استعداد اعتیاد

سلام. متشکرم که این پیج رو باز کردید.:72:

امیدوارم این تاپیک بتونه به من کمک کنه که یه فضای روانی متفاوت بسازم.

مشکل من اعتیاد نیست. در واقع من جزء اون تعداد خیلی نادری هستم که خیلی زود میتونن زنجیر اعتیاد رو بشکنن. علتش هم اینه که میل به قدرت یکی از ویژگی های اصلی شخصیت منه، و اعتیاد چیزی نیست جز: ضعف!

من هروقت اعتیادی رو در خودم کشف کردم، نابودش کردم، اما اتفاقی که در طولانی مدت افتاده اینه که:

1* قدرتم در ترک اعتیاد زیاد شده. طوریکه همونطور که قبلا گفتم، من میتونم خیلی زود، و نسبتا راحت، اعتیاد به هرچیزی رو کنار بذارم. فقط کافیه لحظه ای برسه که من *ضعف* رو با چشم هام ببینم.

2* از یه اعتیاد به یه اعتیاد دیگه میفتم! (البته بینشون فاصله زمانی وجود داره)

یعنی در عمل خیلی وقتا من به یه چیزی معتادم! موسیقی. بازی. نت.

فرایند ترکم هم به این صورته:

مثلا وقتی حس کردم به فیسبوک معتاد شدم. میزان استفادش رو به صفر رسوندم. (اگه دقیقا صفرش نمیکردم، موفق نمیشدم) اما اگه امروز دوباره برم فیسبوک، یک ماه بعد معتاد میشم. و تا یه مدتی اصلا حواسم نیست که معتاد شدم. تا اینکه یه دفعه به خودم میام و میفهمم. اونوقته که دوباره همه قدرتم برای ترک کردنش جمع میشه.

فکر کنم کامل توضیح دادم. خلاصش اینه:

روان من برای اعتیاد مستعده.

سوال:

چرا اینطوره؟

چطور میشه که اینطور نباشه؟

میشل جان سلام

چقدر واضح و جالب مشکلت را بیان کردی امیدوارم کارشناسان و دوستان بهترین راهنمایی رو برات ارسال کنن.

نظر من اینه اگه تلاشت رو روی داشتن حد مشخص و تعادل بزاری بهتر نتیجه میگیری.

هر سرگرمی و بازی اگه بجا و به موقع استفاده بشه نه اعتیاد آور میشه نه گره ذهنی!

مثل مثال چاقو که هم میتونه سر میز غذا نصف کننده نان باشه و هم میتونه خطرناک!

پس به نظر من در درون و عادت هات دنبال حفظ تعادل باش.

موفق باشی و قدرتمند...

سلام وقتی ذهنت به یه چیزی عادت کرده وتو سریع اون رو ترک میکنی،اگر یه عادت دیگه جایگزینش می کنی پس نمیشه گفت ترک اعتیاد برات آسونه!(البته گفتی بینش زمان هست ولی به نظرم زمانش اونقدر نیست که ذهنت کامل اون عادت رو ترک کرده باشه وگرنه یه چیز دیگه جایگزینش نمی کردی،درسته؟)

میتونی رو کارات کنترل داشته باشی؟این با ترکش فرق می کنه،نه اینکه کم کم شروع کنی به ترک،ولی زمان تعیین کن برای فعالیتهات
مثلا از اولین روزی(یا بعد از شروعش) که میخوای یه کاری رو شروع کنی(مثلا بازی اینترنتی یا....)براش وقت تعیین کنی.مثلا بگی من روزی فقط 2ساعت میام تالار مگر روزای تعطیل.
چرا میخوای بازی اینترنتی رو کامل کنار بذاری؟اگه اوقات فراغتت رو برای 1ساعت پر میکنه مثلا.

سلام ویدا جان. خوبی عزیزم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ویدا@

نظر من اینه اگه تلاشت رو روی داشتن حد مشخص و تعادل بزاری بهتر نتیجه میگیری.

پس به نظر من در درون و عادت هات دنبال حفظ تعادل باش.

---

کاملا باهات موافقم. بخاطر همین تاکید کردم که: اگه دقیقا صفرش نمی کردم، موفق نمی شدم!

خیلی وقتها میزان سرگرمی ها و تفریحاتی که ممکنه بهشون معتاد بشم رو خیلی پایین نگه میدارم، تا مشکلی پیش نیاد. و این تنها کاری بوده که در عمل رضایت بخش بوده. و تلاش برای حفظ تعادل با شکست مواجه شده.

من قبلا سعی کردم از 100 به 50 برسم، اما موفق نشدم.
تلاش کردم از 0 طوری پیش برم که از 50 (یعنی تعادل) جلوتر نرم، اما بازم موفق نشدم.

