا آخرای اسفند که شوهرم تو این مدت کلی مشاوره رفت و فهمید کجاها مقصر بوده
اومد دنبالم و منم تو این سایت فهمیدم خیلی مقصر بودم و از اول فروردین تا الان حتی لفظا دلم رو نشکست چه برسه به اون جریان ها و دعواها...خیلی جو آرومه.
یک خواهرم تهرانه 15 سال بزرگتر از منه و در جریان دعواها بوده و دخالت هم داشت و حتی یه بار که قهر کرده بودم رفته بودم خونه اش، با شوهرش اومدیم در خونه ما که وسیله هام رو بردارم
که شوهرم در رو باز نکرد و شوهرش کوبید به در و به شوهرم فحش داد
و فرداش که ما برگشتیم شهرستان شوهر من رفته بود در خونه خواهرم که بگه چرا دیروز شوهرش این کارو کرده اما درگیر شده بودن و شوهر خواهرم زده بود زیر چشم شوهرم.
البته کینه قبلی داشت چون هربار که شوهرم میفهمید خواهرم از دعوای ما چیزی فهمیده و از من دفاع میکنه زنگ میزد به خواهرم و بد و بیراه میگفت و حتی تهدید میکرد...
همینا باعث شد که شوهر من چشم دیدن خواهرو و شوهرش رو نداشته باشه.
من خودمم میدونم این وسط از همه بیشتر خودم خامی کردم و مقصر بودم. خواهرم هم بی تقصیر نیست.
واسه همین وقتی برگشتم با اینکه شوهرم گفت برو خونه خواهرت سر بزن نرفتم که بدونه من بهش حق میدم و حمایتش میکنم.

دوست عزیزم، برای چه تصمیمی یک هفته فرصت داری ؟

من یکی دوبار متن رو خوندم اما متوجه نشدم

حالا مشکلی که برام پیش اومده و راهنمایی میخوام.ما تو خونه خواهرم دو تا پشتی و یه قالیچه دست باف داریم چون جا نداشتیم بردیم اونجا که خونه شون بزرگتره.حالا خواهرم اینا تا آخر این ماه میخوان اثاث کشی کنن و دیشب خواهرم اس ام اس داد که بیا وسیله هاتو ببر. منم گفتم باشه.تو این 3 ماه ما هیچ ارتباطی نداشتیم. فقط من 2 بار زنگ زدم که قطع ارتباط نشه.حالا نمیدونم تو این یه هفته ای که فرصت دارم، چه جوری برم خونه اش و چی کار کنم؟به شوهرم بگم؟ نگم؟ آخه شوهر من خیلی کینه ایه. زیاد هم نمیشه رو حرفش حساب کرد و به رفتارش مطمئن بود.2 ماه پیش به من گفته برو اما نمیدونم هنوزم نظرش همینه یا نه؟؟؟خیلی استرس دارم.اولا که باید حتما برم و وسیله ها رو بیارم. چون اثاث کشی دارن. حالت های مختلف:1-اگه به شوهرم بگم، ممکنه بگه من که ماشین دارم با هم بریم. اگه با هم بریم خواهرم تعارف نمیکنه بیاد بالا چون قهرن شوهرم خودش میاد چون 4 طبقه بی آسانسوره و برخورد خواهرم بد خواهد بود و بلا میشه برای من.2-اگه بگم، شوهرم ممکنه از طرفی نخواد بیاد از طرفی هم نخواد من سختی بکشم و اون وسیله ها رو به تنهایی بیارم، و چون نمیتونه تصمیم درست بگیره و تو شرایط استرس قرار میگیره عصبی میشه و پیشنهادات غیر منطقی میده...مثلا میگه بگو بندازنش دور...خواهرمم میفهمه و آبروی من رو تو خونوادم میبره که شوهر این درست نشده و همونه و ....آخه من گفتم با هم خوبیم و تغییر کرده.3-اگه کلا نگم و فقط بگم میخوام برم یه سری بهشون بزنم شاید بگه نه!!!!! شایدم بگه برو. و اگه برم و خودم با آژانس بیارم بیاد ببینه شاکی بشه که چرا نگفتی؟ نمیخوای من با اونا رو به رو بشم ؟؟؟؟

