نمایش نسخه قابل چاپ
حتی به جزییاتش هم فکر میکنم.
فکر کردن بهش هم حالم رو بهتر میکنه
احساس عجز کامل دارم.
دیگه دلم میخواد خودمو تسلیم کنم.
نه حال مبارزه دارم
نه حتی حال مدارا کردن.
ولی این کار با اعتقاداتم منافات داره.
حتی وجود حسش هم با اعتقاداتم منافات داره.
چیکار کنم؟
عزیز دلم .... تو قوی تر از این ها هستی که تسلیم بشی ...
کمی فکر کن به وقتی که لحظات سختی رو گذروندی و حالا جز خاطره ای کمرنگ چیزی ازشون نمونده .... امیدوار باش چند ماه دیگه، چند سال دیگه هم میاد و تلخی این ساعت ها هیچ ردی ازش نیست...
آروم باش نازنین ....
چی شده دختر مهربون؟ اگه مشکلی داری که برات ممکنه بگیش اینجا بگو شاید دوستان و کارشناسان بتونن برات راهی پیدا کنن.
یه چیزی یا یه سری مسایل تحت فشارت گذاشتن. اینارو اگه می تونی حل کن یا حذف کن یا نسبت بهشون بی تفاوت شو.
وقتی یه مدت ادم می دوه و اخرش دست از پا دراز تر میشه یه جورایی بی حال می شه. بعدش مشکل تا میاد بی تلاش خسته ی خسته است. انقدر که دلش می خواد بمیره. در حالیکه این خستگی مال مشکل جدیده نیست. مال سری سری مشکلای قبلیه که اثرشون مونده. یه خونه تکونی بکن دلتو.
سلام دختر مهربون
میدونم حرف من اونی نیست که شما منتظر شنیدنش هستی و به خاطرش تاپیک باز کردی
ولی منم دقیقا حس تو رودارم
از زندگی و زنده بودن خسته ام
آخه اگه خودکشی گناه نبود تا حالا حتما از این زندگی پر از درد و غم راحت شده بودم
امیدوارم تاپیک شما بتونه حس و حال منم عوض کنه
تا شاید اینقدر به مرگ فکر نکنم
دیروز تو یکی از مرکز خریدهای شهر ما یه دختری از نرد ه های طبقه سوم پرت شد پایین و افتاد رو کف زیر زمین و خون همه جا پخش شد خیلی لحظه بدی بود
من آرزو کردم که کاش جای اون بودم و تو یه حادثه میمردم
خداجون نمی خوام ناشکری کنم ولی از زنده بودن خیری ندیدم
رندگی قصه ی تلخیست که از آغاز ازل بس که آزرده شدم چشم به پایان دارم
سلام عزیزم
دختر مهربون من. چرا نباشی وقتی با بودنت اینقدر انرژی مثبت پخش می کنی. به نظرت همین یک دلیل نمی تونه کافی باشه برای موندن. راستش من هر وقت اسمتو می بینم یا پستی ازت می بینم کلی انرژی مثبت بهم منتقل میشه.
راستی در مورد اون حس، آیا مدتیه که خیلی استرس های طولانی مدت داشتی و نتونستی به کسی بگی؟ (جواب این سوالم رو بده چون در جریان مورد مشابهی بودم)
آویژه، چند ماه دیگه، چند سال دیگه، مگه قراره چه اتفاقی بیفته که اینجوری به خودم وعده بدم؟
همه سختی ها هنوزم به همون انذازه تلخ و گزنده موندن.
مینوش، گفتنش یا نگفتنشون چاره ای نمیذاره جلو پام.
- - - Updated - - -
بارانی ایشالا حالت بهتر بشه.
دلجو، بودم. مدتش کم هم نبوده. خیلی بوده. تقریبا اندازه سنم. باهاش کنار میومدم. ولی اخیراً دیگه به اینجام رسیده.
عزیزم...
می دونم خیلی رنج های تو رو من ازش خبر ندارم و هیچ درکی از شدتش ندارم .... اما از کجا اینقدر مطمئنی همیشه جایگاهت ثابته و لایتغیر؟! .... گاهی اتفاقاتی تو زندگی آدم می افته و درهایی باز میشه که اصلا فکرشو نمی کنه ... نباید امید رو از دست داد ... توکلت کجا رفته مومن؟ ....
عزیزم من فکر می کنم نیازه کمی برون ریزی داشته باشی .
