1=1 فقط در رياضي

در رياضی هميشه يك مساوی يك است دو مساوی دو و...
ولی در جامعه چنين نيست .
مثلا بنده با يه آقايی كه دوست مدير بانك است فرق دارم .
اگه اون تو بانك بره كارش صد در صد خيلی زود تر از من راه می افته.
و اگه من ساعت ها در نونوايی در صف باشم رفيق آقای شاتر يه دست تكون ميده .
نونوا هم سریع يه نون براش می اندازه.

چه كسي به اين نابرابري ها جواب ميده؟

تجربه به من گفته نابرابري در كل ايران هست.
واين فقط به فرهنگ مردم بستگی داره در خارج اگر شما در صف جلو بزنی جريمه می شی اگه اشغال تو خيابان بريزی
همين طور .
پس. ايا شما اين نابرابری ها رو دوست داريد؟

اگر « نه » پس چر اانجامش ميديد؟:305:

يا شما يك جلمعه مفيد وسالم نمي خواهيد؟

اگر « آری » پس چرا اجازه مي ديد آقایی با يك سلام كردن نون ببره؟

البته اينا فقط دست يه نفر نيست :82:

اشکال کجاست ؟ چرا ما چنین در حق هم روا می داریم ؟؟؟

سلام کنجکاو ، :72:
تاپیک جالبی ایجاد کردی ! :104:
این شعر خسرو گلسرخی رو قبلا ً هم در اشعار برگزیده گذاشته بودم ولی فکر میکنم به این تاپیک تو بیشتر بخوره پس با اجازه دوباره اینجا قرار میدم .

عنوان :
تساوي اشتباهي فاحش و محض است






معلم پای تخته داد می‌زد

صورتش از خشم گلگون بود

و دستانش به زیر پوششی از گرد پنهان بود

ولی ‌آخر کلاسی‌ها،

لواشک بین خود تقسیم می کردند

وان یکی در گوشه ای دیگر «جوانان» را ورق می زد

برای آنکه بی خود های و هو می کرد و با آن شور بی پایان،

تساوی های جبری رانشان می داد

خطی خوانا به روی تخته ای کز ظلمتی تاریک

غمگین بود

تساوی را چنین نوشت: یک با یک برابر است

از میان جمع شاگردان یکی برخاست،

همیشه یک نفر باید به پا خیزد ...

به آرامی سخن سر داد:

تساوی اشتباهی فاحش و محض است.

نگاه بچه ها ناگه به یک سو خیره گشت و

معلم مات بر جا ماند

و او پرسید: اگر یک فرد انسان واحد یک بود

آیا باز یک با یک برابر بود؟

سکوت مدهوشی بود و سئوالی سخت

معلم خشمگین فریاد زد: آری برابر بود

و او با پوزخندی گفت:

اگر یک فرد انسان واحد یک بود

آن که زور و زر به دامن داشت بالا بود و آنکه

قلبی پاک و دستی فاقد زر داشت پایین بود ؟

اگر یک فرد انسان واحد یک بود

آنکه صورت نقره گون، چون قرص مه می داشت بالا بود ؟

وان سیه چرده که می نالید، پایین بود ؟

اگر یک فرد انسان واحد یک بود،

این تساوی زیر و رو می شد

حال می پرسم یک اگر با یک برابر بود

نان و مال مفت خواران از کجا آماده می گردید؟

یا چه کس دیوار چین ها را بنا می کرد؟

یک اگر با یک برابر بود

پس که پشتش زیر بار فقر خم می شد؟

یا که زیر ضربت شلاق له می گشت؟

یک اگر با یک برابر بود

پس چه کس آزادگان را در قفس می کرد؟

معلم ناله آسا گفت:

بچه ها در جزوه های خویش بنویسید:

یک با یک برابر نیست... :47: :72:

دوست عزیر کنجکاو بسیار مطلب جالبی رو ارسال کردی آخه ما ایرانیا که مدعی دارا بودن فرهنگی غنی و تاریخی هستیم و ادعای مسلمانی میکنیم و خودمونو مقید به اجرای دستورات کتاب حق میدونیم چرا حقوق دیگران را که خود نوعی حق الناس است پایمال میکنیم چرااااااااااااا؟

118 عزیز از شما هم متشکرم بسیار زیبا بود

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط fafa1360

آخه ما ایرانیا که مدعی دارا بودن فرهنگی غنی و تاریخی هستیم و ادعای مسلمانی میکنیم و خودمونو مقید به اجرای دستورات کتاب حق میدونیم چرا حقوق دیگران را که خود نوعی حق الناس است پایمال میکنیم چرااااااااااااا؟

---

http://qsmile.com/qsimages/78.gif
سلام !

بد نیست به این مطلب اشاره کنم که :

قانون توان و ادعا :

C = ادعا * توان

حاصلضرب توان در ادعا مقداری ثابت است. هرچه توان انسان كمتر باشد، ادعای او بيشتر است و هرچه توان انسان بيشتر شود، ادعايش كمتر می گردد.

