همسرم بسيار سرد است

سلام. من يك مرد سي واندي ساله هستم. همسرم زن زيبايست و قبل از ازدواج با هم آشنايي داشتيم. يك فرزند دوساله داريم و بايد اعتراف كنم كه همسرم نه تنها زن خوبيست بلكه يك مادر نمونه هم هست. از ازدواج خودم و انتخاب خودم بسيار راضي هستم و خدا را شكر زبانزد دوست و آشناييم. اما مشكلي كه هر روز در زندگي ما و البته از ديدگاه من هروز پررنگتر ميشود مسئله ارتباط جنسي ماست. با حضور كودكمان رابطه جنسي بين من و همسرم تقريباً به صفر رسيده و من گاهي مجبور به خود ارضايي ميشوم. به طرق مختلف از او مطالبه ميكنم اما او در اكثر موارد رد ميكند. شايد هر دوماه يا بيشتر يكبار و با هم همبستر ميشويم. متاسفانه قصد دارم با زن ديگري رابطه جنسي برقرار كنم. ميدانم كه درست نيست اما از خود ارضايي بهتر است. ببخشيد كه خيلي خلاصه نوشتم.

جوانزاده عزیز
فکر برقراری رابطه چه جنسی و چه عاطفی و یا حتی یک تلفن و یا اس ام اس ساده رو هم کلا از سرتون بیرون کنید

با اینکار فقط آتیش میکشید به زندگیتون و این زندگی سالم و آروم و زن و بچه خودتون به سرعت از دست میدین

اولش میگید:
من عدالت رو رعایت میکنم و اصلا نمیذارم کسی حتی بویی از قضیه ببره
هم به زن و بچم میرسم و هم نیاز خودم رو به خوبی برآورده میکنم
ولی این وابستگی شما به یه زن دیگه یواش یواش تبدیل به عادت و بعدشم تبدیل به اعتیاد میشه
وطوری میشه که حریمها شکسته میشه و یه روزم ممکنه به خانومتون بگید:
اصلا همینی که هست و من عاشق این خانوم شدم و......

بعد از مدتی هم فقط پشیمونی میاد سراغتون و اونوقته که همه چیزتون رو از دست دادین و اسیر یه زندگی شدین پراز افسردگی و غبطه خوردن به حال اونروزای خوبی که با همسر و فرزندتون داشتید
و باید تو پله های دادگاه بالا و پایین برید

ببخشید تند رفتم ولی لازم بود ته ماجرا رو از همین اول کاری براتون شرح میدادم

خانمها بعد از زایمان دچار افسردگی طبیعی میشن
مخصوصا از اینکه میترسند نکنه در رابطه جنسی با شوهرشون اونطور که شوهرشون انتظار داره ،نیازهاشو نتونندجواب بدند
چون میترسند به خاطر اینکه بچه شیر میدند و یا هیکلشون یکم از حالت قبلی خارج شده،مثل قبل شوهرشون از این رابطه لذت نبره

البته میدونم که از نظر شوهره اینطور نیست
ولی این فکری هست که خانوم به طور طبیعی داره

وظیفه شوهره که با صحبت کردنهای زیاد و احساساتی و رمانتیکی و دادن اعتماد به نفس به خانومش این مساله رو حل کنه
با صحبت و یا حتی مشاوره این مساله حل میشه
نه با برخورد شدید و لجبازی و ....

زندگیتون رو حفظ کنید و نذارید یه عده سوءاستفاده گر از هم بپاچوننش

یاحق

سلام
تاحالا مسئله را با همسرتون مطرح كردين؟
قبل از تولد فرزندتون ارتباطتون چطور بوده؟
توي بچه داري به همسرتون كمك ميكنين؟شايد كارهاي مربوط به فرزندتون خانومتونو خسته ميكنه!

به فكر حل مشكل خانومتون افتادين؟ دردش چيه؟ مشكلش چيه؟
شايد ازتون دلخوره و بروز نميده!
بزارين يه چيزي بهتون بگم
اگر زندگي مشتركتون براتون مهمه فكر خيانت رو از سرتون بيرون كنيد چون حس زنها فوق العاده قويه و بعد مدتي متوجه ميشه.
بهتره به فكر درمانش باشين.