آیا فرد مورد اعتمادی در اطرافت هست که بخواهی باهاش درد و دل کنی؟
نمی دونم چقدر امکان پذیر هست ولی شاید بهتر باشه تو همین سایت کمی از مشکلاتت بگی. شاید راه حلی که مد نظر خودت هست به دستت نیاد اما همین عنوان کردن مشکل خودش یک نوع راه حل برای ما خانومهاست (از نظر من). خیلی کمک می کنه که ذهنمون باز بشه و لحظه ای اون باری رو که به دوش می کشیم زمین بذاریم و خستگی ای در کنیم. نظرت چیه؟
منم یک زمانی فکر می کردم اگر مشکلاتم رو به کسایی که دوستشون دارم بگم یا درک نمی کنند یا اوناییشون که درک می کنند خوب باعث ناراحتیشون میشم و این مانع می شد از برون ریزی. ولی حالا می بینم اینطور نیست. همین که من خالی بشم خیلی راحتتر می تونم با همین عزیزانم ادامه بدم و چه بسا من هم زمانی برای اونها نقش سنگ صبور رو داشته باشم.
منظورت ازدواجه آویژه؟
اونو که میگن اگه به این امید بری سمتش نصفه ی دیگه ی زندگیتم بدتر از این نصفه میشه.
آره نباید امید رو از دست داد. باید توکل داشته باشم. باید... ولی در عمل هیچ کدوم نیستم.
من مومن نیستم.
- - - Updated - - -
دلجو، امشب، همین چند دقیقه پیش با دوستم حرف زدم.
چند وقت پیش انقدر احتیاج به شنیده شدن داشتم که با 2 تا از دوستام جداگونه درد و دل میکردم. بلکه بهتر بشم. ولی همه گذراست. الان حتی از اینکه مشکلاتمو بگم هم حالم بهم میخوره.
ازدواج یکیشه .... گسترده شدن نگاه خودت به زندگی یکی دیگشه .... پیش اومدن یه فرصت کاری مثلا و باز شدن فضای زندگیت می تونه یکی دیگه باشه ... و هزار و یک اتفاقی که می تونه کل زندگیت رو تغییر بده... من اگه سال 84 کسی بهم می گفت فلان شرایط برات رقم می خوره، به عقلش شک می کردم!
ولی تو به عقل من شک نکن :smug:
- - - Updated - - -
نازنین
شاید لازم باشه یه تصمیمات جدی تری برای زندگیت بگیری ....
مثلا لطفا برام بگو اگه بخوای بیرون کار کنی (دوست داری اصلا؟) چه موانعی سر راهته و هر کدوم رو چجوری می تونی حل کنی؟
من الان سر کار میرم آویژه.
هر روز بعد از ظهر. تدریس میکنم. خوشبختانه پدرم مشکلی با این قضیه نداره.
چقدر خوب. چه قدم مثبتی. بهت تبریک می گم. شیرینی من محفوظه یا باید براش بجنگم؟ :d
تصور من این هست که تو زیادی دختر حرف گوش کنی شدی و لازمه یه جاهایی جسارت به خرج بدی و مخالفت خودت رو ابراز کنی ....
الان که گفتی کار می کنی نگرانی من به مراتب کمتر شد. یواش یواش کارت رو بیشتر می کنی و به سمت استقلال مالی خواهی رفت. استقلال رایت هم اون موقع محفوط تره. این چشم انداز رو تو هم می بینی؟
سلام
فقط شما نیستی به خودکشی فکر می کنی من هم مثل شما هستم...
نمی دونم چی بگم تا هم ذهن خودم رو قانع کنم برای امید به زندگی وهم شمارو..
اما یه جا دیدم نوشتید مومن هم نیستی بهتون می گم
هیچی مشخص نیست چی به چی هست چیزی اصلا وجود داره یا کل همین قضیه بودن ما مثل یه فیلم یا یه برنامه شبیه سازی شدست...
این رو میگم بیشتر فکر کنی و بدونی تو هرشرایطی که هستی هیچ نسبیتی رو با ذهنت شرطی نکنی زیرا که هیچ حقیقتی وجود نداره...
حقیقت واقعی این هستش باید با پوست و استخوانت به طنز تلخ زندگیت لبخند بزنی:nevreness: و در این صحنه تئاتر نقشت رو بازی کنی و بری :cupcake: ...
گور بابای بقیه بخودت فکر کن به عشق وحال فکر کن ...
یه کمی آرومتر شدم.
از سر شب داشتم دیوونه میشدم. میترسیدم. هم از خودم هم از ووسایلی که توی خونه هست و میشه باهاش...
با اجازه ت، نه. این چشم انداز رو نمیبینم.
توی دعوای مفصلی که هفته پیش با پدرم داشتم،قشنگ بهم فهمونده شد که حق ندارم استقلال رای داشته باشم.
و خیلی بیجا میکنم (البته نه به این مودبی که اینجا نوشتم) اگه میگم برای ازدواجم احتیاج به مشاوره رفتن و وقت گذاشتن دارم.
اگه طرف مقابلم یه کمی نظرش راجع به مشاوره شل بود، قطعاً بابام راضی نمیشد. الانم هر وقت حرف مشاوره میشه بعدش به مدت چند دقیقه مشاور و کسیکه به مشاور مراجعه میکنه و همه مسخره میشن. بعدشم بابام میگه من که راضی نیستم ولی اگه اصرار دارید برید.