در واقع کم پیش میاد موفق بشم (در مورد سرگرمی های اعتیادزا) روی بازه [45,55] بمونم. مگه زمان هائیکه وقتش رو نداشتم. مثل معتادی که پول نداشته! (این زمان ها میتونن خیلی هم طولانی باشن. مثلا یک سال)

من بعد از این همه سروکله زدن با اعتیادهای مختلف، نهایتا به اینجا رسیدم که اصل مسئله اینه که روان من مستعد اعتیاده. ولی نمیدونم چطور؟ و چرا؟ اگه بتونم این رو بفهمم، بقیه راه واضح تر میشه.

و البته خیلی چیزهای دیگه هم برام واضح تر میشن. کلا این خیلی به کارم میاد که بفهمم چرا اینطورم؟

=========================================

سلام ریحان. مرسی از سوالاتت.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط reihane_b

وقتی ذهنت به یه چیزی عادت کرده وتو سریع اون رو ترک میکنی،اگر یه عادت دیگه جایگزینش می کنی پس نمیشه گفت ترک اعتیاد برات آسونه!(البته گفتی بینش زمان هست ولی به نظرم زمانش اونقدر نیست که ذهنت کامل اون عادت رو ترک کرده باشه وگرنه یه چیز دیگه جایگزینش نمی کردی،درسته؟)

---

خیلی قبل تر ها پیش میومد که من یک عادتی رو با روی آوردن به عادت دیگه ای ترک کنم. اما خیلی وقته که دیگه اینکار انجام نشده. (یا الان حضور ذهن ندارم)

علتش رو تو پست اولم توضیح دادم. چیزیکه باعث می شه من احساس بیزاری کنم، ضعفیه که در خودم می بینم. برای همین عملا اون ضعف رو با ضعف دیگه ای جایگزین نمی کنم. بعد از هر ترک اعتیادی من تا مدتی کاملا سالم زندگی می کنم. و طول این مدت بسته به شرایط، متغیره.

ولی در عمل همینی که می گی بالاخره رخ میده. یعنی بالاخره، یه جای دیگه رسوب می کنم! مگه اینکه کلا سرگرمی های خاصی رو حذف کنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط reihane_b

میتونی رو کارات کنترل داشته باشی؟این با ترکش فرق می کنه،نه اینکه کم کم شروع کنی به ترک،ولی زمان تعیین کن برای فعالیتهات
مثلا از اولین روزی(یا بعد از شروعش) که میخوای یه کاری رو شروع کنی(مثلا بازی اینترنتی یا....)براش وقت تعیین کنی.مثلا بگی من روزی فقط 2ساعت میام تالار مگر روزای تعطیل.

---

این رو بالا توضیح دادم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط reihane_b

چرا میخوای بازی اینترنتی رو کامل کنار بذاری؟اگه اوقات فراغتت رو برای 1ساعت پر میکنه مثلا.

---

تو و ویدا درست می گید. این سرگرمی ها هم برای آدم لازمن. اما مشکل در همینه که میری یک ساعت بازی کنی، یه دفعه می بینی 4 ساعت گذشته!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ویدا@

نظر من اینه اگه تلاشت رو روی داشتن حد مشخص و تعادل بزاری بهتر نتیجه میگیری.

---

تصمیم گرفتم یه ترای دیگه هم بکنم. بلکه این دفعه شد.:orange:

البته این فقط یه تمرینه، نه حل مسئله. اما اگه بتونم اینبار موفق بشم (و تا مدت زمان بیشتری روی نقطه 50 بایستم)، خودش یه موفقیته دیگه.

دو تا موضوع رو انتخاب می کنم. یکی این سایت و یکی فیسبوک.

در حال حاضر من در مجموع روزی دو سه ساعت میام اینجا. که احتمالا تا یک ماه دیگه میشد 5 ساعت و بعدش هم صفر!

از طرفی فیسبوک اصلا نمی رم. و دوستام حسابی شاکی شدن.

حالا تمرینی که طراحی کردم، اینه:

روزی یک ساعت برای هر دو سایت.

سر یه ساعتی هر دو سایت رو باز می کنم و برای یک ساعت بعدش ریمایندر می ذارم. وقتی صدای زنگ رو شنیدم، هر دو سایت رو می بندم، حتی اگه در حال نوشتن یه پست بوده باشم، یا حرف زدن با یه دوست! خب بهتره در مورد دوستام یک جمله تخفیف بدم! و بنویسم که کاری پیش اومده و باید برم. و بعد صفحه رو می بندم، بدون اینکه منتظر جواب بشم.

توی 23 ساعت باقیمانده هم هیچ کدوم از این دو تا سایت رو باز نمی کنم.

