من قدرت تصمیم گیری ندارم موندم سر دوراهی (بیان احساسم نسبت به دختری که دوستش دارم)

سلام دوست جونابازم صابر (پسر بچه شیطون تالار:biggrin-new: و مشکلاتش)احتمالا با مشکلم آشنا هستید اما یه خلاصه می گم یه دختر خانمی رو دوست دارم هم سنیم تو یه دانشگاه هستیم هردو رشته فنی مهندسی داریم درس می خونیم ایشون نمره ای دانشگاه هستند دو ترمه دیگه درسشون تموم میشه خیلیم مغروره و کسی جرئت نزدیک شدن بهشو نداره خیلی سنگین و حساب شده رفتار می کنه.خانوادم از این موضوع با خبرن یه جورایی هم بابا هم مادر از این خانم خوششون میاد (بخصوص بابام:o چون از نزدیک دیدتش ...)تا حالا با این خانم هیچ صحبتی نکردم فقط یه مدت خیلی می دیدمشون و چشم تو چشم می شدیم حسابی به حضور من حساس شده بود که سعی کردم دیگه نبیندم و الان حدود دو ماه می شه که منو ندیده...خوب بریم سر سوالی که ذهنمو مشغول کرده
دارم تلاش می کنم فراموشش کنم اما مگه میشه؟ من بی اندازه دوسش دارم با نزدیک ترین فرد تو خانواده داشتم در این مورد صحبت می کردم نظر ایشون اینه من یه پسر ترسو هستم و حقم اینه که حسرت این خانم به دلم بمونه
می پرسید چرا؟
خوب معلومه چون نرفتم مستقیم با این خانم صحبت نکردم.
نظر شخصی من: دوست داشتن به تنهایی کافی نیست باید شرایطی وجود داشته باشه مانند کار، مسکن، سربازی تکلیفش معلوم شده باشه، وضعیت درسی معلوم شده باشه من که نمی تونم بخاطر احساسات خودم با سرنوشت یک انسان دیگه بازی کنمآمدیم و این خانم از من خوشش آمد و این رابطه شکل جدی به خودش گرفت من از الان تا 6 سال دیگه درگیر درس و سربازی هستم آیا انصافه یه نفر دیگه رو در گیر کنم؟
واقعا ذهنم در گیر شده سختی اینکه کسی رو دوست داری اما بخاطر همون فرد بخاطر اینکه دوست داری خوشبخت بشه حرف دلتو هیچ وقت بهش نگی داره دیونم می کنه اما با شنیدن این حرف و با توجه به اینکه هم این هارو توضیح دادم باز هم فرد مقابلم می گه همش برا ترسه و این نشونه بی ارادگی و نداشتن اعتماد بنفسه داره اذیتم می کنه
این فرد خودش دختره و من خیلی بهش اعتماد دارم و برا حرفاش احترام قائلم
حالا نظر شما دوستان چیه؟
ایا این عقب نشینی نشانه ترسه؟ یا آینده نگری؟
من خیلی دوسش دارم واقعا فکر نداشتنش برام عذابه اما با حرف کاری پیش نمی ره ، اگه بگم دوستت دارم اونم بگه باشه خوب بقیش چی؟ زندگی خرج داره باید کار داشته باشم(فرصت شغلی خوبی رو بخاطر درس از دست دادم دنبال کارهای بزرگتر و بهترم نمی خوام یه کارمند ساده باشم) باید سربازی برم باید درسم تموم بشه مگه یه دختر چند سال منتظرم می مونه؟
وای گیج شدم
دوستا بگین چه کاری درسته؟ با این خانم حرف بزنم یا تصمیم خودم درست بود و باید بسپارمش به خاطره حتی نوشتن اینکه می خوام فراموشش کنم برام عذابه ...فرشته مهربان، دکتر جونم جناب اس سی آی عزیزم لطفا راهنمایی کنید دوستان لطفا راهنماییم کنید نمی خوام قدم تو راهی بذارم که دوتا زندگی رو نابود کنه می خوام با فکر و حساب شده جلو برم.
از همه دوستان که وقت گذشتن ممنونم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط saber-g1

نظر شخصی من: دوست داشتن به تنهایی کافی نیست باید شرایطی وجود داشته باشه مانند کار، مسکن، سربازی تکلیفش معلوم شده باشه، وضعیت درسی معلوم شده باشه من که نمی تونم بخاطر احساسات خودم با سرنوشت یک انسان دیگه بازی کنمآمدیم و این خانم از من خوشش آمد و این رابطه شکل جدی به خودش گرفت من از الان تا 6 سال دیگه درگیر درس و سربازی هستم آیا انصافه یه نفر دیگه رو در گیر کنم؟

---

:104::104:
:104::104::104:
:104::104:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط saber-g1

واقعا ذهنم در گیر شده سختی اینکه کسی رو دوست داری اما بخاطر همون فرد بخاطر اینکه دوست داری خوشبخت بشه حرف دلتو هیچ وقت بهش نگی داره

---

بله سخته خیلی هم سخت هست ، البته هنره و اولش سخته ، صبر بر این سختی را در پیش بگیری کلی قوت میگیری ، رشد می کنی و بالغت بیشتر و بیشتر

قوت میگیره.پس میتونی یه هنرمند در رفتار و روابط انسانی باشی . اونی که میگه ترسو هستی را توجه نکن . اونم یه وسوسه هست . اوچه عقلت میگه که

بخاطرش به اون کف های مرتب و قشنک تحسینت کردم را بچسب و با اون دختر که ترسو میخواندت دیگه در این باره صحبت نکن .

