یک مرد بی عرضه هستم...همسرم رو راحت از دست دادم

سلام
کاملا اتفاقی این سایت رو تو نت پیدا کردم.
وضعیت روحی داغونی دارم.همسرم رو مفت از دست دادم و طلاق گرفتیم.نمیتونم دوریشو تحمل کنم.
هر لحظه این فکر که با یکی دیگه ازدواج کنه یا یک نفر دیگه باهاش باشه روانیم کرده.خواب و خوراک ندارم.
دو سال هست فشار خون گرفتم تو 29سالگی و هر روز پروپرانول می خورم.
اصلا نه با ورزش نه کار و نه تفریح نتونستم از این فکر راحت بشم.به هر بهانه تو فیس بوک و به میلش و به خطش پیام میدم که فقط ببینم هنوز از دستش نداده باشم.
اینقدر بی عرضه هستم نه میتونم برم راضیش کنم نه میتونم خودمو راضی کنم.
نمیدونم چه طور به زندگیم برگردم.واقعا عاشقش بودمو هستم.همش میگم شاید اون دنیا برای من بشه
نمی تونم بخوابم
عکساش و تمام وسایلاش رو میبینم فقط گریه میکنم
نگید فراموشش کنم که محاله.راهنمایی برای تمرکز اعصابم میخوام...

سلام
مشکلتون چی بود که جدا شدین؟
اگه دوسش داشتین چرا طلاقش دادین؟؟

به همدردی خوش اومدید
کمی حوصله کنید تا با کمک دوستان به نتیجه برسید

یکمی بیشتر توضیح بدید!
چطور آشنا شدید؟
اختلافاتتون بر سر چی بود؟
عامل اصلیه جدایی؟
سن و تحصیلات خودتون و خانوم سابقتون؟
بزرگترها وساطتی نکردن؟
طلاق به خواست شما بود یا ایشون؟

دوست عزیز

لطفا توضیحات کاملتری از سن خودتون- سن همسرتون- مدت زمان زندگی مشترک؟ نحوه آشنایی؟

آیا فرزندی هم دارید؟ چه مدت هست جداشدید؟ 3 دلیل اصلی برای جدایی؟

آیا تقاضا طلاق از طرف شما بود یا ایشون- نظر خانواده ها هنگام ازدواج و جدایی چگونه بود؟

آیا شاغلید؟ چند ساعت کار می کنید؟ آیا اهل ورزش و یا فعالیت جانبی هستید؟

امیدوارم با کامل کردن توضیحاتتون دوستان کارشناس بیاند و راهنماییتون کنند.

------

ببخشید گویی پست من با آقای کامروا همزمان شد:)

یکمی بیشتر توضیح بدید!
چطور آشنا شدید؟
اختلافاتتون بر سر چی بود؟
عامل اصلیه جدایی؟
سن و تحصیلات خودتون و خانوم سابقتون؟
بزرگترها وساطتی نکردن؟
طلاق به خواست شما بود یا ایشون؟[/QUOTE]

مرسی از همدردیتون
تو دانشگاه آشنا شدیم.1سال دوست بودیم 29سال سن دارم و خانومم هم 29سالشه.
تو 21سالگی عقد کردیم.مشکل خاصی با هم نداشتیم.خیلی دوسش داشتم و دارم.من تک فرزندم بیشتر اختلاف ما یعنی ناراحتی ایشون به قول ایشون دخالت خانواده من بود.

خانمم فوق لیسانس دارند.خودم لیسانس.در رشته خوب و یک دانشگاه خیلی خوب.هر دوتامون.
اولین کسی بود تو زندگیمون اومد و هم فوق العاده با شخصیت هت با اینکه زیباست و خیلی موقعیت داشت تا شخص دیگه تو زندگیش باشه ولی معرفتش بالا بود.
از دلایل ترسم اینکه این همه حسن داره و میترسم ازدواج کنه.
من پدرم کارخونه داره من هیچ وقت کار نمیکردم.خانمم میگفت من این جور زندگی رو نمیخوام و استقلال داشته باش ومنم نمیتونستم منم تک فرزند بودم.
دعوا از گرفتن عروسی شروع شد خانواده من میگفتن اون جور ما میخایم و اون میگفت من هم این جوری میخایم هیچ وقت نشد عروسی بگیریم:dispirited:.
منم با یک دعوا قهر کردم با خانوادم و اون.واسه همین همه بهم دروغ گفتن دربارش گفتن طلاق میخوادو خانوادش اومدن اینجا و خیلی بی احترامی کردن و.....
منم ندونسته و تو عصبانیت رفتم تو فکر طلاق و حتی با پدرم رفتم تقاضای طلاق دادم و هر چی اون گریه کرد من طلاق نمیخوام و ....اصلا توجه نکردم اینقدر از همه طرف پر بودم.
4ماه تمام بهم میل میداد من جواب نمیدادم:dispirited:.ولی راتشو بگم دیدم دیگه خانوادم نمیرن دنبالش و خانواده اون هم زنگ میزنند جواب نمیدن.گفتن حتما دیگه طلاق بگیره براش راحت تره و از من که بی عرضم راحت میشه.
حتی یک بار هم از اقوام ما نمیرفتن دنبالش.نمیدونم شاید بهش همه حساسن و میدونند من عاشقشم بعد از دو سال جدایی هم هنوز همینم.همه منتظر بودن این روز رو ببینند.
بعد از یک سال که من تقاضای طلاق دادم و پس گرفتم خانمم گفت بیا توافقی جدا شیم با اینکه میدونستم برای دکترا میخواد بره آمریکا و به پول نیاز داره در توان خانوادش نیست گفن دیگه منت و پولتون رو نمیخوام.
تا لحظه آخر طلاق منتظر بودم بگه طلاق نمیخوام خودم هم برای کارایی که کردم نمیتونستم برگرد.و خانوادم هم هیچ کمکی بهم نکردن.
بهم گفت از تو متنفر نیتستم ولی از خانوادت حالم به هم میخورهههههههههههههههه.