این تمرین رو برای 3 ماه ادامه می دم.

تا 16 تیر.

(اگه یه وقتی بینش تخطی کردی، نباید کات کنی، باید زود برگردی! فقط توی یه دفترچه یادداشت می کنی که به چه مدت تخطی کردی و در چه روزی. یادت باشه قرار نیست بی نقص انجامش بدی، قراره به بهترین شکلی که ازت برمیاد، انجامش بدی. پس اگه یه وقتی کم آوردی، کلا ولش نکن! حداقل خودتو به خط پایان برسون!)

شما همین الان هم به سایت همدردی معتادی :d

سلام.


وقتی تمرین پست قبلی رو طراحی می کردم، به کارا بونش اعتقاد چندانی نداشتم. ولی الان دارم جدی تر بهش فکر می کنم.


از اون روزی که این تمرین رو شروع کردم، سعی کردم در مورد مسائل مختلف تعادل رو تمرین کنم. البته تمرین هایی که دارم انجام می دم، به شکل تایم گذاشتن نیستن. یعنی همشون تایمی نیستن. بیشتر دارم تمرکززدایی احساسی می کنم! یعنی تلاش می کنم احساساتم رو روی مسائل مختلف پخش کنم و فقط یک جا متمرکز نشن.


اما سوال:

سوالم اینه که این تایم گذاشتن واقعا اثر دائمی داره؟ یعنی یه راهکار اثرگذار روانشناسی به حساب میاد؟ چیزیکه اثرش روی روان آدم پایدار باشه؟


=====================================


این مدت به چیزهای دیگه ای هم فکر کردم. البته قبل از ایجاد این تاپیک هم در تلاش بودم که سرچشمه های این حالتم رو پیدا کنم.


یه چیزی که هست اینه که وقتی آدم به چیزی اعتیاد داره، موقع انجام اون کار آگاهیش رو از بقیه واقعیات زندگیش به سطح خیلی پایینی کاهش می ده.


خیلی مطمئن نیستم، ولی شاید اکثر اعتیادهای من در اصل نوعی فرار از آگاهی بودن! که به مرور به پایین اومدن بیشتر سطح آگاهی هم منتهی شدن. به اینی که گفتم مطمئن نیستم، باید بیشتر بهش فکر کنم.


پس یه تمرین تعادل دیگه اینه که موقع انجام دادن چیزی که حس می کنم بهش معتاد شدم، یا ممکنه معتاد بشم، مدام به ساعت نگاه کنم. یا مثلا در فاصله های یک ربعه، مکث کنم. و به چیزهای دیگه فکر کنم. اینم می شه: روی یه کاغذ از بقیه واقعیت های زندگی بنویسم، مثلا اینکه ناهار باید آماده بشه، و انجامش 1 ساعت زمان می بره، فلان مطلب رو به فلان دلیل باید بخونی و انجامش 2 ساعت وقت می بره، و غیره. بعد وقتی فرضا دارم بازی می کنم، هر یک ربع، یک دقیقه بازی رو متوقف کنم و کاغذ رو بخونم. و بهش فکر کنم. شاید هم دو دقیقه بهتر باشه

خوشحال می شم نظرتون رو در مورد همه این چیزها بهم بگید. از هر زاویه ای که بهش نگاه کنید و بررسیش کنید، برای من مفیده.

=====================================


اما سوال اصلی من همچنان سرجاشه. اینکه چرا من اینطورم؟


اگه فرض کنیم که اعتیاد نوعی فرار از آگاهیه (با این تعریف موافقید؟) چه چیزی در من هست که باعث میشه از آگاهی فرار کنم؟!!


چند دقیقه پیش یه کتاب داشتم می خوندم در مورد حرمت نفس. نویسنده یه سری علائم برای اونهایی نوشته که استقلال ارزشی دارن. من همه اون علائم رو دارم. اگه بخوام متن کتاب رو بیارم خیلی طول می کشه، فقط همین رو بگم که طبق گفته های این کتاب من باید از سطح بالایی از تمایل به آگاهی برخوردار باشم. و واقعا هم در کل اینطور هستم. اما چطور می شه که هم جزء کسایی هستم که تمایل عمیق و پیوسته به آگاهی دارن، و هم این استعداد به اعتیاد در من هست؟ این تناقض چطور توجیه می شه؟


البته هنوز کتاب رو کامل نخوندم. یعنی الان نخوندم، چند سال پیش خونده بودمش.


=======================================


یه نکته ای: این پست رو تو ورد نوشتم و برای ارسالش در خارج از یکساعت امروزم این تاپیک رو باز کردم. بنابراین در عوض فردا رو نمیام. مثل جریمه می مونه، اما در اصل جریمه به حساب نمیاد، چون از اینجا نیومدن حس بدی ندارم. فکر کنم باید وقتی که به یه چیزی وابستگی و اعتیاد داشتم، این تمرین رو شروع می کردم. البته الان هم خوبه، یعنی امیدوارم خوب باشه و اینکارا باعث بشه دیگه اون اعتیادها رخ ندن.