موفق باشی برادر صابر

این نظر شخصی منه:

خیلی از دانشجو ها الان ازدواج می کنن با اینکه تکلیفشون مشخص نیست. به خانواده ها بستگی داره که ساپورت کنن زوج جوون رو که بتونن زندگیشونو شروع کنن. سختیش زیاده ولی امکان پذیره چون زیاد دیدم. اینکه کاری نکنید و دست رو دست بذارید خیلی حسرتش بیشتره و با این خصوصیات که شما گفتید، احتمال داره به زودی خواستگار بیاد واسشون. پس به نظر من مستقیم وارد بشید، ترس رو بذار کنار :friendly_wink:

اولش فکر کردم سنت بالا باشه ولی وقتی دیدم 21 ایی ، چیزهایی رو که می خواستم بنویسم رو پاک کردم از ذهنم.

می خواستم بگم مگه چند بار ادم می تونه یک کسی رو واقعا بخواد.

تو 21 ایی ، در سن 27 سالگی می خوای به چه جایگاهی برسی .
در این سن تو می تونی صرفا یک انسانی باشی که نیازهای عاطفی اش رو به افوله و نیازهای جنسی اش هم داره فروکش می کنه .
معقول تر شدی.
ولی فکرشو بکن چه چیزهایی رو از دست دادی ؟
6 سال زندگی بدون همسر رو از دست دادی .
6 سال ابراز علاقه رو از دست دادی .
این همه سال زندگی رو بدون کسی که پبامبر میگه من خوش ندارم شبی رو که بدون همسر بگذرونم ، شما اون فرد رو از دست دادین .

شما اگر انتخابتون خوب و عالی باشه ، چرا که نه ؟
اگر حمایت خانواده ها باشه چرا که نه ؟
اگر بعدا شغلی وجود داشته باشه چرا که نه ؟
من نظرم مثبته که برین جلو .

دوست عزیز. فکر کن اگه وصلته از همه لحاظ جور جور باشه چرا که نه ؟


شما می خواین به کجا برسین ، آرامش ، راحتی که در کنار خانواده بدست میاد یــــــــــــــــا اینکه آرامش و راحتی ایی که پس از سالها زجر و تنهایی و فشارهای روحی و جنسی بهتون میرسه .
به نظر اون سالها به این راحتی ها هم بدست نمی یاد .
کار ، مسکن ، سربازی اینها بدست میاد ولی به سختی ، با زجر .

یادت باشه ازدواج نکردن حماقته و ازدواج کردن هم حماقته .

امید جون ممنونم نظرتو برام نوشتی حرفات درسته خیلیم درسته
نمی دونم چی بگم
بگم نه زندگی سخته اما فکر که می کنم زندگی با فکر کسی که دوسش داری و نیست سخت تره
می خوام بگم شاید در آینده فرد بهتری آشنا بشم در موقعیت بهتر اما من از آینده خبر دارم و چطور یاد کسی که سه ساله دوسش دارم رو از ذهنم خالی کنم.
می خوام بگم خیلی از نیاز ها در من وجود نداره اینم دروغه
ولی دارم به این نتیجه می رسم که من می ترسم
می ترسم از آینده شاید دلیلش خوندن این همه تاپیک شکست و خیانت باشه شاید دلیلش زندگی باشه که خودم تجربش کردم
یه ججورایی می ترسم، می ترسم برم جلو و از اینکه مسئولیت قبول کنم پشیمون بشم یه جورایی باور کردم خیلی بچه ام
بچه ها الان حدود 6 ماه می شه هروز اینجام خیلی چیزا یاد گرفتم اوایل واقعا مثبت نگاه می کردم اما الان نه همیشه یه ترسی باهامه که منو بدجور می ترسونه
من یه مشکل خیلی مهم دارم که توی طرض فکر فعلی من خیلی اثر گذاشته
اینکه من خودمو کمتر از اون خانم می دونم نمی دونم چطور بگم فکر می کنم خیلی ازم برتره شاید متوجه شده باشید در تمام تاپیکام به این موضوع اشاره کردم این خانم نمره ای هستن

واقعا بنظر خودم تنها برتریشون نسبت به من همیه و ایم موضوع باعث شده هم عقب نشینی کنم هم بیان این موضوع که من بهشون علاقه دارم برام کار بسیار سختی باشه یه جورایی خانواده هم خیلی این رو بهم گوش زد کردن که اون درسش عالیه اما تو نه یا اینکه اون دو ترم دیگه تموم می کنه اما تو نه (من سه ترم دیگه)

من هنوز سر حرفم هستم که تا شرایط زندگی مثل یه در آمد ثابت یا برنامه دقیق برای اینده وجود نداشته باشه این کار اشتباه هست و بازی کردن باز آینده و زندگی دو خانواده هست.

ممنون می شم بازم بهم کمک کنید و نظر بدین.

