تردید به خاطر مسائل مذهبی

سلام خدمت همه دوستان.
خواستگاری دارم که از همه نظر مورد پسند من قرار گرفته و باهاش هیچ مشکلی ندارم و حتی بهش علاقه مند هم هستم. تنها مشکلی که بین ما وجود داره اختلاف مذهبیه. من آدم معتقدتریم و اون کمتر از من. خدا و دین رو قبول داره ولی مثلا نماز نمی خونه.از این بابت نگرانم که بعدها مشکلی به وجود بیاد هر چند اظهار کرده هیچ وقت در امور مذهبی من دخالت نمیکنه و در انجام هر فریضه یی دست من رو باز گذاشته اما می ترسم از این بابت در زندگی دچار مشکل بشیم.
لطفا من رو در این انتخاب راهنمایی کنید.

hesperus سلام
بااوازدواج کن و سعی در هدایت او کن البته با خوش زبانی و همراه با پند و اندرز، و منافع و برکات نماز را به او گوشزد کن، زیرا نماز کلید سعادت و خوشبختی، گشایش کار و فراوانی روزی انسان در دنیا و بهشت و نعمت های آن در آخرت می باشد ان شاء الله تعالی.

امیدوارم هم تو وهم من به عشقمون برسیم

سردرگم،ایشون می خواد ازدواج کنه،نه امر به معروف.

و اما شما هسپروس فکر می کنی نماز نخوندش چه مشکلاتی ایجاد

کنه؟با توجه به اینکه می گه دستتو تو این امور باز می ذارم.

اگر به هر علتی می خوای شوهرت نمازبخون باشه و جزو معیارهای

تغییر ناپذیرته بهتره روی ازدواج با این فرد تامل بیشتری داشته باشی

چون شرایط حال آدم ها رو باید مدنظر داشت و به فکر تغییر م نبود.

فرهنگ 27من نگفتم امر به معروف کنه نه
چون اگه بخواد ایشون نسبت به این مسئله مانور بده آتش لجاجت نماز نخوندن در اون بیشتر میشه لذا در مواقع باید با خوش رویی و خوش رفتاری عمل کنه

دوست عزیز
امیدوارم این مورد باعث نشه حواست از معیارای دیگه پرت بشه و نتونی اونها رو درست بررسی کنی.(چون خیلی اینجوری پیش میاد)

اینجا معمولاً مستقیم نمیگن چه کار باید بکنی یا چکار نباید بکنی.
تصمیم گیری نهایی به خودت و معیارات بستگی داره.

مشکلات زیادی ممکنه در آینده بوجود بیاد که شاید کوچکترینش اینه که در تربیت فرزند آیندتون با هم نمیتونید به یه نظر واحد برسید.

سلام

اختلاف در مسائل مذهبی میتونه یکی از مسائل مشکل ساز در اینده بشه.همینطور که دوستان گفتن یکی از این مشکلات اختلاف در تربیت کودکانه و صد البته سردرگمی کودک .
که البته این مسئله برای چند سال دیگه هستش.مهم الان مسئله خودتونه.
شاید الان با یکسری وعده و عیدها بشه موضوع رو ساده جلوه داد.اما بحث زندگی مشترک و زندگی زیر یک سقف خیلی اساسی تر و فراتر از این وعدهاست.
مثلا شاید شما بخواهی یه شب بیدار بشی و نماز شب بخونی.چون همسرت اصولا با این کار مخالفه احتمال مشاجره بینتون هست.حالا این یه مثال ساده بود.
بازهم باید حالت و روحیات خودت رو ببینی.مثلا میتونی یک عمر تنها صبح ها بیدار بشی نماز بخونی و نماز نخوندن همسرت رو تحمل کنی؟

موفق باشی

ممنون از پاسخ تک تک دوستان. مسئله من نماز خوندن یا نخوندن نیست. اون فقط یک مثال واضح بود. من هم به شخصه آدم خیلی مذهبی نیستم ، فقط در مقایسه با ایشون قدری معتقدترم. در کل یکی از خصوصیات ایشون خانواده دوستیه و معمولاً رضایت خانوادش در اولویته و همین مسئله باعث شده سختگیری نداشته باشه. حقیقتش در حد نماز شب و این حرفا هم نیستم که بخوام برای اینجور مسائل جنجال راه بندازم. اما همین اختلاف کوچک رو می ترسم باعث لج و لجبازی بشه در زندگی. هر چند وعده آزادی عمل رو داده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hesperus

ممنون از پاسخ تک تک دوستان. مسئله من نماز خوندن یا نخوندن نیست. اون فقط یک مثال واضح بود. من هم به شخصه آدم خیلی مذهبی نیستم ، فقط در مقایسه با ایشون قدری معتقدترم. در کل یکی از خصوصیات ایشون خانواده دوستیه و معمولاً رضایت خانوادش در اولویته و همین مسئله باعث شده سختگیری نداشته باشه. حقیقتش در حد نماز شب و این حرفا هم نیستم که بخوام برای اینجور مسائل جنجال راه بندازم. اما همین اختلاف کوچک رو می ترسم باعث لج و لجبازی بشه در زندگی. هر چند وعده آزادی عمل رو داده.

