دیگه بریدم!!

با سلام
اولا خیلی خوشحالم که می تونم جایی حرفامو بزنم که براش ارزش قائل هستند، من تو زندگیم خیلی سختی دیدم و تحمل کردم ولی این دفعه بریدم، احساس می کنم ادامه زندگم با شوهرم آسیبش بیشتر به خودم می زنه، من کم آوردم، من 4 ساله با شوهرم زندگی می کنم، ولی زندگشمون همش یک طرفه بوده، با اینکه شوهرم تحصیلکرده هستش ولی هیچ فهمی از مسائل زناشویی نداره، همش می خواد حرفه خودش باشه بدون اینکه به خواسته هاش من توجه کنه، سر مشایل جزئی عصبانی میشه، همش منو با زدن و کتک کاری تهدید می کنه و می زنه ، و حتی حق اینو ندارم که به خونه ی پدر و مادرم سر بزننم، و حتی خانواده ی من خونم بیان، من کسی بودم که درس خوندن شده بود تمام زندگیم ولی وقتی تو شرایط زندگیم قرار گرفتیم، ار تکاک حواسته هام و آرزوهام گذشتم، من الان مشغول کار هم هستم و راضیم از شغلی که دارم، و حتی خق اینو ندارم ار حقوقم برا خودم خرج کنم، اعتراض کردم، قهر کرده، صحبت کردم، ولی چاره ساز نبود، خیلی وقتا شده که دلم خواسته بمیرم، و یا طلاق بگیرم، من برخوردم همیشه با حانواده شوهرم خوب بوده، و یه مدتی با ینکه سره کار هم می رفتم، مراقب پدر شوهرم بودم، چون قلبش عمل کرده بودند، خود پدر شوهرم همیشه بهم میگه تو لایق این نیستی، دردتو حس می کنم ولی تحمل کن، ولی من می گم مگه چقدر می خوام زندگی کنم، که همش با استرس و ترس همراه باشه طوریکه این تزس و استرس باعث شده، دو بار سقط داشته باشم، من تصمیمو برا طلاق گرفتم، نمی خوام ادامه بدم، در ضمن خیلی مشاوره هم رفتیم فقط هفته اولش جواب داده، بهد از یه هفته روز از نو روزی از نو، من الان به بن بست رسیدم

من تو زندگی به همه چی قانع بودم، برای اینکه برا خودمون خونه بگیریم ، از تمام خواسته هام گذشتم، چون می خواستم زندگی کنم ولی زندگی که طرف مقابلت برات حرمتی و ارزشی قائل نباشه باید تموم بشه

سلام sara جان.چرا شوهرت کتکت میزنه چرااااااااااااااا؟چرا بعضی مردا اینقدر وقیحانه رفتار میکنن تا آدم از هرچی مرد بدش بیاد.چرا به خودشون حق هرکاریو میدن واز کسی نمیترسن.من هم کم وبیش مشکلات تورو دارم اما هنوز کتکم نزده .گاهی فکر میکنم مگه توی خونه پدر مادر بهم بد میگذشت که ازدواج کردم حالا به یه بچه که هنوز یکسالش نشده موندم که چکار کنم؟من به طلاق تشویقت نمیکنم اما میتونی یکدفعه جدی مراحلشو دنبال کنی تا شاید شوهرت بترسه و بفهمه که حاضر شدی قیدشو یزنی شاید سرعقل بیاد

اونم سر مسائل جزئی که آخرین بارم باعث شد، زمانی که حامله بودم، با کتکاش باعث سقطش بشه، من اینو خواست خدا می دونم، شاید داره به نوعی کمکم می کنه :54:

قبل از هرچیزی دوستای خوب همدردی
لطفا از نا امید کردن و تو دل خالی کردن مراجع خودداری کنید .

وقتی کسی میاد اینجا و تاپیک میزنه یعنی هنوز امید داره...ما که قصدمون نا امید کردن کسی نیست خدایی نکرده.

سلام سارا جان
خوبی خواهر عزیزم؟

واقعا درکت میکنم چون خودم هم مسائلی مشابه شما رو حس و تجربه کردم.

اول از همه سن و شال خودتو همسرتو بگو؟

تحصیلاتتون و شعلتون؟

نحوه آشناییتون؟

بیشتر سر چه مسائلی عصبانی میشه؟
از روز اول هم همینطور بوده؟

وقتی عصبانی میشه شما عکس العملت چیه؟

از اول شما رو کتک میزد؟وقتی شما رو کتک میزنه شما عکس العملت چیه؟

از لحاظ مذهبی همسرت چطور شخصیتی داره؟خودت چطور؟

چرا نمیذاره به پدر و مادرت سر بزنی؟الان شما چطور خانوادت رو میبینی؟

الان مشکل اصلیت چیه؟رو یه مشکل تمرکز کن(روی مهم ترینش.)نمیشه همه مشکلات رو باهم حل کرد

مشاور چی بهتون گفت؟هم به شما و هم به همسرت؟

همسرت چه خوبیهایی داره؟اصلا خوبی داره؟

سارا جان

من پیشنهاد میکنم یه مدتی در تالار باش و از مشاوره های کارشناسا و اعضا استفاده کن.