عزیزم چرا فکر می کنی شوهرت کینه ایه ؟
مگه خودش نگفت برو یه سر به خونه ی خواهرت بزن ؟ عزیزم مردی کینه ایه که اصلا اسم خواهر شما رو نیاره و برای احساس شما به خواهرتون ارزشی قائل نباشه...
می تونی امشب خیلی صمیمی با شوهرت صحبت کنی، نه این که تا اومد بهش سریع بگیااا ...
نه وقتی ازش با یه لیوان شربت پذیرایی کردی و یکی دو ساعت خستگیش در رفت بگو راستی ، فلانی داره اسباب کشی می کنه و ما هم یه سری وسیله داریم و بریم بیاریم بهتره ...
نظر تو چیه ؟
می خوای خودمون بریم ؟ یا این که اصلا بی خیال وسیله هامون بشیم ؟ (بعد آروم مثل بچه ها که با خودشون فکر می کنن بگو حیف خیلی قالیچه ی قشنگی بود قیمتی هم بود ...) اصن هرررر چی تو بگی عزیزم ....
بعد راحتش بذار و بذار حرف نهایی رو اون بزنه ...
اگر دیدی واقعا راضی نیست و با اکراه داره نظر میده بی خیالش بشو و به خواهرت بگو با پیک برات بفرسته ... شاید پولش دوبل برات در بیاد ولی بهتر از بحث و مشاجره هایی خواهد بود که خدای نکرده خواهی داشت
موفق باشی عزیزم

عزیزم چرا انقدر سخت میگیری به شوهرت بگو جریان اینه باید برو وسایلارو بیارم و شاید اون خودش اصلا بگه نمیام برو بیار و اگه میتونی بهش بگو تا جلو در همراهیت بکنه و تو بری و بیاری پایین و با هم برگردین و با هم حرف نمیزنن خوب تعارف نکنه اگه گفت اذیت میشی تنها بیاری پایین بگو نه اذیت نمیشم نمیخوام تو با اینا رو در رو بش آرامش زندگیمو دوست دارم فقط منتظرم باش که زود برم وسایلارو بیارم همین و برو وسایلارو بیار اصلا هم برات مهم نباشه که کی چی میگه و اصل آرامشه تو هستش و خوب شدن روابطتون دیگه نظر بقیه چه اهمیتی داره کسی هم حرفی زد بگو که من خواستم از شوهرم که نیادش همین

- - - Updated - - -

اصلا بهش دروغ نگو از قبل در جریان باشه بهتره

یک حالت هم اینه که اگر شوهرتون گفت من نمی آم، یا ولش کن نمی خوایمش ( گفتید ممکنه بگه بگو بندازن دور )
این هست که یه روز دیگه که عصبانیت شوهرت کمتر شد، بگی که من با فلان دوستم یا فلان خواهرم یا ... می رم می آرمشون.

به کسی هم لازم نیست بگی که همسرت موافق بود یا نبود.
می تونی بگی سرکار بود وقت نداشت و نمی تونستیم با هم بیاییم و شما هم که عجله داشتی با فلانی اومدم !
یا حتی می تونی تنهایی بری.

به هر حال دوباره پای بقیه را به زندگیت و مشکلاتت باز نکن.

گل آرا جون ، به همسرت جریان اثاث کشی رو بگو ، و بعد ازش بپرس چی کار کنیم ؟
اگر گفت نمبخوایمشون ، بزار بندازنش دور ، بگو باشه و حرفی هم نزن . یا خودش پشیمون میشه و نظر میده ، اگر هم دیگه چیزی نگفت بزار خواهرت ببرن خونه جدیدشون ، تا بعد یک تصمیمی بگیری . و برای خواهرت بهونه بیار که مثلا ماشینمون خراب شده .ببر خونه جدیدت بعدا می یام میگیریمش .