:dispirited:
اببخشید اگر واضح ننوشتم نمیدونم چه جور بنویسم دیگه

- - - Updated - - -


یکمی بیشتر توضیح بدید!
چطور آشنا شدید؟
اختلافاتتون بر سر چی بود؟
عامل اصلیه جدایی؟
سن و تحصیلات خودتون و خانوم سابقتون؟
بزرگترها وساطتی نکردن؟
طلاق به خواست شما بود یا ایشون؟[/QUOTE]

مرسی از همدردیتون
تو دانشگاه آشنا شدیم.1سال دوست بودیم 29سال سن دارم و خانومم هم 29سالشه.
تو 21سالگی عقد کردیم.مشکل خاصی با هم نداشتیم.خیلی دوسش داشتم و دارم.من تک فرزندم بیشتر اختلاف ما یعنی ناراحتی ایشون به قول ایشون دخالت خانواده من بود.

خانمم فوق لیسانس دارند.خودم لیسانس.در رشته خوب و یک دانشگاه خیلی خوب.هر دوتامون.
اولین کسی بود تو زندگیمون اومد و هم فوق العاده با شخصیت هت با اینکه زیباست و خیلی موقعیت داشت تا شخص دیگه تو زندگیش باشه ولی معرفتش بالا بود.
از دلایل ترسم اینکه این همه حسن داره و میترسم ازدواج کنه.
من پدرم کارخونه داره من هیچ وقت کار نمیکردم.خانمم میگفت من این جور زندگی رو نمیخوام و استقلال داشته باش ومنم نمیتونستم منم تک فرزند بودم.
دعوا از گرفتن عروسی شروع شد خانواده من میگفتن اون جور ما میخایم و اون میگفت من هم این جوری میخایم هیچ وقت نشد عروسی بگیریم:dispirited:.
منم با یک دعوا قهر کردم با خانوادم و اون.واسه همین همه بهم دروغ گفتن دربارش گفتن طلاق میخوادو خانوادش اومدن اینجا و خیلی بی احترامی کردن و.....
منم ندونسته و تو عصبانیت رفتم تو فکر طلاق و حتی با پدرم رفتم تقاضای طلاق دادم و هر چی اون گریه کرد من طلاق نمیخوام و ....اصلا توجه نکردم اینقدر از همه طرف پر بودم.
4ماه تمام بهم میل میداد من جواب نمیدادم:dispirited:.ولی راتشو بگم دیدم دیگه خانوادم نمیرن دنبالش و خانواده اون هم زنگ میزنند جواب نمیدن.گفتن حتما دیگه طلاق بگیره براش راحت تره و از من که بی عرضم راحت میشه.
حتی یک بار هم از اقوام ما نمیرفتن دنبالش.نمیدونم شاید بهش همه حساسن و میدونند من عاشقشم بعد از دو سال جدایی هم هنوز همینم.همه منتظر بودن این روز رو ببینند.
بعد از یک سال که من تقاضای طلاق دادم و پس گرفتم خانمم گفت بیا توافقی جدا شیم با اینکه میدونستم برای دکترا میخواد بره آمریکا و به پول نیاز داره در توان خانوادش نیست گفن دیگه منت و پولتون رو نمیخوام.
تا لحظه آخر طلاق منتظر بودم بگه طلاق نمیخوام خودم هم برای کارایی که کردم نمیتونستم برگرد.و خانوادم هم هیچ کمکی بهم نکردن.
بهم گفت از تو متنفر نیتستم ولی از خانوادت حالم به هم میخورهههههههههههههههه.

:dispirited:
اببخشید اگر واضح ننوشتم نمیدونم چه جور بنویسم دیگه

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sanjab

دوست عزیز

لطفا توضیحات کاملتری از سن خودتون- سن همسرتون- مدت زمان زندگی مشترک؟ نحوه آشنایی؟

آیا فرزندی هم دارید؟ چه مدت هست جداشدید؟ 3 دلیل اصلی برای جدایی؟

آیا تقاضا طلاق از طرف شما بود یا ایشون- نظر خانواده ها هنگام ازدواج و جدایی چگونه بود؟

آیا شاغلید؟ چند ساعت کار می کنید؟ آیا اهل ورزش و یا فعالیت جانبی هستید؟

امیدوارم با کامل کردن توضیحاتتون دوستان کارشناس بیاند و راهنماییتون کنند.