اقاي 118 از شعر تون خوشم اومد از بقيه هم ممنونم .

ایا شما راضی به این نابرابری ها هستید ؟ ایا شما فکر می کنید این قانون برابری فقط در ریاضی ممکن است ؟

به خدا قسم اغلب اوقات فرصت این رو داشتم که به مظلوم یا نا توان تر از خودم ظلم کنم و قانون 1=1 رو بشکنم ولی هیچ وقت دوست نداشتم زرنگی خودم رو به نابرابر کردن تساوی ها نشون بدم.


چرا فقط 1=1 تو ریاضی باید امکان پذیر باشه چرا نباید افراد جامعه حدود خودشون رو بدونن ؟
مگر نه انکه خدایی است و حسابی ؟ حالا از این هم که بگزریم پس کجاست وجدان؟
چرا ادم ها دوست دارن سر دیگران کلاه بگذارن یا بقول خودمون قانون 1=1 رو بشکنن ؟

ایا با این کار احساس بزرگی یا احساس خوشایندی به اونها دست میده ؟

اگر این تفاوتها که یک و یک را برابر نمی کنه به گفته شما حاصل ظلم انسانها به یکدیگر باشه ، هیچ جا پذیرفته نیست ، شما حتی خود ظالمین رو هم خواهی دید که در حد حرف هم شده مخالف اینند اما انکار می کنند که خود از جمله مسببینند . بحث اینه که مشکل کجاست ؟ چطور منی که ظلم می کنم خودم هم قبول دارم نباید چنین باشه اما مرتکب میشم ( عامل به دانسته ام نیستم ) .
از نظر من به شخصه اینها بر میگرده به روند تربیتی ما در خانواده ها که از همون ابتدا و حتی پیش از ازدواج برنامه تربیتی آگاهانه نداریم و مجهز نیستیم ، بلکه وقت ازدواج و بعد زمان بچه دار شدن هم به عمیق مسئولیت خود از نظر تربیتی توجه نداریم و....



این دقت را داشته باشیم که منظور از بحث روشن باشد چون بحث برابری با تساوی فرق داره ، در نظام خلقت الهی بین انسانها هم تساوی نیست چون رشد و شناخت در آن نیست ، نمونه اش این که هیچ دو نفری نمی بینی که اثر انگشتشون یکی باشه ، یا انسانها از نژاد زبانها و دسته ها و گروه های مختلفند و ....، اما همه در برابر خدا برابرند و تفاوتشان در تقوای بیشتره :

«یَا اَیُّها النّاسُ اِنّا خَلقناکُم مِن ذَکَرٍ و اُنثی و جَعَلناکم شُعوبا و قَبائِلَ لِتَعارفُوا اِنّ اَکرمَکم عِندَ اللّهِ اَتقیکم» (حجرات: 13)؛ ای آدمیان، شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را شعبه ها و قبیله ها گرداندیم تا همدیگر را بشناسید.
گرامی ترین شما نزد خداوند باتقواترین شماست.


بنا بر این جناب کنجکاو !

به نظر من اگر سیاق بحثتون همینه که من تصور کردم ( چرا با ظلم ما در حق همدیگر شکاف بین انسانها از نظر توازن به وجود میاد ) به نظرم به این شکل ایجاد سئوال کنید که چرا ما انسانها به هم ظلم می کنیم ؟ یعنی چه اتفاقی می افتد در درون ما که راحت حق دیگری راپایمال کنیم و .... نتیجه اش بشه نابرابریهای ظالمانه ؟

اینگونه به عبارتی شما خواسته ای یک واکاوی روانشناختی و اخلاقی داشته باشی تا بتوان از آن درس گرفت و این دقیقاً از جمله تأمین کننده اهداف تالار و حتی پاسخی برای بعضی مشکلات اعضاء که نشانگر نابرابری های ظالمانه دست ساخت ما انسانها در رابطه با هم هست خواهد بود .


.

سلام....

جالبه تا من عنوان تاپیک رو خوندم یاد شعر خسرو گل سرخی افتادم و گفتم حتما این شعر رو تو پستم می ذارم که دیدم 108 گرامی این کار رو انجام دادند..
شاید اون شعر قشنگترین شعری که می شد تفاوت های انسان ها رو باهم یادآور شد..
والا چون تالار بیشتر جنبه روانشناسی داره و گفتن برخی حرف ها و حلاجی اونها نیاز به بحث سیاسی هم داره نمیشه خیلی خوب مطالب رو در این رابطه ریشه یابی کرد چون هر نا برابری یا گاها برابری ریشه در فرهنگ و سیاست اون مملکت داره و راستش منم نمی تونم بدون پیش کشیدن اون حرف ها مطالب مفیدی رو بیان کنم..پس ازش می گذرم و سخنم خلاصه می کنم در ندانستن حق..تا مادامی که ملتی حق خود را نشناسند هیچ زمان قرار نیست به این راحتی این ناحقی ها از بین بره ...مثال ساده اون رو من هر روز در شغل خودم می بینم..