خدا رو شکر که راضی شده. هنوز خوشحالیم از راضی شدن بابام تموم نشده بود که یه مسئله دیگه، باعث شده که بابام بگه اصلاً دیگه هیچ کس رو راه نمیدم اینا هم برن پی کارشون. مسئله ای که به خواستگار من و من مربوط نیست.
دلم برای بابام میسوزه. اعصابش خورد شده. ناراحته. اما چرا چیزای غیر مربوط رو بهم وصل میکنه؟!
حسی که دارم میدونید چه جوریه؟ انگار بابام گلوم رو تو مشتش نگه داشته. هر چیزی ممکنه باعث بشه هوس کنه که نذاره من نفس بکشم. چقدر این موقعیت قابل تحمله واسه آدم!
- - - Updated - - -
لاو لایف، به خدا اعتقاد دارم. مسلمونم. اما خیلی پیش میاد که کم بیارم. اینه که فکر میکنم نمیشه به همچین آدمی گفت مومن. از این جهت گفتم.
ایشالا شما هم بهتر بشی.
خیلی خوبه حالت خوب شده
من بهترم هیچ مشکلی ندارم
مشکلی که هست تو یه جامعه ایی با ذهن های بیمار به دنیا اومدم و نمی تون تطابقی بین خودم و اون ها بدم
موفق باشی
دختر مهربون عنوانو که دیم خوذکشیه
گفتم بیخیال باز یه دیونه ای خوشی زده زیر دلش
بعذ که دیدم تو تاپیکو باز کردی داشتم شاخ درمیاوردم
فکر نمیکردم انقدر ضعیف باشی
هر چند من زیاد در جریان مشکلت نیستم اما هر چی باشه خود کشی چیزی نیست که به راحتی بش فکر کنی
من خودم تو دوره ای فکر میکردم که چه خوبه آدم نباشه و بمیره اما هر وقت به خودکشی میرسیدم اصلا نمیتونستم باش کنار بیام حتی نمیتونستم خودمو مجبور کنم با اینکه یه عالمه قرص و اینا هم داشتم
کلی هم راجع به راهای مختلفش تحقیق کردم اما همش به نظرم وحشیانه اومد و هیچ راهی نیست که مطمئن باشی 100 درصد میمیری و ممکنه زنده بمونی اونوقت میخوای جواب دیگرانو چی بدی؟ تازه همش فکر میکردم اجازه این که فرصت زندگیو از خودم بگیرم ندارم
چه خوب که آروم تری :)
باشه. صبر می کنیم ببینم بعد از مدتی نتیجه کارت چی مشه و اگر بهش نرسیدی، برنامه ریزی می کنیم واسش. فعلا قدم اولت رو خوب و محکم برداشتی و فعلا همین کفایت می کنه.
مهم نیست بابا چی میگن. مهم اینه که شما به خواسته ات برسی....
در ضمن می تونی در جریانشون نگذاری حالا که آزادی عمل بیشتری داری.... فقط مادرت بدونن کافیه
گمان می کنم عصبانیت پدرت همونطور که زود آتش گرفته، زود هم فروکش می کنه. دل بد نکن. حالا یه چیزی گفته..... کمی صبور باش که بتونه به خودش مسلط بشه... بعد در موردش باهاش حرف خواهی زد ...
راستی یه چیزی .... می دونم که برات خیلی سخته اما می تونی این راه رو هم امتحان کنی؟ با محبت دخترانه ات دلش رو نرم کن ...
- - - Updated - - -
جوانه جان! عزیزم
هر کسی ممکنه تو دوره ای از زندگیش اونقدر بهش سخت بگذره که فکرش بره سمت راه های نادرست. ربطی به ضعیف و قوی بودن نداره. همه آدم ها خسته و درمونده میشن. مهم اینه که آدم تلاش کنه زود خودش رو از اون مود بکشه بیرون و تلاش کنه برای بهبود شرایط و زنده نگه داشتن جوانه امید توی دلش :)
سلام دختر مهربون عزیز!
می تونم درکت کنم.من یک بار این قدر دلم شکسته بود که آرزو داشتم که بمیرم!اون موقع یه اتفاقی افتاده بود که اصلا درک مصلحتش برام ممکن نبود.(اتفاقا بابام تو اون قضیه نقش داشت و موضوعم در مورد ازدواج و...)
من همون موقع رفتم اتاقم و شروع کردم به گریه.خواستم ناشکری کنم که به خودم گفتم تو داری الان امتحان می شی!سعی کن از این امتحان سر بلند بیای بیرون! همون موقع با اینکه خیلی خیلی سختم بود ولی پا شدم و نماز شکر خوندم و به خدا گفتم با اینکه نمی دونم مصلحت این کار چیه ولی ازت ممنونم چون من بهت اعتماد دارم و می دونم که هیچ وقت تنهام نمیذاری!(اون موقع شکر گزاری من فقط از روی اعتماد به خدا بود و فکر می کنم این خیلی با ارزش تر از زمانیه که دلیل واضحی برای شکر کردن داشته باشی و مصلحت کار رابدونی!)