---

این می تونه مشکل ساز بشه در آینده چون معمولا با بالاتر رفتن سن افراد روی این مسائل حساس تر میشن و مسائلی مثل تربیت فرزندان هم می تونه مشکلات جدیدی رو بوجود بیاره.

وضع مذهبی خانواده اش چطوره؟

متوجهیم که اون فقط یه مثال بود.
در همون حد کم هم ممکنه مسائل زیادی بوجود بیاد.

مثلاً در مورد همون تربیت فرزند.
احیاناً شما که به نماز اعتقاد داری دلت میخواد بچه ت هم نماز بخونه دیگه. نه؟
خب اونوقت میتونید با همسرت به یه نظر یکسان برسید؟

باز هم ممکنه با حرفای ما قانع نشید یا فکر کنید داریم یک طرفه و غیر منصفانه راهنماییت میکنیم. یا شایدم اصلاً نظرات ما با اعتقاداتت جور نباشه یا شاید....
در هر صورت، بهتره پیش یه مشاور امین بری تا مطمئن بشی و بعدش هر گونه تصمیمی بگیری.
چون اگه قانع نشده باشی و تصمیم بگیری(حالا چه تصمیم به جواب مثبت چه منفی) بعداً از تصمیمت پشیمون میشی.

موفق باشی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Sinéad

این می تونه مشکل ساز بشه در آینده چون معمولا با بالاتر رفتن سن افراد روی این مسائل حساس تر میشن و مسائلی مثل تربیت فرزندان هم می تونه مشکلات جدیدی رو بوجود بیاره.

وضع مذهبی خانواده اش چطوره؟

---

مادرش رو می دونم نسبتاً مذهبیه. از بقیه اما شناخت چندانی ندارم. خودشم جوریه که اعتقاد داره، مثلاً احترام امام حسین رو داره، کار انسان دوستانه زیاد انجام میده... ولی خب نماز و روزه رو به جا نمیاره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر مهربون

متوجهیم که اون فقط یه مثال بود.
در همون حد کم هم ممکنه مسائل زیادی بوجود بیاد.

مثلاً در مورد همون تربیت فرزند.
احیاناً شما که به نماز اعتقاد داری دلت میخواد بچه ت هم نماز بخونه دیگه. نه؟
خب اونوقت میتونید با همسرت به یه نظر یکسان برسید؟

باز هم ممکنه با حرفای ما قانع نشید یا فکر کنید داریم یک طرفه و غیر منصفانه راهنماییت میکنیم. یا شایدم اصلاً نظرات ما با اعتقاداتت جور نباشه یا شاید....
در هر صورت، بهتره پیش یه مشاور امین بری تا مطمئن بشی و بعدش هر گونه تصمیمی بگیری.
چون اگه قانع نشده باشی و تصمیم بگیری(حالا چه تصمیم به جواب مثبت چه منفی) بعداً از تصمیمت پشیمون میشی.

موفق باشی.

---

دوست ندارم از دید مذهبی به این مسئله نگاه کنید. بیشتر می خوام مطمئن شم که در آینده آیا بهش گیر نمیدم؟ باهاش سر این موضوع لج و لج بازی نمی کنم!؟ حتی در مورد تربیت فرزند هم این دیدگاه رو درست نمی بینم. چون اصولاً امروزه بچه ها زیاد به کیش و اعتقاد والدینشون نیستند. اکثر خانواده های مذهبی دور و بر من بچه هاشون نماز نمی خونند. و برعکسش هم زیاد مشاهده کردم. تربیت اگر درست باشه فرزند تاثیر درست رو می گیره نه آنچه دقیقاً پدر یا مادر انجام میدن.
مشکل من اینه که از خودم می ترسم؛ که در آینده زندگی رو به کام هردومون تلخ نکنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hesperus

دوست ندارم از دید مذهبی به این مسئله نگاه کنید. بیشتر می خوام مطمئن شم که در آینده آیا بهش گیر نمیدم؟ باهاش سر این موضوع لج و لج بازی نمی کنم!؟ حتی در مورد تربیت فرزند هم این دیدگاه رو درست نمی بینم. چون اصولاً امروزه بچه ها زیاد به کیش و اعتقاد والدینشون نیستند. اکثر خانواده های مذهبی دور و بر من بچه هاشون نماز نمی خونند. و برعکسش هم زیاد مشاهده کردم. تربیت اگر درست باشه فرزند تاثیر درست رو می گیره نه آنچه دقیقاً پدر یا مادر انجام میدن.
مشکل من اینه که از خودم می ترسم؛ که در آینده زندگی رو به کام هردومون تلخ نکنم.