بچه ها من برم جلو یعنی خدا حافظ ارشد خدا حافظ دانشگاه دولتی
من برم جلو یعنی شروع کلی سختی کلی مسئولیت
نمی خوام در آینده بگم ایکاش صبر می کردم ارشدمو می گرفتم خدمت می رفتم کار می گرفتم بعد می رفتم دنبال ازدواج
از طرفی من دنبال دختر یا هرچیزی نبودم گفتم اصلا بکسی نگاه نمی کردم و نمی کنم ولی این خانم با همه برای من فرق داشت و داره
می ترسم در آینده بگم حالا هم پول دارم هم مدرک هم کار اما کسی رو که دوست دارم ندارم
یا می ترسم بگم کسی رو که دوست دارم ، را دارم اما نه مدرک دارم نه کارخوب دارم نه درآمد بالا دارم و... و نتونم نیاز های این خانم رو برآورده کنم و این خودش بشه یه مشکل
می بینید ذهنم چقدر بهم ریخته است لطفا نظر بدید

چه بچگانه ... اون درسش عالیه من نه ، اون دو ترم دیگه تموم میکنه من نه

اصلا شرایط فعلا جامعه خیلی تو طرز فکر کردن تاثیر گذاشته من بخوام حالت خوبشو بگیرم هیچ مشکلی پیش نیاد تو سن 27 سالگی یه جون فوق لیسانس هستم که سربازیشو رفته و نه کار داره نه در آمد نه مسکن و .... اگه بخوام یکم صبر کنم و یه کاری بگیرم یه مقدار پس انداز کنم سن می ره رو 30 آخه یکی به من بگه پس کی باید زندگی کرد؟


ولی هر جوری فکر می کنم عقل حکم می کنه که فراموش کن برو دنبال درس و کار یکم پول پس انداز کن وضعیتت ثابت بشه بعد به فکر ازدواج باش
فکر کنم این بهترین تصمیم می تونه باشه تو شرایط فعلی.

- - - Updated - - -

آره امید جان فامیل منم که گفتم بهم می گه ترسو حرف شما رو می زنه اما من می گم این خانم با این شرایط (هم زیباست هم درسش خوبه هم وضعیت اجتماعی خوبی داره حقشه با یه فرد بهتر ازدواج کنه نه من که فعلا تو نقطه صفر ایستاده شاید زیر صفر)
می دونم بچگانست برا همین آمدم اینجا مطرحش کردم تا نظرات و راهکار های شما رو بشنوم.
ممنونم

سلام
ایشون بچه درس خونه و ظاهرا فعلا فقط درس براش مهمه الان بهشون بگی احتمالا نتیجه عکس بگیرید..به قول فکورجون بذارید برا ترم آخر..اون موقع کمی آسوده خاطرترن و شاید دلتنگ برا کارشناسی و دانشگاه..

اگه امکانش هس ترم تابستونه بگیریدو دوترمه تموم کنید ک معمولا برا دخترای درسخون سخته یکی ک دیرتر از خودش درس رو تموم میکنه مرد آرزوهاشون بقبولن..
علاوه بر درس شما باید نشون بدین ک میخاین مرد زندگی باشین افکار و آرزوها تو ذهنه کسی نمیبینه همانطور ک شما از دلش بی خبرید..شما یه کار پاره وقت درکنار درستون داشته باشین اگه حیطه اهداف آیندتون باشه بهتره..شاید بگید نیاز مالی ندارم بحث مالی نیس بحث آینده نگریه و اعتماد ایشون..

شاید الان برید پیشنهاد بدید و ایشون قبول کنن اما سختیاش بعدا معلوم میشه هرچند ایشون بگن پا به پای شما میام..شاید سختیش زیاد نباشه اما لاقل اذیت میشین هردوتون..

میدونم خیلی سخته درد دوری و عشق..
جناب صابر شما باید از اول خودتو مرد نشون بدی مرد زندگی و تکیه گاهش!! معمولا اول بیشتر به چشم میاد تا بعدا..
منظورم از مرد زندگی بودن داشتن پول وخونه و ماشین و..نی تلاش در جهت..

اگ الان انقد بیتابی کنید نتیجه خوبی تو درس و کار و..نمیگیرید..بسپارید به خدا و آروم باشید..

شادوموفق باشید

ببین راه مشخصه :
راه اول : راه پاکدامنی هست . سختی داره ، خیلی هم سخته . دیگه مثه 1400 سال پیش نیست که . الان وضع خرابه و روز به روز هم داره بدتر میشه . وسط راه هم پشیموون میشی و راه دوستی رو انتخاب می کنی .( پس ممکنه حتی این ندای درونی که تو رو میخونه به صبر و پاکدامنی حتی وسوسه شیطان باشه ).
دوست عزیز ، باید قبول کنی اینا ایرانه ، هیچ برنامه ریزی ایی ضمانت اجرایی نداره .
"من میرم لیسانس می گیرم ، سربازی ، بعدش هم فوق لیسانس و کار " زهی خیال باطل.
اینجا ایرانه و حتی همین برنامه ریزی ساده هم قابل اجرا نباشه .
شما 21 هستین در بهترین حالت ، در 27 سالگی وارد اولین کارت میشی .

چه چیزهایی رو بدست می آوری ؟ : هیچی ؟! شما سه تا مدرک بدرد نخور (لیسانس+فوق لیسانس+سربازی) رو در ازای آرامش در کنار همسر فروختید .

ازدواج در این سن گذشته از سن کمت ، این خوبی رو داره که کسی از شما انتظار خونه و ماشین و اینها نداره.

راه دوم :
همونطور که قبلا گفتم ما در ایران زندگی می کنیم و نمی تونی رو برنامه ریزی ها حساب کنی ، بهترین کار اینه که روزی برنامه ریزی فردی حساب باز کنی که مطمئنی کارش درسته . اونی که میگه من تمام مشکلات رو حل می کنم ، اونی که میگه من از فضل و کرم خودم فقیرها ( در ازدواج) رو بی نیاز می کنم

نیازها در جهت صحیح برطرف شده و زمینه سازی شکوفایی اون فراهم میشه .
فکر کن که 1 روز پس از روزه داری در ساعتهای پایانی روز چقدر بی حال هستی .................................................. ......

