می خواهم گذشته را فراموش کنم و نامزدم را دوست داشته باشم

سلااااااااااااام
من می خوام اون روز های بدی که در دوران نامزدی برمن گذشت فراموش کنم.این که نامزدم ولم کرد تو روز بدترین دعوا و باعث بشه فکر کنم تکیه گاه خوبی نیست..
این که پدر شوهرم باز دعوا درست کنه و خالم ولم کنه..
این که اصلا قراره بازم دعوا بشه رو می خوام اذ ذهنم بیارم بیرون اما چطور؟؟؟؟؟؟؟
چطور علاقه صفرم به نامزدم تبدیل 100 بشه.حالا صد نه بشه 70 یا 80
من بلد نیستم الکی ابراز علاقه کنم اصلاااااااااااااا..اصلا از ابراز علاقه زبانی زیاد خوشم نمی یاد و الکیشم اصلا نمی تونم.حالت تهوع می گیرم الکی بگم دوست دارم...یا دلم برات تنگ شده...از دست خودم عصبی می شم چون دارم دروغ می گم
یک سری اقدامات می خوام انجام بدم ولی می خوام یکی بهم بگه که ایا اصلا شدنیه این چیزایی که می خوام؟؟؟؟؟
من یک لیست دارم اماده می کنم واسه خط های قرمز زندگیمون...حالا میشه کمکم کنید؟:325:

دوست عزیز

شما در درجه اول باید به نامزدت به طور واقعی علاقمند بشی و راهش این هست که مدام خوبیهاش رو برای خودت مرور و بزرگ کنی و به خصلتهای بدش اصلا فکر نکنی

مرسی فکور جان ولی من تاگذشته رو فرموش نکنم هر چه قدر بخوام خوبی شوهرم رو در نظر بگیرم باز اون اتفاق های بد می یاد جلو چشمم...
یک سری دوستان گفتند توقعت رو بیار پایین.من توقع حمایت و محبت از شوهرم داشتم.این که تو روز دعوا بیاد از من حمایت کنه توقع بالاست؟
همه بهم می گن دوستت داره بابا و از این حرفا ولی ببینم روز بعد از دعوا رفته شکار و در چهرش اثری از ناراحتی نیست.چه حالی باید داشته باشم؟
این ها برای من فراموش نشدنیه

نمی دونم چرا این قدر تاپیکام کارشناسانه به نظر می یاد که هیییییچ کس نمی تونه جواب بده:311::311:
واقعا به خودم افتخار می کنم که سوالای سخت می پرسم:305:

سلام پرنده غریب عزیز

چند تا سوال! منظورت از گذشته که می خوای فراموشش کنی چیه؟ آیا فقط رفتاراییه که دوست نداشتی نامزدت باهات داشته باشه یا چیزای دیگه ای هم هست؟ آیا تا حالا در مورد خواسته هات با نامزدت صحبت کردی؟ اگه اون گذشته نبود یا اگه اون چیزایی که ازش ناراحتی بعد از این دیگه تکرار نشن نامزدت رو دوست خواهی داشت؟

http://www.hamdardi.net/thread-27242.html
منظورم این قضیست زهرا جان

خب حالا با خوندن قضیه شما بازم می خوام سوالامو تکرار کنم. اتفاقایی افتاده و رفتارهایی از نامزدت دیدی که اصلا دوست نداشتیشون. اگه اون اتفاقا دیگه تکرار نشه نامزدتو دوست خواهی داشت؟ من این سوال رو می پرسم که فکر کنی و ببینی مشکل دقیقا این برخوردهاست یا اینکه چیز دیگه ای هم هست.