---

صحبت شما درباره تربیت کم و بیش صحیحه ولی شما نتیجه رو می بینید که شاید فرزندان زیاد به اعتقادات والدین نرن، ولی چیزی که باعث اختلاف بین شما و همسرتون میشه نتیجه اعتقادات فرزندانتون نیست، نحوه آموزشی است که شما دو نفر در خانه بهش می دید.

مشکل اونجا پدید میاد که شما به فرزندتون میگید مثلا نماز بخونه، اون میگه چرا بابا نمی خونه؟ شما چی می خواید پاسخ بدید بهش؟ میخواید به همسرتون بگید برو نماز بخون تا بچه هم یاد بگیره؟ ایشون مثل شما نیست و شما نمی تونید این رو ازش بخواید، به بچه می خواید بگید بابات قبول نداره نماز بخونه ولی تو باید بخونی؟ کار مناسبی نیست و برای بچه دوگانگی بوجود میاره.

شما باید با خودتون فکر کنید درباره این قضیه، ایشون ممکنه هیچ وقت به اعتقادات شما نیان، و اگه قصد دارید جواب مثبت بدید باید این احتمال رو در نظر بگیرید از همین ابتدا تا اگه اینطور شد زندگیتون مشکل ایجاد نکنه. به این چیزها باید فکر کنید وقتی تصمیم نهایتون رو می گیرید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Sinéad

صحبت شما درباره تربیت کم و بیش صحیحه ولی شما نتیجه رو می بینید که شاید فرزندان زیاد به اعتقادات والدین نرن، ولی چیزی که باعث اختلاف بین شما و همسرتون میشه نتیجه اعتقادات فرزندانتون نیست، نحوه آموزشی است که شما دو نفر در خانه بهش می دید.

مشکل اونجا پدید میاد که شما به فرزندتون میگید مثلا نماز بخونه، اون میگه چرا بابا نمی خونه؟ شما چی می خواید پاسخ بدید بهش؟ میخواید به همسرتون بگید برو نماز بخون تا بچه هم یاد بگیره؟ ایشون مثل شما نیست و شما نمی تونید این رو ازش بخواید، به بچه می خواید بگید بابات قبول نداره نماز بخونه ولی تو باید بخونی؟ کار مناسبی نیست و برای بچه دوگانگی بوجود میاره.

شما باید با خودتون فکر کنید درباره این قضیه، ایشون ممکنه هیچ وقت به اعتقادات شما نیان، و اگه قصد دارید جواب مثبت بدید باید این احتمال رو در نظر بگیرید از همین ابتدا تا اگه اینطور شد زندگیتون مشکل ایجاد نکنه. به این چیزها باید فکر کنید وقتی تصمیم نهایتون رو می گیرید.

---

می دونید چرا این موضوع رو زیاد جدی نمی گیرم؟ چون خودم در یک خانواده مذهبی بزرگ شدم که هیچ وقت والدینم ازم نخواستن نماز بخونم یا در یک مجلس مذهبی شرکت کنم. تمام اعمال مذهبی من ارادی و یادگیریشون صرفاً از آموزشهای مدرسه بوده. تا جایی که به یاد دارم پدرم تنها راجع به خصوصیات دین صحبت می کرده و هیچ گاه برای انجامش توصیه مستقیم نکرده. اینها در ذهنم تناقضاتی به وجود میاره. به خصوص که به جرات می تونم بگم اولین بار در عمرمه که از پسری خوشم اومده و به نظر میرسه درگیری عاطفی مانع تفکر درست شده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hesperus

می دونید چرا این موضوع رو زیاد جدی نمی گیرم؟ چون خودم در یک خانواده مذهبی بزرگ شدم که هیچ وقت والدینم ازم نخواستن نماز بخونم یا در یک مجلس مذهبی شرکت کنم. تمام اعمال مذهبی من ارادی و یادگیریشون صرفاً از آموزشهای مدرسه بوده. تا جایی که به یاد دارم پدرم تنها راجع به خصوصیات دین صحبت می کرده و هیچ گاه برای انجامش توصیه مستقیم نکرده. اینها در ذهنم تناقضاتی به وجود میاره. به خصوص که به جرات می تونم بگم اولین بار در عمرمه که از پسری خوشم اومده و به نظر میرسه درگیری عاطفی مانع تفکر درست شده.