با اینکه خیلی از دست بابام ناراحت بودم ولی به خاطر خدا اصلا به رویش نیاوردم و با احترام باهاش رفتار می کردم.(خیلی سختم بود ولی من می خواستم امتحانم را خوب بدم)
روز بعد رفتم امامزاده و ازشون زیارت امام رضا را خواستم .باورت نمیشه که فرداش من با هواپیما ! تو شهریور بدون اینکه قبلا بلیط بگیریم رفتم مشهد(همه چی اتفاقی جور شد!!!!) تو اونجا خیلی اتفاقات برام افتاد که درکم را نسبت به زندگی و خدا زیاد کرد که مفصله! اما من روز آخر یک نماز شکر حسابی خوندم و گفتم خدایا پیشاپیش ازت ممنونم. خدایا نمی دونم که وقتی برگردم تهران نتیجه چی میشه ولی هر اتفاقی که بیفته مطمئنم که به صلاحمه و شکرت!نمی دونی بعد از نمازهای شکر چقدر آرامش گرفتم!
یک نماز شکر هم خوندم و گفتم خدایا پیشاپیش شکرت که می خوای برای من و.... بهترین مصلحت را رقم بزنی!(می دونی دختر مهربون عزیز ما وقتی به استادمون یا شخص مهمی نامه می زنیم آخرش می نویسیم قبلا از توجه شما سپاسگزارم! این طوری اون فرد سریع تر به مشکل ما رسیدگی می کنه)
بعدش هم برام اتفاقات دیگه ای افتاد که مفصله!
اما حالا که 8 ماه از اون قضیه می گذره و به اون گذشته نگاه می کنم میبینم چقدر محکم تر شدم!چقدر دیدم نسبت به زندگی بهتر شده و عشق واقعی ام را که خداست و هدف زندگی ام را که رضایت خداست را به طور قلبی پیدا کردم و الان خیلی خیلی خوشحالم و واقعا خدا را به خاطر سختی ها و مشکلاتی که تو اون دوران برام گذاشت شکر می کنم!
عزیزم با دید مثبت به مشکلات نگاه کن! چون باید مشکلاتی باشد تا با صبر (م) آن را برداری و شیرینی (شکلات) را بچشی!
از این سختی ها استفاده کن تا صبر و توانمندی ات را در مدریت بحران و زندگی بالا ببری!
عزیزم شکر گزاری یادت نره!!!
- - - Updated - - -
راستی دختر مهربون عزیز یه پیشنهاد دارم: خوندن دعای هفتم صحیفه سجادیه که واقعا عالیه!
حتی می گن اگر 40 روز بخونی برای هر مشکلی به خصوص برای ازدواج خیلی موثره!!!!
واقعا آرامش بخشه!
درووووووووود
دختر مهربون یعنی چی خودکشی ؟؟؟؟؟ من اصلا فکرشم نمی کردم شما حتی به این چیز فکر کنی!!!!!!!!!!!!!!!!!!
از عمق مشکلاتت خبر ندارم ولی به نظرت هر کی که با پدرش اختلاف سلیقه داره یا پدرش سخت گیره باید به خود کشی فکر نکنه؟؟؟؟؟؟؟ اینم از اون حرفاست.
دلت می یاد بهار به این قشنگی رو رها کنی !!!!
دلت می یاد اینجا رو ترک کنی!!!!!!
دلت می یاد پدر و مادر و .... اذیت کنی!!!!!!
ورزش می کنی؟؟؟
پیاده روی چطور؟؟؟
با خدا رابطت چطوره؟؟
امیدوارم برای همیشه از این فکرا بیای بیرون و دردسر برای خودت درست نکنی.
بدرووود
کلا یکی از نشانه های بیماری افسردگی ایجاد فکر یا عمل به خودکشیه و از اورژانسهای روانشناسیه، اگه میبینید این فکر بدون تعارف قویه و مرتب تکرار میشه بدون فوت وقت با یک کارشناس یا پزشک مطرح کنید!
دوستان عزیز همینکه یه نفر خصوصاً عضو شناخته شده تالار انقد شهامت میکنه که بیاد از مشکلش بگه کافیه.فکر نکنید خیلی راحته آدم بیاد اینجا از درد و رنجش بنویسه پس لطفاً سرزنش و تعجب کردن رو بذارید کنار.
به نظر من همینکه دختر مهربون اومد و اینجا نوشت و کمی آروم شد خیلی خوبه.
خواهشاً یه کاری نکنید عطای درد دل رو به لقاش ببخشه.
