با این تفاوت فکری جدا بشم؟!دو هفته فرصت ماندن یا رفتن دارم!!!!

سلام دوستان .
اتفاق بدی داره می افته . کار از مشاور گذشته.
دو هفته مهلت خواستم, تا بگم توی زندگیم می مونم یا میرم!!:(

خلاصه بگم. من به همسرم اعتماد ندارم , ولی کنترلش نکردم ,که ببینم ,خیانت کرده به من یا نه؟!
اما تعهد هم ازش ندیدم.(چت و وب و کنجکاوی بیش از حد به خانم ها و نگاه هایی که مدام یکی و دنبال می کنه و ...)
اختلاف فکری مذهبی داریم. می خواهد آزادتر باشه , ولی من محدود.

الانم کارش جوریه که باید بره خارج از ایران و حتی شهر های داخلی دیگه.

به این ترتیب , در زندگی عادی مشکل داشتم , و الان این شرایط وضعیت رو بدترش کرد.

گفت: می تونم قسم بخورم که کار بدی نمی کنم و بهت وفادارم. نمی خواهی هم یه فکر جدی کن , کار دیگه ای نمی تونم کنم.

من چی کار کنم؟؟؟ هر بار قسم خورده شکوندش! خودشم سوتی داده ,که یه کاری می کرده پنهونی.

ببخشید اگه بد نوشتم. تو رو خدا متذکر این نشید, در همین حد می تونم روان بنویسم که قابل فهم باشه...

خودت می گی چیزی ثابت نشده ولی از یه طرف هم ناراضی هستی خیانت باید ثابت بشه ولی اگه واقعا اذیت می شی که تو این شرایط هر زنی اذیت می شه جدا شو چه دلیلی داره خودتو اذیت کنی و نگاه های حیض شوهرتو تحمل کنی

سلام لیلا خانم.
چقدر تند میرین مگه چی شده که به جدایی فکر کنی؟
من با اینهمه تفاوت عقیده هرگز لحظه ای به جدایی فکر نمیکنم چون این عشقه که زندگی رو زیبا میکنه و فکر میکنم این خود ماییم که عشقمون رو ترسیم میکنیم.
حتما تایپیک های منو بخون تا ببینی بقیه هم اختلاف دارن با همسراشون اما دارن خیلی راحت زندگی میکنن و فقط سعی میکنن مشکلاتشونو کمتر کنن.
انشاالله با یک تصمیم عجولانه یک عمر حسرت نخوری عزیزم

من نمیفهمم چرا یه نفر اولین فکری که به ذهنش میرسه جدائیه و دیگران هم از دور نشستن سریع میگن آره جدا شو...شما اول باید ببینی دقیقا با چی مشکل داری..بعد اون مشکلو با همسرت در میون بذاری و حلش کنین..البته مردا زبون منطقی نمیفهمم.یکم سیاست زنانه قاطیش کن..من جات باشم برمیگردم و میگم من دوست دارم شوهرمی و نمیتونم طلاق بگیرم..ببین شاید جائی واسش کم گذاشتی که چشمش میچرخه..شاید خیلی واسش مایه نذاشتی.باسیاست رامش کن..اگه میتونی سفرائی که میره باهاش برو.. یه مدت به ساز دلش راه بیا بهونه گیری نکن..مهربون باش ببین چطور میشه اوضاعت..پیش مشاور برو و راهکار بخواه..آخه چرا فکر میکنی اگه طلاق بگیری از این مشکلات تو زندگی بعدت نداری؟طلاق آخرین راهکاره..وقتی دیگه واقعا نمیتونی تحمل کنی و هیچ راهیم نیست

اگه جدا شدن اینقدر واست راحته، جدا شو.

برای یه مانتو خریدن یک ماه مغازه ها را می گردی، اونوقت واسه طلاق می خوای سر دو هفته تصمیم بگیری؟
فکر می کنی جدا شدن به همین راحتیه؟
مثل ماهی توی آبی، متوجه نیستی.
وقتی جدا بشی تازه می فهمی که چقدر نفس کشیدن سخته.
من همسرت و روابطت و مشکلات شما را نمی دونم. ولی این را می دونم که وقتی دور بشی تازه می فهمی اصلا درک درستی از موضوع نداشتی.