خوب در مورد برخوردای نامزدت تاحالا نشستی خیلی جدی و البته بدون غر زدن و با مهربونی باهاش صحبت کنی و در مورد خواسته هات و اون چیزایی که ناراحتت می کنه صحبت کنی؟‌ حتما کارهایی که نامزدت کرده با قصد اذیتت نبوده و اگر توی یه موقعیت خوب در موردش خواسته هات توضیح بدی خیلی چیزا تغییر می کنه. آخه نامزدت اگه باهات دشمنی داشت یا ازت خوشش نمی اومد که نمی اومد خواستگاریت :)

با توجه به پستات برای سایر دوستان مشخصه که خیلی دید خوبی داری و مطمئنم اگه بخوای واقعا می تونی همه چی رو روبه راه کنی. :43:

باید با نامزدت بشینین و صحبت کنین و همدیگه رو بشناسین. شاید حتی بهتر باشه با کمک روان شناس این کار رو بکنین.

خوب زهرا جان بذار بگم.
من خیلی با نامزدم صحبت کردم خیلیییییییی.ولی اون توقع معجزه داشت.توقع داشت که یک روزه روابطمون خوب بشه و به قول معروف لاو بترکونیم.بهش می گم به خاطر اختلاف در تربیت خانوادگی هر کسی در اولین روز های نامزدی مشکل پیدا می کنه.میگه نه فقط ما اینطوریم دیدی خاله گفت که شما چقدر حرو بحث می کنین؟پس این غیر طبیعیه.دیگه خسته شده بودم.حالت گر گرفتگی،عصبی شدن و حتی لرزیدن دست و پاهام بهم دست می داد وقتی باش حرف می زدم.طوری عصبی می شدم که اگر کس دیگه ای بود سرش کلی داد می زدم ولی تحمل می کردم.
برای هر چیزی واسش باید دلیل می اوردم.دلیلم باید براش عاقلانه باشه.مثلا بگم من از این رنگ خوشم نمی یاد باید کلی دلیل بیارم براش تازه قانع هم نمی شه.خودش رو کامل می دونست.این رو به زبون اورد.که اره من فکر می کنم من کاملم.و من متنفرم از شخصیتی که فکر کنه هیچ نقصی نداره.
خیلی با هم از لحاظ شخصیتی فرق داریم.من درونگرام اون برونگرا و توقع داره من هم مثلش بشم.اون هم خیلی زود...
من ادمی هستم که محیط خونه بهم ارامش می ده و در مواقع خاصی دلم می خواد برم بیرون.حوصله ندارم هر روز برم بیرون به خصوص اگه از لحاظ روحی اماده نباشم.ولی اون عادت کرده هر موقع که خواست بره بیرون.عادت داره افراد اطرافش پایه باشند مثلا خواهرش زود اماده می شه بره بیرون.از این قبیل مشکلات خیلی واسم پیش اومد.
واقعا ادم درونگرا و برون گرا چه طور با هم می سازند؟
3 هفته کاملهر روزش برات بدترین خاطره های عمرت باشه چه دلگرمی به ادم می ده؟
قبل از این که ببینمش وقتی اینترنتی حرف می زدیم گل و بلبله ولی وقتی همو ببینیم....به خاطر همین می گم نکنه دوباره وقتی ببینمش همون اتفاقا بیفته.
تقریبا 3 ماهه شوهرم رو ندیدم ولی دریغ از یک ذره دلتنگی...الان تنها دلیلی که باعث می شه دلم بخواد ببینمش اینه که همه چی رو حل کنم و بخوام روابطمون بهتر شه.ولی از شانس گند من ویزام داره طول می کشه...
ویزای خواهرم 40 روزه در اومد ولی مال من....(حتی تو این هم شانس نداریم)
دوستان می گن خوبی هاش رو تو ورقه بنویس.من خوبی هاش رو می دونم ولی این خوبی ها تو رفتارش با من نبوده تو رفتارش با دیگرانه
نمی دونم اون دید بدم نسبت به همسرم رو چگونه تغییر بدم(حتی از کلمه همسر هم متنفرم.اصلا حس نمی کنم شوهر دارم و به عنوان وظیفه باهاش حرف می زنم.)
حالا یکی بهم بگه چی کار کنم؟:325:

چرا انقدر تسليم شرايطي؟
چرا مثلا وقتي با هم هستيد خودت روزتون رو خاطره انگيز نميكني؟
چرا پايه نيستي واسه كارهايي كه همسرت علاقه داره انجام بده؟
چرا دلت ميخواد همه چي به كام تو باشه فقط؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

شايد سوالاي من ربطي به گذشته نداشته باشه ، اما تا سهم خودتو نپذيري ، چيزي بر وفق مرادت نخواهد بود و هميشه دلت ميخواد فراموش كني !
لحظه هاي قشنگ رو بايد بسازي،توقع نداشته باش خودشون به وجود بيان!
چندبار اينكارها رو انجام بده و خلاق باش،همسرت هم ياد ميگيره!

