رابطه با یه دختر

سلام
نمی دونم از کجا شروع کنم راستش حدود یه سال از یه دختر بدجور خوشم اومده که حتی به خاطر اون به هیچ دختری حتی نگاهم نکردم
پارسال بود که یه جایی دیدمش باهاش یه کم صحبت کردم(البته با خونواده بودند)نه در مورد دوستی در مورد درس و پول و...
خلاصه شروع کردم به تحقیق در موردش شمارش رو از دختر داییم که دختر عمه اون دختر گرفتم(البته دختر داییم نفهمید)خلاصه این که شماره غریب جواب نمیده و حدود سی بار بهش زنگ زدم تا جواب (خودم رو معرفی نکردم) خواستم باهاش دوست بشم اما نشد چون دختر خیلی باهوش و محکمیه
خلاصه بگم یه روز از دی پارسال بهش اس دادم و گفتم من ازت خوشم اومده و این حرفا اما اون گفت که با هیچکی دوست نمیشه و این حرفا و گفت هیچ حسی به من نداره منم دیگه زیاد تو فکرش نبودم تا اینکه چند روز پیش دختر داییم اس داد و تاریخ تولد من رو می خواست نمی دونم واسه چی می خواست اولش نگفتم ولی بعدش با اصرارش تاریخش رو گفتم اما سالش رو می خواست به نظرم واسه اون می خواست
نمی دونم ولی یه حس عجیبی بهش دارم اصلا به خاطر صورت و پول و اینها نمی خوامش .اون یه دختر باهوش و محکم و خونواده دار
خلاصه می خواستم به دختر داییم بگم که تا بره باهاش صحبت کنه ببینه چی میگه و بگه من قصد دوستی ندارم و فقط می خوام چند وقت با هم آشنا بشیم اگه از هم خوشمون اومد با هم ادامه بدیم
همین

حالا نمی دونم این کار درستیه یا نه
من نوزده سالم و رشته ریاضیم و باید امسال کنکور بدم و اون 17 سالش
من از نظر دانشگاه و سربازی مشکلی ندارم چون سربازی معافم و دانشگاه هم اگه به خاطر اون باشه حاضرم رتبه زیر صد بیارم

دوستی اینا که چیز چرتیه اگه واقعا مسمم هستی برو تو خونه به خانوادت بگو اگر میخای ازدواج کنی باید اینقدر مرد شده باشی که تو چشاش مادرت نگاه کنی حرفتو بزنی هر وقت تونستی این کارو بکنی به ازدواج فکر کن

سلام
به نظر من سن شما واسه ازدواج هنوز خیلی کمه
البته بازم ربط به فرهنگ خانوادتون و خودتون داره.
و در این مورد اصلا پیشنهاد نمیدم با دختر داییت صحبت کنی .
به جای اینکه با دختر داییت صحبت کنی با مادر یا بابات صحبت کن .
سمت اون دختر هم نرو ... نزار اون دختر از پاک بودنش بیا بیرون.
چون اگه با تو اومد و بعد چنوقت رابطتون بهم خورد .
احتمال اینکه اون بره سراغ یکی دگه خیلی بیشتره .
و مقصر اصلی هم در اینکه اون دختر از پاک بودن بیرون اوردی تویی
.......
پیشنهاد من برو دانشگاه حد اقل دو یا سه سال که از دانشگاه گذشت تا سنت حداقل برسه به 21 یا 22 بیو با مادرت صحبت کن .
در این شرایط فقط خانواده رو بفرست جلو نه دختر داییت رو .