معصوم جان فکر کن.این اصلاً بد نیست..سختیای زندگی من و تو و دختر مهربون نداره.خواهشاً احساس ضعف و گناه تلقین نکنید.نقل قول:
من اصلا فکرشم نمی کردم شما حتی به این چیز فکر کنی!!!!!!!!!!!!!!!!!!
دختر مهربون این حس رو دقیقاً من داشتم.نقل قول:
انگار بابام گلوم رو تو مشتش نگه داشته. هر چیزی ممکنه باعث بشه هوس کنه که نذاره من نفس بکشم. چقدر این موقعیت قابل تحمله واسه آدم!
فکر کنم مشکل از گلومونه که گذاشتیم بره تو مشتشون.
عزیزم شما بهشون نگید برن پی کارشون.یه مدت صبر کنید.به خواستگارت بگو یه کم صبر کنه و اقدامی نکنه.نقل قول:
هنوز خوشحالیم از راضی شدن بابام تموم نشده بود که یه مسئله دیگه، باعث شده که بابام بگه اصلاً دیگه هیچ کس رو راه نمیدم اینا هم برن پی کارشون. مسئله ای که به خواستگار من و من مربوط نیست.
تو هم انگار نه انگار...به روی خودت نیار.یا به پدرت محبت کن تا دلش نرم شه.یا یه کم باش سرد باش تا بفهمه دلخوری.و خودش پیشقدم بشه تا بیاد طرفت.
میدونم این شل کن،سفت کن پدرت خیلی برات سخته.اما تو باید یاد بگیری از خودت محافظت کنی.و کاراتو پیش ببری.
میدونم وقتی عصبانیت بابات یهو همه برنامه هاتو از بین میبره چه حالی میشی.اما صبر و رها کردن صورت مسئله ها چاره ی توئه.راه حلی که فرشته مهربان به من داد.هنوزم برای چندمین بار وقتی میخونم اشکم در میاد.
دختر مهربون عزیز،اعتقاد و توکل به خدا حرف زبونمون هست.اما باور قلبیمون هنوز نشده.هنوز نتونستیم همه چی رو رها کنیم.چون هنوز اونطور که باید بهش اعتماد نکردیم.میدونم وسط مشکلات رها کردن و اعتماد کردن به خدا سخته.ولی راه چاره و راه آرامش همینه.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط فرشته مهربان
نقل قول:
نوشته اصلی توسط فرشته مهربان
بهترینا رو برات آرزو دارم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط فرشته مهربان
موفق باشی
سلام دختر مهربون :)
دیشب که تاپیکتو دیدم خیلی ناراحت شدم،نمیدونستم چی میتونم بگم،راستش الانم حرف جدیدی ندارم
میدونی که تا حد زیادی حالتو درک میکنم،یعنی این حس و حالی که باعث میشه به فکر خودکشی و رهاشدن از وضعیتی که نمیدونی چطور میتونی ازش خلاص بشی و فکرت فقط به یه راه میرسه،اونم راهی که نمیتونی انتخابش کنی...ولی فکرش مثل خوره میبفته به جونت
من این حس و حالو زیاد تجربه کردم ولی هیچ وقت به فکر خودکشی نیفتادم.هیچ وقت،همیشه هم تو اوج عجز و بدبختی یه چیز آرومم میکنه،اینکه میگم خدایا حکمتتو شکر...
دخترمهربون ببخش که این حرفا رو اینجا میزنم ولی میگم،که امثال دوستانی که تاپیکای تو،بهار یا کسای دیگه رو میبینن و انقدر تعجب میکنن یه کم فکر کنن،انقدر سطحی نگاه نکنن
این واقعا بی انصافیه که اینجور ندونسته لقب ضعیف بودن رو بزنیم
چرا ما حتی تو دنیای مجازی نباید راحت حرفامونو بزنیم؟؟؟حرفایی که فقط بیرون ریختنشون قدر چند جلسه ی مشاوره آدمو آروم میکنه.
تورو خدا راحت هرحرفی رو به زبون نیارید
باور کنید خود من و خیلی از اعضای دیگه به خاطر طرز فکر بقیه تاپیک نمیزنیم،به خاطر همین اظهار نظرا،به خاطر موضع گرفتنایی که تو تاپیکای دیگه میبینیم
اینجا سایت مشاره است،اگه کمکی ازمون برنمیاد بهتره سکوت کنیم :160:
سلام دختر مهربون قشنگم :)
چقدر بهار خوشگل راهنماییت کرده. چه حرفهای قشنگی هم برات نقل قول کرده.
من که میگم بهار.زندگی رسولی از سمت خدا بوده برای جاری کردن حرفاش برای عزیز دلش یعنی دختر مهربون.
میخواسته بهش بگه آهای عزیز دلم من هستم. من کنارتم. همیشه باهاتم.
به تو کلی قدرت دادم که کمر مسائل رو بشکنی. بعد اگر خسته میشی بیا پیش خودم تا ریکاوریت کنم و بهت امید بدم. تو چه میدونی من برات چی در نظر گرفتم.