منم همیشه سعی کردم که ناحقی رخ نده ولی اذعان می کنم که رخ داده و خودم هم انجام دادم...
چون جامعهمتاسفانه به سمتی رفته که گاهی بدون این کارها پیش نمی ره..یکی از بزرگترین های اون پارتی بازی هایی ست که موجب میشه یک با یک برابر نباشه..
وقتی من نوعی به عنوان یک دختر جوان برای شروع طرحم به اداره طرح می رم و تا قبل از معرفی اینکه من کی هستم قراره منو توی یک ده دور افتاده که بین کوه هاست بفرستند.اولین کاری که می کنم متمایز کردن خودم از سایر همکلاسی هاست و فورا با معرفی اینکه من فلانیم و آشنا بهمانی جام از اون روستا دور افتاده میافته داخل شهر...این یعنی من به عنوان یک نفر با همکلاسیم با همان شرایط مساوی نیستم..حالا اگر من از این شرط استفاده نکنم دیگری می کنه...درسته؟این ناحقی نکردن وقتی معنا پیدا می کنه که هیچکس نکنه ..نه اینکه من الان که طرحم تمامه بینم دوستانی دارم که خلاف قانون اصلا طرح نرفتن..حالا چطور قانون رو دور زدند بحث جداییست ....
این مثال ساده ایست..این تمایز ها در خیلی از جاهای زندگی ما انسان ها هست..از نابرابری در جنسیت مونث و مذکر بگیر ..تا پرداخت های حقوقی و شغل ها و مقام ها و...............
باورش گاهی سخته نابراری ها در فیلد کاری من که غوغا می کنند.....غوغا ..
که نوشتن اون مثنوی هفتاد من میشه ..بسکه توش ناعدالتی و ..هست..
حتما قضیه رزیدنتی امسالو شنیدید...بین نمره 400 تا 401 می گن 280 نفر بوده اند!!!!!!!!!!!!!!
و خیلی مسائل دیگه...
آیا این ظلم نیست ..بازی کردن با سرنوشت این همه آدم و در نهایت بیماران اونها............
بگذرم که من از این عدم تساوی دل خون ها دارم.....
بله من معتقدم این تساوی تنها در ریاضی ست و در دنیای ما مصداقی نداره یا اگر داره من ندیدم....

موفق باشید..
سارا:72:

فرشته گرامی
اتفاقا به نظر بنده تاپیک جناب کنجکاو خیلی مسیر واضح و روشنی دارد. و نیازی به پیجوندن نداره. یک مثال ساده کنجکاو این بود که چرا وقتی برای دریافت یک سرویسی باید توی صف باشیم عده ای مساوی تر (برابرتر) از بقیه هستند.
مساوی=برابر
چرا یک کلمه را که معنای واضحی دارد با بحث های مالیخولیایی فلسفی بیخودی پیچیده اش میکنیم؟
شاید تساوی حقوق با تشابه حقوق فرق کند، اما برابری و تساوی حقوق هیچ فرقی با هم ندارند!
از دیگر مصداقهای بحث کنجکاو بنده اشاره میکنم به:
برابری حق استفاده معلولین از امکانات جامعه مانند دیگر افراد سالم جامعه.
اینجا شاید لازم باشد یک بحث شرقی غربی هم بکنیم. هر چند که حال عده ایرا ممکن است به هم بزند. در کشورهای پیشرفته غربی با اینکه اکثر ساختمانهای عمومی اختلاف سطحی با خیابان ندارند و از این نظر قابل دسترس هستند، تمام اماکن عمومی دارای آسانسور، پله برقی، رمپ مناسب و استاندارد، توالت فرنگی مناسب، اتوبوسهای با شاسی متحرک و فضای ویژه، خوابگاههای دانشجویی مناسب معلولین، زنگها و چراغهای قرمز و عابر پیاده سخنگو و یا زنگ دار و پیاده رو های مزرس برای نابینایان و علائم ویژه برای ناشنوایان... همه اینها به اضافه افراد آموزش دیده برای ارائه سرویس به این افراد در فرودگاهها وایستگاههای قطار و... وجود دارد که باعث میشود یک فرد معلول حتی الامکان بتواند فعالیتهای اجتماعی مناسبی همپای افراد سالم داشته باشد.
اینها ربط زیادی به تربیت خانوادگی و تربیت مادر! نداد بلکه مسئولینی وظیفه شناس و متعهد و آموزش درست دیده و مطلع از نیازهای روز جامعه را میطلبد که در آن کشورها توانسته اند تا حد زیادی این امر را محقق کنند. وقتی توی یک جامعه ای به خاطر اینکه همه چیز دیمی است ملت عادت کنند که رفتار دیمی داشته باشند این میشود که باید عادت کنیم برای نان همیشه توی صف باشیم!!! مثالهای از این دست و چرایی اینها بحث طولانی میطلبد که انشا الله در فرصتهای آتی باز خواهم کرد.

..............................................

سارا جان آب از سر چشمه گل آلود است!