و دوم یکم از تو فکر و خیال بافی بیا بیرون
تو ازکجا میدونی سنتو واسه اون میخواد .
خیال بافی نکن که فقط خودت عذاب میبینی .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegi-sabz

سلام
به نظر من سن شما واسه ازدواج هنوز خیلی کمه
البته بازم ربط به فرهنگ خانوادتون و خودتون داره.
و در این مورد اصلا پیشنهاد نمیدم با دختر داییت صحبت کنی .
به جای اینکه با دختر داییت صحبت کنی با مادر یا بابات صحبت کن .
سمت اون دختر هم نرو ... نزار اون دختر از پاک بودنش بیا بیرون.
چون اگه با تو اومد و بعد چنوقت رابطتون بهم خورد .
احتمال اینکه اون بره سراغ یکی دگه خیلی بیشتره .
و مقصر اصلی هم در اینکه اون دختر از پاک بودن بیرون اوردی تویی
.......
پیشنهاد من برو دانشگاه حد اقل دو یا سه سال که از دانشگاه گذشت تا سنت حداقل برسه به 21 یا 22 بیو با مادرت صحبت کن .
در این شرایط فقط خانواده رو بفرست جلو نه دختر داییت رو .

و دوم یکم از تو فکر و خیال بافی بیا بیرون
تو ازکجا میدونی سنتو واسه اون میخواد .
خیال بافی نکن که فقط خودت عذاب میبینی .

---

آخه دختر داییم خیلی با اون خوب منم واسه دوستی نمی خوامش اولشم بهش میگم

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط amirreza

سلام
نمی دونم از کجا شروع کنم راستش حدود یه سال از یه دختر بدجور خوشم اومده که حتی به خاطر اون به هیچ دختری حتی نگاهم نکردم
پارسال بود که یه جایی دیدمش باهاش یه کم صحبت کردم(البته با خونواده بودند)نه در مورد دوستی در مورد درس و پول و...خلاصه شروع کردم به تحقیق در موردش شمارش رو از دختر داییم که دختر عمه اون دختر گرفتم(البته دختر داییم نفهمید)خلاصه این که شماره غریب جواب نمیده و حدود سی بار بهش زنگ زدم تا جواب (خودم رو معرفی نکردم) خواستم باهاش دوست بشم اما نشد چون دختر خیلی باهوش و محکمیه
خلاصه بگم یه روز از دی پارسال بهش اس دادم و گفتم من ازت خوشم اومده و این حرفا اما اون گفت که با هیچکی دوست نمیشه و این حرفا و گفت هیچ حسی به من نداره منم دیگه زیاد تو فکرش نبودم تا اینکه چند روز پیش دختر داییم اس داد و تاریخ تولد من رو می خواست نمی دونم واسه چی می خواست اولش نگفتم ولی بعدش با اصرارش تاریخش رو گفتم اما سالش رو می خواست به نظرم واسه اون می خواست
نمی دونم ولی یه حس عجیبی بهش دارم اصلا به خاطر صورت و پول و اینها نمی خوامش .اون یه دختر باهوش و محکم و خونواده دار
خلاصه می خواستم به دختر داییم بگم که تا بره باهاش صحبت کنه ببینه چی میگه و بگه من قصد دوستی ندارم و فقط می خوام چند وقت با هم آشنا بشیم اگه از هم خوشمون اومد با هم ادامه بدیم
همین

حالا نمی دونم این کار درستیه یا نه
من نوزده سالم و رشته ریاضیم و باید امسال کنکور بدم و اون 17 سالش
من از نظر دانشگاه و سربازی مشکلی ندارم چون سربازی معافم و دانشگاه هم اگه به خاطر اون باشه حاضرم رتبه زیر صد بیارم

---

منظورم از این تکه این که می خواستم امتحانش کنم

کسی نیست؟

سلام دوست عزیز

مشخصه که هدف شما خیر هست فقط برای راهنمایی به سوالات زیر پاسخ بدهید.

آیا شما میخواهید ازدواج کنید؟چرا؟

چرا فکر میکنید آماده ازدواج هستید؟

چرا فکر میکنید که این فرد برای فکر کردن به موضوع ازدواج برای شما مناسب هست؟

معیار شما برای ازدواج چی هست؟

مشکل اتمام درس یا شغل و .....چی میشه؟

منتظر پاسخت هستیم.