تو میخوای مسائل حل شه بعد از این زندگی لذت ببری. اما مگه زندگی بدون مسئله هم داریم؟؟؟
تو در مقایسه با خیلی دخترهای دیگه ای که میشناسم خوشبخت تری. نمیدونی بعضی ها روی چه خون دلی زندگی می کنن.
تو در مقایسه با دختری که سالهاست اسیر یک بیمار روانیه و محکوم به زندگی کردن باهاشه و 6 بار رگش رو زده اونم تو 27 سالگی خیلی خوشبخت تری.
تو در مقایسه با زنی که برای گذران زندگیش مجبور میشه زن سوم و صیغه ای یک آدم کثیف بشه و روزی 1000 بار آرزوی مرگ کنه خیلی خوشبخت تری!
میخوام بدونی که میفهمم خسته ای و احساس می کنی کم آوردی. اما بند دلت رو از بند مشکلات باز کن عزیز دلم.
مسائل همیشه هستن! اما قرار نیست تو درجا بزنی که افسردگی بگیری.
درس بخون یا هر کاری که فکر می کنی حالت رو بهتر می کنه انجام بده. همین که درس میدی یعنی یک حرکت مثبت.
ما گاهی دائم توی یک دایره از مشکلات میمونیم و طبیعیه که خسته بشیم.
اما گاهی پامون رو از اون دایره میذاریم بیرون و وسعت دیدمون رو گسترده تر می کنیم. بعد فرصت های جدید پیش رومون دیده میشه
طبیعیه که وقتی دائم در یک روند تکراری و ملال اور باشی اوضاع بدتر میشه. چون روح خسته میشه!!!
روح دختر مهربون ما الان خسته شده و صداش در اومده و میگه برای من فکری بکن! و مسلما خودکشی فقط روحت رو به عذابی بزرگتر میرسونه.
خوراک روحت رو فراهم کن.
2 هفته دیگه مراسم اعتکافه. فرصت خوبیه برای اینکه آدم خودش رو پیدا کنه و از خدا کمک بخواد و واسه آیندش انگیزه پیدا کنه.
اگر تونستی شرکت کن. روحیه و باورها و اعتماد به نفست رو دوباره شارژ کن برای ادامه زندگی.
عزیز دلم درس خوندن بهت پویایی میده و انگیزه. این فرصت رو به خودت و زندگیت بده. یک مدت فقط برای خودت زندگی کن. فقط خودت.
من مطمئنم حالت بهتر میشه اگر شرایطت رو بهبود بدی. اگر تونستی سفر هم بری برای شارژ روحیت خوبه.
همیشه برات دعا می کنم.
بهار زندگی عزیز من بهشون احساس ضعف و گناه تلقین نمی کنم خواهشن دلسوزی و دادن اعتماد را طور دیگری برداشت نکنید .
در ضمن شما گفتی فکر کن در مورد چی ؟؟؟؟؟ مشکل که همه دارن ؟؟؟؟؟ یعنی شما میگین هر کی مشکل داشت بعید است به فکرش فرار به هر طریق ممکن نزنه؟!!!!!
قرار نیست هر کسی اینجا اومد و گفت مشکلشو بگیم درکت می نکم منم مشکل دارم شاید راهش ..... همینه که تو داری می ری.
بهتره موقعیتش شخصیتش مهارتاش را یاد اوری کنیم در این تالار همدردی لازمه.
به جای تفسیر حرف من حرف خودتون رو تفسیر کنید؟؟؟؟
دختر مهربون این حس رو دقیقاً من داشتم.
فکر کنم مشکل از گلومونه که گذاشتیم بره تو مشتشون.
دختر مهربون عزیز سلام
امیدوار حس حال بهتری داشته باشی
راستشو بخوای حرفای دوستان رو من که تاثیر مثبتی داشته
بخصوص صحبتهای بهار زندگی عزیز و بهار شادی مهربون
وقتی پست بهار شادی رو خوندم وقتی نوشته بود که 2 هفته دیگه اعتکافه انگار تو دلم یه نور امید روشن شد یه جورای خیلی حس خوبی بهم دست داد
میدونی من که حتما تحت هر شرایطی میرم حتی اگه سر کارم بهم مرخصی ندن و مجبور شم دیگه سر کار نرم. میدونی چند ساله هر وقت مراسم اعتکاف رو
میدیدم دلم میخواست برم و اگه خدا بخواد امسال میرم
شما هم برو واسه اعتکاف . فکر کنم حس و حال خوبی بهمون دست میده
دختر مهربون خواهر عزیزم مراقب خودت باش من دوست دارم
بچه ها ازتون ممنونم.
این حرفی بود که دیشب به بهار زندگی گفتم:
پستاتون برام خوب بود.نقل قول:
حالم از اینکه مشکلمو بگم بهم میخوره.
حس ضعیف بودن میکنم.