نمیدونم واقعا این تمرین اثرریشه ای میگذاره یا نه؟


==================================

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط هدف

شما همین الان هم به سایت همدردی معتادی :d

---

سلام:72:


چیزیکه گفتید دور از ذهن نیست، اما اگرم بوده، خفیف بوده. اینکه روی این سایت دارم تمرین می کنم (همین تمرین محدودیت زمانی) بخاطر اینه که همه سایت هاییکه بهشون اعتیاد داشتم رو قبلا ترک کردم، و اینجا جای مناسبی برای تمرین تعادله، چون پتانسیل معتاد کردن منو داره. من کلا به هرچیزی که فکرم رو به چالش بکشه، خوب معتاد می شم! اکثر بازیهایی هم که بهشون معتاد شدم فکری و محاسباتی بودن.


در حال حاضر احساس اعتیاد به هیچ چیزی ندارم. از اون دوره هاییه که دارم نسبتا سالم زندگی می کنم. تنوع تفریحاتم بد نیست. نسبتا خوب به کارهام میرسم و ازشون لذت می برم. خب! نه از همشون! (اما هنوز مستعد بودن روانم رو برای اعتیاد حس می کنم)

نقل قول:

---

سوالم اینه که این تایم گذاشتن واقعا اثر دائمی داره؟ یعنی یه راهکار اثرگذار روانشناسی به حساب میاد؟ چیزیکه اثرش روی روان آدم پایدار باشه؟

---

سلام
راستش چون خودم این کارو قبلا کردم ولی باز معتاد شدم!(مثلا به همین جا!!) فکر نمی کنم این کار خیلی پایه ای بتونه مشکل رو حل کنه.یعنی انگار اینجوری مسئله اصلی سرجاشه وما فقط داریم راه حل این مشکل خاص رو پیدا می کنیم.
ولی اگه واقعا بتونیم برای دقیقه دقیقه روزمون برنامه داشته باشیم شاید دیگه نتونیم به چیزی اعتیاد پیدا کنیم.ولی اگه برنامه نذاریم باز ناخودآگاه معتاد بشیم.(نمیدونم شایدم همه همینطورن!اگه برنامه خاصی برای روزاشون نداشته باشن آخرش به یه چیزی معتاد بشن.به اینترنت،تی وی،بیرون رفتن،غذاخوردن و.....)

نقل قول:

---

خیلی مطمئن نیستم، ولی شاید اکثر اعتیادهای من در اصل نوعی فرار از آگاهی بودن! که به مرور به پایین اومدن بیشتر سطح آگاهی هم منتهی شدن. به اینی که گفتم مطمئن نیستم، باید بیشتر بهش فکر کنم.

---

بعضی وقتا آدم یه مشکلی داره،یه فکری داره که برای فرار از اون میره سراغ کارای دیگه خودشو مشغول میکنه که اون فکرا یادش برن.یا کمتر بدونه،درصورتیکه اون عاجزه از حل مشکلش.نه اینکه کار درستی میکنه که ازش دوری میکنه.
ولی اینکه فرار از آگاهی دلیل اعتیاد باشه،تا حالا به فکر من که نرسیده بود.مگه همین که گفتم.
که اگرم باشه جالبه!
به نتیجه ای در این مورد رسیدی به منم بگو.:)
ولی یه چیزی درمورد خودم میگم،نمیدونم مرتبطه یا نه(تو بهم بگو)
مثلا من به کتاب خوندن علاقه دارم خب؟ولی مثلا میگم تا برم تلوزیون نگاه کنم بعد تابرم سایت...بعد....
وخیلی وقتا آخرشم کتابه رو نمی خونم!!(البته این یه مشکل اساسی منه!!شاید براش تاپیک زدم!)ببخشید تو تاپیک تو از مشکل خودم گفتم!:o

نقل قول:

---

پس یه تمرین تعادل دیگه اینه که موقع انجام دادن چیزی که حس می کنم بهش معتاد شدم، یا ممکنه معتاد بشم، مدام به ساعت نگاه کنم. یا مثلا در فاصله های یک ربعه، مکث کنم. و به چیزهای دیگه فکر کنم. اینم می شه: روی یه کاغذ از بقیه واقعیت های زندگی بنویسم، مثلا اینکه ناهار باید آماده بشه، و انجامش 1 ساعت زمان می بره، فلان مطلب رو به فلان دلیل باید بخونی و انجامش 2 ساعت وقت می بره، و غیره. بعد وقتی فرضا دارم بازی می کنم، هر یک ربع، یک دقیقه بازی رو متوقف کنم و کاغذ رو بخونم. و بهش فکر کنم. شاید هم دو دقیقه بهتر باشه