------

ببخشید گویی پست من با آقای کامروا همزمان شد:)

---

یک توضیحاتی بالا دادم.خانواده من مخالف نبودن ولی خانواده ایشون یک ذره برای کار و سربازیم مخالف بودن ولی نه اون جور
الان کار میکنم تو نمایندگی کارخونه تو دفتر بابام.ورزشم میکنم.با دوستام هم مسافرت خیلی میرم.حتی با چند نفر خواست دوست شدم ولی همه تو رو نمیخوان که پول میخوان.
از زمانی که طلاق گرفتم گفتم دیگع قصد ازدواج ندارم و دوستی رو سرگرمی میدونستم و همش مقایسه با اون میشن همه:(
از صبح ساعت 9 میرم ناهار خونم بعد ساعت 3 میرم تا 9 شب و هرشب هم ده تا 12 باشگام
مرسی از شما

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hana_s

سلام
مشکلتون چی بود که جدا شدین؟
اگه دوسش داشتین چرا طلاقش دادین؟؟

---

نمیتونم برم دنبالش چون بهم گفت اگه میخوای عذابم بدی خانوادتو بهم دوباره نشون بده.منم نمیدونم جی کار کنم.
چ.ن فکر میکردم اون راحت تره ولی خانوادم مخصوصا مادرم دوستش داشت همیشه بهترینها رو براش میخرید ولی میگفت من فقط استقلا تو رو میخوام
اوایل فکر میکردم حق با خودم هست هر چی بهم میگفت برو مشاور یا با هم بریم من قبول نمیکردم.
ولی زمان بهم نشون داد همه واسه خودشون زندگی می کنند و بازنده فقط منم و دیگه فایده نداه

سلام آقا محمد
متاسفم به خاطر احساسات بدی که الان تجربه می کنید. اما اتفاقا به نظرم این جدایی خیلی هم بی فایده نبوده. دست کم شما را متوجه اشتباهاتتان کرده.
اجازه بدید چنتا از حرفای شما رو نقل قول کنم:

"من هیچ وقت کار نمیکردم.خانمم میگفت من این جور زندگی رو نمیخوام و استقلال داشته باش ومنم نمیتونستم منم تک فرزند بودم.
منم با یک دعوا قهر کردم با خانوادم و اون
منم ندونسته و تو عصبانیت رفتم تو فکر طلاق
اصلا توجه نکردم اینقدر از همه طرف پر بودم.
و ..."

اینها مشکلاتی هست که خودتون نوشتید.
بذارید من واصح ترش کنم:

1) نداشتن استفلال مالی از خانواده که به تبعش عدم استقلال رای و وابستگی است ...
2) عدم تلاش برای تغییر
3) تصمیم گیری و واکنش های ناگهانی.
4) تاثیر پذیری بیش از حد و منفی از دیگران
5) حسرت خوردن برای گذشته
6) منفی بافی همه و هیچ ....
7) ...

به شما حق می دهم که نگران از دست دادن همسر سابقتان باشید. اما تجربه نشان می دهد اینکه در این شرایط برای بازگشت ایشان اقدام کنید هیچ نتیجه ای در بر ندارد و تنها تکرار این سیکل معیوب است. باید اول تلاش کنید همه موانعی که باعث دوری شما از هم شد را رفع کنید. مثلا موارد بالا را و یا چیز های دیگری که خودتان به این لیست اضافه می کنید.
پس اگر می خواهید شرایط را عوض کنید: بسم الله
:smug:

نقل قول:

---

هر چی اون گریه کرد من طلاق نمیخوام و ....اصلا توجه نکردم اینقدر از همه طرف پر بودم.
4ماه تمام بهم میل میداد من جواب نمیدادم

:dispirited:

---

ما مردا گاهی چقد سنگدل می شیم درد شما چند برابره درد منه چون لذت با هم بودنو چشیدیدن بعد از دستش دادین . 4 ماه مدت زیاده چطور تونستین به زن قانونی تون بی توجهی کنین انقد ؟
سعی تون رو بکنین بهش نشون بدین ک واقعا به اشتباه تون پی بردین تا یه عمر حسرت نخورین ک چرا هیچ کاری نکردم . زود هم دست از تلاش بر ندارین دفه اول گفت نمی خوام برو و دلسرد بشین . الان وقت اینه ک مثل سیریش بچسبین بهش . اگه قبلا کارای مهم رو به اون ترجیح می دادین الان کاری کنین بفهمه به خاطر اون این کارا تونو تهطیل کردین
هر کاری میشه بکن تا حسرت نخوری بعدا مفت از دستش دادی الان باید سخت بدستش بیاری

سلام آقا محمد. خوبيش به اينجاست كه به اشتباهتون پي برديد. آدما معمولا وقتي كسي و يا چيزي رو از دست ميدن قدرش و بيشتر ميدونند ولي مهم وقتيكه قدر داشته هامون رو بدونيم به نظر من وقتي دو تا جوون با هم ازدواج كردن هر مشكلي كه هم داشته باشند اول بايد خودشون بين خودشون حل كنند و پاي خانواده ها به وسط كشيده نشه چون اينطوري مشكل بيشتر وسعت ميگره حالا بماند كه در گذشته اشتباه ها زيادي كرديد ولي مهم الانه. اگه اين خانم ازدواج نكردن مي تونيد و اين فرصت رو هم داريد كه بهش بگيد اشتباه كرديد و پشيمونيد. تا از دستش نداديد مي تونيد باز راضيشون كنيد تا دوباره به زندگيشون برگردند حيف نيست آدما به اين راحتي از كسي بگذرن البته بعضي وفتا ميشه كه تو زندگيت يه مسائل و يا دلايلي هست كه آدما پا رو احساسشون مي زارن ولي قضيه شما فرق داره شما نتونسيد جايگاه والدين و جايگاه خانمتون رو مشخص كنيد ولي باز براي به دست اوردنشون تلاش كنيد ولي اين بار اشتباهاي گذشتتون رو تكرار نكنيد. اگه امكانبرگشتن اين خانم هست پس اين كارو بكنيد در ضمن هيچ خانمي دوست نداره همسرش بيكار باشه و هيچ تلاشي نكنه حتي اگه پدرشون حمايتش كنه