با خواندن مطلبتان در اين پالگراف 6 خطي سه بار احساسم عوض شد.
اول كه گفتيد:

نقل قول:

---

سلام. من يك مرد سي واندي ساله هستم. همسرم زن زيبايست و قبل از ازدواج با هم آشنايي داشتيم. يك فرزند دوساله داريم و بايد اعتراف كنم كه همسرم نه تنها زن خوبيست بلكه يك مادر نمونه هم هست. از ازدواج خودم و انتخاب خودم بسيار راضي هستم و خدا را شكر زبانزد دوست و آشناييم.

---

با خودم گفتم عجب خانواده خوشبختي و عجب مرد قدر داني. مي خواستم بهتون بگم خيلي بهتون تبريك مي گم كه از زندگي تون راضي هستيد و اينقدر خوب از خوبي هاي همسرتان مي گيد.
با خواندن ادامه مطابتون:

نقل قول:

---

اما مشكلي كه هر روز در زندگي ما و البته از ديدگاه من هروز پررنگتر ميشود مسئله ارتباط جنسي ماست. با حضور كودكمان رابطه جنسي بين من و همسرم تقريباً به صفر رسيده و من گاهي مجبور به خود ارضايي ميشوم. به طرق مختلف از او مطالبه ميكنم اما او در اكثر موارد رد ميكند. شايد هر دوماه يا بيشتر يكبار و با هم همبستر ميشويم.

---

يك حس دلسوزي داشتم از اين كه مردي كه اينقدر عاشق همسرش است ولي نيازهاي شما در زندگي زناشويي به دلايلي ( بعد از تولد فرزندتان كه تا حدودي طبق گفته متخصصان طبيعي است) تامين نمي شود. و تصميم داشتم بهتان بگويم كه حتماً براي درمان پيش متخصص برويد و همانطور كه گفتم تا حدودي اين قضيه طبيعي است ولي اگر ادامه دار و طولاني شود ابتدا با نزديكي و صميمت شما با همسرتان و صحبت و ريشه يابي مشكل از طرف شما در صورتي كه به گفته دوستمانpariya-babak شايد به دلايلي از شما دلگير هستند يا دچار افسردگي بعد از زايمان شده اند و يا سوء تفاهمي بينتان پيش آمده كه با محبت شما و صحبتهاي دلگرم كننده تان اعتماد به نفس از دست رفته به همسرتان بر مي گردد و در غير اين صورت حتما از متخصص كمك بگيريد.
ولي با خواندن آخر مطلبتان:

نقل قول:

---

متاسفانه قصد دارم با زن ديگري رابطه جنسي برقرار كنم. ميدانم كه درست نيست اما از خود ارضايي بهتر است. ببخشيد كه خيلي خلاصه نوشتم.

---

لحظه اي خيلي عصباني شدم به قدري كه مي خواستم بهتان بگم. آقاي محترم درسته كه نياز طبيعي و حق مسلم شما به دلايلي توسط همسرتان تامين نمي شود ولي واقعاً برايتان متاسفم آيا اگر شما مدتي دچار ناتواني شويد همسرتان محق مي دانيد كه براي تامين نياز جنسي خود به شما پشت كند و خيانت كند. آيا شما راضي مي شود كه وقتي بيمار هستيد و يا در شرايط خاص همسرتان تنهايتان بگذار و دنبال خواسته ها و نيازهاي خود برود. آيا وقتي دچار ورشكستگي مالي مي شود همسرتان حق دارد كه دنبال همسري پول دار باشد كه نيازهاي مالي اش را تامين كند. واقعاً برايتان متاسفم كه همچين فكري به سرتان زده و جرات مطرح كردنش را يافتيد. اعتراف به خوشبختي و خوبي همسرتان همان قدر برايم جالب و قابل تحسين بود كه اين اعتراف بيشرمانه از همان مردي كه دو سه خط بالاتر را نوشته بود جالب و نهايت گستاخي و خودخواهي بود.
اميدوارم كمي انصاف داشته باشيد و به خاطر لذتهاي آني دست به كارهايي نزنيد كه لذتهاي واقعي تان و زندگي خوبتان را با دستان خود از بين ببريد. كمي صبوري و تقوي پيشه كنيد كه به گفته خداوند اين براي شما بهتر است.