طلاق به این اسونی ها نیست.انقدر توی دادگاه باید بدوی و بری و بیای تا شاید بعد از یکی دو سال حکم جدایی تون رو بدن.

از الان یکسال دیگه برای حفظ زندگیت تلاش کن و راهکارها رو به کار ببند.
من مطئن هستم شما زندگیت رو دوست داری وگرنه با وجود تصمیت برای طلاق اینجا نمیامدی.

ممنون مریم جان، من 25 سالمه، شوهرم هم 28 سالشه، من لیسانس مهندسی برق هستم و شوهرم هم فوق کامپیوتر هستش، اون کارمند بانک هستش، سره حساب بار کردن تو بانکی که شوهرم اونجا کار می کرد آشنا شدم، و از اونجا آشناییمون شروع شد، و تو دوره دانشجویی عقد کردیم، خانواده من مخالف ازدواج من با ایشون بودند و الان انو می فهمم که پدرم راست می گفته، برا همین هر بلایی شرم میاره رو نمی تونم به خانوادم بگم،

بیشتر بحثمون سر خانوادمه، حیلی دوسشون دارم، به اونا توهین می کنه، فحش می ده، مگه اونا چیکار کردن، جز خوبی و محبت، من شاغلم و تو مخابرات مشغوله کارم، من نمی تونم هر هفته خانواده ی اینا رو مهمون کنم، خانوادش اصلا درکم نمی کنند و هر هفته دوست دارن بیان خونمون، و برا ناهارم شام خونمون باشند
شوهرم همیشه از طریق تلفن با اونا در ارتباطه و دوست داره بیشتر وقتشه با اونا بگذرونه و خونه هم که میاد به جای توجه به من، دوست داره با اونا با tel صحبت کنه و مشکلاته اونا رو حل کنه، من نمی گم کمک با صحبت نکنه ولی منم آدمم تو اون خونه
از روز اول همین طور بوده، حتی یه بار سر اینکه پارک رفته بودیم با خانوائه من و حودش پیش خانوادش و خانواده من و بین همه مردم سیلی بهم زد، سر اینکه با خواهرش اینا رفته بودیم دور بزنیم و یک کم دیر کرده بودیم، الان که اینا رو می نویسم باز یاد اون روزا افتادم خیلی روزای بعدی رو گذروندم

مشکله اصلیه من اینه که من نمی تونم برا خودم زندگی کنم،دلم خیلی ازش شکسته طوریکه ، ازش متنفرم باور کنید متنفرم

مشاوره ها هم همیشه حقو به من دادن ، نحوه ی برخورد با یه زن و بهش گفتند کو گوشه شنوا
من دیگه خسته شدم، امیدی هم به این زندگی ندارم

دوست عزيز خانوادش در جريانن كه پسرشون دست بزن داره ؟
تا حالا باهاش صحبت كردن؟
خودت تا حالا پزشك قانوني رفتي؟

بله در جریان هستند ولی میگن تحمل کن، نه نرفتم چون می خواستم زندگی کنم ولی الان می بینم دارم نابود می شم

درود بانو

صحبت های بانو مریم 123 کاملا درسته یعنی چی این دوستمون اگه میخواست طلاق بگیره که یکراست میرفت اینکارو انجام میداد؟!!!!! اینجا واسه این درست شده مشکلات و تفاوت های دو زوج رو بتونه درست و بهتر کنه رابطشون رو نه اینکه نابودش کنه :72:

خواهشا مشکلاتتون رو مبهم ننویسین بصورت یکی یکی و کامل شرح بدین بهتره

مشکل من اینه که شوهرم سر مسایل جزئی هم عصبی میشه، و دوست داره مسایلی که بین من قبلا پیش اومده رو دوباره تکرار کنه و دوست داره همش گریه منو ببینه، خیلی بدبینه و اشلا دوست نداره من به تحصیلاتم ادامه بدم، من به پیشنهاد دوستم خواستم اینجا مشکلمو بگم ولی نمی دونم منی که این همه یه نفر دوست داشتم چی شده الان، متنفرم ازش
من حق اظهار نظر در مورد خرید کوچکترین چیزا رو ندارم، دوست داره خودش تصمیم بگیره و این عادتشم نمی تونه تغییر بده

وقتی عصبی میشه نمی تونه جلوی خودشو بگیره حتی بیرون هم باشه بین مردم یه سیلی بهت می زنه سر اینکه، نظرمو دادم، من آدمیم که خیلی صبور و آرومم و خیلی تو دورو بریام تاثیر می ذارم ولی نتونستنم تو شوهرم تغییری ایجاد کنم

سارا جان

لطفا پست قبلی منو کامل بخون و به همه سوالها جواب بده

مریم جان
عصبانیت شوهرم ذاتیه،و از همون اول هم این طوری بوده ولی من چشمو به واقعیت ها بسته بودم و می گفتم می تونم تغییرش بدم ولی احساس می کنم نتونستم روش تاثیر بذارم