حس میکنم خیلی قدرتمند باید خودمو خلاص کنم. (حس احمقانه ای هست میدونم. ولی هست)
مطمئنن الان دیگه حال دیشب رو ندارم.
ولی هنوزم حس میکنم حرف زدن راجع به مسائلم یه کار عبث و یه جورایی نک و ناله کردنه. (ادبیش میشه همون مرثیه سرایی.)
نه عزیزم. یک زمانی هم ادم باید نک و ناله کنه. حتی حضرت علی هم با اون صبرو با اون ایمان و توکلش در چاه غمهاشو و درددل ها شو می گفت. پس حتما یک اثر مثبتی داره. خودت که می گی الان حالت بهتره.
من مطمئنم کمی بیشتر اگر صبر کنی از لابلای همین همدردیها راهی هم پیدا می کنی. مثل این می مونه که خودت چون به گوشهای خودت خیلی نزدیکی گاهی درست صدات رو تشخیص نمی دی ولی وقتی در کوه فریاد کنی انعکاس های متفاوتی رو می شنوی و از اون طریق می تونی روی صدای خودت بررسی بیشتری داشته باشی. (راستش این یک اصل در فیزیکه بو ریاضی برای حل بعضی مسائل پیچیده هم هست) .
گفتن درددل برای یک ادم مورد اعتماد می تونه کمک کنه ادم مسائل رو بهتر و واقعی تر بینه و گاهی راه حلش حتی در همون نحوه بیان و تلاش برای فهموندنش به دیگران مشخص میشه.
سلام
فقط يه حرف كوچولو داشتم
فردا صبح كه از خواب بيدار ميشي ممكنه ديگه پدري در كار نباشه كه با كاراش گلوت رو فشار بده، اين هم مي تونه مثبت باشه هم منفي
بگذار زندگي روال طبيعيش رو طي كنه يه روز به طرز ناباورانه اي غافلگيرمون ميكنه.
اميدوار باش
خوشحالم که آرومتر شدی.
تصورم از دخترمهربون یک دختر کوچولوی نازنازی انگشت به دهن هست :16:
عنوان تاپیک را دیدم تعجب کردم.
- - - Updated - - -
البته سوتفاهم نشه که دختر کوچولو حق نداره خسته باشه و همیشه باید مهربون باشه. نه.
همه ما یه جاهایی از زندگی خسته می شیم. می بریم.
حس می کنیم دیگه نمی تونیم جلوتر بریم و دلمون می خواد برای همیشه بایستیم.
از این لحظه ها و حتی روزها برای همه پیش می آد.
کمی باید نفس گرفت و خستگی در کرد.
دوباره راه افتاد.
سلام دختر مهربون عزیزم..خوبی؟بعد از این همه مدت دوری از تالار اومدم و به جرات می تونم بگم که نگرانت شدم..همه پست های این تاپیک رو خوندم ولی نمی دونم چرا متوجه نشدم مشکل از کجا شروع شده!!! کاش کمی بازش می کردی یا اگر ممکنه برای منم چند تا لینک بذار بخونم ببینم این مدت چی شده..:confused:حقیقتش من با این فرم جدید تالار گیج شدم اصلا نمی دونم از کجا میشه پیام خصوصی داد!!!! نخندی ها انگار زندگی ما رو هم گیج کرده..:) اینجا پست دادم که بگم به یادتم و اگر بفهمم که مشکل چیه شاید بتونم در کنار دوستان باهات گپی بزنم..
نوشته های فرشته که بهار زندگی عزیزم نقل قول کردند عین عین عین حقیقته ..من با بند بند وجودم تجربه کردم ...می دونم که می دونی...یک نگاه به آسمون بنداز..هر روز خورشید در میاد دوست عزیزم..این یک واقعیته...امضا منو تو شکل قدیم تالار یادته؟ اون امضا تو زندگی یک واقعیته ...فعلا همین..
بخند....
سار ابانو
معصوم جان چون میدونستم گفتن مشکلات،به دختر مهربون حس ضعیف بودن میده (همونطور که توی نقل قول بعدیش اورد) نمیخواستم با این تعجبها این احساس ضعفش بیشتر بشه و از ادامه تاپیکش منصرف بشه.
مطمئناً حرفت از روی دلسوزی بوده.اگه ناخواسته باعث شدم برنجی متاسفم.
من فکر میکنم تا جایی که ممکنه و میشه باید سعی کنیم استقلال خودمونو حفظ کنیم.به خصوص با شرایط خاصی که بعضی از ما داریم هرچقدر کلید کارها و احساساتمون (شادی و غم) کمتر دست دیگران باشه،کمتر احتمالش هست از طرف اونا (خواسته یا ناخواسته) آسیب ببینیم.نقل قول:
حرف خودتون رو تفسیر کنید؟؟؟؟
دختر مهربون این حس رو دقیقاً من داشتم.
فکر کنم مشکل از گلومونه که گذاشتیم بره تو مشتشون.
