نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان
خواستگاری دارم که یه شهر دیگه است،پسر خوبیه از همدوره ای های دانشگامه و ۲۹ سالشه.
همش میگم که زندگی تو یه شهر دیگه تحمل زیادی میخواد،نمیدونم توانشو دارم یا نه.از طرفی دید مثبتی به آقای خواستگار دارم.
نمیدونم بررسیش کنم یا نه دودلم
میخوام تصمیمی بگیرم که بعدا پشیمون نشم.چطور میتونم به اطمینان برسم؟
ممنون میشم کمکم کنید
این بستگی به خودتون داره که چقد به این آقا علاقمند باشید و چقد حاضر باشید به خاطرشون از خودتون فداکاری نشون بدید
سلام یلدا جان
نگفتی خانواده شون هم همون شهرن یا خواستگارتون تنها و به خاطر کار و درسش اونجاست؟؟
اگر خانوادشون هم هستن که به نظر من باید ببینی
1-میتونی با نبودن و ندیدن طولانی مدت پدر و مادر وخواهر برادرهات کنار بیای یا نه
2-میتونی ارتباط خوبی با خانواده ی همسرت برقرار کنی یعنی آدم های خونگرمی هستن و خودت تو برقراری ارتباط با آدم هایی که تازه باهاشون آشنا شدی مشکل داری یا نه؟
3-آداب و رسوم و فرهنگ اون شهر چه طوریه
4-وابستگی همسرت به مادر و پدرش چه قدره چون به خاطر دوری شما از خانواده ات اگر این وابستگی زیاد باشه تو زندگی تون مشکل ایجاد میکنه
تو این زمینه ها اطلاعاتتو باید زیاد کنی و در کنارش من فکر میکنم باید مهارت های ارتباطی مثله رفتار جرات مندانه رو یاد بگیری چون احتمالا زیاد به دردت میخوره
با دید احساسی و به خاطر فداکاری و ...قبول نکن!خودتو بسنج ببین میتونی با این شرایط و این فاصله با خانوده ات با خیال راحت زندگی کنی و مشکلی نداشته باشی یا نه
سلام دوست عزیز
شما مسئله بسیار مهمی در ازدواج را مطرح کردید.
در ازدواج های شهر به شهر یکی از طرفین باید خودش را به محیط احتمالا اختلاف فرهنگی و قومی تطبیق دهد!!
کار آسونی نیست.....
شما اگه خواستگارت رو دوست داری باید شهرش!علاقمندیش!همه رو با هم بپذیری....
برای شما یک راه این است که مزایای قبول این خواستگار را لیست کنی و بدانی امتیازات در چه حدی هست و تصمیم بگیری.
اگه تمایلت به خواستگارت زیاده باید خودت را آماده سازگاری با محیط کنی.....
پس بدور از احساسات و از روی منطق و عقل شروع به سبک و سنگینی شرایط کن
برات موفقیت آرزومندم:72:
خیلی ممنون دوستان از همراهیتون
ممنون هلیا 66 عزیز.هنوز علاقه ای به اون شکل وجود نداره.فقط چون پسر متینی هست میخوام ببینم با این موقعیتش فرد مناسبی برام هست یا نه؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط هلیا66
سلام ترانه عزیز،ممنون که نظر دادی.نقل قول:
نوشته اصلی توسط taraneh89
خانوادش و کارش همون شهره.درسشم تموم شده.
1-راستش خودمم بیشتر همین مورد اول اذیت میکنه.اصلا نمیدونم میتونم با دوری خانواده ام کنار بیام یا نه؟شاید مسخره به نظر بیاد ولی از کجا بدونم؟ آدم احساساتی که هستم همیشه هم نزدیک خانوادم بودم ولی از تغییر هم بدم نمیاد
2-من هنوز ندیدمشون.نمیدونم.
معمولا ارتباط میگیرم ولی کم صمیمی میشم در صورتیکه اخلاق و مرامشون شبیه خودم باشه.
3-آداب و رسوم و فرهنگشون رو هم اصلا نمیدونم.یعنی نه فامیل نه دوست نه خواستگاری که در موردش تحقیق کرده باشیم تا حالا از اونجا نداشتم.
4-نمیدونم.
ممنون آره ولی کاش یه تمرین عملی وجود داشت ببینم واقعا میتونم دور از خانوادم هم راضی از زندگیم باشم
سلام ویدای عزیز.ممنونم از نظرت.نقل قول:
نوشته اصلی توسط ویدا@
من بدم نمیاد از ایشون ولی میتونم الانم ردش کنم.در واقع میخوام این فرصت رو بررسی کنم.
پس یعنی اینجوری باشه که خانواده ها همدیگرو ببینن،من و ایشون هم در کنارش همدیگرو بسنجیم و بعد ببینم ارزششو داره برم؟یا اینکه اول تکلیفمو با خودم روشن کنم؟
آخه هنوز سوالی نپرسیدم بررسی هم نکردم.