سلام شما سنتون کمه و این جور دوست داشتن ها هم طبیعیه نه شما می تونید به ازدواج فکر کنید نه اون دختر خانم . الان شما فقط باید درستون و هدف قرار بدید. و اصلا هم برا شروع این رابطه هیچ اقدامی نکنید اگر شما واقعا دوسشون دارید پس فکر ایشون رو هم با این مسائل بچه گونه در گیر نکنید . شما تو سنی نیستید که معیار ثابت برا ازدواج داشته باشید تا اون مرحله کلی تغییرات تو افکارتون ایجاد می شه. تنها کاری که می تونید بکنید اینه که به درستون تمرکز کنید.

واقعا اگه میخواییش

از طریق خانواده برو جلو همین و بس . (بخدا خیرت در این هست .)
اگه از طرق خانوده نری جلو کمترین اسیبش ابرو ریزی هست که ممکنه تو خانواده پیش بیاد .
حالا آسیب های روحی رو فعلا بیخیال میشیم


اگه میتونی داداش من از طریق خانواده بری جلو بسم الله ...

سلام دوست عزیز

هر جوانی باید روزی تشکیل خانواده دهدو ازدواج کند. اما شرایط ها باید محیا باشند .

همانطور که خانم ویدا عرض کردن به سوالات پاسخ دهید چون مهم بوده .

از نظر من که مرد هستم و نان آور خانواده . اول کار و درآمدی که بتوانی خرجی خانواده را دهی . نه این مبالغی که آب باریکی .

و مورد دیگر . رشد ذهنی . هر انسانی در سنین مخطلف به رشدی ذهنی میرسد . باید خوب خودت را شناخته باشی که میتوانی بار زندگی را بر دوش بکشی مشکلاتش را . سختی هایش را . همشه خوشی نیست . مرد زیر بار مشکلات زندگی مرد تر میشود .

الان شما عاشق شدهید و در ذهن شما مملوع از رویا های شیرین میباشد . بخشهای مثبت یک زندگی را میبینی خوشی هایش را باهم بیرون رفتنها

بگو بخندها . بعد که وارد زندگی شدی میبینید که زندگی با رویا فاصله زیادی دارد .

دوست عزیز . با دوستان یا فامیل های که متاهل هستند و موفق مشورت کن از تجربیاتشون برایتان بگویند.

ماهم تا آنجایی که شود راهنمایتون و ذهنتون را باز میکنیم. تا بهتر بتوانی تصمیم بگیری.

موفق باشی .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ویدا@

سلام دوست عزیز

مشخصه که هدف شما خیر هست فقط برای راهنمایی به سوالات زیر پاسخ بدهید.

آیا شما میخواهید ازدواج کنید؟چرا؟

چرا فکر میکنید آماده ازدواج هستید؟

چرا فکر میکنید که این فرد برای فکر کردن به موضوع ازدواج برای شما مناسب هست؟

معیار شما برای ازدواج چی هست؟

مشکل اتمام درس یا شغل و .....چی میشه؟

منتظر پاسخت هستیم.