**جدای از این حرفها،امیدوارم ناراحتت نکرده باشم و بازم تو تالار ببینمت.:)
موفق باشی
دختر مهربون سلام
از اینکه ما رو محرم دونستی و از افکار ذهنت پیش ما گفتی ممنونم.
دوستان پست های خیلی خوبی برات گذاشتن و خوشحالم که در تغییر حالت موثر بوده....
احساست رو بخوبی درک میکنم و میفهمم که در این طور مواقع چه احساسات بدی میاد سراغ آدم...
به این تفکرات و احساسات به شکل یک تلنگر نگاه کن تلنگر که چیزی این وسط میلنگه......
پس راه حل لازمه نه افسردگیه نه خودخوری نه دیگر افکار.....
من فقط میتونم بهت بگم تا میتونی پایه های فکریت رو با احساسات مثبت مستحکم کن.....
اگه تمایل داری بیشتر از مشکل بگو مطمئنا دوستان با راهکارهای خوب کمکت میکنن.
دختر مهربون دوست دارم بدونی از ناراحتی و تاپیکت خیلی ناراحت شدم و از صمیم قلب برات روزهای روشن آرزومندم....
به امید حل تمام مشکلات:72:
سلام دختر مهربونم
خوبی خانمی؟
دلمون برات تنگ شده عزیزم.
امشب شب لیله الرغائب . شب آزروها . امشب خدای مهربون گناهامونو می بخشه و انشااله هممون حاجت روا میشیم
بچه ها من همتونو دعا میکنم امیدوارم لایق باشم
منم دعا کنید یه عالمه
دختر مهربونم مراقب خودت باش
سلام. قصد ندارم نصیحت کنم. راستش خود من هم با زندگی حال نمیکنم. تعجب نکن. خیلی وقتا پیش میاد که خودم رو تنهای تنها می بینم. خودمو در مسابقه زندگی خاک شده و زمینخورده سرنوشت تصور میکنم. هر چی به اطراف نگاه میکنم بین دوستام و خانواده کسی رو نمی بینم که بتونم حرف دلم رو به اون بگم. انگار همه از یه کره دیگه اومدن. کارهای منو و افکارم رو اصلا درک نمی کنند. خیلی از مواقع به شخصی خوبی میکنم اما جواب معکوس میگیرم. مشکلاتم هم روز به روز بیشتر میشه. البته ناشکر نیستم اما خدائیش روزگار خیلی سخته. تصمیمی که تو العان گرفتی رو من بیستو چهار پنج سال قبل گرفته بودم. یک روز تو کوهستان در شرایطی قرار گرفتم که تصور کردم آخر خطم. راستش نترسیدم. اما وقتی مرگ رو مزه مزه کردم دیدم اون چیزی نیست که بتونه پایانی برای مشکلاتم باشه. شاید من نباشم اما مشکلاتم باز هم باقی میمونه. منتها منهای من. اون لحظه گذشت لحظه ای که باعث شد تصمیمم رو تغییر بدم.
امروز بعد از بیستو خورده ای سال سه بار دیگه چنین تجربه ای رو داشتم. وقتی به عقب و گذشته خودم نگاه میکنم میبینم که در این مدت شاید برای خودم نتونستم کار بکنم اما برای دیگران چرا. برای خانواده ام مفید بودم. برای مادرم . دوستام . مردمی که با اونا سرو کار دارم به من احترام میذارند چون کمکشون بودم.
به عقیده من همینکه آمدی و در سایت نوشتی قدم خیلی خوبی برداشتی چون دلت پر از حرفه و مایلی این حرفها رو بیان کنی. دلت پر از امیده و بدنبال راه حل میگردی. هنوز امید رو در دلت نگه داشتی. وگرنه چرا باید مینوشتی؟
جایی خواندم که " کسی که در زندگی چرایی دارد با هر چگونه ای خواهد ساخت. "
بیا کمی فکر کنیم برای آیینده خودمون چرایی درست کنیم.
اغلب وقتی امیدت رو از دست می دی و فکر می کنی که این اخر خطه، خدا از بالا بهت لبخند می زنه و میگه: آرام باش عزیزم، این فقط یک پیچه نه پایان...
وقتی خدا مشکلات تو رو حل می کنه تو به توانایی های او ایمان داری. وقتی خدا مشکلاتت رو حل نمی کنه او به توانایی های تو ایمان داره...
شخص نابینایی از سنت آنتونی پرسید: ممکنه چیزی بدتر از از دست دادن بینایی باشه؟ او جواب داد: بله، از دست دادن بصیرت.
عزیزم اصلا نگو این شعاره اینا ایمان منند که منو با همه مشکلاتم زنده نگه داشتن و پر امید...
عاشقتتتتتتتتتتم خدا که همیشه اونجایی که باید سر میرسی و یه سمفونی زیبا بوجود میاد...به دختر مهربونم حواست باشه..