---

خب اگه شما قرار نیست به همسر یا فرزندتون بگید این باورهای مذهبی که شما دارید (و ایشون ندارند) رو داشته باشند، مشکلی پیش نمیاد ولی خودتون هم شک داشتید بهش طوری که قبلا گفتید:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hesperus

مشکل من اینه که از خودم می ترسم؛ که در آینده زندگی رو به کام هردومون تلخ نکنم.

---

کسی نمی تونه به شما بگه شما در آینده چکار خواهید کرد. این چیزی است که شما با شناخت خودتون باید بهش برسید (ممکنه یک روانشناس بعد از چند جلسه بتونه بهتون کمک کنه در شناخت بهتر خودتون). نکته اصلی اینه که اگه شما تصمیمی الان بگیرید لازمه در آینده هر چقدر هم که براتون دشوار باشه روی این تصمیم بایستید وگرنه قطعا به مشکلات سختی بر خواهید خورد و مقصر هم فقط خودتان خواهید بود.

از روی خصوصیات اخلاقی و شخصیتی شما تا حدی میشه حدس زد بعدها در زندگی چطور رفتار خواهید کرد و ایشون چطور برخورد خواهند کرد. به این سوال ها لطفا پاسخ بدید:

سن شما و ایشون
تعداد و سن بقیه فرزندان در خانواده شما و ایشون
آیا شما فرزند اول هستید؟
رابطه ایشون و مادرشون چطوره، چقدر حرف شنوی دارند، چقدر در ارتباط هستند و چقدر به مادرشون وابسته هستند؟
اگه شما خواهر و برادرهای کوچکتر دارید، آیا نقش مراقب و شاید مادری بر اونها داشتید؟
چقدر فکر می کنید خودتون کنترل گر هستید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Sinéad

خب اگه شما قرار نیست به همسر یا فرزندتون بگید این باورهای مذهبی که شما دارید (و ایشون ندارند) رو داشته باشند، مشکلی پیش نمیاد ولی خودتون هم شک داشتید بهش طوری که قبلا گفتید:



کسی نمی تونه به شما بگه شما در آینده چکار خواهید کرد. این چیزی است که شما با شناخت خودتون باید بهش برسید (ممکنه یک روانشناس بعد از چند جلسه بتونه بهتون کمک کنه در شناخت بهتر خودتون). نکته اصلی اینه که اگه شما تصمیمی الان بگیرید لازمه در آینده هر چقدر هم که براتون دشوار باشه روی این تصمیم بایستید وگرنه قطعا به مشکلات سختی بر خواهید خورد و مقصر هم فقط خودتان خواهید بود.

از روی خصوصیات اخلاقی و شخصیتی شما تا حدی میشه حدس زد بعدها در زندگی چطور رفتار خواهید کرد و ایشون چطور برخورد خواهند کرد. به این سوال ها لطفا پاسخ بدید:

سن شما و ایشون
تعداد و سن بقیه فرزندان در خانواده شما و ایشون
آیا شما فرزند اول هستید؟
رابطه ایشون و مادرشون چطوره، چقدر حرف شنوی دارند، چقدر در ارتباط هستند و چقدر به مادرشون وابسته هستند؟
اگه شما خواهر و برادرهای کوچکتر دارید، آیا نقش مراقب و شاید مادری بر اونها داشتید؟
چقدر فکر می کنید خودتون کنترل گر هستید؟

---

من 22 ساله هستم و ایشون 30 ساله.
من 2 برادر و 2 خواهر دارم که به ترتیب 33 ساله،30،31 و 27 ساله هستند. ایشون هم یک خواهر و دو برادر دارند که به ترتیب 29 ساله، 27 و 25 ساله هستند.
همینطور که مشخص شد من فررزند آخر هستم و ایشون فرزند اول.
تا جایی که اطلاع دارم رابطه بسیار صمیمانه ای دارند و اظهار کردند که مادرشون به شدت بهشون احترام میزاره و البته این رو در زمانی خاطر نشان کرده که من پرسیدم آیا فکر می کنه خانوادش هم منو بپسندند(چون خودشون منو انتخاب کردند) و ایشون بهش اشاره کردند.
میشه گفت یک آدم خود ساختم که انتظار میره تمام مسائل زندگیم رو خودم بچرخونم. پس میشه گفت به دلایل جو حاکم در منزل خودم کنترل گر اعمال و رفتار هستم و حتی در تصمیمات منزل بسیار شرکت داده میشم اما مسلماً نمی دونم این کنترل گری در زندگی چقدر حاکم باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hesperus

