کمک! شوهرم خانه را ترک کرده

دوستان سلام.من و شوهرم چهار ساله که ازدواج کردیم.ازدواجمون با عشق زیادی شروع شد ولی به دلیل مشکلات مالی خیلی زود کارمون به قهر و دعوا کشیده شد.ما تو دوره فوق لیسانس دانشگاه با هم آشنا شدیم.با اصرار زیاد خانواده هامون راضی شدن قبل از سربازی عقد کنیم.شوهرم جنوبیه و متاسفانه درباره اختلاف فرهنگی و خانوداگی که با هم داریم هیچ صحبتی نکرده بود.همسرم پسر بزرگ خانواده است و مسئولیت مالی پدر مادر و خواهر و برادر کوچکترش با اونه.وقتی از سربازی برگشت با وام گرفتن و پس اندازی که من با کار کردنم داشتم ازدواج کردیم.اولین اختلافها از اینجا شروع شد که با اینکه شوهرم کار پر درآمدی داشت ما نمی تونستیم برای خرید ماشین یا خونه پس انداز کنیم چون همه اضافه درامدمون رو صرف خانوادش میکرد.یک سال بعد از عروسیمون همسرم دکتری قبول شد به شهر جدیدی رفتیم و به خاطر درس کارشو رها کرد.سال اول همه هزینه ها با من بود.به سختی کار پیدا کردم و چون درآمدمون کم بود خیلی اذیت شدیم و دعواهامون زیاد شد.متاسفانه باز هم باید به خانواده اش کمک مالی میکردیم.سال بعد شوهرم هیئت علمی دانشگاه شد و یه کار پاره وقت هم پیدا کرد و دوباره وضعمون خوب شد ولی باز هم از پس انداز خبری نبود.تو این چهار سال فقط یک ماشین خریدیم !
خواهر شوهرم دانشجوی دانشگاه آزاده و برادرش دبیرستانیه.مادر شوهرم خونه داره و پدرشوهرم مثلا کشاورزه ولی کار نمیکنه چون پسرش خرجشو میده! :mad:
تا حالا چند بار مشاوره رفتیم ولی نتیجه ای نگرفتیم .مشاور میگه این حقیقت زندگی شوهرته و اگه میخوای باهاش بمونی باید قبولش کنی.این اختلافهای مالی تیشه به ریشه عشق ما زده و هر روز از هم دورتر میشیم. شوهرم میگه من با این مشکلات نمیتونم خوشبختت کنم و اگه میخوای توافقی جدا بشیم ولی من نمیتونم چون دوستش دارم.خانواده اش مشکلات زیادی دارند و شوهرم همه فکر و حواسش به اونهاست و به من بی توجهی میکنه.من دلم میخواد بچه دار بشیم ولی همسرم مخالفه و میگه من خیلی گرفتارم و تا درسم تموم نشه نمی تونم.مدتیه سر کار نمیرم و تصمیم گرفتم برای کنکور دکتری درس بخونم.از کار کردن خسته شدم چون هیچ پیشرفت مالی نداریم و کسی هم قدردان زحمتهام نیست.میخوام یه مدت فقط به فکر خودم باشم
دو روز پیش با هم دعوای بدی داشتیم من کلی ازش انتقاد کردم از بی توجهیش گلایه کردم و سرزنشش کردم. گفتم تو بدون من به هیچ جا نمیرسیدی و... اون هم خونه رو ترک کرد و رفت شهرشون:mad-new: داشتم دیوونه میشدم ! با اینکه همه دردسرهامون از طرف خانوادشه منو به خاطر اونها ول کرد! :161:
بعد از رفتنش مامان و بابام اومدن پیشم و با شوهرم تماس گرفتن.حالا قراره که برگرده ولی نمیدونم وقتی اومد خونه چه جوری رفتار کنم؟ از طرفی به خاطر بی محبتیش دلخورم و از طرف دیگه دلم میخواد رابطمون خوب بشه. خواهش میکنم کمکم کنید تا زندگیمو نجات بدم.
نمیدونم چیکار کنم تا به من و خواسته هام توجه کنه؟:203:

- - - Updated - - -

کسی نیست؟ من کمک لازم دارم
:323:

- - - Updated - - -

خیلی وقته همسرم برام هدیه نخریده حتی روز زن تا دیر وقت به بهانه کار بیرون بود وقتی اومد خونه و دید ناراحتم گفت بیا بریم برات گل و هرچی دوست داری بخرم منم لج کردم و گفتم چیزی نمیخوام ولی دوست داشتم با گل به خونه بیاد

- - - Updated - - -

در مقابل به خانوادش اهمیت زیادی میده از اینجا برای خواهرش کتاب پست میکنه که اون تو زحمت دنبال کتاب گشتن نیفته. خواهرش به بهانه های مختلف هر روز زنگ میزنه و با شوهرم به قول خودش درد دل میکنه .من اصلا درک نمیکنم اینکه امروز با دوستش قهر کرده یا میخواد فلان کلاس ثبت نام کنه چه ربطی به برادرش داره؟ یه جورایی اینقدر گرفتارش کردن که وقتی برای با من بودن نداره

- - - Updated - - -

متاسفانه شوهرم فکر میکنه همین که من درآمد شخصی دارم و بیماری یا مشکل خانوادگی ندارم یعنی اینکه به توجه و محبت شوهر هم نیازی ندارم.وقتی میگم چرا به من بی توجهی میگه آخه تو که مشکلی نداری!:33: در واقع یه جورایی چون از بابت من خیالش راحته همه انرژیشو صرف خانواده پدریش میکنه.

- - - Updated - - -

خواهش میکنم راهنمایی ام کنید. من واقعا میخوام زندگیمو از نو بسازم ولی نمیدونم چه جوری؟:325:

- - - Updated - - -

تا حالا کلی کتاب روانشناسی خوندم تو همشون میگن مردها باید حس کنن قدرت دست اونهاست و انها مدیر زندگین ،نباید از مردها انتقاد کرد،نباید سرزنششون کرد و...
آخه وقتی شوهرم برای زندگی مشترکمون هیچ قدمی برنمیداره چه جوری انتقاد نکنم؟:confused:
اگه به فکر این زندگی بود برای بچه دار شدن برنامه داشت .

- - - Updated - - -

:dodgy::sorrow:

سلام قاصدک جان

خوب میتونم درک کنم شرایط آسونی نداری

خانواده ای که از نظر مالی توان نداره نباید دخترش رو دانشگاه آزاد بذاره و اصولا مخارجش رو باید به حداقل برسونه و اگه اونا این کارو میکردن الان شما این حس رو نداشتی!

اونا در چه حد به شما وابسته اند؟ مثلا اجاره نشین هم هستند یا نه فقط مخارج ماهانه خوراک و پوشاک اینا گردن شماست

نمیشه برای داشتن درامد برای اونها برنامه ریخت؟ مثلا زمینهاشونو بفروشن جایی سرمایه گذاری کنن یا اصلا زمینها رو اجاره بدن!

البته نمیشه از یه پیرمرد انتظار کار داشت و نمیشه هم از همسرت بخوای بی مسئولیت باشه یه لحظه خودتو جای اون بذار ببین فقر خانوادش رو میتونه تحمل کنه!

ولی اگه میتونی برای داشتن درآمد برای اونها برنامه بریز و پیشنهاد بده به همسرت البته نه الان که اوضاع با دعوا و بحث همراهه در شرایط آرامش یا مثلا زمینها رو بفروشن خرج دختر داشگاه آزادی شون رو حداقل خودشون بدن

مهم تر از همه سعی کن قسمت هر چیزی رو جدا کنی تو اینترنت بگرد خودرو یا خانه های شرایطی شرایط وامهای مختلف و ... رو پیدا کن و سعی کن همسرت رو جوگیر کنی که به این چیزا فکر کنه بهش بگو سهم خودمون از درآمدمون باید معلوم باشه وگرنه در آینده ما هم باید چشممون به دست بچه مون باشه که بهمون کمک کنه

از نظر سر کار رفتن هم به نظرم فعلا سر کار نرو (البته اگه موقعیت کاری منحصر به فردی نیست و از دست دادنش زیاد اهمیت نداره) چون از نظر روحی مطمئنا بهت فشار بیاد احساس کنی که شما داری کار میکنی تا ایشون بتونه هزینه دانشگاه آزاد خواهرشو بده پس برای راحت شدن خیالت و بهتر شدن روحیه ات فعلا تا مدتی سر کار نرو