سلام آقاصابر
خوبی؟
به نظر من شما به طرف مقابلتون کاری نداشته باشید که چی و چیکارست.. اصلا فرض کنیم بهترین انسان روی کره ی زمین از همه نظر باشه
اما سوال مهم اینه که خودت چی داری؟؟؟
زندگی همش عشق نیست، مرد و آمادگی میخواد
زندگی همش خونه نیست اما بدون خونه نمیشه ,پول خیلی مهم نیست اما مرد بدون درآمد جایگاه تکیه گاه و نقش اصلیشو برای زندگی نداره!
اول خودت رو بررسی کن اگه شرایط رو داشتی که نداری!اقدام کن
واقعیت جامعه با چیزی که ما میخوایم زمین تا آسمون متفاوته
من هم قبول دارم که بهترین کار اینه که هر پسر و دختری به موقع ازدواج کنه و تو مسائل مالی سخت نگیرن وبه کسی که دوست دارن برسن و....اما واقعیت چیز دیگه ایه
سربازی و ادامه تحصیل و شغل مناسب و سرمایه و....همه ی این ها ممکنه در آینده برای زندگی شما و اون خانم موانع جدی درست کنه
در ضمن به نظر میاد شما اصلا این خانم رو نمیشناسی و به صرف هم کلاسی بودن وبرخوردهاشون تو محیط دانشگاه و...تا این حد بهشون علاقه مند و وابسته شدی و این یعنی انتخابتون احساسی بوده و بعد از ازدواج که هیجاناتتون فروکش کنه کم کم مشکلات خودش رو نشون میده وادامه ی مسیر براتون سختتر میشه
اسم این کارتون ترس نیست اتفاقا شما خیلی شجاعی که علی رغم شرایط سنی و محیط دورتون ومسائل احساسی و...به این خوبی تحلیل میکنی ومنطقی به ماجرا نگاه میکنی
انشاالله به موقعش بهترین دختر نصیبتون خواهد شد
همون خدایی که گفته من از نظر مالی تامینتون میکنم گفته اگه به من سپردید بهترین ها رو به موقعش رقم میزنم.
موفق باشی

از همه دوستان ممنونم که همراهیم کردن.
فرشته مهربان لطفا تاپیک رو قفل کنید من به جوابم رسیدم ممنونم.

سلام
چرامیخوایدعشق وعلاقتون روبه پای درس ودانشگاه وکارفراموش کنید؟
مگه عشق براحتی بدست میادکه براحتی هم ازدستش بدید؟
مگه نمیگیدهمه خبردارن پس میتونن پشتیبانیتون کنند
چراارزش واهمیت موقعیت خودتون رونمیدونیدشمایی که براحتی میتونیدبریدابرازاحساسات کنیدچرابایدعذاب بکشید
شماکه مثل مادخترامشکل ابرازعلاقه واحساسات ندارید
چرا؟چرابایدارزش عشق این همه درپیش ماکم بشه
وقتی موقعیت شمارومیبینم افسوس میخورم من اینجاعذاب میکشم که نمیتونم حرف دلم روبگم عذاب میکشم که چرا بایداینطوری بشه ؟چرابایدعاشق بشم وبهم بگن فراموش کن ؟اگه اون اقابخوادبه سراغت میادتونگوخودتوکوچیک نکن مدام به این فکرکنم که منومیخواد؟جلومیاد؟و...
شمامیگی درس ودانشگاه نمیذاره جلوبرم
درس وکارجای خودش روداره زندگی هم جای خودش رو
ازکجامیدونیدبلافاصله بعدتحصیلات کارپیدامیکنید؟
ازکجامیدونیدعشق دوباره سراغتون میاد؟

دوست عزیز می دونی واقعیت چیه ؟

نرفتن به خواستگاری و درس خوندن برای ما پسرها همون رد کردن خواستگار به بهانه "دخترم می خواد درس بخونه " است .
این فرهنگیه که جا افتاده .

حالا اگه از باباهامون بپرسیم کی ازدواج کردن همه توی سنای پایین ازدواج کردن . نوبت نسل جدید که می رسه باید خونه و ماشین و پختگی و بلوغ عقلی و .... داشته باشن .
که با این اقتصاد مملکت هیچ وقت هم بهش نمی رسند./
دوست عزیز . لطفا فکر کن با حقوق یک میلیون تومن چقدر باید کار کنی تا آماده ازدواج بشی .
حساب کنی کلا تا 30 سالگی بی خیال میشی .
پس شما که توی 27 سالگی می خوای بری اولین کارت رو بکنی . حداقل تا 35 باید کار کنی تا آماده بشی.

یه خواستگاری رفتن که ازت چیزی کم نمیکنه .

سلام
به نظرمن ما نمیتونیم به شما بگیم برو جلو یا نه. چون شناخت ما از شما اونقدر زیاد نیست که بتونیم تو مهمترین تصمیم زندگیت برات تعیین تکلیف کنیم.
ولی اینو میدونم که در همچین مواقعی همه چی بستگی به دختر , پسر داره.
اینکه پسر چقدر پشتکار داشته باشه،چقدر تلاش مکنه،چقدر مسئولیت پذیر باشه ...
دخترم مهمه،اینکه چقدر بتونه با سختی های راه کنار بیاد،چقدر بزرگ شده باشه،چی براش تو زندگی مشترک مهم باشه،پول وخونه ماشین یا محبت وعشق همسرش و اینکه میتونه پا به پای همسرش تلاش کنه برای یه زندگی خوب که هم توش پول هست هم عشق.