من با بی دل عزیز در مورد پیچیده کردن بحث توسط فرشته خانوم موافقم ولی در یک حرف شما شک دارم.؟
ایا شما مطمئن هستید که بحث شرقی و غربی راه انداختتن در این جا مناسب است من در مورد نابرابری کشوری یا چیزی شبیه این چیزی نگفتم من راجع به نابرابری اجتماعی و رعایت نکردن برخی هنجار ها ی اجتماعی که منجرب این نابرابری ها میشود حرف زدم .
ازتون خواهش می کنم هر چیزی که مطرح میشه فورا اون رو به خارج و بیرون از کشور ربط ندهید . در همین ایران خودمان هم رمپ ها اسانسور ها و سایل پیشرفته برای هدایت معلولین وجود دارد . ایا شما مطمئن هستید که دارای اون امکاناتی که گفتید هستند که با قطعید ان را بیان میکنید.و این تفاوت ها را نباید با خارج مقایسه کنید زیرا که این جز نابرابری نیست این جز ضعفه اونم ضعف مملکت ما که به قول سارا خانوم ما این جا توان صحبت کردن در مورد سیاست های مملکتی نداریم.

تمام حیوانات برابرند اما بعضی برابرترند.



رمان قلعه حیوانات - اثر جورج اورال - داستانی ست درباره گروهی از حیوانات که با تصور آنکه انسان دشمن حقیقی و باعث تمام بدبختی ها و وضعیت فلاکت بار آنهاست، دست به انقلاب می زنند و با بیرون راندن صاحبان مزرعه (در حالی که هنگام به وقوع پیوستن این انقلاب هیچ آگاهی و علمی نسبت به کار خود ندارند)، خود اداره آنجا را به دست می گیرند.

... و اسنوبال که نوشتن بهتر می دانست قلم موئی در میان دو انگشت پاچه اش گرفت و تابلوی مزرعه قبلی را با عنوان "قلعه حیوانات" رنگ آمیزی کرد.

و اصول و قوانینی را به امید داشتن آینده ای روشن، آزادی و عدالت اجتماعی بر روی دیوار طویله ثبت می کنند.

...هفت فرمان
1. هر موجودی که روی دو پا راه می رود دشمن است.
2. هر موجودی که روی چهار پا راه می رود یا دو بال دارد دوست است.
3. هیچ حیوانی حق پوشیدن لباس را ندارد.
4. هیچ حیوانی حق خوابیدن در بستر را ندارد
5. هیچ حیوانی حق نوشیدن مشروب را ندارد.
6. هیچ حیوانی حق کشتن حیوان دیگری را ندارد.
7. تمام حیوانات با هم مساویند.

ولی پس از مدتی این حکومت جدید به حکومتی خودکامه مشابه قبل تبدیل می شود.


سرود را خوانده بودند که اسکیولر با دوتا از سگها ظاهر شدند. بنظر می رسید که مطلب مهمی برای گفتن دارد. او گفت: "بفرمان رفیق ناپلئون از امروز به بعد خواندن "سرود جانوران سرزمین ما" ممنوع خواهد بود." ...

... در روی دیوار بجز این شعار چیز دیگری نبود:

تمام حیوانات برابرند اما بعضی برابرترند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کنجکاو

من با بی دل عزیز در مورد پیچیده کردن بحث توسط فرشته خانوم موافقم ولی در یک حرف شما شک دارم.؟
ایا شما مطمئن هستید که بحث شرقی و غربی راه انداختتن در این جا مناسب است من در مورد نابرابری کشوری یا چیزی شبیه این چیزی نگفتم من راجع به نابرابری اجتماعی و رعایت نکردن برخی هنجار ها ی اجتماعی که منجرب این نابرابری ها میشود حرف زدم .
ازتون خواهش می کنم هر چیزی که مطرح میشه فورا اون رو به خارج و بیرون از کشور ربط ندهید . در همین ایران خودمان هم رمپ ها اسانسور ها و سایل پیشرفته برای هدایت معلولین وجود دارد . ایا شما مطمئن هستید که دارای اون امکاناتی که گفتید هستند که با قطعید ان را بیان میکنید.و این تفاوت ها را نباید با خارج مقایسه کنید زیرا که این جز نابرابری نیست این جز ضعفه اونم ضعف مملکت ما که به قول سارا خانوم ما این جا توان صحبت کردن در مورد سیاست های مملکتی نداریم.

---

کنجکاو گرامی
من هم اتفاقا راجع به نابرابری اجتماعی حرف زدم. و قیاس ایران با کشورهای دیگر از این نظر بود که در کشورهای پیشرفته تا حد زیادی با تغییراتی که در ارائه سرویسهای اجتماعی به شهروندان به وجود آورده اند این برابری حقوق رعایت شده.