---

اولا ازتون ممنونم که کمک کردین
در جواب سوالا باید بگم من الان شرایط ازدواج رو ندارم
بزارین اصلا بگیم چرا به این جا رسیدم
راستش من از این بچه پرروهای ته کلاس بودم از اون شلوغا که زندگیشون فقط فوتبال تو کوچه و ولگردی بود
اما نمی دونم از سال دوم که اومدم رشته ریاضی واسه هرکاری که میخوام انجام بدم برنامه دارم و قبل هر کارم سی ثانیه فکر می کنم نمی دونم زدگیم شده حساب کتاب و ا لان سه چهار سال حتی فکر یک درصد یک اتفاق رو هم می کنم
دوما من می خوام به یه ثبات تو زندگیم برسم یه هدف نه این که از صبح بچرخم و ول بگردم و دنبال ناموس مردم باشم
سوما به نظرم وقتی یکی رو دوست داشه باشی تو این جامعه که فحشا بیداد میکنه می تونم حتی به خاطر اون دور خیلی از کارا رو خط بکشم و هم من می تونم تو این سن از مشکلات این سن سربلند بیرون بیام هم اون
بعدشم من تک فرزند خونواده ام و سربازی معافم از لحاظ شغل و درآمد به نظر خودم مشکلی ندارم
و صحبت آخرم اینه که من دوست ندارم کسی بفهم که من با اون رابطه داشتم شاید واسه من بد نشه ولی واسه اون بد چون دوسش دارم شاید اصلا ما به هم نیومدیم
شاید اصلا من مردم اون دختر نباید تا آخر عمر سایه سنگین اسم من روش باشه
ولی من می خوام واسه چند سال دیگه برنامه ریزی کنم که به هم برسیم
چون الان واقعا خودم رو لایق بر دوش کشیدن بار یه خونواده نمی بینم

اولا بهتون تبريك مي گم كه براي زندگيتون برنامه داريد و كم كم هدفاي زندگيتون براتون مهم شده مسئله مشكل شما با داشتن شغل و يا استقال مالي نيست اينجا مسئله سن كم شماست.ما آدما حتي نمي تونيم از چند ثانيه بعد زندگيمون خبر داشته باشيم چه برسه براي چهار سال بعد شما تصميم بگيريد. چون اتفاقات زيادي تو اين 4 سال هم براي شما هم براي اون دختر خانم مي تونه بيوفته. فقط مي تونيد انگيزه تون و ببريد بالا و براي موفق شدن خودتون تو آينده بيشتر تلاش كنيد. اين زندگي تنها خودتون نيست كه بخوايد برا 4 سال آينده برنامه ريزي كنيد ماها فقط برا آينده خودتمون مي تونيم برنامه بريزيم. شايد ايشون برنامه هاي متفاوتي براي 4 سال بعدي زندگيشون داشته باشند. مي خوام اينو بگم هيچ اقدامي نكنيد حتي براي دوستي كه اين سن و سال شم اين روابط اشتباهه زندگيه و براي اهداف آيندتون مي تونه آسيب برسونه. پس الان مهمترين برنامه زندگي شما بايد رفتن به دانشگاه باشه نه مسائل ديگه

دوستان دیگه نظر ندارن

واقعا خیلی ممنون از لطف توجهتون
ناسلامتی اسم سایت همدردی هااااا

عجب دیوونه شدم اومدم تو این سایت
واقعا دمتون گرم
خیلی ممنون
ازتون ممنونم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط amirreza

واقعا خیلی ممنون از لطف توجهتون
ناسلامتی اسم سایت همدردی هااااا

---

سلام دوست عزیزم. ناراحت نشوید

وقت امتحانات است و کمتر دوستان در تالار هستند تا راهنمایتون کنند.

و دوستانی هم که تا توانستند راهنماهی هایی برای حل مشکلتون عرض کردن .

ما راه را به شما نشان میدهیم. و چگونه رفتن با چه چیزی رفت را باید خودتون انتخاب کنید.

مشاوران حضوری هم راه وچاه را نشان میدهند .

دوستان هرچه از دستشان بر آید برای مراجعین انجام خواهند داد .

به پست تون و مطالبی که دوستان عرض کردن دقت کنید با دقت بخوانید بخش هایی را جدا کنید و انجام دهید تا به نتیجه برسید .

کسی از راهنمایی نتیجه میگیرد که خوب به راهنمایی ها دقت و عمل کنید . فقط خواندن مطالب مشکلی حل نخواهد کرد .