حتما حتما حتما زیر نظر خانواده ها آشنا بشید.
چون ممکنه با ایشون کنار بیای و قبولش کنی ، اما بعد خانواده اش رو ببینی و نتونی بپذیریشون یا خانواده ایشون شما رو نپذیرن یا خانواده شما ایشون و خانواده شون رو نپذیرن
می بینی که احتمالات زیاده ، به خصوص اینکه اگه تا آشنا شدن خانواده ها با هم ، وابستگی و امیدواری به آینده هم برای یکی یا هر دوی شما پیش بیاد.
ضمنا خانواده ات بهتر می تونن با اخلاقیاتی که ازت می شناسن بگن که می تونی در اون شهر دووم بیارید یا نه !
راستی فاصله دو شهر چقدره ؟
آیا از دو قوم مختلف هستید ؟ مثلا ترک و کرد و .... چون رسم و رسومات در بین اقوام مختلف تفاوت های بیشتری دارن با هم.
موفق باشی
سلام
به نظر من اول باهاش قدری صحبت کن ببین اصلن چیکاره اس بعد اگه ازش خوشت اومد خونوادشو ببین میتونی باهاشون کنار بیای
سلام یلدا جان اگه از اون آقا چیزی نمیدونی و خانواده اش به نظرم اصلا به این موضوع فکر نکن
چون یکی از دوستان بسیار نزدیک من از شرایطی مثل شما با این این موضوع که هم از خانواده و هم از خود پسر مطمئن بود و به راحتی هم ارتباط برقرار میکرد
بعد از گذشت 2 سال به همرا یک بچه کوچک برگشته انقدر زندگی براش سخت شده بود که حتی به خاطره فرزندش نتونست تحمل کنه
بیشتر فکر کن چون هیچ کس پدرو مادر نمیشه
شما باید همه جوانبو در نظر بگیرید اگه محاسنش بر معایبش می چربید. ممی تونید تصمیم بگیرید که برید یه شهر دیگه مثالش خواهر خودم که هیچ مشکلی از این بابت واسش پیش نیومده و زندگی خیلی خوبی با شوهرش دارن
معذرت می خوامنقل قول:
نوشته اصلی توسط yalda30
ولی این طرز مشاوره دادن بیشتر شبیه حرف های خاله زنکی هست تا مشاوره
ممنون از همه
درسته آسمانی عزیز قصد دارم بگم اول خانواده ها همدیگه رو ببینن،اینجوری بهتره بعد توی عمل انجام شده قرار نمیگیرن یا اینکه خودم تو دوراهیی بمونم.
ممنون yalda30
متاسفانه خودم هم از این موارد دیدم.ولی جدایی به هر دلیلی میتونه باشه حتما مسیله دیگه ای هم بوده؟یا فقط به خاطر دوری؟دوری تشدیدش کرده شاید
آقای داود.ت
همه اش که خاله زنکی نیست اگرم باشه آدم باید ببینه چقدر براش مهمه یا جایگاهش چیه تو زندگیش
ارتباط کم با کسایی که همه کاری برای زنددگیت میکنن کم تاثیری نیست
میخوام هم به خانوادم بگم هم به ایشون که باید اول خانواده ها همدیگه رو ببینن.میخوام محتاط باشم
یه چیز تو ذهنتون باشه ، شما بخواهید با ذهنیت قبلی تصمیم بگیرید مطمئن باشید جواب منفی خواهد بودنقل قول:
نوشته اصلی توسط yaaldaa
مثل این می مونه فامیل شما خواستگار بود ، من مثال می زدم فامیل ما معتاد بود پس ازدواج فامیلی اشتباه هست
باید با دید باز نگاه کرد ، خانواده ها رو دید ، فرهنگ ها رو ...
آقای داود.ت
منم موافقم که باید با دید باز دید،با حرف شما موافقم.
ولی تو همین مثالی که خودتون زدید اگرم موردم مشابه میبود مثلا میپرسیدم که چرا اینطور شده شما میگفتی چون ما فامیل بودیم به ظاهرش اعتماد کردیم تحقیق نکردیم نفهمیدیم معتاده اونوقت من هوشیار میشدم که فقط به فامیل بودن اعتماد نکنم.
حالا ممکنه اون خانم هم مثلا وابسته باشه یا هرچی آدم دلیلش رو بدونه هوشیار میشه.نظر منه.
البته من با یه آدم با تجربه که صحبت کردم اصلا از این مدل حرفا نزد که ته دلم خالی بشه
بازم ممنون
نظری باشه دوست دارم بشنوم
مخصوصا که ما دوریم جلسه های آشنایی با توجه به امکان رفت و امد محدود چطور باشه که بتونم بشناسمش؟
اگه به خانوادت خیلی وابسته ای این کارو نکن اما اگه آدم مستقلی بار اومدی میتونی به راحتی هر جای دنیا باشی زندگی کنی.