اگر همسرت گفت بریم بیاریمشون، باهم برید و خودت برو بالا و وسایلا رو بیار و با همسرت هماهنگ کن که مثلا تا طبقه دوم بیاری پایین از اونجا همسرت بیاره پایین .کاری هم نداشته باش که خواهرت چی میگه ، مهم نیست . حالا یا خودش میاد تعارف میزنه به همسرت یا نمیاد . اگر تعارف بزنه همسرت هم نرم میشه ، اگر تعارف نزنه بعدا خواهرت نمیتونه چیزی بگه چون خودش نیومده دم در .

زیاد سخت نگیر و به حرف خواهرت کاری نداشته باش ، کاری که همسرت میگه انجام میده ، آرامش زندگی تو از همه چیز فعلا مهم تره . خواهرت هم نمیتونه عابروت رو توی فامیل ببره ، عابروت وقتی میره که تو با همسرت خوشبخت نباشی .

این سرعت نت اشک منو در آورده...کوتاه مینویسم که بیاد باز هم نمیاد...
الان به خواهرم زنگ زدم بدون استرس و طبیعی بهش گفتم میام و میبرم و بیشتر راجع به مسائل دیگه حرف زدیم. اما چند بار با تأکید گفت: چه جوری میای؟ با چی میبری؟
یعنی تنها بیا...
من میشناسمش. به هیچ قیمتی نمیخواد با شوهرم رو به رو بشه.
از طرفی الان بهش زنگ زدم . دو تا پشتیه با یه قالیچه و کارتون lcd و یه خوشخواب یه نفره! کار آژانس نیست. باید با وانت بیارمشون.
همه چی به هم پیچیده.
شوهر من 1/5 ساله که کارش معلقه یعنی بیکاره...تو یه جای دولتی استخدام رسمی بود مهندسه. انتقالی خواست به یه بخش دیگه بهش ندادن و کارش رسیده به تشکیل کمیسیون و جلسه و ...حالا بعد از 1/5 سال کمیسیون همین شنبه داره تشکیل میشه!
اینقدر عصبیه و استرس داره که نمیشه باهاش حرف زد...همینجوری دنبال بهونه است که خالی بشه...نمیدونم چه کار کنم.

نمی شه به خواهرت بگی وانت بگیره، همون روز اسباب کشی خودشون که کارگرها هم هستند، وسایل شما را بفرسته در خونتون؟

البته اگه شوهرتون ناراحت نمی شه.

مرسی از همه...
من نگران این که خواهرم چه فکر میکنه یا بعدا چی میگه نیستم. این مهم نیست.
شما خیلی راحت میگید به شوهرت این رو بگو اگه این رو گفت اون رو بگو...من مشکلم اینه که سر مسئله ای که شوهرم بهش خیلی حساسه مثل همین موضوع، اصلا نمیتونم گفتم-گفت راه بندازم.
چون با اولین جمله که یاداور مسائل گذشته باشه، دیگه نه چیزی میشنوه نه اینکه به حرفهام و احساس واقعیم توجه داره، فقط یه سری مسائل سریع از جلو چشمش رد میشه، سریع یه تصمیمی میگیره، اجرا میکنه، از تبعات تصمیم اشتباهش داغون میشه و همه چی رو میندازه گردن من.
در مورد همه مسائل اینجورینیست اما در مورد مسائلی که یاداور اون تنش های وحشتناکه اینجوریه.
الان تو این شرایط بحرانی، موضوع اینه که اصلا بهش بگم یا نه خودم یه جوری این قضیه رو رفع و رجوع کنم و بعدها...مثلا 2 ماه دیگه بهش بگم.
خواهرم داره به یه خونه خیلی کوچیک میره اصلا نمیتونم بهش بگم وسیله هامو ببر با خودت.