[حظه اي خيلي عصباني شدم به قدري كه مي خواستم بهتان بگم. آقاي محترم درسته كه نياز طبيعي و حق مسلم شما به دلايلي توسط همسرتان تامين نمي شود ولي واقعاً برايتان متاسفم آيا اگر شما مدتي دچار ناتواني شويد همسرتان محق مي دانيد كه براي تامين نياز جنسي خود به شما پشت كند و خيانت كند. آيا شما راضي مي شود كه وقتي بيمار هستيد و يا در شرايط خاص همسرتان تنهايتان بگذار و دنبال خواسته ها و نيازهاي خود برود. آيا وقتي دچار ورشكستگي مالي مي شود همسرتان حق دارد كه دنبال همسري پول دار باشد كه نيازهاي مالي اش را تامين كند. واقعاً برايتان متاسفم كه همچين فكري به سرتان زده و جرات مطرح كردنش را يافتيد. اعتراف به خوشبختي و خوبي همسرتان همان قدر برايم جالب و قابل تحسين بود كه اين اعتراف بيشرمانه از همان مردي كه دو سه خط بالاتر را نوشته بود جالب و نهايت گستاخي و خودخواهي بود.
اميدوارم كمي انصاف داشته باشيد و به خاطر لذتهاي آني دست به كارهايي نزنيد كه لذتهاي واقعي تان و زندگي خوبتان را با دستان خود از بين ببريد. كمي صبوري و تقوي پيشه كنيد كه به گفته خداوند اين براي شما بهتر است.]

نگار جون اونجا که گفتی اگه این آقا دچار ناتوانی بشه ، اگه بیمار بشه، اگه دچار ورشکستگی مالی بشه و ... این حق رو به همسرش میده ... که کاملا باهات موافقم و هیچ حرفی توش نیست ولی اونجا که گفتی به خاطر لذتهای آنی دست به کارهائی نزنید باهات مخالم ... همسر ایشون باید ایشون رو درک کنن باید به خواسته همسرشون احترام بذارن وظیفه این آقا اینه که همسرش رو راضی کنه و برای درمان عمل کنن ... من اصلا موافق نظر ایشون نیستم که بخاطر سکس با کسی ارتباط داشته باشن ولی میگم ایشون حق دارن که یه جورائی فکرشون به این قضیه بره اینجا اگه این آقا این کار رو بکنه مقصر اصلی کسی نیست به غیر از همسر ایشون که خواسته شوهرش رو جدی نمیگیره و شاید هم این آقا راه ایجاد ارتباط رو بلد نیستن باید یاد بگیرن

ممکنه همسرتون دچار سردی و افسردگی بعد از زایمان شده و شما به جای کمک کردن به خانمتون می خوایین بهش خیانت کنید و حالش رو بدتر کنید .
و یه حدس محکمتر این که شاید تو روابط قبلیتون نتونستید اون طور که باید و شاید تو رابطه ارضاش کنید و به این خاطر کم کم سرد شده . آخه خیلی از آقایون تو روابط جنسیشون فقط به خودشون توجه می کنن و وقتی ارضا شدن همسرشونو رها می کنن.
برید و یه کم در رابطه جنسی با زن بیشتر اطلاعات کسب کنید و ببینید نیاز هاش چیه .
واسه شروع دوباره باید پر حرارت تر و رمانتیکتر از قبل عمل کنید .
حتما شما ازش می خواین که "بیا رابطه داشته باشیم یا سریع میرید سراغ اصل مطلب ......
زن ناز نیاز داره شوهرش نازشو بکشه .
اول نوازشش کنید ببوسیدش فیلم عاشقانه باهم نگاه کنید که خیلی باعث تحریک خانما میشه محبت کردن . بعد آهسته و با ملایمت جوری با نوازش و بوسیدن پیش برید که اونم آمادگی پیدا کنه .
ازش بخواین و بگید که بهش نیاز دارید ما خانما عاشق اینیم که بشنویم از شوهرمون که بهمون نیاز داره .البته در همه زمینه ها نه فقط سکس . چون اونوقته که فکر می کنیم فقط واسه سکس ما رو می خواین .
یکم راجع به بدن خانم هاو مسائل جنسیشون بیشتر تحقیق کنید بخدا لذت بخش تر و راحت تر از خیانت و.... است.
منم خانمتون رو و فاصله ای که با شما گرفته رو به خوبی درک می کنم چون مشابه این مساله واسم پیش اومده .
ترو خدا خانمت رو تنها نذار و احساس حمایت بهش بده .
امیدوارم از راه درست مشکلتون حل شه .