ااااااااااااخ رویا جان :302:...وقتی با نامزدت بری بیرون و همش راجع به درس،باشگاه و یک سری حرف های مسخره حرف بزنی.و وقتی بخوای موضوع رو تموم کنی همسرت ادامه بده و قبول نکنه چه روز خاطره انگیزی بشه.بر می گردیم به همون حالت تنفر و عصبانیت.وقتی نامزدت تو رو مورد تمسخر قرار بده.وقتی تو رو مجبور کنه کارهایی که همیشه سختت بوده انجام بدی رو انجام بدی.وقتی نامزدت بزنه تو ذوقت...چه روز خاطره انگیزی برام بشه
تا حالا شده کنار کسی ارامش نداشته باشی و کنارش حوصلت سر بره.من متاسفانه اخلاقی دارم وقتی از یکی خوشم نیاد نمی تونم کنارش خوش بگذرونم.مگر این که خودم خودم رو شاد کنه.دقیقا این حالت رو کنار همسرم دارم.علاقم صفره.صفر...
ببین من نمی گم من خوبم اون بد.متاسفانه ما هردومون توقع داریم خوب با ما رفتار بشه ولی خودمون کاری نکنیم .گذشت صفر...و با این حال نامزدم توقع داره همه روابطمون خوب باشه.
من واقعا گیجم.اصلا نمی دونم چه اتفاقی قراره بیفته.خیلی می ترسم.از ایتن که تا اخر عمر شوهرم رو دوست نداشته باشم.بعد بشم یکی مثل مامانم بابام که تو هیچی تفاهم ندارند و حتی اخرین باری که با هم درست حرف بزنند رو یادم نمی یاد.من نمی دونم واقعا من در اشتباهم؟
کوتاهی از دوتاییمون بود نه فقط من.و من هم ببینم اون خوبی نمی کنه برای من با این عدم علاقم من هم نمی تونم کاری کنم.به خاطر همین می خوام بدونم چطوری دوستش داشته باشم.

آخه خواهر من شما مدام همين توي ذهنته كه ازش بدم مياد،تفاهم نداريم،خوشم نمياد...


اول بايد بخواي كه بپذيريش و دوسش داشته باشي
شرط اول خواستنه

اين فاصله به نظرم خوبه اگه باعث بشه خودت احساساتت رو بشناسي و مديريت كني

دوست عزیزم

باور کن همه چی دست خودتونه. می تونین بهترین و عاشقانه ترین زندگی رو با هم داشته باشین. می تونین هم زندگی رو برای هم جهنم کنین. منم با رویای صداقت عزیز کاملا موافقم. شما از این فرصت دوری می تونی به خوبی استفاده کنی و مهارت های خودت رو بالا ببری.

در مورد نحوه برخورد با همسر برونگرا بخون. کلا در مورد روحیه آقایون بخون. ببین در هر شرایطی چه طور باید برخورد کنی. به نامزدت هم بگو که تصمیم داری سعیت رو بکنی که در جایگاه خودت همسر خیلی خوبی باشی. ازش بخواه که اونم باهات همراه بشه و با هم همه چی رو درست کنین. بهش بگو اگه مقاله خوبی تو اینترنت پیدا می کنه در مورد نحوه
برخورد همسران برات بفرسته. اگه این کار رو کرد تو هم براش بفرست. با هم توی چت در مورد علایقتون صحبت کنین.
خیلی فرصت خوبیه باور کن. باید حسابی از این وقتت استفاده کنی.

سریع دست به کار شو. به زودی می بینی که با هر پیش رفتی علاقت به نامزدت هم بیشتر می شه.