مشکل من اینکه که خیلی به طرف مقابلم محبت کردم، دعوام کرده من اولین کسی بودم که رفتم دوباره آشتی دادم،
وقتی اذیتم می کنه و حتی کتکم هم می زنه، با اینکه احساس می کنم پشیمونه از کارش ولی تا الان، از من معذرت خواهی نکرده

روزای مهم زندگیمنو همش یادش می ره و حتی تا به حال برام یک شاخه گلی هم نگرفته

من لطف زیادی به خانواده شوهرم کردم ، پدر شوهرم و مادر شوهرم شرایط جسمیشون زیاد خوب نیست ، و کاره مراقبت و دکتر و درمونه اینه با منه، ولی اینا ذاتا یاد نگرفتند که وقتی یه کسی کاری براشون انجام میده در مقابلش باید تشکر کرد، مشکل من با تشکر کردن یا نکردن اونا نیست درده من سره بی فرهنگی ایناست که اینجوری فکر می کنند که وظیفه عروس که کلفتی کنه و هر وقت شد عروس برا ایناوقت بذاره، و وقتی هم یه روز بگه نمی تونم اروز کاری براتون انجام بدم، همه خوبیها رو کنار می ذارند و بد و بیرا پشت سرم میگن

شوهرم دوست نداره من تو مراسم عروسی برم، من سر عروسی برادرم و خواهرم، طوری پشیمون شدم که همش به خودم می گفتم نرم بهتر بود کف بدش کتک خوردم،خیلی وقتا وقتی عصبانی میشه برا اینکه آرومش کنم رفتم بغلش کردم تا آروم شده ولی هلم داده، من هیچ وقت وقتی بحثمون پیش میاد و احساس کنم رفتار شوهرم غیر طبیعیه اون بحثو ادامه نمی دم و به یه بهانه ای محل ترک می کنم، چون تجربه بهم نشون داده، آخر کتک کاریه منه

سر همه مسایل عصبی میشه و دوست نداره من نظرمو بگم، حتی سره کار هم که میام، با اصرار من بوده، چون خونه که بودم، همش تنها بودم، و حتی تمرکر اینو نداشتم که بشینم درسمو بخونم، و الانم می خوام وقتی چیزی بگم بر می گرده میگه کاری نکن، نذارم سره کار بری ها با اینکه می بینم تمام حقوفم به جای اینکه برا منو خونم خرج کنه ، خرج خونوادش می کنه،

از حقوق خودم برام خرجی میده و همش میگه چیکار کردی پولا رو، و همش میگه باید این پولا رو یه روز بهم پس بدی

من و شوهرم نمازمون سر وقته و میشه گفت معتقدیم

چون پدره من مخالف ازدواجمون بوده، میگه باید تلافیشو سرت باید در بیارم، پدرو مادرم میان سره کارم میبینن منو


خوبی شوهرم: در حین اینکه عصبانیه زودی پشیمون میشه ولی نمیگه که مشکل از خودشه، همیشه میگه این زندگی آخری نداره ، همش تمرکزش سره کارشه

سارا جون ، خيلي ناراحت شدم منم 5 سال بود كه ازدواج كردم شوهرم برام از لحاظ مالي كم نميذاشت، ولي تا دلت بخواد بدبين بود ديگه آخرا دست بزنش هم شروع شده بود آخ چرا ؟؟؟؟ با يه اميدي ازدواج ميكني كه خوشبخت بشي نه اينكه زجر و عذاب باش، خيلي روزاي سختي بود همش فكر ميكردم از همسن هاي خودم خيلي عقب ترم و افسرده، الان ديگه داريم جدا ميشيم ، كلي خواهش كردم درست بشه و مشاوره بريم ولي درست نشد و الانم نشده.

سلنا جان به نظرت درخواست طلاق بدم؟ امیدی به درست شدنش هست یا نه؟ چی کار کنم ترو خدا کمکم کنید

عزيزم نكات منفي شوهرت خيلي زياده و اين كه زود بشيمون مي شه رو اصلا نيشه كفت جز خصوصيت خوبشه، بشيموني كه توش سعي براي درست كردن نباشه به جه دردي مي خوره؟ به نظر من زيادي بهش فرصت دادي و بهتره يه برخورد جدي داشته باشي، اكه زندكيشو و تورو دوست داشته باشه خودشو تغيير مي ده، اون هم به جسمت صدمه مي زنه هم به روح و روانت، خودتو بيشتر از اين فداي اين زندكي نكن، يه حركت جدي كن

sasal جان چون دوستش داشتم و هدفم زندگیمون بود نمی خواستم زندگی که ساختمش رو خراب کنم، و ثانیا بابام شدیدا مخالف ازدواجمون بود و نمی تونستم به خانوادم بگم که این همه سختی کشیدم، یه موضوعی که هست یه هفته پیش متوجه شدم که شوهدم با یه نفر ارتباط تلفنی و sms داره، وقتی به طرف گوشیش رفتم و sms ها رو دیدم، خیلی داغون شدم، منی که این همه از هر نظر براش کم نذاشتم ، خیلی فکرمو درگیر کرده که کدوم رفتار من باعش شده که به طرف دیگری کشده بشه، باهاش که حرف زدم ،وقتی دید خیلی ناراحتم میگه مشکل تو نیستی مشکل منم که نتونستم جلوی عشق دانشگاهیمو بگیرم و ادامه دادم، دیگه به آخر زندگیم رسیدم و می خوام طلاق بگیرم:302:

برو جدا شو دیگه این چه وضعیه! :302:

she جان همین کارو میکنم اینجا هم که اومدم به اصرار یکی از دوستام بوده تا اگه بشه با یه راه حلی بتونم زندگیمو ادامه بدم، من خیلی دوستش داشتم ولی الان ازش متنفرم ولی چاره ای جز طلاق نیست، الان خیلی عصبیم نمی دونم چی دارم می نویسم ولی اینو می دونم که می تونم زندگیمو بسازم، من از نظر مالی هیچ مشکلی ندارم و خانوادم هم حمایتم می کنند و از الانم نشتم برا ارشد می خونم تا قبول شم، من با اینکه مشکلاتم زیاده ولی نمی خوام این مشکلات باعث بشه از پا در بیام:(

تو یه دختر فوق العاده ای که می تونی دوست داشته بشی. فقط کافیه خودت رو باور داشته باشی.
اول از همه باید خودت رو دوست داشته باشی. :43:
تو که نماز می خونی و معتقد هستی مگه خدا نگفته وقتی یه جا ظلم میشه هم ظالم و هم مظلوم مقصرن؟
نذار دیگه بهت ظلم کنه.
قوی باش. مطمئن باش پدرت و خونوادت نهایتا تنهات نمی ذارن.
این تالار فقط به درد راه حل دادن نمی خوره. به درد درد دل کردن هم می خوره. خوب کاری کردی که اومدی. :)
:46:

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

یه سوال خیلی مهم :
چرا با این آقا ازدواج کردی؟
چه خوبی ای داشت؟
فقط می خواستی با یکی ازدواج کرده باشی؟
چرا حرف خونوادت رو قبول نکردی؟
مهمترین چیز اینه که ما خودمون رو بشناسیم!

she جان ممنون که بهم روحیه میدی، بعد آشناییم با شوهرم تو رو در بایسی قرار گرفتم و باهاش ازدواج کردم، میدونم تو اون سن ازدواج کردنم کاره خیلی اشتباهی بود،
تو دوره ی آشناییمون حتی بهم اجازه نمی داد با دوستام برم بیرون، برا هیمن تصمیم گرفتم که این رابطه رو تموم کنم، حتی تو دوره ی آشنایی خیلی عصبی بود و همش می گفت که میرم خودمو میکشم ، تهدید به خودکشی می کرد،

منم دلم براش سوخت ، تو دوره ی نامزدی تازه فهمیدم چه اشتباهی کردم، ولی نمی تونستم به خانوادم بگم، پدرم وقتی باهاش نشست حرف زد گفت که خیلی عصبی به نظر می یاد، بعد از تحقیقاتی که پدرم کرده بود، به بابام گفته بودند که بهش دختر ندین ، من بهش وابسته شده بودم، جون از خانوادم دور بودم

اگه پدرتون تحقیق کرده و اهمیت می داده پس دوستتون داشته و داره.
بهش اعتماد کنین. حتی اگه اخم و تخم و دعوا کرد. اون شما رو از پاره تن خودش می دونه.

بهرحال شما از من بهتری که چون می خواستم فقط یه کاری کرده باشم ازدواج کردم و حالا مث ... پشیمونم.

سلام سارا جان خواهر خوبم شما الآن عصباني هستي و تصميم گرفتن تو عصبانيت خوب نيست تا حالا با پدرو مادرت راجبه شرايطت حرف زدي؟ الآن پيش همسرت هستي يا رفتي خونه پدرت؟
دوست خوبم من ميدونم كه حق باتو هستش و تواين زندگي خيلي سختي كشيدي ولي طلاق بايد آخرين راه باشه تا بعدها كه به عقب نگاه كردي نگي كاري بود و من نكردم.فكر ميكني اشتباهات خودت چي هست؟واقعا همه چيز براي شوهرت بودي و اون رفته سمت كس ديگه؟به اين سوالا صادقانه جواب بده اگه نخواستي به ما بدي به خودت بده.

saharjavid جان می دونی این شرایطو من از خیلی وقت پیش داشتم و تحمل می کردم ولی وقتی پای یه نفر دیگه در میونه ، دیگه نمی خوام با چنین کسی زیر یه سقف باشم، من خیلی شوهرمو دوست داشتم، ولی الان نه، اشتباه من این بود که خبلی رو دادم، خیلی محبت بهش کردم ، خودمو کوچیک کردم، وقتی کتکم می زد، اون بدتر قهر می کرد، من گذشت می کردم