---

نظرمن در مورد اینم همونه که بالا گفتم

بستگی داره شما به چی اعتیاد بگی ..اعتیاد از خلا روحی میاد و به این سادگی قابل حل نیست که تا شما اراده کنی از بین بره و اگر به قول خودتون بهش غلبه میکنید از قدرت نیست چون اصلا دیگه اسمش اعتیاد نمیشه .. کسایی که برای فیسبوک و نت .. زیاد وقت میزارن از اعتیاد نیست بیشتر از روی بیکاری هست و پر کردن اوقات فراغت

سلام

علت اعتیاد >>> نداشتن هدف اصولی و مشخص و برنامه سازنده و همچنین محوریت احساس در زندگی شما

دلیل تکرار و جایگزینی مواد اعتیاد >>> عدم ترک به صورت شناختی و عقلایی . یعنی شما فقط کمی و هیجانی ترک اعتیاد می کنی . یکباره سر یه زمانی و

ضربتی یعنی اقدام هیجانی


راه حل >>> عقلانیت را محور کنید ، هدف و برنامه مشخص برای زندگیتون داشته باشید . ترک اعتیاد را با دلیل شناختی و عقلایی داشته باشید نه صرفاً هیجانی



موفق باشی

سلام دوستان خوبم.

تو خط به خط نوشته هاتون چیزهایی هست که هم قبلا بهشون فکر کردم و هم لازمه که بیشتر بهشون فکر کنم. متشکرم. به پست های ریحانه عزیزم و خانوم مهربونم فردا پاسخ می دم. اما پست فرشته مهربان:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

علت اعتیاد >>> محوریت احساس در زندگی شما

راه حل >>> عقلانیت را محور کنید

---

گذشته از مسئله اعتیاد، حرکت از احساس مداری، به منطق مداری، یکی از دغدغه های اصلی زندگی من بوده و هست.

من در یک فضای کاملا احساس مدار به دنیا اومدم. و قبل از اینکه بفهمم احساس چیه و منطق چیه، یا اصلا زندگی چیه، یه آدم احساس مدار بودم. من مثل نوزادی هستم که با ایدز به دنیا میاد، در یه زمانی با تعریف ایدز آشنا می شه، و در همون لحظه متوجه میشه که خودش در اون تعریف صدق می کنه. و از همون لحظه به بعد یکی از بزرگترین آرزوهاش میشه اینکه: دیگه ایدزی نباشه!

مسیر نسبتا طولانی ای رو در جهت رسیدن به این تمایل قلبی طی کردم. و نتیجه این شده که امروز تا حدود زیادی، احساس مدار به حساب نمیام. یعنی کلیت زندگیم رنگ احساس مداری نداره. و اغلب اطرافیان و دوستانم من رو یه آدم معقول میشناسن و براشون الگوی عقلانیت هستم.

این به این معنا نیست که هیچوقت احساسی برخورد نمی کنم. من هم بصورت نقطه ای و هم بصورت بازه ای، حاکمیت احساس رو تجربه می کنم. نقطه ای: یه وقتایی یه برخورد احساس مدار دارم، اما زود متوجه میشم و به هر طریقی که شده تلاش می کنم موتور منطقم رو روشن کنم و راهش بندازم. یه وقتایی هم بصورت دوره ای، احساس مداری رو در مورد یک موضوع خاص تجربه می کنم. مثل همون دوره هایی که در روز چند ساعتم صرف اعتیاد به بازی یا هرچی می شه. اما در اون دوره هم اون حالت به همه ابعاد زندگیم سایه نمی ندازه. و بازه ها هم رفته رفته دارن کوتاه تر میشن.

این ها برای آدمی مثل من خییلی خوب به حساب میاد. اما هنوز هم دلم برای منطق مداری کامل پر می کشه.

برای همین یه سوال از شما دارم، که خیلی سوال جدی ایه. اینکه شما چه پیشنهادهایی برای من دارید؟ چه راهکارهایی برای کمک به تسلط عقلانیت وجود داره؟

شما نوشتید راه حل: عقلانیت را محور کن.

من خیلی ساله که دارم تلاش می کنم اینکار رو انجام بدم. موفقیت های نسبتا خوبی (نسبت به خودم) داشتم، اما به رضایت کامل نرسیدم و جاداره عملکردم رو ارتقا بدم. بنابراین حالا که به کارشناسی برخوردم که همین رو از من میخواد، طبیعتا اصلی ترین درخواست (خواهش) من اینه که: برای چگونگی انجام اینکار من رو بیشتر راهنمایی کنید.