از بعضی از حرفایی که بین من و شوهرم رد وبدل می شه احساس می کنم که ممکنه باز همون روز های عصبی کننده به سراغم بیاد...خیلی می ترسم....خیلییییییی

نگران نباش عزیزم. به جاش سعی کن توی همین موقعیت ها نشون بدی که قصد داری همه چیز رو بهتر کنی. سعی کن متفاوت عمل کنی.

اگه هر دوتون همه کارای قبل رو تکرار کنین هیچی عوض نمی شه و معلومه که اون روزا دوباره می آد سراغت. ولی نذار این سیکل معیوب دوباره تکرار بشه. کنترل حرفا و ارتباطتون رو بگیر دستت و اون طوری که واقعا دلت می خواد جلوشون ببر. نذار هر چی که اون لحظه پیش می آد یا عصبانیت و ناراحتی ارتباط شما رو کنترل کنه.

مطمئنم که می تونی پرنده غریب عزیزم. فقط باید بخوای

سلام خدمت دوستان...
خوب الان من پيش نامزدم هستم.حالم اصلا خوب نيست.شرايط خوبي ندارم.
اولين بار كه ديدمش خونشون بودم.اون چون دانشگاه داشت نتونست بياد استقبالم فرودگاه.
وقتي ديدمش اولين قدم رو رفتم و اون اين كه به جاي اين كه روبوسي عادي كنم بغلش كردم.راستش فقط روز اول خوب بودم و اون صبح روز بعد دوباره رفت دانشگاه.تا هفته بعد نديدمش.راستش شرايطم همش اين طوريه.به خاطر امتحان هاي دانشگاه هفته اي يك بار شااااايد بياد.
هفته بعد كه اومد دوباره همون شد.خيلي بده يكي رو بغل كني ولي هيچ حسي بهش نداشته باشي.يك بدي ديگه كه شرايطم رو بد كرد اين بود كه وقتي كادو رو بهش دادم همينطور ولش كرد و حتي با خودش نبرد.ادكلني كه استفاده مي كنه از بوش متنفر.حتي بهش گفته بودم كه از بوش بدم مي ياد.حالا يك ادكلن خريدم كه بوش هم خيلي خوبه ولي اون تشكر خشك و خالي كرد و ولش كرد و اصلا برنداشت.حالا اگه من بودم اگه كادو بهم مي داد بايد كلي ذوق كنم و منت هم بذاره سرم كادو گرفته برام.
منم كه خودم پول ندارم از خودم براش چيزي بهتر بخرم.
تازه موقع كادو گرفتن هم خالم مثل هميشه دخالت مي كرد.كلا اين روزا اعصابم به هم ريخته.
كاش اصلا ازدواج نمي كردم.ازدواجم حماقتي بيش نبود

سلام
میشه بگید وقتی به دلتون نمیشینه و دوستش ندارید و حتی نمیدونید دوستش دارید یا نه
و اونطور که متوجه شدم از هم طلاق گرفتید.دلیل برگشتن به زندگی باهاش چیه؟
آیا احساس میکنید که اون دختر خوبتر از تو گیر میاره؟
آیا خودت با آدمی کمتر از اون ازدواج میکنید؟ نوعی حسادت.

لطفا صادقانه جواب بدید.چون بنده هم همین مشکل رو دارم

سلام به همه دوستان
يادش به خير وقتي اين تاپيك رو مي نوشتم چه حال و روزي داشتم....

دلم براي روياي صداقت جان تنگ شده...چه قدر با عشق و علاقه جواب تاپيك ها رو ميداد...