ممنون از همه شما که به طور منطقی به اين مسئله پاسخ دادين. من به طور مرتب به شکل علنی و يا با رفتارم به همسرم عشق ميورزم و اون هم متوجه است. من هم مثل همه پدر ها بی نهايت بچه ام رو دوست دارم اما بايد بگم که اون تمام وقت همسرم رو پر کرده به شکلی که ما حتی فرصت ديدن يک فيلم رو با هم نداريم چه برسه به اينکه با هم فيلم های ... نگاه کنيم. من تا اونجا که ممکن به همسرم کمک ميکنم اما به خاطر مسائل کاری شب ها دير ميخوابم. گرچه همسرم و بچه اطاق خواب جدا دارن چون بچه بدون همسرم مطلقاً نمی خوابد. تصور من اينه که شيوه همسرم از پرستاری بچه اشتباه است. فرزند ما بيش از حد به مادرش وابسته است. شايد هم اشتباه ميکنم. البته ما خيلی دير تصميم به بچه در شدن گرفتيم و همسرم در طی همان زمان هم زياد گرم نبود و ارتباط ما از دو هفته يک بار بيشتر نميشد. ما هردو تحصيل کرده هستيم و صورت ظاهری خوبی داريم. سالهاست که زنان و دخترهای متفاوت (در فاميل و محل کار و جاهای مختلف) ابراز تمايل ميکنند و من خودم رو به سادگی ميزنم و همه رو از سرم بيرون ميکنم. البته اين برايه همه پيش ميآد و مختص من نيست. اما وقتی شبها تنها هستم اين افکار به سراغم ميآيد که فردا با يکی ارتباط بر قرار کنم. به سالهای پايان جوونيم نزديک ميشام و احساس بدی از لذت نبردن از زندگيم دارم.

چقدر مسائلی که عنوان کردید برایم اشنا بود.

ببینید اینکه بخواهید با کس دیگری ارتباط برقرار کنید نه تنها هیچ مشکلی از شما ررا حل نمی کند بلکه هزاران مشل را به زندگیتان سرازیر می کند.

به نظرم نیاز هست که هم شما و هم همسرتان تغییراتی در برنامه زندگیتان بدهید. ببینید کدام راه حل های زیررا می توانید امجام دهید نتا شرایط شما و همسرتان را کمی تغییر دهد و فرصتهای بیشتری را برای با هم بودنتان فراهم کند:

1-یک پرستار بچه؟
2- همکاری بیشتر شما در نگهداری و خواباندن کودک
3- جدا کردن اتاق بچه از خودتان (حتی برای اینکار شاید لازم باشد به مشاور کودک هم مراجعه کنید تا اینکار را به صورتی انجام دهید که ضربه روحی کمتری به مادر و کودک برسد
4- کم کردن حجک کاری خودتان
5- کمک گرفتن از خانواده ها
6- داشتن یک پرستار در یک روز در هفته تا شما و همسرتان تنها در ان روز برای هم باشید
7- کمک به استقلال یافتن کودکتان در خواب (از طریق مشاور)
و .....

اگر بتوانید ذهن همسرتان را ارام کنید و کار فیزیکی جسمش را کمتر با به دوش گرفتن بعضی مسولیتهای کودک و با کمک گرفتن از یک نفر سوم مقدار زیادی این مشکلتان برطرف می شود. حالا من سر فرصت می ایم و برایتان از کارهایی که من و همسرم برا یجدا کردن اتاق خواب کودکم انجام دادیم می نویسم.