کلا آدم هیجانی و ضربتی هستی انگار. تاپیک قبلیت هم "بدویید که حرمتها شکسته شد" این هم "بدویید که تا آخر هفته باید تصمیم بگیرم" ...
چه خبره؟ آروم باش.

برو مشاوره.
مشکلت را حل کن. یعنی چی جدا بشم.

سلام عزیزان ممنون از همه تنهام نذاشتید راهنماییم کردین.

_سان آی جان همین رو هم باید خوب فکر کنم.
_شمیم الزهرا چشم حتما می خونم.ممنون

_ dokhtare-asemon عزیزم آخرین فکرم اینه . من بالا برم ,پایین بیام .ایشون دوست داره, بی چون و چرا ,رهاش کنم ,به حال خودش.
دنیا رو جلو چشام سیاه کرد گفتم همه رفیقاتن این بار منم ببر. براش عیب من و سفر کاری ببره . گفت بکل این و از سرت بیرون کن.

چشم ولی باید دوستم داشته باشه و خودش بخواد منم باهاش همراه باشم.مدام می گه من همینی هستم که دیدی بمیرم بازم همون آدمم.
مشاور رو دارم دنبال می کنم ولی کاملا بی فایده هست. گفت انتخاب کن, می سازی یا میری! اگه موندی ,دیگه دست از بحث بردار.

_ شیدای عزیزم راست میگین شما, ولی مگه من خواستم .انقدر سرد شده که می گه:
اگه موندی دیگه قدغن هست ,بحث کردن تو خونمون .
خسته شدم مدام داریم حل مشکلات می کنیم ,که اصلا چیزی حل نمی شه. فقط حرف حرف و منم تو رو نمی فهمم.
و اینکه این دو هفته بشین فکر کن, با چه کاری کسب اعتماد می کنی از من. که من انجام بدم به جز کم شدن از کارهایی که می خوام تو زندگی کنم.

بخدا , منم از این حس بد تاپیکم بدم میاد, ولی مگه دسته منه. زندگیمو ریخته بهم, پی آزادی هایی که اساسی نداره .همش می جنگه. طی یه ماه اصلا زندگیم یه جور دیگه شد:(:323: دعا کنین برام موندم چی کار کنم.

مسئله فقط تحمل کردن نیست. دو سال شب تا صبح دعوا داریم . دیگه از روی عادت دوستم داره, اگه داشته باشه.
تو روابط خودمون ,خیلی تلاش کردم ,ولی اوضاع از روز عروسی, غیر عادی و تعجب برانگیز بوده و تنها علت همسرم برای ازدواج با من , فقط زیباییم بود.

تو خوشحالی هامون ,هم کاری با من نداشت و نداره .خیلی همت کنه , بغلم می کنه. هیچ و واقعا حاضر به هیچ کاری در مورد روابطمون نیست, جز اصل موضوع.بر خلاف روحیاتش!!!
نمی دونم میشد این رو بگم تو تالار یا نه؟

اخلاق مذهبی هم, زبونش پیش من ,یه جور می چرخه. عملش جور دیگه!

گیر میده, ولی برام ,اگه با عملش می خوند , به جای سخت بودن, از خدام بود.آرزوم این بود مذهبی تر بشم. اصلا رشد شخصیتیم رو تو راه مذهب میبینم. که با این می تونم بسازم مهم نیست برام.

ولی انگ می چسبونه بهم بدم میاد.بهم برمی خوره .نقاط ضعفش و با ایراد گرفتن من می خواد بپوشونه.

پس می گید بیخیال شم یعنی؟مشکلی ندارم رهاش کنم به حال خودش فقط می دونم خودم دیگه نمی تونم دوسش داشته باشم.

فکر نکنم همه خانم ها هم عاشق همسرشون باشن. منم میدونم با این کاراش فقط هم خونه ای میشم که برای بهم نخوردن زندگی محبت بی توقع کنم.

از پسش بر میام ولی حماقت نباشه؟اگه این بار احساس کنه دارم سنگ میندازم جلو پاش. راحت و بدون بحث , کار خودش و می کنه و غر بزنم قطعا طلاق!

هر کاری به نظرتون میاد بگید, من آدم روزهای سختم, ولی نمی خوام احمق باشم. بگه خودت خواستی موندی...