شاید راهکارهایی که می دید چیزهایی باشن که خودم قبلا کشفشون کردم، و از همون راه کارها استفاده کردم. شاید راهکارهاتون جدید باشن و قبلا به فکرم نرسیده باشن. اما در هر دو حالت، شنیدن اون راهکارها از شما، برای من بسیار مفید خواهد بود. مثل همون چیزی که ویدا به من گفت و من قبلا می دونستم اما الان که دوباره بکار بستم، دیدم داره خیلی بهتر از قبل جواب میده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

دلیل تکرار و جایگزینی مواد اعتیاد >>> عدم ترک به صورت شناختی و عقلایی . یعنی شما فقط کمی و هیجانی ترک اعتیاد می کنی . یکباره سر یه زمانی و

ضربتی یعنی اقدام هیجانی


راه حل >>> ترک اعتیاد را با دلیل شناختی و عقلایی داشته باشید نه صرفاً هیجانی

---

بله تشخیصتون کاملا درسته. همونطور که قبلا گفتم اغلب اقدامات من در مورد اعتیاد، ضربتی بودند. و در این تاپیک دقیقا به دنبال همین چیزی هستم که شما توضیح دادید. همونطور که در پست های قبلی گفتم، من در حال حاضر اعتیاد به چیزی ندارم، اما در پی این هستم که شناختم رو از اون ویژگی هایی از روانم که باعث بروز این حالت شدن، بیشتر کنم. تا بتونم بصورت کامل برطرفش کنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

علت اعتیاد >>> نداشتن هدف اصولی و مشخص و برنامه سازنده

راه حل >>> هدف و برنامه مشخص برای زندگیتون داشته باشید .

---

این قسمت در کل درست نیست. من توی زندگیم یه آدم کاملا هدفمند هستم. و حرکت *نسبتا* خوبی به سمت اهدافم دارم. نسبت به نرمال منظورمه، نه اینکه آدم تاپی باشم.

اما

این روند کاملا پیوسته نیست و هر از گاهی دچار شکستگی های مقطعی می شه. یعنی اگه کسی از بالا نگاه کنه و کلیت زندگی من رو ببینه، میگه در کل داره نسبتا خوب برنامه هاش رو اجرا می کنه. اما اگه وارد جزئیات بشه، متوجه میشه که یه بریدگی هایی در حرکت من دیده میشه.

مثل یه انسان سالم که هر از گاهی به کما میره!

وقتاییکه تو کما نیست نسبتا خوب عمل می کنه. و به همین خاطر در کل به اهدافش می رسه، اما میتونه خیلی زودتر هم برسه!

سلام ریحان


1* قبول دارم، تایم گذاشتن یه راه حل ریشه ای نیست. اما یه تمرینه. یه جور مکمل.


وقتی میخوایم یه معضل رو ریشه کن کنیم، از دو جهت باید بهش حمله کنیم. یکی فضایی که اون معضل تونسته درش به دنیا بیاد و رشد کنه رو بهتر بشناسیم. و سعی کنیم اون دسته از ویژگی هایی که اون فضا رو مستعد برای تولید و رشد یه معضل بخصوص کردن رو شناسایی کنیم.


اینجا من باید بفهمم روان من چه ویژگی هایی داره که اون رو برای پرورش فرضا اعتیاد مساعد کرده.


این به راه حل های ریشه ای منتهی می شه.


دوم:


اما هر معضلی یه عاداتی رو هم با خودش میاره. روی اون عادات هم باید کار کرد. این تمرین ها روی اون عادات کار می کنن. و کمک می کنن که عادات نامطلوب، با عادات مطلوب جایگزین بشن.


به همین خاطر من تمرین کردن رو دوست دارم. البته چیزی که تو می گی کاملا درسته. و اگه این تمرین ها با تلاش برای شناخت، و برطرف کردن ریشه های یک مشکل همراه نباشن، مقطعی اثر می گذارن، نه دائمی.


2* در مورد ارتباط اعتیاد با فرار از آگاهی، فعلا دارم فکر می کنم، به نتیجه قطعی که رسیدم برات می نویسم.


3*

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط reihane_b

ولی یه چیزی درمورد خودم میگم،نمیدونم مرتبطه یا نه(تو بهم بگو)
مثلا من به کتاب خوندن علاقه دارم خب؟ولی مثلا میگم تا برم تلوزیون نگاه کنم بعد تابرم سایت...بعد....
وخیلی وقتا آخرشم کتابه رو نمی خونم!!

---

در مورد به تاخیر انداختن کاری که دوست داریم انجام بدیم (مثل کتاب خوندن) من فکر می کنم علتش فضای اشغال شده ذهن هست. در واقع در بعضی مواقع ما بیشتر جذب چیزهایی می شیم که در موردش زیاد فکر می کنیم، نه چیزهایی که عمیقا دوست داریم.