- - - Updated - - -

من اگه به شوهرم بگم خودش که مطمئنا نمیخواد با اونا رو به رو بشه. از طرفی من رو هم تنها نمیفرسته چون معتقده سختمه بیارمشون. خودم هم پیشنهاد بدم تنها برم میگه نمیخوای من رو با اونا رو به رو کنی که ناراحت نشن !!!! و از اون بحث ها.
ولی ممکنه بگه بگو با وانت بفرستن خودمون اینجا حساب میکنیم. این پیشنهاد بد نیست. اما مطمئن نیستم این پیشنهاد رو بده. از طرفی اگه بگم خواهرم زنگ زد و گفت بیاین وسایلتون رو ببرین، میگه این همه مدت خبرت رو نمیگرفت حالا به خاطر وسیله ها زنگ زده؟؟؟
ببینین من یه پیشنهاد دارم. تا شنبه صبر میکنم اگه نتیجه جلسه اش مثبت بود و بعد از 1/5 سال بیکاری تکلیف کارش مشخص شد که یه روز بهش میگم راستی گفتی برو خونه فلانی این روزا بیکارم برم؟ (آخه 2 ماه پیش که گفت برو گفتم دفاع دارم تموم شه میرم...حالا تموم شده)
اگه گفت برو که از اونجا اس میدم اثاث کشی دارن بگم وسایلمون رو با وانت بفرستن؟ احتمالا قبول میکنه. و همه چی حل میشه.

- - - Updated - - -

اگه هم نتیجه جلسه بد بود یا اینکه گفتم برم اما گفت نه نرو....کلا اسم وسیله ها رو نمیارم.
به خواهرم میگم تشک طبی رو رد کنه ... چون از همون اول هم دادیمش واسه تخت خواهرزاده ام و شوهرم دیگه نمیدونه واسش بزرگ بود و بی استفاده موند اونجا...اصلا فراموش کرده.
اونوقت خودم یه روز میرم بقیه وسایل رو با آژانس میارم میذارم خونه دوستم و بعدها تو یه فرصت مناسب میگم خواهرم اینا اثاث کشی کردن وسیله هامون رو بردم خونه فلانی چون ما که اینجا جا نداشتیم...و اصلا به رو خودم نمیارم که ترسیدم بهت بگم! کمبود جای خودمون رو بهونه میکنم که بردمش خونه دوستم.

نظرتون چیه؟

سلام گل آرای عزیز
چرا با خواهرت صحبت نمیکنی و ازش بخوای که به خاطر تو با شوهرت رفتار درست و مناسبی داشته باشه . به هر حال تاثیر تو رو خواهرت بیشتر از شوهرته و خواهرت بیشتر باید درکت کنه . شما بلاخره باید با هم روبرو شید تو جشنی .. مهمونی ای .. جایی تا آخر که نمیشه قطع ارتباط بود . من توصیه ام اینه که اگه شوهرت اینقدر انعطاف داره که تا طبق 4 خونه خواهرت بیاد حتما از خواهرت قبلش بخوای رفتار خوبی داشته باشه و بهشون بفهمون که از زندگیت راضی هستی

سلام عزیزم
به نظر منم راه حل خودت خوبه و حتما تا شنبه صبر کن.به هر حال احتیاط کنی خیلی بهتره.