3 ماهه حامله بودم که تو بدترین شرایط ویارم کتکم زد ، هلم داد طوریکه بچه سقط شد، حتی نذاشت مامانم بیاد ازم مراقبت کنه

باورتون نمیشه وقتی عصبی میشه هیچ کس جلو دارش نمی تونه بشه، و تا حد مرگ میزنتت، طوریکه بعد کتکاش بی حس می شم

درسته طلاق آخرین راهه، ولی من خیلی سعی کردم درستش کنم، باورتون نمیشه من حتی لباس عروس تنم نکردم، حتی طلا نخواستم ازش، ولی دوست داشتم زندگی موفقی داشته باشم، منی که دانشجوی نمونه دانشگاه بودم، الان وضعیتم اینه

چون خواستم آدمه خوبی باشم :302:

شرایطمو پدرم می دونه و راضیه به طلاقم چون باهاش نشسته صحبت کرده، ولی حل نشده، الان خونه خودمون هستم، من خیلی شرمم میومد حتی داد بزنم، صدامو براش بلند کنم ، از اینکه خوب بودم متنفرم

سارا جان خوب بودنت و قبول دارم ولي براي مرد نبايد خيلي خوب باشي نبايد از چيزهايي كه ميخواي چشم پوشي كني ميدونم دوستش داشتي ولي اشتباه ما خانم ها همينه كه وقتي عاشق ميشيم ديگه خودمون و يادمون ميره.من بارفتن به خونه پدرت موافق نيستم ولي اگه مطمئني پاي كس ديگه درميونه با پدرت اساسي صحبت كن و خودت درخواست طلاق نده كه محبور بشي از حق و حقوقت هم بگذري.عزيزم تو يه بار رو پايه احساس و عجولانه تصميم گرفتي اين دفعه باعقل و منطق و سر حوصله و صبر تصميم بگير تا باز از تصميمت پشيمون نشي.حتما حتما پيش روانشناس برو يه روانشناس خوب كه روحت ترميم بشه بااين اتفاق هايي كه برات افتاده روحت آسيب ديده احتياج به ترميم داره.

آره عزیزم خودمم احساس می کنم روحم تو عذابه همش کابوس می بینم، همش کارم شده گریه، به خودم باید بیام ، خودمو یادم رفته

نه این دفعه خیلی بهش فکر کردم، کاری نمی کنم که پشیمون بشم، پدرم خیلی دوسم داره، و همیشه هم میگه به تحصیلاتت ادامه بده ، همیشه حامیم بوده، با اینکه خودم کار می کنم، ولی حقوقم دست خودم نیست، پدرم حمایت مالیم میکنه

خیلی ممنون که به دردو دلم گوش می دین

چرا حقوقت دست خودت نیست؟ یعنی چی؟


" باورتون نمیشه وقتی عصبی میشه هیچ کس جلو دارش نمی تونه بشه، و تا حد مرگ میزنتت، طوریکه بعد کتکاش بی حس می شم. "


چرا چرا چرا چرا چرا صبر کردی که اینطوری کنه؟ :324:
چچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچ چچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچ چچچرااااااااااااااااااااا اااااااااا ؟؟؟؟؟
برو به یه روانپزشک بگو بهت بگه چطوری باید مواظب خودت باشی! چطوری باید خودت رو دوست داشته باشی!

منم شوهرم رو پر رو کردم. من و خیلی زن های دیگه هم خودمون رو یادمون می ره. ولی نه به این شدت دختر خوب!

سارا جان حمايت پدرت خيلي ميتونه الان به دردت بخوره.باهاش صحبت كن مطمئن باش هيچ كس تو دنيا به اندازه پدر و مادر آدم و دوست نداره.روانشناس و يادت نره تو بايد دوباره خودت بسازي چه با شوهرت چه بي شوهرت روح سالمي داشته باشي انقدرم گريه نكن خدايي نكرده چشمات كيست اشكي مياره به فكر خودت باش.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

تاپيك زير رو بخون ميتونه كمكت كنه:
http://www.hamdardi.net/thread-20401.html

saharjavid: باشه عزیرم خیلی آروم شدم، ممنون که کمکم می کنید :43:

کاش محکم تر از این حرفها باشی
شرایطت خیلی بده ولی نذار این مشکلات بشکنتت طوری که دیگه نتونی از جات پا شی

خانوم ،خانوما تو همون دختر نمونه و درس خون دانشگاه هستی ولی شرایط زندگیت عوض شده همون جور که اون موقع موفق بودی الانم باید باشی و اگر تو مشکلاتم تونستی شاگرد اول باشی اونوقت میشه گفت که سارا شاگرد اوله

سارا جان اول اینکه محکم باش و روی اهداف زندگیت متمرکز باش ،دختر خوب زندگی که به آخر نرسیده هنوز در جریان و فرصت ها باقی است پس خودتو نباز یه برنامه برای خودت و زندگیت بریز و فکر کن که با همسرت و یا بدون اون باید به اهدافت برسی