سلام
در مورد خودت و همسرت بيشتر اطلاعات ميدي؟ سن و تحصيلات و شغل و نحوه ازدواج و اينكه چند ساله ازدواج كردي؟
مشكل اصليت چيه؟
قبل از ازدواج نميدونستي همچين آدميه؟
البته منم به شخصه از اينكه شوهرم بخواد همش توي سفر باشه و نخواد كه من توي اين مسير در كنارش باشم اصلا خوشم نمياد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khoshkhabar

سلام
در مورد خودت و همسرت بيشتر اطلاعات ميدي؟ سن و تحصيلات و شغل و نحوه ازدواج و اينكه چند ساله ازدواج كردي؟
مشكل اصليت چيه؟
قبل از ازدواج نميدونستي همچين آدميه؟
البته منم به شخصه از اينكه شوهرم بخواد همش توي سفر باشه و نخواد كه من توي اين مسير در كنارش باشم اصلا خوشم نمياد.

---

سلام دوست خوبم.
قبل هر چیز توانستم کمی تاپیک های شمیم الزهرا رو بخونم.
دوست عزیزم خیلی برام جالب بوده, که شما کما بیش مثل من بودی ,ولی پشیمان نشدی. واقعا من و تو فکر فرو برده .شاید من با احساس پشیمانیم ,همسرم رو متوجه این موضوع کردم و اینم کم موجب دلسردیش نشده...:moody:

من 23 و همسرم 27 سال داریم.من دانشجو ITعلم و صنعت و همسرم لیسانس مدیریت دانشگاه آزاد.

من مشغول بستن کتاب تبلیغاتی هستم در حال حاضر و همسرم مدیریت داخلی یکی از برند های مبل و فعالیت جانبی (گاهی ساختمان سازی و خرید و فروش ماشین) و رسیدگی به چند پاساژ در شهر های دیگرند.

به صورت سنتی ازدواج کردیم. 2 ماه صیغه و 7 ماه عقد و 2 سال عروسی کردیم.

مشکلم دقیقا اینه که تفاوت عقیده ی فکری و مذهبی داریم و اعتماد من از ایشون برگشت . ایشونم می خواهد آزادانه رفتار کند . با بی اعتمادی من و مشکلات دیگر. خیلی سرد شدیم از هم و الان میگه تو همین چند وقت فکرات رو کن یا نظر نده و غر نزن و کاری به من نداشته باش یا برو.

عقد کرده بودیم و من تازه فهمیده بودم .مذهبی نیست.شیطنت های مجردیش و بازم می خواهد انجام بدهد. ولی به مشورت اطرافیان بهم نزدم عروسی رو!نمی گم نجیب نیست میگم شرافت داره و من به شدت از جانبش احساس خطر می کنم.
دوستان میگن چیزه ناجوری ندیدم, پس چرا بی اعتمادم. علت مشخص, چون سر هر موضوعی از نماز تا رفتار با خانم ها و صحبتاش نشونه ی خود کم بینی(البته اعتماد به نفسش خوبه) بوده و من رو بی اعتماد می کنه .وجود تناقضات اعتقادی درست یا غلط مهم نیست مهم اینکه آدم ها رو بی اعتماد می کنه به هم.سستی موجب حس عدم تکیه به همسرم رو به من می ده.

راستش با وجود عمق دوست داشتن ایشون در دلم ,انقدر دلگیرم کرده. اصلا حس ناراحتی ندارم که الان رفته شمال و این اولین سفر کاریش هست و احساس آزادی می کنم.

خودش می گه: بهت اصلا سخت نمی گیرم و( انقدر خوب بلده مو رو از ماست بکشه بیرون و جواب و رفتار سیاستمدارانه ای کنه که) نتونستم بفهمونم من و محدود می کنه. با این روحیه افسرده خوشحالم که نیست اذیتم کنه و الان بیخیال اینم که چی کار میکنه و نمی کنه.

من از اول گفتم با کاسب ها ازدواج نمی کنم(پدرم خودشون فروشگاه دارند) چون دیر میان خونه و شب ها خسته اند چه برسه ,به فردی که مدام هر جور شده بخواهد بره به شهر های دیگه.هر شغلی که خارج شهر باشه رو قبول می کنه و هر شغلی تهران پیشنهاد شد و گفت شرایطش سخت رد کرد!