سلام زندگی موفق عزیز.
ببین شوهر من سر خیلی از مسائل تقریبا همه مسائل انعطاف داره... غیر از همین مورد که غرورش حسابی جریحه دار شده و تقریبا از خواهرم متنفره. پس نمیاد اونجا.
درثانی، خواهر من عمرا قبول نمیکنه.
شاید اگه زمان بگذره و یکی دوباری مجبور بشن با هم رو به رو بشن کم کم اون احساس بد از بین بره اما اینکه من ازش بخوام اتفاقا ممکنه رفتارش بدتر هم بشه.
ترجیح میدم این موضوع رو به روی جفتشون نیارم.
همسر من خیلییییییی تغییر کرده. دیروز رفت بیرون گفت میرم سر پروژه اما برگشت حالش بد بود. منم به پروپاش نپیچیدم تا خودش صدام زد تا راجع به اوضاع مالی و اینکه کلی قرض داره حرف بزنیم. بعد فهمیدم به خاطر این مسائل حالش بده بعد که رفت حموم گوشیش رو چک کردم.
پیام هاش با 2 تا از دوستاش که اهل سیگار و گاهی دود هستند رو دیدم. حس کردم نرفته سر پروژه و رفته پیش اونا و اون افکار مسموم اومد سراغم. از حالم فهمید منم گفتم کجا بودی؟ و گفت پروژه و بعد خواست بره بیرون فقط به من گفت کارت درست نیست.
با اینکه بعد از رفتنش بهش اس دادم ... و میدونم نباید الکی گیر میدادم، زنگ زد و دقیق گفت منظورش از هر پیامک چی بوده و انگار دوستش ازش پول میخواسته و ... گفت نگرانی من رو درک میکنه و ازم خواست آرامش خودم و خونه رو تو این شرایط حفظ کنم.
خیلی تعجب کردم. خیلی اخلاقش عوض شده...بر خلاف گذشته من الان در جریان تمام مسائل کاری و مالی و حتی رفاقتیش هستم. اما در مورد خواهرم نمیتونم ریسک کنم. میگم حالا که اینقدر اخلاقش خوب شده در این مورد خاص من هیچ اقدامی نکنم تا خودش تصمیم بگیره.
تافردا ظهر صبر میکنم ببینم نتیجه چی میشه.
دوست های خوبم ازتون میخوام دعا کنید کارش درست بشه. الان 1/5 ساله بیکاره. کسایی که شوهراشون یه مدتی بیکار بودن میدونن من چی میگم.

عزیزم انشاا... که هر چی به خیر و صلاحتونه همون میشه ، به خدا توکل کن که خودش بهترین ها رو برای بندگانش رقم میزنه .

- - - Updated - - -

عزیزم انشاا... که هر چی به خیر و صلاحتونه همون میشه ، به خدا توکل کن که خودش بهترین ها رو برای بندگانش رقم میزنه .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط گل آرا

سلام.
دوتاپیک قبلیم طولانی و ملال آوره. خلاصه اش اینه:
من و همسرم 2/5 ساله ازدواج کردیم. کلی با هم درگیری داشتیم، حتی کتک کاری که ریشه همه این مشکلات برمی گشت به خونواده ها. یعنی مخالفت شدید خواهرهای من که خیلی بزرگتر از منن، واسه ازدواج ما و کینه ای بودن شوهرم و دفاع کردن های من...
خلاصه، تمام این درگیری ها منجر به قهر های من و برگشتنم به شهرستان بود تا اینکه آذر پارسال که شدیدا درگیر شدیم، قهر کردم و رفتم خونه مامانم و وکیل گرفت واسه طلاق اما دادخواست ندادم ...
تا آخرای اسفند که شوهرم تو این مدت کلی مشاوره رفت و فهمید کجاها مقصر بوده
اومد دنبالم و منم تو این سایت فهمیدم خیلی مقصر بودم و از اول فروردین تا الان حتی لفظا دلم رو نشکست چه برسه به اون جریان ها و دعواها...خیلی جو آرومه.
یک خواهرم تهرانه 15 سال بزرگتر از منه و در جریان دعواها بوده و دخالت هم داشت و حتی یه بار که قهر کرده بودم رفته بودم خونه اش، با شوهرش اومدیم در خونه ما که وسیله هام رو بردارم
که شوهرم در رو باز نکرد و شوهرش کوبید به در و به شوهرم فحش داد
و فرداش که ما برگشتیم شهرستان شوهر من رفته بود در خونه خواهرم که بگه چرا دیروز شوهرش این کارو کرده اما درگیر شده بودن و شوهر خواهرم زده بود زیر چشم شوهرم.
البته کینه قبلی داشت چون هربار که شوهرم میفهمید خواهرم از دعوای ما چیزی فهمیده و از من دفاع میکنه زنگ میزد به خواهرم و بد و بیراه میگفت و حتی تهدید میکرد...
همینا باعث شد که شوهر من چشم دیدن خواهرو و شوهرش رو نداشته باشه.
من خودمم میدونم این وسط از همه بیشتر خودم خامی کردم و مقصر بودم. خواهرم هم بی تقصیر نیست.
واسه همین وقتی برگشتم با اینکه شوهرم گفت برو خونه خواهرت سر بزن نرفتم که بدونه من بهش حق میدم و حمایتش میکنم.