دیگه گریه و زاری بسته به اندازه کافی اذیت شدی نذار که اذیتت کنه

بعدم با همسرت صحبت کن و بگو چه تصمیمی داری خیلی آروم
از پدرت کمک بگیر و سعی کن بهش تکیه کنی و ازش آرامش بگیری

می دونم تا زمانی که جای کسی نباشی نمی تونی درکش کنی ولی منطق میگه که سارا باید توی این سختی ها محکم ترین باشه

eghlima جان خیلی ممنون، نمی دونم تصمیم برا طلاق درسته یا نه، ولی اینو می دونم که شرایطم از اینه که هست بهتر میشه ، چون باور کنید من به طلاق عاطفی رسیدم

حتی دوست ندارم با شوهرم رابطه جنسی داشته باشم، همه ی کارایی که کرده و بدی هایی که کرده جلو چشم میاد، من خودمو میشناسم چون ارادم برای انجام یه کاری خیلی زیاده و هر کاریو بخوام می تونم به نتیجه برسونم ولی تو تغییر شوهرم نتونستم موفق باشم ، نتونستم درستش کنم، با اینکه از مشاورین زیادی کمک خواستم ولی حل نشد

می دونین از عاقبت طلاق می ترسم، تو جامعه با یه دیده دیگه ای بهم نگا کنن، من حساسم زود می شکنم، برا همین مردد بودم در انجامش

با شوهرم خیلی صحبت کردم وقتی سر مسائل جرئی کتکم می زنه و تا حدی که کبودیش تا یه ماه می مونه نمی خوام دیگه به خودم بد کنم، اون همیشه قول می ده درست شه ولی بعد یه هفته میشه همونی که بود

می دونین من ذره ای از اون چیزی که اینجا برام پیش اومده رو بهتون گفتم ، چون نمی خوام ناراحتتون کنم

سارا جان زندگي هيچ انساني بدون غصه و درد نيست همه كم و بيش ناراحتي تو زندگيشون دارن ميدونم خيلي سختي كشيدي و روحت خسته اس ولي زندگي به همين چيزها خلاصه نميشه اگه تصميم بگيري براي طلاق حمايت خانوادت و داري و ميتوني زندگيت و از نو بسازي اينجا هيچ كس به طلاق ترغيبت نميكنه طلاق منفورترين حلال خداست اگه خودت تصميم گرفتي از اين زندگي بياي بيرون بايد خودتو قوي كني و خودت و بسازي اين خاطرات رو هم به خودت يادآوري نكن كه بيشتر باعث عذابت بشن.
من سر نماز دعات ميكنم وقتي كه غسل ميكني به نيت صبر حضرت زهرا(س) و بي بي زينب هم غسل كن تا خدا بهت صبر بده.

خیلی ممنون saharjavid جان دعام کنید ، این روزا اصلا حالم خوب نیست، من چه جوری می تونم تمرکزمو رو درسم بذارم؟؟؟؟
به نظرتون برم خونه پدرم؟ منو خانوادم تو یه شهر نیستیم دور از همیم،و در ضمن من شاغل هم هستم تو مخابرات کار می کنم، رفت و آمدم برا کارم سخت میشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mahsa1

دوستان من حالم خوب نیس من بریدم هیچی ندارم دیگه خودمو گم کردم من کجام اینجا کوجاس من چیکاردارم میکنم تروخدا منم بگید چی کار کنم که ادم باشم خسته شودم شوهرم میگه بیا ببرمت به روش حیوانات اهلی کنم میگم باشه ولی باز میگه نه :316:

---

مهسا جان اگه دنبال راهکاری سخنرانی های دکتر فرهنگ رو گوش بده.خیلی کمک میکنه.
پشت گوش ننداز.حتما این کارو بکن
http://drfarhang.mihanblog.com/post/3

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara-1366

مشکل من اینه که شوهرم سر مسایل جزئی هم عصبی میشه، و دوست داره مسایلی که بین من قبلا پیش اومده رو دوباره تکرار کنه و دوست داره همش گریه منو ببینه، خیلی بدبینه و اشلا دوست نداره من به تحصیلاتم ادامه بدم، من به پیشنهاد دوستم خواستم اینجا مشکلمو بگم ولی نمی دونم منی که این همه یه نفر دوست داشتم چی شده الان، متنفرم ازش
من حق اظهار نظر در مورد خرید کوچکترین چیزا رو ندارم، دوست داره خودش تصمیم بگیره و این عادتشم نمی تونه تغییر بده

وقتی عصبی میشه نمی تونه جلوی خودشو بگیره حتی بیرون هم باشه بین مردم یه سیلی بهت می زنه سر اینکه، نظرمو دادم، من آدمیم که خیلی صبور و آرومم و خیلی تو دورو بریام تاثیر می ذارم ولی نتونستنم تو شوهرم تغییری ایجاد کنم