شما در تاپیک قبلی ات یک بحثی شرقی غربی راجع به تربیت کودکان مطرح کردی که بنده هم با اونجور شرقی غربی کردن مخالفم. اما اینجا بحث چیز دیگری است. خیلی خوب شما نمیخوای راجع به غرب حرف بزنیم باشه راجع به همین شرق حرف میزنیم ( منتها چون بنده بحث معلولین را مطرح کرده بودیم و شما فکر میکنید اینجا هم مسئولین تکلیفشان را انجام داده اند و از خجالت ملت در آمده اند پس فعلا همین را برایتان روشن میکنم:

چرا راه دور بریم؟ دوبی رفته اید؟ متروی دوبی را که همین پارسال افتتاح شد دیده اید؟ فعلا یک خط مترو بیشتر ندارند. اما مترویی شاخته اند که متروی کشورهای آلمان و فرانسه و انگلیس هم به گرد پایش نمیرسند. کشورهای غربی مترویشان تکنولوژی چند دهه پیش است اما متروی دوبی از بهترین تکنولوژی روز دنیا استفاده کرده و به جرأت میتوانم بگویم که یک معلول بی هیچ دقت کن!: بی هیچ دردسری از آن استفاده میکند و حالش را میبرد.

همینطور مالزی و چین و کشورهای دیگر در حال پیشرفت شرقی. هتل های 3 ستاره به بالای همه این کشورها دارای اتاق هایی مخصوص برای استفاده معلولین هستند که یک معلول میتواند به تنهایی و بدون نیاز به کسی سفر کند و از آنها استفاده کند. پیاده رو ها جان میدهند برای ویلچر سواری و کالسکه رانی و دوچرخه سواری.

کنجکاو! یک هتل در ایران اسم ببر که اتاقی مناسب سازی شده برای معلولین داشته باشد!

کنجکاو! مردی! بازوهات قدرت داره و از چهار ستون بدن سالمی! اما جان من! سوار ویلچر شو و سعی کن از شیب جلوی بیمارستان باهنر ( توی منظریه ) بالا بروی! اگه تونستی به تنهایی این کار را بکنی من بهت جایزه میدم.

سوار ویلچر شو برو خود اداراتی مثل شهرداری!!!!!!! نه اصلا چرا جای دو میریم برو یه دوری با مترو توی تهران بزن! اگه توی یکسری ایستگاهها نادانسته پیاده شدی و دیدی ای دل غافل باید اندازه 3 طبقه پله تو اون شلوغی بری بالا ( نه آسانسور دارند نه پله برقی!!!) اونوقت چی میگی؟

ببین کنجکاو عزیز! همین رمپی که شما داری میگی جلوی بعضی! از ساختمانها هست به این دلیل است که شهرداری این اواخر یک قانونی گذاشته بود که اگر ساختمانی با خیابان اختلاف سطح دارد و رمپ نزند بهش پایان کار نمیدهند دیگر هیچ قاعده ای هم برایش نگذاشته بود. از اونور سازندگان هم دیدند که میشود برای گرفتن پایان کار یک سکوی پرتاب موشک!!! به جای رمپ درست کنند و رفع تکلیف کنند.

در صورتی که یک رمپ استاندارد باید شیبی معادل 6 الی 7 درصد داشته باشد. اما تقریبا در ایران این استاندارد اصلا یا به ندرت رعایت میشود.

اگر بحث شرقی غربی نکنیم بر اساس کدام معیار بسنجیم؟ برادر من! توی دوبی تا همین 20 الی 30 سال پیش ملت شناسنامه نداشند. به قول صادق هدایت اینها توی بیابان دنبال سوسمار میدویدند و ملخ میخوردند! حالا مسئولینشان مدینه فاضله ای ساخته اند برای ایرانیان که بیا و ببین. مالزی هم یک کشور اسلامی است برو ببین چه کار کرده اند!

من هم از هنجارها حرف میزنم: دین ما دین برابری انسانهاست! دین ما اسلام است! من هم میگویم بر اساس دین اسلام که (کشور ما داعیه حکومت بر اساس اسلام را دارد) همه آحاد جامعه حق دارند از منابع و امکانات به طور برابر استفاده کنند. شما دوست داری اگر فردا خدایی نکرده در اثر یک اتفاقی که هر لحظه در کمین است یک دو ماهی بشینی روی ویلچر اونوقت مجبور بشی از خانه ات بیرون نروی؟ برو شیب جلوی متروی علم و صنعت رو نگاه کن!!! برو ساختمان معاونت شهر سازی معماری شهرداری تهران را ببین! وای به روزی که بگندد نمک!
برو یک سری به دانشگاههای تهران و سراسر کشور بزن! ببین معلول بدبختی که باید همپای بقیه داشجوهها درس بخونه و تلاش کنه آیا بدون آسانسور میتونه بره طبقه دوم و سوم که کلاس توش تشکیل میشه؟ میتونه بره بخش نشریات که دو طبقه زیر زمینه بدون آسانسور؟ میتونه بره آزمایشگاه؟ و...

ساختمان اکثر بانکها را نگاه کن!!!

اگر هنوز فکر میکنی رمپ های سکو موشکی در بعضی ساختمانها معلولین ما را راحت کرده اند مثالهای عینی تری برایت خواهم زد.