ولی همه اینا که من نوشتم مال بعد از آشتی کردن هستش فعلا انرژیت رو ، رو آشتی بذار

سلام عزیزم
شرایطتو درک می کنم اما نباید سر شوهرت منت بذاری این خیلی اشتباهه حداقل اگه مشکل منو بخونی متوجه میشی هشت ماه به خاطر یه منت گذاشتن زندگیم به هم ریخت
وقتی برگشت آروم باش بذار اون شروع کنه به حرف زدن
بهش حق بده نمی تونه خانوادش رو رها کنه از طرفی زمستون رد می شه روسیاهی برا ذغال می مونه بلاخرع دیر یا زود خواهر برادراش هم بزرگ می شن و می رن سر خونه زندگیشون و تنها خاطره این روزها می مونه سعی کن خاطره خوبی بسازی
در ثانی شوهرت احساس مسئولیت خوبی داره همین که تو این شرایط سخت درسش رو ول نکرد و ادامه داد و به خانوادش هم کمک می کنه باید قدر مهربونیش رو بدونی . در کنارش باشی بهش آرامش بدی
بیشترین کسی که از این وضع ناراضی و ناراحته شوهرته چون تو دلش احساس بدی جلو تو داره تو دلش خجالت می کشه و می گه اگه پول داشتم تحقیر نمی شدم

- - - Updated - - -

من تقریبا شرایط مشابه شما داشتم شاید خدا شما رو وسیله قرار داده تا به یه عده کمک شه
مطمئن باش خیر و برکت زندگیتون چند برابر می شه و یه لحظه خودت رو جای شوهرت بذار اگر پدری داشتی که کار نمی کرد و خواهر و برادرات تو خونه به تو نیاز داشتن از شوهرت انتظار همراهی و همدلی نداشتی ؟؟؟

- - - Updated - - -

من فکر می کنم سرکار بری زندگیتونو با هم بسازید خیلی بهتره بلاخره یه روز وضع مالی همسرت خوب می شه نذار اون روز بگه تو تو شرایط سخت درکم نکردی

- - - Updated - - -

به نظرم بقیه تاپیک هاتو حذف کن و یکیو دنبال کن قبل از اینکه مدیران سایت حذفشون کنن چون خلاف مقرراته

دوستان من چه جوری اون تاپیکهای قبلیمو پاک کنم؟

- - - Updated - - -

از راهنمایی هاتون متشکرم راستش دعوای اصلی من و شوهرم سر مسائل مالیه.
من خیلی دوست دارم بچه دار بشیم ولی شوهرم به خاطر مشکلات مالی همش مخالفت میکنه.از طرفی برنامه مشخصی هم برای بهبود اوضاع نداره.متاسفانه هزینه های زندگی خانواده شوهرم زیاده و ما چیزی برای پس اندازمون باقی نمیمونه.مادر شوهرم بیماری فشارخون بالا و دیابت داره و پدر شوهرم معتاده برای همین اهل کار نیست. اینها رو قبل از ازدواج نمیدونستم.شوهرم میگه فکر میکرده باباش ترک میکنه و به این وضع نمیفته.تا حالا دوبار ترکش داده ولی باز هم برگشته.
واقعیت اینه که دردسرهای خانوادش توان مارو گرفته.من هم دیگه خسته شدم

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemani

بهتره فقط یه تاپیک رو دنبال کنی. فکر کنم تقریبا سه تا تاپیک زده باشی !!! این خلاف قوانین اینجاست

---

عزیزم متاسفانه من تازه عضو شدم و کار با انجمنو بلد نیستم برای همین سه تا پست تکراری زدم ممنون میشم راهنمایی کنید اونارو پاک کنم

سلام
خواهر گرامی، همانطور که مشاور گفته اند این وضعیت جزئی از زندگی همسر شما است. همسر شما قبل از اینکه با شما تشکیل خانواده دهد متعلق به خانواده خود بوده، نباید انتظار داشته باشید آن ها را فراموش کند، به شما حق می دهم نگران پیشرفت زندگی خود باشید، اما باید این را بپذیر چون همسرتان را دوست دارید، شما بیش از حد روی این مسئله مانور داده اید و به نوعی به این وضعیت حساسیت دارید!
دعواهای متداوم و ایجاد فشار روانی برای همسرتان و به تبع آن برای خودتان مشکلی از شما حل نمی کند