من 22 ساله هستم و ایشون 30 ساله.
من 2 برادر و 2 خواهر دارم که به ترتیب 33 ساله،30،31 و 27 ساله هستند. ایشون هم یک خواهر و دو برادر دارند که به ترتیب 29 ساله، 27 و 25 ساله هستند.
همینطور که مشخص شد من فررزند آخر هستم و ایشون فرزند اول.
تا جایی که اطلاع دارم رابطه بسیار صمیمانه ای دارند و اظهار کردند که مادرشون به شدت بهشون احترام میزاره و البته این رو در زمانی خاطر نشان کرده که من پرسیدم آیا فکر می کنه خانوادش هم منو بپسندند(چون خودشون منو انتخاب کردند) و ایشون بهش اشاره کردند.
میشه گفت یک آدم خود ساختم که انتظار میره تمام مسائل زندگیم رو خودم بچرخونم. پس میشه گفت به دلایل جو حاکم در منزل خودم کنترل گر اعمال و رفتار هستم و حتی در تصمیمات منزل بسیار شرکت داده میشم اما مسلماً نمی دونم این کنترل گری در زندگی چقدر حاکم باشه.

---

خب الان نگرانی کمتر شد چون شما قاعدتا نباید به اون معنا کنترگر باشید (که دوست داشته باشید همه رو تحت کنترل خودتون بگیرید). فرزند آخر بودن شما و اول بودن ایشون هر دو در خانواده های پرجمعیت هم گرچه ممکنه جای نگرانی کلی داشته باشه ولی درباره این اختلاف نظر خاص خیلی جای نگرانی نداره.

در کل من با این توصیف ها من جای بروز مشکل های اساسی رو در آینده نمی بینم مشروط به اینکه شما سعی یا اصرار در تغییر ایشون در آینده نکنید (که چون شخصیت کنترل گری ندارید نباید براتون سخت باشه) و همینطور یه آزادی اعتقادی به فرزندانتون بدید همونطور که خانواده شما به شما دادند. برای اینکه قبل از ازدواج شما یک حد و مرزی از این تفاوت های اعتقادی خودتون و یک سری تعهد در عدم دخالت در کار همدیگه و همینطور یک حد مشترکی برای تربیت فرزندان یا رسیدگی به مسائل مهم بوجود بیاد توصیه می کنم هر دو نفر با همدیگه به یک مشاور مراجعه کنید و وضعیت رو توضیح بدید، مشاور معمولا سعی می کنه شرایطی که احتمالا می تونه باعث بروز اختلاف بشه رو همین الان براتون بازگو کنه تا همین الان هر دو بدونید و یک دید کلی داشته باشید تا در آینده یکدفعه شگفت زده نشید. این بیشتر از دو سه جلسه زمان نمی بره و می تونه خیلی خیلی براتون مفید باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Sinéad

خب الان نگرانی کمتر شد چون شما قاعدتا نباید به اون معنا کنترگر باشید (که دوست داشته باشید همه رو تحت کنترل خودتون بگیرید). فرزند آخر بودن شما و اول بودن ایشون هر دو در خانواده های پرجمعیت هم گرچه ممکنه جای نگرانی کلی داشته باشه ولی درباره این اختلاف نظر خاص خیلی جای نگرانی نداره.

در کل من با این توصیف ها من جای بروز مشکل های اساسی رو در آینده نمی بینم مشروط به اینکه شما سعی یا اصرار در تغییر ایشون در آینده نکنید (که چون شخصیت کنترل گری ندارید نباید براتون سخت باشه) و همینطور یه آزادی اعتقادی به فرزندانتون بدید همونطور که خانواده شما به شما دادند. برای اینکه قبل از ازدواج شما یک حد و مرزی از این تفاوت های اعتقادی خودتون و یک سری تعهد در عدم دخالت در کار همدیگه و همینطور یک حد مشترکی برای تربیت فرزندان یا رسیدگی به مسائل مهم بوجود بیاد توصیه می کنم هر دو نفر با همدیگه به یک مشاور مراجعه کنید و وضعیت رو توضیح بدید، مشاور معمولا سعی می کنه شرایطی که احتمالا می تونه باعث بروز اختلاف بشه رو همین الان براتون بازگو کنه تا همین الان هر دو بدونید و یک دید کلی داشته باشید تا در آینده یکدفعه شگفت زده نشید. این بیشتر از دو سه جلسه زمان نمی بره و می تونه خیلی خیلی براتون مفید باشه.