malakeh عزيز.
منظور من از لذت هاي آني يعني براي تامين نياز طبيعي شون و لذت بردن در آن لحظه يك عمر فكر و ذهن بايد در استرس و نگراني باشه و احتمالاً روزي اين كار باعث از بين بردن يك زندگي خوب و سالم مي شه.
شايد با عصبانيتي كه داشتم واژه مناسبي استفاده نكردم ولي من هم تاكيد كردم كه به جاي اين كار و اين فكرهاي آلوده و گناه خيلي كارهاي ديگه ميشه كرد. كه دوستان اشاره كردند. اول صحبت با همسر، تعريف و تمجيد از خوبي هاش و بعد انتقاد و گفتن نيازها. ريشه يابي مشكل، اقدام به درمان چه با قرص و دارو تحت نظر متخصص و چه با صحبت زير نظر مشاور، و همچنين به قول دوستان كه گفتند، بايد فكري به حال بچه كرد.
من منكر اين نيستم كه همسر ايشان در حق اين آقا داره كوتاهي مي كنه ولي آيا خود ما از همسرانمان به هر نوعي رفتاري، فيزيكي، مالي و ... در دوره هايي از زندگي، كوتاهي را نمي بينيم.
آيا ما زنها هم بايد به جاي اين كه صبور باشيم و صحبت كنيم تا به طريقي آنها را متوجه اين كوتاهي ها و بي توجهي ها (كه مي تونه دلايل مختلفي از جمله ناراحتي هاي قبلي، سوء تفاهم، بلد نبودن رفتار درست، نشناختن ما و نيازهاي ما، لج كردن، قهر كردن، ناراضي بودن، ناآگاهي و ....) كنيم بايد دنبال جبران اين كوتاهي ها در بيرون از كانون خانواده باشيم؟
حرف من به اين آقا اين است كه آيا همه ي راه ها را امتحان كرديد و به نتيجه نرسيديد؟ آيا هر كاري از دستتان بر مي آمد انجام داديد و نشده است؟ آيا وجدانتان راحت است كه من هر چه شرط بلاغ بود گفتم و همه زورم رو زدم ولي همسر نخواست و همكاري نكرد؟
آيا همه راه هاي درست را امتحان كرديد كه حالا وارد راه هاي نادرست مي شويد؟ كه حتي اگر اين طور هم باشد باز توجيه پذير نست كه وارد گناه شويد.

سلام

دوست من زندگی مشترک به تمام معنای خود مشترک باید باشد!

باید به این باور برسید که درد و رنج آن مشترک است، بی حوصلگی ها و خستگی ها را باید مشترک تحمل کرد و...

هر انسانی در زندگی خود بازه هایی دارد که حوصله خود را هم ندارد، چه برسد ارتباط جنسی!
اگر قرار باشد با هر اتفاقی ما دنبال خیاننت باشیم که روح ما به هیچ مرحله ای از تعالی نمی رسد و زندگی مشترک به این ارزشمندی به مرحله واپاشی می رسد. ارزش انسانها به صبر اونهاست.

زنی تا این حد خوب نه تنها نیازمند صبر است بلکه بیشتر از آن بایستی حمایت شود. بیشتر در مورد فیزیولوژی زن تحقیق کن با خانومت بیرون برو، اونو تفریح ببر و حتی اگر شده یکی دو ماهی تقاضای خودت رو به طور کامل نادیده بگیر و از نیازهای دیگرت برای اون صحبت کن. مثل نیاز به اینکه دوست داری در کنار همدیگه راه بری، اونو در آغوش بگیری(غیرجنسی)، کلمات محبت آمیز به اون بگو و... بعد از این مرحله افسردگی ایشون همون فرشته ای می شه که توانایی جنسی خودش رو از لحاظ روحی هم بازیافته. در این مرحله حتما مشاور هم برو.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

به خانومهایی که عصبی می شن و توصیه به مطالعه فیزیولوژی بدن خانومها دارند، یک نکته خواستم بگم. حرفتون درسته ولی خب نمی شه نادیده گرفت شدت این میل رو. سعی کنید تفاوت اهمیت میل جنسی برای آقایان و خانومها رو بدونید و درک کنید، یعنی شما هم یک مقدار فیزیولوژی بدن یک مرد رو مطالعه کنید. نمی تونم درصد بدم ولی به هر دلیلی سهم بسیار بزرگی از نیازهای یک مرد را میل جنسی او به خود اختصاص داده است. همان سهمی که در مورد نیازهای یک زن به یک گروهی از نیازها "حمایت شدن، درک شدن، محبت کلامی، بوسه، آغوش، نیاز جنسی و...." اختصاص یافته است. اگر شکایتی دارید به خالق شکایت خویش برید نه به مخلوق! اینطوری عصبی نمی شید.:43:

ممنون از راهنمايي هاتون. ميدونم كه خيلي سخته تا از جزيات زندگي كسي خبر نداشته باشيم، بخواهيم راهنماييش كنيم. راستش خيلي خوشحالم كه بيشتر توصيه هاي شما رو هميشه انجام دادم و خواهم داد. همينطور همسرم هم نسبت به من چيزي كم و كسر نذاشته بجز همين مسئله كه مطرح كردم. ما مسافرت ميريم، تفريح ميكنيم، مشكل مالي به اون شكل نداريم، البته رفت و آمد زيادي با فاميل نداريم تا حرمتمون حفظ بشه، من مدام به همسرم عشق ميورزم و اينو با گفتن و خريد به موقع هديه و گل و غيره بهش نشون ميدم. اون هم همينطور. هميشه سالگرد ازدواج و از اين قبيل مراسم رو خيلي كوچولو و با صفا برگزار ميكنيم و الا آخر
اما
همونطور كه گفتم همسرم از اول هم ميل جنسي پرحرارتي نداشت يا شايد من خيلي تند ميرم. ارتباط ما از روزهاي اول ازدواج به طور متوسط دوهفته يكبار بود. و حالا هم به خاطر حضور بچه تقريبا به صفر رسيده. من افسردگي خانمها بعد از زايمان رو درك ميكنم اما الان دو سال گذشته!!! متاسفانه حتي در زمان هم آغوشي هم همسرم بسيار سرد است و كل زمان اون به چند دقيقه نبايد ميكشيد چون همسرم خسته ميشد (لطفاً نگيد كه من كارمو خوب بلد نيستم). بارها به شكل منطقي با هم صحبت كرديم اما عملاً بي نتيجه بوده والبته من آدمي نيستم كه بخاطر اين مسئله جنجال بپا كنم. سعي ميكنم صبور باشم. اين بار اوله كه پشت سر زنم گلايه ميكنم گرچه نيتم چاره جوييه
ساده بگم، آيا راهي براي ايجاد تمايل بيشتر در يك زن مثل زن من وجود داره؟ كه مثلا يه شب بياد سراغم ويا از اين قبيل تمناها؟
تمام صحبتهاي شما دوستان عزيز رو قبول دارم. ببخشيد كه راحت ميگم. اما من انسان پر حرارتي هستم و از جواني هم همينطور بودم و دوست دارم اين حرارت چند سال ذخيره شده تو تنم رو خالي كنم.

خب انگار كسي از دوستان علاقه اي به راهنمايي بيشتر نداره. ويا شما هم به همون نقطه اي رسيديد كه من رسيدم. به هرحال بازم ممنون از مطالبي كه وقت گذاشتيد و نوشتيد. از ادمين عزيز خواهش ميكنم كه اين موضوع يا تاپيك رو ببندند. اگر هم ممكنه اكنت منو دليت يا دي أكتيو كنند. خودم قادر به رفتن به كنترل پنل نيستم. البته مرتب اينجا خواهم اومد و مطالب دوستان خوب رو ميخونم.
متشكرم

سلام شما خیلی راحت نیازهاتونو با همسرتون مطرح کنید.به خانمتون حق بدین.خانم ها به واسطه زن بودنشون شرایط کاملا ایده آلی رو برای برقراری رابطه نیاز دارند.فکر راحت.خونه مرتب دور از نگاه فرزندبودن تا بتونن رو این موضوع تمرکز کنند.به نظرم اگه به همسرتون زیاد محبت کنین و اون بدونه به خاطر علاقه سمتش میرین و نه صرفا رفع نیاز بیشتر متمایل میشن.واگه با وجود اینا باز هم از نظر مزاجی سرد هستند سعی کنید باهم به تعادل برسید با خوردن غداهای سرد و گرم.و اینکه خودتونو کمتر در معرض تحریک قرار بدین.
بهتره به یک سکسولوژیست مراجعه کنید چون یکی از علت هایی که خانم ها تمایل ندارن لذت نبردنه.
علت اینکه کسی پاسخ شما رو نداده مطمینا این نیست که به نتیجه شما رسیده.صرفا به خاطر قوانین تالار هست که ما نمیتونیم در این مورد خیلی باز صحبت کنیم.برای نتیجه بهتر میتونین یه سر به سایت تنظیم خانواده بزنین.