بنابراین صبور باشید و لطفا" ایشان را درک کنید، و مطمئن باشید ایشان هم چون شما را به عنوان یک تکیه گاه می داند و یک دوست در مسیر زندگی، بدین خاطر است که گاهی محبت را از شما دریغ می کند، فراهم کردن یک جو آرام مسئولیت شما است، اگر با دعوا کردن به نتیجه رسیده بودید تا الان ثمر داده بود، اما متأسفانه پافشاری شما اوضاع را بدتر می کند

سطح توقعتان را زندگی فعلی کم کنید، اجازه دهید با گذر زمان به هر آنچه که میخواهید برسید

رسیدن به این خواسته در گرو تلاش هر دوی شماست، خوشبختانه شما هم در حد و توانتان اقدام کرده اید، پس بهتر است این را هم بدانید که اگر هر دوی شما مسئول یک زندگی خوب و آرام هستید پس لزومی ندارد درآمد خود را به نوعی به رخ بکشید، هر چند که شاید از فرط عصبانیت چنین کاری کرده باشید.

بهر حال صبور باشید، و محبت را در زندگی بیشتر کنید؛شک نکنید همسرتان نیز این محبت را از شما دریغ نخواهد کرد.
وقتی که می بیند خانه برای او جز دعوا و فشار روانی چیز دیگری ندارد، خود را از آن دور کرده

یک زندگی هر چقدر هم که پیشرفت طرفین در آن خودنمائی کند؛ مادامی که میدان جنگ باشد، باید منتظر گریز هم باشید، همسرتان از شما انتظار دارد در حالی که فشارهای زندگی را به دوش می کشد در کنار او باشید و مایه دلگرمی او باشید، دلگرمی کلامی و محبت بسیار مؤثر تر از کمک مالی است.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط keyvan

سطح توقعتان را زندگی فعلی کم کنید، اجازه دهید با گذر زمان به هر آنچه که میخواهید برسید

بهر حال صبور باشید، و محبت را در زندگی بیشتر کنید؛شک نکنید همسرتان نیز این محبت را از شما دریغ نخواهد کرد.
وقتی که می بیند خانه برای او جز دعوا و فشار روانی چیز دیگری ندارد، خود را از آن دور کرده

یک زندگی هر چقدر هم که پیشرفت طرفین در آن خودنمائی کند؛ مادامی که میدان جنگ باشد، باید منتظر گریز هم باشید، همسرتان از شما انتظار دارد در حالی که فشارهای زندگی را به دوش می کشد در کنار او باشید و مایه دلگرمی او باشید، دلگرمی کلامی و محبت بسیار مؤثر تر از کمک مالی است.

---

ممنون از این همه راهنمایی مفیدتون.قبول دارم که باید صبور باشم ولی میترسم گذر زمان مشکلات را بدتر کند. چه طور میتونم شوهرم را برای بچه دار شدن ترغیب کنم؟ شاید با بچه دار شدن حس مسئولیتش نسبت به زندگی شخصیمون بیشتر بشه. پیشنهاد میکنید وقتی از قهر برگشت چه طور برخورد کنم که هم حرمتم حفظ بشه و هم بهش بفهمونم از انتقادهای زیادم پشیمونم؟

در وضعیت فعلی از دیدگاه بنده گذشته از آنکه بچه دار شدن کار مناسبی نیست، حتی این تفکر هم که باعث می شود او حس مسئولیتش بیشتر شود صحیح نیست، ایشان حس مسئولیت دارند، اما چون به خانواده اش کمک می کند و کم تر برای خانواده فعلی خود هزینه می کند از دید شما یعنی بی مسئولیتی!

اجازه دهید با میل باطنی و در شرایطی که بتواند تمامی مسئولیت های فرزند را قبول کند، به فکر بچه دار شدن باشید، بچه وقت میخواهد ،هزینه میخواهد، ایشان هم در این شرایط نه وقت دارند و نه می توانند به فکر هزینه ای دیگر باشند.


در خصوص بازگشت ایشان نیز

انتقاد ها را کنار بگذارید؛ سعی کنید در اندک وقتی که در کنار هم هستید، از مسائل مالی و مشکلات هیچ حرفی به میان نیاورید ، بیشتر در مورد خودتان و اتقاقات خوب صحبت کنید؛ خانه را هر چقدر آرامتر باشد نتیجه بهتری خواهد داشت، سعی کنید از کنار هم بودن لذت ببرید. محبت کلامی را به کار ببرید، و به اصطلاح نق زدن موقوف!