در غیر این صورت به سایر ناهنجاریهای جامعه خواهم پرداخت که تناسب زیادی به زندگی بشر در قرن 21 ام ندارد.

اصلاح زمانی صورت می پذیرد که ما بدانیم و بپذیریم که اشتباه و نقصی وجود دارد. اگر ما اشکالاتمان را نپذیریم و همه اش بخواهیم بگوییم که همه چیز درست است و این بحث ها سیاسی است!!! و بحث سیاسی نکنید، که دیگر نمیدانم از چه باید حرف زد. چون منم معتقدم که اینها مشکلات اجتماعی است منتها این شکل مشکلات اجتماعی که بنده ذکر کردم مسبب اش مسئولین بی درایت و سهل انگار هستند.

با شما در مواردی موافقم و باز هم در موارید مخالف ولی کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ کار ما شاید این است که در افسون گل سرخ شناور باشیم.
میدونید باز هم در حرف های شما ریشه گریز به خارج وجود دارد نمیدونم ولی از شما خوشم میاد ادم خیلی خیلی زیرکی هستی.
یه جورایی بحث رو کاملا سیاسیش کردید که من در این مورد با شما کاملا موافقم ولی سکوت می کنم.چون اجازه ندارم به قول بچه ها که میگن اگر حرف بزنیم حذف میشیم.پس سکوت می کنیم .
من ازتون خوهش میکنم در ادامه بحث رو کمی از سیاست دور و از زاویه ای متفاوت به ان بنگرید.

فقط یه موضوع دیگه تو تاپیک بود که در حیطه تخصصی من بود بد نیست کمی در موردش حرف بزنم.

در مورد رمپ که شما اسرار زیادی دارید من با شما موافقم رمپ مورد استفاده برای معلولین باید از شیب 5 % بسته به ساختمان تا حداکثر 10 الی 15% باشد.که این طور نیست و معمولا به قول شما همانند سکوی پرتاب موشک است اصلا رمپ ها باید کار به جایی برد که معلول تلاشی نکند رمپ متحرک باشد مانند سایر کشور ها بخصوص همان دوبی که اشاره فرمودید.واقعا نابرابری معلول ها شیمیل ها و دیگر ادم های معلول از لحاظ جسمانی با ما اصلا معقولانه و درست نیست. در مورد مترو و بیمارستان و چه و چه و چه هم باشما کامل موافقم ولی به دلایلی که عرض کردم قادر به ادامه بحث با شما که احساسم میگه سیاسی هست نیستم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

سلام بر شما عزیزانم

این سئوال بعضی از اعضاء عزیز هست که چرا این مدیر همدردی اینقدر سخت گیرانه ، تنگ نظرانه قوانین تالار همدردی را وضع می کند، پست ها را ویرایش یا حذف می کند .(بخوانید سانسور )، و بدون اغماض نسبت به مسدود کردن حساب کاربران خاطی اقدام می کند؟

این تالار و قوانین سخت گیرانه آن (که به خاطر مقتضای خدمات تخصصی به مراجعین، در چنین تالاری هست)، واقعا تنگنایی برای افرادی هست که می خواهند روشنفکرانه و انتزاعی مباحث را به چالش بکشانند.

لذا می توانم درک کنم که جو بسته چنین تالاری چقدر کسالت آور و خفقان آور برای افرادی هست که تالار همدردی را نمونه جامعه به حساب می آورند و انتظار دمکراسی و مباحثه و ... دارند.

در حالیکه ما صریحا در قوانین تالار همدردی آورده ایم که اینجا ماکت یک جامعه دمکراتیک نیست. که افراد بحث کنند و نظرات آزاد اندیشانه و متفاوت ارائه دهند. بلکه اینجا مانند یک کلینک خصوصی در مورد مشکلات هست که صرفا افراد می توانند در راستای تخصصی به دیگران کمک کنند نه نظر شخصی.(و در این مورد مدیر همدردی مسئول هست.) و البته دیدهای واگرایانه تخصصی هم در انجمن های عمومی باید تحت نظر مدیر همدردی و همگرا ارائه شود و مراجعه کنندگان را آشفته و سردرگم نکند.

---

نقل قول:

---

مدیر همدردی :

متاسفانه هميشه بين آنچه كه تمايل داريم و آنچه مي توانيم فاصله زيادي هست.
براي هر تغييري در تالار متد مشخص و معيني هست. كه اگر چه گاهي بعضي را مي رنجوند ولي در نهايت به همه كمك مي كند و وحدت بخش هست.

هركجا تنش و عدم صميميت هست حتما حداقل يكي از بندهاي تالار همدردي نقض گرديده است.

ما در اين تالار به شدت با كمبود بودجه، وقت و كارشناس مواجهيم.
علت آن هم اينست كه بسيار به محتوايي بودن تالار ارزش داديم.