---

من به تغییر آدمها معتقد نیستم و فکر می کنم اونها رو باید همینطور که هستند پذیرفت. به دلیل علاقه ای که بین ما حاکم هست بیشترین اضطراب من از این بابت بود که الان احساساتی تصمیم بگیرم و بعدها وقتی در زندگی جا افتادم تازه متوجه شم نمی تونم تحمل کنم و شروع کنم به درگیری و لجبازی. اما اگر تقریباً مطمئن شم این تصمیم بر اساس عقل گرفته شده قطعاً هیچگاه بهشون گیر نمیدم و با خودم میگم این انتخاب من بوده و باهاش کنار میام. راجع به تربیت فرزند و مراجعه به مشاور هم که فرمودید حتماً با ایشون در میان میزارم .
سپاس فراوان از همراهی شما.

به نظر منم مشکلی پیش نمیاد. بابا اون بنده خدا هم که با نماز و خدا دشمنی نداره که بعدا به بچه ش مثلا بگه نماز نخون و این خانم بگه بخون. بچه خودش باید نماز بخونه یا نخونه. مسطله اختلاف دین و مذهب که نیست. فقط اگر برای خودت فوق العاده مهمه که نماز بخونه روش بیشتر فکر کن. اگه هم نه که ایشالا بعد ازدواج کم کم اونم نماز خون بشه . من آدمایی رو دیدم که از چهل سالگی شروع به نماز خوندن کردن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemani

به نظر منم مشکلی پیش نمیاد. بابا اون بنده خدا هم که با نماز و خدا دشمنی نداره که بعدا به بچه ش مثلا بگه نماز نخون و این خانم بگه بخون. بچه خودش باید نماز بخونه یا نخونه. مسطله اختلاف دین و مذهب که نیست. فقط اگر برای خودت فوق العاده مهمه که نماز بخونه روش بیشتر فکر کن. اگه هم نه که ایشالا بعد ازدواج کم کم اونم نماز خون بشه . من آدمایی رو دیدم که از چهل سالگی شروع به نماز خوندن کردن.

---

بله" آسمانی "عزیز...دشمنی نداره. همینطور که قبلاً گفتم از واکنش بعد خودم می ترسم. که مثلاٌ پس از عادی شدن زندگی و به قولی رد شدن از دوران خوش عاشقی در اول ازدواج شروع کنم به بهانه گیری از ایشون. من با نماز نخوندنشون مشکلی ندارم؛ از این می ترسم که در زندگی یهو شروع کنم به بهانه گیری و این بشه سرآغاز جنگ و دعواهای الکی که در آخر به جاهای باریک بکشه.

سلام

اينكه از خودت مي ترسي كه شروع به بهانه گيري كني، يعني پتانسيل اين موضوع در شما بالا هست و اين مساله در گذشته واستون مهم بوده و شرايط خاص اين آقا شما رو به سمت اغماض اين موضوع كشونده

به نظر من براي اينكه خودتون رو بهتر بشناسين و تحليل كنين از يه مشاور حضوري كمك بگيريد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط صبا_2009

سلام

اينكه از خودت مي ترسي كه شروع به بهانه گيري كني، يعني پتانسيل اين موضوع در شما بالا هست و اين مساله در گذشته واستون مهم بوده و شرايط خاص اين آقا شما رو به سمت اغماض اين موضوع كشونده

به نظر من براي اينكه خودتون رو بهتر بشناسين و تحليل كنين از يه مشاور حضوري كمك بگيريد.

---

البته که مشاور حضوری بهتره. ولی از سر ناچاری به اینجا پناه آوردم. چون هر مشاور سرشناسی که می شناختم یا بهم معرفی کردند(شاید خیلیا باشن که خوبن و نمی شناسم) تا حدود قبل از 20 فروردین بهم وقت نمی دادند. و زمانی که از ایشون گرفتم برای تصمیم نهایی خیلی خیلی طولانی شده. گفتم شاید دوستان کمک کنند و اینجا به نتیجه ای برسم. استفاده بردم از نظرات دوستان و خب مجبورم بازم از ایشون وقت بخوام. چون عجله در این کارها جایز نیست.

سلام دوست عزيز :72:

به طور کلی، تفاوت مذهبی بين زن و شوهر، دو مشکل می‌تونه به وجود بياره.