سلام...متأسفم.

من با حرف های آویژه کاملا موافقم. تو بهترین حالت اینه که شما بری دنبالش، اونم قبول کنه و برگرده و با هم دوباره زندگی کنین... اما اگه شما خیلی رفتارها در خودتون تغییر ندید و شرایط عوض نشه دوباره همون آش و همون کاسه است.
و این بار زودتر از قبل دلزده میشین چون خاطرات تلخ گذشته مدام تداعی میشه. پس اگه میخواین برگرده اولین قدم اینه که یه چیزایی در شما عوض بشه.

چقدر ناراحت شدم .به همسرتون 100 % حق میدم . اون از شما یک مرد می خواسته .ولی شما زندگیش رو نابود کردین .به نظرم اول بشین با خودت فکر کن ببین میتونی تغییر کنی ؟ می تونی مستقل شی ؟ اگر به چیزایی که همسر سابقت می خواسته میتونی برسی ،تا دیر نشده برو و دوباره به دستش بیار ، ولی اگر می خوای دوباره اذیتش کنی ولش کن بزار اون زندگیش رو کنه ، گر چه خیلی از آرزوهاش بر باد رفته .

سلام. همه ی آدمها اشتباه می کنن دوست من. با حرفهای دوست عزیزمون دنیز خ موافقم. این لحظات رو دریاب خ برات مهم هستن.
برای اینکه دوباره داشته باشیش تمام تلاشت رو بکن. شما خ احساسی رفتار می کنین خوب که رو این جنبه از شخصیتتون بیشتر کار کنین.
مشکل ِ بیشتر مردم اين است که به جای اينکه با ذهن خود بينديشند با اميدها، ترس ها و آرزوهايشان می انديشند! _ ويل دورانت

در ضمن این عنوان مناسب شما نیست اگه بخاین با این حس برین جلو به جایی نمی رسین. یه خورده قویتر دوست من.
راستی تاپیکتم گداشتم دم دست مدیران. امیدوارم زودتر بهت سر بزنن.

راستش یه کم شوک زده شدم دوست عزیز بهش ثابت کن که تغییر کردی اگه به راحتی از دستش بدی هرگزمجددا طعم خوشبختی رو نخواهی چشید چون این حس که زنم رو به راحتی از دست دادم همیشه همراهته
در ضمن انتظار نداشته باش به راحتی خانمت همه چیز رو قبول کنه چون تو تکیه گاهش بودی و اونطور که باید همراهیش نکردی جدایی خیلی سخته به قول خودت 4 ماه مدام بهت ایمیل می داده و جواب نمی دادی غرورش رو خورد کردی و لحظات بدی رو براش رقم زدی
ولی هنوز دیر نشده و جای امیدواری هست اگه تا 4 سال هم دست رد به سینه ات زد باز هم حق داره و اگه واقعا از کارهات پشیمونی سعی کن دلش رو به دست بیاری اون چیز زیادی از تو نخواسته که این طور ازت جواب گرفته بازم توکل به خدا کن و ادامه بده انشااله خبر های خوبی بشنویم

منم موافقم برو سمتش و خواسته هاشو در حد معقول و منطقی بپذیر. اگه می گه بریم مشاور خوب برین مگه بده. اگه می گه استقلال خوب انجام بدین بد نیست حتی به نظرم اگه می خواد ادامه تحصیل تو یه کشور دیگه بده با هم برین ( به همسر همراه دانشجو ویزا می دن) تمرین خوبی هست واسه استقلال. فقط دست دست نکن

سلام
شاید الان که دیگه اینو فهمیده باشی یک مرد بی عرضه نباشی یک مردی نباشی که غرورش اجازه نده بره و از همسرش عذر خواهی کنه و روزهای خوب رو دوباره واسه خودش و همسرش بسازه. شاید هنوز فرصتی برای جبران مونده باشه . بشین با خودت راست و حسینی فکر کن و سنگات رو وابکن .
ببین میخوای تبدیل به یک مرد با عرضه بشی یانه؟ اگه تصمیم گرفتی ازش عذر خواهی کنی قبل از اینکار ببین چیا باعث شد از دستش بدی؟ ببین میتونی اون مشکلات رو حل کنی یا لااقل بیشترشو ؟ صرف اینکه بری دنبالش و خواسته هاشو جامه عمل نپوشونی فایده مداومی نخواهد داشت. پس اول مشکلاتتون رو بررسی کن! بله اول به جای بقیه کارهات یه مرخصی به خودت بده و بشین خوب فکر کن و مسائلی که باعث جداییتون شد رو تحلیل کن و سعی کن به جستجوی راه حل هاش بپردازی بعد برو سراغ آشتی و عذر خواهی.