آقاي جوانزاده سلام
به سهم خودم از ورودتون به تالار تشكر ميكنم.
اميدوارم بتونيد با همكاري دوستان مطلع و دلسوز به نتيجه درستي برسيد. پس لطفا مصمم باشيد.
اتفاقا تو يه منبع روانشناسي موثق راجع به بي ميلي خانومها نسبت به رابطه جنسي نوشته بود و خيلي علمي دلايل رو بررسي كرده بود چند تا علت رو گفته بود تا جايي كه يادمه مينويسم و اگه لازم شد تو فرصت ديگه عين مطالب رو با ذكر منبع ميگم خدمتتون.
1- ترس از بارداري
2-مقاربت دردناك به علت عفونتهاي لگن و دستگاه تناسلي
3-خاطره بد از اولين مقاربت
4- خاطره بد از تجاوز يا سوء استفاده جنسي در دوران كودكي
5-داشتن ذهنيت منفي نسبت به مردان
6-داشتن بيماريهاي روحي مثل افسردگي
به نظرم شما يه بررسي ديگه با توجه به موارد مورد اشاره داشته باش. شايد لازم باشه به 1) متخصص زنان مراجعه كنيد و از ايشون مشورت بگيريد.(شايد هم لازم باشه تنهايي مراجعه كنيد) تا باگفتن رفتارهاي همسرتون علت رفتارشون رو كشف كنيد.
2) به روانپزشك مراجعه كنيد.
اميدوارم مسالتون به زودي شناسايي و حل بشه.

آقای جوانزده وقتی باهاش منطقی صحبت می کنید چه پاسخی به شما می دن؟
ببینید این مشکل باید با روش درستش در زندگی شما حل بشه و این حق شماست
از همسرتون بخواین که حتما پیش یه مشاور در این زمینه برید
راه حلی که شما برای حل این مسئله تو ذهنتون دارید چه بسا به قیمت از هم پاشوندن زندگیتون تموم بشه ولی از طرفی این مشکل باید حتما حل بشه

آیا وقتی که درخواست شما در این زمینه بی پاسخ می مونه بازم باهاش خوبید و بهش محبت می کنید و یا نه ؟

خانم ياس بنفش، ممنون از راهنمايتون. تا انجا كه من ميدونم مورد اول كه منتفيه چون ما هردو موافق بچه دوم هستيم. درمورد خاطرات بد از اولين س ك س تا حالا چيزي به من نگفته و منم طي اين ده سال متوجه چيز خاصي نشدم. اما اين قابل تأمل هست.
آقاي اقليما از شما هم ممنون.
سعي كردم باهاش بيشتر از قبل صحبت كنم. اما اوضاع بدتر شد. تازه امشب متوجه شدم كه يه چيزي هست. تا حالا همسرم رو لجباز نديده بودم. انگار داره اتفاق بدي ميافته. خيلي ناراحتم.

ممنون از هردو شما

دوباره سلام
خوشحالم كه در حال كشف علت رفتار هستيد. سعي كردم نوشته هاي كتاب رو عينا بنويسم تا بيشتر بهتون كمك بشه.
مطالب قابل تامليه. اگر با نگاهي نو به مساله نگاه كنيد حتمن نسبت به مساله اشراف درست و بيشتري پيدا ميكنيد .

عوامل موثر بر اختلالات جنسي[color=#FF0000]
اختلالات جنسي ممكن است ناشي از عوامل "جسماني"يا"روان شناختي" باشد.

عوامل روان شناختي شامل عوامل زمينه ساز- عوامل آشكار كننده و عوامل نگهدارنده مي باشد.