اولين مشکل، اين هست كه طی تصميم‌گيری‌های زندگی، اختلافاتی به وجود مياد. در اين مورد دوستانمون مثال‌های خوبی زدند و من خواهش می‌كنم بيشتر در مورد این گونه اختلافات فكر كنيد. مثلا آيا آقا حاضرند خمس مال رو بپردازند؟ اگر نه، آيا شما با وارد شدن مال حرام به زندگی، مشكلی داريد يا نه؟



براي ذكر دومين مشکل، نياز به گفتن مقدمه‌ای دارم.

واكنش ما به رفتارهای نادرست دیگران، دو حالت داره:
واكنش ١- گاهی ما، قصد مقابله با رفتار اشتباه فردی رو داریم و آن فرد اهمیت زیادی برای ما نداره.
در اين حالت ما براي مقابله با عمل بد، الزامی نمی‌بينيم كه صبر كنيم. صریحا موضوع رو مطرح می‌كنيم. اگر فرد از كار بدش كناره‌گیری كرد كه بسيار خوب. اما اگر نكرد، بسته به شرايط، يا از آن فرد دوری می‌كنيم، يا او را مجبور به ترك می‌كنيم (در صورتی كه حق ما، با رفتار آن فرد ضايع بشه)


واكنش ٢- گاهی اوقات فرد مورد نظر و عاقبتش برای ما اهمیت زیادی داره، در این صورت تلاشمون رو می‌كنيم كه بدی را از او دور كنيم ( نه اين كه خودمون رو از او دور كنيم). چون فكر می‌كنيم كه در صورتی كه او به كارش ادامه بده، عواقب بدی در انتظارشه و ما تحمل ديدن عاقبت بد او رو نداريم.
در اين صورت برای رفع بدی از او، سختی‌های زيادی را متحمل می‌شیم. در اكثر موارد، بايد بسيار صبور باشيم و با مهربانی بسيار رفتار كنيم تا بتونيم انتظار بازخوردی مثبت، از او داشته باشيم.


برسيم به مشکل دوم،
شرط اول: شما دين رو مايه‌ی سعادت دنيوی و اخروی می‌دونيد.
شرط دوم: بعد از ازدواج، علاقه به همسر بسيار زياد ميشه، تا حدی كه آينده و عاقبت او برای شما اهميت زیادی پيدا می‌كنه.

اگر با محتوای یکی از دو شرط بالا مخالف هستید، مشکل دوم در مورد شما صدق نمی‌کنه. اما در صورتی که با هر دو مورد موافقید:
اگر شما با فردی ازدواج کنید که از نظر مذهبی ضعیف و بی‌توجه باشه، این فکر به ذهنتون می‌رسه که احتمالا عاقبت نامناسبی در انتظارشونه.
بعد از ازدواج هم بالاخره اهمیت همسر بسیار زیاد می‌شه و قابل چشم‌پوشی نیست. در نتیجه واکنش شماره ۲ رو نشون می‌دید.

همان‌طور که گفتم، سختی زیادی رو متحمل می‌شید. باید بسیار صبور باشید و هیچ‌وقت (حتی در بدترین شرایط احساسی) حرف تندی در این مورد به او نزنید. چون حرف تند، در نظر همسر مثل این می‌مونه که شما واکنش شماره ۱ رو انجام دادید! و در نتیجه بر می‌گردید سر خانه اول. و البته آرامش و صمیمیت در زندگی، کمتر از قبل میشه و ...

بنابراین در صورتی که شرایط اولیه مشکل دوم در مورد شما صدق می‌کنه، ازدواج با فردی که از نظر مذهبی با شما در تضاده، هیچ آرامشی برای شما و همسر آیندتون در پی نخواهد داشت. و منطقی نیست که شما خودتون رو وارد چنین رابطه‌ای بکنید.



در انتها تقاضا دارم که حتما در مورد هر دو مشکل به خوبی فكر كنيد و اعتقاداتتون رو بسنجيد. اگر مشکل اول رو محتمل نمی‌دونید، با ۱ یا هر دو شرط مشکل دوم مخالفید و البته به قولی که جناب خواستگار در مورد آزادی کامل شما دادند، اعتماد دارید، مشکلی نخواهید داشت. اما اگر یکی از مشکلات مذکور رو محتمل می‌دونید، این موضوع را هم فراموش نکنید که هر كدام از اين مشكل‌ها، به تنهايی می‌تونن زندگی رو تلخ کنن.

موفق باشيد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مسافر زمان

سلام دوست عزيز :72:

به طور کلی، تفاوت مذهبی بين زن و شوهر، دو مشکل می‌تونه به وجود بياره.