---

:)

خب عزیزم به خواهرت یا مادرت بگو خودشون بهش تماس بگیرن و بخوان برای جابجایی وسائل تصمیم بگیره

سلام دوستان خوبم. ممنون که راهنماییم کردین. حق با شما بود. مثل اینکه من زیادی سخت گرفته بودم.

شنبه روز خوبی نبود. تا چند ماه دیگه هم وضعیت کاری همسرم خیلی شفاف نیست.
شب که اومد خونه فقط از کارش حرف زدیم و امیدوارش کردم که همه چی حل میشه و ... فرداش صبح زود رفت سر کار نصفه نیمه اش.
ساعت 10:30 زنگ زدم حالش رو بپرسم که دید من تو خونه تنهام و حوصله ام سر رفته خودش گفت برو بیرون ... بازار... یا برو خونه خواهرت!!! منم انتظار نداشتم! گفتم برم اونجا؟ گفت آره عزیزم سلام منم برسون. گفتم باشه اگه خواستم برم خبر میدم.
خلاصه رفتم و برخورد خواهرمم مثل همیشه بود ولی از شوهرم هیچی نپرسید، منم هیچی نگفتم. تا عصری اونجا بودم و عصر هم یه آژانس گرفتم و فقط 2 تا قالیچه و پشتی رو آوردم خونه...بعد هم تا شوهرم بیاد گوشه اتاق مرتب چیدمشون.
زنگ که زدم بگم رسیدم خونه گفتم اثاث کشی داشتن، دیدم دیگه جا ندارن وسایلمون رو آوردم.
شب که اومد با خنده گفت خب چه خبرررر؟
منم گفتم هیچی اثاث کشی داشتن و خونه جدیدشون فلان جاست و از این حرف ها ... اما گفت 6 ساعت اونجا بودی فقط همین؟
گفتم آره دیگه.
با خنده گفت راستش رو بگو. منم گفتم از تو چیزی نپرسید. فقط لحظه آخر گفت سلام برسون (که نگفته بود) منم حرفی نزدم که بحث های گذشته پیش نیاد که چیزی بگه و نارحت بشم.
حس کردم باور نمیکنه. اعصابم خورد شد. گفتم تو به من اعتماد نداری؟ گفت چرا... اما با خنده رد کرد.
نمیخوام به قول شما سخت بگیرم. اما نمیدونم چرا فکر میکنه خواهر من تو کله من رو پر میکنه به من راه چاه نشون میده من رو از را به در میکنه....
در صورتیکه تو اون 6 ساعت هیچییییییی از زندگی من حرفی نزدیم.
یه چیز دیگه هم گفت که تعجب کردم!!!! گفت قربونت برم مگه من نمیذارم بری خونه خواهرت؟ گفتم چرا...میذاری. گفتش پس چرا امروز که گفتم برو خونه خواهرت بغض کردی؟ گفتی برم؟؟؟
من از تعجب شاخ در آوردم. گفتم بغض کردم؟؟؟ مگه اسیرم و آزاد شدم؟ یا خواهرم چشمش به در خشک شده بوده که من برم؟ خندید گفت چرا...بغض کردی.
من نمیدونم چه جوری فکر میکنه؟
دوست داره من نقش زندانی رو بازی کنم و از اینکه اون لطف کرده و اجازه داده خواهرم رو ببینم، اشک شوق از چشمام بریزه؟؟؟ اینجوری خوشش میاد؟ نمیدونم.
از اینکه فکر کنه من اینقدر ضعیف و بدبختم اعصابم به هم میریزه.
کل دیشب هم مثل شب های دیگه نبود. تو خودش بود. انگار درگیر بود. دوست داشت بدونه من انگاری از زندون خلاص شدم و رفتم اونجا و چه چیزا که نگفتم !!!
امروز هم ساعت 10 زنگ زد خونه ببینه من چه کار میکنم!!!!!!!
عجیب بود چون معمولا اگه کاری داره زنگ میزنه اگه هم همینجوری زنگ بزنه اون وقت روز زنگ نمیزنه که من خواب نباشم.
حدس میزنم زنگ زده بود ببینه تلفن مشغوله؟ من به خواهرم یا اون به من زنگ زده یا نه...
من نمیدونم چه کار کنم که این افکار از ذهنش پاک بشه و اینقدر این مسائل براش مهم نباشه.