از همه دوستان بابت نظرات و همدردیشون ممنون.
من فقط یک بار تو زندگیم بهش بی احترامی و بد کردم که همین طلاق شد.تو اون چند سالی که با هم بودیم من حتی غذا بدون اون نمیخوردم اگه اون نبود هر چی می خواست چشم بسته براش فراهم بود.اگه چیزی رو دوست داشت و می دونستم جز علایقش هست براش کم نمیزاشتم.من بهش میگفتم به خاطر عشق و علاقه من کوتاه بیا برای عروسی و چیزای ذیگه ولی همش میگفت استقلال نداری و من این پولو نمی خوام.
کی تو این زمینه قید این همه راحتی رو میزنه.
بهترین خونه و بهترین وسیله خونه رو داشت.میگفت چون مامانت از من نظر نخواست و خودش خونه رو پر کرد من اینو نمی خوام.
خوب مامان منم می خواست مثلا سوپرایزش کنه ولی میگفت نه اینا نیست منو حساب نمی یارید.
بهش به مناسبتا کادو میدم همین بعد از طلاق و پست میکنم و به حسابشم پول میریزم هر ماه ولی اومد کارتو داد به من که هیچی شو بر نمیدارم.آخه تو دعوا بابام بهش گفت خونه بابات این چیزا رو دیدی که الان این کارو میکنی و ناز میکنی.اونم کلا دیگه تموم کرد همه چیزو.
من همیشه عاشقش بودم.آقایون میدونند هکه که مردا فقط یک بار عاشقش میشیم .ولی اون دوسم داشت اینو همیشه حس میکردم.
خیلی دلم میخواد برم دنبالشو قبول کنه.وولی خانواده خودم یعنی بابام تو دعوا بحث رفت به باباش گفت من کس دیگرو میخوام و من نمیدونستم و اون بعدا موقع طلاق بهم گفت.
خیلی بابام منت پول سر زن و پدرخانمم گذاشت.
مادرم ولی خداییش خیلی دوسش داشت ولی اون میگفت دوسم نداره داره فیلم بازی میکنه که فقط تو رو خوشحال کنه.
و واسه مدت جدایی و درگیری طلاق بهم گفت دیدی حتی یک بار بهم زنگ نزد.
من از خدام هست برم دنبالش ولی نمیدونم چه طور با خانوادم و اون کنار بیام از هر طرف میشم تحت فشار.خانمم هم مغرور و غد هست وقتی بگه نه یعنی نه تا اونی که میخواد بشه.
باید چند تا خانواده رو راضی کنم.تازه میشم اول راه.خودشو نفرت از این ماجراها چی؟؟؟؟؟؟؟؟
تمام موهای شقیقم سفید شد تو این سن بدون قرص نمیتونم حتی یک ساعت بخوابم.می خوابم خواب میبینم همش با یکی دیگه ازدواج کرده و روانیم کرده این فکر

اول اینکه ایشون جدا شده و میتونه ازدواج هم بکنه و شما هم نباید روانی بشی ! یکم منطقی باش! تا وقتی این احساسات شدید رو نتونی کنترل کنی نمیتونی درست فکرکنی.

من بر خلاف دوستان نمیگم برو دنبالش! الان با این وضعیت روحی و احساسی بری دنبالش، حتما پدرت مخالفه و چه بسا بدتر از حرف های سابق رو به خانومت بزنه و شما در جریان نباشی و اوضاع چنان به هم ریخته بشه که دیگه هچوقت نتونی درستش کنی. یک بار با احساس رفتی جلو و منجر به طلاق شد. اگه میخوای به دستش بیاری احساسات رو بذار کنارو تصمیم عاقلانه بگیر.

دوست داره مستقل بشی، میتونی؟ میتونی جدا از پدرت استقلال مالی داشته باشی؟ میتونی یه خونه مستقل و یه کار مستقل جور کنی؟ چرا باید چند تا خونواده رو راضی کنی؟
خونواده شما خودت بودی و همسرت که از هم پاشیده شد یا پاشوندنش...الان که میخوای دوباره اون خونواده رو تشکیل بدی باز هم بقیه باید رخصت بدن؟
شما که یه نوجوون 16 ساله نیستی که بخوای به اذن پدرت بری خواستگاری.
من نمیگم بی احترامی کن، احترام همه رو حفظ کن اما اینکه خودت برای سرنوشتت تصمیم بگیری که اسمش بی احترامی نیست.