همه این صحبتا درست..این ماجرا رو 2 جور فرض میکنیم..فرض اول اینکه شما با این خانوم آشنا شدی و چند سال هم دوست بودید..بعد شما به این نتیجه رسیدی که این خانوم بدرد شما نمیخوره..شمائی که اینقد واست مهمه که سایه سنگین اسمت رو این دختر نباشه..چطور میتونی بعد از چند سال این خانوم رو با چند سال خاطره و وابستگی و احتمالا سنگینی اسمت رها کنی؟تازه اگه بخاطر احساسی که داری بتونی منطقی تصمیم بگیری تا اونموقع.فرض 2 اینکه چند سال دیگه بخوای باش ازدواج کنی..پسرا به یه سنی که میرسن(24.25)ممکنه نظراتشون عوض بشه..خواسته ها و تمایلاتشون دیگه اونی نباشه که قبلا بود..بعد وقتی این خانوم همسرت باشه و تازه متوجه شی این اونی نبوده که میخواستی میخوای چکار کنی؟
بنظر من از حالا فکر ازدواج رو نکن..بذار یکم زمان بگذره..این شور و هیجان که مقتضای سنه از سرت بیفته..انشالا دانشگاهت که تمام شد و یه شغل خوب پیدا کردی مورد واسه ازدواجم پیدا میکنی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط amirreza

عجب دیوونه شدم اومدم تو این سایت
واقعا دمتون گرم
خیلی ممنون
ازتون ممنونم

---

چقدر عجولی!

اگه به هیچ وجه آمادگی برای ازدواج نداری اصلا اقدام نکن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

سلام
نیازی نیست بفهمی که دوستت داره یا نه
ازدواج نسیه ای و چکی نداریم.
هر وقت شرایطت جور شد، خواستگاری می کنی و با توجه وضعیت نقدی که در آن هنگام از خودت ارائه می دهی هر دو از معیارهای یکدیگر و علاقمندی هم آگاه می شوید.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

سلام
1 - من فکر می کردم و می کنم که تنها بسنده کردن به سن شناسنامه ای افراد را به خطا می اندازد.
خودآگاهی ، مهارتهای لازم زندگی و بلوغ های مختلف لزوما برای همه کس ، همبستگی مستقیم با سن ندارد.
البته شاید اکثر دختران یا خانواده دخترانی که به بنده جواب نه می دادند، همین طور که در جامعه رایج هست و شما هم تحلیل کردید ، بنده را بررسی کردند.
من تصور می کنم که می توانیم پتانسیل های ازدواج را از سنین پیش دبستانی و حتی دبستان در فرزندانمان بیابیم. من پسرم 13 سالش هست. اگر بسیار سخت گیرانه برخورد کنم او هم اکنون از 20 نمره بیش از 15 نمره لازم برای ازدواج را دارد. و حتی اگر ضرورت پیدا کند، همین امروزه هم می تواند حتی مسائل اقتصادی را اداره کند.
مهم دیدگاه آدمها به زندگی هست. بگذریم..... این مهم را نمی توان در اینجا باز کرد. چون سوء تفاهمات را می افزاید.



2 - ...[فرزندانم] به خاطر توانمندی هایی که در مورد اداره زندگی دارند. اختیار با خودشان هست. اما اگر طالب رنج بیشتر نباشند می توانند با قبولی در دانشگاه ازدواج کنند. اما چون فلسفه رنج برایشان حل شده هست. ممکن است قبل از ادامه تحصیل، هم اگر احساس نیاز کنند، زمینه لازم را برای ازدواجشان را فراهم کنند.
بنده آگاهی های لازم را با دیگران از جمله فرزندانم در میان می گذارم. تصمیم در مورد ازدواج یا طلاق به عهده خودشان هست.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

1 - هنوز اون موقع مشاور نبودم. یه چک لیستی داشتم که معیارهای اولیه ام در آن بود.