از كسايي كه تو اون حال و روزم منرو كمك مي كردند واقعا متشكرم:yaldaaa،زنده دل،زيبا كردستاني،روياي صداقت،زهرا٢،nc60 كه با حرفاش واقعا به من روحيه مي داد و كلي و انرژي مثبت مي گرفتم و بقيه كه الان حضور ذهن ندارم

شايد فكر مي كنيد كه پس ديگه شوهرتو دوست داري...اما نه
حال من همونيه كه هست...هم چنان خنثى...
يك جاي اين دور و برا خونده بودم كه اگر مي خواي به شوهرت علاقه مند شي وقتي مي ياد خونه بغلش كن و بوسش كن و لباس و خوشكل بپوش ...اينقدر اين كار و بكن كه ناخودگاه عاشقش مي شي...من شايد بيشتر از اين هم انجام ميدم ...تا بلكه يك روزنه اميد پيدا كنم ولي اين روزنه زود بسته مي شه...الان كه ديگه وضع بدتره و من ازدواج كردم...ولي همچنان من وضعيت ثابتي ندارم...
مي دونم كه باز مثل قبلنا كسي نمي ياد جوابم رو بده...البته جواب هم بده فكر نكنم ديگه چيزي كارساز باشه...

سلام پرنده جان
خوبی؟
اینو درک میکنم که از شرایطت حالا به هر دلیلی ناراضی ای ولی میتونی بگردی ببینی چی باعث این نارضایتیت شده یا چی تشدیدش میکنه تا حلش کنی
حالا چند تا سوال:
این ترسته که باعث میشه خوشحال نباشی؟چه وقت هایی این احساس رو پیدا میکنی؟مثلا وقتی شوهرت عصبانی میشه؟
مرور گذشته ناراحتت میکنه و نمیذاره شوهرت رو دوست نداشته باشی؟بی دلیل گذشته بازم جلو چشمات میاد؟
رفتارهای خاصی از شوهرت باعث میشه این احساس ها رو داشته باشی؟
روابطتت با شوهرت چه طوره؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط taraneh89

سلام پرنده جان
خوبی؟
اینو درک میکنم که از شرایطت حالا به هر دلیلی ناراضی ای ولی میتونی بگردی ببینی چی باعث این نارضایتیت شده یا چی تشدیدش میکنه تا حلش کنی
حالا چند تا سوال:
این ترسته که باعث میشه خوشحال نباشی؟منظورت از ترس رو نفهميدم،ولي من ترسي ندارم.
چه وقت هایی این احساس رو پیدا میکنی؟مثلا وقتی شوهرت عصبانی میشه؟اخ اخ وقتي لجبازي مي كنه...دلم مي خواد تو اون لحظه خفش كنم و بكشمش
مرور گذشته ناراحتت میکنه و نمیذاره شوهرت رو دوست نداشته باشی؟بی دلیل گذشته بازم جلو چشمات میاد؟نه...ديگه گذشته رو از ياد بردم..مگر اين كه ياداوري بشه كه فقط اذيت مي كنه من رو...سعي كردم هر موقع كه ياداوري شده زودتر بحث رو قطع كنم.
رفتارهای خاصی از شوهرت باعث میشه این احساس ها رو داشته باشی؟لجبازيش،خاله زنك بازي هاش و فضولي در كار هاي زنانه يا كارهايي كه بهش مربوط نيست،خورد كردن و خنديدن به من در جمع خانواده كه تاكيد كردم كه ديگه تكرار نكنه،سعي در خورد كردن اعتماد به نفسم و تاكيش بر بي عرضگي و دست و پاچلفتي بودنم به خاطر چند تا اتفاق...
روابطتت با شوهرت چه طوره؟با همه اين احوال باز سعي مي كنم خوب باشم و مهربون باشم...بغلش مي كنم هميشه بر عكس قبل.ولي يك مشكل اينه كه نمي تونم رمانتيك باشم.در حقيقت من همينطوريشم از رمانتيك بازي بدم مي ياد حالا فكر كن شوهرتم دوست نداشته باشي!!!مي دوني چيه حسي كه بهم بگه اين شوهرته وجود نداره.يعني در حقيقت من الان به وجود اين شخص عادت كردم و نباشه حوصلم سر ميره.همين

---

خوب يك سري مشكل ديگه كه داره برام پيش مي ياد و داره منو مي ترسونه اينه كه احساس مي كنم داره ازيكي خوشم مي ياد. يا شايد يك پيش زمينه كه داره مغزمو منحرف مي كنه...كه خيلي هم مي ترسم ازش و در عين حال كمي دوستش دارم