سلام آقای جوانزاده
راستش منم مشکلی مشابه شما داشتم ولی بر عکسش. همسرم از سرد بودنم بشدت شاکی بود. حالا هم گهگاهی ازم شکایت داره اما خیلی بهتر شده. اما بهتون بگم اون تغییر نکرده من تغییر کردم. برا همین فکر می کنم شما که اینقدر صبورید (برعکس همسر من) بهتره ناراحتیتون رو با همسرتون در میون بگذارید تا ایشون بفهمن که نیاز شما در چه حدیه و نمی شه کنترلش کرد و ممکنه که به زندگی مشترکتون آسیب برسونه. اینکه ممکنه مجبور بشید دست به کارهایی بزنید که عواقب خوبی نداره مثل ازدواج مجدد یا صیغه ... باید همسرتون متوجه شدت نیازتون بشه. باید بفهمه که این نیاز هم مثل بقیه نیاز های آدمه مثل گرسنگی شدید که وقتی آدم گرسنه میشه باید سریع چیزی برای خوردن پیدا کنه. اگر آدم گرسنه بمونه ممکنه از گرسنگی بمیره.
باید ازش بخواهید که حداقل برای شما و اینکه کار به جاهای باریک نکشه حداقل وانمود کنه که این نیاز رو درک کرده و برای برطرف شدنش تلاش کنه. چون من فکر می کنم این اونه که باید تغییر کنه ولی شما باید اونو ترغیب به تغییر کردن کنید. در برابر سرد بودنش واکنش سریع اما معقول نشون بدید تا به جدی بودن نیازتون پی ببره.
باید با هم دنبال راه حل باشید. اینکه علت سردی ایشون با شما چی هست باید خود ایشون هم پیگیرش بشن. نمی گم که شما بیمارید ولی اگر اینطور پیش بره بیمار میشید و این رو باید به همسرتون بفهمونید و ازش برای پیشگیری از بیماری قریب الوقوعتون کمک بخواین.
امیدوارم مشکلتون حل بشه

با دکتر مهرداد افتخار (تلفن جدیدشون رو من ندارم میتونین از نت جستجو کنین) مشاوره کنین. ایشون روانشناس و سکسولوگ هستند

باز هم بسيار ممنونم از همه شما دوستان خوب، خانم ياس بنفش، خانم نگار و سامانيس عزيز كه وقت گذاشتيد و كلي مطلب آموزشي نوشتيد. البته من با همسرم صحبت ميكنم و مسئله رو ميگم اما إحساس ميكنم اگر زياد صحبت كنم و اون با بي ميلي تن به اين كار بده ديگه اين قضيه شكل اصليشو تو زندگي از دست ميده. البته طي دو سه روز أخير متوجه شدم كه نگراني بيش از حد اون درمورد بچه و سلامتش باعث اصلي اين قضيه است (البته همونطور كه همه هدس زده بوديم) حالا تصميم گرفتيم تا يه كارايي كنيم كه مطمئنم بهتر ميشه.
بازم ممنونم

جناب جوانزاده

بسیار خوشحالم که از زندگی با همسرتون درصد رضایت بالایی دارید .

دو نکته در رابطه شما با همسرتان مشهود است :

1 - انفعال زیاد شما ( که البته ناشی از علاقه هست )

2 - توجه افراطی همسرتان به کودک و مسائل خونه هست .


هردو نیاز مبرم به مراجعه به مشاور خانواده و در صورت تشخیص مشاور خانواده در صحبت با همسرتان نیاز به مراجعه به پزشک هست .

با همسرتان قاطع صحبت کنید ( قاطعیت هم به معنای خشونت نیست ) و ابراز کنید که مسئله مهم هست و نیازه مورد رسیدگی قرار گیرد و وضعیت در روال طبیعی نیست . هم اعلام کنید که نیاز هست به مشاور مراجعه کنید هم اطلاعاتش را بالا ببرد . محبت را با قاطعیت آمیخته کنید .

همسرتان را قانع کنید که این روند طبیعی نیست اما راه حل دارد . مواظب باشید که از حربه ترساندن از اقدامات خارج از محیط خانواده برای رفع نیاز استفاده نکنید :305: فقط خواهان درک نیاز و یادآوری مسئولیت همسران در تأمین نیاز یکدیگر را داشته و مراجعه به مشاور را به قطعیت اعلام کرده و عملاً نیز اقدام نمایید .


.

سلام آقای جوانزاده
واقعا از اینکه تصمیم گرفتید که با همسرتون راجع به این مسئله صحبت کنید و ریشه مشکلتون رو دو تایی با هم حل کنید خوشحال شدم. مطمئنا می تونید با هم همه چیز رو حل کنید.
موفق و خوشبخت باشید.