---

:72:ساراجان سلام..منم خیلی ناراحت شدم وبا این قضیه خیلی مخالفم که مرد دست بزن داشته باشه ...همه ما انسان افریده شدیم نه....بسیار کار اشتباهی میکنی خواهشا زود تصمیم عجولانه نگیر درست فشار زیاد ولی با فکر برو جلو همه جوانب رو بسنج ...راستی منم یک مهندس برقم...بابابرقی ها که صبر وتحملشون زیاد:D دارم ..پس خانم مهندس خودتو از اون تایپ پیست دست کم نگیرباارزوی سلامتی وخوشبختی

سلام سارا جون. بببخشید که اینو میگم ولی از خانم تحصیلکرده ای مثل شما بعیده ایشون شمارو کتک میزنه و شما بر و بر نگاه میکنی؟ دوبار سقط کردی و پزشکی قانونی نرفتی؟ شاید به خاطر رفتارهای شوهرت سقط کردی دختر خوب مملکت دیگه انقدم شهر هرت نیست خودت تو جامعه ای شاغلی دختر بیسواد و توسری خوری نیستی دوره کتککاری دیگه تموم شده باید میرفتی دادگاه شکایت میکردی شاید به خاطر این نرفتی که پرده ها نیفته و روتون به هم باز نشه و به قول خودت میخواستی زندگی کنی آره؟ عزیزم این چه زندگیه با این شرایطی که ایشون درست کرده خیلی وقته حرمتهارو شکسته پس دیگه خانمی و صبوری بسه تو هم آدمی میدونی با دوبار سقط احتمال دوباره بچه دار شدنت چقدر کمتر میشه؟تو داری سلامتیتو به خطر میندازی به خاطر چی به خاطر کی کسی که حرف زدن رو با کتک جواب میده من نمیگم برو طلاق بگیر ولی یه بار برو دادگاه برو پزشکی قانونی شکایت کن بفهمه که به خاطر اینکارش مجرم شناخته میشه و علاوه بر اینکه میتونی دیه بگیری میتونی ازش جدا شی چون به خاطز ضرب و شتم دادگاه حق رو به زن میده و عدم صلاحیت مرد رو اعلام میکنه وقتی حرف زدن فایده نداره یه بار اینطوری رفتار کن شاید بترسه و دست برداره زیادی کوتاه اومدنم میشه اینی که الان شده موفق باشی

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

سلام سارا جون. بببخشید که اینو میگم ولی از خانم تحصیلکرده ای مثل شما بعیده ایشون شمارو کتک میزنه و شما بر و بر نگاه میکنی؟ دوبار سقط کردی و پزشکی قانونی نرفتی؟ شاید به خاطر رفتارهای شوهرت سقط کردی دختر خوب مملکت دیگه انقدم شهر هرت نیست خودت تو جامعه ای شاغلی دختر بیسواد و توسری خوری نیستی دوره کتککاری دیگه تموم شده باید میرفتی دادگاه شکایت میکردی شاید به خاطر این نرفتی که پرده ها نیفته و روتون به هم باز نشه و به قول خودت میخواستی زندگی کنی آره؟ عزیزم این چه زندگیه با این شرایطی که ایشون درست کرده خیلی وقته حرمتهارو شکسته پس دیگه خانمی و صبوری بسه تو هم آدمی میدونی با دوبار سقط احتمال دوباره بچه دار شدنت چقدر کمتر میشه؟تو داری سلامتیتو به خطر میندازی به خاطر چی به خاطر کی کسی که حرف زدن رو با کتک جواب میده من نمیگم برو طلاق بگیر ولی یه بار برو دادگاه برو پزشکی قانونی شکایت کن بفهمه که به خاطر اینکارش مجرم شناخته میشه و علاوه ب