عزیزم فکر نمیکنی خیلی از حرفات فقط و فقط زاده خیال خودته.چرا به تک تک جملات همسرت فکر میکنی و این همه انرژی صرف میکنی تا ثابت کنی اون یه منظوری داشته.اون خیلی خوب داره باهات رفتار میکنه و اینکه خودش بهت پیشنهاد میده بری اونجا یعنی میخواد همه چیزو جبران کنه.شاید اون دیشب که تو خودش بود داشت به کارش فکر میکرد و امروز هم دلش گرفت و خواست باهات صحبت کنه.مگه ساعت زنگ زدن قانون داره؟سعی کن این فکرارو از خودت دور کنی و رو خودت و همسرت تمرکز کنی.

آره حق با شماست. من زیادی دارم سخت میگیرم.
اما همه اینها به خاطر مسائل مربوط به گذشته است. چون شوهر من دید خوبی به خواهر و خونوادش نداره و قبلا تو دعواهاش گفته بود که این خواهرمه که به من همه چی یاد میده و ما رو بدبخت کرده....
الان هم خودم میدونم که این مسائل تو یکی دو هفته حل نمیشه. زمان میخواد تا اون احترام و اعتماد روز اول برگرده. شاید هم هرگز مثل روز اول نشه. گرچه از همون اول هم خواهرهای من به شوهرم اعتماد نداشتن و احترامشون هم ظاهری بود.
نمیخوام ناشکری کنم.
خدا رو شکر. منی که اینقدر از برخورد شوهرم میترسیدم و استرس داشتم چقدر خوب همه چی پیش رفت. نمیدونم من عوض شدم؟ شوهرم عوض شده؟ شرایط عوض شده؟ هرچی که هست اوضاع زندگی مشترک ما از خیلی از تاپیک های ایجاد شده تو این تالار اسفبارتر بود اما از اول سال 92 تا الان هیییییچ کدوم از اون روزها و لحظه ها تکرار نشده.
خدا رو شکر.

گل آرای عزیز این خاصیت مردهاست که فکر میکنن اگه زنشون با مادر و خونواده خودش زفت و آمد داشته باشه مخصوصا تنهایی اونا روی فکرش و رفتارش اثر میذارن

مادر شوهر من همیشه میگه وقتی بدون شوهرتون جایی میرید موقعی که میبینیدش باید از همیشه شادتر باشید که احساس منفی بهش دست نده

این حس شوهرت هم طبیعیه . مردا اگه خانمشون با کسی فقط تو یه روز ساعات زیادی رو بگذرونه فکر میکنه دارن توطئه میکنن علیهش!!!;)

یکم با صبر و حوصله حل میشه . شما هم وقتی ازت میپرسه چی گفتید و اینا یه سری از حرفایی که مشکل ایجاد نمیکنه رو بگو که فکر نکنه پنهان کاری میکنی خودش خسته میشه دیگه:o

"مادر شوهر من همیشه میگه وقتی بدون شوهرتون جایی میرید موقعی که میبینیدش باید از همیشه شادتر باشید که احساس منفی بهش دست نده"
:73::73::73: آفرین به مادرشوهر شما! خیلی جمله ی قشنگی بود.
البته باید بگم این افکار برای کسایی هست که پیش زمینه ی منفی نسبت به اون شخص یا اون مکان دارند؛ یعنی همیشه صادق نیست.