اولین روزی که من این تمرین یک ساعته رو شروع کردم، بعد از اینکه یکساعتم تموم شد، به این فکر می کردم که درسته که یک ساعت اومدم اینجا، اما قبل از اومدن ذهنم درگیرش بود. و همون پرداختن ذهن، باعث میشه جذابیت بیشتر بشه.


از فردای اون روز به ذهنم اجازه ندادم در مورد اینجا فکر کنه و هر موقع طبق سررسیدم باید بیام، میام، و قبل و بعدش دیگه چیزی از اینجا توی ذهنم نیست (من هرشب برنامه فردام رو توی سررسیدم می نویسم). در چند مورد دیگه هم که قبلا گفتم دارم کار می کنم، هم همینکارو کردم.

و نتیجه این شد که جذابیت چیزهاییکه فضای ذهنی بیشتری براشون باز کردم، بیشتر شدن. مثل یه مبحث خاص که در حال مطالعه اش هستم. یا یه سری کارهای دیگه که دارم انجام می دم.


در واقع ما باید روی فضای ذهنیمون برنامه ریزی کنیم. و نذاریم به سمت هرچیزی کشیده بشه. اگه بتونیم اینکار رو انجام بدیم، تمرکزمون بیشتر روی چیزهایی نگهداشته می شه که واقعا دوستشون داریم، نه چیزهاییکه جذابیت کاذب برامون پیدا کردن.


این چیزهایی که نوشتم تا حدودی خام هستن و لازمه نظام مند ترشون کنم. ولی تا اینجای فکرامو برات نوشتم.


=======================================

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خانوم

اعتیاد از خلا روحی میاد

---

سلام عزیزم.

وقتی زمانم رو با نت یا موسیقی پر می کردم، کاملا این حس رو داشتم که دارم *زمان* رو پر می کنم. اما هیچوقت این حس رو نداشتم که یه خلاء روحی رو دارم پر می کنم.

*در کل* شرایط روانیم مطلوب به نظر می رسه، و به نظر نمیاد که خلاء خاصی وجود داشته باشه (البته کاستی هایی هست)، اما بیشتر بهش فکر می کنم. این هم می تونه یه سرنخ باشه. مرسی:72:

یافتم

چیزیکه روان من رو برای اعتیاد مستعد کرده، خلا تفریح و استراحت روحی و جسمیه.

ذهن من همیشه پره از افکار جدی. کارهایی که باید انجام بدم، تغییراتی که باید در خودم ایجاد کنم. اهداف اخلاقی و شخصیتی و رفتاری و اجتماعی، بعلاوه اهداف تحصیلی و غیره.

زندگی من خیلی جدی و سنگین گذشته. و همین باعث شده روانم یه خستگی مضمن داشته باشه.

قبلا گفتم که دارم یک کتاب می خونم راجع به حرمت نفس. نویسنده معتقد به نقش احترام به آگاهی در حرمت نفس انسانه.

همش فکر می کنم من که از اوائل نوجوانی زندگی آگاهانه تر رو انتخاب کردم، چرا در عین حال درونم یه چیزی هست که از آگاهی فرار می کنه؟ (یکی از نمودهای این فرار از آگاهی اون دوره هاییه که خودم رو در بازی و نت و ... غرق کردم) چطور هردوشون با هم وجود دارن؟

جوابش همینه. این تلاش ها وقتی مداوم باشن و بدون وقفه، خستگی میارن. خستگی روانی.

نه اینکه من بدون وقفه در جهت رسیدن به اهدافم تلاش کردم، اما زندگی من تقریبا در سه حالت بوده.

الف) وقتایی که حالم خوب بوده و با همه قدرت کار کردم.

ب) وقتایی که یه دفعه ناک اوت شدم و رفتم تو کما.

ج) وقتایی که کار کردم، اما در عین حال حس کردم که تمایل به فرار دارم. منظورم همین موضوع این تاپیک هست. یعنی استعداد و فضای اعتیاد رو حس کردم، اما در مقابلش مقاومت کردم.

این روزها همش از خودم می پرسم، چرا اخیرا دیگه اون فضا رو حس نمی کنم؟ این احساس سبکی از چیه؟

الان حاضرم شرط ببندم بخاطر همین تمرین های تعادلیه. منظورم این یکساعت نت اومدن نیستا!! همونطور که قبلا گفتم من کارهای دیگه ای هم در این جهت انجام دادم. توی این روزها من نه توی حالت الف بودم، نه ب و نه جیم. یه جایی بودم بین الف و ب.