راستی 20 سالم تمام شده بود که ازدواج من هم انجام شد.
گفتنی هست بررسی هایم در مورد خانمم خیلی طول کشید ، اما بنده فقط نیم ساعت با او حضوری صحبت کردم که کفایت جلسه را اعلام کردیم.

:316:

---

اخه چرا بعضی از کاربرا هر موضوعی پیش می اد می گن مرد باش از طریق خانواده برو جلو .اخه واسه یه پسر 19 ساله این چیزا طبیعیه ممکنه هر روز پیش بیاد این نشد یکی دیگه هنوز سر از تخم بیرون نیورده بره زن بگیره که چی هیچیش که معلوم نیست تازه 4سال دیگه که لیسانس بگیره تازه باید بگردی دنباله کار و میوفتی تو مشکلات زندگی .منم مثه توام حس کردم کسی رو پیدا کردم که تو این وضعیت جامه یه فرشته اس البته به نظر من .فقط خودت برو جلو اگه دوسش داری باید همه تلاشتو واسه بدست اوردنش بکنی

ببخشید که عجله کردم
بازم اگه دوستان نظری دارن بگن منتظرم

سلام
راستش امروز رفتم به دختر داییم بگم و یه جورایی هم بهش نخ دادم اما یه چیزی تو دلم گفت نگو . شاید صبر کنم بعد امتحانا بهش بگم
نظرتون چیه؟

سلام
شما اینجا دنبال جوابی هستی که دوست دارید بشنوید، درسته؟!
خب اکثر دوستان نظرشون اینه که فعلا صبر کنید


نمیخواید جواب سوالای ویدا جان رو بدید؟
شما تا حالا شغلی هم داشتید؟

راستش شغل که نه
آخه هنوز دازم درس می خونم

من همیشه دوست دارم همه نظرات رو بشنوم حالا واسم فرقی نداره خوب باشه یا نه

سلام.
برادر من شما 19 سالته و اون دختر 17 جفتتون هنوز کلی راه دارید برای رفتن.چرا تو این سن خودت رو درگیر میکنی درست رو بخون برو دانشگاه.دنیای تو تو این مدت احتمالا فقط درس بوده به خاطر همین احساس میکنی دوسش داری.باور کن اگه بری دانشگاه حتما فراموشش میکنی.حداقل تا زمانی که نرفتی دانشگاه دست نگه دار.
اگه اون دختر رو دوست داری اگه از پاکی اون دختر خوشت اومده پس نذار تا با دوستی با تو پاکیش از بین بره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط setareh 1390

سلام.
برادر من شما 19 سالته و اون دختر 17 جفتتون هنوز کلی راه دارید برای رفتن.چرا تو این سن خودت رو درگیر میکنی درست رو بخون برو دانشگاه.دنیای تو تو این مدت احتمالا فقط درس بوده به خاطر همین احساس میکنی دوسش داری.باور کن اگه بری دانشگاه حتما فراموشش میکنی.حداقل تا زمانی که نرفتی دانشگاه دست نگه دار.
اگه اون دختر رو دوست داری اگه از پاکی اون دختر خوشت اومده پس نذار تا با دوستی با تو پاکیش از بین بره.

---

شاید این متنت رو نزدیک به صد مرتبه خوندم
ممنونم از این که جواب دادی
اما به خدا یه چیزایی به چشم دارم می بینم که نمی تونم نرم دنبال یه دختر که واسه خودم باشه الان دارم میبینم یه دختر اول دبیرستانی باکره نیست جوش میارم واقعا تو این اوضاع مملکت به نظرم اگه بتونم همینی رو که دوسش دارم واسه خودم نگه دارم به نظر خودم کار شاقی کردم
ولی بازم منتظر نظراتونم
ممنون