سلام عزیزان
من بی صبرانه منتظر راهکار های شما هستم.

با دوستام که صحبت می کنم می گن نمی تونم کاری کنم و بهش بگم نمی تونم بهت اعتماد کنم و خودت راهی برای اعتماد کردنم پیدا کن. می گن نمی شه یه عمر با بی اعتمادی و شک زندگی کرد و بیخیال طرف مقابل بود.

خانواده ی منم کاملا سپردن دست خودم تصمیم گیری کردن رو.

اما دوستام کم تجربه هستند. انقدر دلم گرفته و می خوام گریه کنم که حد نداره. هیچ احساس دلتنگی هم به همسرم احساس نمی کنم. گیج شدم.می ترسم عجولانه تصمیم بگیرم و زندگیم سر هیچی بهم بخوره. راهنماییم کنید چه کاری درسته؟بگم می مونم در چه حالتی و یا اصلا بگم نمی مونم؟

سلام
به نظر من خيلي اين فرصت دوهفته اي براي تصميم گيري را جدي نگير.منظورم اينه كه فكرش باعث استرس و نگرانيت نشه كه نتوني عاقلانه تصميم بگيري.
يه ليستي از خط قرمزهاي زندگي مشترك كه واقعا بهش اعتقاد داري و برات مهمه تهيه كن.كارها و شرايطي كه هر دو نفرتون بايد در زندگي متاهلي انجام بدين و داشته باشين.وقتي همسرت از سفر برگشت توي يه شرايطي كه هر دو آرامش دارين بهش بگو چه انتظاراتي به عنوان يه مرد متاهل ازش داري.حرفهاشو با آرامش گوش كن.
احتمال تغيير دادن همسرت خيلي كمه.بايد با خودت رو راست باشي.ببين موادري كه شوهرت نميتونه خودشو عوض كنه چين؟بعد با خودت صادقانه خلوت كن.ارزشهاي اين زندگي چيه؟نكات مثبت زندگيت نكات منفي همه را بررسي كن.توقع خودت از زندگي مشترك
اگه ديدي ميخواي اين زندگي را بسازي به نظر من بايد پيش مشاور بري.حتي اگه مجبور بشي به تنهايي.
موفق باشي

من پیشنهادم اینه که اینقدر عجول نباشی..به قول دوستان خیلی داری تند میری..اگه قبل از ازدواجت بود و میخواستی راجع به این آدم تصمیم بگیری این سخت گیری و عجلت صحیح بود..اما شما الان دیگه ازدواج کردی و اون آقائی که داری راجع بهش صحبت میکنی شوهرته..یکم آروم باش..واسه جدائی دیر نمیشه...ماجرای شما هم واقعا فکر نمیکنم چیزی باشه که نیاز به جدائی داشته باشه..بعضی از خانوما هستن علنا میدونن شوهرشون با کسای دیگه هم هست اما جا خالی نمیکنن و زندگیشونو حفظ میکنن..البته به همون سیاست زنانه که بهت گفتم..شما که اینم نمیدونی..فقط گاهی شک میکنی..از روی شک هم که نمیشه زندگی رو بهم زد..
من تجربه ام زیاد نیست..اما باخانومای متاهل زیادی که در ارتباط هستم راجع به این مسائل سوال میکنم..کلا رو مردا.تهدید.بحث و دعوا جواب نمیده..اگه بخوان کاری هم بکنن.تهدیدشون کنی یا با بحث اعصابشونو خورد کنی اون کارو انجام نمیدن..البته شما باید بری پیش مشاور هم اینکه جریان زندگیتو با جزئیات تعریف میکنی هم اون تجربشو داره کامل راهنمائیت کنه..فقط عزیزم صبور باش و از زنانگیت استفاده کن

سلام عزیزان من.ممنون از شما دوستان

راست میگی خوش خبر جان ,خودم اعتقاد دارم ,که برای جدا شدن عجله ای نیست. اما این حرفش که , دو هفته فکر کن ,می خوای بمون یا برو .
خیلی هولم کرد.استرس و دلشکستگی بدی روم گذاشت.

تا آخرین لحظاتی که می شد, سعی می کنم, لیست درست و کاملی از این مواردی که گفتین تهیه کنم.میبرمش لیستم و پیش مشاور , که استاندارد باشه.ممنون از نکاتی که گفتین.