اگه فکر میکنی شرایط همچین پسری رو الان داری باقیش رو بذار اون خانم تصمیم بگیره،ببینم میخواد با شما درسختی ها همراه بشه برای یه زندگی خوب یا نه؛از اولش میخواد راحت باشه ودنبال سختی و.... نیست.
سختی که میگم شاید وقتی کنار عشقت باشی زیاد نباشه حتی ازش لدت هم ببری.
شما با ازدواج نمیگی خداحافظ ارشد...فقط باید ارشدتو یکم دیرتر بگیری.که اگرم واقعا مصممی میتونی از الان هم کار کنی.
من دیدم پسر دانشچویی که دست فروشی میکنه.این واقعا ارزشمنده.که میخواد رو پای خودش وایسه.وگرنه یه لقمه نون گیرش میاد.
شما باید خودت انتخاب کنی.
هردو راه سخته.ولی ببین کدوم سختی لذت بیشتری برات داره؟
ما تو زندگی دنبال چی هستیم واقعا؟آرامش؟ خب شما میگی این آرامش وقتی پول ومدرک فوق وخونه باشه جوره؟آره اینا هم آرامش میاره ولی در کنار دوست داشتن.
نه اینکه یه عمر زندگی با پول وخونه داشته باشی بدون عشق...
البته ممکنه هم درآینده با یکی دیگه هم خوشبخت بشیا،اینو کسی انکار نمیکنه.

ولی اگه میدونی از طرف خانواده حمایت میشی تاحدودی، برو با اون دختر حداقل حرف بزن.شاید اون حاضر نشه با این شرایط کنار بیاد اصلا.دیگه اینجوری حسرت نمیخوری که کاش حرف دلمو زده بودم.
ولی ولی اول خودت مطمئن باش که پشتکارشو داری برای راه سختی که پیش رو داری؟

من دیدم ازدواج های دانشجویی که الان هم خونه داره هم ....

راستی چرا زود میگی تاپیکتو ببندن وقتی من هنوز نظر ندادم؟!!!!:mad: :rolleyes:

شما چقدر اون خانمو میشناسی؟
تا حالا هم کلام شدی باهاش؟
چرا گفتی به حضورت حساس شده؟ازکجا اینو متوجه شدی؟

سلام دوستان.
من 1 سالي شايدم بيشتر ميشه که به اين سايت سر ميزنم اما امروز عضو شدم!
لازم شد که همين ابتدا از تمام کارشناسا و اعضايي که بدون چشم داشت تلاش ميکنن که مشکلات همديگه رو رفع کنن و از هيچ راهنمايي مضايقه نميکنن تشکر کنم.
يه سري از بچه ها اسمشون برام آشناست، يکيش اميده که چندتا تاپيک زده بود در مورد راهنمايي هايي که ميخواست و من دنبالش ميکردم و چند وقتيه که يکم آقا صابر رو ميشناسم در کل اسمش توو چشم بود و همچنين ساير اعضا...


آقا صابر ميشه بگي نتيجه اي که گرفتي چي بود؟


کارشناسهاي امروزي ميگن بايد براي ازدواج پشتکار داشته باشي، درآمدي و کاري برا خودت دست و پا کرده باشي، و به بلوغ فکري هم رسيده باشي... خلاصه اينکه با دست خالي و بدون فکر تصميم نگيري که بري خواستگاري.
آره درستش هم همينه و کسي هم منکر اين صحبت ها نيست.


نظر من اينه که حداقل بايد تکليف درس مشخص باشه و کم کم ميشه بقيه کارها رو پيش برد. نميشه کسي رو توي آب نمک خوابوند تا وضعيت مشخص بشه و رابطه ي دو نامحرم حتي با رعايت موازين شرعي در دراز مدت کار عقلاني نيست، اينکه خانمي رو با قول ازدواج در آينده پاي بند خودمون کنيم کار صحيحي نيست چون ممکنه فرصت هاي ازدواج بهتري براي ايشون فراهم بشه و ما با خودخواهي اين فرصت ها رو ازش گرفتيم.


همونطور که آقا اميد هم گفتن از يه طرف اگه بخوايم مدرک تحصيلي ارشد بگیریم و بعدش سربازی و بعدش دنبال کارم باشیم و تا یه کار ثابت گیر بیاریم و بعد پس اندازی داشته باشیم و ماشین و (و بعضآ خرید خونه) و ... سن از 30 سالگی مطمئنا به بالا میزنه.


دکتر حسن عباسی میگن ما باید سن ازدواج رو به زیر 20 سال بیاریم. البته من تا حدودی با نظر ایشون موافقم و این نظر روی همه افراد صدق نمیکنه. قدیم ها اکثر پدر مادرهای ما زیر 20 سال ازدواج میکردن و هر دوخانواده حمایت میکردن اما کسایی که مشکلات رو به دوش میکشیدن خود زن و شوهر بودن.
وقتی شما توی سن 30 به بالا ازدواج میکنی اون شور و علاقه و لذتی که میشه توی سن کمتر از 30 سال داشت کمرنگتر میشه و توی این سن بیشتر متوجه مادیات میشی.
نیاز عاطفی و جنسی نیازی هست مثل همه ی نیازی های عادی دیگه انسان، کمبود نیاز عاطفی و جنسی در دورانی که انسان بیشتر به اون نیاز داره و اگه بهش پاسخ داده نشه ممکن هست با مشکلاتی روبرو میشه. دکتر عباسی این نیاز رو مثل آب و غذا میدونه که با نبودنش ادامه حیات غیر قابله و به همین خاطر هست که میگن باید سن ازدواج به زیر 20 سال برسه. البته باید بلوغ فکر رو هم در نظر داشت. گاهی میشه یک شخص 20 ساله به بلوغ فکری رسیده باشه و یک شخص 25 و ... نه! پس گاهآ کارشناسان برای ازدواج دلیل سنی میارن، سن ملاک ازدواج نیست بلکه قدرت تحلیل و نحوه ی تفکر یک فرد و هدفش از ازدواج مشخص میکنه که وقت ازدواج رسیده یا نه.