هميشه هر سايت و هر تالاري نحوه شكل بندي و مفاهيم و موضوعاتش با صاحب امتياز سايت هست كه هدف گذاري مي كند.
ما براي اينكه هيچ عضوي هم حقش ضايع نشود. اين موضوع را از اول در قوانين تالار گنجانديم كه اين تالار شخصي هست. و نحوه چينش و سو گيري و مسائلش با اهدافي هست كه مدير تالار تبيين كرده است.

اما اين اهداف بر اساس وظايف و مسئوليت هاي متقابل مدير و اعضاء تعريف شده است. يعني اگر اعضاء قوانين را دقيق عمل كنند. مشاور هم مي تواند دقيق بازسازي ارتباطات را درون تالار به شكلي هدايت كند كه افراد در زندگي واقعي بتوانند از آن بهره ببرند.

همه اعضاء بايد ميزاني از ناكامي ها را تجربه كنند حتي در اين تالار.
مهم نحوه تعامل با اين ناكامي هاست.
بعضي قهر مي كنند و مي روند
بعضي درگير مي شوند و دعوا مي كنند.
بعضي نمره منفي مي دهند و پيام خصوصي
بعضي ديگران را تحريك به درگيري و مقاومت و جريان سازي مي كنند
بعضي سعي در تعامل و شفاف سازي و حل مسائل مي كنند.
بعضي بي تفاوتي پيش مي گيرند.
بعضي مي سوزند و مي سازند.
و بعضي....
همه اينها شيوه هاي مختلف شخصيتي هست. اما در اينجا با اين همه مقاله و مطلب بايد روشهاي صحيح تمرين شود تا در زندگي واقعي به هنگام ناكامي بهترين روش به كار گرفته شود نه يك روش احساسي و دم دستي.

هر كدام از ما بايد ياد بگيريم كه بيشترين چيزي كه در
زندگي به ما كمك مي كند ارتقاء خودمان، تغيير خودمان و بازسازي نگرش ،‌احساس و رفتار خودمان هست. چون اگر انرژي خود را فقط روي تغييرات بيروني سرمايه گذاري كنيم دير يا زود متوجه بي نهايت بودن آنها و محدود بودن خودمان مي شويم و سر به سنگ باز خواهيم آمد.

---

1 - همدردی جایی است که لازم است در آن بحثهایی که بتواند به افراد کمک کند تغییراتی رفتاری در خود ایجاد کنند که بهتر و مناسب ، تا با خود و دیگران در تعامل و ارتباط باشند و کلاً بهتر زندگی کنند . آنجا که همدردی مواجه با مشکل یک مراجع است که از طریق فضای نت کمکی نمیشه به وی کرد اغلب دوستان عزیز و متخصصان تاکید می کنند مراجعه حضوری داشته باش .

2 - همدردی هدفش تا اونجا که در امکان و توان دارد ایجاد بحثهایی است که از یاس و الم کم کند و به مراجعین یاد دهد کمتر برای داشتن آرامش و نشاط و مفید بودن و ... به عوامل بیرونی وابسته باشید و بدانید دنیا باهمه ناملایماتش اگر از درون سیستم ایمنی روانیتان قوی باشد شما را غمیگین و مأیوس نخواهد ساخت حتی در اوج دردمندی .

3 - همدردی هدفش این است که هدایت کند تا بیاموزیم سهم خود را از مسئولیتها باز شناسیم و بپذیریم و عمل کنیم .

4 - همدردی رسالتش این است که مراجعینش یاد بگیرند که تنها به نیمه خالی لیوان نظر کردن جز بدبینی و رنج روانی کاهنده چیزی به دنبال ندارد ، از این رو منصفانه نیمه پر را هم ببینید ، و در میان عیبهای خود و دیگران حسنها را هم ببینید و بگویید تا آرام شوید و وقتی اشکالی را در زندگی به اطرافیانتان گوشزد می کنید هم سهم خود را هم ببینید ، هم راهکار دهید ، نه فقط ناله و غم و عیب و .....

5 - همدردی همتش مراجع محوری از منظر راهنمایی و هدایت برای حل مشکلات خانوادگی و فردی از بعد رفتاری و روحی و شخصیتی است و ... هر عضوی که در این زمینه فعالیت می کند چه با راهنمایی دادن ، چه تهیه مقاله و چه ایجاد بحثهای مناسب را مورد قدردانی قرار می دهد به هر نحوی که برایش ممکن باشد .

6 – همدردی توصیه می کند که دوستان از بحثهایی که نه تنها هیچ کدام از این اهداف راتأمین نمی کند ، بلکه ورود به حواشی و بحثهایی است که ربطی به اهدافش پیدا نمی کند ، بلکه زمینه درگیری و تنش را ایجاد می کند و بیان نظرات و قضاوتهای شخصی مصرانه است ، بپرهیزند و همانگونه که به مراجعی که مشکلش طوری است که نیاز به درمان با مراجعه حضوری به متخصص دارد و همین را صادقانه و صریح توصیه می کند ، می خواهد که این گونه بحثها را نیز به جایی ببرید که ربطی به آن و اهدافش داشته باشد و در این زمینه فعالیت می کند چه در دنیای مجازی و چه حقیقی ، لذا با همه احترامی که برای اعضاء قائل است بنا به ضرورت حفظ مسیر مطابق با اهداف ، پستها و تاپیکهای اینچنینی را ( که خلاف جهت اهداف است ) حذف خواهد کرد .