یعنی چی؟؟؟؟؟

خیلی مواظب باش که پات نلغزه.
این همه مورد توی تالار دیدی، باز هم درس عبرت نشده؟

مي دونم شيدا جان
ولي دست خودم نيست...عاشق نشدم ولي داره زمينش پيش مي ياد
اخه رفتارهاي اون شخص عجيبه با من...يك حركتي يك بار كرد باعث شد يك روز كامل حالم خراب شد...كه اين حركت واسه چي بوده،عمدي بوده يا غير عمدي
اصلا يك جوريه كه من مي ترسم
عشق اولم هم همينطوري به وجود امد ...كم كم
حتى اگه به وجود اوند نميشه كاري كرد...عاقبت من همينه...نميتونم كاري كنم

چه جوری دست خودت نیست؟یعنی اختیار ذهنت و فکرت و قلبت و...دست خودت نیست؟؟!!!
کارهایی که همسرت بعضی وقت ها انجام میده آزار دهنده است ولی به نظر خودت اینا دلیل خوبیه برای تلخ کردن زندگی؟!
به نظر من تو مرثیه سرایی زیاد میکنی و مرتب خاطراتو به یاد میاری وبدی هاشو بزرگ میکنی و...
مرثیه سرایی زیاد نتیجه اش میشه بیشتر شدن مشکلاتت :

مرثیه سرایی احساسی عامل نا آرامی شماست!

بعضی رفتارای همسرتو میتونی با عکس العمل مناسب تعدیل کنی ولی اول باید روی خودت کار کنی و تلاشتو برای بیرون آمدن ازین حالت مفعول بودن و تبدیل شدن به حالت فاعل شدن شروع کنی
سعی کن مرثیه سرایی نکنی و به جای اینکه تو خلوت خودت هم بگی از زندگی بدم میاد و این بده و اون بده و....از جملات مثبت شروع کن
گذشته رو رها کن.هر کی هر کاری کرد ببخش و از ذهنت بیرونش کن

ترانه جان اين مطلبي كه گذاشتي واقعا با من منطبق بود.من اصلا ثبات احساسي ندارم و اين رو از قبل هم مي دونستم...ولي انگار دوستش دارم و نمي خوام تغييرش بدم و فكر نمي كردم قراره تو زندگيم اين قدر اثر بذاره
ترانه من گذشته رو فراموش كردم...اصلا فراموش كردم كه چرا ساعت ها مينشستم و غصه مي خوردم
يك خوبي كه دارم اينه كه كينه اي نيستم...ولي تا قبل عروسي همش ترس داشتم...احساس مي كردم در هر لحظه قراره يك اتفاقي بيفته...كه همه چيز خراب بشه...
ولي الا من يك ادم خنثى هستم....پيشرفت كردم البته
قبلنا خونه خالم حوصلم سر ميرفت ...الان دوست دارم بمونم چون انرژي مثبت ميگيرم
بدبختي اينه كه من تو عشق عاشقي ادم سخت گيري ميستم و كسي كه مطابق ميلم بشه زود ازش خوشم مي ياد
مسئله اينجاست كه شوهرم چيزي كه منو جذب كنه نداره
حتما مي گين خوب چرا باش ازدواج كردي...چون گفتم خوب شرايطش خوبه ،تحصيل كردست ،مهربونه،خارج زندگي مي كنم پيش خانوادم،وكلي هم ازش تعريف شنيدم و اين كه چشم و گوشش نمي جنبه ...خوب عشق هم بعد از ازدواج به وجود مي ياد كه نيومد و اون اتفاق لعنتي كه اون وسط پيش اومد همه چي رو خراب كرد..
اصلا مي دوني چيه...اختيار دلم هم دست خودم نيست...من قبلا شكست خوردم و فكر نمي كردم ديگه ممكنه كسي رو دوست داشته باشم...ولي الان يكي داره پيدا ميشه كه شوهرم نيست.نمي خوام بهش علاقه مند بشم ولي فكرمو درگير كرده