درسته احتمال تغییرش کمه و اینو خوب میدونم. اما از پذیرشش واقعا می ترسم. چون چیزی که برام شک ایجاد میکنه , مربوط به این مورد که احساس تعهد نداره به من و فقط به من احساس مسئولیت داره همین.

انقدر دلم می خواست خودم این کار و باهاش میکردم بفهمه چه ایجاد نفرتی میکنه این کارش که من و تحت فشار گذاشته.
کاش این عجله از جانب من بود.کاش من تند میرفتم و با این گفته ی شما کمی فکر می کردم برای صبر و شکیبایی.

درسته همهی حرفاتون. ممنون , باشه حتما پیش مشاور رفتن رو ادامه می دم .حرفای شما و مشاور در آرامش من تاثیر گذاره.منم واقعا مشکل وحشتناکی نمی بینم, در زندگیم ,که بخوام بهم بزنم.

ولی رفتار ها و افکار همسرم مدام زندگیمونو میبره به سمت , بحران و بزرگ نمایی میکنه ,همه چیز رو.نمی دونم چرا؟!

به نظرم مفید ترین کار تهییه این لیست.با تجربیاتتون بگین

یه زن توقعاتی که از همسرش باید داشته باشه چیست؟

و از زندگی مشترک چه توقعاتی داشت؟

جواب این سوالات دوستمون به من کمک می کنه فقط خودبین نباشم و منطقی تر به زندگیم و توقعات خودم جهت بدم.واقعا از این که وقت میگذارید ممنونم.
از دیروز انقدر این شعر و مرور کردم که بهم امید بده . بیشتر از خودم انرژی بذارم
اگر آن کرد گروسی بدست آرد دل مارا
بدو بخشم تن و جان و سر و پا را

جوانمردی به آن باشد که ملک خویشتن بخشی
نه چون حافظ که می بخشد سمرقندوبخارا را

جواب: اگر آن مه رخ تهران بدست آرد دل مارا
به لبخند ترش بخشم تمام روح و معنا را

سرو دستو تن و پا را که گور می بخشند
نه بر آن مه لقای ما که شور افکنه دنیا را

سلام
زندگي مشترك خيلي ارزش داره.ارزش صبر و گذشت و فداكاري.
توقعات به نظر من تا حدودي شخصيه.اما اينكه هر دو طرف بايد نسبت به تاهل احساس تعهد كنن كلي هست.هر كسي اين تعهد را يه جوري معني ميكنه.يكي فقط به اينكه از نظر ج ن س ي به هم وفادار باشن براش كافيه يكي ديگه ميگه نه همسر من نبايد با هيچ جنس مخالف ديگه اي حرف بزنه.
يه سئوال قبل از ازدواج ميدونستي كه مثلا شوهرت اهل دور دور بازي هست؟اگه رفتاراي الان همسرت را قبل از ازدواج ميدونستي و باهاشون مخالف بودي بايد در موردشون با همسرت صحبت ميكردي و توقعاتت را اون موقع ميگفتي.

- - - Updated - - -

سلام
زندگي مشترك خيلي ارزش داره.ارزش صبر و گذشت و فداكاري.
توقعات به نظر من تا حدودي شخصيه.اما اينكه هر دو طرف بايد نسبت به تاهل احساس تعهد كنن كلي هست.هر كسي اين تعهد را يه جوري معني ميكنه.يكي فقط به اينكه از نظر ج ن س ي به هم وفادار باشن براش كافيه يكي ديگه ميگه نه همسر من نبايد با هيچ جنس مخالف ديگه اي حرف بزنه.
يه سئوال قبل از ازدواج ميدونستي كه مثلا شوهرت اهل دور دور بازي هست؟اگه رفتاراي الان همسرت را قبل از ازدواج ميدونستي و باهاشون مخالف بودي بايد در موردشون با همسرت صحبت ميكردي و توقعاتت را اون موقع ميگفتي.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khoshkhabar

سلام

زندگي مشترك خيلي ارزش داره.ارزش صبر و گذشت و فداكاري.
توقعات به نظر من تا حدودي شخصيه.اما اينكه هر دو طرف بايد نسبت به تاهل احساس تعهد كنن كلي هست.هر كسي اين تعهد را يه جوري معني ميكنه.يكي فقط به اينكه از نظر ج ن س ي به هم وفادار باشن براش كافيه يكي ديگه ميگه نه همسر من نبايد با هيچ جنس مخالف ديگه اي حرف بزنه.
يه سئوال قبل از ازدواج ميدونستي كه مثلا شوهرت اهل دور دور بازي هست؟اگه رفتاراي الان همسرت را قبل از ازدواج ميدونستي و باهاشون مخالف بودي بايد در موردشون با همسرت صحبت ميكردي و توقعاتت را اون موقع ميگفتي.