استقلال مالی که خانومت می گفته دقیقا الان متوجه می شی چقد مهمه من اگه جای خانومت بودم زمین و زمان رو به هم می ریختم اگه کسی بخواد بهم بگه " اینا رو تو خونه پدرت دیده بودی "
اگه شما استقلال مالی داشتی و روی پای خودت بودی پدرت به خودش اجازه چنین حرفی رو نمی داد
زن شما بوده باید به نحو احسن تامینش می کردی
دلیل نداشت پدرتون این حرفو به خانومت بزنه

ببینید من خودم همه اینا رو میدونم و میدونم یعنی راضی کردن برای زندگی دوباره یعنی تقریبا محال هست....
من نمیتونم استقلال پیدا کنم چون هم تک فرزند خانوادم و اونا هم به من خیلی وابسته هستن و من این وسط گیر کردم.یعنی عملا بین همسرم و خانوادم مجبور شدم اونا رو انتخاب کنم.
یعنی خانوادم مجبورم کردن هم واسه پول و هم اینکه مامانم مریض شد خیلی بدجور.دید خانوادم اینه که خانمم میخاد منو از اونا جدا کنه.من خستم دیگه با کسی تو خونه حرف نمیزنم نه اینکه قهر باشم بلکه انگیزه دیگه ندارم و هیچ هدفی ندارم.
نمیدونم چه طور استقلال پیدا کنم نه کاری بلدم نه درآمد جدایی دارم تو این اوضاع مملکت نمیدونم چه طور از صفر شروع کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟//
نمیدونم چه طور حرفمو بزنم....یا به قول شما به آرامش برسم.من نماز میخونم ولی این ماجرای جدایی و طلاق منو معتاد به الکل کرده برای اینکه کمتر فکر کنم.
حتی از کجا شروع کردن رو بلد نیستم.پدر خانم تو بحثها گفته بود اگه من با یک پیراهم برم دنبال دخترش بهم میده ولی با ده تا کارخونه به اسم زدن بابام نمیده....
خانوادم هم گناه دارن من تنها فرزندشون هستم ولی درک درست رو خواسته های من ندارن.
ولی خانمم میدونم و میشناسمش اگه یک شرط بزاره برام اونه که خانوادم برن ازش عذرخواهی که امکان نداره اینا برن


ا

سلام آقا محمد
شما اول باید به خودتون و شرایط روحیتون سروسامان بدین.یعنی از این حالت افسرده خارج بشین و خودتون را وابسطه به قرص و دوا ندونید...(اینا به معنی فراموش کردن ایشون نیست)اما باید اول از همه به خودتون برسید از نظر روحی.
برای شروع هم یک مشاور خوب پیدا کنید و برید پیشش تا بهتون کمک کنه که چطوری میتونید موضوع را با همسر و خانواده خودتون مطرح کنید و برگردید سرزندگیتون.
انقد هم خودتون را سرزنش نکنید .اگر قرار باشه تقاص کارتون را پس بدین تا حالا جورش را کشیدید پس دیگه محکوم کردن خودتون را بذارین کنار و یا علی بگین و بخواین که دوباره زندگی خوبی را کنار همسرتون شروع کنید همین که بخواین یعنی قدم اول و مهمترین قدم را برداشتید .مطمئن باشید که میشه و خانومتون هم برمیگرده .

ببین چقدرررر به خانومت و خونوادش فشار اومده که پدر خانومت این حرف رو زده!
حتی حاضر شده حمایتت کنه.
کار خونوادت اشتباهه. الان که میبینن شما شب و روزت یکی شده و زندگیت خراب شده راضی اند؟ الان خوشحالن؟ چرا باهاشون حرف نمیزنی؟ چرا نمیگی حالت خوب نیست؟
چرا نمیگی پشیمونی؟ نمیگی همسرت رو دوست داری؟ نمیگی میخوای با کسی که دوستش داری زندگی کنی، همونجوری که دوست داری؟
همه احساست رو صادقانه بهشون بگی جوابشون چیه؟
یعنی واقعا تو رو از زندگیت و عشقت و علاقه مندی هات جدا میکنن چون میخوان که مال اونا باشی و ازشون جدا نشی؟
من نمیفهمم. اگه اینجوریه که اسمش خودخواهیه.
اینجوری تا مجردی که رنگ آرامش رو نمیبینی چون هر انسانی نیاز به همسر و همدم داره. اگه هم ازدواج کنی که باز هم میفتی تو دو راهی همسر یا پدر و مادر!
چون هییییچ زنی حاضر نمیشه عشقش به شوهرش رو با کس دیگه تقسیم کنه چه برسه به اینکه اینجور رفتار ها رو هم تحمل کنه.
من نمیدونم.
امیدوارم کارشناسها بیان کمکت کنن. اما به نظرم داری نقش یک قربانی رو بازی میکنی و همین هم بوده که باعث آزار همسرت شده.

سلام داداش
رک میگم خانمت از دستتون راحت شده یگذار زندگیشون رو بکنن. چون شما سه تا مسئله رو نمیتونی تغییر بدی. اول تک فرزند بودنتون دوم وابستگی خانوادتون سوم موقعیت شغلی تون.
مطمئنا" اون بنده خدا هم الان تا حدی با این شرایط کنار اومدن خدا رو خوش نمیاد دو مرتبه تو این چرخه معیوب قرار بگیرن و دوباره روز از نو . اگر فرزندی نداری دنبال یکی هم فکر و هم سبک زندگی خودتون برا زندگی بگردی موفقتر هستی.
الکل رو هم کنار بگذار منم چند روزه خیلی مشروب میخورم که حال خودم رو نفهمم.