اولين مشکل، اين هست كه طی تصميم‌گيری‌های زندگی، اختلافاتی به وجود مياد. در اين مورد دوستانمون مثال‌های خوبی زدند و من خواهش می‌كنم بيشتر در مورد این گونه اختلافات فكر كنيد. مثلا آيا آقا حاضرند خمس مال رو بپردازند؟ اگر نه، آيا شما با وارد شدن مال حرام به زندگی، مشكلی داريد يا نه؟



براي ذكر دومين مشکل، نياز به گفتن مقدمه‌ای دارم.

واكنش ما به رفتارهای نادرست دیگران، دو حالت داره:
واكنش ١- گاهی ما، قصد مقابله با رفتار اشتباه فردی رو داریم و آن فرد اهمیت زیادی برای ما نداره.
در اين حالت ما براي مقابله با عمل بد، الزامی نمی‌بينيم كه صبر كنيم. صریحا موضوع رو مطرح می‌كنيم. اگر فرد از كار بدش كناره‌گیری كرد كه بسيار خوب. اما اگر نكرد، بسته به شرايط، يا از آن فرد دوری می‌كنيم، يا او را مجبور به ترك می‌كنيم (در صورتی كه حق ما، با رفتار آن فرد ضايع بشه)


واكنش ٢- گاهی اوقات فرد مورد نظر و عاقبتش برای ما اهمیت زیادی داره، در این صورت تلاشمون رو می‌كنيم كه بدی را از او دور كنيم ( نه اين كه خودمون رو از او دور كنيم). چون فكر می‌كنيم كه در صورتی كه او به كارش ادامه بده، عواقب بدی در انتظارشه و ما تحمل ديدن عاقبت بد او رو نداريم.
در اين صورت برای رفع بدی از او، سختی‌های زيادی را متحمل می‌شیم. در اكثر موارد، بايد بسيار صبور باشيم و با مهربانی بسيار رفتار كنيم تا بتونيم انتظار بازخوردی مثبت، از او داشته باشيم.


برسيم به مشکل دوم،
شرط اول: شما دين رو مايه‌ی سعادت دنيوی و اخروی می‌دونيد.
شرط دوم: بعد از ازدواج، علاقه به همسر بسيار زياد ميشه، تا حدی كه آينده و عاقبت او برای شما اهميت زیادی پيدا می‌كنه.

اگر با محتوای یکی از دو شرط بالا مخالف هستید، مشکل دوم در مورد شما صدق نمی‌کنه. اما در صورتی که با هر دو مورد موافقید:
اگر شما با فردی ازدواج کنید که از نظر مذهبی ضعیف و بی‌توجه باشه، این فکر به ذهنتون می‌رسه که احتمالا عاقبت نامناسبی در انتظارشونه.
بعد از ازدواج هم بالاخره اهمیت همسر بسیار زیاد می‌شه و قابل چشم‌پوشی نیست. در نتیجه واکنش شماره ۲ رو نشون می‌دید.

همان‌طور که گفتم، سختی زیادی رو متحمل می‌شید. باید بسیار صبور باشید و هیچ‌وقت (حتی در بدترین شرایط احساسی) حرف تندی در این مورد به او نزنید. چون حرف تند، در نظر همسر مثل این می‌مونه که شما واکنش شماره ۱ رو انجام دادید! و در نتیجه بر می‌گردید سر خانه اول. و البته آرامش و صمیمیت در زندگی، کمتر از قبل میشه و ...

بنابراین در صورتی که شرایط اولیه مشکل دوم در مورد شما صدق می‌کنه، ازدواج با فردی که از نظر مذهبی با شما در تضاده، هیچ آرامشی برای شما و همسر آیندتون در پی نخواهد داشت. و منطقی نیست که شما خودتون رو وارد چنین رابطه‌ای بکنید.



در انتها تقاضا دارم که حتما در مورد هر دو مشکل به خوبی فكر كنيد و اعتقاداتتون رو بسنجيد. اگر مشکل اول رو محتمل نمی‌دونید، با ۱ یا هر دو شرط مشکل دوم مخالفید و البته به قولی که جناب خواستگار در مورد آزادی کامل شما دادند، اعتماد دارید، مشکلی نخواهید داشت. اما اگر یکی از مشکلات مذکور رو محتمل می‌دونید، این موضوع را هم فراموش نکنید که هر كدام از اين مشكل‌ها، به تنهايی می‌تونن زندگی رو تلخ کنن.

موفق باشيد.

---

حرفهای شما انرژی زیادی رو برای تحلیل صرف می کنه.ممنون از بابت راهنماییتون. کاملاً باهاش درگیر شدم و بهش فکر می کنم. در صورت بروز مشکل یا سوال باز مزاحم شما و دوستان میشم.
سپاس فراوان.