اگر کسی تصمیم به ازدواج داشته باشه و بعد مطمئن باشه که بعدآ از این تصمیم خود به هر دلیلی پشیمون نمیشه میشه گفت میتونه به ازدواج فکر کنه.


حال کسی که میخواد ازدواج کنه و به قول معرف آه در بساط نداره و هنوز خودش رو اول راه میدونه چکار باید بکنه؟ کسی که میخواد هم ازدواج بهنگام داشته باشه و هم بعد به مشکل حادی نخوره!
من میگم میتونه تا فارغ التحصیلی صبر داشته باشه و بعد میتونه برای خواستگاری اقدام کنه، خب با جیب خالی یعنی میشه؟؟ راستی سربازی هم باید بره....! آره میشه، کسایی که متاهل هستن میتونن توی شهر خودشون خدمت سربازی کنن، اگر کسی تحصیل کرده هم باشه یه فرقی با کسی که تحصیل نکرده داره، بنابراین کسایی که توی شهر خودشون هستن بعد از ظهر ها وقتشون خالیه. بعضی ها میتونن کار نیمه وقتی پیدا کنن و درآمدی داشته باشن (مسلما این درآمد انقدر نیست که همه نیازهای مادی رو برطرف کنه). اگر شخصی رو که میخوایین باهاش ازدواج کنین، این درک رو داشته باشه که توقعاتش رو کمتر بکنه و به کمترین قانع باشه، به مشکل حادی برخورد نمیکنین. در واقع باید کسی رو باید انتخاب کرد که از هر لحاظ هم سطح باشین.
دختر و پسرهایی هستن که مدت سربازی رو عقد هستن اما کارشناس ها به دلایل مختلف مدت بیش تر از 1 سال رو صلاح دختر نمیدونن. یکی از دلیل هاش منصرف شدن پسر از ادامه زندگی با دختر هست چون دختر در طول این مدت همه چیز خود رو به پسر ارائه میکنه (از لحاظ عاطفی و جنسی) و وقتی پسر کاملا سیراب شد اینجا ساز مخالف میزنه. به همین خاطر به دختران توصیه میشه در دوران عقد کاملا در اختیار شوهر نباشن. اما این صحبت ها روی همه صدق نمیکنه و ممکنه کسانی باشن که بیش از 5 سال عقد هستن و بعد ازدواج به هیچ مشکلی هم نخورن.
پس میشه در کنار عقد یا ازدواج کامل زیر یک سقف و در حین سربازی درآمدی هم داشت تا حداقل نیازها برآورده بشه و بعد از سربازی دنبال کاری با درآمد بیشتر و بهتر بود. اینجا کمی حمایت خانواده ها نیاز هست اما کسی که زیر بار مسئولیت میرود اقا پسر هست و باید هر مشکل و پیش آمدی رو از قبل احتمال بده و زود شونه خالی نکنه.
بعد از تثبیت شغل و درآمد میشه کم کم به ادامه تحصیل هم فکر کرد.
کسایی که به این صورت ازدواج میکنن به طور نمونه ازدواج دانشجویی همه شان از قبل درآمد مکفی ندارن و همه شان پس اندازی ندارن که پشتیبانی برای ازدواج بدونن. این نمونه ها کم نیستن همه چیز به خود شخص بستگی داره، مطمئنا کسی که پس اندازه و درآمدی نداره مشکلاتی پیش روش خواهد بود اگه به این مشکلات تن بده در ازای اون آرامشی خواهد داشت که خدای متعال در کتاب مقدسمون به زبان اورده، انرژی ای در کنار ارضای عاطفی و جنسی بدست خواهد اورد که میتونه از پس مشکلات بر بیاد، از همه لحاظ امید به آینده در او بیشتر میشه، احساسی خواهد داشت که تا به حال اون رو در موقع تجرد تجربه نکرده بود. این مزیت های ازدواج هست که به نظر به مشکلاتش ارزش داره و حتی مشکلات رو پوشش میده. در صورتی که هر دونفر زن و مرد دیدگاهی صحیحی از ازدواج که همان رسیدن به آرامش است رو داشته باشن و تمام مشکلاتش رو سنجیده باشن.


حرف بعضی ها اینه که عشق نون و آب نمیشه، این حرف کسایی هست که از ازدواج هر توقعی بجز هدف اصلی دارن و اگر مخاطب شما اینان هستن بهتر هست که دوری بشه.
پدر و مادرهای ما از همون ابتدا خونه، ماشین، کار درست و حسابی و درآمد خوب نداشتن... دخترهای این خانواده ها کم نیستن که به سلامت روح و روان و مسئولیت پذیری خواستگار بیشتر اهمیت میدن.
و خلاصه بگم همه چیز به خود شخص بستگی داره که چند مرده حلاجه.....