---

سلام عزیزم. تنها چیزی که می خواستم ,از همسرم این بوده و هست که, بگه , بخنده, شاد باشه ,حتی درد و دل کنه, ولی حد و حدود قائل بشه , بین خانم و آقا.

رفتار اجتماعیش نشون دهنده ی یه مرد سنگین باشه نه جلف. شوخی کردن تو ذات من و همسرم هست, اما من حد و حدود هر آدمی رو با رفتارم مشخص می کنم.توی محیط کار با همه دوستم ولی حریم ها مشخص.
جوری به همکار مردم اس ام اس میدم ,که متوجه شه اس ام اس برای مواقع ضروریه نه جک فرستادن و....
ولی سبک شوهرم با حس, کنکاش دیگران و خود کم بینی همراه , که خوشایند نیست برام.
تعهد با حساسیت خانم ها معنی نمی شه, با تعریف عرف(چون جامعه همیشه در حال تغییر) و انسانیت معنی می شه.

بعد عقد فهمیدم.دیر بود که برای موضوعی که 70 درصد جوان ها اهل این دور دور ها بودند و هستند.بهم بزنم. با حرف و این ها کلا لج میکنه.درک نمی کنه.

اصلا برام مهم نیست که دوست دختر داشته نداشته و شیطون بوده یا نبوده.برای هرکی مهم باشه اشتباه.

تنها موردی که مهم بود اصرار باور نکردنی (از یک مرد پر شرو شور برای ازدواج) داشته.وقتی اومد خواستگاری این مصمم بودنش کافی بود. عصابم خورده ازش. اصرار برای چی داشت؟!
نه رابطه ی موفقی داره با من ونه عاطفی برخورد کرد و نه تعلقی داره و نه هیچی...فقط تملک محض
خسسسسسسته ام .سخته ته دلم نمی خوامش فقط احساس مسئولیت می کنم.

چه جوری با این احساساتم نکات مثبت زندگیم رو پیدا کنم.چه جوری؟کمکم کنین...

لیلای عزیز فکر میکنم مشکلت غیر قابل حل نیست که جدا شی... فقط باید بتونی با کمک مشاور یاد بگیری چجوری جذبش کنی.

وقتی جدا بشی مدتی بگذره، دیگه این احساسای بد که یادت نمیاد ، فقط خوبیهاش میاد تو ذهنت بعد میگی چی کار کنم برگرده.. اون موقع میفهمی چقدر دوسش داشتی..

بابااا همسرته.. سالهاست با همید.. من از نامزدم که 2 سال فقط با هم بودیم و 1000 تا مشکل بدتر داشتیم و همه %100 میگفتن اون مریض هست جداشدم، الان یه وقتایی میگم

شاید میتونستم مبارزه کنم و درستش کنم.. الان حتی کتک زدنش یادم میاد میگم تقصیر خودم بوده رفتار من عصبیش میکرده، لجبازش میکرده...

فکر ساختن باش نه جدایی..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط من مریمم

لیلای عزیز فکر میکنم مشکلت غیر قابل حل نیست که جدا شی... فقط باید بتونی با کمک مشاور یاد بگیری چجوری جذبش کنی.

وقتی جدا بشی مدتی بگذره، دیگه این احساسای بد که یادت نمیاد ، فقط خوبیهاش میاد تو ذهنت بعد میگی چی کار کنم برگرده.. اون موقع میفهمی چقدر دوسش داشتی..

بابااا همسرته.. سالهاست با همید.. من از نامزدم که 2 سال فقط با هم بودیم و 1000 تا مشکل بدتر داشتیم و همه %100 میگفتن اون مریض هست جداشدم، الان یه وقتایی میگم

شاید میتونستم مبارزه کنم و درستش کنم.. الان حتی کتک زدنش یادم میاد میگم تقصیر خودم بوده رفتار من عصبیش میکرده، لجبازش میکرده...