آقای محمد! تک فرزندی هیچ منافاتی با استقلال نداره! استقلال هیچ منافاتی با دوست داشتن پدر و مادر و توجه به اونها نداره! پولدار بودن پدر و کارخانه دار بودن ایشون، هیچ منافاتی با استقلال پسر تک فرزند نداره! کارخانه دار بودن پدر و تک فرزند بودن پسر، منافاتی با اینکه عروس نگون بخت خودش برای زندگیش تصمیم بگیره و سلقیه به خرج بده و خرید کنه، نداره! حتی کار کردن پسر در کارخانه پدر هم منافاتی با استقلال داشتن نداره (مگر اینکه این امر از سوی پدر و مادر بد تعبیر بشه و به اونها اجازه دخالت بی حد و حصر بده)!

چه قوانینی است که وضع کردی! نمیشه که هم خدا رو بخواهی هم خرما. اگر زنی با این روحیات را می پسندی باید زمینه و شرایط زندگی برای همچین زنی هم فراهم کنی. اگر نه که باید بروی سراغ زنی که با دیدن خونه ای که مادرت براش دکور کرده به ذوق بیاد و بال در بیاره. و دیگه فکر نکنه که پس سهم من در تهیه وسایل و مقدمات زندگی خودم چیست.

خواست خانوم سابقت روشنه: ایشون استقلال میخواد. ایشون نمیخواد نون تو سفره اش رو پدر شما تامین کنه و وسایل زندگیش را مادر شوهر تهیه کنه هر چند لوکس. و بعد هم بهش بگن که همچین چیزایی رو خونه بابات ندیدی! میخواد شما و ایشون با هم مستقل (هم مادی و هم معنوی) زندگی کنید و زندگیتون حد و مرز مشخصی داشته باشه نه اینکه گم باشه توی زندگی پدر و مادرت. میخواد احساس استقلال و عزت کنه توی این زندگی و بعنوان خانوم خونه به رسمیت شناخته بشه. واالسلام! اگر مرد این میدان هستی بسم الله. اگر نه که برو به فکر بخت دیگری باش.

امیدوارم زود به نتیجه برسی

سلام دوسته عزیز
میدونی مشکل تو نیستی مشکل خونواده اس که از روز اول نذاشتن شما افتاب مهتاب رو ببینی و همیشه همه چیز رو در اختیار شما گذاشتن نذاشتن حتی واسه کوچیکترین چیزی زحمت بکشی و خودت بدست بیاری. یه دوست دارم دقیقا مثله تو از نظر مادی هیچی کم نداره تک پسرم هست 27 سالشه ولی یه بچه هم می تونه کلاه سرش بذاره و یه روزم بدونه باباش دوام نمی یاره .تو هر مسعله ی کوچیکی باید از باباش اجازه بگیره قدرت تصمیم گیری نداره .من که دوستشم اصلا باهاش حال نمی کنم وای به حاله همسره اینده اش.حق با خانمه شماست و اینم بگم تو این دوره زمونه خیلی کم مثله ایشون پیدا میشه که قیده همچین زندگی رو بزنه .خیلی ها از این فرصت استفاده می کنن و ظاهرا با تو زندگی میکنه ولی با یکی دیگست و فقط از تو سو استفاده می کنه.خانمت می خواد خودت باشی یه مرد که بهش بشه تکیه کرد .یکی که واسه پولی که در می یاره زحمت بکشه (منظورم این نیست بری چاه بکنی ها) نه فقط خودت باش .همیشه حق با پدر و مادر نیست اونا بدی تو رو نمیخوان ولی احساسی رفتار میکنن و همین بیچارت می کنه . برو دنبالش و به حرفاش گوش کن هیچ وقت واسه شروع کردن دیر نیست

نمیدونم چی بگم.ولی خانمم فوق العاده خوب بود اصلا مادی گرا نبود ولی بعضی وقتا واسه لج کردن با خانوادم چیزای عجیب میخواست.ولی وقتی با چند نفر دیگه که همین جوری محض مشغولی آشنا شدم واقعا دیدم خداییش مثل اون دیگه نیست.
خیلی پاک بود حتی دلم برای غرغرکردناش تنگ شده.
تا حدودی حق باشماست ولی باید جای من باشید و بفهمید چی میکشم.
به قول آقا پژمان شاید نمیشه کاری کرد همین هست زندگیم.ولی نمیتونم از این افکار و وضعیت راحت بشم.خواسته های خانمم زیاد نیست ولی من نمیدونم ار کجا شروع کنم.
اصلا فایده داره یا نه؟
مامانم دوسش داره ولی بابام میگه اون سرت یاست داره و تو نمیفهمی.خسته شدم دیگه.حتی به فکر خودکشی هم افتادم چند بار

نه اینکه نمیشه کاری کرد میشه اما بایست همه زندگیت رو تغییر بدی
اول فکرت رو
دوم الکل رو کنار بگذاری
سوم یه خانه جدا برا خودت بگیری
چهارم ببین به چه چیزی علاقه داری سراغ همان کار برو. میتونی پول شروع کار رو از پدرت بگیری اما بگی پول رو بعد پس میدی
پنجم ارتباطت رو با خانوادت کمتر کنی
ششم سراغ خانمت بری و بگی چقدر عوض شدی
اینها هم مستلزم زمان هست شاید شش ماه تا یک سال طول بکشه
اگر مردش هستی پاشو