پس راه حل یه چیزی همین نزدیکی هاست، اگه همین روند رو جدی تر انجام بدم، پیداش می کنم.

باید همونطور که برای کارهام برنامه ریزی می کنم، برای تفریحاتم هم برنامه ریزی داشته باشم. سررسیدم نباید فقط شامل ساعت هایی باشه که باید کارهای اصلیم رو انجام بدم.

می خوام جدی تر از این حدود یک هفته گذشته برنامه ریزی تفریحی داشته باشم. باید در شروع یک هفته، بدونم که در اون هفته چطور و طبق چه برنامه ای قراره روانم رو از این جهت تغذیه کنم.

کارهایی که الان تو ذهنمه اینهان (که توی روزهای اخیر تقریبا انجامشون دادم):


1* هفته ای یک یا دو بار پیک نیک با خواهرم. با اون که هستم، با خودم هستم. ذهنم هم نفس می کشه و هم استراحت می کنه.

2* باشگاه.

3* هفته ای چند ساعت برای آموزش یه زبان مرده دنیا! صرفا چون ازش لذت می برم. (اسمش رو نمیارم که خندتون نگیره)

4* هفته ای یک بار ملاقات چند تا از دوستای کله پوکم. ملاقات اونها این لطف رو داره که گره های ذهنم باز میشن. البته احتمالش هست باشگاه رو با اونها برم، در اون صورت دیگه نیازی نیست وقتم رو برای ملاقاتشون تلف کنم.

5* دو هفته یکبار ملاقات دوستای اصلیم.

6* هفته ای دو تا فیلم. نه بیشتر نه کمتر! (فیلم هم یکی از چیزاییه که من چندین بار اعتیادش رو تجربه کردم برای همین ممنوعش کردم)

7* آشپزی. خیلی برام لذت بخشه. هفته ای دو روز آشپزی با من. اینجوری از خوشحال شدن مامان هم خوشحال می شم.

8* روزی یکساعت هم برای اینجا و فیسبوک. این تفریح به حساب نمیاد، ولی تنوع خوبیه.

9* هفته ای یا دو هفته یکبار برای خرید.

10* روزی یکساعت مطالعه آزاد. کتاب های تاریخی و روانشناسی جزء علایق من هستن، اما چون خیلی سختمه که فقط یکساعت بخونم و مثلا یه دفعه نگاه نکنم ببینم صبح شد و من هنوز نخوابیدم، کتاب های تاریخی و کلا چیزهایی که برام جذابیت دارن رو ممنوع کردم. ولی امروز امروزه، و با همه روزهای گذشته فرق می کنه. اگه من تونستم فقط یکساعت تو یه تالار گفتگو باشم، نه بیشتر نه کمتر، پس می تونم در موارد دیگه هم انجامش بدم!

11* روزی نیم ساعت نشستن کنار پدر و مادرم. و نفس کشیدن تو فضایی که اونها نفس می کشن.

12* تفریحات هیجانی. یکی از دلایل این مشکل من اینه که هیجاناتم انباشته می شن.

=================================

بیشتر فکر می کنم، مطمئنا خیلی چیزای دیگه پیدا می کنم. و یه نکته مهم دیگه:

*روزی چند دقیقه تمرینات تمرکزی که بتونم یه برنامه متنوع رو هندل کنم. وقتی کار می کنم حواسم فقط روی کار متمرکز باشه و در غیر زمان کار، از دغدغه کار آزاد باشم.

یکی از تمرین های تمرکزی که من بلدم، اینه که یک دقیقه، یا اگه شد بیشتر، فقط به صداها گوش بدی. صدای تنفست یا هر صدای دیگه ای که توی محیط هست. بدون اینکه به چیزی فکر کنی.

شما تمرین دیگه ای برای افزایش تمرکز بلدید؟

================================================== ===

یه احساس خوب دارم. فکر کنم دارم یه زندگی قشنگ تر رو شروع می کنم.
هدف من همیشه *عالی* بودن بوده. (نه اینکه الان عالی شده باشم!! این هدفم بوده) اما *متعادل* بودن هدف قشنگ تریه. احساس خوبی دارم. حس می کنم موفق می شم که متعادل بشم.

از همتون متشکرم که با من بودید. وقتی این تاپیک رو ایجاد می کردم، می دونستم سوالم خیلی سخته و امیدی نداشتم که اینقدر همراه های خوبی بشید.

http://www.hamdardi.net/imgup/49435516a6916580df.jpg

اگه این سه ماه بگذره و من به برنامه هایی که گفتم عمل کنم، و حس کنم اثر کرده، این تاپیک رو خاتمه یافته اعلام می کنم. اما تا اون زمان، ممکنه بازم بیام و یه چیزایی رو ازتون بپرسم. پس این تاپیک فعلا در جریانه.