به مسائل کاری و مسئولیت هایش اهمیت دهید. خانم محترم باور کنید توان به بار کشیدن این همه مسئولیت کار هر کسی نیست.

موفق باشید

ممنون از همدردی و راهنمایی مفیدتون.وقتی برگشت سعی میکنم پیشنهادهای شمارو عملی کنم.ایشالا که جواب بده.:o ولی باور کنید گاهی اوقات صبر آدم لبریز میشه.

سعی کن به خودت مسلط باشی و صبر داشته باشی مطمئن باش اگه خدا نمی هواست شما رو وسیله قرار نمی داد برای کمک به کسی
همیشه خودت رو جای همسرت بذار و ببین اون وقت چه توقعی از همسرت داشتی ؟؟
موفق باشی

فکر کن اگه خانواده خودتم بود این حرفا رو میزدی؟ یا میخواستی همسرت اشون حمایت کنه؟ حالا اونا که خانواده خود شوهرتن پس باید به فکرشون باشه

حرف شما درسته. اشتباه من این بود که هیچوقت واقعیت رو درباره خانواده شوهرم قبول نکردم از طرفی شوهرم هم با کم توجهیش به من به حساسیتهای من دامن زد.
فردا صبح همسرم به خونه برمیگرده. میخوام رفتارمو عوض کنم ببینم چی میشه. از همدلیتون متشکرم:o

- - - Updated - - -

هرگز تحقیرش نکن
و بهش افتخار کن حتما بهش بگو که بهش افتخار می کنی

حق با شماست.من با لجبازی واقعیت تلخ شرایط خانواده شوهرمو قبول نکردم.فکر میکردم اگه یه مدت رهاشون کنه باباش به فکر زندگیشون میفته...
خیلی اشتباه کردم.انگار زندگیمون تو یه دور باطل افتاده بود. من غر میزدم و اون کم توجهی میکرد.:158:

خدا رو شکر که متوجه شدی
امیدوارم همیشه شاد و موفق و خوشبخت باشید

راستی خیلی هم خودت رو پشیمون نشون نده . با محبت باش. بیشتر درکش کن. اما فردا نشینی مدام بگی من اشتباه کردم و ..... / باشه ؟

- - - Updated - - -

اینو برای اتفاقات آینده میگم.

- - - Updated - - -

ممکنه جایی هم تو اشتباه نکنی، اما رفتار فردات پایه آینده میشه . بالاخره شوهر تو هم مقصر بوده که تو رو توجیه نکرده . فقط میزان سهم خودت رو در این اختلاف بپذیر. مبادا فردا مدام بگی قبوله . من اشتباه کردم و ...
بگو ما باید از این به بعد بیشتر سعی کنیم همدیگرو درک کنیم.
بگو من می دونم مشکلاتی داری و سعی می کنم از این به بعد بیشتر از قبل درکت کنم.

:180: آقای شوهر با کلی سلام و صلوات تشریف آوردن!
اول رفتارش با من یکمی سرد بود. یعنی اونجوری که انتظار داشتم نبود :47:
خوب چاره چیه؟ آقارو از خونه فراری دادم پس معلومه که با یه بغل گل برنمیگرده!!!
فعلا منتظرم ببینم خودش میخواد سر صحبتو درباره مشکلات پیش اومده باز کنه یا نه؟:confused: هنوز از راه نرسیده تلفنهای خواهر جانش شروع شده ولی من کاملا بی توجهی نشون میدم که واقعا برام سخته:cold: ولی چاره ای نیست باید تغییرو از خودم شروع کنم!:73:

آفرین تغییرو از خود شروع کردن بهترین روشه

باید ازین عمل شوهرت خوشحال باشی شوهرت خیلی مهربون و ادم مسئولیت پذیریه که خونوادشو رها نکرده و همچین کسی همسر و فرزندانشم رها نخواهد کرد البته به شرطی که همراهش باشی و هی غر نزنی چرا با خونوادت اینطوری هستی این عمل ایشون نشون میده که قدرشناس محبت هاست قدر محبت هایی که پدر و مادرش براش کردن رو می دونه به نظر من این عمل شوهرت ستودنیه .من اگه جای شما بودم تازه ایشون رو تشویق هم می کردم فقط کافیه یک لحظه خودت رو جای اون بذاری اگه پدر و مادرت نیاز به کمک تو داشتن و همسرت مخالفت می کرد چه حالی پیدا می کردی؟اگه واقعا خودت رو جای اون گذاشتی و بازم ازین رفتار شوهرت بدت بیاد بدون که باید روی حس مسئولیت پذیری و مهر و محبتت بیشتر کار کنی:16:

- - - Updated - - -

چرا منتظری اون یه رفتاری از خودش نشون بده تو پیش قدم باش تو برو پیشش و عذر خواهی کن باور کن کوچیک نمیشی تازه بیشتر توی دلش میری

آخرش طاقت نیاوردم و خودم صحبتو شروع کردم! بر خلاف همیشه که زیاد دوست نداشت درباره مشکلاتمون حرف بزنیم این دفعه با من همراهی کرد.شاید برای اینکه لحن صحبتمو عوض کردم و به جای اینکه با انتقاد شروع کنم اول از اشتباههای خودم گفتم.

بهش گفتم با اون بودن چقدر برام مهمه و به توصیه keyvan عزیز با محبت کلامی شروع کردم و گفتم میدونم این از مسئولیت پذیری زیادته که به خانوادت کمک میکنی،تو مرد موفقی هستی و... خدایا اگه میدونستم مردها اینقدر شیفته تعریف و تمجیدن هیچ وقت نمیذاشتم کارمون به اینجا برسه!

شوهرم ازم خواست که بهش اعتماد داشته باشم و بذارم اوضاع رو خودش کنترل کنه یعنی مودبانه خواست که تو کارهاش دخالت نکنم.منم خواسته هامو درباره توجه کردن بهش گفتم.خواسته اصلی شوهرم این بود که تو روابطش با خانوادش هیچ دخالتی نکنم.گفت بهم فرصت بده و قبولم داشته باش تا ببینی چطور مثل قبل عاشقت میشم!
(منو این همه خوشبختی محاله!):228:

راستش اومدن به این سایت خیلی خیلی به من کمک کرد.اول اینکه منو از این توهم که همه خوشبختن و فقط من مشکل دارم درآورد.چون همیشه فکر میکردم مشکلات زندگیم خیلی زیاده.با اینکه دوستهای صمیمی دارم ولی این مشکلات شخصیمو نمی تونستم بهشون بگم چون فکر میکنم اونا خیلی خوشبختن و یه جورایی خجالت میکشم. ولی مهم تر از اون حس همدردی و همدلی بود که تو این سایت دیدم.اون چند روز سخت به جای گریه کردن تاپیکهای اینجارو خوندم و خیلی چیزا یاد گرفتم.
اما قسمت عالی ماجرا اینجاست که همسرم قرار بود برای شرکت در یه سمینار دانشگاهی سفر سه روزه بره و حالا ازم خواسته باهاش برم تا حال و هوامون عوض بشه:227:
خیلی خوشحالم!:o
از اونایی که با من همدلی کردن ممنونم. یه هفته دیگه دوباره برمیگردم و براتون از زندگیم میگم...

خدا رو شکر عزیزم. واقعا خوشحال شدم . تبریک میگم بهت.:323:

کاش بقیه دوستانی هم که راهنمایی می گیرن این طور باشن و در نهایت نتیجه استفاده از توصیه های دوستان رو اینجا بنویسن و برن. این طوری تاپیک ها برای کسانی که در آینده به مشکل مشابه برخورد می کنن و تاپیک رو می خونن خیلی کمک می کنه. در واقع وقتی می بینن این توصیه ها نتیجه داشته ازش استفاده می کنن. کارشناسا و دوستان هم نتیجه کار و توصیه های خودشون رو می بینن و این موضوع باعث انگیزه بیشتر برای کار میشه . :)

سلام امیدوارم مشکلت حل بشه اما بفکر بچه نباش با این وضعیتی که دارین اگر خدایی نکرده به مشکل بدتری برخورد کنی این وسط فقط بچست که اذیت میشه.
اما صبرو حوصله.اشتباه این بود که رفتی سر کار. اما توکلت به خدا حل میشه