فکر ساختن باش نه جدایی..

---

سلام مریم عزیزم. ممنون از پاسخت. همه ی حرفات درسته. چشم.

راست میگی که بعدا آدم فقط خوبیهاش یادش میاد و افسوس دور بودنش. واقعا از این روحیات ما آدم ها در عجبم که هستن یه جور درد و نیستن یه جور دیگه.

از مسافرت برگشته . راستش حس علاقه ای بهش ندارم. بازم دروغ گفت. سفر تفریحی رو چسبوند به کارش.با دوستاش رفته بودن.

کار بدی می کنه, من رو بچه فرض می کنه و منم ,برای اینکه بدش نیاد, نباید بهش بفهمونم ,فهمیدم که کاری نرفتی, دروغ گفتی.

بیچاره زن های دوستاش, انقدر مرد هاشون میرن مسافرت مجردی و نمی تونند با زن هاشون خوش باشن. می خوان کارایی کنن, که با وجود زن هاشون نمی تونند, کنند. واقعا این زندگی ها سالم هست؟!

همسر منم افتاده با اینا وانگار می خواد فرار کنه و نمیدونم چرا نمی خواد شاد باشه, وقتی باهم هستیم. البته همش این تفاوت فکریمون, باعث ناراحتی و معذب بودنش می شه.
کاش حداقل منم آزاد می گذاشت و یا منم با دوستام برم مسافرت.

چه عیبی داره زن و شوهر گاهی برن یه نفسی بکشن.اما قصد و قرض همسرم از دور بودن من , آزارم میده. در غیر این صورت من با مسافرت مجردی مشکلی ندارم.کارمم جوری نیست , اسم جلسه بذارم روش و برم دو روز بعد بیام.

اما از اول ازدواج اصلا نمی خواد با من باشه.همیشه تو تفریح هامون یکی رو دخیل می کنه.

حتی قبول نمی کنه ,بریم تنهایی سینما! تو سینما که بقیه باهاش بگو , بخند ,نمی کنند که بخوایم با جمع بریم.

چی کار کنم که آروم باشم و کاری به کارش نداشته باشم.از روزی که اومد, همش نگاه قهرمانه داره:
انگار با نگاهش میگه ,تهدیدت کردم آدم شدی
دیگه بل بل نمی کنی. با تو باید اینجوری رفتار کرد.

من اسم این و نمیذارم انسانیت.من و به زور و جبر نشونده سر زندگیم و تازه راه تسلیم شدن منم , یاد گرفته.

تو همین چند روز , بهش می خندم , بوسش می کنم , ولی دیگه از علاقه ام خبری نیست.از عادت شده...
نمیدونم ولی نمی تونم به عشق فکر کنم, خل شدم. نمی فهمم , چرا بغلش می کنم و بوسش می کنم , در حالی که حتی احساس ج ن س ی هم دیگه بهش ندارم.
اگر همین احساس و از دست بدم, دیگه رابطه ای هم نداریم , چون همیشه از جانب من و هر 10 روز یه بار راضی می شد تازه اکثرا با غر!!!

دوستان ساکت نباشید. حرفاتون من و به راه درست تری سوق میده...

سلام دوستای خوبم.

اولین قدمی که می خواهم بردارم. اینه که هیچ وقت اطرافیان درکم نکردن و همیشه هر کاری کردم به تقلید و نصیحت دیگران بوده.

فهمیدم مشکل خودم اینه که هیچ وقت درک نشدم برای همین هم نمی تونم و بلد نیستم درک کنم کسی رو.

همسرم بیش تر احتاج داره درکش کنم. تو تاپیک بعدی کمکم کنید چه جوری این کارو کنم.

تصمیمم رو گرفتم. می خواهم بمونم. به هر قیمتی که هست. دوسش ندارم. اما نمی خوام از روی ضعف از این زندگی بگذرم و بگم نتونستم و ....

فقط الان بگین :
بهش چه جوری بگم میخواهم به زندگیمون ادامه بدم که سوئ استفاده نکنه؟نمی خوام راه تهدید و یاد بگیره که هر بار منت بذاره خودت خواستی و ....
خواهش می کنم تو این دوران تنهام نزارید. درست عمل کنم.