=================

درست به همین دلایل بدون هیچ پیچیدگی و کاملاً روشن خواستم بحث را به سویی هدایت کنم که ربطی به اینجا داشته باشد ، لذا خواستم به نقش تربیت و خانواده در موضوع مطروحه توجه شود ، که در همین راستا برای نمونه اشاره داشته باشم به اینکه این که مثلاً چه چیز باعث می شود بنده برای گذراندن دوره سربازی و یا طرح و فلان و بهمان در بهترین نقطه که راحت باشم و .... و برای رسیدن به این منظور بر خلاف عدالت ، راه پارتی بازی را در پیش می گیرم ، زمینه راهم به کس دیگری که یاد گرفته ، به نونش که از راه حلال باشه یا نه توجه نکنه و فقط بدست آوردن بیشتر براش مطرح باشد زمینه پارتی دادن ( که نون به دست آمده بابت همون لحظاتی که پارتی بازی می کند از حلیت خارج می شود ) را بدهد (سهیم در ظلم ) .

و تاکید می کنم ، همه این مسئولین بی درایت و .... که ما از آنها می گوییم ، عدم احساس مسئولیت و بی وجدانی و اصلاً نداشتن خلاقیت و پر کاری و فکر آبادانی بودن و ... را از کجا آموخته اند ؟؟ ........ منم سالهاست با دردهایی این چنین مواجهم اما ریشه یابی کردم و دیدم خانه از پای بست خانواده ویران است .

سال گذشته یکی از تکالیف شاگردانم را در گروه های کاریشان تهیه وبلاگ در درس مربوطه قرار دادم و ... بعضی ها بهانه می آوردند تا از زیر بار کار شونه خالی کنند و مایل بودند که قبول کنی که موضوعی را انتخاب کنند و در نت به دنبالش بروند و بعد هم کلید پرینت و ... مثلاً تهیه یک کار تحقیقی که حتی از محتوایش کامل خبر نداشتند و من نمی پذیرفتم و به سوی تولید کار و ابتکار و خلاقیت در این فضا سوق می دادم نه ریزه خواری بی خبرانه ، لاجرم مشغول کار شدند، روزی بحث شهر سوخته سیستان پیش اومد که قدمت تمدنیش از بین النهرین هم بیشتر است و قدیمی ترین تمدن شناخته شده ، و بنا به آثار به دست آمده از پیشرفتهای آن در هزاران سال پیش گفتم از جمله در زمینه پزشکی که حتی جراحی مغز هم داشته اند ، و یا ساخت چشم مصنوعی و .... شاگردان پرسیدند پس چرا حالا این همه پیشرفته نیستیم ، ضمن این که اشاره داشتم که در هر زمینه که منظور دارید با اطلاعات قضاوت کنید ، اذعان داشتم که یکی از دلایلش شمایید ، گفتند چرا ما ؟ گفتم یادتون میاد برای این که تکلیف کارتون تهیه وبلاگ باشه چند نفرتو سعی کردید شونه خالی کنید؟!!! ، دقت کردید برای کارهای فوق العاده مربوط به درس میل زیادی به استفاده از اینترنت به صورتی که خوراک آماده بده و نامش را تحقیق بگذارید دارید ؟!! ... با این تنبلیها و .... آیا میشه به جایی رسید ؟؟؟ گفتند خانم راستی چرا ما اینجوریم و چه باید بکنیم ، سوقشون دادم به عادتهای غلط و ضرورت زدودنش و ....

آری حکایت اینه که ریشه ای تحلیل نمی کنیم تا بتوانیم درمان ریشه ای بیابیم ، شاید یکی از عللش اینه که ما باز هم از نظر تربیتی عادت نکریم که به اهداف بلند مدت توجه کنیم و صبر فعال داشته باشیم و اول خود را مورد سئوال قرار دهیم و ارزیابی کنیم بعد دیگری را ( یک سوزن به خود و جوالدوزی به بقیه ) لذا یا عجله می کنیم و محتوا را رها می کنیم یا کند می رویم و محتوا را بعد از مرگ سهراب نوشدارو می کنیم ، و تعادل را بلد نیستیم ، یا از این ور بوم می افتیم یا از اون ور ، یا بی ستون می سازیم یا چهل ستون و ... اینها از تربیت نشأت می گیرد ، هدفم این بود بحث به این سو بیاید که در راستای اهداف همدردیست .


ضمن تشکر ویژه از جناب کنجکاو که سعی داشتند تاپیک را هدایت کنند که به خروج از سمت و سوی اهداف نکشه .

امیدوارم در ادامه ، بحث با نظر به این اهداف ، که بندهایی از آن ذکر شد ادامه پیدا کند .

.

چقد فکر کردم در مورد این تاپیک اون روز ها برای ایجادش ....

بروز رسانی