سلام دوست عزیزم.
از خوندن شرح زندگیت متاسف شدم. من هم همچین شرایطی داشتم. اما هیچ راهکارقطعی نمیدم چون میدونم شما هم مثل همه ما وقتی میای اینجا و شروع میکنی به نوشتن فقط تلخی ها رو مینویسی...شاید همه زندگی تو این سالها این نباشه.
شما نوشته بودی نمیدونی طلاق درسته یا نه؟ و به طلاق عاطفی رسیدی و اینکه مطمئنی با طلاق وضعیتت بهتر میشه ولی تردید داری...
شرایطی که الان داری وضعیت دو ماه پیش منه منم دو ماه پیش مطمئن بودم طلاق میگیرم ... منم مثل شما خونوادم پیشم نبودن دانشگاه و زندگی رو ول کردم و اومدم پیش خونوادم حتی وکیل گرفتم و افتادم تو مراحل قانونی...اما صبر کردم تو این دو ماه واقعا حالم بهتر شد. عصبانیتم کم شد فکرم باز شد طلاق عاطفی فقط به معنای متنفر بودن نیست شنیدم قاضی قبل از صدور حکم طلاق یه دوره ای میذاره به نام مفارقت. چرا بدون رجوع به دادگاه این فرصت رو به خودت و شوهرت نمیدی؟ اصلا شده تا به حال یه برخورد جدی داشته باشی؟ یعنی بذاری بری تا بفهمه چقدرررر عرصه رو بر شما تنگ کرده؟ شاید واقعا متوجه عمق اشتباهش نشده! عزیزم زندگیت خیلی مهمتر از کارته...یه مرخصی طولانی بگیر طوریکه همسرت نفهمه و برو پیش خونوادت...بگو تصمیمت جدائیه. بذار چند ماه بگذره از هم دور باشید. اگه تو این مدت مفارقت همسرت فهمید چه اشتباهی کرده و خواست به کمکت جبران کنه و اصلاح بشه و خودت هم راغب بودی برگرد شاید هم به این نتیجه رسیدی که طلاق بهترین راهه...
ولی چیزی که واضحه الان به این نتیجه قطعی نرسیدی ... برای طلاق هیچ وقت دیر نیست. حتی یک سال هم به تعویق بیفته تاثیر چندانی رو آیندت نداره چه برسه به چند ماه!
صبر کن تا مطمئن بشی عزیزم و مطمئن باش صبر کردن شما رو از این وضعیت فعلی در میاره و به یه ثبات نسبی میرسونه.

شکوفه جان من یه بار اقدام جدی برا طلاق کردم و از کارم هم یه ماه مرخصی گرفتم، ولی با واسطه خانوادش و خودش که اظهار ندامت و پشیمانی می کرد برگشتم سره زندگیم ، حتی تا مراحل اولیه طلاق پیش رفته بودم، از اون روز به بعد دنبال مشاوره و روانپزشک اینا بودیم ولی تاثیرش تا یه ماه بود، من خیلیییییییی دوسش داشتم نمی تونستم ازش دل بکنم ولی الان یه سال از هر نظر بهش رو نمی دم، چون هر وقت بهش محبت می کنم باز دلمو می شکنه

تو خونه بیشتر خودمو سرگرمه درس و کارای خونه می کنم، این آدم اونقد بدبینه که من حتی تنهایی نمی تونم خونه پدرم برم ، بهم تایم می ده که فردا این ساعت باید برگردی و خونه باشی و اگه تو اون ساعتی که گفته نرسم ، همش عصبی میشه و دعوا را بندازه
من حتی جرات اینو ندارم که به طرف نت و اینترنت برم، چون همش بدبینه چون خودش همه کاری میکنه فک میکنه منم مثل خودشم، دائما زیر نظرم داره ، ایمیلامو چتهامو با دوستام چک می کنه، من تو اینا مشکلی ندارم چون از خودم مطمئنم ولی کاری که می کنه اشتباهه محضه و آزارم میده

گل آرا جان صبر کردم ولی نتیجش شده این ، جسما آسیب دیدم، روحمم که بدتر، دیگه نمی خوام بیش از این تحقیر شم، باورتون نمیشه تو دانشگاه همه آرزوی ازدواج با منو داشتن ولی من این آقا رو انتخاب کردم البته تو دوره آشنایی به این نتیجه رسیده بودم که کارم اشتباه ولی باز این اشتباهو کردم، چون وابسته اون شده بودم، گفتم بعده ازدواج درست میشه می تونم تغییرش بدم ولی نشد، فک می کنید وقتی کتکم میزنه جونی برا آدم میمونه که در مقابلش کاری انجام بده، شما نمی دونید که من به خاطر این آقا تو روی پدرم وایسادم و گفتم می خوام با این ازدواج کنم، برا همینه جرات نکرده بودم کاری کنم و یه اقدام جدی کنم و تا امروز این بلاهایی که به سرم آورده بود به خانوادم انتقال بدم و اینم نقطه ضعف منو می دونست چون راز نگه دار بودم

آقای محمدی متاسفانه این مردا احساس می کنند که وقتی با یه زن ازدواج می کنند فک می کنند زن جزو اموالشونه و حس مالکیتشون گل می کنه، و همش می خوان زنا عینه این رباتا عمل کنند

مسائلی از این دست که شما باهاش درگیری شاید تو طولانی مدت به نتیجه برسه مثلا 1 سال یا 6 ماه دوری ... نه فقط دوری و بی خبری... دوری ای که علاوه بر اظهار ندامت همراه با تغییرات عملی در طرف مقابلت باشه. یعنی شرایط جبری برای همسرت که 2 راه داشته باشه یا جدایی یا تغییر و تجدید نظر در رفتار. آخه 1 ماه به نظر من زمانی نیست. البته این مال وقتیه که شما واسه طلاق تردید داری یعنی نه به زندگی بعد از طلاق اعتماد داری نه به زندگی با این مرد. من با توجه به گفته خودتون همچین استنباطی کردم و فکر کردم مرددی و گفتم اگه هستی صبر کن. اگه تردید نداری با طلاق خیلی حال و روزت بهتر از الان میشه مسئله فرق میکنه...