به قول مولانا :
ای برادر تو همان اندیشه ای مابقی خود استخوان و ریشه ای

خیلی خوب بود روح الله عزیزم ممنونم برادر
باید بیشتر فکر کنم هنوز گیجم و نمی دونم
در جواب ریحانه باید بگم ما تو یه منطقه زندگی می کنیم برا همین زیاد می بینمشون و هر بارم دقیقا تو یه لحظه چشم تو چشم می شدیم من همه مسیر های رفت و آمدمو عوض کردم تا نبینمشون دیگه اینقدر هم دیگه رو دیدیم که هم از دیدنشون می ترسیدم همشم ناخواسته بود ...
اینجا اینو باید بگم من کسیم که از همه بیشتر برا رسیدن بهشون اشتیاق دارم اما واقعا احساس می کنم نمی شه نمیشـــــــــــــــــه
همه اینا به حرف قشنگه کدوم خانواده اجازه می دن یه پسر 21 ساله بره برا خواستگاری نمی گم نیست اما واقعا انگشت شمار شده
بد بختانه یا خوشبختانه هردو تو یه منطقه زندگی می کنیم و می شه گفت منطقه خوبی از شهر ساکن هستیم پس نمی شه توقع داشت حاضر باشن سختی بکشن یکی امروز بهم گفت جای دیگران فکر نکن الانم جای اون خانم فکر کردم و تصمیم گرفتم و جواب رد به خودم دادم

باید کمی بیشتر فکر کنم بعد تصمیم بگیرم ممنونم از همه

صابر جان
خوب فکر کن و تصمیمی بگیر که بعدها یک عمر خودت و سرزنش نکنی که کاش جرات داشتم و حداقل حرف دلم و بهش می زدم.

اگر مشکلت پایینتر بودن از نظر درسیه که به نظر من خیلی مهم نیست . اطراف من پرن از زنهایی که تحصیلاتشون بیشتر از شوهرشونه .

با صحبتهای امید موافقم در صورتی که شرایط حداقلیش (ساپورت خانواده) فراهم باشه . در غیر اینصورت ازدواج نه تنها آرامش برات نخواهد داشت بلکه آرامش امروزت رو هم ازت خواهد گرفت .

سوال
چه زمانی می توان گفت من علاقمند به یک انسان شدم خودمونیش می شه کی می شه گفت من عاشق شدم؟
چطور باید نه ارتباط با فرد مقابل داشت ولی از اخلاق و شخصیت و چیزهایی که در یک زندگی مهم است با خبر شد؟
اگر اینگونه که می گوید باید از طریق خانواده اقدام شود واقعا عملی هست؟ صابر از دختری خوشش آمد رفتن خواستگاری خوب جلسه دوم فهمیدن نه صابر خوشش نیومد حالا می گن ببخشیدا داماد خوشش نیومد؟ حالا این اتفاق چند بار تکرار شد (مثلا 3 بار) آیا شدنی هست؟

من موندم وقتی امدم همدردی همه گفتن 21 سالته ازدواج؟ این عشق گذراست! چی شده حالا همه حرفا و نظرات تغییر کرده؟ چرا همون موقع که هزار بار پرسیدم برم مستقیم صحبت کنم همه می گفتن نه اما الان جور دیگه ایی صحبت می کنید؟
بعد پرسیدن حالا از چی خوشت آمده؟ (آخه چطوری باید می گفتم از چی خوشم آمده واقعا جز ظاهر و رفتاری که در بیرون از یک نفر می بینیم چیز دیگری هم وجود دارد؟ من از ظاهر از شخصیت از نوع رفتارشون خوشم آمده آیا اینا کافیه یا نه گذراست؟ (آخه تا وقتی باهاش صحبت نکنم تا رفت آمدی وجود نداشته باشد که نمی دونم چه ویژگی های مثبت و منفی دارن!
بعد گفتن دوستی بده، یه وقت نری دوست شی!
فقط حرف این بود از کانال خانواده برید جلو می رم به بابا می گم می گه اگه دختره پشتت بود می شد رفت جلو (تو این سن) اما وقتی نه دختره پشتت هست نه خانوادش می شناسنت جز نه چیزی نمی شنوی
یعنی چی؟ یعنی برم دوست بشم باهاش؟ تا دختر خانم پشتم باشن تا رسمی اقدام کنم!!!

آخه چرا همه حرفا ناقصه؟
دوستی بده بله منم می گم بده پس چطور باید با اخلاقیات یک انسان آشنا شد تا تشخیص بدیم بدردمون می خوره؟
اصلا چه زمانی می تونیم بریم خواستگاری؟ مگه قبل خواستگاری جز چهره و چند بار دیدن در بیرون از دور (آخرشم گرفتن جزو) اطلاعات دیگه ایی در اختیار ماست؟

الان جوری شده دیگه با این وضع کشور خود پدر مادرا به یکی نیاز دارن که حمایتشون کنه (چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است)
بخدا اینقدر حرفای مختلف شنیدم دیگه ذهنم جواب نمی ده

بخدا از ازدواج کلا ترسیدم یعنی اصلا می ترسم فکر کنم می ترسم دوباره برگردم به سال 91 بچه سال خیلی بدی رو گذروندم
دیگه نمی خوام به ازدواج فکر کنم حداقلا تا 27 سالگی نمی خوام بهش فکر کنم
همونجوری که این سه سال به هر سختی بود گذشت از این به بعدم می گذره یا فراموش می شه یا تو ذهنم باقی می مونه اما الان به این نتیجه رسیدم تا شرایط درست نشد نمی شه
خودم می دونم تو 27 سالگی هم در نقطه صفر ایستادم (و الانم با اون زمان هیچ فرقی نداره) و تا می خوام کمی پس انداز کنم و کاری بگیرم حداقل 5 سال زمان می بره و من به 32 می رسم اما واقعا چاره ایی نیست.