شاید متنم رو هزار بار خونده باشی.احتمالا روش فکر نکردی.
درست زمونه خراب شده ولی این خرابی زمان ما هم بود مثلا تو کلاس 18 نفری ما 15 نفر دوست پسر داشتن و نصف اونها هم...
ولی ما 3 نفری که نداشتیم هنوز هم نداریم اون موقع خودمون هم فکر میکردیم نسل ماها منقرض شده ولی وقتی واد دانشگاه شدم دیدم نه یه عالمه دختر مثل من هستند که تاحالا با کسی دوست نشدن!!!!
مگه نمیگی دختر خوبیه و پاکه پس چرا میترسی باور کن اون تا اخرش هم پاک میمونه.الان برای هر اقدامی از جانب تو زوده.فکر کن اصلا با تو دوست شد یه سال یا دوسال بعد دعواتون شد و رابطه تمام شد اونموقع ترس اون دختر ریخته و خیلی راحت میتونه با یه پسر دیگه دوست بشه و خیلی راحت اون پاکیش از بین میره.اینی که میگم رو دیدم.دیدم دخترهایی رو که برای اولین بار با کسی دوست شدن و وقتی با اون بهم زدن خیلی راحت رفتن دنبال یه پسر دیگه یادت نره همیشه توی همه ی کارها بار اولش سخته....
(ضمن اینکه همیشه اگه تقاضا نباشه عرضه هم نیست .اگه الان بعضی از دخترها بد شدن همش تقصیر دخترها نیست یکم هم بهتر اقایون تو خودشون هم دنبال مشکل باشند مطمینن اگه اونها طالب این چیزها نبودن یه دختر هم الکی خودش رو خراب نمیکرد.)این قسمت خطاب به همه ی اقایونی بود که همش میگند دختر سالم کم شده.اتفاقا ما خانمها هم نظر داریم که پسر سالم و مرد کم شده.

راستش رفتم به دختر داییم گفتم
اونم گفت فعلا باید چند روزی صبر کنی
تا ببینم چی میشه
:323:بازم اگه کسی راهنمایی داره بگه
ممنون میشم:325:

ببین امیررضا خان! من اصن نمیگم چون شغل نداری یا درس نخوندی و این حرفا بی خیال شو.
ولی یه چیزی رو از ته دل بهت میگم. ببین خیلی از پسرا عاشق میشن به این معنی که یکیو می بینن و فکر میکنن اگه من به این نرسم، دیگه برای همیشه باید تنها باشم. دیگه عمرا مثل این دختر پیدا بشه. من خودم 2 سال پیش، وقتی تو دوره ی کارشناسیم عاشق شدم. از طرفی شرایط ازدواج رو هم نداشتم که بخام به اون دختر برسم. این مسئله برام کلی دغدغه های بی خود درست کرد، کلی افسردگی و فکر و خیال، اتلاف عمر. به هر حال گذشت و من بنا به شرایط تحصیل دیگه اون خانم رو مدتها ندیدم ولی باز هم خیلی فکر می کردم بهش ولی کم کم کمرنگ تر شد و من هم بزرگتر . حالا الان که به اون روزها فکر می کنم، فقط خندم میگیره از کارهایی که می کردم از دغدغه هایی که داشتم. اگه الان خود اون دختر بیاد به من بگه با هم ازدواج کنیم. من قبول نمی کنم. چون خیلی عوض شدم. فکرم شکل گرفته تازه. فهمیدم اونا فقط هیجاناتی بود که البته باید باشه تا آدم رشد کنه. اینا همش به این خاطر هست که آدمها خصوصا تو این سنی که تو از این به بعد توش هستی. خیلی زیاد تغییر میکنن. اهدافشون، نگاه هاشون، معیارهاشون خیلی خیلی عوض میشه.
سعی کن بر هیجانت غلبه کنی. اینا رو همه دارن برا تو یکی هم فقط نیست. قدر این روزهای عمرتو خیلی بدون. خیلی به پیشرفت خودت فکر کن که فرداها نون این روزاتو باید بخوری.