دوست عزیز/ متاسفانه منم شرایطی مشابه شرایط خانوم شما رو تجربه کردم و باور کنید که خیلی سخته، یکی که میاد ازدواج کنه در درجه اول با خود پسر طرف هست نه خانواده، خوب وقتی پدر و مادر و خواهر و برادر پسر هم میان سهمی به اندازه سهم خود پسر در زندگی پیدا می کنند طوری میشه که انگار آدم با کل خونواده ازدواج کرده، با 5 نفر طرفه نه با یه نفر. استقلال یک مرد ( و زن البته ) ، هم از لحاظ روحی و هم از لحاظ اقتصادی لازمه یک زندگی هست. اصلا مردی که می خواد ازدواج کنه باید بند نافش از خانواده اولیه جدا بشه تا بره یه خانواده جدید تشکیل بده. نه اینکه عروس خانوم را بگیره و بیاره و وصله کنه به خانواده قبلی. خانواده گسترده نزدیک یه قرن هست که دیگه از بین رفته و الان ما خانواده هسته ای داریم که میشه زن، شوهر و فرزندان والسلام. اینطوری که شما می فرمایید متاسفم که اینو می گم ولی شما گلیم خودتونو نمی تونید از آب بیرون بکشید بدون وجود پدر چه رسد به این که زن داشته باشید و بدتر از اون بچه. دوست خوب من حتما به شما پیشنهاد می کنم برید مشاوره و شدیدا رو خودتون کار کنید که یه شخصیت مستقل کسب کنید. وگرنه خانوم اولی که سهله اگر دوباره ازدواج کنید باز همین آش هست و همین کاسه. مگر این که دختری پول پرست بگیرید که بیاد به قول قدیمی ها بشینه بخوره بپوشه بخره و اینطوری سطحی زندگی کنه. از ما گفتن بود.

- - - Updated - - -

آقا محمد ( چه جالب که اسمتون هم با نامزد سابقم یکیه ) ، بعد سه سال بودن در همدردی اولین تاپیکی هست که انقدر احساساتی شدم با خوندنش، همه این حرفهایی که بین شما و خانوم سابقت رد و بدل شده کپی حرفهایی هست که بین من و نامزد سابقم رد و بدل شده بود. مادر ایشون هم به سلیقه خودشون واسه بنده لباس میخریدن، این مسئله چند تا بعد داشت: 1- تو چشم پسر و شوهرشون تبدیل به یه فرشته مقدس فداکار می شدن 2- بیکاری و بی مسئولیتی پسرشون را اینطوری پوشش می دادن ( که یعنی من دهنمو باز کنم بگم این چرا کار نمی کنه بگن که ما که همه چی برات فراهم کردیم ، خوب یه اسپانسر هم همه چی واسه آدم فراهم می کنه این شد زندگی؟) 3- سلیقه خودشون را به من تحمیل می کردند ( چون خونواده مذهبی بودند و سلیقه شون با من فرق داشت و می ترسیدن که من بر خلاف سلیقه اونها چیزی بپوشم ) ، آخه آقا محمد من به شما چی بگم؟ نرو سراغش گناه داره ، اینبار هم زن گرفتی برو کسی را بگیر که عاشق پول باشه و بخاطر پول از استقلالش، وجودش، شخصیتش و همه چیزش بتونه بگذره.

اینجا همه اومدن صورت مسئله رو روشن کردن.حالا نوبت خودته. من که معتقدم فقط مرگه که چاره نداره. برای هر چیزی بجنگی و تلاش کنی به دستش میاری. میدونم که دوست داری بیای اینجا دردودل کنی اما حالا وقتشه از همه حرفهای بچه های تالار به یه جمعبندی برسی و اول از همه از خودت بپرسی میخوای یا نه؟میخوای تمام تلاشت رو برای برگشتش انجام بدی؟ میخوای دوباره باهاش زندگی کنی یا اینکه نه ... فکر میکنی اگه اون برگرده ممکنه خیلی چیزها رو از دست بدی...به قول بی دل نمیشه هم خدا رو داشته باشی هم خرما رو که...پس تا تصمیم نگیری چیزی عوض نمیشه....خیلییییی فکر کن... شاید به این نتیجه رسیدی که بهتره همسر سابقت رو فراموش کنی و با کسی ازدواج کنی که تو همچین شرایطی احساس پادشاهی هم بکنه!هر وقت تونستی تصمیم بگیری بیا اینجا تا کمکت کنیم که واسه اجرای تصمیمت درست ترین راه رو بری...

ببین همه چی حله فقط میدونی الکی تو داری وقتتو تلف می کنی .خصلت ادما اینه که فراموش کارن اگه تو بری یکی دیگه رو در اغوش دارن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پژمان

اول فکرت رو
دوم الکل رو کنار بگذاری
سوم یه خانه جدا برا خودت بگیری
چهارم ببین به چه چیزی علاقه داری سراغ همان کار برو. میتونی پول شروع کار رو از پدرت بگیری اما بگی پول رو بعد پس میدی
پنجم ارتباطت رو با خانوادت کمتر کنی
ششم سراغ خانمت بری و بگی چقدر عوض شدی
اینها هم مستلزم زمان هست شاید شش ماه تا یک سال طول بکشه
اگر مردش هستی پاشو

---

اینهایی رو که گفتی یه دور هم برا خودت تکرارشون کن همچین که ملکه بشه:sentimental:!

بی دل
مورد زندگی من با ایشون خیلی متفاوت هست.