برای آشنایی با هدف ازدواج من نه با روش مدرنیته موافقم نه با روش سنتی!
در روش سنتی دو نفر بدون اینکه از قبل همدیگه رو دیده باشن و صرفآ بخاطر تعریفهایی که از دختر و پسر میشه توسط دیگران با هم آشنا میشن و ...
در روش امروزی دختر و پسر از قبل با هم آشنا هستن و یا دوستن، با هم قرار ازدواج میذارن و خانواده ها رو از قصد خود آگاه میکنن. اشکالی که در این نوع ازدواج اینه که ممکنه پسر و دختر از روی احساست ازدواج کنن و بعد از مدتی زندگی مشترک احتمال اینکه به مشکل بخورن وجود داره.
اما من نظرم اینه که کسی رو که دوست داری و میدونی که بخش اصلی تصمیمت از روی احساسات نیست با یک نفر از نزدیکان یا دوستان صمیمی در میان بذار که این منظور رو به ایشون برسونه و اگر طرف مقابل تمایلی به آشنایی نشون داد چند جلسه ای روی ملاک های دو طرف صحبت بشه و اگر به این نتیجه رسیدند که ملاک های اولیه هر دو طرف رو دارند به طور رسمی و از طریق خانواده ها اقدام بشه تا آشنایی بیشتری صورت بگیره و ...
در دانشگاه معمولا خود شخص هم میتونه مستقیما با طرف مقابل صحبت کنه و به نتیجه اولیه برسه، اما صحبت من بیشتر با کسایی هست میخوان با دختری در فامیل، دوست و آشنا و یا غریبه ارتباط برقرار کنن.
اما من چرا نگفتم تا از کسی خوشت اومد به اتفاق خانواده و به طور رسمی اقدام کنید؟! چون این زمونه بعضی از خانواده ها نظر خودشون رو تحمیل میکنن، نمونه هاش رو من دیدم و بعد به مشکل بر خوردن. خانواده از کار و خانه و ماشین و ... شخص خواستگار برای دختر صحبت میکنن در صورتی که ملاک های دختر شاید تیپ و قیافه، تحصیلات و ... باشه. برخی خانواده ها این موقع ها با تعریف و تمجید ها دختر رو متقاعد میکنن که اگر با این شخص ازدواج نکنه شاید خواستگار بهتری نیاد و ... بعدها که ازدواج صورت گرفت توی دل دختر چیز دیگه میگذره و خودش رو یه بازنده میدونه و ممکنه کار به طلاق هم بکشه... دلیل عینی بود که خودم بارها شاهد بودم. اینکه میگن خواستگاری حتما باید به طور رسمی باشه (بدون اطلاع قبلی دختر از خواستگار) این مشکلها رو هم داره، وقتی مجبور بودید اینگونه به خواستگاری برین حتما نظر واقعی دختر رو از این لحاظ که نظر پدر و مادر بهش تحمیل نشده باشه مطمئن بشین.
برای شخص بنده نظر اولیه کسی که میخوام باهاش ازدواج کنم مهمه، اگر ایشون از همون ابتدا گفتن از طریق خانواده و به طور رسمی باشه میپذیرم، چون نظر ایشون اینه که به طور رسمی عمل کنم، یا اینکه تمایل داشته باشن ابتدا چند جلسه در مورد ملاک ها صحبت بشه و در صورت تمایل نشان دادن به ادامه خواستگاری بعد بصورت رسمی اقدام کنم. اگر بر حسب احساسات این آشنایی صورت بپذیره بسیار صدمه میزنه و گاهآ جبران صدمات ناشی از اون مدت زمان زیادی رو میطلبه.
من هدف از این آشنایی رو دوستی نمیدونم و صد در 100 با دوستی قبل ازدواج مخالفم، چنانچه بعد از ازدواج کارشون به طلاق کشید خودشون مقصر اصلی بودنن.

تصمیم گیرنده ای اصلی باید خود فرد باشه. پدر و مادر فقط باید راهنما باشن نه اینکه نظر خودشون رو تحمیل کنن.... این خودش دلیلی هست برای بسیاری از طلاق های امروزی که در ازدواج های سنتی دیده میشه.

آقا صابر فکر کنم صحبت هایی که باید زده میشد زده شد این خودت هستی که موقعیت رو از هه جانب بررسی کنی و منطقی تصمیم بگیری. این زمان ازدواج مشکلات کمی در پی نخواهد داشت اما کسایی که هم که ازدواج میکنن به خودشون اعتماد دارن که میتونن از پسش بر بیان و به خداشون هم توکل میکنن. فکر نکنم همه شان یه پول قلمبه داشته باشن که از لحاظر مالی خاطر جمع باشن، هستن کسایی که از صفر شروع کردن..... توکلت علی الله
(راستی منم هم سنت هستم یعنی خرداد میشم 22 سال. )

روح الله راست می گه هرچی رو باید گفته می شد گفته شد
من هر جوی فکر می کنم این کار توی این سن اشتباه هست.
بهتره فعلا صبر کنم اصل این تاپیک موضوع این بود که آیا جلو نرفتن من از ترس است یا عقل
دلایل من این بود برای ازدواج پیش نیاز هایی احتیاج هست مانند بلوغ فکری، عاطفی و... یه پیش نیاز دیگه هم هست مانند مسکن، کار (در آمد ثابت) و ...
به نظر من بهتره حداقل ها فراهم بشه مانند تموم شدن درس رفتن سربازی حالا بعدش می شه با حقوق کمتر هم ازدواج کرد چون درس و خدمت خودش یه مانع برا پیشرفته که وقتی سر راه نباشه خیلی مشکلات می تونه کمتر باشه.
نتیجه بهتره صبر کنم. (خدارو شکر نه رابطه ایی بین من و این خانم شکل گرفت نه حرفی زده شد و نه احساسات عمیقی وجود داره پس همه چیزو زمان درست می کنه)
از همه ممنونم

پایان